Τρίτη 27 Ιανουαρίου 2015

Ανάρτηση 5/2015 [προγραμματισμένη, επίκαιρη, ελλαδική, μετεκλογική, σχολιαστική] – Μερικές πρώτες σκέψεις για τα αποτελέσματα των εκλογών στην Ελλάδα και τον σχηματισμό νέας “αριστερο”-δεξιάς κυβέρνησης...


Προλογικά

Στην προηγούμενη [με αρ. 4/2014] ανάρτηση ΜΑΣ είχαμε καταθέσει [στο Υστερόγραφο με αρ. 2] κάποιες σκέψεις για τις επικείμενες [τότε] εκλογές στην Ελλάδα και είχαμε κάμει και μερικές εκτιμήσεις για το πιθανόν αποτέλεσμα και εκφράσει και κάποιες επιθυμίες [ίσως και ευσεβοποθισμούς] κυρίως σε σχέση με το ΚΚΕ... Κι είχαμε πει σε σχόλιο μας ότι, θα επανέλθουμε για με μια νέα ανάρτηση για να παραθέσουμε και να σχολιάσουμε τα αποτελέσματα των εκλογών. Και να ‘μαστε ‘δω, λιγάκι καθυστερημένα μεν, αλλά όχι αργά...

Οι προχτεσινές εκλογές όχι μόνο ανήκουν πλέον στην ιστορία, αλλά ήδη σχηματίστηκε και ορκίστηκε και η Κυβέρνηση που προέκυψε μέσα απ’ αυτές. Ως όλοι γνωρίζετε τις εκλογές τις κέρδισε πανηγυρικά ο ΣΥΡΙΖΑ. Τα εκλογικά ποσοστά του Κόμματος να ανέβηκαν στο 36,34% και οι έδρες του στις 149˙ δηλ. υπολείπεται μόλις δύο(!) για την πολυπόθητη αυτοδυναμία. Γι’ αυτό [ελλείψει αυτοδυναμίας] ο ηγέτης του ΣΥΡΙΖΑ και νυν πρωθυπουργός της Μητέρας-Πατρίδας Αλέξης Τσίπρας προχώρησε στον σχηματισμό κυβέρνησης συνεργασίας με το δεξιό εθνικιστικό κόμμα “Ανεξάρτητοι Έλληνες” (ΑΝ.ΕΛ.)... [Αυτή την ενέργεια δεν την κατάλαβα, αλλά θα τα πούμε πιο κάτω]... Ήδη έγινε και η ορκωμοσία της νέας Κυβέρνησης με τους προερχόμενους από τον ΣΥΡΙΖΑ Υπουργούς να ορκίζονται πολιτικά κι μ’ εκείνους των ΑΝ.ΕΛ. θρησκευτικά. Τελικά απ’ όλα έχει το πανέρι!

Πριν όμως προχωρήσω παρακάτω, για να καταθέσω κάποιες πρώτες μετεκλογικές σκέψεις ΜΟΥ για τις εκλογές στην Ελλάδα και κυρίως για την ιστορική και θριαμβευτική νίκη του ΣΥΡΙΖΑ [τα είπαμε και ψες και με τον “Φίλιππο”] θα παραθέσω πρώτα τα τελικά αποτελέσματα...  

***********************************
Αποτελέσματα ελληνικών εκλογών 25ης Ιανουαρίου 2015

Κατ’ αρχάς η σημερινή ελληνική Βουλή θα είναι εφτακομματική. Η αποχή στις εκλογές έφτασε το 36,13% ενώ τα εκτός Βουλής κόμματα συμπληρώνουν ποσοστό 8,62%...
Απ’ εκεί και πέρα,

1. Ο ΣΥΡΙΖΑ (ο Συνασπισμός Ριζοσπαστικής Αριστεράς με ηγέτη τον Αλέξη Τσίπρα) πήρε 36,34% και 149(!) έδρες. [Να σημειώσω με κόκκινα γράμματα ότι για κάποια χρόνια ο ΣΥΡΙΖΑ κινιόταν μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας. Στις γενικές βουλευτικές εκλογές του 2009 είχε πάρει μόλις το 4.13% των ψήφων και είχε εκλέξει μόλις 13 βουλευτές. Τότε το ΚΚΕ είχε πάρει ένα ποσοστό της τάξεως του 7.54% και είχε 21 έδρες, ενώ ήταν το τρίτο κόμμα στη Βουλή]...


2. Η μέχρι πρότινος κυβερνώσα “Νέα Δημοκρατία” με ηγέτη τον Αντώνη Σαμαρά πήρε 27,81% και έδρες 76. [Στις προηγούμενες εκλογές, τον Ιούνη του 2012, η “Νέα Δημοκρατία” με ποσοστό 29.5% πήρε ως πρώτο κόμμα 128 έδρες]... Τελικά η μεταγραφείσα από το ΠΑΣΟΚ στη Νέα Δημοκρατία Άντζιελα (Γκερέκου) που για πάρτη της «τραβήχτηκαν οι ππάλες» ΔΕΝ βγήκε βουλευτίνα...


3. Τα φασιστούθκια με της “Χρυσής Αυγής” [με αρκετά από τα στελέχη της στις φύλακες] πήραν και πάλι ψηλά ποσοστά (6,28%) και 17 έδρες…


4. Το σχετικά νεοφώτιστο κεντροαριστερο-φιλελεύθερο “Ποτάμι” [πήρε μέρος και στις ευρωεκλογές τον Ιούνη του 2013] του Σταυρού Θεοδωράκη πήρε 6,05% και 17 έδρες... Αυτοί κακοφανίστηκαν/τσουνιάστηκαν γιατί ο Τσίπρας προτίμησε τους «ακροδεξιούς» [όπως τους είπαν τελικά] “Ανεξάρτητους Έλληνες”, αντί τους ιδίους του “Ποταμιανούς”...


5. Το Κομμουνιστικό Κόμμα (ΚΚΕ) πήρε 5.47% και 15 έδρες˙ ανέβηκε περίπου 1% και κέρδισε ακόμα τρεις έδρες σε νόμους που δεν είχε βουλευτές στην προηγούμενη Βουλή [Ηράκλειο, Λέσβος, Εύβοια]. Εδώ οι 15 βουλευτές του ΚΚΕ... 


6. Οι [λεγόμενοι] “Ανεξάρτητοι Έλληνες” – ΑΝ.ΕΛ [με αντιμνημονιακές αντιτροϊκανές θέσεις] του πρώην νεοδημοκράτη Πάνου Καμμένου [που έκανε και υφυπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας σε κυβέρνηση του Κώστα Καραμανλή του Ανιψιού], πήραν 4,75% και 13 έδρες. Μια και το κόμμα αυτό θα είναι και οι συνεταίροι του ΣΥΡΙΖΑ [και τού Τσίπρα φυσικά] στη νέα ελληνική κυβέρνηση, να αναφέρουμε ότι οι “Ανεξάρτητοι Έλληνες” αποτελούν ένα συνονθύλευμα δεξιών πολιτικών καταστάσεων και περιλαμβάνουν στους κόλπους εθνικιστικές, θρησκευτικές και ακροδεξιές κινήσεις, όπως το Χριστιανοδημοκρατικό Κόμμα Ελλάδος, η “Πυρίκαυστος Ελλάδα”(!!!), το Αγροτικό Κτηνοτροφικό Κόμμα Ελλάδας, οι  Ανεξάρτητοι Έλληνες Εθνικής Πατριωτικής Συμμαχίας, το “Λευκό”,  Κίνημα “Άρδην” του γνωστού Καραμπελιά κι ένα σωρό άλλα. [Για πιο πολλά ρίξτε μια μάτια εδώ κι επαέ]... Μα αυτούς, λοιπόν, βρήκε να συνεργαστεί ο Τσίπρας, [που έχουν και στο καταστατικό τους πρόνοια για «Διαφύλαξη της Ορθοδοξίας, αναγνωρίζοντας την προσφορά της στο Έθνος»]!!!  Ο ίδιος πώς κι έδωσε [ως Πρωθυπουργός] πολιτικό όρκο αντί θρησκευτικό; [Τελικά ο Τσίπρας έδωσε στον Καμμένο το Υπουργείο “Εθνικής” Άμυνας, ενώ από τους ΑΝΕΛ έκαμε και Αναπληρώτρια Υπουργίνα επί Τουρισμού την πρώην μοντέλα και αθλήτρια Έλενα Κουντουρά!]...


7. Το πάλαι ποτέ κυβερνών αυτοδύναμα ΠΑΣΟΚ [του Αντρέα Παπανδρέου και της “Αλλαγής” του 1981 όταν κέρδισε τις εκλογές με ποσοστό 48%!], ξέμεινε από δυνάμεις και πήρε μόλις 4,68% και 13 έδρες. Ο σημερινός του αρχηγός τα ‘βαλε με τον Γιωργάκη Παπανδρέου πρώην αρχηγάρα του ΠΑΣΟΚ που ίδρυσε δικό του κόμμα, το ΚΙΔΙΣΟ [Κίνημα Δημοκρατών Σοσιαλιστών – πήρε μόλις 2,46%] και στέρησε ψήφους  από το ΠΑΣΟΚ 
[όπως είπε ο εύσωμος Πρόεδρος του]...  [Ο φιλο-ΚΚΕ blogger Fadomduck έγραψε και για ένα «παιδικό απωθημένο του» που ήταν να δει «το ΚΚΕ επάνω από το ΠΑΣΟΚ». ΕΓΩ ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΒΛΕΠΩ ΣΗΜΕΡΑ ΤΟ ΚΚΕ ΝΑ ‘ΝΑΙ ΠΙΟ ΧΑΜΗΛΑ ΑΠΌ ΤΗ “ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ”!]...

