Κυριακή 16 Αυγούστου 2015

Ανάρτηση 39/2015* [γλωσσολογική, λεξιλογική ερμηνευτική, πολιτική, αντι-χαφιεδίστικη] – Σύντομα μαθήματα ελληνικής σε σχέση με τον χαφιεδισμό στην εποχή του διαδικτύου... (Και μερικά επετειακά υστερόγραφα)...


* - Ολίγα εισαγωγικά και διευκρινιστικά:

Η ιδέα γι’ αυτήν την ανάρτηση, ΜΆΣ κατέβηκε μέσα στον Ιούνη και φυσικά όχι ουρανοκατέβατα˙ κι ακολούθησε και η απαραίτητη έρευνα σε λεξικά και διάφορα λεξιλογικά sites στο internet. Αφορμή ήταν ένα διαδικτυακό περιστατικό απείρου χαφιεδικού κάλλους από ένα καθίκι που υπογράφει με το ψευδώνυμο “πρόσφυγας”, ο οποίος μάλιστα αυτοαποκαλείται και κομμουνιστής - τρομάρα ΤΟΥ! «Τούτος»,  σε παρέμβαση ΤΟΥ σ’ ένα φιλο-ΚΚΕ blog, περί τα μέσα του Ιούνη, λίγο μετά το τελευταίο Συνέδριο του ΑΚΕΛ και κάτω από μια ανάρτηση σχετική με το Συνέδριο, αποκάλυψε, προφανώς διαπνεόμενος από νέα “κομμουνιστικά» ήθη, την ταυτότητα ΜΑΣ, δηλ. το όνομα, τον τόπο διαμονής και το επάγγελμα ΜΑΣ. Τώρα, αν διερωτάστε [και θα είναι εύλογο το ερώτημα ΣΑΣ] πώς γίνεται ο κομμουνιστής(;) διαχειριστής του συγκεκριμένου blog να ‘χει επιτρέψει τη δημοσιοποίηση ενός σχολίου έμπλεου ρουφκιανιάς κι όταν μάλιστα στο blog υπάρχει και μετριασμός, δηλ. έλεγχος των σχολίων πριν την ανάρτηση τους, λυπούμαι αλλά ΔΕΝ μπορώ να ΣΑΣ λύσω τις απορίες ΣΑΣ, γιατί ούτε κι ΕΓΩ καταλάω! Να σημειώσω πάντως ότι ο διαχειριστής του blog εδέησε, μετά από παρέμβαση ΜΟΥ, να αφαιρέσει τα επαίσχυντα σχόλια [ήταν δυο!] του εν λόγω χαφιέ σχολιογράφου...   


Οι διαδικτυακοί χαφιέδες παρακολουθούν τα πάντα

Εν πάση περιπτώσει όμως, επειδή ο Ιούνης ήταν και ένας μήνας κατά τον οποίο το δικό ΜΑΣ Blog ήταν μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας και προβληματιζόμαστε κατά πόσο θα κατεβάζαμε τα ρολά του μαγαζιού ή θα το κρατούσαν ακόμα λίγο εν ζωή, πλην όμως με ορρούς, [μετά βίας κάναμε δυο αναρτήσεις εκείνο τον μήνα!], ήταν επόμενο και το κείμενο ΜΑΣ να πάει (μέχρι νεωτέρας) στο αρχείο. Ένα όμως, νέο περιστατικό σπιουνιάς από το ίδιο και πάλι καθίκι, τον ψευδοκομμουνιστή  “πρόσφυγα”, [αυτήν τη φορά στου Νέου και μάλιστα δις με τρία και δυο σχόλια αντίστοιχα - ο Νέος ΔΕΝ είχε μετριασμό, όμως διέγραψε τα χαφιεδίστικα σχόλια πάραυτα-  ΜΕ “αναγκάζει”, ή ΜΟΎ επιβάλλει να αναρτήσω το συγκεκριμένο από γνωσιολογικής και πολιτικής άποψης λεξιλογικό κείμενο ΜΟΥ... Τονίζω το «πολιτικής άποψης», γιατί ο χαφιεδισμός ΔΕΝ είναι ΠΟΣΩΣ ένα ζήτημα προσωπικής αντιπαράθεσης, αλλά ένα βαθύτατα πολιτικό ζήτημα με φασιστικές προεκτάσεις...    

****************************************
Ερμηνεία λέξεων

1. Χαφιές – αυτός που προδίδει τις κινήσεις ή τα λόγια των άλλων σε τρίτους, ή/και που δίνει πληροφορίες στις αρχές για να τις χρησιμοποιήσει εναντίον άλλων ατόμων, κυρίως προσδοκώντας προσωπικά οφέλη. Κι όπως λέει και η σχολιογράφος Δήμητρα στου Νέου: «για να είσαι χαφιές πρέπει να γνωρίζεις πράματα και να καρφώνεις...», κάτι που ένα πράμα κάνει και ο χαφιές ονόματι “πρόσφυγας”... Άλλες συνώνυμες ονομασίες είναι: σπιούνος, κατάσκοπος, καταδότης, ρουφιάνος, χαφιές, καρφί...

2. Σπιούνος – αυτός που παρακολουθεί τις κινήσεις των άλλων και τις αναφέρει σε όποιον τυχόν ενδιαφέρεται (συνήθως σε πρόσωπο που ασκεί εξουσία), με ανταλλάγματα υλικό ή την εύνοια του ή από κακοήθεια˙ κατ’ επέκταση αυτός που συνηθίζει αν μεταφέρει τα λόγια, ή τις πράξεις [ακόμα και προσωπικά δεδομένα] κάποιου σε τρίτους...

3. Ρουφιάνος [στα κυπριακά ρουφ(κ)ιάνος] – αυτός που προδίδει τα μυστικά, ή τα προσωπικά δεδομένα κάποιου άλλου  σε τρίτους...

4. Κατάσκοπος - αυτός που παρακολουθεί κάποιον κρυφά με σκοπό τη συλλογή πληροφοριών γι’ αυτόν τον κάποιον...

5. Καταδότης – αυτός που αποκαλύπτει (συνήθως έναντι αμοιβής, ή ιδεολογικού/πολιτικού φανατισμού) στην Αστυνομία, ή στους φορείς εξουσίας κάποιον που διώκεται...   

6. Καρφί πρόσωπο που παρακολουθεί τις κινήσεις κάποιων και τις αναφέρει σε κάποιον ισχυρό, ή/και εκθέτει κάποιον φανερώνοντας κάποιο στοιχείο εις βάρος του (άλλως, ο καταδότης)...

7. Καθίκι - (υβριστική έκφραση) άνθρωπος κακόβουλος και δόλιος, χωρίς αρχές κι όλο βρωμιές...

8. Πράκτορας – πρόσωπο που επί πληρωμή [ή άλλο αντίτιμο] φέρνει εις πέρας υποθέσεις άλλων, συμβουλεύει και  ενημερώνει, ή αναλαμβάνει μυστικές αποστολές...  

9. Λακές   - άτομο ετεροκίνητο που κατά βάση συμπεριφέρεται δουλικά  και που υπηρετεί τα σχέδια και τους σκοπούς άλλου ή άλλων με δουλικό τρόπο... 


