Τρίτη 30 Απριλίου 2013

Ανάρτηση 81/2013 [εργατική, πρωτομαγιάτικη, αντιμνημονιακή, αντικαπιταλιστική, ενθυμησιακή, βουλγάρικη] – Η 1η του Μάη δεν είν’ αργία, είν’ απεργία… (Κι ένα υστερόγραφο για το Περβομάι της Βουλγαρίας)…


Κι όντως σε μερικές ώρες ξημερώνει Πρωτομαγιά, η Μέρα των Εργαζομένων! Για πολλούς η Μέρα «ΔΕΝ είν’ αργία, είν’ απεργία» και ΠΡΕΠΕΙ να το καταλάβουμε επιτέλους! «Το γέλιο του Μάη»  είναι σε πολλούς που ΔΕΝ ανθίζει και που τούς λείπει!


Για αρκετούς άλλους, η Πρωτομαγιά είναι [απλώς] η Μέρα των Λουλουδιών [ή καλύτερα μέρα εορτασμού της Άνοιξης ως αναζωογόνηση της φύσης]. Γι’ αυτό και πολλοί εκδράμουν στη Φύση για «να πιάσουν τον Μάη», δηλ. να περάσουν καλά, να χαρούν τη Φύση και να μαζέψουν και λουλούδια.

Κόκκινα κρίνα

Προσωπικά ΔΕΝ έχω ΚΑΜΙΑ ένσταση/αντίρρηση να απολαμβάνουμε και τη Φύση την Πρωτομαγιά, νοουμένου ότι τιμούμε δεόντως πρώτα και κύρια την Εργατική Πρωτομαγιά και τους αγώνες των εργαζόμενων… Ιδιαίτερα αυτές τις νεοφιλελεύθερες μνημονιακές εποχές της έντονης καπιταλιστικής επίθεσης που χωρίς αγώνες κι αντιστάσεις δεν θα μείνε τίποτε όρθιο…     

Τιμώντας λοιπόν την Εργατική Πρωτομαγιά θα ΣΑΣ παραπέμψω πρώτα στην παλιά μου ανάρτηση με αρ. 18/2009
Δειτε όμως και τί γράφει σήμερα και ο Νίκος Μπογιόπουλος στον “Ριζοσπάστη” για τους 200 κομμουνιστές που οι γερμανοί εκτέλεσαν/δολοφόνησαν στην Καισαριανή την 1η του Μάη το 1944 [συμβολικό;] και για τους οποίους έκανα αναφορά στην πιο πάνω ανάρτηση μου…

Ακολούθως θα παραθέσω σε σχέση με την Πρωτομαγιά,  
-  ένα ποίημα του αγαπημένου μου κύπριου λαϊκού ποιητή Κυριάκου Καρνέρα για τους «μισταρκούς» που κάποια στιγμή ξυπνούν… 
[Και για να δούμε πότε θα καταφέρω επιτέλους να αναρτήσω κι εκείνο το αφιέρωμα που ετοίμασα για τον Καρνέρα πριν από … 4(!) περίπου χρόνια]… 

“Ως που να ππέσουν τα βουνά


“Στα χρόνια πούμουν μισταρκός τζ’ εγιώ τζιαι τα παιδκιά μου

τζ’ εβούραν τζ’ η γεναίκα μου στού καθα’ νου τημ πόρταν
τζ’ εν εθωρούσαμεν τ’ όμπρός, τζε εκρόυζεν η καρκιά μου
τζ’ εστέκσυμουν τζ’ ετίμαζα τήμ μαύρημ μου τησ σόρταν,
ήμουν καλός, τζι’ εθέλαμ με τζ’ οι ξένοι τζ’ οι δικοί μου
τζιαι θέμις ήμουν Γρισκιανός τζιαι πατριώτης ήμουν.

Τωρά γιατ’ εβαρέθηκα τήμ μισταρκάν τήμ μαύρην

τζιαί θέλω να ποτσιλληθώ γιατ’ είμαι τσιλλημένος
που κάτω πού τα βάσανα, πού κάτω που τα κάγρη,
να βρω τζ’ εγιώ αναπαμόν, ο μαύρος τζ’ ο καμένος,
είμ’ άθεος, είμ’ άπιστος, χαμένος, κολασμένος
εγένηκα γιά ‘λλόου τους τζι’ είμαι ‘πο ούλλα ξένος.

Μ’ ας πούσιν ό,τι θέλουσιν τζ’ ας πουν όσα ξορτώσουν

εμείς ομπρός στησ στράταμ μας τζ’ ό,τι μάς γράφ’ η μοίρα
ώσπου να ππέσουν τα βουνά, οι τόποι να γισιώσουν,
στραβοί, κουτσοί να παρπατούν με δίχα κουμπιστήραν
τζιαι τότε ν’ να πολοηθώ, να πω τζιαι ν’ αρκινήσω
τζ’ όσα μου είπασιδ διπλά να τους τα στρέψω πίσω”.

-  και το άσμα “Πρώτη του Μάη” με τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου [ένα από τα πρώτα του] σε στίχους και μουσική Θωμά Μπακαλάκου... 


{Σημείωση (Δευτέρα 27/4/2015 - 8:μ.μ.): Αν δεν βγαίνει το video, πατήστε πιο πάνω, πάνω στον τίτλο του τραγουδιού, στο Πρώτη του Μάη}... 