Εκτός Βουλής έμειναν [όπως λίγο πολύ αναμενόταν],
- [κι όπως είπαμε πιο πάνω] το Κίνημα Δημοκρατών Σοσιαλιστών [πήρε 2,46%],
-  η [γνωστή από πολλές εκλογικές αναμετρήσεις] Ένωση Κεντρώων [κάποιου Βασίλη Λεβέντη] που πήρε το εκπληκτικό(!)  και αξιοθαύμαστο 1,79%, 
- η “Τελεία” του ηθοποιού Απόστολου Γκλέτσου [νυν Δημάρχου Στυλίδας και ο οποίος κάποτε στηρίχτηκε για τη δημαρχία κι από το ΚΚΕ] με το επίσης εκπληκτικό(!) κι όχι ευκαταφρόνητο 1,77%˙ υποψήφια με τον συνδυασμό του Γκλέτσου ήταν και η γνωστή τραγουδίστρια Κατερίνα Στανίση που έσκισε [όπως γράφουν τα φύλλα] στον νόμο Ημαθίας, πάνω ψηλά στην Μακεδονία˙ εκεί υποψήφιος [με τον ΣΥΡΙΖΑ] ήταν και ο γνωστός από τη συνεργασία του [σε επιστημονικό επίπεδο] με το ΑΚΕΛ, αντιμνημονιακός και αντιτροϊκανός οικονομολόγος  Κώστας Λαπαβίτσας που βγήκε πρώτος στη σταυροδοσία (με το ΣΥΡΙΖΑ) και πανηγύρισε την εκλογή του [σύμφωνα και πάλι με τις ειδήσεις] με τον ύμνο του ΕΑΜ... [Ε, ρε μέρες που ζει η Ελλάδα!]
-  ο Λαϊκός Ορθόδοξος Συναγερμός (ΛΑ.Ο.Σ.) του Καρατζαφέρη [και κάποτε και των Άδωνι Γεωργιάδη, Πλεύρη και Βορίδη] με 1,03%,
-  ο συνασπισμός ΑΝΤΑΡΣΥΑ [ΑΝΤικαπιταλιστική ΑΡιστερή ΣΥνεργασία για την Ανατροπή] - Μ.ΑΡ.Σ [Μετωπική Αριστερή Συμπόρευση], που μαζεύει συνήθως όσους αποχωρήσουν, διαγράφουν ή αποστασιοποιηθούν [ή έχουν παράπονα] από το ΚΚΕ με 0,64(!)˙ τον συγκεκριμένο εκλογικό σχηματισμό στήριξε και ο πρώην Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ Αλέκος Αλαβάνος
-  η συνεργασία Πράσινοι – Δημοκρατική Αριστερά [η γνωστή ΔΗΜΑΡ του Φώτη Κουβέλη] με 0,49%. Πάνε πλέον κι αυτοί για διάλυση! Αν κατάφερνε ο Τσίπρας και τους προσεταιριζόταν πριν τις εκλογές [έγιναν επαφές αλλά ναυαγήσαν] ίσως να μην χρειαζόταν του ΑΝ.ΕΛ σήμερα,     
-  η νεότευκτη Εκλογική Συνεργασία που πέτυχαν να κάνουν το  ΚΚΕ (μ-λ) με το Μ-Λ ΚΚ με 0,13%...      

*************************************
Περαιτέρω σχόλια, εκτιμήσεις και προβληματισμοί ΕΜΟΥ του Ιδίου – Ένας δικός ΜΟΥ Δεκάλογος       

1. Όπως είπα και πιο πάνω η νίκη του ΣΥΡΙΖΑ πέραν από θριαμβευτική είναι και ιστορική. Κι αυτό το λέω με την έννοια ότι για πρώτη φορά στην ιστορία της Ελλάδας ένα κόμμα που δηλώνει ότι είναι Αριστερό [κι όχι κεντρώο όπως η “Ένωση Κέντρου” του Γεώργιου Παπαντρέου του Παππού, ή σοσιαλιστικό όπως το πάλαι ποτέ μέγα και τρανό ΠΑΣΟΚ του Αντρέα Παπαντρέου], κερδίζει τις εκλογές με κύριο αντίπαλο τη Δεξιά [στην προκειμένη περίπτωση τη “Νέα Δημοκρατία”]…


2. Η νίκη του ΣΥΡΙΖΑ αντικατοπτρίζει την ελπίδα και  προσδοκία κυρίως των μικροαστικών στρωμάτων της ελληνικής κοινωνίας και βασικά των προσκείμενων στην Αριστερά γενικώς αλλά και πολλών που ήταν στο ΠΑΣΟΚ παλαιοτέρα, για γρήγορη ανατροπή ή έστω αλλαγή (μέσα στα πλαίσια του καπιταλιστικού συστήματος) των αρνητικών οικονομικών και άλλων δεδομένων [με τις Τρόικες και τα μνημόνια] για τη χώρα. Τί θα πετύχουν τώρα μέσα στα ασφυκτικά πλαίσια της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ΕΜΕΙΣ εδώ [ως Πολιτμπιουρό του Blog] έχουμε τις έντονες επιφυλάξεις και αμφιβολίες ΜΑΣ, οι οποίες βασίζονται και σε ιδεολογικοπολιτικές αναλύσεις αλλά κι στην πείρα που αποκομίσαμε με τα όσα ζήσαμε και στην Κύπρο επί διακυβέρνησης Χριστόφια.


3. Το πρώτο και το κύριο για να επιτευχθούν ανατροπές κι αλλαγές σ’ ένα τόπο στη βάση ενός ριζοσπαστικού αριστερού προγράμματος, ΠΡΕΠΕΙ οι Αριστεροί που θα κυβερνούν να έχουν πίσω τους ένα δυνατό, μαζικό και μαχητικό λαϊκό κίνημα το οποίο να υπερασπίζεται τις όποιες νέες λαϊκές κατακτήσεις και επαναστατικές κινήσεις και ενέργειες της νέας κυβερνήσεις, όπως συνέβαινε, 
ας πούμεν, επί Τσιάβες στη Βενεζουέλα, ή τώρα επί Μοράλες στη Βολιβία. Όμως έχω την εντύπωση ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει τη δύναμη και την οργανωτικότητα [όπως αυτήν που έχει το ΚΚΕ] για να κινητοποιήσει τις μάζες των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων.


4. Παράλληλα ως φαίνεται και ο Τσίπρας προσπαθεί να το παίξει σε δύο ταμπλό [δηλ. κρατεί δύο shοινιά] προσπαθώντας να ισορροπήσει μεταξύ δύο διαφορετικών κι αντικρουομένων καταστάσεων και εντός της χώρας και εκτός αυτής, κυρίως στις σχέσεις του με την Ευρωπαϊκή Ένωση. Σίγουρα η νίκη του Τσίπρα προβλημάτισε πολλούς εντός των χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης [και φυσικά την ίδια την Ένωση] και δη μετά τις δηλώσεις του ότι η Τρόικα είναι παρελθόν και ότι έφτασε το τέλος των μνημονίων

Να σημειώσουμε ότι την επικράτηση του ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές χαιρέτισε και η (πανέμορφη) 27χρονη βουλευτίνα του Κομμουνιστικού Κόμματος της Χιλής Καμίλα Βαγιέχο, γνωστή για τη μαχητικότητα της κατά τις φοιτητικές κινητοποιήσεις στην Χιλή επί της Δεξιάς Προεδρίας του δισεκατομμυριούχου Σεμπαστιάν Πινιέρα, πριν 2-3 χρόνια.

5. Αν και αντισυμβατικός ο Τσίπρας στην προσωπική του ζωή [με τη σύντροφο του δεν έχει κάνει γάμο άλλα έχει υπογράψει σύντροφο συμβίωσης κι ένα από τα δύο παιδιά του έχει το σύνθετο όνομα Ερνέστο-Ορφέας, που είναι προφανές που παραπέμπει, ενώ δεν συνηθίζει να φοράει γραβάτες], εντούτοις μερικές από τις πρώτες πολιτικές του πράξεις ως νικητής των εκλογών και ως νέος πρωθυπουργός είναι αντιφατικές και μέσα απ’ αυτές αυτοαναιρείται. Λόγου χάριν, τον βλέπεις να πηγαίνει στον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο να πάρει την ευλογία του και αμέσως μετά να ορκίζεται με πολιτικό όρκο. Αποφασίζει να συγκυβερνήσει με ένα αμφιλεγόμενο κόμμα της Δεξιάς και μετά πάει να αφήνει λουλούδια στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής, όπου την 1η του Μάη του 1944 εκτελέστηκαν από τους γερμανούς κατακτητές, 200(!) φυλακισμένοι Κομμουνιστές. Θα ΜΑΣ τρελλάνει «τούτος»; Ποιους προσπαθεί να κερδίσει, τους Κομμουνιστές; Και  ποιους να καθησυχάζει, τους ντόπιους νοικοκυραίους ή τους ευρωπαίους καπιταλίστες; Πάντως ΕΜΕΙΣ [οι πιο ψαγμένοι μαρξιστικά] ξέρουμε πως οι κρίσεις κι ό,τι τις συνοδεύει [και στην περίπτωση της Ελλάδας είναι κυρίως το χρέος] αποτελούν εγγενή προβλήματα του καπιταλισμού κι ας λέγουν διάφοροι [όπως ο Strovoliotis]  ότι «πρέπει πρώτα να πεισθούν [σημ. δική ΜΟΥ: οι ξένοι] πως δεν θα υπάρξουν ξανά συνθήκες που θα επαναφέρουν το ίδιο πρόβλημα...». Μα αφού εν ο καπιταλισμός (ηλίθιοι!) που δημιουργεί αυτά τα προβλήματα!


6. Πέραν τούτων, η νίκη του ΣΥΡΙΖΑ αποδεικνύει ότι το δίπολο “Νέας Δημοκρατίας” και ΠΑΣΟΚ και κατ’ επέκταση και ο δικομματισμός, μπορεί να σπάσει [με εξ Αριστερών διεμβολισμούς]... Τώρα θα ΜΟΎ πείτε ίσως πως πάμε για νέο δίπολο [μεταξύ “Νέας Δημοκρατίας” και ΣΥΡΙΖΑ] κι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ πάει για ΠΑΣΟΚ-οποίηση  αλλά αυτό ο χρόνος θα το δείξει, αν και κάποιοι πιο υποψιασμένοι εξ Ημών κρατούν ήδη μια πισινή...


7. Πάντως είναι πασιφανές ότι σε περίπτωση αποτυχίας του ΣΥΡΙΖΑ να δώσει λύσεις [και τί λύσεις να δώσει εντός του καπιταλιστικού συστήματος διαχειριζόμενος μία οικονομική του κρίση;], το κυριότερο που θα υπάρξει είναι μια αυξημένη τάση της ελληνικής κοινωνίας προς την απολιτικοποίηση [περί τούτου δείτε και την ανάλυση του Νέου στο Blog του], ή θα κινηθεί (πολιτικά) προς τη ναζιστική “Χρυσή Αυγή”... Ευχής έργο θα είναι το πιο ταξικά και κοινωνικά συνειδητοποιημένο κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας να στραφεί προς το ΚΚΕ και αναπτυχθεί έτσι στην χώρα μια δυναμική για πραγματική αλλαγή, ασχέτως του τι λένε τα παπαγαλάκια του νεοφιλελευθερισμού όπως οι διάφοροι Strοvoliot-ες. Προφανώς  όμως και το ΚΚΕ να χρειάζεται να κινηθεί πιο ενωτικά και να μην «κάνει συμμαχίες μόνο με τον εαυτό του»...


8. Και μια και αναφερθήκαμε στο ΚΚΕ να πω και δυο λόγια και γι’ αυτούς: Το ΚΚΕ κατήλθε στις εκλογές με κύριο σύνθημα να στηριχτεί και να ψηφιστεί το κόμμα για να αποτελέσει ακόμα και σε περίπτωση διακυβέρνησης της χώρας από τον ΣΥΡΙΖΑ την κύρια εξ αριστερών αντιπολιτευτική δύναμη. Το ΚΚΕ καταφέρει να αυξήσει τα ποσοστά του κατά 1% και τους βουλευτές του κατά τρεις, όμως απέχει πολύ από του να έχει μια δυνατή κοινοβουλευτική ομάδα. [Ένα 8%-10% θα του έδινε μια πιο δυνατή και με πανελλαδική αντιπροσώπευση κοινοβουλευτική ομάδα, όμως δυστυχώς το πολωτικό και πιεστικό για νίκη του ΣΥΡΙΖΑ κλίμα που δημιουργήθηκε, δεν το επέτρεψε]...


