Σάββατο 30 Απριλίου 2016

Ανάρτηση 4/2016 (τέταρτη του 2016 και πρώτη του Απρίλη!!!!) [προγραμματισμένη, μακροσκελής, επίκαιρη, πρωτομαγιάτικη και πασχαλινή] – Σκέψεις πάνω στην τρέχουσα επικαιρότητα, περί του Πασκάτου (αναδημοσίευση ενός άρθρου του Παν. Σταυρινίδη για «το Πάσχα ενός άθεου») και της Πρωτομαγιάς...


Εισαγωγικά και περί πολλών και διαφόρων  
                                   
Τσα, που λένε και τα μωρά!
Και να ‘μαι, φίλτατες αναγνώστριες και αγαπητοί αναγνώστες,  πάλι εδώ (τελευταία μέρα του μηνός και μερικές ώρες πριν φύγει και ο Απρίλης κι έρθει ο Μάης), για να τα πούμε λιγάκι!
Shαιρετώ ΣΑΣ, λοιπόν, προ-πρωτομαγιάτικα και προ-πασκάτικα και ΣΑΣ εύχομαι να περάσετε όσο καλύτερα μπορείτε και όσο γίνεται (όσο το επιτρέπουν οι συνθήκες και οι καταστάσεις) την αυριανή μέρα! Τζιαι με το μαλακό με τ’ αρνιά τζιαι τα ρίφκια! 

Να σημειώσω, για χάριν της ιστορίας, ότι τελικά δεν κατάφερα να τηρήσω τη «δέσμευση»(!) που ανάλαβα στην προηγούμενη ανάρτησης ΜΟΥ, για μια δεύτερη ανάρτηση μέσα στον Μάρτη. Φαίνεται ότι ο Νίκαρος ΔΕΝ έχει αποκλειστικό το προνόμιο του σπορ της αθέτησης των «δεσμεύσεων» ΤΟΥ (!), αλλά τουλάχιστον ΕΓΩ ΔΕΝ είμαι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας! Κι ούτε κατάφερα, όπως σκεφτόμουν, να κάνω μια – δυο αναρτήσεις αρχές του Απρίλη. Θέματα υπήρχαν, όπως ας πούμεν, 

1. κάποιες συζητήσεις για την “εθνική” επέτειο της 1ης τ’ Απρίλη 1955, «που ακούστηκε στην Κύπρο η φωνή του [φασίστα προδότη Γρίβα] Διγενή» και τον Αγώνα της ΕΟΚΑ, ή

2. οι  αναφορές κάποιου Θανάση Λώλου (που καθόλου Λωλός δεν φαίνεται να είναι˙ το παιχνίδι που τον δασκαλέψανε παίζει!) για εμπλοκή στελεχών του ΑΚΕΛ – ποια στελέχη, μόνο τον έρμο τον Βεν. Ζαννέττο που είναι αδίκως στη φυλακή μπλέξανε - σε μίζες, που τελικά μια εισφορά προς το Κόμμα ήτανε˙ στο ίδιο έργο θεατές μιας επαναλαμβανόμενης ιστορίας για δήθεν εμπλοκή του ΑΚΕΛ σε σκάνδαλα είμαστε ξανά, αλλά και τούτα τα συντρόφια πώς και λειτουργούν τόσο αφελώς κάποιες στιγμές˙ τι έχει, τέλος πάντων, απογίνει εκείνη η κομμουνιστική καχυποψία και εκείνο το κομμουνιστικό ένστικτο, που θέτουν υπό αμφισβήτηση και αμφιβολία το κάθε τι;

3. ή οι αποκαλύψεις μέσα τα λεγόμενα Panama Papers των φορολογικών παράδεισων «για κροίσους, επιχειρηματικούς κολοσσούς, πολυεθνικές [...] σε μέρη εξωτικά κι ονειρεμένα, με ειδυλλιακές παραλίες με φοινικόδεντρα», που γράφει κι ο Χρήστος Χαλικιόπουλος στο πόνημα του “Ο καπιταλισμός πάει διακοπές…”,

4. ή την απροκάλυπτη επίθεση του κυβερνώντος ΔΗΣΥ προεξάρχοντος του Προέδρου του (τού Φούλλη ντε του Άρκοντα της Αρκάκα), αλλά και των Υπουργών της κυβέρνησης Αναστασιάδη - ΔΗΣΥ εναντίον των εργαζομένων. Θαυμάστε μερικές από τις ιστορικές πλέον ατάκες του Φούλλη:
«... γιατί οι νοσηλευτές δεν ψάχνουν αλλού δουλειά, με καλύτερους όρους εργοδότησης, αφού κανένας δεν τους υποχρεώνει να εργάζονται με συμβάσεις που δεν τους ικανοποιούν» [για τους απεργούντες νοσηλευτές της ΠΑΣΥΝΟ],
«Πάντα υπάρχουν ακριβότερα και φάρμακα και αυτοκίνητα και σπίτια» [για τις δαπάνες στην Υγεία],
«...μετατρέψαμε την ΑΗΚ και σε ένα κοινωφελές ίδρυμα...» [για την ΑΗΚ],

