Παρασκευή 6 Νοεμβρίου 2015

Ανάρτηση 50/2015* [προγραμματισμένη, μακροσκελής, επετειακή, επαναστατική, ρωσσική, σοσιαλιστική, βιβλιο-παρουσιαστική και εξ αναδημοσιεύσεως] – Ο “Πρόλογος” του βιβλίου του John Reed, “Δέκα μέρες που συγκλόνισαν τον κόσμο”...


[* - Επεξηγηματική σημείωση: 6/11/2015:       
Η ετοιμασία αυτής της ανάρτησης ολοκληρώθηκε το Σάββατο 31 του Οκτώβρη 2015]... 

******************************
Πρελούδιο
«... μιας άγριας επανάστασης που θα ξανασυμβεί,
που θα ξανασυμβεί με χίλιους τρόπους
όσο θα υπάρχουν οι αιτίες οι παλιές
εκείνες που ανάψανε, τού Οκτώβρη τις φωτιές...»
[“Τρύπιες σημαίες” – Στίχοι, μουσική & τραγούδι: Χάρης & Πάνος Κατσιμίχας]... 

**************************************
Εισαγωγικά

Τιμώντας και φέτος [ως Politburo του Blog] την 98η επέτειο της Οκτωβριανής Σοσιαλιστικής Επανάστασης στη Ρωσσία το 1917 [στο παραπέντε είμαστε από τα εκατοντάχρονα ΤΗΣ!], θα αναδημοσιεύσουμε τον “Πρόλογο” του Τζον Ριντ από το επικό βιβλίο ΤΟΥ (για την Επανάσταση των Μπολσεβίκων), “Δέκα μέρες που συγκλόνισαν τον κόσμο” (“Ten Days That Shook the World”)...


Το κείμενο του Reed το εντοπίσαμε αρχικά στο (κυπριακό) blog “Αγκάρρα” οι διαχειριστές του οποίου το πήραν από το ελλαδικό blog “Η Λέσχη της ανυπότακτης θεωρίας”... 

Πριν όμως πάμε στο κυρίως θέμα της ανάρτησης ΜΑΣ, να πούμε και λίγα λόγια για τον ίδιο τον John Reed – να ΣΑΣ παρουσιάσουμε δηλαδή, το CV του.

******************************
Βιογραφικό του John Reed

Ο Τζον Ριντ (John Reed, 22 Οκτωβρίου 1887 - 17 Οκτωβρίου 1920), ήταν ιδεολόγος Κομμουνιστής, στέλεχος του αμερικανικού εργατι­κού κινήματος, συγγραφέας και δημοσιογράφος.


Γεννήθηκε στο Πόρτλαντ το 1887 και πέθανε στη Μόσχα το 1920. Ο πατέρας του ήταν δικαστής. Μετά την αποφοίτηση του από το Πανεπιστήμιο του Χάρβαντ (1910) ασχολήθηκε με τη δημοσιο­γραφία. Το 1914 δημοσίευσε το βιβλίο “Το Επαναστατημένο Μεξικό”, όπου υποστήριζε τον επαναστατικό αγώνα του μεξικάνικου λαού και καταδίκαζε την ανάμειξη των ΗΠΑ στις εσωτερικές υποθέσεις του Μεξικού. Στην επιφυλλίδα Πόλεμος στο Κολοράντο” (1914) ο Τζον Ριντ τάχθηκε κατά της τιμωρίας των απεργών ανθρακωρύχων. Ήταν ανταποκριτής στα μέτωπα του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου (1914 - 15). Το 1916 δημοσίευσε το βιβλίο Ο πόλεμος στην Ανατολική Ευρώπη”, όπου αποκάλυψε τον ιμπεριαλιστικό χαρακτήρα του πολέμου. Tον Αύγουστο του 1917 ταξίδεψε ως πολεμικός ανταποκριτής στη Ρωσία, μαζί με τη σύζυγο του Λουΐζ Μπράιντ (Louise Bryant 1885-1936), επίσης δημοσιογράφο. [Την είχε νυμφευθεί το 1916]... Εκεί ο Reed συνδέθηκε με τους μπολσεβίκους, κι ακολούθως χαιρέτισε θερμά την Οκτωβριανή Επανάσταση του 1917, την οποία κάλυψε και δημοσιογραφικά.