*********************************
1.  Υστερόγραφο 1  - Έγκριση του Μνημονίου και της Δανειακής Σύμβασης από την πλειοψηφία της κυπριακής Βουλής

«Τελικά ψηφίστηκε [από την κυπριακή Βουλή] και πέρασε και το Μνημόνιο και η Δανειακή Σύμβαση με την Τρόικα με ψήφους 29 υπέρ και 27 εναντίον, όπως σχεδόν ΟΛΟΙ περιμέναμε [κι όπως γράψαμε πιο πάνω]… Και τώρα τι; Για πότε να περιμένουμε το επόμενο μνημόνιο;»

«Νομιζω οτι σημερα ηταν τελετουργικη η διαδικασια στην βουλη.
Τζαι με καποιον τροπο τζαι οι εκδηλωσεις - δηλαδη ηταν μαλλον καταθεση θεσεων, ολοκληρωνοντας μιαν διαδικασια, τζαι ξεκινωντας μιαν αλλη. διοτι το μελλον εν ανοικτο...»



Εκεί έξω από τη Βουλή σήμερα το απόγευμα 

*****************************

2.  Υστερόγραφο 2 -  Αφιερωμένο στους φίλους από το Περβομάι της Βουλγαρίας…

Η 1η Μαΐου ΜΟΥ θύμισε κι κάτι άλλο. Θυμήθηκα ην μικρή ήσυχη αγροτική πόλη Παρβομάη – στα βουλγάρικα Първомай [Πρωτομαγιά] της Βουλγαρίας [μια πόλη με περίπου 15 χιλιάδες κάτοικους] όπου έχω πολύ καλούς φίλους και την έχω επισκεφτεί αρκετές φορές. Το Περβομάη βρίσκεται κάπου στην Κεντρο-νότια Βουλγαρία κοντά στο Πλόβντιφ, τη δεύτερη σε πληθυσμό πόλη της χώρας, κι επίσης κοντά στην πόλη Acenovgrand, όπου υπάρχει κι ένα πολύ ξακουστό Μοναστήρι. Το όνομα του Περβομάη αποτελεί κατάλοιπο των πάλαι ποτέ σοσιαλιστικών “ολοκληρωτικών” εποχών. Οι κάτοικοι της πόλης [με βαθιές αριστερές καταβολές] αντέδρασαν έντονα και ΔΕΝ δέχτηκαν το 1989 μετά την κατάρρευση του σοσιαλισμού και την παλινόρθωση του καπιταλισμού να αλλαχτεί τ’ όνομα της πόλης τους… [Παλαιότερα, πριν το 1945, η πόλη ονομαζόταν Borisovgrand, από τ όνομα κάποιου Πρίγκιπα Boris]…

Πιο πολλά όμως, για το Παρβομάη ή Περβομάι και τους φίλους που κάναμε κι έχουμε ακόμα εκεί θα γράψω κάποια άλλη φορά…   

Anef_Oriwn
[πρωτομαγιάτικος]
Τρίτη 30/4/2013

Δευτέρα 29 Απριλίου 2013

Ανάρτηση 80/2013 [πολιτική, οικονομική, των παθών, κοινοβουλευτική, αντιμνημονιακή, εναλλακτική] – Η χειραγώγηση και ο εγκλωβισμός των κυπριών στις μνημονιακές πολιτικές… - Προσθήκη υστερογράφου


Έχουμε ήδη μπει, σύμφωνα με τα χριστιανορθόδοξα ήθη, παραδόσεις και μύθους, στη λεγόμενη “Μεγάλη” Εβδομάδα, ή “Αγία” Εβδομάδα, ή Εβδομάδα των “Αγίων” Παθών [του Χριστού], με τον Νυμφίο, τις μωρές Παρθένες, τη Σταύρωση, τον Επιτάφιο και τελικά την “Ανάσταση”. Πολλοί κάνουν συσχετισμούς και παρομοιώσεις “των παθών μας τον τάραχο” που τραβάμε τώρα με την κρίση και τις καταστροφικές συμφωνίες που έκαμε ο Πρόεδρος Αναστασιάδης με τους ευρωπαίους “εταίρους” μας [Eurogroup-ιανούς και τροϊκανούς], με τα “Πάθη” του Χριστού. Λένε μάλιστα και τα γνωστά κουφά ότι «μάς δοκιμάζει ο θεός» [ΕΜΕΝΑ ας μού λείπουν τέτοιες δοκιμασίες!] και ότι «τούτα είναι σημάδι ότι πρέπει αν επιστρέψουμε στον δρόμο του Θεού» κι άλλα τέτοια…

Μέσα λοιπόν σ’ αυτό το θρησκευτικό μεταφυσικό κλίμα συνέρχεται αύριο η κυπριακή Βουλή [μετά από σχετική γνωμάτευση και του Γενικού Εισαγγελέα] για να συζητήσει και να εγκρίνει ή να απορρίψει το Μνημόνιο και τη Δανειακή Σύμβαση… Όπως δείχνουν τα πράματα και οι συσχετισμοί των πολιτικών δυνάμεων στη Βουλή, το Μνημόνιο [αν είναι παρόντες όλοι οι βουλευτές] θα περάσει οριακά, δηλ. με 29 ψήφους υπέρ [οι 20 του ΔΗΣΥ, οι 8 του ΔΗΚΟ κι ο ΕΥΡΩΚΟ-κος Συλλούρης] και 27 εναντίον [οι 19 του ΑΚΕΛ, οι 5 της ΕΔΕΚ –εκτός κι επιλέξουν την αποχή- ο Περδίκης των Οικολόγων, ο “ανεξάρτητος” Κουλίας και ο έτερος τού ΕΥΡΩΚΟ, ο Κουτσού. Να σημειώσω ότι οι δύο τελευταίοι οδεύουν –όπως ακούγεται- προς τη νεοσύστατη “Συμμαχία των Πολιτών” του Λιλλήκα]…

Ήδη το ΑΚΕΛ μετά κι από σημερινή Ολομέλεια της Κεντρικής Επιτροπής του, ζήτησε όπως τεθεί σε δημοψήφισμα το ενδεχόμενο εξεύρεσης λύσης εκτός μνημονίου και δανειακής σύμβασης και κατά πάσα πιθανότητα εκτός ευρώ, ενώ έχει ήδη επεξεργαστεί εναλλακτική πρόταση.