5. ή οι επικείμενες βουλευτικές εκλογές (της 22ας του Μάη) στις οποίες ως φαίνεται θα συμμετάσχουν καμιά ντουζίνα εκλογικοί συνδυασμοί και καμιά 600ρια υποψήφιοι. Απ’ όλα θα έχει το πανέρι! Για να δούμε πόσο ο εργαζόμενοι έχουν συνειδητοποιεί της ταξική επίθεση σε βάρος τους από μέρους των κυβερνώντων και του πολιτικού φορέα που εκφράζει τα συμφέροντα του κεφαλαίου, του ΔΗΣΥ...

Τέλος πάντων... Ίσως για τα πιο πάνω τα πούμε κάποια άλλη στιγμή. Ευελπιστώ πως για τις εκλογές θα το κάνω λίαν συντόμως...

Για την ώρα θα πω λίγα λίγα γράψω [άλλα θα γράψω και άλλα θα αναδημοσιεύσω]  για την αυριανή μέρα...

*********************************

Για την 1η του Μάη
Τριπλή η γιορτή, λοιπόν, αύριο, 1η του Μάη! ΕΜΕΙΣ οι Αριστεροί, [οι «άθεοι κομμουνιστές»], τιμούμε πρωτίστως την Εργατική Πρωτομαγιά και τους αγώνες και τις επιτυχίες και νίκες των απανταχού εργαζομένων. Σ’ αυτούς αφιερώνουμε και το τραγούδι “Πρώτη του Μάη” με τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου (στίχοι και μουσική Θωμά Μπακαλάκου)...



*****************************
Και ολίγα τινά (δικά ΜΟΥ) περί του Πασκάτου

Οι Χριστιανοί Ορθόδοξοι (και φυσικά και οι Έλληνες) γιορτάζουν το Πάσχα, δηλ. την Ανάσταση του Κυρίου Υμών Χριστού˙ οι Καθολικοί και οι Προτεστάντες ήδη την γιόρτασαν από τις 27 του Μάρτη – ποτέ δεν κατάλαβα γιατί ο Χριστός για τους καθολικούς ανασταίνεται πιο νωρίς. Εμείς οι άθεοι και οι άθρησκοι τι να πούμε και τι να κάνουμε αυτές τις μέρες; Να παραπονεθούμε ότι και φέτος οι τηλεοράσεις ΜΑΣ πρήξανε με τα γνωστά θρησκευτικά έργα, (για τον Ιησού τον Ναζωραίο και τα λεγόμενα Πάθη του και το λεγόμενο Θείο Δράμα, για τον Μωυσή, για τον Αβραάμ, για μονομάχους και μάρτυρες χριστιανούς κι άλλες ιστορίες απείρου θρησκευτικού κάλλους) και ότι αυτή η πρακτική θα συνεχίζεται, ως φαίνεται, μέχρι και τη Δευτέρα Παρουσία, ή για το ότι απόψε θ’ ξανακούσουμε και τα περί του λεγόμενου Αγίου Φωτός και τα της υποδοχής του ως ... Αρχηγού Κράτους; Θου, Κύριε φυλακή των στόματι ΜΟΥ!
ΕΜΕΙΣ (το Πολιτμπιουρό του Blog) δηλώνουμε πάντως ότι απλώς θα συμμετάσχουμε [ως καλεσμένοι εδώ στην εξοχή που είμαστε] σε κανένα ζιαφέττιν αύριο και μεθαύριο... Φτιάξαμε όμως και τη μαγειρίτσα ΜΑΣ και το βραστό ρίφι ΜΑΣ, για ένα γευματάκι πιο αργά απόψε...  
Πιο κάτω ευκαιρίας δοθείσης θα αναδημοσιεύσω για το Πάσχα [αν και δεν συμφωνώ πλήρως με τα γραφόμενα του συγγραφέα] κι ένα περσινό κείμενο του Καθηγητή Ψυχολογίας του Πανεπιστημίου Κύπρου Παναγιώτη Σταυρινίδη με τίτλο “Το Πάσχα ενός άθεου”... [Ο Παν. Σταυρινίδης ήταν και υποψήφιος στις ευρωεκλογές του 2014 με το ΑΚΕΛ]...  