Επι­στρέφοντας στις ΗΠΑ το 1918, προσχώ­ρησε στην αριστερή πτέρυγα του Σοσιαλιστι­κού Κόμματος και διεξήγαγε αγώνα κατά της καθοδηγητικής δεξιάς πτέρυγας του, που υποστήριξε τον ιμπεριαλιστικό Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Με τη συμμετοχή του στη συνδιάσκεψη των αριστερών οργανώσεων της Νέας Υόρκης το Φλεβάρη του 1919, διαμορφώθηκε οργανωτικά η αριστερή πτέρυγα του Σοσιαλιστικού Κόμματος. Ο Ριντ εκλέχθηκε συντάκτης της νέας εφημερίδας “Κομμουνιστής της Νέας Υόρκης”, που άρχισε να εκδίδεται από τον Απρίλη του 1919. Το ίδιο έτος εκλέχθηκε μέλος του Εθνικού Συμβουλίου της Αριστερής Πτέρυ­γας. Ακολούθως, τον Αύγουστο - Σεπτέμβριο του 1919, έλαβε μέρος στην ίδρυση του Εργατικού Κομμουνιστικού Κόμματος της Αμερικής, το οποίο το 1921 συγχωνεύθηκε με το Κομμουνιστικό Κόμμα της Αμερικής.

Ο Ριντ ήταν ομιλητής σε πολλές δημόσιες συγκεντρώσεις και έλεγε στον αμερικάνικο λαό την αλήθεια για την Οκτωβριανή Επανά­σταση στη Ρωσία. Το Μάρτη του 1919 στις ΗΠΑ εκδόθηκε το βιβλίο του 10 μέρες που συγκλόνισαν τον κόσμο”, ειδικά για την Οκτωβριανή Επανάσταση, Το βιβλίο του απέκτησε παγκόσμια φήμη και εκτιμήθηκε πολύ από τον Β. I. Λένιν, που του έγραψε και την εισαγωγή.
Το 1919 ο Ριντ κατηγορήθηκε από τις αμερικανικές αρχές για ανταρσία, κατάφερε όμως να διαφύγει και να καταλήξει τον Οκτώ­βρη στη Μόσχα. Επανειλημμένα συναντήθηκε με τον Λένιν. Ήταν μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής της Κομιντέρν. Πήρε μέρος στις εργασίες του 2ου Συνεδρίου της Κομιντέρν (Ιούλης 1920).
Τον Οκτώβρη του 1920 πέθανε από τύφο, τρεις ημέρες πριν συμπληρώσει τα 33 του χρόνια. Η κηδεία του έγινε με μεγάλες τιμές ενταφιάστηκε στην Κόκκινη Πλατεία, στον τοίχο του Κρεμλίνου. Το 1929 στις ΗΠΑ εμφανίστηκαν οι Λέσχες που έφεραν το όνο­μα του Τζον Ριντ.

Και πάμε στον “Πρόλογο” του αριστουργήματος του Reed, το οποίο κυκλοφόρησε το 1919 στη Νέα Υόρκη. Το βιβλίο του Reed μεταφέρθηκε και στον κινηματογράφο σε 2-3 περιπτώσεις. Έχω την εντύπωση ότι την ταινία Οι Κόκκινοι (αγγλ.. Reds) που γυρίστηκε το 1981 σε σκηνοθεσία Γουόρεν Μπίτι και με πρωταγωνιστές τους Γουόρεν Μπίτι (ως Τζον Ριντ), Ντάιαν Κίτον (ως Λουίζ Μπράιαντ), Τζακ Νίκολσον (ως Ευγένιος Ο’Νιλ), Μορίν Στέιπλετον (ως Έμμα Γκόλντμαν), Τζιν Χάκμαν, νομίζω ότι την έχω παρακολουθήσει, αλλά ΔΕΝ θυμάμαι απολύτως ΤΊΠΟΤΑ.