9. Θέλω να πιστεύω ότι το ΚΚΕ ΔΕΝ θα περιοριστεί ΜΟΝΟ σε επικρίσεις και κριτικές κατά των όποιων αντιλαϊκών μέτρων της διακυβέρνησης των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛ. Αντιθέτως, ευελπιστώ ότι θα αντιδράσει και θα αντισταθεί μέσα από κινητοποιήσεις των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων, στις όποιες παρεμβάσεις/επεμβάσεις στα εσωτερικά της χώρας και στις πιέσεις που σίγουρα θα δεχτεί η νέα κυβέρνηση από τους ευρωπαίους εταίρους της και τους  υπερατλαντικούς συμμάχους της, που θα προκύψουν σε περίπτωση που αυτή η κυβέρνηση προχωρήσει έστω και σε κάποιες/μερικές κινήσεις εκτός ευρωπαϊκών νεοφιλελεύθερων οικονομικών πλαισίων, ή/και σε διαφοροποίησης της από επίσημες καπιταλιστικές κι αντικομουνιστικές ευρωπαϊκές πολιτικές.


10. Τέλος, να παραθέσω πιο κάτω κι ένα απόσπασμα από την ανακοίνωση της Κ.Ε. του ΚΚΕ για τα εκλογικά αποτελέσματα

«Παρά τη θετική τάση συσπείρωσης υπέρ του ΚΚΕ, ο συνολικός συσχετισμός δυνάμεων παραμένει αρνητικός, το εκλογικό αποτέλεσμα δεν εκφράζει τάση χειραφέτησης εργατικών λαϊκών δυνάμεων από την ΕΕ, το δρόμο του κεφαλαίου και τα συμφέροντα των μονοπωλίων. 
Έκφραση αυτού του αρνητικού συσχετισμού αποτελεί η ανάδειξη σε τρίτη δύναμη της ναζιστικής εγκληματικής Χρυσής Αυγής, ενός κόμματος με δολοφονική δράση, φτιαγμένο μέσα από τους μηχανισμούς του συστήματος, που διατηρεί υψηλά ποσοστά, παρά τις απώλειες που είχε σε ψήφους. Ιδιαίτερη ευθύνη για τη διαμόρφωση του εκλογικού ποσοστού της ΧΑ έχει τόσο η κυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ που καλλιέργησαν τον αντικομμουνισμό, τη θεωρία των δύο άκρων, την ενοχοποίηση των μεταναστών, όσο και η θολή “αντιμνημονιακή” γραμμή που πρόβαλλε ο ΣΥΡΙΖΑ και η οποία αθωώνει τον πραγματικό αντίπαλο του λαού, τους καπιταλιστές. Σε αυτό το ιδεολογικό και πολιτικό έδαφος αναπτύχθηκε η συγκεκριμένη φασιστική εγκληματική οργάνωση. Το ΚΚΕ παραμένει ο σταθερός πολέμιος του φασισμού, ακριβώς γιατί αντιπαρατίθεται συνολικά με τον καπιταλισμό, το σύστημα που γεννά το φασισμό, τον εθνικισμό και το ρατσισμό...»

Anef_Oriwn
[με σκέψεις και προβληματισμούς για το τί θα καταφέρει να κάμει ο ΣΥΡΙΖΑ – και ο Τσίπρας]
Τρίτη 27/1/2015] 

Πέμπτη 22 Ιανουαρίου 2015

Ανάρτηση 4/2015 [έκτακτη, επετειακή, τιμητική, Λενιν-ική, φυσιολατρική και ελληνο-εκλογική] - Στίχοι για τον Βλαντιμίρ Ιλίτς Λένιν από τον άλλο Βλαντιμίρ... (Και δυο υστερόγραφα - ένα για την αναγεννώμενη Φύση κι ένα για τις νέες βουλευτικές εκλογές στην Ελλάδα)...


Πρελούδιο
«Αξίζει φίλε να υπάρχεις για ένα όνειρο
και ας είναι η φωτιά του να σε κάψει»...
[στίχοι του Άλκη Αλκαίου από το τραγούδι “Πόρτο Ρίκο” με τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου]...

***************************************
Προλογικά και επεξηγηματικά

Σερφάροντας χτες στο internet έπεσα και πάνω σε κάποιες αναρτήσεις σε ελληνικά blogs [όπως στου Οικοδόμου” και στου “Σφυροδρέπανου”] που ΜΟΎ θύμισαν την επέτειο θανάτου του Λένιν. Κι είχα αποφασίσει να γράψω λίγα δικά μου λόγια και να παραθέσω και κάποιους στίχους του Βλαδίμηρου Μαγιακόφσκι για να τιμήσω τη μνήμη του˙ [δεν θυμάμαι να έχω αφιερώσει άλλη ανάρτηση μου στον Λένιν με αφορμή τον θάνατο του]... Δυστυχώς όμως δεν τα κατάφερα ψες. Βλέπετε, η νυχτερινή έξοδος με τον Αρχηγό και τον Συν-Αρχηγό για φαγητό και η ζιβανοποσία που το συνόδευσε, δεν ΜΟΎ το επέτρεψαν τελικά... Να ‘μαι όμως εδώ σημερα για να υλοποιήσω τη «δέσμευση» ΜΟΥ! [Δεν είναι σαν τον άλλο, το Νικούιν, που γράφει στα παλαιότερα των υποδημάτων του, τις δεσμεύσεις του]...
Επίσης σ’ αυτήν μου την ανάρτηση μου και μέσα από δύο υστερόγραφα θα ασχοληθώ για λίγο και με δύο αλλά θεματάκια: κάτι θα γράψω και για την Φύση που άρχισε να αναγεννιέται μετά τις πρόσφατες βροχές και θα πω και δυο κουβέντες για τις επικείμενες [της ερχόμενης Κυριακής] εκλογές στην Μητέρα – Πατρίδα]... 

***********************************
Στίχοι για τον Λένιν από τον Βλαδίμηρο Μαγιακόφσκι...

Ήταν, λοιπόν, 21 του Γενάρη του 1924 όταν το Κόμμα των Μπολσεβίκων, ο σοβιετικός λαός και οι εργαζόμενοι όλου του κόσμου έχαναν τον μεγαλύτερο Επαναστάτη όλων των εποχών, τον Βλαντιμίρ Ίλιτς Ουλιάνοφ – Λένιν. 


Ο θάνατος του ηγέτη της Οκτωβριανής Σοσιαλιστικής Επανάστασης, δεν μπορούσε παρά να συγκλονίσει και τον μεγάλο σοβιετικό ποιητή Βλαντιμίρ Μαγιακόβσκι, που έγραψε προς τιμή του ένα συγκλονιστικό ποίημα. Πρωτοδημοσιεύτηκε  στην πρώτη επέτειο του θανάτου του, στις 21 Ιανουαρίου 1925. Εμείς [το Πολίτμπιουρο του Blog] τιμώντας την μνήμη του μεγάλου Επαναστάτη που θέλησε, ηγούμενος της Ρωσικής Επανάστασης των εργατών, αγροτών και στρατιωτών, να κάνει πράξει το όραμα των καταπιεσμένων όλου του κόσμου για μια αταξική κομμουνιστική κοινωνία, έχουμε επιλέξει να παραθέσουμε μερικούς απ’ αυτούς τους στίχους...  

 [...]
«Ξέρω έναν εργάτη
που γράμματα δε νογάει.
Δεν γεύτηκε
μήτε τ’ αλφάβητου τ’ αλάτι.
όμως άκουσε κάποτε,
τον Λένιν να μιλάει,
κι όλα τα κατάλαβε
το μυαλό του εργάτη.
Άκουσα
κάποιου χωριάτη απ’ τη Σιβηρία
την ιστορία.
Σηκώθηκαν, με τα ντουφέκια
πήραν τη γη,
την κάρπισαν.
Για τον Λένιν
δεν είχαν ούτε διαβάσει, ούτε ακούσει,
μα λενινιστές
κιόλας όλοι τους ήσαν.
Είδα βουνά,
που βλαστάρι δε βγαίνει.
Μονάχα το σύννεφο
στα βράχια σκοντάφτει.
Κι εκατό βέρστια πιο πέρα
κάποιος ερημίτης να μένει,
που στα κουρέλια του,
το σήμα του Λένιν
αστράφτει.
Θα μου πούνε ―
πως μιλώ για κονκάρδες
που τα κορίτσια τις καρφώνουν
στο ρούχο τους κοκέτικα
παραξενιές της ζωής.
Μα όχι ―
δεν είναι κονκάρδες
είναι η καρδιά η ίδια
που ανάβει το ρούχο,
και λάμπει γεμάτη
αγάπη για τον Ιλίτς.
Αυτό δεν εξηγείται
με της εκκλησιάς τα τεφτέρια,
κι ούτε κάνας θεός τον πρόσταξε:
Γίνου ο εκλεκτός!
Με ανθρώπινο βήμα,
με εργάτη χέρια,
με το δικό του μυαλό
πήρε το δρόμο αυτός.
[...]
Ο Λένιν και τώρα
είναι απ’ τους ζωντανούς
πιο ζωντανός, ποιός δεν το ξέρει;
Είναι η γνώση η δύναμη,
και τ’ όπλο το μεγάλο»...

******************************
Και δύο άσχετα [με τον Λένιν] υστερόγραφα

1. Για το ξύπνημα της Φύσης

Εμείς οι κομμουνιστίζοντες, οι εκ της υπαίθρου (εκ)πορευόμενοι που αναγιωθηκάμε μέσα στα χωράφια, τις μάντρες, αλλά και πάνω στα όρη και τα παραρά, έχουμε έναν ερωτά μεγάλο κι αθεράπευτο για τη Φύση, κυρίως την ανοιξιάτικη, που ξεκινά να αναγεννιέται δειλά δειλά μέσα στο χειμώνα. Οι μπόλικες φετινές βροχές του Γενάρη [που έπεσαν πριν καμιά 10ρια μέρες] και η ηλιοφάνεια των τελευταίων ημερών, έχουν πρασινίσει τη Φύση, κυρίως στις πεδινές περιοχές, στους κάμπους με τα σπαρτά. 