10. Ορντινάντσα υποτιμητικό χαρακτηρισμός για στρατιώτης που με ίδια μέσα (γλείψιμο) ή εξωτερική βοήθεια (βύσμα/μεσο), έχει αποσπαστεί στην προσωπική υπηρεσία αξιωματικού, βρίσκεται υπό την προστασία του και χαίρει ασυλίας από τις αγγαρείες, τις δύσκολες ή βαριές δουλειές και τις υπηρεσίες. Μεταφορικά είναι ο υπηρέτης, ή ο αυλικός που δουλικά υπηρετεί συγκεκριμένα άτομα που βρίσκονται στην εξουσία ή κοντά στην εξουσία, παρέχοντας τους μάλιστα και πληροφορίες για τρίτους.


11. Προβοκάτορας – άτομο που διεισδύει δολίως σε οργάνωση [ας πούμεν της Αριστεράς και μπορεί να το παίζει και baș, κομμουνιστής και γνωστής του Μαρξισμού - Λενινισμού], σε διαδήλωση, πολιτική εκδήλωση κ.λπ. και δρα υπονομευτικά,  στοχεύοντας να προκαλέσει αναταραχές και προβλήματα, ή να παρασύρει κάποιους σε ενέργειες που θα τους εκθέσουν (προς όφελος των αντίπαλων τους, της αστυνομίας, κ.λπ.)...


12. Μεγάλος Αδελφός (Big brother) - έκφραση που υποδηλώνει καθεστώς (ενοχλητικής και καταπιεστικής) παρακολούθησης, κι αφορά πρόσωπο/πρόσωπα, σώματα [όπως το Τρίτο Γραφείο στον Στρατό], ή οργανώσεις που παρακολουθούν τα πάντα, όπως κάθε κίνηση που κάνετε, αν είστε υπό παρακολούθηση. Μ’ αυτόν τον τρόπο σίγουρα περιορίζεται η ελευθερία κινήσεων, βούλησης και δράσεων... 

*****************************
Σημείωση:
Δύο άλλοι όροι που βρίσκονται διαρκώς στην (οικονομική και πολιτική) επικαιρότητα, αλλά δεν έχουν σχέση με τα πιο πάνω, αλλά σίγουρα επιβάλλεται η ερμηνεία και η επεξήγηση τους είναι οι λεγόμενες  Μεταρρυθμίσεις [που πολλοί και διάφοροι νεοφιλελεύθεροι και μη, εισηγούνται ως αναγκαίες και επιβεβλημένες, για να ορθοποδήσει, ας πούμεν, η κυπριακή οικονομία] και το Πρωτογενές πλεόνασμα... 
Επιφυλάσσομαι πάντως...  

****************************
Και μια αφιέρωση

Κι ένα άσμα (του Παύλου Σιδηρόπουλου) αφιερωμένο σ’ όλους τους χαφιέδες, 


ενώ θα εισηγούμασταν για διάβασμα και το βιβλίο “Ο χαφιές”, του Αλέξαντρου Δημάσου, από τις εκδόσεις “Εντός”...

*******************************
Υστερόγραφα (γιορταστικά και επετειακά - πλούσιος σ’ αυτά ο Αύγουστος):

1. 15υγουστο και γιορτή της πολυωνύμου Παναγιάς [και των Ορθόδοξων, αλλά και των Καθολικών, νομίζω], ήταν χτες. Γιόρταζαν οι απανταχού ποικιλώνυμες Παναγιές, ΕΓΩ όμως, ποτέ δεν κατάλαβα γιατί γιορτάζεται με τόση μεγαλοπρέπεια και λαμπρότητα η λεγόμενη Κοίμηση (δηλ. ο θάνατος) της “Θεοτόκου”. Μαζί με την Παναγιά, γιορτάζει κι ένα σωρό κόσμος: Παναγιώτηδες, Μάριοι, Παναγιώτες, Μαρίες, Μαίρες, Μαρούλες Δέσποινες... Και γιορτάζουν φυσικά όσοι απ’ αυτούς έχουν επιλέξει αυτήν την ημέρα, από τις 5-6 που γιορτάζει η Παναγιά τον χρόνο, για την ονομαστική τους γιορτή. 
Και στο δικό ΜΑΣ το σπίτι γιορτάζουν αρκετές Γυναίκες:  η Α(α)πη, καθώς και οι δυο οι γιαγιάδες [η μια γενέθλια και ονομαστική γιορτή κι άλλη γενέθλια μόνο], όπως επίσης και η βαφτιστικιά [γενέθλια και ονομαστική]... 
Να ‘ναι ΟΛΕΣ καλά, να ΤΙΣ χαιρόμαστε και να ΜΑΣ χαίρονται! 
Να σημειώσουμε πάντως ότι με το πέρας του 15αυγουστου, το καλοκαίρι μπαίνει στην τελική ευθεία για την ολοκλήρωση του, ενώ πλησιάζει πλέον και το τέλος των καλοκαιρινών διακοπών. ΕΜΕΙΣ μάλλον θα τις συνεχίσουμε επ’ αόριστον...   

2. Χτες όμως, 15 τ’ Αυγούστου, έκλειναν και 89 χρόνια (από το 1926) από την ίδρυση του Κομμουνιστικού Κόμματος Κύπρου (ΚΚΚ) συνεχιστής του οποίου είναι σήμερα το ΑΚΕΛ, το οποίο ιδρύθηκε τον Απρίλη του 1941 ως νόμιμη έκφραση του παράνομου τότε [από τους εγγλέζους αποικιοκράτες] Κομμουνιστικού Κόμματος. Χρόνια Πολλά, λοιπόν, και στους κύπριους Κομμουνιστές κι Αριστερούς γενικότερα...

3. Τα 89 του χρόνια έκλεισε τις προάλλες [στις 13 του μηνός, γεννημένος κι αυτός το 1926] κι ο μεγάλος κουβανός Κομμουνιστής επαναστάτης  και ηγέτης της Σοσιαλιστικής Κούβας, Φιντέλ Κάστρο, που όπως λέει κι ο ίδιος ΔΕΝ γεννήθηκε Κομμουνιστής κι Επαναστάτης. Πολλές ευχές κι από ΜΑΣ για να τα 100στήσει!

4. Στις 14 τ’ Αυγούστου του 1956 πέθανε [σε ηλικία μόλις 58 χρόνων – έφυγε πραγματικά νωρίς!] ο μεγάλος γερμανός Κομμουνιστής ποιητής, δραματουργός και σκηνοθέτης Μπέρτολτ Μπρεχτ... Υποκλινόμαστε στη διαλεκτική ΤΟΥ σκέψη!