{Οι υπογραμμίσεις και επιχρωματώσεις είναι δικές ΜΟΥ, καθώς και τα σχόλια κι οι σημειώσεις με κόκκινο μέσα στις αγκύλες}...

*******************************
Πρόλογος του Τζον Ριντ 
[στο “10 μέρες που συγκλόνισαν τον κόσμο”]
(Νέα Υόρκη, 1 του Γενάρη 1919)

Το βιβλίο αυτό είναι μία συμπύκνωση της ιστορίας. Της ιστορίας με τη μορφή που την είδα εγώ. Δεν έχει την αξίωση να είναι τίποτε περισσότερο από ένας λεπτομερειακός απολογισμός της Νοεμβριανής (*) Επανάστασης, όταν οι μπολσεβίκοι, επικεφαλής των εργατών και των στρατιωτών, πήραν στη Ρωσία την κρατική εξουσία και την παράδωσαν στα χέρια των Σοβιέτ. Εξετάζοντας την αναπτυσσόμενη δημοφιλία των μπολσεβίκων, πρέπει να ξέρουμε ότι η κατάρρευση της οικονομικής ζωής της Ρωσίας και του ρωσικού στρατού δεν έγινε στις 7 του Νοέμβρη (25 του Οχτώβρη) του 1917, αλλά πολλούς μήνες νωρίτερα. Ήταν η αναπόφευκτη και λογική συνέπεια του προτσές, που άρχισε ακόμα από το 1915. Οι πουλημένοι αντιδραστικοί, που κρατούσαν στα χέρια τους την τσαρική αυλή, οδηγούσαν συνειδητά τη Ρωσία στην καταστροφή, για να προετοιμάσουν έτσι χωριστή ειρήνη με τη Γερμανία.
Τώρα ξέρουμε πως η έλλειψη όπλων στο μέτωπο, που προκάλεσε την καταστροφική καλοκαιρινή υποχώρηση του 1915, η ανεπάρκεια των τροφίμων στο στρατό και στις μεγάλες πόλεις, η αποδιοργάνωση της βιομηχανίας και των μεταφορών του 1916, όλα αυτά ήταν ένα μέρος της τεράστιας εκστρατείας σαμποτάζ, που διακόπηκε στην αποφασιστική στιγμή από την επανάσταση του Μάρτη... [Σημείωση: Ο Reed αναφέρεται στη Φεβρουριανή Επανάσταση του 1917 -με το Παλιό ημερολόγιο- στην Αγία Πετρούπολη όταν μετά από τεράστιες απεργίες και δυναμικές διαδηλώσεις με τη συμμετοχή των Σοβιέτ, ανατράπηκε η μοναρχία στη Ρωσία και μαζί της και η φεουδαρχική απολυταρχία. Προσωρινά ανέλαβε πρωθυπουργός ο πρίγκιπας Λβοφ, ο οποίος αντιπροσώπευε τα συμφέροντα της αστικής τάξης]... Στους πρώτους μήνες του νέου καθεστώτος, τόσο η εσωτερική κατάσταση της χώρας, όσο και η μαχητικότητα του στρατού της, καλυτέρευσε αναμφισβήτητα, παρά την αταξία, τόσο αναπόφευκτη σε μια μεγάλη επανάσταση, που έδωσε αναπάντεχα τη λευτεριά στα εκατόν εξήντα εκατομμύρια του πιο καταπιεζόμενου λαού στον κόσμο. Όμως “ο μήνας του μέλιτος” δεν κράτησε πολύ.
Οι εύπορες τάξεις ήθελαν το πολύ – πολύ μια πολιτική επανάσταση, που θα αφαιρούσε την εξουσία από τον τσάρο και θα την έδινε σ’ αυτές. Ήθελαν να γίνει η Ρωσία συνταγματική δημοκρατία, όπως η Γαλλία κι οι Ηνωμένες Πολιτείες, ή συνταγματική μοναρχία, όπως η Αγγλία. Οι λαϊκές, όμως, μάζες επιθυμούσαν γνήσια εργατική και αγροτική δημοκρατία. Να γιατί στη Ρωσία, στο αποκορύφωμα του εξωτερικού πολέμου, η πολιτική επανάσταση μετεξελίχθηκε σε κοινωνική, που βρήκε την ολοκλήρωσή της στο θρίαμβο του μπολσεβικισμού. Οι ξένοι, και ιδιαίτερα οι Αμερικανοί, υπογραμμίζουν συχνά την “αμάθεια” των Ρώσων εργατών. Είναι σωστό ότι οι Ρώσοι εργάτες δεν έχουν την πολιτική πείρα των δυτικών λαών, σ’ αντιστάθμισμα όμως πέρασαν από το θαυμάσιο σχολειό των εθελοντικών τους οργανώσεων. Το 1917 οι ρωσικές ενώσεις των καταναλωτών (συνεταιρισμοί), αριθμούσαν πάνω από δώδεκα εκατομμύρια μέλη, αλλά και τα ίδια τα Σοβιέτ είναι μια θαυμάσια εκδήλωση της οργανωτικής ιδιοφυΐας των εργαζομένων μαζών της Ρωσίας. Κάτι περισσότερο. Δεν υπάρχει άλλος λαός στον κόσμο που να μελέτησε τόσο καλά τη σοσιαλιστική θεωρία και την πρακτική εφαρμογή.