Σήμερα το απόγευμα βγήκα και μια βόλτα στη Φύση και περπάτησα έξω ανάμεσα σε χωράφια και περβόλια για κάνα 50λεπτο... [Είχε πολύ καιρό να το κάνω]...
Εκείνο που μού ‘κανε ιδιαίτερη εντύπωση ήταν τα όμορφα κελαηδήματα πολλών και διαφόρων πουλιών. Και μικροπουλιών αλλά και λίγο πιο μεγάλων όπως είναι οι τζιήκλες, που εποφυσούσαν που μέσα στα περβόλια, καθώς είχε παρά πολλές... [Χτες Τετάρτη το απόγευμα άκουα συνεχώς ντουφεκιες˙ φαίνεται επιτρεπόταν το κυνήγι και βγήκαν οι κυνηγοί για τζιήκλες]... Πολύ όμορφο ήταν το κελάηδημα ενός μαυροπουλιού, που όπως το είδα να κάθεται σ’ ένα δέντρο υπολόγισα ότι μάλλον θα ήταν μαυρότζιηκλα (κότσυφας). Που και που ακούγονταν και κακκαρίσματα περτιτζιών, αλλά δεν πήρε και κανένα το μάτι ΜΟΥ [παλαιότερα έτυχε να συναντήσω και φραγκολίνα να τρέχει μέσα στες ποκαλάμες], ενώ δεν εξέλειπαν και τα γουργουρητά των φιλικουκουνιών, γνώριμοι φτερωτοί θαμώνες της περιοχής, που τα βλέπεις ανά ζεύγη πάνω στα σύρματα της Ηλεκτρικής, ή στις φωλιές τους πάνω σε ψηλά δέντρα. Κτυπητή παραφωνία [ας πούμεν, στο εξαιρετικό κελαήδημα της μαυρότζιηκλας, ήταν το κράξιμο ενός μαύρου κορακιού. Επίσης τις τελευταίες μέρες άρχισα να ξανακούω και το κράξιμο ενός γερακιού που υπερίπταται της περιοχής με τα φτερά ξάνοιχτα... 

[Πολύ όμορφο είναι και το κελάηδημα των μαυρόπουλλων˙ τελευταία υπήρχαν παρά πολλοί σε κοπάδι κοντά στο σπίτι μου. Τους φωτογράφισα ενώ κάθονταν στα γυμνά κλαδιά μιας συκιάς και μια συκαμιάς εκεί στη γειτονιά]...        



Επίσης να αναφέρω ότι τις τελευταίες μια-δυο μέρες η παραλία κάτω από το “εξοχικό” μαζεύει μικρούς και μεγάλους ψαρευτές [σκόπιμα δεν λέω ψαράδες] τσιπούρας [απ’ αυτές που το ‘σκασαν από τα ιχθυοτροφεία ένεκα σπασίματος των κλωβών] που προσπαθούν με καλάμια να πιάσουν μερικές... Κάποιοι τα καταφέρνουν και κάποιοι όχι... Εμείς πάντως ΔΕΝ δοκιμάσαμε!

*******************************
2. Για τις εκλογές στην Ελλάδα

Και να που πάλι έχουν γενικές βουλευτικές εκλογές στην Ελλάδα. Κι αυτή τη φορά [όπως και την προηγούμενη] οι εκλογές είναι πρόωρες. Κατέστησαν αναγκαίες μετά που το ελληνικό Κοινοβούλιο απέτυχε να εκλέξει Πρόεδρο της Δημοκρατίας. 
Οι προηγούμενες εκλογές στη Μητέρα – Πατρίδα [κι εκείνες ήταν πρόωρες] έγιναν σε δύο δόσεις το 2012: οι πρώτες τον Μάη κι επειδή δεν έγινε κατορθωτό να σχηματιστεί κυβέρνηση ακολούθησαν νέες τον Ιούνη. Πιο πολλά μπορείτε να διαβάσετε στις αναρτήσεις μου με αρ. 54/2012, 56/2012 και 71/2012...

Οι νέες εκλογές θα λάβουν χώρα την ερχόμενη Κυριακή 25 του μηνός και σ’ αυτές θα συμμετάσχουν, αν δεν κάνω λάθος, καμιά 25ρια συνδυασμοί. Σύμφωνα με τις προεκλογικές δημοσκοπήσεις, τις εκλογές αναμένεται να τις κερδίσει με ποσοστό από 35% μέχρι 38% το κόμμα της Αριστεράς, ο ΣΥΡΙΖΑ με ηγέτη τον Αλέξη Τσίπρα, χωρίς όμως να σημαίνει ότι θα εξασφαλίσει και την αυτοδυναμία των 151 εδρών. Της Νέας Δημοκρατίας τής δίνουν περίπου 27-30%...  Τώρα πιο θα είναι το τρίτο κόμμα, το “Ποτάμι” του Σταυρού Θεοδωράκη, τα “Χρυσά Αυγά”, ή το συγκυβερνών με τη “Νέα Δημοκρατία”, ΠΑΣΟΚ [ή ό,τι έμεινε απ’ αυτό] κανένας δεν ξέρει... [Πάντως ο τέως ηγέτης του ΠΑΣΟΚ Γιωργάκης Παπαντρέου προχώρησε στην ίδρυση νέου κόμματος, ενώ για τα “μάτια” της ομορφονιάς Άντζιελας Γκερέκου – Βοσκόπουλου σφάχτηκαν “Πασοκοί” και “Νεοδημοκράτες” όταν αυτή αποφάσισε για να είναι σίγουρη για την καρέκλα αν μεταγραφεί από τους πρώτους στους δεύτερους. Εγώ πάντως ΔΕΝ ξεχνάω πόσο αισθησιακή και ερωτική ήταν η Γκερέκου [νέα ηθοποιά τότες] στο ρόλο της Όλγας στην “Πρόβα Νυφικού” πριν περίπου μια 20ετία!]...

Άλλα κόμματα που θα διεκδικήσουν με αξιώσεις ή μειωμένες πιθανότητες την είσοδο τους στην ελληνική  Βουλή είναι οι “Ανεξάρτητοι Έλληνες”, η [συγκυβερνώσα μέχρι πρότινος] ΔΗΜΑΡ, οι “Δημοκράτες Σοσιαλιστές” [ή πώς τους λένε] του Παπαντρέου... Για το ΚΚΕ το οποίο πιστεύω ότι θα είναι σίγουρα στη Βουλή, θα πω δυο λόγια πιο κάτω...  

Παρά τις σοβαρές επιφυλάξεις και έντονες αμφιβολίες ΜΟΥ κατά πόσο ο ΣΥΡΙΖΑ θα μπορέσει, ή θα θελήσει ή θα τον αφήσουν να εφαρμόσει ένα πραγματικά αριστερό ριζοσπαστικό πρόγραμμα, κάτι που θα τον φέρει ως κυβερνών κόμμα σε αντιπαράθεση με την (ιμπεριαλιστική) Ευρωπαϊκή Ένωση των μονοπωλίων και της καπιταλιστικής ολοκλήρωσης, εντούτοις βλέπω με θετικό πνεύμα την πιθανότητα να αναλάβει τη διακυβέρνηση του τόπου, είτε αυτοδύναμα είτε σε συνεργασία με άλλες πολιτικές δυνάμεις... [Προτιμότερο είναι το δεύτερο για να μην καβαλήσουν εκεί στον ΣΥΡΙΖΑ το καλάμι!]...
Μια δήλωση του Προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ σε τηλεοπτική συνέντευξη στον “Αντένα” πέρσι τον Μάη πριν τις ευρωεκλογές όπου επί λέξει είπε ότι «... ισχυρίζομαι και το λέω με όλη τη δύναμη της φωνής μου ότι η χώρα πράγματι είναι μια χώρα που ανήκει στο δυτικό πλαίσιο, ανήκει στην Ε.Ε., στο ΝΑΤΟ, αυτό δεν αμφισβητείται», εντείνουν τις αμφιβολίες και τις επιφυλάξεις μου ότι η όποια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ δεν θα έχει τελικά αριστερούς αντι-ιμπεριαλιστικούς προσανατολισμούς. Έχω την άποψη ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει μπολιαστεί από μπόλικο Πασοκισμό: μια έντονη επιθυμία να κυβερνήσει έστω και ως διαχειριστής του συστήματος. Γι’ αυτό κι έχει κάνει και πολλές ιδεολογικές και πολιτικές εκπτώσεις για να γίνει το κόμμα αρεστό στους πρώην Πασοκικούς ψηφοφόρους, αλλά και τους ευρωπαίους εταίρους της Ελλάδας, οι οποίοι αρχικά φοβόντουσαν τη διακυβέρνηση της χώρας από τον ΣΥΡΙΖΑ και δη με το Τσίπρα πρωθυπουργό. Σ’ αυτό σίγουρα έχει συμβάλει και το γεγονός της ένταξης στις γραμμές και στα ψηφοδέλτια του πολλών πρώην στελεχών του ΠΑΣΟΚ που έχουν μεταφέρει στον ΣΥΡΙΖΑ μια δεξιόστροφη σοσιαλδημοκρατική τάση. Χαρακτηριστική είναι η δήλωση του  νυν βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ και εκ νέου υποψήφιου Δημήτρη Τσουκαλά [που κάποτε ήταν και στο ΠΑΣΟΚ] με την οποία καλούσε τον λαό να καταθέσει 1 ευρώ στις τράπεζες, σαν συμβολική πράξη στήριξης του τραπεζικού συστήματος!!!
Να σημειώσω ότι οι επιφυλάξεις μου ως προς το αν θα βγει τελικά κάτι καλό από τυχόν διακυβέρνηση της Ελλάδας από το ΣΥΡΙΖΑ έχουν να κάμουν και με την εν γένει αρνητική εμπειρία που αποκομίσαμε εδώ στην Κύπρο από τη διακυβέρνηση του ΑΚΕΛ με Πρόεδρο τον Δημήτρη Χριστόφια [δεν κατάφερε να αγγίξει τα κατεστημένα], αλλά κι από όσα έχω υπ’ όψη από την κατά διαστήματα διακυβέρνηση της Βουλγαρίας από το εκεί Σοσιαλιστικό Κόμμα. 

Απ’ εκεί και πέρα ας κυβερνήσει και η Αριστερά στην Ελλάδα με τον ΣΥΡΙΖΑ. Ίσως τελικά με διαψεύσουν και καταφέρουν να δημιουργήσουν νέες δυναμικές και προοπτικές για ανάπτυξη και ενδυνάμωση των κινημάτων της Αριστεράς στα Βαλκάνια και στην Ευρώπη. Αν πάλι αποτύχουν [γιατί προφανώς θα κινηθούν προς τα δεξιά και θα αφομοιωθούν ή έστω θα ενσωματωθούν στο σύστημα], ίσως τότε ξυπνήσει ο κόσμος και στραφεί προς το Κομμουνιστικό Κόμμα δίνοντας του έτσι τη δύναμη για μια  πραγματική ανατροπή και αλλαγή.
Γι’ αυτό και ευελπιστώ [και για λόγους πολιτικούς και ιδεολογικούς, αλλά και συναισθηματικούς – πάντοτε θα είμαι με το ΚΚΕ παρά τις επιμέρους διαφωνίες ΜΟΥ πάνω σε μια σειρά ζητημάτων] ότι ο αέρας της “αριστερής αλλαγής” ΔΕΝ θα συμπαρασύρει περαιτέρω τους ψηφοφόρους του ΚΚΕ προς τον ΣΥΡΙΖΑ. Αντιθέτως θέλω να πιστεύω ότι το ΚΚΕ θα καταφέρει να βγει δυναμωμένο από τις εκλογές, μ’ ένα ψηλότερο μάλιστα ποσοστό, ας πούμεν της τάξεως του 6-7%. Μόνο έτσι θα μπορέσει να διατηρήσει δυνατή τη φωνή στη Βουλή το ΚΚΕ για να εξασκεί μια αξιόλογη και μαχητική εξ αριστερών αντιπολίτευση... 