5. Επίσης στις 14 Αυγούστου του 1954 δολοφονήθηκε [από εκτελεστικό απόσπασμα που έστησε το τότε μετεμφυλιακό ελληνικό καθεστώς της Δεξιάς ], σε ηλικία μόλις 56 χρόνων, o Νίκος Πλουμπίδης, [γνωστός και ως “Μπάρμπας” και “Κόκκινος Δάσκαλος”], ηγετικό στέλεχος του ΚΚΕ κατά την περίοδο της μεταξικής δικτατορίας, τη Γερμανική Κατοχή και τον Εμφύλιο Πόλεμο. Κατ’ ΕΜΕΝΑ, ο Νίκος Πλουμπίδης μαζί με τους Βελουχιώτη και Μπελογιάννη αποτελούν τις πιο ηρωικές μορφές του ελληνικού κομμουνιστικού κινήματος. Ο Πλουμπίδης όμως αποτελεί και υπόδειγμα Κομμουνιστή, με Κ κεφαλαίο! Παρ’ όλο που είχε κατηγορηθεί αδίκως από την τότε ηγεσία του ΚΚΕ ως συνεργάτης των ελληνικών αστυνομικών αρχών, ΑΥΤΟΣ δεν είπε λέξη κατά δίκη ΤΟΥ και πριν την εκτέλεση ΤΟΥ [από την τότε κυβέρνηση της Δεξιάς υπό τον Στρατηγό Παπάγο] ενάντια στο ΚΚΕ, ενώ πίστευε ότι το Κόμμα θα αναγνώριζε το λάθος ΤΟΥ και θα τον αποκαθιστούσε, όπως κι έγινε λίγα χρόνια μετά... Κι εμείς ΤΟΝ τιμούμε και «τη δόξα του γονατιστοί [...] ζητιανεύουμε»... [Και ΤΟΎ χρωστάω κι ένα ειδικό αφιέρωμα!]...   

Τραγούδι αφιερωμένο στον Νίκο Πλουμπίδη


Στίχοι: Μάνος Ελευθερίου
Μουσική: Θάνος Μικρούτσικος
Τραγούδι: Μαρία Δημητριάδη

6. Τέλος, περί τα μέσα του Αυγούστου του 1961 ξεκίνησε στην τότε Σοσιαλιστική Ανατολική Γερμανία η κατασκευή του Τείχους του Βερολίνου. Πρώτα αποτελούμενο από αγκαθωτά συρματοπλέγματα κι ακολούθως από μπετόν αρμέ. Το Τείχος έπεσε τη νύχτα της Πέμπτης 9 προς Παρασκευή 10 Νοεμβρίου 1989, την εποχή κατάρρευσης/ανατροπής των σοσιαλιστικών καθεστώτων της Ανατολικής Ευρώπης. Γιατί, όμως  έπρεπε να γίνει το Τείχος μπορείτε να διαβάστε εδώ, σ’ ένα άρθρο [του Ηρακλή Κακαβάνη] από το ελλαδικό site “ΑΤΕΧΝΩΣ”... 
ΕΜΕΙΣ ίσως ασχοληθούμε πιο εκτεταμένα και μ’ αυτό το θέμα μελλοντικά... 

Anef_Oriwn
[σε επ’ αόριστον διακοπές˙ κι ενθυμούμενος στιγμές από την κομμουνιστική ιστορία]...
Κυριακή 16/8/2015

Κυριακή 9 Αυγούστου 2015

Ανάρτηση 38/2015 [αντι-νεοφιλελεύθερη] – Μακρύ σημείωμα περί νεοφιλελευθερισμού και πώς τον περιγράφουν οι ίδιοι οι θιασώτες ΤΟΥ...


Εισαγωγικά
Με αφορμή δυο άρθρα με θέμα τον νεοφιλελευθερισμό [και με θέσεις υπέρ του, ή/και απολογητικές γι’ αυτόν], τα οποία εντόπισα στον σημερινό (κυριακάτικο) “Πολίτη” [και διάβασα με ολίγη περιέργεια για να δω τι λένε οι επώνυμοι συγγραφείς τους, αν και λίγο πολύ ξέρω τις εμμονές και τα κολλήματα τους - θα αναφερθώ σ’ αυτούς και στο τί γράφουν σε συντομία πιο κάτω], είπα να (ξανα)θέσω προς προβληματισμό και συζήτηση το ερώτημα/ζήτημα «τι εστί νεοφιλελευθερισμός»... [Το ‘χω ξανακάνει αυτό το αμάρτημα, στις αναρτήσεις ΜΟΥ με αριθμούς 151/2013 και 12/2014, όπου αναδημοσίευσα δυο σχετικά με το θέμα ΜΑΣ, άρθρα του εκ Πάφου ορμώμενου Χρήστου Χαλικιόπουλου]...

*********************************
Εγκώμιο στον Νεοφιλελευθερισμό από τον Αντρέα  Ανδριανόπουλο

Το ένα, [περί της μαγείας του Νεοφιλελευθερισμού], άρθρο που δημοσιεύτηκε στον (σημερινό) “Πολίτη” [στο ένθετο για την Οικονομία, σελ. 59], έχει τίτλο «Οι νεοφιλελεύθεροι και οι “αντιστασιακοί”» κι ανήκει στον γνωστό ελλαδίτη Αντρέα Ανδριανόπουλο, πάλαι ποτέ στέλεχος της Νέας Δημοκρατίας”. «Τούτος» εκλέχτηκε αρκετές φορές βουλευτής της, καθώς και Δήμαρχος Πειραιά, ενώ έχει διατελέσει υπουργός και υφυπουργός σε κυβερνήσεις της “Νέας Δημοκρατίας”. Το 1994 αποχώρησε από τη Νέα Δημοκρατία, ενώ το 2004 εκλέχτηκε και πάλι βουλευτής αλλά τούτη τη φορά ως συνεργαζόμενος με το ... ΠΑΣΟΚ. [Μέχρι εκεί κατάντησε το σοσιαλιστικό -λέμε τώρα- ΠΑΣΟΚ του μακαρίτη του Ανδρίκκου!]... 
Το άρθρο πρωτοδημοσιεύτηκε στην ελλαδική ιστοσελίδα Capital.gr και θα το βρείτε εδώ... ΕΜΕΙΣ θα αναδημοσιέψουμε πιο κάτω την κατακλείδα του πονήματος του Ανδριανόπουλου, για να δείτε κι ΕΣΕΙΣ τι λένε με περισσή ωμότητα, κυνικότητα και θρασύτητα πως πρέπει να γίνει για να σωθεί ο Καπιταλισμός ΤΟΥΣ. Ποιες είναι οι νεοφιλελεύθερες συνταγές ΤΟΥΣ [όπως ΕΜΕΙΣ οι Αριστεροί αποκαλούμε τις προτάσεις  που κάνουν με βάση τα συμφέροντα του κεφαλαίου και] που πρέπει να υιοθετηθούν και να εφαρμοστούν για να βγει το σύστημα από τα οικονομικά αδιέξοδα και προβλήματα που του προκάλεσε η εγγενής για τον Καπιταλισμό οικονομική κρίση. Η συνταγή ΤΟΥΣ είναι ΜΙΑ και καλά γνωστή: (Περι)Kόψτε τα πάντα και ιδιωτικοποιείτε τα όλα πέρκι τζιαι δει άσπρη μέρα ο ΚαπιταλισμόςΤζι’ ανάθεμαν αν ο κόσμος πεθανίσκει της πεινάς ή που τες αρρώσκιές, εν έχει σπίτι ή μεινίσκει αγράμματος...