«4. Η συσσωρευμένη εμπειρία από την εφαρμογή μνημονίων απόλυτης λιτότητας σε άλλες χώρες, αλλά και οι εκτιμήσεις για το μέλλον της ευρωζώνης σε σχέση και με την οικονομική πολιτική που θα ακολουθηθεί στο μέλλον, δεικνύουν ότι η παραμονή στο παρόν Μνημόνιο, το οποίο συνιστά σοβαρή αρνητική - ποιοτική διαφοροποίηση σε σχέση με το μνημόνιο του Νιόβρη, θα συνοδεύεται με σημαντική απώλεια κυριαρχίας, ευημερίας και με ένταση της κοινωνικής εξαθλίωσης. Η παραμονή στο Μνημόνιο εκτιμούμε ότι θα έχει σοβαρές αρνητικές επιπτώσεις τόσο στο Κυπριακό όσο και στα θέματα διαχείρισης του Φυσικού Αερίου.
5. Όπως προκύπτει από την επιστημονική μελέτη που είχαμε ενώπιον μας, τα αίτια της παρούσας κρίσης έχουν ως βασική αφετηρία από τη μια την Παγκόσμια Οικονομική Κρίση, τη νεοφιλελεύθερη πολιτική της οικονομικής λιτότητας και διαχείρισης του συγκεκριμένου οικονομικού μοντέλου ανάπτυξης και από την άλλη τις ευθύνες του τραπεζικού τομέα στην Κύπρο. Με βάση όλα αυτά η επιστημονική ανάλυση οδηγεί στο συμπέρασμα ότι η μόνη επιλογή της Κύπρου είναι η λύση εκτός Δανειακής Σύμβασης και Μνημονίου. Η αναζήτηση μια τέτοιας λύσης το πιθανότερο ισοδυναμεί με απόφαση εξόδου της Κύπρου από την Οικονομική και Νομισματική Ένωση του ευρώ.
6. Αυτή η λύση είναι μια επίσης επώδυνη επιλογή. Οι αναμενόμενες συνέπειές της δημιουργούν την ανάγκη μέγιστης λαϊκής στήριξης και απαιτούν θυσίες.»

Αύριο πάντως, κατά τις 3 το απόγευμα θα διοργανωθεί από την “Κίνηση ενάντια στις Ιδιωτικοποιήσεις και τη Λιτότητα”, [καθώς κι από πολιτικά κόμματα όπως το ΑΚΕΛ και άλλες οργανώσεις όπως η ΠΕΟ] κινητοποίηση έξω από τη Βουλή ενάντια στην ψήφιση του  Μνημονίου. 



Εκείνο που εγώ παρατηρώ [και μάλιστα μετά μεγάλης λύπης] είναι ο μοιρολατρικός συμβιβασμός του κόσμου [συμπεριλαμβανομένων και πολλών Αριστερών] με το Μνημονίο και η τάση του να το αποδεχτεί χωρίς πολλές διαμαρτυρίες και αντιστάσεις. Το θεωρεί σαν απόλυτα αναγκαίο για να έρθει χρήμα στον τόπο λες και θα περάσουν από τα σπίτια μας και θα δώσουν στο κάθε έναν από ΕΜΑΣ και το τσσέκκιν, ή/και θ’ ανοίξουν αμέσως δουλειές και θα πάμε να δουλέψουμε. Ο κόσμος φοβάται την έλλειψη ρέστου ιδιαίτερα έντονο αυτό ανάμεσα στους υπαλλήλους του ευρύτερου δημοσίου τομέα – τρομάζουν με τυχόν στάση πληρωμών. Τα συνήθη αντεπιχειρήματα που ακούμε είναι ότι «είναι αργά για εναλλακτικές προτάσεις», ή «δεν έχουμε άλλη διέξοδο», ή ότι «είναι εξωπραγματικές όποιες άλλες προτάσεις»… Ως φαίνεται ως κύπριοι [στην πλειονότητα μας] ΔΕΝ είμαστε διατεθειμένοι να κάμουμε θυσίες -αυτό προφανώς υπαγορεύει και η μικροαστική μας συνείδηση. Είναι πολλοί που έχουν εγκλωβιστεί στη φιλο-μνημονιακή ρητορική που δεν αντιλαμβάνονται ότι με το Μνημόνιο  θα μετατραπούμε [καθώς τούτο δεν θα είναι και το τελευταίο] σε οικονομικό και πολιτικό προτεκτοράτο των ευρωπαίων “εταίρων” μας. Τόση είναι η πλύση εγκεφάλου και η χειραγώγηση του κόσμου που γίνεται από τους πολιτικούς της συγκυβέρνησης ΔΗΣΥ-ΔΗΚΟ και τα παπαγαλάκια τους στα ΜουΜουΕ. Απόψε ο Κασεττοφόρου με θράσος χιλίων πιθήκων  ΜΑΣ είπε ότι η Βουλή εν να ψηφίσει το Μνημόνιο του Χριστόφια!!! Από την άλλη πριν καμιά δεκαριά μέρες [στις 17 του μηνός] ο αναστασιαδικός “Πολίτης” αποκαλούσε  δημοκρατικότατα στο κύριο άρθρο του ως «κακούς και καραγκιόζηδες» και «άθλιους πολιτικάντηδες της δεκάρας» όσους θα τάσσονταν εναντίον του μνημονίου στη Βουλή, ενώ ο “Φιλελεύθερος”  είχε [στις 19 του Απρίλη] ως πρωτοσέλιδο τίτλο το “Έξω ψηφίζουν [το Μνημόνιο], εδώ σφυρίζουν”… Μα πόσο να χειραγωγήσουν και να κατευθύνουν επιτέλους τον κόσμο και πόσο να εξωραΐσουν το Μνημόνιο; Μα πόση ευρωλαγνεία τέλος πάντων;  
Τις προάλλες ο παρέας μου ο Γκάνταλφ με πήρε μετά από καιρό τηλέφωνο. Ήταν έξω φρενών και σχεδόν φώναζε για την τυχόν ψήφιση του Μνημονίου  από τη Βουλή: «Τζιαι σικκιμε τζι’ αν το ψηφίσουν, τζιαι σικκιμέ τζι’ αν δεν το ψηφίσουν! Ό,τι τζιαι να κάμουν οι βουλευτάες εμείς πάλαι εν ννα ‘μαστιν που κάτω! Τουλάχιστον αν δεν καϊλίσουν ούλλοι τζι’ εν περάσει τζιαι κάτσουμε τζιαι δουλέψουμε εν θα ‘μαστεν μια ζωή γρεωμένοι σε τούτους ψευτο-συνέταιρους μας» Τζι’ είχεν δίτζιον! Πού όμως τέτοιες προθέσεις από τους σούπερ πατριώτες της Δεξιάς…