[Να σημειώσω ότι το εκλογικό μέτρο στην Ελλάδα για να εισέλθει κάποιο κόμμα στη Βουλή είναι το 3%]...
Τα μακρά κοντά εγινήκαν... Ίδωμεν την Κυριακή...  

Anef_Oriwn
[τιμώντας τον Λένιν, θαυμάζοντας τη Φύση και στηρίζοντας το ΚΚΕ]
Πέμπτη 22/11/2015

Κυριακή 18 Ιανουαρίου 2015

Ανάρτηση 3/2015 [προγραμματισμένη, μερικώς σε συνέχεια από την προηγούμενη, πολιτική, γαλλική, Charlie-Hebdo-ική, αντι-ιμπεριαλιστική και εξ αναδημοσιεύσεως] – Τρία κείμενα που αφορούν τη δολοφονική επίθεση κατά του γαλλικού σατιρικού περιοδικού “Charlie Hebdo” και διάφορα παράπλευρα, πλην όμως αποσιωπημένα από τους υποκριτές αστούς, ζητήματα…


Προλογικά
Κυριακή σήμερα, αργία, γιορτή και σχόλη. Κι εμείς εδώ είμαστε, έστω και την υστάτη [βραδιάτικα και δη λίγο πριν από τα μεσάνυχτα] για να κάμουμε την κυριακάτικη εβδομαδιαία ανάρτηση μας... Κι αύριο Δευτέρα να ‘μαστε και πάλι στο πόδι από τα χαράματα για την εκτός έδρας αποστολή μας... [Φέτος όλως τυχαίως οι μέχρι τώρα αναρτήσεις μας γίνονται μια φορά τη βδομάδα κι τυχαίως και πάλι Κυριακές. Λαλείτε να το συνεχίσουμε έτσι για φέτος;]...

Κι επειδή ο απόηχος από τη τρομοκρατική δολοφονική επίθεση από δύο φανατικούς ισλαμιστές στο γαλλικό σατιρικό περιοδικό [κατά την οποία δολοφονήθηκαν 7, αν δεν κάνω λάθος, συνεργάτες, σκιτσογράφοι και δημοσιογράφοι, του περιοδικού] δεν έχει ακόμα καταλαγιάσει [οι συζητήσεις συνεχίζονται, ενώ ο Τύπος, έντυπος και διαδικτυακός βρίθει σχετικής αρθρογραφίας] αποφασίσαμε να συνεχίσουμε κι εμείς και σ’ αυτή την ανάρτηση ΜΑΣ μ’ αυτό το θέμα...
Είχαμε πει, έστω και υστερογραφικώς, κάποια πράγματα στην προηγούμενη ΜΑΣ ανάρτηση. Πολλές και διάφορες υπερβολές όμως, από μέρους των αστικών ΜΜΕ και των αστών πολιτικών, αλλά και διαφόρων αριστεριζόντων αρθρογράφων συμπεριλαμβανομένων και bloggers, ΜΑΣ αναγκάζουν να παραθέσουμε τρία κείμενα που νομίζουμε ότι βάζουν τα πράματα στις σωστές τους διαστάσεις.
Με την ευκαιρία να σημειώσουμε την επιλεκτική η υπερ-προβολή του συγκεκριμένου περιστατικού αστικά ΜΜΕ και υποκριτική η ευαισθησία των αστών πολιτικών, ενώ σε ανάλογες περιπτώσεις και σε παρόμοια συμβάντα που συνέβησαν σε μη ευρωπαϊκές, ή βορειοαμερικανικές χώρες προκλητική ήταν η υποβάθμιση τους ή ακόμα και η αποσιώπηση τους. Σε πολλές μάλιστα περιπτώσεις η εξάσκηση τρομοκρατίας αποτελεί και την επίσημη πολιτική των ιδίων των καπιταλιστικών ιμπεριαλιστικών κρατών, όπως ας πούμεν, η επεμβατική πολιτική των ΗΠΑ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε διάφορες χώρες [Ιράκ, Γιουγκοσλαβία, Αφγανιστάν, Λιβύη, Συρία, Μάλι], ή πολιτική γενοκτονίας από μέρους του το Ισραήλ σε βάρος των Παλαιστινίων. Τι άραγε γύρευε ο Νετανιάχου στο Παρίσι σ’ εκείνη την πορεία παρωδία των ηγετών διαφόρων καπιταλιστικών χωρών; Αλήθεια, (προς τα) πού πορεύτηκε η συνοπαρτζιά των γερακιών του κόσμου που μαζεύτηκε στο Παρίσι [Μέρκελ, Καμερον, Νετανιάχου, Ποροσιένκο, Γιούνκερ και λοιπά μαύρα κοράκια],  πόσο διάρκεσε το περπάτημα τους, πόσοι αστυνομικοί τους πρόσεχαν και πόσο στοίχισε η προστασία τους για το show υποκρισίας που έκαναν και εν τέλει σε πόση απόσταση βρισκόταν οι μάζες του κόσμου που συμμετείχαν στην πορεία;

Τα τρία κείμενα που θα αναδημοσιεύσω είναι:
-  Το πρώτο είναι ένα σύντομο κείμενο του φίλου ΜΟΥ του σκιτσογράφου ΧριΣ που δημοσιεύτηκε πρώτα στη “Χαραυγή”, [την Παρασκευή 9 Ιανουαρίου] καθώς και την προχτεσινή Παρασκευή στη “Γνώμη”... [Σκίτσα του ΧριΣ δημοσιεύονται και στις δύο εφημερίδες]... Τίτλος του κειμένου του φίλου σκιτσογράφου είναι το Υπερασπίζομαι την ελευθερία του λόγου” [ταξική όμως η ουσία της ελευθέριας του λόγου και της έκφρασης φίλε ΧριΣ], θα μπορούσε όμως να ήταν και το Μην πυροβολείτε τον πιανίστα σκιτσογράφο”

-  Το δεύτερο κείμενο ανήκει στον αγαπητό και εκλεκτό  χρονικογράφο Χρήστο Χαλικιόπουλο που αρθρογραφεί κάθε Δευτέρα στον Πολίτη, απ’ όπου είναι και παρμένο. Και

-  Το τρίτο είναι του τουρκοκύπριου Σενέρ Λεβέντ, παρμένο κι αυτό από τον “Πολίτη”, όπου ο Λεβέντ αρθρογραφεί καθημερινώς σε μόνιμη στήλη.

Τα δυο τελευταία κείμενα δημοσιεύτηκαν την περασμένη Δευτέρα [και τα δύο] και οι συγγραφείς τους αναδεικνύουν την υποκρισία των απανταχού ιμπεριαλιστών και των αυλικών τους... 
Δεν θα ΜΑΣ κάνουν και λοβοτομή για να συνταχτούμε μαζί ΤΟΥΣ επειδή κάποιοι φανατικοί ΚΑΙ τρομοκράτες δολοφόνησαν 10 γάλλους!     
  
{Σ’ όλα τα κείμενα οι υπογραμμίσεις και οι επιχρωματώσεις είναι δικές ΜΟΥ}... 

************************************
“Υπερασπίζομαι την ελευθερία του λόγου”
[του ΧριΣ, από τη “Χαραυγή”, της Παρασκευής 9 Ιανουαρίου 2015, σελ. 5 “Μικροπολιτικά”]

Οι σκιτσογράφοι σατιρίζουν και διακωμωδούν τα κακώς κείμενα, τα κακά των καιρών. Το σκίτσο είναι η μορφή της
κριτικής και της έκφρασής τους. Οι Γάλλοι σκιτσογράφοι δολοφονήθηκαν γιατί εξέφρασαν τις ιδέες τους, γιατί έκαναν
τη δουλειά τους και γιατί ερμήνευαν όπως αντιλαμβάνονταν τα κακώς κείμενα των καιρών. Τα κάκιστα. Τις φρικαλεότητες της κόλασης. Οι γελοιογραφίες σε μια κοινωνία ή ομάδα ανθρώπων δείχνουν και το βαθμό ελευθερίας της έκφρασης και άρα δημοκρατίας που υπάρχει σε αυτή την κοινωνία ή την ομάδα.
Κανένας δεν μπορεί με απειλές και βία να αναγκάσει κάποιον να κάνει χιούμορ ή να σκιτσάρει. Ο σκιτσογράφος συνήθως μιλά τη γλώσσα του λαού και εκφράζει τουλάχιστον μια μερίδα του λαού.
Σκοτώνοντας τον σκιτσογράφο πέρα από τη δολοφονία ενός ανθρώπου, είναι σαν να σκοτώνεις την έκφραση ενός μέρους της κοινωνίας, συνήθως του πιο αδύνατου. Η γελοιογραφία, όπως και η δημοσιογραφία είναι, είτε το λέμε είτε όχι, στρατευμένη. Ανάλογα με την εποχή και τις συνθήκες στρατεύεται υπέρ ή εναντίον. Υπέρ των αδυνάτων, υπέρ της αλήθειας, υπέρ της δημοκρατίας, εναντίον των απατεώνων, εναντίον της βίας, εναντίον της επιστροφής στο μεσαίωνα,
εναντίον του θρησκευτικού φανατισμού.
Ενώνω τη φωνή μου στην κραυγή εναντίον του σκοταδισμού, υπέρ του ανθρώπου. Ενάντια στη συντριβή της λογικής.