 Η δωρεάν παιδεία και η δωρεάν υγεία παύουν να είναι πλέον δικαιώματα του πολίτη! Προέχει η ελεύθερη [όπως αρέσκονται να τη λεν, χωρίς να είναι όμως], η ελεύθερη επιχειρηματικότητα [γιατί όμως τώρα δεν κάνουν επενδύσεις για ν’ ανοίξουν δουλειές;], ο ελεύθερος [τρομάρα του!] ανταγωνισμός [στην Κύπρο γιατί δεν “άφησαν” τις Τράπεζες να παττίσουν και προχώρησαν σε κουρέματα καταθέσεων για να τις σώσουν;], και ένα ισχυρό πλην άτεγκτο κι άνθρωπο “κράτος δικαίου” [ιμίshι μου!], που δεν κάνει ΤΙΠΟΤΑ για να βοηθήσει τους αναξιοπαθούντες συνανθρώπους ΜΑΣ κι αφήνει σχεδόν τα πάντα στον εθελοντισμό. 
[Σε κάποιο μελλοντικό κείμενο ΜΟΥ θα προσπαθήσω να δείξω, μέσα από παραδείγματα, πώς ο Εθελοντισμός επί της παρούσας Κυβέρνησης. έχει τεθεί στην υπηρεσία του Νεοφιλελευθερισμού – για Ό,ΤΙ δεν διατίθενται κοντύλια από το κράτος, όπως ας πούμεν στην Εκπαίδευση για φροντιστηριακά μαθήματα, αναλαμβάνει ο Επίτροπος Εθελοντισμού να βρει τρόπους για την παροχή τους εθελοντικά και δωρεάν!]...  

Αλλά ας πάμε και στο τί λέει ο Ανδριανόπουλος στο νεοφιλελεύθερο του κήρυγμα που αναδημοσιεύει ο “Πολίτης”:

{Μέσα στις αγκύλες και με κόκκινο χρώμα είναι κάποια δικά ΜΟΥ σχόλια, ερωτήματα  και παρατηρήσεις}...

«Οι νεοφιλελεύθερες επιλογές αντίθετα είναι ολοζώντανες και ικανές να οδηγήσουν σε βιώσιμη διέξοδο. Δραστικές περικοπές φορέων του δημοσίου με αντίστοιχη μείωση προσωπικού... [Αυτοί που θα απολυθούν που θα πάνε και τί θα κάνουν; Δεν πρέπει να μεριμνήσει το κράτος γι’ αυτούς;]... Οι επιλογές προστασίας του δημόσιου τομέα – που επιλέγονταν μέχρι τώρα και που βέβαια δεν είναι νεοφιλελεύθερες– προκάλεσαν πάνω από 1 εκατ. 300 χιλιάδες ανέργους στον ιδιωτικό τομέα... [Πώς; Ποιος τους απόλυσε και είναι άνεργοι;]... Καιρός είναι ο δημόσιος τομέας, που προκάλεσε την κρίση να σηκώσει ένα μέρος του βάρους των σημερινών αδιεξόδων. Αυτό θα έδινε την δυνατότητα να μειωθούν ουσιαστικά οι φόροι [δηλ. μα μην φορολογείται το κεφάλαιο] και να περιορισθεί η γραφειοκρατία καθώς και οι λογής κανονιστικές ρυθμίσεις στην οικονομία. Η μονιμότητα και σταθερότητα αυτών των ρυθμίσεων θα προκαλούσε εισροή επενδύσεων και ταχύτατη ανάκαμψη της οικονομίας... [Υπέρ ποιων;]... 
 Ο νεοφιλελευθερισμός προσφέρει ορατές και βιώσιμες λύσεις... [Για το κεφάλαιο, φυσικά]... Ποιες είναι οι εναλλακτικές προτάσεις των υποτιθέμενων “αντιστασιακών”»; [Ο Σοσιαλισμός]...

[Από ένα κόρακα τι περιμένεις ν’ ακούσεις εξόν από κρα - κρα;]...  

[Δείτε όμως και για ποιους επενδυτές μιλά ο Ανδριανόπουλος]...


**************************************
Εγκώμιο στον Νεοφιλελευθερισμό από τη Σώτη Τριανταφύλλου(!!!)

Το έτερο άρθρο που αλίευσα από τον σημερινό “Πολίτη” έχει τίτλο “Νεοφιλελευθερισμός, ο δρόμος της απώλειας” [δεν έχω link για να ΣΑΣ παραπέμψω σ’ αυτό] κι ανήκει στην εξ Ελλάδος νέα συνεργάτιδα της εφημερίδας [γράφει κάθε Κυριακή τη στήλη Checkpoint – θέλει άραγε να τσιεκκάρει/ελέγξει τη σκέψη ΜΑΣ;] συγγραφέα Σώτη Τριανταφύλλου, που κάποτε νόμιζα ότι ήταν και αριστερή. Δεν ξέρω πώς σχημάτισα αυτήν την ιδέα [ίσως να ήταν μετά που διάβασα το μυθιστόρημα της “Το εργοστάσιο των μολυβιών”, το οποίο, ομολογώ ότι, με είχε γοητεύσει για την πλοκή του], αλλά οι σημερινές τοποθετήσεις της [σε άρθρα, δηλώσεις και συνεντεύξεις της], ΜΟΎ προκαλούν κυριολεκτικά εμετό, καθώς είναι έμπλεες ρατσισμού, μίσους κι απαξίωσης της Αριστεράς, δουλικότητας προς την Ευρώπη [άστε που η κυρ'ια Τριανταφύλλου συντάχτηκε και με τους “Μένουμε Ευρώπη” της Ελλάδας – αλίμονο!] και ύβρεων κατά του ελληνικού λαού... [Κατοπινές προσπάθειες ΜΟΥ να διαβάσω κι άλλα μυθιστορήματα της όπως το “Άλμπατρος” και τα “Κινέζικα κουτιά” κι ένα-δυο άλλα, δεν τελεσφόρησαν καθώς τα παρατήρησα μετά τις πρώτες 20-30 σελίδες. [Ίσως ένας από τους λόγους γιατί το story τους δεν είχε να κάνει με την Ελλάδα. Έχει κι αυτό το complex η κύρια Σώτη. Αρέσκεται να κινείται σε ξένους χώρους, σε κλίμα αγγλικό ή αμερικάνικο και με ήρωες συνήθως όχι έλληνες, πλην ίσως του ήρωα του βιβλίου της “Το εργοστάσιο των μολυβιών”, ο οποίος όμως έδρασε σε πολλούς χώρους – αν θυμάμαι καλά έζησε σε Αφρική, Ελβετία, Σοβιετική Ένωση, Ελλάδα]...  Να αναφέρω όμως ότι κατάφερα και διάβασα το αφήγημα “Η Φυγή”, προφανώς γιατί δεν ήταν μεγάλο – μόνο καμιά εκατοστή σελίδες.
Να περάσω όμως και σ’ ένα - δυο σύντομα αποσπάσματα από το σημερινό (κυριακάτικο) αποκαλυπτικό πλην όμως εμετικό άρθρο της μαντάμ Σώτης στον “Πολίτη”, με τα σχόλια δικά ΜΟΥ (εντός των αγκύλων) με κόκκινο χρώμα...

