Πέμπτη 15 Μαΐου 2014

Ανάρτηση 50/2014 [αντι-Eurovision-ική, επικριτική, αντι-εκφυλιστική κι άει στο διάολο με τις κατηγορίες για ομοφοβία και διαφυλικό* ρατσισμό] – Δυο λόγια θυμοθκιάρικα για την ασχήμια, τον εκφυλισμό και την ισοπέδωση με αφορμή τη μουσάτη(!) τραγουδιάρα*(;) εξ Αυστρίας... (Κι ένα υστερόγραφο αφιερωμένο στους τούρκους νεκρούς μεταλλωρύχους)...


{Επεξηγηματικές σημειώσεις:
1. * - διαφυλικό άτομο είναι αυτό που έχει ή/και εκφράζει ταυτότητα φύλου διαφορετική από το φύλο που του αποδόθηκε κατά τη γέννησή του.
2. ** - τραγουδιάρα είναι η κοπελιά που τραγουδάει και κουνιέται σε σκυλάδικο, ή και στα ευρω-βιζι-ονικά πλατό}...

************************
Επί του θέματος:

Αν δεν το πω και δεν το γράψω θα τσακρίσω που δέκα πάντες. Κι ό,τι διάολο θέτε πείτε με! Δεν με απασχολεί! Πέστε ΜΕ και ρατσιστή κι ομοφοβικό και σεξιστή και φαλλοκράτη τζιαι στενόκκελον και καθυστερημένο, δεν ΜΕ νοιάζει. Το ευρω-βιζια-νικό show το περασμένο Σάββατο το βράδυ με στον λεγόμενο μουσικό διαγωνισμό της Eurovision με τη γενειοφόρο τραγουδίστρια(!) αποτέλεσε το άκρον άωτο της ασχήμιας, της διαφυλικής ισοπέδωσης, του εκφυλισμού του γυναικείου σώματος και της εμπορευματοποίησης των διαφυλικων και ερωτικών ιδιαιτεροτήτων. Προσωπικά με ενοχλεί αυτή η αντιαισθητική ισοπέδωση που επιχειρείται στην διαφυλική εμφάνιση των ανθρώπων και ανθίσταμαι πλέον και φωναχτά στις ακρότητες, τις υπερβολές και στην παρεξηγημένη έννοια και ερμηνεία των ατομικών ελευθεριών. Και δεν μού το βγάζετε από το νουν ότι όλ’ αυτά γίνονται πρώτα και κύρια για εμπορικούς σκοπούς κι έχουν κίνητρο το οικονομικό όφελος και το κέρδος...
Ο καθ’ ένας και ή κάθε μια ας αυτοπροσδιορίζεται όπως θέλει και όπως γουστάρει σε σχέση με το φύλο του/της, το κορμί του/της και τις ερωτικές/σεξουαλικές του/της επιθυμίες, προτιμήσεις, ιδιαιτερότητες, αλλά και γεννητικά του/της χαρακτηριστικά. Δεν είμαι από τους ανθρώπους που θα κάποιον/κάποια αρνητικά, χλευαστικά, υποτιμητικά κι απαξιωτικά για τις ιδιαιτερότητες του. 
Όπως γουστάρει ας ονομάζει τον εαυτό του: Άντρα, γυναίκα, ετεροφυλόφιλο, ομοφυλόφιλο, gay, λεσβία, trans, bisexual, ερμαφρόδιτο, αμφισεξουαλικό, τραβεστί, και δεν ξέρω κι ΕΓΩ τι άλλο. 
Όμως όταν κάποιος ή κάποια επιλέγει ας πούμεν να είναι Γυναίκα [όπως στην προκείμενη περίπτωση η διαβόητη Concita Wurst], τότε ΠΡΕΠΕΙ να είναι [και εμφανισιακά με τον άλφα ή ωμέγα τρόπο κι όσο της το επιτρέπει το σώμα της] Γυναίκα κι όχι μασκαραλίκκια... 
Σήμερα η Επιστήμη βοηθάει τους ανθρώπους που έχουν πρόβλημα με το φύλο τους [και κυρίως άντρες που τείνουν να είναι γυναίκες] να επανακαθορίσουν το φύλο τους με ορμονικές θεραπείες εγχειρίσεις [αλλαγής φύλου] κι αλλά τινά. Δεν είναι όπως παλιά που γυναίκες με τριχοφυΐα παρέμεναν έτσι [ας πούμεν με μουστάκια]  σ’ όλη τους της ζωή]. Γι’ αυτό και θεωρώ την όλη εμφάνιση της κύριας Concita ως εκφυλισμό και κακογουστιά. Εμένα προσωπικά μου προκάλεσε ένα αίσθημα αηδίας κι αποκρουστικότητας, γι’ αυτό και επέλεξα να μην παραθέσω και φωτογραφία της εδώ στην ανάρτηση μου. Και δεν νομίζω να μην είχε την οικονομική δυνατότητα και ευχέρεια να κάμεις τις απαραίτητες αισθητικές διορθώσεις και διαδικασίες ούτως ώστε να μην έχει γένια. Άστε που έχω την υποψία ότι η περιοχή πέριξ των είναι των γεννητικών της οργάνων [ό,τι και να είναι αυτά, μουνί ή/και βιλλίν] ή και οι μασκάλες της θα είναι αποτριχωμένα με laser ή έστω ξυρισμένα. Κοντολογίς το όλο σκηνικό και η εμφάνιση της Concitaς είναι μια κοροϊδία και οι όποιες επικρίσεις ΟΥΔΟΛΩΣ έχουν να κάμουν με τα ατομικά της δικαιώματα όπως του αυτοπροσδιορίζεσθαι και των ερωτικών επιλογών...
Αυτά, λοιπόν... Τα ‘πα και ξέσκασα!