*******************************
“Ας αντιληφθούμε επιτέλους τις αιτίες”
[του Χρήστου Χαλικιόπουλου, “Πολίτης”, Δευτέρα 12/1/2014, στήλη “Τομές”, σελ. 11]

Αυτοί που βομβάρδιζαν δίχως έλεος πριν μερικά χρόνια τη Βαγδάτη είναι οι ηθικοί αυτουργοί του εγκλήματος στο Charlie Hebdo. Αυτοί που διέλυαν με τους πυραύλους τους χαμόσπιτα στα περίχωρα της Καμπούλ, σκοτώνοντας εξαθλιωμένα γυναικόπαιδα, είναι οι ηθικοί αυτουργοί του εγκλήματος στο Charlie Hebdo. Αυτοί που ισοπεδώνουν κάθε μερικά χρόνια τη Γάζα είναι οι ηθικοί αυτουργοί του εγκλήματος στο Charlie Hebdo. Αυτοί που βοήθησαν κάποτε να γεννηθεί ο σκοταδισμός των Ταλιμπάν, αυτοί που υποδαύλισαν τον εμφύλιο πόλεμο και το μακελειό με τους σχεδόν 200 χιλιάδες νεκρούς στη Συρία, είναι οι ηθικοί αυτουργοί του εγκλήματος στο Charlie Hebdo. Σύμφωνα με έγγραφα που κατατέθηκαν στο Συμβούλιο Ασφαλείας, η Γαλλία τροφοδοτούσε με όπλα τον Ελεύθερο Συριακό Στρατό, με εντολή τα 2/3 να πηγαίνουν στους διάφορους “μαχητές” που είχαν μαζευτεί στο συριακό έδαφος και που στη συνέχεια προσχώρησαν στο λεγόμενο Ισλαμικό Χαλιφάτο.
Εκατόν πενήντα χιλιάδες νεκρούς άφησε πίσω της η εισβολή στο Ιράκ. Αν συνυπολογίσουμε και τα θύματα του πρώτου πολέμου στον Κόλπο, τις παράπλευρες απώλειες  και τις καρκινογενέσεις από βλήματα απεμπλουτισμένου ουρανίου, τα θύματα φτάνουν το μισό εκατομμύριο ψυχές. Ιράκ, Αφγανιστάν, Πακιστάν, Σομαλία, Σουδάν, Παλαιστίνη, Λίβανος, Συρία, Λιβύη, ένα αιματηρό γαϊτανάκι δίχως τέλος. Ένας άγριος ιμπεριαλισμός, ο πιο βάρβαρος από κτίσεως κόσμου, που το μόνο που κατάφερε είναι να ρημάξει ολόκληρους λαούς, να αποδομήσει κοινωνίες, να εκθρέψει την τρομοκρατία και τον θρησκευτικό φανατισμό. Δεκαετίες τώρα η επικυριαρχία της Δύσης στη Μέση Ανατολή, το μόνο που κατάφερε να δημιουργήσει είναι μια κόλαση, με εκατοντάδες χιλιάδες θύματα και εκατομμύρια μετανάστες. Δεκαετίες τώρα, ούτε μια άσπρη μέρα. Όσο κι αν ψάχνουν οι υποστηρικτές αυτού του δήθεν εκδημοκρατισμού και των ειρηνιστικών τάχα επεμβάσεων της Δύσης δεν θα βρουν ούτε μια άσπρη μέρα σε αυτήν την κόλαση. Ούτε ένα γλυκό καρπό σε αυτήν την σπορά των Τόμοχοκ και των βομβών διασποράς. Θλιβερή η αποτυχία. Θλιβερά και τα αποτελέσματα της. Εκτρέφουν ό,τι πιο φονταμενταλιατικό, πιο σκοταδιστικό υπάρχει σε αυτές τις κοινωνίες. Εκτρέφουν το παράλογο, το μίσος, τη φυλετική και θρησκευτική βαρβαρότητα, τους Ταλιμπάν, τους Τζιχαντιστές, την Αλ Κάιντα, τη νέμεση.  
Πλανώνται πλάνην οικτράν εκείνοι που πιστεύουν ότι μπορούν να αντιμετωπιστούν οι τρελοί του θεού με αντιτρομοκρατικές νομοθεσίες, με κάμερες στους δρόμους, με μηχανήματα παρακολούθησης, με κεριά, συνθηματάκια του στυλ «Είμαστε όλοι Charlie Hebdo» και εκδηλώσεις καταδίκης. Το παράλογο και η βαρβαρότητα γεννιούνται εκεί που το επιτρέπουν το παράλογο και η βαρβαρότητα. Δεν είναι τυχαίο που ο ισλαμικός εξτρεμισμός βρικολάκιασε παράλληλα με τον αδίστακτο και κυνικό ιμπεριαλισμό της Δύσης στη Μέση Ανατολή, μετατρέποντας μια θρησκευτική πίστη σε μανιασμένο αντίπαλο. Πλανώνται πλάνην οικτράν εκείνοι που πιστεύουν ότι μπορούν να χτίσουν τεράστια τείχη προστασίας γύρω από την Ευρώπη. Το ίδιο πλανώνται πλάνην οικτράν κι εκείνοι που πιστεύουν ότι με τα πολυπολιτισμικά πανηγυράκια τους θα λύσουν το πρόβλημα. Δεν γίνεται από τη μια να τσακίζεις λαούς δημιουργώντας αμέτρητα καραβάνια προσφύγων, δεν γίνεται να τους εκμεταλλεύεσαι ανελέητα, στηρίζοντας πουλημένα και αντιδραστικά καθεστώτα, δικτατορίσκους και μονάρχες και συντηρώντας μια τρομαχτική ανισότητα μεταξύ πλούσιου βορρά και εξαθλιωμένου νότου και από την άλλη να πιστεύεις ότι μπορείς να διαφυλάξεις την ευδαιμονία σου πίσω από συρματοπλέγματα. Πού και πότε βοήθησαν τη δημοκρατία να ευδοκιμήσει;
Πλανώνται πλάνην οικτράν αυτοί που επικαλούμενοι τη μισαλλόδοξη θεωρία του Χάντιγκτον μιλούν για “πόλεμο των πολιτισμών”. Η διαφορετικότητα των πολιτισμών είναι το αλάτι της ανθρώπινης ιστορίας και κάθε πολιτισμός βρίσκει την πορεία του μέσα από τις δικές του ανάγκες. Όταν προσπαθεί να επιβληθεί διά της βίας στους άλλους τότε γίνεται βαρβαρότητα. Ο λεγόμενος “πόλεμος των πολιτισμών” είναι απλά ο φερετζές του ιμπεριαλισμού, για να μην καταλαβαίνουν οι Λαοί τι τους συμβαίνει.
Οι φανατικοί εξτρεμιστές που εκτέλεσαν τους δημοσιογράφους και τους σκιτσογράφους του Charlie Hebdo είναι απλά οι χρήσιμοι ηλίθιοι που με την πράξη τους εξυπηρετούν δίνοντας άλλοθι στη μισαλλοδοξία, στον φασισμό και στην υποταγή των λαών σε εκείνους που θέλουν τους λαούς φοβισμένους. Άλλοθι σε κάποιο αυριανό αιματοκύλισμα αμάχων στο Αφγανιστάν, στο Ιράκ, στην Παλαιστίνη. Για ευρω, δολάρια, ρούβλια, ή γιεν. Αν δεν αντιληφτούμε τις αιτίες, πάλι για πικρούς καρπούς θα μιλάμε.

*************************************
Ξεσηκώθηκε ο κόσμος, λένε
[του Σενέρ Λεβέντ, “Πολίτης”, Δευτέρα 12/1/2014, στήλη “Ημερολόγιο”, σελ.11]

Ξεσηκώθηκε ο κόσμος, λένε. Αυτό λένε οι πρωτοσέλιδοι τίτλοι. Κοιτάξτε κουβέντα. Ντροπή μωρέ. Μόνο μόλις σκοτωθούν πέντε δέκα άτομα στο Παρίσι, στο Λονδίνο και στη Νέα Υόρκη ξεσηκώνεται ο κόσμος; Δεν ξεσηκώνεται ο κόσμος όταν δολοφονούνται χιλιάδες παιδιά μέσα σε μια μέρα στη Συρία με χημικά όπλα, έτσι; Και δεν ξεσηκώθηκε. Καθόλου δεν χάλασε τη ζαχαρένια του και δεν κουνήθηκε απ’ τη θέση του. Δεν μπορώ να ξεχάσω την τρομερή απελπισία που βίωσα ενώπιον της έλλειψης αντίδρασης εκ μέρους του κόσμου μετά από τις φωτογραφίες εκείνου του εγκλήματος. Πάλι στη Συρία. Στην πόλη Ροζάβα που βρίσκεται στα χέρια των Κούρδων. Δια-πράχθηκε ένα από τα πιο τρομερά εγκλήματα της ιστορίας. Μια απίστευτη θηριωδία. Υπήρξε μια τέτοια λίμνη αίματος, τα παιδικά κορμιά κατακερματίστηκαν με τέτοιο τρόπο που δεν τολμήσαμε καν να δημοσιεύσουμε φωτογραφίες στην εφημερίδα.
Ξεσηκώθηκε ο κόσμος; Δεν ξεσηκώθηκε. Τι μαζικές εκτελέσεις και μαζικές δολοφονίες είδαμε τα τελευταία χρόνια. Τους ανάγκαζαν να γονατίζουν, να ξαπλώνουν και τους κάρφωναν μια σφαίρα στο κεφάλι. Όλα αυτά τα παρακολουθούσε αδιάφορα ο κόσμος. Δεν ξεσηκώθηκε πάλι.
Στο Ρομπόσκι δολοφονήθηκαν από βομβαρδισμούς τουρκικών πολεμικών αεροπλάνων 34 άτομα, τα περισσότερα των οποίων ήταν νεαρά. 34 ψυχές. Και υπάρχει και το έγκλημα που διαπράχθηκε τις προάλλες στη Νιγηρία. Δύο χιλιάδες άτομα. Σωστά διαβάσατε. Δύο χιλιάδες. Δολοφονήθηκαν. Γιατί δεν ξεσηκώθηκε ο κόσμος;
Χθες έγινε μια “Πορεία για τη δημοκρατία” στο Παρίσι. Γιατί πορεία για τη δημοκρατία; Μήπως βρίσκεται υπό απειλή η Γαλλική Δημοκρατία; Μήπως τους έζωσε και αυτούς ο φόβος του ισλαμικού Κράτους, όπως και στην Τουρκία; Αν έλεγαν ότι ήταν κατά της τρομοκρατίας θα το καταλάβαινα. Κατά της Αλ Κάιντα. Κατά του ISIS. Δεν τη λένε αυτό όμως. O Πρόεδρος της Γαλλίας Ολάντ και ο πρωθυπουργός της Τουρκίας Αχμέτ Νταβούτογλου είναι σε αυτή την πομπή. Εκπλήττομαι με τους Γάλλους. Πώς πορεύτηκαν πίσω απ’ αυτούς; Τους μάστορες της κολάσεως της Μέσης Ανατολής. Αυτούς που τρέφουν την ισλαμική τρομοκρατία. Αυτούς που δεν διστάζουν να ρίξουν τους λαούς τους στη φωτιά για χάρη των βρόμικων συμφερόντων τους. Τώρα που δολοφονήθηκαν οι πολύ αξιόλογοι σκιτσογράφοι του περιοδικού Charlie, οι Γάλλοι ας ζητήσουν και από τη δική τους κυβέρνηση να λογοδοτήσει λίγο. Να την ρωτήσουν «γιατί αγκαλιάσατε το τέρας που αποκαλείται ISIS»; Πριν λίγους μόλις μήνες ο κ. Ολάντ δήλωνε ότι «πρέπει νa στηρίξουμε περισσότερο τους αντιπάλους του Άσαντ». Ποιοι είναι οι αντίπαλοι του Άσαντ; Η Αλ Κάιντα και το ISIS.
Εκπλήττομαι και με όσους προσεγγίζουν την τρομοκρατία στο Παρίσι από τη σκοπιά του ισλάμ, της ελευθερίας του Τύπου κλπ. Και πιστεύω ότι αυτά τα κείμενα γράφονται είτε ασυναίσθητα είτε καθ’ υπόδειξη. Πρόκειται για θέμα χρημάτων. Θέμα πετρελαίου.
Θέμα κυριαρχίας πάνω στο έδαφος από το οποίο αναβλύζει ο μαύρος χρυσός. Και διασφάλισης της ασφάλειας του Ισραήλ. Κοιτάξτε τους καραγκιόζηδες που θα πορευτούν στο Παρίσι. Γιατί δεν έκαναν πορεία όταν το Ισραήλ έριχνε βροχή, τις βόμβες πάνω στην περικυκλωμένη Γάζα;
Γιατί δεν ξεσηκώθηκε ο κόσμος όταν ξεψυχούσαν ακόμα και παιδιά που έπαιζαν στην παραλία κατά τη διάρκεια αυτής της επίθεσης; Να σας πω εγώ γιατί; Επειδή αυτά σίγουρα δεν είναι άνθρωποι, γι’ αυτό!
Θα πνίξουν την Ευρώπη στο αίμα, λένε. Η Μέση Ανατολή είναι ούτως ή άλλως μια λίμνη αίματος. Κάθε ζωντανός οργανισμός θα γευτεί τον θάνατο και μόνο εκείνοι εξαιρούνται από τη λίμνη αίματος την οποία οι ίδιοι δημιούργησαν;

***********************************
Σχόλια ΕΜΟΥ του Ιστολόγου

Θα παραθέσω κάποιες σκέψεις ΜΟΥ στα σχόλια πιο κάτω. Ήδη έχω πολυλογήσει με αποτέλεσμα η ανάρτηση έχει γίνει σεντόνι...