Α, ναι, αύριο είναι (για πολλούς - χαζοχαρούμενους και μη) και η Γιορτή του Λουλουδιών. Αυτή όμως, θα καλυφτεί εν πολλοίς από τη Γιορτή του Πασκάτου. Ο κόσμος θα είναι ήδη σε διασκεδάσεις και παιχνίδια για το Πάσχα.

***************************************
“Το Πάσχα ενός άθεου”
[του Παναγιώτη Σταυρινίδη, Καθηγητή Ψυχολογίας του Πανεπιστημίου Κύπρου, Πέμπτη 09 Απριλίου 2015, από το CyprusNews]

{Οι επιχρωματώσεις και οι υπογραμμίσεις είναι δικές ΜΟΥ. Επίσης δικά ΜΟΥ είναι και τα σχόλια με κόκκινο χρώμα εντός των αγκύλων. Τα μαύρα bold είναι του αρχικού κειμένου}...

Αντίφαση θα μου πείτε.
Πάσχα και άθεος δεν παν μαζί. Και όμως, εξαρτάται πως θέλει να το δει κανείς, αλλά κυρίως, εξαρτάται και από τον τρόπο που βλέπει κανείς τους άθεους. Ειδικά στον τόπο μας όπου σχεδόν όλοι είναι Χριστιανοί, διαπιστώνω ότι το να είσαι άθεος, σπάνια αντικρίζεται με συμπάθεια. Συνήθως επικριτικά, ενίοτε και εχθρικά. Πάντως όχι συχνά με κατανόηση.

Ταμπού
Το καταλαβαίνω. Σε μια μικρή χώρα, κλειστή κυρίως κοινωνία, με βαθιά παράδοση στην ορθόδοξη πίστη, είναι πολύ εύκολο να δεις έναν άθεο ως εχθρό της χριστιανικής αλήθειας. Μιας αλήθειας τόσο έντονα αποτυπωμένη στην προσωπικότητα που οτιδήποτε έρχεται σε διαφωνία με αυτό μπορεί να αποτελεί ακόμα και απειλή. Μιας απειλής όμως που δεν ισχύει. Αυτό γιατί οι περισσότεροι άθεοι δεν νοιάζονται εάν οι υπόλοιποι πιστεύουν. [ΕΓΩ πάντως, θεωρώ ότι στη θρησκευτική πίστη υπάρχει πολλή αμάθεια, βλακεία, ηλιθιότητα και αφέλεια]... Μπορεί οι άθεοι να θεωρούν την θρησκεία αστεία, αλλά δεν διεκδικούν την ακύρωσή της. [ΕΓΩ τη διεκδικώ! Ο παππούς ο Μαρξ σωστά είπε προ αμνημονεύτων χρόνων ότι η «η θρησκεία είναι το όποιο του  λαού» για να συμπληρώσει πως «η θρησκεία αποτελεί την καρδιά ενός άκαρδου κόσμου». Για να πει μετά ο Λένιν πως «η θρησκεία είναι μια απ’ τις μορφές της πνευματικής καταπίεσης που καταδυναστεύει παντού τις λαϊκές μάζες, που τσακίζονται στη δουλειά προς όφελος τρίτων. Η αδυναμία των τάξεων που υφίστανται την εκμετάλλευση στην πάλη τους ενάντια στους εκμεταλλευτές γεννάει την πίστη σε μια καλύτερη ζωή μετά θάνατο, το ίδιο αναπόφευκτα όπως η αδυναμία του άγριου, στην πάλη του με τη φύση, γεννάει την πίστη στους θεούς, τους σατανάδες, στα θαύματα, κλπ».]... Αντίθετα, διεκδικούν το δικαίωμα να μην πιστεύουν και να αντιμετωπίζονται από την κοινωνία ισότιμα.[Welcome to the club! Δεν ΣΑΣ κοιτάζουν κι ΕΣΑΣ με το μισό ΤΟΥΣ και δεν ΣΑΣ ρωτάνε αν είσαστε Μάρτυρας του Ιεχωβά; ΕΜΕΝΑ μόλις χτες ΜΟΎ κάνανε αυτήν την κομβική για το μέλλον ΜΟΥ ερώτηση!]...  