************************************
Παρένθεση
{Να σημειώσω ότι η κουβέντα αυτή ξεκίνησε στο σπίτι την περασμένη Κυριακή το μεσημέρι (την επαύριον του Διαγωνισμού της Γιουρο-βιζιόν) με την Άπη. Καθόμασταν κατά το μεσημεράκι στην κουζίνα κι ακούαμε στο Τρίτο του ΡΙΚ την κυριακάτικη σατιρική (και μουσική) εκπομπή με τον Χρίστο Φιλίππου και τον μίμο Κωστάκη Κωνσταντίνου. Οι τύποι χλεύαζαν στην ουσία με τα σχόλια τους την Concita και μιλούσαν γενικώς με ειρωνικό τρόπο για τους “άλλους”. Ομολογουμένως το ‘χαν παρακάνει και η Άπη κάπως θυμοθκιάρικα διερωτήθηκε «αν είναι σοβαροί» και  τους αποκάλεσε μάλιστα και ρατσιστές για να προσθέσει τα γνωστά (που συνήθως λένε οι νέοι) «ο καθένας είναι ελεύθερος να κάνει ό,τι ο θέλει» και «γιατί να σχολιάζονται έτσι για την εμφάνιση τους»...Κι είπα κι ΕΓΩ τότε τα δικά μου, που λίγο πολύ είναι τα όσα κατάθεσα πιο πάνω κινήθηκαν βασικά}...

**************************
Και μερικά άλλα Ευρω-βιζι-ονικά

Να αναφέρω επίσης, ότι για το ίδιο θέμα έκαμε ανάρτηση στο blog του κι ο συν-blogger Woofis με τίτλο “Γυναίκες με γένια”, όμως για να είμαι ειλικρινής δεν εκατάλαβα τι υποστηρίζει.  Κάτι μαλακίες [γενικώς για την Eurovision] λαλεί τζι’ ο Anti-Christos στο δικό του Blog

Επί της ουσίας τώρα του Διαγωνισμού [που φέτος ΔΕΝ τον παρακολούθησα ούτε κατά διαστήματα] και για την ιστορία να πω ότι κάποιοι [όπως ο παρέας ο Λεω] λένε πως ωραίο ήταν το τραγούδι της Πολωνίας. 