Πάντως σύμφωνα με τη βρεττανίδα οικονομολόγο Μέγκαν Γκριν η συρρίκνωση του ΑΕΠ της Κύπρου θα είναι μεγαλύτερη από τις προβλέψεις του ΔΝΤ ή της κυβέρνησης και προειδοποιεί ότι η Κύπρος θα καταλήξει σε ένα «ατέλειωτο σπιράλ λιτότητας και ύφεσης», από το οποίο θα προκύψει ανάγκη δεύτερης διάσωσης ή αναδιάρθρωσης του χρέους... Αναλύοντας δε  το κόστος από την έξοδο από το ευρώ, επισημαίνει ότι αυτό θα ήταν η πτώχευση των τραπεζών, η επιβολή περιορισμών στην κίνηση κεφαλαίων και η αδυναμία του κράτους να καλύψει τις υποχρεώσεις του. Τα δύο πρώτα έχουν ήδη συμβεί, αναφέρει, ενώ το τρίτο είναι πιθανόν να συμβεί στην επόμενη διετία, αν η χώρα παραμείνει εντός ευρωζώνης.
Και μετά λένε [τα παπαγαλάκια του καπιταλισμού] ότι εν η Αριστερά που έχει «ιδεολογικές αγκυλώσεις»…  

Εμείς πάντως αύριο θα είμαστε έξω από τη Βουλή!!!

Anef_Oriwn
[γράφοντας και λειτουργώντας αντιμνημονιακά]
Δευτέρα 29/4/2013

*****************************
Υστερόγραφον 30/4/2013 – 7:50 μ.μ.:

Τελικά ψηφίστηκε [από την κυπριακή Βουλή] και πέρασε και το Μνημόνιο και η Δανειακή Σύμβαση με την Τρόικα με ψήφους 29 υπέρ και 27 εναντίον, όπως σχεδόν ΟΛΟΙ περιμέναμε [κι όπως γράψαμε πιο πάνω]… Και τώρα τι; Για πότε να περιμένουμε  το επόμενο μνημόνιο;
Μαζεύτηκε και κόσμος σήμερα το απόγευμα έξω από τη Βουλή. Αρκετές εκατοντάδες, όμως πολύ λιγότεροι απ’ ότι στις 19 του Μάρτη… Φυσικά οι πιο πολλοί  από την Αριστερά [γενικότερα και ειδικότερα από τον χώρο του ΑΚΕΛ], αλλά κι αρκετοί από την νεοσύστατη “Συμμαχία των Πολιτών” του Λιλλήκα… 
Κάποια στιγμή κάποιοι [απ’ ότι κατάλαβα Λιλληκκαίοι] ανάρτησαν κι ένα πανό που κατηγορούσε και τον Χριστόφια και τον Αναστασιάδη για την κατάσταση [εγώ δεν κατάφερα να διαβάσω τι έλεγε, αλλά όπως μου είπαν κάτι για αρραβώνες και γάμους έγραφε] και απειλήθηκαν επεισόδια. Δεν ξέρω τι έγινε τελικά… [Πού φτάσαμε όμω, να συμμετέχουμε στην ίδια εκδήλωση/διαδήλωση με τον Φτωχόπουλο!]… 

Αν τα καταφέω, είτε αύριο είτε μεθαύριο θα αναρτήσω φωτογραφίες από την εκδήλωση!  