Πολλοί συγγραφείς δικαιολογούν την εχθρότητά τους προς το σοβιετικό καθεστώς με το ότι η τελευταία φάση της ρωσικής επανάστασης ήταν δήθεν πάλη των “νομοταγών” στοιχείων της κοινωνίας ενάντια στη σκληρότητα των μπολσεβίκων. Στην πραγματικότητα όμως, ακριβώς οι εύπορες τάξεις, βλέποντας ν’ αναπτύσσεται η δύναμη των λαϊκών επαναστατικών οργανώσεων, αποφάσισαν να τις συντρίψουν και να σταματήσουν την επανάσταση. Για την επιτυχία αυτού του σκοπού η αστική τάξη κατέφυγε τελικά σε απεγνωσμένα μέτρα. Για να συντρίψει την κυβέρνηση του Κερένσκι και τα Σοβιέτ, αποδιοργάνωσε τις μεταφορές και προκαλούσε εσωτερικές αναταραχές. Για να τσακίσει τις εργοστασιακές επιτροπές, έκλεινε τις επιχειρήσεις, έκρυβε τα καύσιμα και τις πρώτες ύλες. Για να διαλύσει τις στρατιωτικές επιτροπές του μετώπου, επανέφερε την ποινή του θανάτου και συνεργούσε στις ήττες στο μέτωπο. Όλα αυτά ήταν μια θαυμάσια τροφοδότηση της μπολσεβίκικης φωτιάς.