Προφανώς όμως, τα ευμενή σχόλια να προέκυψαν ένεκα της παρουσίας στην σκηνή της ευρω-βυζαρούς πολωνέζας κομπάρσας που έπαιζε την ρόλο της πλύστρας και της τυροκόμου(;)...

 

Σίγουρα θα με πείτε σεξιστή αν πω ότι Γυναίκα (από άποψη εμφάνισης) είναι η όμορφη σλάβα [κι όχι η γενειοφόρος αυστριακή], αλλά δεν ‘δρώνουν ποσώς οι αυτάρες ΜΟΥ. Από μια Γυναίκα ΔΕΝ μπορεί να λείπει η Θηλυκότητα!

********************************
Επίσης να αναφέρω πως πέρσι είχα σημειώσει στην άσχετη με την Ευρω-βίζι-ον ανάρτηση μου με αρ. 90/2013 ότι «ΜΟΥ άρεσε η Γαλλίδα» [τραγουδίστρια]... (Δεν είπα αν μου άρεσε το τραγούδι!)...  
 

Αν και θεωρώ τον Διαγωνισμό της Eurovision ηλίθιο και χαζοχαρούμενο πάντοτε θα με τραβά το τραγούδι “My Number One” της θηλυκότατης [τότε] και ευειδεστάτης Έλενας Παπαρίζου, , με το οποίο κέρδισε τον διαγωνισμό το 2005... 


Anef_Oriwn
[αντίθετος με τα γένια στις γυναίκες˙ λαλείτε να εν γιατί είμαι κκέλης;]
Τετάρτη 14/5/2014  

**********************************
Υστερόγραφον 15/5/2014 – 7:20 π.μ.

Αφιερωμένο στους 274 και βάλε τούρκους μεταλλωρύχους που σκοτώθηκαν χτες από έκρηξη σε ορυχείο (ανθρακωρυχείο) κοντά στη Σμύρνη. Σίγουρα οι νεκροί θα είναι πιο πολλοί καθώς ακόμα 100 άτομα παραμένουν θαμμένα στα βάθη της γης. «Συμβαίνουν αυτά», είπε ο τούρκος πρωθυπουργός Ταγίπ Ερντογάν, ως στυγνός πολιτικός εκφραστής του κεφαλαίου. «Θεού πράματα», θα πουν κάποιοι άλλοι! Τα μέτρα ασφάλειας που ήταν ρεεε χαϊβάνια; Δεν βλέπατε ότι στο συγκεκριμένο ορυχείο υπήρχαν ουκ ολίγες ελλείψεις και παραλείψεις; Όμως κάθε φτωχός τζι’ η μοίρα του, μέχρι να πάρει την τύχη του στα χέρια του ... 

«Εσύ Χριστό κι εγώ Αλλάχ [...] όμως κι οι δυο μας αχ και βαχ»... 

Στίχοι: Πυθαγόρας
Μουσική: Απόστολος Καλδάρας
Πρώτη εκτέλεση: Γιώργος Νταλάρας


Anef
[αλληλέγγυος με τους τούρκους εργαζομένους]
15/5/2014

2 σχόλια:

Anef_Oriwn είπε...

Αντιγράφω από το Blog “Ανατολικότερα” του Νίκου Μούδουρου [link: http://anatolikotera.wordpress.com/2014/05/15/%CE%BD%CE%B1%CE%B9-%CF%86%CE%AF%CE%BB%CE%B5-%CE%B8%CE%B1-%CE%BE%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%B5%CE%B2%CF%8E-%CE%B5%CE%BA%CE%B5%CE%AF-%CE%BA%CE%AC%CF%84%CF%89-%CF%80%CF%81%CE%AD%CF%80/],
μερικές «αλήθειες της νέας τραγωδίας που συγκλονίζουν την Τουρκία…»:

Ο όμιλος εταιρειών Σόμα δημιουργήθηκε το 1984. Θεωρείται μια από τις ισχυρότερες εταιρείες στον τομέα των ανθρακωρυχείων, αλλά και των κατασκευών. Η εταιρεία ιδιοκτήτρια των συγκεκριμένων ανθρακωρυχείων που ανήκει στον όμιλο, από το 2009 άρχισε την παραγωγή 2.5 εκατομμυρίων τόνων κάρβουνου ετησίως. Φημίζεται μάλιστα για τους μισθούς στους εργάτες που φτάνουν μέχρι και τα 800 ευρώ. Πρόσφατα, η κατασκευαστική εταιρεία του ομίλου, έχει παραδώσει ένα ολοκαίνουργιο ουρανοξύστη στην περιοχή Μασλάκ της Κωνσταντινούπολης, τα “απλά” διαμερίσματα του οποίου βλέπουν Βόσπορο και πωλούνται προς 1.3 εκατομμύρια δολάρια!

Ο όμιλος εταιρειών Σόμα, είναι και αυτός (όπως και τόσοι άλλοι) “παιδί” της διαδικασίας απελευθέρωσης της αγοράς, έτσι όπως κορυφώθηκε στην Τουρκία από το 1980 και μετά. Αναφορικά με τη δραστηριότητα στα ανθρακωρυχεία της χώρας, τα στοιχεία είναι ενδεικτικά: Η κρατική εταιρεία άνθρακα, ήδη από τη δεκαετία του 1980, αλλά ιδιαίτερα από το 1990 και μετά, άρχισε την εφαρμογή του συστήματος της “ενοικίασης” των ανθρακωρυχείων στον ιδιωτικό τομέα. Σταδιακά το εν λόγω σύστημα επεκτάθηκε ραγδαία σε μια μορφή υποεργολαβειών στον τομέα, με τις ιδιωτικές επιχειρήσεις ουσιαστικά να αγοράζουν πιστοποιητικά ασφάλειας των εργαζομένων από άλλες ιδιωτικές εταιρείες προσφοράς σχετικών υπηρεσιών, αλλά και από τους επιθεωρητές των Υπουργείων. Από το 2000 και μετά, οι νομοθετικές αλλαγές ήταν ακόμα πιο συγκεκριμένες ως προς τη συμβολή τους για εντατικοποίηση του κέρδους. Χαρακτηριστικά, ο νόμος περί των σκοπών και της δραστηριότητας του κρατικού συμβουλίου άνθρακα άλλαξε με την εξής προσθήκη: “αξιοποίηση κατά τον καλύτερο τρόπο των ποσοτήτων άνθρακα, χωρίς την προηγούμενη απαραίτητη προσαρμογή στο νόμο περί ορυκτών”. Άλλωστε ήταν οικονομικά ασύμφωρη η παραγωγή κάρβουνου από το κράτος…

Η εξόρυξη κάρβουνου από την κρατική εταιρεία στα εν λόγω ανθρακορωρυχεία κόστιζε 130-140 δολάρια τον τόνο. Ο “ορθολογικός” τρόπος εξόρυξης κάρβουνου από τον επιχειρηματικό όμιλο Σόμα, μείωσε το κόστος στα 23.8 δολάρια τον τόνο… Ο Άλπ Γκιουρκάν επικεφαλής του ομίλου μας εξηγεί με χαρακτηριστικό ύφος ότι “εάν δεν βγάζαμε κέρδος δε θα μπαίναμε στον τομέα”. Αυτή η διαδικασία ολοκληρωτικού μετασχηματισμού στον τομέα των ορυκτών στην Τουρκία, οδήγησε σε άμεση κερδοφορία, αλλά και σε αυτόματες “εκπτώσεις” από τα θέματα της ασφάλειας, της υγείας και των μισθών των εργαζομένων. Μετά την τραγωδία αποκαλύφθηκε ότι τα συγκεκριμένα ανθρακωρυχεία δεν είχαν ούτε τα αναγκαία “δωμάτια διάσωσης” κάτω από τη γη σύμφωνα με τις σχετικές προδιαγραφές, αλλά και στη βάση των διακηρύξεων του ιδιοκτήτη.