Anef_Oriwn
Τρίτη 30/4/2013

Σάββατο 27 Απριλίου 2013

Ανάρτηση 79/2013* [έκτακτη, πολιτική, Αριστερή, ΕΡΑΣ-ίτικη, κριτική] - Σχόλια πάνω σ’ ένα «συλλογικό κείμενο μελών της ΕΡΑΣ»…


{*  - αυτή η ανάρτηση ετοιμάστηκε προχτές το βράδυ – δηλ. την Πέμπτη 25 του μηνός}…  

*********************
Προλογικά:

Στο Blog της Ε.Ρ.Α.Σ. δημοσιεύτηκε στις 20 του Απρίλη ένα «συλλογικό κείμενο μελών της ΕΡΑΣ» με τίτλο “Χτίζοντας τη Ριζοσπαστική Αριστερά – Η στρατηγική ης ΕΡΑΣ”. Σ’ αυτό το κείμενο ο συγγραφέας [ή οι συγγραφείς] καταθέτει [καταθέτουν] τις απόψεις του [τους] για το πώς πρέπει η Ριζοσπαστική Αριστερά [στην Κύπρο] να λειτουργήσει μέσα «στη δίνη της καπιταλιστικής κρίσης» για να αποτελέσει μια «αυτόνομη φωνή», χωρίς «οργανικές σχέσεις με την  ηγεσία του ΑΚΕΛ». Παράλληλα τίθεται ο προβληματισμός για το πώς  θα καθιερωθεί ως «πολιτική στέγη […] ριζοσπαστικότερη του ΑΚΕΛ» σε μια «προσπάθεια για την κατάκτηση αυτόνομου και οργανωμένου πολιτικού σχεδίου» για να βάλει «ένα λιθαράκι στον αγώνα να φτιάξουμε μια κοινωνία όπου δεν θα υπάρχει εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο»

Αρκετά ενδιαφέρον το κείμενο από τη άποψη του θέματος των συζητήσεων και ζυμώσεων που γίνονται στον ευρύτερο Αριστερό χώρο, γι’ αυτό και θα το παραθέσω ολόκληρο πιο κάτω [εξ άλλου είναι και πάγια τακτική μου να παραθέτω ολόκληρα τα κείμενα που σχολιάζω] κι ακολούθως να κάνω κάποια σχόλια.

Προσωπικά εντοπίζω στο κείμενο αντιφάσεις, αλλά και τοποθετήσεις που τορπιλίζουν τις όποιες προσπάθειες για ενότητα δράσης των Αριστερών πολιτικών δυνάμεων, κάτι που νομίζω ότι αποτελεί και προγραμματική θέση της ΕΡΑΣ.  Πέραν τούτο όμως, έχω και άποψη [αν και δεν μου πέφτει λόγος] ότι συνεχίζουν να βγαίνουν προς τα έξω διαφωνίες και διχογνωμίες που ενυπάρχουν μέσα στην ΕΡΑΣ, κάτι που νομίζω ότι δεν προοιωνίζει θετικά το μέλλον της…

************************
ΧΤΙΖΟΝΤΑΣ ΤΗ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ - H ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΤΗΣ ΕΡΑΣ
[από το Blog της ΕΡΑΣ - http://erascy.blogspot.com/2013/04/h.html]

{Οι επιχρωματώσεις και υπογραμμίσεις είναι δικές μου}…

Οι καταιγιστικές  εξελίξεις του τελευταίου μήνα, ήρθαν να επιβεβαιώσουν με δραματικό τρόπο τις εκτιμήσεις  όσων βλέπαμε την εμπλοκή της Κύπρου στη δίνη της καπιταλιστικής κρίσης, ως εξέλιξη που θα αναδιαμορφώσει βίαια το κοινωνικό και πολιτικό σκηνικό.

Η   κυπριακή οικονομία «προσαρμόζεται» βίαια στις απαιτήσεις της τρόικας που επιβάλλουν σκληρές θυσίες στην εργατική τάξη. Ταυτόχρονα οι πάγιες ενδοκαπιταλιστικές αντιθέσεις, που στην περίπτωση της Κύπρου, πήραν τη μορφή κουρέματος  καταθέσεων των δύο  τραπεζών, σπρώχνουν τμήμα της αστικής τάξης σε διερεύνηση σεναρίων και σχεδίων που λίγους μήνες πριν ήταν ταμπού (έξοδος από το ευρώ, αναζήτηση εναλλακτικών συμμαχιών με άλλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις).

Η συνομολογούμενη απαίτηση της αστικής τάξης και του πολιτικού της προσωπικού για «επανεκκίνηση» της οικονομίας και «ελαχιστοποίηση των συνεπειών της κρίσης», σημαίνει εντελώς διαφορετικά πράγματα  για τους ίδιους και τους εργαζόμενους. Είναι σαφές, ότι σε οποιαδήποτε του μορφή, το σχέδιο της κυπριακής αστικής τάξης (που αυτή τη στιγμή είναι η παραμονή στο ευρώ και η εφαρμογή του μνημόνιο) έχει ως βασική προϋπόθεση υλοποίησης τη δραματική μείωση του εργατικού κόστους μέσα από: μαζικές απολύσεις, περικοπές στους μισθούς, διάλυση του κράτους πρόνοιας, περιορισμό του δημόσιου τομέα και υπηρεσιών (το παράδειγμα των Κυπριακών Αερογραμμών είναι ενδεικτικό αυτής της καταστροφικής πολιτικής). Οι δε ραγδαίες εξελίξεις με φόντο την Ε.Ε. που βυθίζεται στη κρίση, αναγκάζουν τους κυβερνώντες σε άμεση και εφ’ όλης της ύλης επίθεση. Γρήγορα, κάθε επικοινωνιακό τρυκ θα εγκαταλειφθεί και οι συνέπειες της καπιταλιστικής κρίσης και των πολιτικών λιτότητας θα φέρουν τη κοινωνία σε πρωτόγνωρες καταστάσεις. Ήδη έχουμε αρχίσει να τις ζούμε.