«... ο επίσημος λόγος, ο οποίος ακούγεται [είναι] αν όχι μεταφυσικός, τουλάχιστον ανεδαφικός: δεν αναγνωρίζει τη δημιουργία καινούργιου πλούτου -με αποτέλεσμα να μην την ενθαρρύνει- [που το είδες αυτό κα Σωτη; Κι άσε που εργαζόμενοι ΠΟΤΈ δεν απολαμβάνουν τον πλούτο που παράγουν, ενώ τώρα σε περιόδους κρίσης και με τόσο ανεργία κι αναδουλειά, δεν ξέρω κι ΕΓΩ τί πλούτος παράγεται!], αλλά επιμένει στην αναδιανομή του υπάρχοντος, ένα σύνθημα του Ρομπέν των Δασών: πάρτε από τους πλούσιους και δώστε στους φτωχούς... [Μα καλά Lady Soti, αυτοί πώς θα ζήσουν, να πεθάνουν από την πείνα;]... Αλλά η αναδιανομή από μόνη της είναι αντιπαραγωγική και αήθης. Από την πλευρά που ο νεοφιλελευθερισμός, όχι απαραιτήτως αυταρχικός και συντριπτικός έναντι του ατόμου [μα τί ΜΑΣ λες, που τον μετατρέπει σε ένα σκέττον αριθμό και στατιστικό στοιχείο!], αναδεικνύει την ατομική πρωτοβουλία [για να γίνουν κάποιοι πλουσιότεροι σε βάρος των πολλών και των πιο αδύνατων], προωθεί την καινοτομία και επιβραβεύει την οικονομική φιλοδοξία των ανθρώπων [την απληστία θέλει στην ουσία να πει]...  
Ο νεοφιλελεύθερος δρόμος  προϋποθέτει μαι σειρά στοιχείων που απορρίπτει ο σύγχρονος βολεψίας: εργασιακό ήθος (περισσότερη και καλύτερη δουλειά για περισσότερο κέρδος) [δηλ. δουλειά που το γέννημα ως το βούττημα του νήλιου˙ και κέρδος όμως, για ποιους;], ανταγωνισμό (δηλαδή όχι επανάπαυση, δημοσιοϋπαληλήκι, δεβαριεσισμό) [και λεξιπλάστης η κα Σώτη(!)] ανάδειξη της κοινωνικής επιτυχίας ως άξιας [προφανώς «για όποιον πετύχει να είναι αρκετά άρπαγας όπως βολεύκει το σύστημαν να αναπαράγεται» - που γράφει και ο Aceras σε σχόλιο του στου Νέου] και όχι ως αποτελέσματος μιας άδικης τύχης του υποκειμένου [ας πούμεν να ‘χει μπαμπά εκατομμυριούχο;] η οποία οφείλεται σε ατυχία των υπολοίπων υποκειμένων...» [ας πούμεν να ‘χουν γεννηθεί στην Αφρική και να μην έχουν καταφέρει να περάσουν τον Ρουβίκωνα της Μεσογείου!]...         

Και εις ανώτερα φράου Σώτη!

*********************************
Επίλογος
ΕΜΕΝΑ, εκείνο που με λυπεί ιδιαίτερα δεν είναι τα εγκωμιαστικά λόγια και κείμενα γράφουν κάποιοι ας τους πούμε πνευματικούς ανθρώπους για τον (απάνθρωπο) νεοφιλελευθερισμό. Ούτε και τι λέει υπέρ του Νεοφιλελευθερισμού [αναμενόμενα είναι αυτά, αφού είναι η κοσμοθεωρία ΤΟΥΣ!], ο όποιος Ανδριανόπουλος, ή η όποια Σώτη ή δεν ξέρω κι ΕΓΩ ποιος άλλος αυλοκόλακας του Καπιταλισμού γενικότερα κι όχι απλώς του ευρωπαϊκού νεοφιλελευθερισμού. Κι ούτε γιατί η μαντάμ Σώτη [της “επαρχιώτικης” Αθήνας, των κοσμοπολίτικων Παρισίων, του Λονδίνου και της Νέας Υόρκης] μπορεί να ήταν κάποτε αριστερή, ενώ τώρα αλλαξοπίστησε κι έγινε μάλιστα πολέμια της Αριστεράς. Με ενοχλεί και με λυπεί που ΕΜΕΙΣ [όσοι λεμε ότι κινούμαστε στον ευρύτερο χώρο της Κομμουνιστικής Αριστεράς] αντί να αποκαλύπτουμε το απάνθρωπο πρόσωπο της νεοφιλελεύθερης μορφής του Καπιταλισμού και πόσο υποφέρει η ανθρωπότητα από την εφαρμογή νεοφιλελεύθερων πολιτικών, κάποιοι εξ Αριστερών τους φταιν τα ρούχα τους και τρώγονται να αποδείξουν τη ορθότητα, από Μαρξιστικής – Λενινιστικής άποψης, των δικών τους θέσεων... Ας δούμε επιτέλους τις πραγματικές ανάγκες της κοινωνίας [κι φυσικά και τις δικές ΜΑΣ] κι ας ιεραρχήσουμε σωστά τα καθήκοντα ΜΑΣ! Τεράστια σημασία έχει, στο παρόν στάδιο, να προκληθούν ρήξεις στο καπιταλιστικό σύστημα. Τώρα, φίλε Aceras, «τί Σοσιαλισμόν για τες σημερινές συνθήκες ονειρευκούμαστιν» και πώς θα τον κατασκευάσουμε, [αν δεν κάνω λάθος το ΚΚΕ έχει και Πρόγραμμα], αλίμονο αν κολλήσουμε στην βαρβαρότητα του Καπιταλισμού!   

Anef_Oriwn
[ο νεοφιλελευθερισμός είναι απάνθρωπος!]...
Κυριακή 9/8/2015 

Κυριακή 2 Αυγούστου 2015

Ανάρτηση 37/2015 [επίκαιρη, κυπριακή, καλοκαιρινή, αυγουσκιάτικη, αλλά και πολιτική, τόσο τοπικά όσο και διεθνώς] - Σκόρπιες σκέψεις για το καλοκαίρι, τον καύσωνα, τα ωραία της θάλασσας, αλλά και για την τρέχουσα πολιτική επικαιρότητα...


Κατακαλόκαιρα [από χτες ΜΑΣ μπήκε(!) και ο Αύγουστος, που είναι και ο μήνας που βασικά ορίζει το καλοκαίρι στη νήσο ΜΑΣ] και ο (αυγουσκιάτικος) καύσωνας των τελευταίων ημερών [η θερμοκρασία θα πάει στους 40 και βάλε βαθμούς σήμερα – τζιαι φυσά τζι’ ένα χογλαστό αεράκι, που κάνει και το air condition εκ των ων ουκ ανευ!], ΜΑΣ τσουρουφλίζει και ΜΑΣ ταλαιπωρεί. [Εκεί στες Αραπιές, όπου και πάλι βρίσκεται η Ά(α)πη, θα χτυπάνε 45ρια και βαλε!]...  Την ίδια ώρα η τρέχουσα επικαιρότητα και Ό,ΤΙ συμβαίνει τόσο στον τόπο ΜΑΣ όσο και στα πέριξ [και στα πιο κοντινά, αλλά και στα μακρύτερα] δεν ΜΑΣ αφήνουν [αν και διατελούμε, παρά την κρίση, σε διακοπές], ούτε να ηρεμήσουμε [είτε στο σπίτι, είτε παραθαλασσίως, ή σε όρη και παραρά], αλλά ούτε και ν’ αγιάσουμε...