Anef_Oriwn
[ποτέ ΔΕΝ θα γίνω επιλεκτικά “Charlie”]
Κυριακή 18/1/2015 

Κυριακή 11 Ιανουαρίου 2015

Ανάρτηση 2/2015 [έκτακτη, της ημέρας, πολιτική, εκλογική, Παφίτικη και δημαρχιακή] – Δυο λόγια για το αποτέλεσμα των δημαρχικών εκλογών στην πόλη της Πάφου... Και μερικά υστερόγραφα


Νέος Δήμαρχος για την Πάφο αναδείχτηκε, στις σημερινές αναπληρωματικές δημαρχιακές εκλογές στην πόλη, ο Φαίδωνας Φαίδωνος [μέλος του νυν Δημοτικού Συμβουλίου] ο οποίος υποστηρίχτηκε (μόνο) από τον ΔΗΣΥ.
Συγκεκριμένα, [και σύμφωνα με τη διαδικτυακή “Καθημερινή”] ο Φαίδωνος πήρε 4.609 ψήφους ή ποσοστό 49,08%.
Ακολούθησαν οι,  
-  ο Άριστος Βασιλειάδης [που υποστηρίχτηκε από τα κόμματα ΑΚΕΛ, ΔΗΚΟ και ΕΔΕΚ σε μια άτυπη τους συνεργασία] με 2.583 ψήφους ή ποσοστό 27,51%, [μεγάλη κατραπατσσιά για τα τρία κόμματα],
-  ο Δώρος Παφίτης [που υποστηρίχτηκε από τη Συμμαχία Πολιτών του Λιλλήκκα] με 1.095 ψήφους ή ποσοστό 11,69%,
-  ο Ανδρέας Χρυσάνθου [νυν Δημοτικός Σύμβουλος εκλεγμένος με το ΕΥΡΩΚΟ – σήμερα κατήλθε ως ανεξάρτητος] με 517 ψήφους ή ποσοστό 5,51%,
-  ο Ανδρέας Μασούρας [που υποστηρίχτηκε από τους Οικολόγους] με 207 ψήφους ή ποσοστό 2,20%,
-  ο Βαγγέλης Μαυρονικόλας [κατήλθε ως ανεξάρτητος] με 144 ψήφους ή ποσοστό 1,53%,
-  ο [ηθοποιός και εμπαθώς διακείμενος κατά του ΑΚΕΛ] εμπαθώς αντιΑΚΕΛιστής] Χρύσανθος Χρυσάνθου [που κατήλθε ως ανεξάρτητος] με 137 ψήφους ή ποσοστό 1,46% και
-  η Σόφη Χαμπιαουρίδου [επίσης κατήλθε ως ανεξάρτητη] με 98 ψήφους ή ποσοστό 1,04%.

Απ’ όλα είχε το πανέρι των εκλογών με πολλές οι επιλογές για τους ψηφοφόρους. Παρ’ όλ’ αυτά, από σύνολο 18023 εγγεγραμμένων ψηφοφόρων, ψήφισαν μόνο κάτι παραπάνω από τους μισούς, [περίπου ένας στους δύο]... Το ποσοστό της αποχής ανήλθε στο 46,60% του εκλογικού σώματος.
[Για την ιστορία να αναφέρω ότι τον Δεκέμβρη του 2011 Φειδία Δήμαρχος είχε εκλέγει ο διαβόητος και πολυτάλαντος Σάββας Βέργας, υποστηριζόμενος από το ΔΗΚΟ και το ΑΚΕΛ με 49,10% των ψήφων, έναντι 47,74% του υπόπτου για διαφθορά Σαρίκα, που υποστηριζόταν από την ΕΔΕΚ και τον ΔΗΣΥ, και με ποσοστό αποχής ΜΟΝΟ 25% περίπου]...

Αν και δεν είμαι Πάφιος, [πολύ αγαπητή όμως η Πάφος, και η Πόλη και η Επαρχία, όπως και ο κόσμος της] θα ‘θελα να εκφράσω κάποιες πρώτες σκέψεις για το εκλογικό αποτέλεσμα και διάφορα άλλα παρεμφερή που αφορούν κυρίως το ΑΚΕΛ και πώς κινήθηκε πολιτικά πάνω σ’ αυτό το θέμα:

1. Κατ’ αρχάς, να δηλώσω ότι προσωπικά ΔΕΝ πιστεύω σε Μεσσίες, δηλ. σε άτομα που λόγω της ισχυρής προσωπικότητας τους, των ικανοτήτων τους και των γνώσεων τους, αλλά και της προσωπικής/ατομικής τους δράσης, θα επιφέρουν τέτοιες αλλαγές και θα πάρουν τέτοια μέτρα που θα σώσουν τον κόσμο. Ως Αριστερός πιστεύω στους μαζικούς συλλογικούς αγώνες και ότι τα πράματα αλλάζουν με τη συμμετοχή του κόσμου και δη των λαϊκών στρωμάτων. Και τα λαϊκά στρώματα σε στηρίζουν όταν [ως δήμαρχος, λόγου χάριν] στρατεύεσαι μαζί τους και στηρίζεις τα συμφέροντα τους... 
[Κάποια στιγμή θα προσπαθήσουμε να αναφερθούμε σε ειδική ανάρτηση μας στον έργο του Κομμουνιστή νυν Δήμαρχο Πάτρας και το Δημοτικό Συμβουλίου της πόλης, Κώστα Πελετίδη]...

2. Η πλειάδα υποψηφίων [συνολικά 8!], οι περισσότεροι από τους οποίους [6(!) στο σύνολο], ήταν είτε ανεξάρτητοι είτε από μικρούς πολιτικούς σχηματισμούς [τους Οικολόγους και τη Συμμαχία Πολιτών] ΔΕΝ δικαιολογούν τη μεγάλη αποχή. [Μόνο δύο ήταν οι υποψήφιοι από τα παραδοσιακά κόμματα ή το λεγόμενο κομματικό κατεστημένο, κι ο ένας μάλιστα είναι και ο νέος Δήμαρχος μια και κέρδισε τις εκλογές, ενώ ο άλλος ήρθε δεύτερος – και καταϊδρωμένος φυσικά]... Τα γνωστά και χιλιοειπωμένα μικροαστικά στερεότυπα που αναμασούν διάφοροι [κι άσχετοι και σχετικοί – δηλ. αυτοί στοχευμένα επιδιώκουν την απολιτικοποίηση του κόσμου] περί «γενικής καταδίκης των πολιτικών, των κομματικών κατεστημένων και της κομματοκρατίας από τον λαό» και ότι [ο κόσμος] απέχει από τις εκλογικές διαδικασίες γιατί «έχει απηυδήσει με τους πολιτικούς και απέχει για να τους τιμωρήσει ή για να φέρουν τον νουν τους» [ο Φαίδωνος βγήκε δήμαρχος με τις ψήφους ΜΟΝΟ του 25%(!) περίπου των εκλογέων] και επίσης ότι «πρέπει να εκλέξουμε νέους και ικανούς ανθρώπους» [αν δεν υποβάλουν υποψηφιότητα, πώς θα έχουν τη δυνατότητα και την πιθανότητα να εκλέγουν;] αποτελούν λαφαζανιές [των γνωστών επιτήδειων], κουβέντες του αέρα για λαϊκή κατανάλωση, ή τουλάχιστον δεν δίνουν ολοκληρωμένα τους πραγματικούς λόγους και τα αίτια της αποχής του κόσμου από τα εκλογικά. Οι δημαρχιακές εκλογές και το αποτέλεσμα τους αποδεικνύουν ότι ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΤΙΠΟΤΑ δεν πετυχαίνουν αυτοί που απέχουν!

3. Για την Αριστερά [κι εννοώ το ΑΚΕΛ] το αποτέλεσμα ήταν μια πολιτική ήττα! [Ήττα ήταν και για τα δύο άλλα κόμματα, το ΔΗΚΟ και την ΕΔΕΚ που επίσημα στήριξαν τον Βασιλειάδη], αλλά ΕΓΩ  θα σταθώ ιδιαίτερα στο ΑΚΕΛ, για ευνόητους λόγους...

-  Πρώτα, θα ‘θελα να σημειώσω ότι η συνεργασία [που συνομολογήθηκε σε επίπεδο ηγεσιών] για τη στήριξη ενός αστού τεχνοκράτη για το πόστο του Δημάρχου Πάφου ήταν λανθασμένη. Η υποψηφιότητα του Βασιλειάδη ΔΕΝ έπεισε τον κόσμο και δη αυτόν της Αριστεράς. Δεν ξέρω τι ποσοστά πήρε το ΑΚΕΛ στις Δημοτικές Εκλογές του 2011 στην Πάφο [υπολογίζω ότι θα ήταν κάπου κοντά στο 20%], αλλά είναι προφανές ότι, είτε οι ίδιοι οι ΑΚΕΛικοί, είτε οι ψηφοφόροι των άλλων δύο συνεργαζόμενων κομμάτων δεν πήγαν να ψηφίσουν ή ψηφίσαν κάποιο άλλο υποψήφιο. Ως φαίνεται οι πολιτικοποιημένοι ψηφοφόροι της Αριστεράς μάλλον δεν αποδέχτηκαν την υποψηφιότητα του αλεξιπτωτιστή τεχνοκράτη  Βασιλειάδη... [Ίσως ρόλο να ‘παιξε και η ηλικία του σε σχέση με τους υπόλοιπους υποψηφίους]... Για μια ακόμα φορά η ξεπερασμένη [από τον χρόνο και τα νέα κοινωνικοοικονομικά και πολιτικά δεδομένα] πολιτική του ΑΚΕΛ, για συμμαχίες με υποψήφιους προερχόμενους από τον αποστεωμένο χώρο του λεγόμενου Κέντρου, ΑΠΟΤΥΓΧΑΝΕΙ! Καιρός λοιπόν, για αλλαγές στην τακτική του Κόμματος σε σχέση με τις πολιτικές εκλογικές συμμαχίες...