Μέσα σε μία τέτοια περίοδο, κάθε εργαζόμενος/εργαζόμενη βλέπει τη ζωή του να αλλάζει δραματικά προς το χειρότερο και ανακαλύπτει ξανά την ανάγκη συλλογικής δράσης. Ήδη, ο αναβρασμός σε πολλούς εργασιακούς χώρους  είναι έντονος και αναμένεται να αυξηθεί εκ των πραγμάτων. Η υπεράσπιση των κεκτημένων μας, προβάλει ως φυσιολογικό αίτημα του κόσμου της δουλειάς, που αναζητά και σε πολιτικό επίπεδο τρόπους και προοπτικές διεξόδου από αυτή την κατάσταση. Αναπόφευκτα, το «παζάρι» των ιδεών που εξηγούν τα όσα πρωτόγνωρα συμβαίνουν καθώς και η συζήτηση γύρω από τις μεθόδους αντιμετώπισης τους, έχει ξανανοίξει. Τα ιδεολογήματα περί κοινωνικής ειρήνης και ταξικού συμβιβασμού καθώς και οι διαχειριστικές πολιτικές που προβάλλει και εφάρμοσε η ηγεσία του ΑΚΕΛ έχουν χρεοκοπήσει. Οι συγκεκριμένες πολιτικές, όχι μόνο δοκιμάστηκαν και απέτυχαν να σταματήσουν την εξάπλωση της κρίσης και τη λήψη επώδυνων μέτρων αλλά εμποδίζουν και την προετοιμασία του μοναδικού αποτελεσματικού όπλου που διαθέτουν οι εργαζόμενοι: της καθημερινής αλληλεγγύης και της οργάνωσης των αγώνων που πρέπει να δώσουμε για να μην πληρώσουμε εμείς την κρίση των καπιταλιστών.

Η πραγματικότητα αυτή έχει αφήσει ένα τρομακτικό πολιτικό κενό το οποίο είναι απόλυτα αναγκαίο να καλυφθεί από τη Ριζοσπαστική Αριστερά. Η επιλογή οικοδόμησης ενός αριστερού σχήματος όπου οι ιδέες της ρήξης και της ανατροπής θα βρίσκουν το χώρο τους σε ευρύτερα ακροατήρια είναι ζωτικής σημασίας για τη κάλυψη του πολιτικού κενού. Η αξία της όποιας συμβολής της ΕΡΑΣ θα κριθεί αναγκαστικά από το κατά πόσο μπορεί να κατοχυρωθεί ως εκείνο το ζωντανό και μαχητικό σχήμα της αριστεράς που, τόσο στο επίπεδο των ιδεών όσο και στο επίπεδο της δράσης, αποδεικνύει καθημερινά ότι αποτελεί χρήσιμο παράδειγμα αλλά και εργαλείο πολιτικής έκφρασης των εργαζόμενων, ντόπιων και μεταναστών αλλά και όλων των καταπιεσμένων. Για την επίτευξη αυτού του στόχου υπάρχουν κάποιες βασικές προϋποθέσεις:

Στρατηγική
Η επιλογή της ΕΡΑΣ να μην χρησιμοποιήσει αυστηρό ιδεολογικό λόγο στη προσπάθειά της να αποκτήσει δεσμούς και ρίζες στην κοινωνία είναι σωστή. Σήμερα, που οι καταστάσεις οδηγούν στη ριζοσπαστικοποίηση ευρύτερα τμήματα του πληθυσμού, με πολύ διαφορετικές ιδέες και εμπειρίες, μια προσπάθεια απεύθυνσης στη βάση σκληρών ιδεολογικών συμφωνιών θα περιόριζε πολύ την εμβέλεια του σχήματος μόνο στους όποιους «πεισμένους» αγωνιστές υπάρχουν τριγύρω. Η συνδιαμόρφωση πολιτικών πλαισίων για της ανάγκες της κοινής δράσης, αποδείχτηκε πολύ χρήσιμη σε επίπεδο συμπερασμάτων για το κίνημα και τη ριζοσπαστική αριστερά. Με αυτό τον τρόπο η ριζοσπαστική αριστερά μπορεί να επηρεάζει ευρύτερα τμήματα κόσμου, μέσα από τους  κοινούς αγώνες της καθημερινότητας.

Σε αυτή την κατεύθυνση, είναι απαραίτητη για την οικοδόμηση πλατιάς ριζοσπαστικής αριστεράς και η απεύθυνση/κοινή δράση με τον κόσμο της βάσης μεγάλων ρεφορμιστικών κομμάτων. Ταυτόχρονα, όμως, οι ηγεσίες των μεγάλων ρεφορμιστικών κομμάτων (βλ. ΑΚΕΛ) δεν προτίθενται να εγκαταλείψουν τις ιδέες τους, τον προσανατολισμό τους και κυρίως τους μηχανισμούς ελέγχου της βάσης τους. Για αυτό το λόγο απαιτείται η μέγιστη συσπείρωση, οργανωτικότητα και αυτονομία των ριζοσπαστικών/αντικαπιταλιστικών σχημάτων. Και μάλιστα όχι απλά για να επιβιώσουν, αλλά πολύ περισσότερο για να εκθέτουν τις ρεφορμιστικές ηγεσίες και να τις αναγκάζουν μέσα από τη κοινή δράση και την συνδιαμόρφωση με τη βάση τους, να συναινούν σε χρήσιμες δράσεις για το κίνημα.