Από τη μια στον κατακαμένο κι άνυδρο, (ειδικά τώρα το καλοκαίρι) τόπο ΜΑΣ, [παρ’ όλο που προχτές την Πέμπτη, το βράδυ, εκεί στις έρημες τις Πλάτρες -πάνε πια οι εποχές που τα καλοκαίρια γέμιζε κι αυτή κόσμο!- άστραφτε, βρόνταγε τζι’ έβρεshεν σιτζιήμιν!],
οι πολιτικές λιτότητας των νεοφιλελεύθερων κυβερνώντων ΜΑΣ, [του Νίκαρου, του Χαρούλη και ΣΙΑ] συνεχίζουν κανονικά κι όλα «βαίνουν καλώς», όπως ΜΑΣ λένε από Ευρώπη μεριά τα εκεί φιλαράκια ΜΑΣ. Βλέπετε ΕΜΕΙΣ, μια χαρά καλά παιδιά είμαστε γι’ αυτό κι έχουμε και τις ευλογίες και τα χειροκροτήματα των τροϊκανών θεσμών των ευρωπαίων εταίρων ΜΑΣ, σ’ αντίθεση με τους αδερφούς καλαμαράες, που όλο και κλωτσάνε, αν και κι αυτοί εσχάτως βάλανε την ουρά στα σκέλια! Αχ ρε Αλέξη, άλλη τούς έδειξες κι άλλη πας να τούς ... μπήξεις(!), 

η ευφορία, η αισιοδοξία και η ελπίδα για τους ΜΕΝ [τους πραγματικούς κυπραίους], αλλά και το ταράκουλο και το τρέμουλο για τους ΔΕ (τους απορριπτικούς, τους αντι-ομοσπονδιακούς και τους εθνικιστές], που έχουν προκαλέσει οι συνομιλίες μεταξύ Αναστασιάδη και Ακιντζί για εξεύρεση λύσης/διευθέτησης του κυπριακού και οι κάποιες  συγκλίσεις που φαίνεται να επιτυγχάνονται, [επιστρέφουν στις συγκλίσεις Χριστόφια - Ταλάτ˙ αχ ρε Νίκαρε, πού ήσουν πέρσι τζι ήρτες φέτος;], αλλά και η διοργάνωση πολιτιστικών εκδηλώσεων στις οποίες παρευρίσκονται και οι δύο ηγέτες, καλά κρατούν˙ το θετικό κλίμα που έχει δημιουργηθεί, φαίνεται να επικρατεί και να διαχέεται και ευρύτερα στην κοινωνία, παρά τις αντιδράσεις των “λυσοφοβικών”, όπως χαρακτηριστικά τους λαλεί κι ο Strovoliotis στη βάση της δικής ΤΟΥ φιλοσοφίας για το κυπριακό ... «Τούτοι» [οι “λυσοφοβικοί”] δεν ανήκουν μόνο στο Κέντρο [στο ΔΗΚΟ, την ΕΔΕΚ, τους Οικολόγους, τη “Συμμαχία Πολιτών”], αλλά και στον “Συναγερμό”... [Γι’ αυτά όμως θα προσπαθήσω να μιλήσω σ’ επόμενη ανάρτηση ΜΟΥ]... Ψες πάντως, ο Πρόεδρος απουσίαζε από την ετήσια εκδήλωση για την Αμμόχωστο στη Δερύνεια, γιατί έπρεπε να φύγει επειγόντως για το εξωτερικό, όπως ΜΑΣ είπαν. Εσείς καταλάβατε τι δουλειά είχε στα εξωτερικά; Βγάλανε όμως στο βήμα [με βάση το πρόγραμμα] και τον Μητροπολίτη (Κωνσταντίας και) Αμμόχωστου και είπε διάφορα (δικά ΤΟΥ) περί της (ορθόδόξου) πίστεως! Αυτά μας λείπανε! [Και παρεμπιπτόντως, ο Αρχιεπίσκοπος Νέας Ιουστινιανής, πάσης Πάφου και πασών των Εκκλησιαστικών Επιχειρήσεων που ήταν;], 
    
- οι φουρπο-ομάδες “ΜΑΣ”“Ομόνοια”, το ΑΠΟΕΛ και ο “Απόλλωνας” – πλην της ΑΕΚ] καλά τα πάνε στις ευρωπαϊκές ποδοσφαιρικές διοργανώσεις˙ παίζουν τους επαναληπτικούς του Γ΄ Προκριματικού Γύρου την Τρίτη [το ΑΠΟΕΛ] και την Πέμπτη οι υπόλοιποι. Και αισιοδοξώ ότι η “Ομόνοια” θα περάσει˙ να πω και την αλήθεια, για τους άλλους δεν με απασχολεί! [Η “Ομόνοια” έφερε ισοπαλία 0-0 εκτός έδρας με την δανέζικη Μπρόντμπι την περασμένη Πέμπτη και καλώς εχόντων των πραγμάτων πρέπει να κερδίσει στη έδρα της για να παει και στα play offs του “Europa League”˙ ΕΜΕΙΣ πάντως τρέχαμε την τελευταία στιγμή στο “ομονοιάτικο” Πελέντρι για να δούμε το ματς καθώς δεν βρήκαμε μαγαζί στις Πλάτρες που να το μετάδιδε!], και

οι κυνηγοί [τι να κάνουν κι αυτοί οι έρμοι!] καρτερούν υπομονετικά το κυνήγι της φάσσας, ενώ δεν παραλείπουν να λαθροθηρούν μέσα - μέσα!  

Από την άλλη στα πέριξ [και σε κοντινούς και σε μακρινούς μαχαλλάες] τα πράματα ΔΕΝ είναι ΠΟΣΩΣ καλύτερα. Παρατηρούμε κι εκεί πολλά και διάφορα, ανησυχητικά, προβληματικά τρομακτικά κυρίως, όπως ας πούμεν,   
- στην καταταλαιπωρημένη Παλαιστίνη [και κυρίως στη Δυτική Όχθη τούτη τη φορά] ξεκίνησαν νέες συγκρούσεις μεταξύ Παλαιστινίων και του ισραηλινού στρατού, μετά που ένα 18μηνο βρέφος βρήκε τραγικό θάνατο, όταν έποικοι έριξαν βόμβες μολότοφ στο σπίτι της οικογένειάς του στη Δυτική Όχθη. Αυτό βασικά ήταν η αφορμή για τις νέες συγκρούσεις.  Γιατί, όπως γράφει και η “Χαραυγή” στο χτεσινό άρθρο της Σύνταξης της εφημερίδας: «Οι εικόνες από τη Γάζα, τη Δυτική Όχθη, την ανατολική Ιερουσαλήμ είναι το ίδιο θλιβερές, το ίδιο τραγικές εδώ και χρόνια. Η ιστορία επαναλαμβάνεται, με τον ανίσχυρο να ζει την πίεση και την καταπίεση του ισχυρού και το θύμα να εξισώνεται με το θύτη. Και δυστυχώς μέρος αυτής της εξίσωσης είναι η ίδια η διεθνής κοινότητα…»

- την ίδια ώρα “τα ίδια Παντελή μου, τα ίδια Παντελάκη μου”, συνεχίζουν να συμβαίνουν σε Ιράκ και Συρία, όπου στο μεν πρώτο επεμβήκανε και αμερικανοί και ευρωπαίοι για να επιβάλουν τη δημοκρατία [λέμε τώρα, αλλά ποια δημοκρατία;], ενώ στη δεύτερη ενίσχυσαν [και πάλι οι δυτικοευρωπαίοι] ενόπλως την συριακή αντιπολίτευση [με σκοπό να εκδιώξουν τον Άσαντ από την Προεδρία της χώρας], αλλά εδώ και 4-5 χρόνια μαίνεται εκεί ένας εμφύλιος πόλεμος που έφερε τεράστιες καταστροφές, συμφορές και εκατομμύρια πρόσφυγες, αλλά και τους τζιχαντιστές του ISIS [του Ισλαμικού Κράτους] να σκορπούν εκεί τον τρόμο και τον θάνατο.