Οι μπολσεβίκοι απάντησαν με τη διδασκαλία της ταξικής πάλης και με την ανακήρυξη της εξουσίας των Σοβιέτ. Ανάμεσα σ’ αυτές τις δύο κατευθύνσεις, που ήταν ολοκληρωτικά αντίθετες, βρίσκονταν και ομάδες που υποστήριζαν στο σύνολό τους ή ως ένα σημείο αυτές τις κατευθύνσεις. Σ’ αυτές τις ομάδες ανήκαν και οι λεγόμενοι “μετριοπαθείς” σοσιαλιστές, οι μενσεβίκοι, οι σοσιαλεπαναστάτες, καθώς και ορισμένα μικρά κόμματα. Κι αυτές οι ομάδες καταδιώκονταν από τις εύπορες τάξεις, όμως η δύναμη της αντίστασής τους υποσκαπτόταν από τις ίδιες τις θεωρίες τους. Οι μπολσεβίκοι, κατά τη γνώμη μου, όχι μόνο δεν είναι δύναμη καταστροφής, αλλά το μοναδικό κόμμα στη Ρωσία, που έχει δημιουργικό πρόγραμμα και αρκετή εξουσία για να το πραγματοποιήσει.
Ό,τι και να σκέφτονται οι άλλοι για τον μπολσεβικισμό, η ρωσική επανάσταση είναι, αναντίρρητα, ένα από τα μεγαλειωδέστερα συμβάντα στην ιστορία της ανθρωπότητας και η άνοδος των μπολσεβίκων στην εξουσία ένα γεγονός με παγκόσμια σημασία. Όπως ακριβώς οι ιστορικοί ψάχνουν να βρουν και τις πιο μικρές λεπτομέρειες για την Κομμούνα του Παρισιού, έτσι θα θελήσουν να μάθουν και για όλα όσα έγιναν στην Πετρούπολη το Νοέμβρη [σημ.: Οκτώβρη] του 1917, για τον ενθουσιασμό που είχε συνεπάρει την εποχή αυτή το λαό, ποιοι ήταν, τι έλεγαν και τι έκαναν οι αρχηγοί του. Αυτά ακριβώς σκεφτόμουνα όταν έγραφα αυτό το βιβλίο. Στην πάλη οι συμπάθειές μου δεν ήταν ουδέτερες. Αφηγούμενος, όμως, την ιστορία εκείνων των μεγάλων ημερών, προσπάθησα να εκθέσω τα γεγονότα με το μάτι του ευσυνείδητου χρονικογράφου, που ενδιαφέρεται ν’ αποδώσει την αλήθεια.
Τζ. Ρ.

(*) Όλες τις ημερομηνίες ο Τζον Ριντ τις δίνει με το νέο ημερολόγιο. Στην έκδοση αυτή μπαίνουν σε παρένθεση και οι ημερομηνίες με το παλιό ημερολόγιο.

Anef_Oriwn  
[καιρός να το διαβάσουμε το βιβλίο, τουλάχιστον για να μάθουμε τί ακριβώς συγκλόνισε τον κόσμο πριν 100 χρόνια και τί εξακολουθεί να τρομάζει τους αστούς μέχρι και σήμερα ακόμα]...
Σάββατο 31/10/2015

5 σχόλια:

Anef_Oriwn είπε...

Ως απάντηση προς όσους με περίσσια αντικομουνιστική εμπάθεια, [έμπλεα με τα συνήθη τους κολλήματα και εμμονές] αποκαλούν την Οκτωβριανή Σοσιαλιστική Επανάσταση «ένοπλη πραξικοπηματική κατάργηση της νεαρής ρωσικής αστικής δημοκρατίας», παραθέτω ένα σχετικό απόσπασμα από το σημερινό επετειακό άρθρο της “Χαραυγής”, το οποίο επιμελήθηκε ο Μιχάλης Μιχαήλ [σελ. 15]:

«Επανάσταση ή πραξικόπημα; Στις μέρες μας κάποιοι επιχειρούν να παρουσιάσουν τον άθλο του ρωσικού λαού σαν πραξικόπημα και όχι ως επανάσταση.
Ωστόσο εννοιολογικά οι δύο λέξεις ξεκαθαρίζουν το τοπίο.
Πραξικόπημα αποτελεί η βίαιη ενέργεια για αλλαγή του πολιτεύματος προς όφελος της πολιτικής και στρατιωτικής κάστας μιας χώρας και συνήθως γίνεται από μια ομάδα ανθρώπων. Κλασικό παράδειγμα πραξικοπήματος είναι αυτό της Χούντας του 1967 στην Ελλάδα όπου μια ομάδα στρατιωτικών ανέτρεψε την κυβέρνηση και ανέλαβε η ίδια την εξουσία. Παρόμοιο γεγονός αποτελεί και το πραξικόπημα στην Κύπρο.
Επανάσταση αποτελεί η βίαιη ενέργεια για αλλαγή του πολιτεύματος μιας χώρας, η οποία όμως έχει λαϊκό έρεισμα. Μια επανάσταση έχει και κοινωνικό χαρακτήρα προς όφελος των καταπιεζόμενων μαζών και αποσκοπεί στην επέκταση και κατοχύρωση των δικαιωμάτων τους.
Στην περίπτωση της Ρωσίας επρόκειτο ακριβώς για Επανάσταση αφού είχε μεγάλο λαϊκό έρεισμα, αλλά και έμπρακτη στήριξη. Αυτό φάνηκε από τη μαζική συμμετοχή χιλιάδων λαού, παρά το γεγονός ότι το κόμμα των Μπολσεβίκων μειοψηφούσε στη Βουλή.
Το “μυστικό” της όλης υπόθεσης ήταν πως τα συνθήματα του κόμματος των Μπολσεβίκων για ειρήνη, όλη η εξουσία στα σοβιέτ, τα χωράφια στους αγρότες αντιστοιχούσαν σε ανάγκες και αιτήματα ευρύτατων λαϊκών μαζών.
Και είναι να διερωτάται κάποιος, αν επρόκειτο για πραξικόπημα, πώς κατάφερε ένα μειοψηφικό κόμμα να αντιμετωπίσει τις οργανωμένες επιθέσεις του τσαρικού στρατού και των άλλων αντεπαναστατικών ομάδων αλλά και τις ξένες επεμβάσεις; Αν η Επανάσταση του Οκτώβρη δεν είχε λαϊκό έρεισμα και λαϊκή υποστήριξη θα έσβηνε μέσα σε λίγες μέρες.»

Anef_Oriwn είπε...

Για τον Οκτώβρη του 1917 δείτε εδώ κι ένα σχετικό κείμενο του Νίκου Μπογιόπουλου: http://www.imerodromos.gr/oktovris/

Anef_Oriwn είπε...

Δεν ξέρω τι στ’ ανάθεμα έχει πάθει ο blogger [και η λειτουργία του προγράμματος του] τελευταίως, αλλά όλο προβλήματα παρατηρώ... Οι αναρτήσεις και κάποτε και τα σχόλια ΜΟΥ, παρουσιάζονται με κενά, ενώ στην τελευταία ΜΟΥ ανάρτηση τα γράμματα παρουσιάζονται με διάφορα μεγέθη και παρά τις επίμονες προσπάθειες ΜΟΥ η κατάσταση δεν διορθώνεται. Δεν ακολουθεί στις εντολές που τού δίνω. Λέτε να μ’ έχει βαρεθεί;
Και τέλος πάντων υπάρχει κάποιος που έχει ιδέα τί γίνεται και που μπορεί να βοηθήσει;

pluton είπε...

Μόνος σου μιλάς μόνος σου απαντάς σαν τα Γκούλγκ που ονειρεύεσαι. https://www.youtube.com/watch?v=wxFCs2IbX4A

gaewagner είπε...

The Casino - Mapyro
Mapyro of The Casino is a Casino 구미 출장마사지 in 사천 출장샵 Las 고양 출장안마 Vegas, Nevada. The 수원 출장샵 casino's hours, address, 충청남도 출장마사지 phone number, map, hours,  Rating: 2.9 · ‎7 reviews