Αυτό ακριβώς το τελευταίο ζήτημα, είναι και το βασικότερο πρόβλημα φυσιογνωμίας  της ΕΡΑΣ. Στα κείμενα αναφοράς μας  υποστηρίζουμε ότι “το ΑΚΕΛ δεν έχει ούτε τη διάθεση ούτε την ικανότητα να συγκρουστεί με την επικρατούσα ιδεολογία του νεοφιλελευθερισμού και της εθνικής προσέγγισης στο κυπριακό με αποτέλεσμα να προσπαθεί να εφαρμόσει τις πολιτικές που επιβάλλει το γενικότερο κλίμα σε συνθήκες παγκόσμιας οικονομικής κρίσης”[1]. Αυτός ήταν και ένας από τους βασικούς λόγους που μπήκαμε όλοι μαζί στην προσπάθεια να χτίσουμε μια διακριτή συλλογικότητα της ριζοσπαστικής αριστεράς.  Για πολλούς συντρόφους/συντρόφισσες που πλησίασαν και εντάχθηκαν σε αυτή, η τακτική ενός κομματιού της να διατηρεί οργανικές σχέσεις με την  ηγεσία του ΑΚΕΛ, στις σημερινές συνθήκες, έρχεται σε αντιπαράθεση με την προσπάθεια για την κατάκτηση αυτόνομου και οργανωμένου πολιτικού σχεδίου από την πλευρά μας.

Στο πλαίσιο της ΕΡΑΣ η  αντίφαση αυτή είναι προφανής. Και αυτό γιατί  το βασικό κοινό της, η μαγιά της, η κρίσιμη μάζα της, αποτελείται από άτομα που αναζητούν πολιτική στέγη αυτόνομη και  σίγουρα  ριζοσπαστικότερη του ΑΚΕΛ. Και όμως, την ίδια στιγμή, αυτοί ακριβώς οι σύντροφοι/συντρόφισσες, ζωντανή απόδειξη του εύρους του κόσμου που ριζοσπαστικοποιείται, καλούνται να βρουν κοινό τόπο με μία τακτική που στηρίζεται στη πεποίθηση ότι η σημαντικότερη μήτρα  ριζοσπαστικοποίησης της εποχής, βρίσκεται βασικά και κύρια εντός του ΑΚΕΛ.

Η παραπάνω παρατήρηση δεν σημαίνει φυσικά ότι δεν υπάρχει κόσμος στο ΑΚΕΛ ο οποίος μπορεί να βρεθεί πιο κοντά στις απόψεις μας παρά στην ηγεσία του το επόμενο διάστημα. Κάθε άλλο. Εμείς όμως, που πασχίζουμε να παίξουμε σημαντικό ρόλο στο συγκεκριμένο πολιτικό σκηνικό, δεν μπορούμε να ξεχνάμε ότι χωρίς αυτόνομη φωνή, χωρίς καθαρή, ειλικρινή και τίμια κριτική στις στάσεις που δυσχεραίνουν την ανάπτυξη μαχητικού κινήματος, και κυρίως χωρίς συγκεκριμένο σχέδιο τακτικής και παρέμβασης στη βάση του ρεφορμισμού, δεν θα έχουμε καμία πιθανότητα να τον κερδίσουμε, όσες επιτελικές θέσεις και αν μας παραχωρηθούν σε όργανα ή επιτροπές, ή σε όσες αντιφάσεις και αν υποπέσει η ηγεσία του.

Όπως αναφέρουμε στις προγραμματικές μας θέσεις (Μάιος 2012“Όραμα και στόχος της ΕΡΑΣ είναι η ανατροπή του καπιταλισμού και ο σοσιαλιστικός μετασχηματισμός της κοινωνίας”. Δεν έχουμε αυταπάτες ότι ο δρόμος που διαλέξαμε να βαδίσουμε όλοι μαζί είναι ο δύσκολος δρόμος. Αλλά η αριστερά είναι φτιαγμένη για τα δύσκολα και όλοι εμείς, που αποτελούμε ένα μικρό κομμάτι της, μπορούμε να βάλουμε ένα λιθαράκι στον αγώνα να φτιάξουμε μια κοινωνία όπου δεν θα υπάρχει εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.

Συλλογικό κείμενο μελών της ΕΡΑΣ
-----------------------------------------------------------
[1] Ο δρόμος για τη συσπείρωση της ριζοσπαστικής αριστεράς (Νοέμβρης 2011)

*********************************
Σχόλια ΕΜΟΥ του Ιστολόγου

1.  Κατ’ αρχάς να σημειώσω ότι οι αναφορές [άκαιρες κι εκτός τόπου και χρόνου κατά τη γνώμη μου] σε «ρεφορμισμό», μού θυμίζουν έντονα ΚουΚουΕ-δικη ρητορική. Αν και δεν έχει και τόση σημασία η παραπομπή στο ΚΚΕ, εν τούτοις αυτή η ρητορική καθορίζει στόχους μαξιμαλιστικούς. Οι επικριτικές αναφορές στο «ρεφορμιστικό ΑΚΕΛ» προκαλεί αντιπαραθέσεις κι αντιπαλότητες και δημιουργεί προ-αποκλεισμούς εντός του ευρύτερου Αριστερού χώρου, σε μια εποχή που το ζητούμενο είναι ενότητα δράσης των Αριστερών δυνάμεων…

2.  Ιδιαίτερα οι αναφορές σε «τακτική ενός κομματιού της [σημ. δική μου: τής ΕΡΑΣ] να διατηρεί οργανικές σχέσεις με την ηγεσία του ΑΚΕΛ», πλήττουν τέτοιες προσπάθειες για κοινές δράσεις. Και προφανώς οι μπηχτές εδώ να ήταν για τη συμμετοχή μελών της ΕΡΑΣ στην προεκλογική υπέρ τού Μαλά, ή/και για τη συμμετοχή στην “Κίνηση ενάντια στις Ιδιωτικοποιήσεις και τη Λιτότητα”... 