- Παράλληλα στην Υεμένη [που βρίσκεται δίπλα από το Ομάν και κάτω από τη Σαουδική Αραβία στην Αραβική Χερσόνησο], συνεχίζονται εδώ και τέσσερις μήνες οι εμφύλιες διαμάχες και οι αεροπορικές επιθέσεις από τη στρατιωτική συμμαχία εννέα αραβικών κρατών του Κόλπου, [υπό την ηγεσία της Σαουδικής Αραβίας] που βομβαρδίζουν τους υποστηριζόμενους από το Ιράν σιίτες αντάρτες Χούτι...  Η πολιτική αστάθεια, οι ένοπλες συγκρούσεις και οι βομβαρδισμοί έχουν βυθίσει τη χώρα στο χάος, και τον πληθυσμό σε ακραίες συνθήκες ανέχειας και ανθρωπιστικής κρίσης, ενώ λόγω των συγκρούσεων θα οξυνθεί και το χρόνιο πρόβλημα με την έλλειψη νερού...

Αυτές τις μέρες βρήκε και την ευκαιρία και η Τουρκία [που ένα διάστημα ενίσχυε τους τζιχαντιστές] να κτυπήσει θέσεις ανταρτών του αριστερίζοντος PKK [Kurdistan Workers’s Party και στα κούρδικα Partiya Karkerên Kurdistanê], που έχει ως ηγέτη ακόμα του κλεισμένου στις τουρκικές φυλακές Οτσιαλάν. Ή όπως λέει κι ο ελλαδίτης φίλος και επισκέπτης και σχολιογράφος του Blog ΜΑΣ, Ι. Τζανάκος: «Το τουρκικό ιμπεριαλιστικό κράτος σε συνεργασία με τους αμερικάνους ιμπεριαλιστές, το ΝΑΤΟ και με την “ανοχή” των δυνάμεων του Μπαρζανί (δεξιοί Κούρδοι εθνικιστές -Πεσμεργκά) χρησιμοποιώντας την πρόφαση του “αντι-τρομοκρατικού” αγώνα προσπαθεί να συντρίψει το ΡΚΚ, την ένοπλη πρωτοπορία του Κουρδικού λαού, και να αναδιατάξει τα δεδομένα στην Μεσοποταμία και την Μέση Ανατολή. Αυτή ήταν η προσπάθεια των τούρκων ιμπεριαλιστών από την αρχή με την υποστήριξη του ISIS και την οργάνωση και υποστήριξη των γενοκτονικών επιθέσεών του στους Κούρδους Γεζίντι και τους Κούρδους της βόρειας Συρίας…» 
   
Σε συμφωνία [για να πούμε και μια σχετικά άλλη είδηση] κατέληξαν πριν μερικές μέρες το Ιράν με τις έξι μεγάλες δυνάμεις [οι πέντε χώρες του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ συν τη Γερμανία – βάλανε και τη Γερμανία τελικά μέσα] για την ελάφρυνση των διεθνών κυρώσεων κατά της χώρας με αντάλλαγμα την επιβολή περιορισμών στο ιρανικό πυρηνικό πρόγραμμα, παρά τις φωνασκίες των ισραηλινών και δη του πρωθυπουργού τους του Νετανιάχου˙ εν «τούτος» που ήρτεν τις προάλλες στην Κύπρο για να βρεθούν με τον Νίκαρο και έκλεισαν δρόμοι και δρομάκια για να περάσει άφοβα – κάναμε την Κύπρο, Ισραήλ για το χατίρι του˙ και μόλις γύρισε πίσω στη χώρα του, είχαμε το νέο περιστατικό τρομοκρατίας στη Δυτ. Όχθη που περιγράψαμε πιο πάνω. Μα αφού καλλιεργούν κουλτούρα τρομοκρατίας και ρατσισμού, τι άλλο θα μπορούσαμε να περιμένουμε; 

Νέο ηγέτη (κάποιον μουλλά ονόματι Άχταρ Μάνσουρ) απέκτησαν οι Αφγανοί Ταλιμπάν. Ως γνωστόν κι εκεί στο Αφγανιστάν μπήκαν τον Οκτώβρη του 2011 [μετά την ανατίναξη των Δίδυμων Πύργων τον Σεπτέμβρη του 2001] οι αμερικανοί για να “εκδημοκρατικοποιήσουν” τη χώρα και να πατάξουν και την τρομοκρατία της “Αλ Κάιντα” [του μακαρίτη του Μπιν Λάντεν, που τελικά τον καθάρισαν κι αυτόν οι αμερικάνοι πριν μερικά χρόνια στο Πακιστάν], αλλά τα κάνανε κι εκεί Γης Μαδιάμ. Οι Ταλιμπάν, οι παλιοί τους σύμμαχοι κατά των Σοβιετικών [που ήταν κι αυτοί εκεί στο Αφγανιστάν κάποτε -από τον Δεκέμβρη του 1979 μέχρι νομίζω τα τέλη της δεκαετίας του ’80 - αλλά αυτοί γείτονες είναι τουλάχιστον], αποδείχτηκαν πολύ σκληρό καρύδι...


- Στην Αφρική, τους τζιχαντιστές της Μπόκο Χαράμ [στην Νιγηρία] δεν τους κυνηγάνε πλέον μόνο στη ίδια τη Νιγηρία, αλλά και στα δυτικά στο Μπενίν και στα βόρεια στο Τσιάντ˙ λέτε να μπουκάρουν κι εκεί οι δυτικοευρωπαίοι για να “βοηθήσουν” στο ξεπάστρεμα τους.


Εμφύλιες συγκρούσεις συνεχίζονται και σε έτερη αφρικανική χώρα, στο Σουδάν. Και πού δεν έχει εμπόλεμες συγκρούσεις θα ΜΟΎ πείτε τελικά;

Οι μετανάστες από Αφρική και Ασία συνεχίζουν να προσπαθούν να περάσουν τον διάπλουν της Μεσογείου [κυρίως από τη Λιβύη] για την ευρωπαϊκή Γη της Επαγγελίας, με αρκετούς απ’ αυτούς να πνίγονται στα (α)φιλόξενα νερά της. 

Αλλά και οι αδελφοί έλληνες συνεχίζουν το δικό τους Γολγοθάμε το νέο επί θύραις μνημόνιο να επιτείνει τα οικονομικά και κοινωνικά αδιέξοδα στη Μητέρα - Πατρίδα, απότοκο κι αυτά της καπιταλιστικής κρίσης.