Η τραγικότερη ίσως φιγούρα ήταν ο 15χρονος εργάτης, η εικόνα του οποίου επανέφερε στην επιφάνεια το ζήτημα της παιδικής εργασίας. Στις 25 Οκτωβρίου 2013, είχε δημοσιευθεί στην επίσημη εφημερίδα του κράτους ο νόμος που ρύθμιζε την απασχόληση ανηλίκων. Ως αποτέλεσμα της εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης “4+4+4” και το σπάσιμο της υποχρεωτικής περιόδου εκπαίδευσης των παιδιών, το εν λόγω νομοσχέδιο μείωσε το όριο εργοδότησης στα 16 χρόνια και διεύρυνε τη λίστα με τις εργασίες στις οποίες επιτρεπόταν η εργοδότηση ανηλίκων… ως φτηνό εργατικό δυναμικό
...

Anef_Oriwn είπε...

Κι επανέρχομαι στο πρώτο θέμα της ανάρτησης μου, στην μουσάτη κυρία Concita. Με την όλη εμφάνιση της ασχολήθηκε και ο “Κατά βαρβάρων” συντάκτης του “Πολίτη” Κωστάκης Κωνσταντίνου σε ενάμισι άρθρο του. Το ένα εδώ [http://www.politis-news.com/cgibin/hweb?-A=264301&-V=stiles] και το μισό εκειδά [http://www.politis-news.com/cgibin/hweb?-A=264515&-V=stiles]… Στο δεύτερο γράφει και τα εξής άστοχα κάνοντας ανόητες και επιφανειακές συγκρίσεις: «Τι να τους πεις; [σημ. δική μου: των παιδιών]... Για την οικογένειά σας. Πες τους ότι μούσι είχε και η στετέ σου, αγάπη μου. Δεν είχε; Και ότι και εσύ αν δεν πήγαινες στην αισθητικό θα το είχες το μουστακούδιν σου όπως το είχε και η Ελένη Φωκά πριν την αναγκάσει η περιρρέουσα καταπίεση να το αλλάξει. Και κάτι τρίχες στα πόδια θα είχες, να! Με το συμπάθιο»... Καλά κύριε Κωνσταντίνου, η μανδάμ Concita γιατί δεν έχει τρίχες στα πόδια; Για ποιο λόγο επέλεξε ν’ αφήσει μούσια; Και γιατί οι στετάες μας είχαν τρίχες στα πόδια;
Πιο πάνω στο κυρίως κείμενο μου έγραψα ότι «...θεωρώ την όλη εμφάνιση της κύριας ως εκφυλισμό και κακογουστιά»... Και φαίνεται πως ο κος “Κατά βαρβάρων” κατάλαβε [μέσα από τις συζητήσεις που έγιναν και κάτω από τα κείμενα του] ότι κάποιοι αντιδράσαμε όχι λόγω συντηρητισμού ή ρατσισμού, αλλά για λόγους αισθητικής και με υστερόγραφο του προσπάθησε να μπαλώσει τα πράματα.
Το παραθέτω εδώ:
Υστερόγραφο ηλεκτρονικής έκδοσης: «Το αν κάποιοι - και δεν ήταν λίγοι - αισθάνθηκαν ότι το θέαμα απλώς δεν τους άρεσε, διότι δεν βρήκαν συμβατό με τη δική τους αισθητική το μούσι στη γυναίκα, φυσικά και δεν είναι ομοφοβία. Εμένα ποσώς με “χάλασε”. Αλλά είναι αυτονόητο δικαίωμα οιουδήποτε να λέει ότι ΟΚ, δεν ήταν του γούστου του.
Η γραμμή είναι λεπτή. Και χρειάζεται προσοχή για να μην φτάσουμε αλλού. Ειδικά όταν συζητάμε την ανεκτικότητα σε μια κοινωνία ήδη τόσο λίγο ανεκτική κατά βάθος, όσο είναι η δική μας. Ασχέτως του πώς θέλει να δείχνει»
...