Σε τι πιστεύω;
Πρώτα απ’ όλα στον άνθρωπο. Που είναι ικανός για το χειρότερο αλλά και για το πιο θαυμαστό επίτευγμα. Διάβαζα τις προάλλες ότι εάν τα 14 τόσα δισεκατομμύρια χρόνια ύπαρξης του σύμπαντος αναλογούσαν σε ένα ημερολογιακό έτος, αντίστοιχα ο ανθρώπινος πολιτισμός θα ισοδυναμούσε με μόνο μερικά δευτερόλεπτα ύπαρξης. Για φαναταστείτε. Σε ένα τόσο απειροελάχιστο χρόνο ανθρώπινης παρουσίας, ανακαλύψαμε γραφή, χτίσαμε πυραμίδες, δημιουργήσαμε φιλοσοφίες, θρησκείες, τέχνη, πολιτισμό, επιστήμη. Στείλαμε ανθρώπους στο διάστημα. Και πατήσαμε σε ένα άλλο ουράνιο σώμα έξω από την γη. [Εξακολουθούμε όμως, να ζούμε την βαρβαρότητα και τους πολέμους του αγγελικά πλασμένου και θεϊκά ευλογημένου Καπιταλισμού]...  

Γαμάτα πράγματα
Δεν πιστεύω στην ιστορία που μας αφηγείται η θρησκεία μας. Το νερό δεν γίνεται κρασί, οι ασθένειες δεν γιατρεύονται με το άγγιγμα ενός ανθρώπου, κανείς δεν μπορεί να περπατήσει στο νερό (όχι, ούτε ο Ντάιναμο), [ποιος είναι πάλι αυτός;] οι τσιπούρες δεν τρέχουν στα δίκτυα με την προσευχή. Και φυσικά, κανείς νεκρός δεν ανασταίνεται. Ούτε ο Χριστός.

Σόρι
Ομολογώ όμως ότι πέρα από αυτά που αρνούμαι να πιστέψω, υπάρχει και μια γλυκιά όψη της ιστορίας του Χριστού. [Γλυκανάλατη θα ‘λεγα ΕΓΩ! Τα πράματα προς το καλύτερο ΔΕΝ αλλάζουν ΜΟΝΟ με την Αγάπη! Οι Επαναστάσεις ΔΕΝ είναι ιστορίες Αγάπης! Δείτε και τη longlasting (μακρά διαρκείας) αγάπη των ευρωπαίων για τους πρόσφυγες από τη Σύρια!]... Πραγματική για εσάς, μύθος για εμένα, δεν έχει σημασία αυτό. [Και βεβαίως έχει σημασία! «Τι να τα κάνω τα τραγούδια σας, ποτέ δε λένε την αλήθεια...»]... Είναι μια γλυκιά ιστορία ενός φτωχού ανθρώπου που θέλησε να διδάξει οικουμενικές αξίες: Ότι την καλοσύνη θα τη βρεις παντού. Ακόμα και στις πουτάνες ή στον φόρο εισοδήματος. Ότι το άδικο δεν το νικάς με την εκδίκηση αλλά με τον αγώνα για δικαιοσύνη. Ότι όλα τα πλάσματα είναι ίσα ενώπιον της φύσης. Οκ, ενώπιον του Θεού θα’ λεγε ο Χριστός αλλά ας μην κολλήσουμε σε αυτά. Ότι ακόμα και μπροστά στην μεγαλύτερη κακουχία ο άνθρωπος βρίσκει δυνάμεις που ποτέ δεν γνώριζε ότι τις είχε.

Και το Πάσχα; 
Παραμένει και αυτό μια πολύ ανθρώπινη και γλυκιά γιορτή. Για κάποιους ίσως να είναι σημαντικό το μήνυμα της ανάστασης. Της νίκης της ζωής επί του θανάτου. Το μήνυμα της ελπίδας σε μια ζωή με μοναδική βεβαιότητα το τέλος της. Και τι κρατάει ένας άθεος; Ένα ωραίο παραμύθι που μπορεί να διαβάζει ξανά και ξανά σαν μικρό παιδί. Μια ιστορία ενός ανθρώπου και της παρέας του που ξεκίνησαν από τα τελευταία σκαλοπάτια της κοινωνίας και κατάφεραν να κατακτήσουν τις ψυχές του κόσμου, [χρησιμοποιώντας πολλές φορές και βία και αίμα]...

Καλό Πάσχα

*************************************
[Τα σχόλια ΜΟΥ θ’ ακολουθήσουν!].... Τα έχω ήδη παραθέσει! 

Anef_Oriwn
[Ζήτω, ζήτω η Εργατική Πρωτομαγιά!]
30 Απριλίου 2016
[Καιρός να ξεκινήσουμε και τα μπάνια! Εδώ στην εξοχή είχαμε καλό καιρό για μπάνια αυτές τις μέρες αλλά δεν το τολμήσαμε
Πολλά και τα ακροάματα από τον φτερωτό κόσμο, όπως ας πούμεν, από τους μελισσοφάους που φαίνεται αυτές τις μέρες να περνούν πάνω από την Κύπρο ταξιδεύοντας προς τα βόρεια, ή από τις αρσενικές φραγκολίνες και τα φιλικουτουνια˙ εξαιρετικό και το κελάηδημα των συκαλλουθκιών!]