- Την ίδια άρα οι Ουκρανοί φασίστες συνεχίζουν να κάνουν τα δικά τους [τα φασιστικά και τα τρομοκρατικά] στην Ουκρανία σε βάρος των Ρώσσων και των Κομμουνιστών, ενώ στην πολύ μακρινή για ΜΑΣ Βενεζουέλα, ο Αριστερός Πρόεδρος της χώρας Νικόλα Μαντούρο, εξακολουθεί να κρατεί καλά [με τη στήριξη του κόσμου], παρά τον βρώμικο πόλεμο που δέχεται από την ντόπια αστική αντιπολίτευση και τους αμερικανούς...

Μέσα, λοιπόν, σ’ όλη αυτήν την ντόπια, την περιφερειακή και την παγκόσμια πολιτική ανακατωσούρα [ο Καπιταλισμός συνεχίζει να τα κάνει μπάχαλο ανά τον κόσμο], ΜΑΣ προέκυψε, εδώ στον λατρεμένο ΜΑΣ τόπο [και δεν το λέω ειρωνικά] και ο καύσωνας. Αλήθεια πώς τη βγάλατε ΕΣΕΙΣ σήμερα! Πολλοί είναι που θα είπαν το αυτονόητο: «Το air condition ουκ ελάττω παραδώσω»!
ΕΜΕΙΣ πάντως, [που χτες κατεβήκαμε από τα ψηλά βουνά αφήνοντας πίσω τη φυσική δροσιά του Τροόδους – κι είχαμε και Blue Moon τη Παρασκευή το βράδυ], κάναμε και σήμερα το πρωί τις βουτιές μας και τα κολύμπια μας στην αγαπημένη ΜΑΣ παραλία, κατά Αγία Νάπα μεριά. [Φέτος, κάπου στα 30 μέτρα από την παραλία παρατηρούμε και την ύπαρξη μεγάλων κομματιών πράσινης μάλλας στον βυθό, κάτι που τον κάνει να φαίνεται σκοτεινός, καθώς αποκρύβεται η χρυσόχρωμη άμμος. Τι να λένε οι δαήμονες, πώς φταίει γι αυτήν την οικολογική ανωμαλία στην περιοχή;]... 


Εκεί πολύ σύντομα, κοντά ή μετά το 15αύγουστο θα ξεκινήσει ν’ ανθίζει και το εύοσμο (κατά τα βράδυα) κρίνο του γιαλού που υπάρχει εδώ και χρόνια επί της παραλίας και το οποίο τώρα είναι καψαλισμένο λόγω της ζέστης.


Ήμασταν [ο συνήθης μεγαλοπρεπής πληθυντικός τον οποίο ενίοτε χρησιμοποιώ όταν ανάφερομαι στην Αφεντομουτσουνάρα ΜΟΥ] όμως ιδιαίτερα προσεχτικοί κατά την κολύμπηση γιατί από τη μια, η πληγή στην κοιλιά δεν έχει επουλωθεί πλήρως ακόμα, αλλά και από την άλλη γιατί εντός και εκτός του θαλασσίου ύδατος ελλοχεύουν διάφοροι κίνδυνοι θηλυκού γένους, σύνηθες φαινόμενο στις κοσμοπολίτικες παραλίες. Μπορεί, ας πούμεν, να συγκρουστείς με κάποια από τις αιθέριες υπάρξεις, κυρίως ρωσσίδες [αλλά και κύπριες τώρα τον Αύγουστο και δη τα Σαββατοκυρίακα], που
βουτάνε στα δροσερά νερά,
βολτάρουν στην άμμο βγάζοντας σε κοινή θέα τα κάλλη τους
[και μην πείτε κουβεντα περί προσωπικών δεδομένων]
ξαπλώνουν και λιάζονται στην παραλία, στα κρεββατάκια ή στον άμμο˙ [οι πιο τυχεροί μπορεί να πετύχουν κι καμιά ... τιτσιροβύζα(!) που συνήθως θα ναι αγγλίδα κάποιας ηλικίας], ή
ποζάρουν και φωτογραφίζονται σαν μοντέλα [αυτό για τις νεαρές ρωσίδες ΜΟΝΟ!] με φόντο τη θάλασσα, ή μισοξαπλωμένες στο νερό, σε άξιες θέασης πόζες και με τον αντρικό πληθυσμό να ΤΟΥΣ ρίχνει διακριτικές, αλλά πιο πολύ αδιάκριτες (λάγνες) ματιές...

Σχετικές φωτογραφίες με πικάντικες θηλυκές θεάσεις που να απεικονίζουν όλα τα πιο πάνω [βουτιές, βόλτες, κουνήματα ξάπλες, φωτογραφίσεις, παιχνίδια], ΔΕΝ θα παραθέσω τούτη τη φορά, όχι γιατί φοβάμαι πως θα κατηγορηθώ (και πάλι) για αδιακρισία, σεξισμό, ή/και παραβίαση προσωπικών δεδομένων, αλλά γιατί δεν συνάδουν με το όλο (πολιτικό) πνεύμα της ανάρτησης ΜΑΣ. Επιφυλάσσομεθα όμως... Γιατί εδώ που τα λέμε, για ποια προσωπικά δεδομένα και για ποια αδιάκριτα κοιτάγματα μιλάμε, όταν η κάθε τολμηρή [ίσως και φουαρτού, αλλά όχι κι απαραίτητα και καμπυλόγραμμη] μπικινοφορούσα κοπελιά, βγάζει στο μεϊντάνι τα πισινά της ημισφαίρια και βολτάρει κουνάμενη, σεινάμενη και λυγάμενη, μπροστά στα μάτια ΜΑΣ; ΕΜΕΙΣ θα κάνουμε πως δεν τη βλέπουμε, ή θα κοιτάζουμε από την άλλη πλευρά;   

[Για χάριν της ιστορίας να σημειώσουμε ότι, οι κοπέλλες που επισκέπτονταν κάποτε το Blog ΜΑΣ και ΜΆΣ κατσάδιαζαν όταν σε παρόμοιες περιπτώσεις (λεκτικώς) “παρασπονδούσαμε”, όπως ας πούμεν(τε) η πάλαι ποτέ Μά(γ)ισσα, εχαθήκαν, ή/και την έχουν κάνει γι’ άλλες πολιτείες, κοινώς και κοντολογίς, ερίξαν πέτραν πίσω ΤΟΥΣ!]...

Αυτά, λοιπόν, έχει το καλοκαιράκι όταν τη βγάζεις παρά την άλα (θάλασσα)... Και μια χαρά τα λέει [για το καλοκαίρι] και ο Νίκος Πορτοκαλογλου μαζί με τους Κατσιμιχαίους, στο ακόλουθο ασμάτιο...

Το καλοκαιράκι
(https://www.youtube.com/watch?v=kt-UERu0cNU)

Στίχοι: Νίκος Πορτοκάλογλου
Μουσική: Νίκος Πορτοκάλογλου
Τραγούδι: Νίκος Πορτοκάλογλου, Χάρης και Πάνος Κατσιμίχας


Anef_Oriwn
[καλό καλοκαιράκι, πετυχημένες ψαριές κι όμορφες θεάσεις˙ κι ήρεμα στις παραλίες!]
Κυριακή 2/8/2015
[όπου να ‘στε ξεκινούν τζιαι οι “ειδικοί” μετεωρολόγοι να καταγράφουν τί λένε τα μηναλλάγια για τον καιρό κατά την επόμενη χρονιά!]...