-  Η εμπλοκή [δικαίως ή αδίκως δεν ξέρουμε ακόμα] του ονόματος δυο στελεχών του ΑΚΕΛ και Δημοτικών Συμβούλων της πόλης [του Γιώργου Σιαηλή και του Βάσου Βασιλείου], στο σκάνδαλο του ΣΑΠΑ [του Συμβουλίου Αποχετεύσεων της Πάφου], και συνάμα το γεγονός ότι αυτοί είναι κατηγορούμενοι στο Δικαστήριο για διαφθορά και  δωροληψία, έχει πλήξει το κύρος, την αξιοπιστία και την εκτίμηση που έχαιρε το ΑΚΕΛ ανάμεσα στον κόσμο της πόλης της Πάφου. Παράλληλα η σύμπραξη του σε μια άτυπη συνεργασία με τα κόμματα ΔΗΚΟ και ΕΔΕΚ [στελέχη των οποίων, όπως ο Βέργας και ίσως και ο Σαρίκας, εμπλέκονται σε σκάνδαλα], για να στηρίξουν τον Βασιλειάδη, ίσως να ενέτεινε τις όποιες σκέψεις και προβληματισμούς [του κόσμου] για συνέχιση των ίδιων ή παρόμοιων πολιτικών ή ίσως και για κουκούλωμα σκανδάλων. [Κάπου διάβασα ότι ο Βέργας παρευρέθηκε και στην προεκλογική του Βασιλειάδη, στην οποία παρευρέθηκαν και οι αρχηγοί των τριών συνεργαζομένων κομμάτων... Σημείωση 14/1/2014 - 11:10 μ.μ.Όπως ΜΕ ενημέρωσε φίλος Πάφιος, προς τον οποίο υπέβαλα σχετικό ερωτήματα, τα πιο πάνω ΔΕΝ αληθεύουν... Φαίνεται έπεσα κι ΕΓΩ θύμα παραπληροφόρησης από τον Πολίτη]... Την ίδια ώρα ο Φαίδωνος είχε τον τίτλο του ανθρώπου που αντιστεκόταν στις μεθοδεύσεις του Βέργα... [Αν μη τι άλλο οι δημοτικοί σύμβουλοι των τριών κομμάτων έχουν πολιτικές ευθύνες για ό,τι έγινε στην Πάφο. Και ίσως θα ‘πρεπε, τουλάχιστον, οι σύμβουλοι του ΑΚΕΛ να είχαν παραιτηθεί!]...

Καταλήγω, λοιπόν, με την άποψη ότι το ΑΚΕΛ θα ‘πρεπε να κατέλθει με δικό του υποψήφιο στις αναπληρωματικές εκλογές για τη θέση του Δημάρχου της Πάφου. [Δεν πιστεύω ότι δεν μπορούσε να εξευρεθεί κάποιος που να μην είχε κατηγορηθεί για εμπλοκή σε οτιδήποτε το ύποπτο]... Να προβάλει ένα δικό του πρόγραμμα εξυγίανσης, αλλά και να προχωρήσει στην αντικατάσταση των δημοτικών του συμβούλων με τους επόμενους σε σταυρούς προτίμησης. Αυτό κι αν είναι ριζοσπαστική κι αριστερή κίνηση! Τελικά τόσο τοπικά όσο και κεντρικά προτιμήθηκε η μεσοβέζικη λύση Βασιλειάδη μέχρι παρακάτω, αλλά δεν ΜΑΣ βγήκε! [Τουλάχιστον μια τέτοια κίνηση θα κινητοποιούσε τον κόσμο της Αριστεράς στην Πάφο υπέρ μιας δικής τους υποψηφιότητας και θα αφαιρούσε τις οποιεσδήποτε υποψίες για συναλλαγές, ή ότι τα ‘χουμε κάμει πάλι πλακάκια με την εν πολλαίς αμαρτίες περιπεσούσα Κεντροδεξιά]...  

Anef_Oriwn
[και ολίγο τί Πάφιος]
Κυριακή 11/1/2015 

*****************************************
Υστερόγραφα [περί άλλων θεμάτων] – 12/1/2015, 00:50π.μ.

1. Ματαίως έψαχνα απόψε για καμιά καλή ταινία ή πρόγραμμα στην Τηλεόραση. Σχεδόν όλα τα κανάλια είχαν γκλαμουράτους, επιδεικτικούς [σε στυλ show] κι ανούσιους διαγωνισμούς τραγουδιού ή/και χορού...

2. Είναι πολλά τα θέματα της επικαιρότητας με τα οποία θα ήθελα να καταπιαστώ, αλλά δεν υπάρχει χρόνος για όλα. Κωδικοποιώ 4-5 απ’ αυτά με την ελπίδα ότι μεσοβδομαδιάτικα θα μπορέσω να κάνω μια τουρλού - τουρλού ανάρτηση και να τα συμπεριλάβω όλα. 
Λόγου χάριν θα μπορούσα να γράψω για,
-  την επιβολή ποινών από τους τρεις κακουργιοδίκες [του Δικαστή Σάντη και της παρέας του – ακόμα  δύο Δικαστών] για όσους κρίθηκαν ένοχοι για την υπόθεση της Δρομολαξιάς και δη για τους Βενιζέλο Ζαννέτο και Χαράλαμπο Τσουρή οι οποίοι [σύμφωνα με τους ίδιους τους εντιμότατους Δικαστές] δεν πήραν σεντ για πάρτη τους ή την οικογένεια τους]. Τώρα γιατί τόση έκλεισαν φυλακή [για τρεισήμισι και τρία χρόνια αντίστοιχα] μόνο οι ίδιοι ξέρουν. Εμείς μόνο εικασίες κάμνουμε...
το κλείσιμο [μετα από 68 χρόνια ζωής] των Κυπριακών Αερογραμμών [του λεγόμενου “εθνικού” αεροπορικού μας μεταφορέα] και τα τηλεοπτικά ρεπορτάζ έμπλεα κροκοδείλιων δακρύων,  
-  την κατρακύλα του ΑΠΟΕΛ [έχει 4 αγώνες να κερδίσει – έφαεν τες δύο φορές και έφερε και δύο ισοπαλίες] μετά τις αποκαλύψεις του διαιτητή Μάριου Παναγή για κυκλώματα στην ΚΟΠ και τη διαιτησία. [Διερωτούμαι γιατί η Ομόνοια δεν ζήτησε ακόμα την παραίτηση του Κουτσοκούμνη και επιδεικνύει μια ακατανόητα χλιαρή στάση απέναντι στα όσα αποκαλύπτονται],

την τρομοκρατική επίθεση φονταμενταλιστών ισλαμιστών [τζιηχαντιστών] εναντίον των γραφείων της γαλλικής σατιρικής εφημερίδας “Charlie Hebdo” στο Παρίσι και τη δολοφονία 12 ατόμων. Κι όλοι τώρα δηλώνουν με ένα παράξενα ετεροχρονισμένο στυλ αυτογνωσίας «je suis Charlie» [«είμαι Charlie»]. ΕΓΩ πάντως ΌΧΙ [δεν δηλώνω κάτι τέτοιο – δεν είμαι ούτε Τσιάρλης αλλά ούτε και Σαρλή] ή τουλάχιστον ΌΧΙ με την έννοια που έχουν σπεύσει να του προσδώσουν οι θιασώτες της αστικής δημοκρατίας και της δήθεν ελευθέριας της έκφρασης και οι πλείστοι εξ αυτών  υποκριτικά...  
Σήμερα μαζεύτηκαν δεκάδες χιλιάδες κόσμου [κάποιοι τους ανέβασαν μέχρι ένα εκατομμύριο] στο αστυνομοκρατούμενο Παρίσι για να καταδικάσουν την τρομοκρατία των φανατικών ισλαμιστών και το τρομοκρατικό κτύπημα στο Παρίσι ή όπως διάβασα κάπου «για την Ελευθερία και τη Δημοκρατία στη Γαλλία»... [Ή μήπως για να υπερασπιστούν τη γενικώς παραπαίουσα αστική δημοκρατία;]...
Ανάμεσα τους και αρχηγοί κρατών όπως ο Ολάντ [της Γαλλίας], η Μέρκελ [της Γερμανίας], ο Καμερον [της Αγγλίας], ο Σαμαράς [της Ελλάδας], ο Ποροσένκο [της Ουκρανίας], ο Γιούνκερ [της Κομισιόν], ο ΝετανιΆχου [του Ισραήλ]... Όλα, δηλαδίς, τα μαύρα τα κοράκια με τα νύχια τα γαμψά...  
Και όλοι αυτοί τι καταδίκασαν τελικά. Μήπως και τους εαυτούς τους ως αυτούς που εξέθρεψαν και τους εξόπλισαν τους τζιηχαντιστές;
Και τι γίνεται με την καλλιεργούμενη ισλαμοφοβία ακι μεταναστοφοβία, που όλο και μαζεύονται; Ή με τα υποκριτικά και “φλογερά” κηρύγματα περί ελευθεροτυπίας, ή με τα ανόητα ιδεολογήματα περί «σύγκρουσης πολιτισμών»;
Τι γίνεται με τον κόσμο της ελεύθερης εκμετάλλευσης, που γεννά τη βαρβαρότητα και την καταπίεση, όπως το σύννεφο τη βροχή; Με τα ψεύτικα διλήμματα και τις εύκολες καταδίκες, που κρύβουν τον πραγματικό ένοχο;
Η δική μας καταδίκη είναι αυτονόητη, αλλά είναι και συνολική, δεν αφορά ΜΟΝΟ τη συγκεκριμένη περίπτωση, τη δολοφονική επίθεση κατά του γαλλικού σατιρικού περιοδικού, αλλά γενικότερα το καπιταλιστικό σύστημα που γεννά τέτοια περιστατικά...
Αλήθεια, όταν το Ισραήλ [με πρωθυπουργό τον Νετανιάχου] σκότωσε εκατοντάδες παιδιά βομβαρδίζοντας το καλοκαίρι τη Γάζα γιατί δεν βγήκαν οι ευρωπαίοι να φωνάξουν «είμαι παλαιστίνιος», ή όταν στην Αφρική πεθαίνουν καθημερινώς χιλιάδες παιδιά από την πείνα γιατί οι ευρωπαίοι ηγέτες δεν περπατούν αγκαζέ σε κάποια αφρικάνικη πρωτεύουσα και να διαλαλήσουν «είμαι αφρικανός»; 

Anef_Oriwn
12/1/2014