3. Οι επικριτικές αναφορές σε «μεγάλα ρεφορμιστικά κόμματα» μπορεί μεν να συνάδουν με την άποψη των συγγραφέων του κειμένου όπως οι ΕΡΑΣίτες «χτίσουν μια διακριτή συλλογικότητα της ριζοσπαστικής αριστεράς» η οποία να αποτελέσει «πολιτική στέγη […] ριζοσπαστικότερη του ΑΚΕΛ», αλλά από την άλλη αντιφάσκει με την τοποθέτηση τους για την ορθότητα της «επιλογής θέσης της ΕΡΑΣ να μην χρησιμοποιήσει αυστηρό ιδεολογικό λόγο στη προσπάθειά της να αποκτήσει δεσμούς και ρίζες στην κοινωνία…»

4.  Και στην πιο πάνω τοποθέτηση εντοπίζω και τη βασική [κατά την γνώμη μου] αντίφαση που υπάρχει στο κείμενο. Δεν γίνεται από τη μια να αναγνωρίζεται ότι επειδή «οι καταστάσεις [σήμερα] οδηγούν στη ριζοσπαστικοποίηση ευρύτερα τμήματα του πληθυσμού, με πολύ διαφορετικές ιδέες και εμπειρίες, μια προσπάθεια απεύθυνσης στη βάση σκληρών ιδεολογικών συμφωνιών θα περιόριζε πολύ την εμβέλεια του σχήματος μόνο στους όποιους “πεισμένους” αγωνιστές υπάρχουν τριγύρω» και να σημειώνεται ότι «η σημαντικότερη μήτρα ριζοσπαστικοποίησης της εποχής, βρίσκεται βασικά και κύρια εντός του ΑΚΕΛ» κι από την άλλη να μιλούν για «ρεφορμιστικά κόμματα» και να «απαιτείται η μέγιστη συσπείρωση, οργανωτικότητα και αυτονομία των ριζοσπαστικών/αντικαπιταλιστικών σχημάτων»… Πώς γίνεται να συστήνεται «να μην χρησιμοποιήσει [η ΕΡΑΣ] αυστηρό ιδεολογικό λόγο […] να αποκτήσει δεσμούς και ρίζες στην κοινωνία…» κι από την άλλη να κυριαρχεί στην γραφίδα των συγγραφέων του κειμένου η πολεμική κατά του «ρεφορμιστικού ΑΚΕΛ»;

5. Νομίζω ότι οι συγγραφείς του κειμένου παραγνωρίζουν σαφώς ότι μέσα στο ίδιο το ΑΚΕΛ υπάρχουν σήμερα και σαφείς αντικαπιταλιστικές ρητορικές και ανάλογοι σοσιαλιστικοί προσανατολισμοί.

6. Την πρωτοβουλία για τη δημιουργία ίδρυση μιας φιλο-ΚΚΕ πολιτικής κατάστασης στην Κύπρο νομίζω εν άλλοι που θα την αναλάβουν και έχω την ισχυρά άποψη και πεποίθηση ότι ούτε και με την ΕΡΑΣ θα θέλουν να έχουν σχέσεις και συνεργασίες!

Anef_Oriwn
[υπέρ της ενότητας δράσης της Αριστεράς]
Πέμπτη 25/4/2013 

Πέμπτη 25 Απριλίου 2013

Ανάρτηση 78/2013 [συνεχιζόμενη*, πολιτικο-οικονομική, κρισιακή, Αριστερή, περί ευθυνών, δημοσιογραφική, αντι-παραπλανητική τζι’ αντι-ποτζιοιμισμένη] – «Ρε εψηφίσετε τους για να ΜΑΣ κυβερνήσουν τζιαι δουλεύκουν ΣΑΣ! Πάρτε το χαπάριν πιον»!

{* - Σημείωση:
Η ανάρτηση αυτή αποτελεί εν μέρει  - στο πρώτο της κομμάτι - συνέχεια της προηγούμενης μαςˑ δηλ. έχει να κάμει με τις έρευνες για τις ευθύνες που έφεραν την κρίση. Γενικώς επιχειρούμε, ως Blog, να αποκαλύψουμε πώς οι κυβερνώντες μάχουνται με ψέματα και αναφορές επουσιώδη ζητήματα να αποπροσανατολίσουν την κοινή γνώμη. Παραπλανούν τον κόσμο κι αποσπούν την προσοχή του από την ουσία του προβλήματος που δεν είναι άλλη από την ίδια τη φύση του καπιταλιστικού συστήματος}...  

****************************
Και πάλι περί των ευθυνών

Στην προηγούμενη μας ανάρτηση, λοιπόν, αναφερθήκαμε και στην έρευνα που ξεκίνησε [από τη διορισμένη από τον Πρόεδρο Τριμελή Επιτροπή] για να αποδώσει ευθύνες για «τις πράξεις και τις τυχόν παραλείψεις διαφόρων [κυρίως τραπεζικών], οι οποίες  οδήγησαν στην χρεοκοπία την καπιταλιστική οικονομία της Κύπρου». Μάλλον. Όμως το προφανές είναι ότι εν ευθύνες στους τέως κυβερνώντες [της Αριστεράς] που εν να αποδώσουν [ας πούμεν για ολιγωρία και κωλυσιεργία στη λήψη μέτρων]… Ήδη ο Γενικός Γραμματέας του ΑΚΕΛ Άντρος Κυπριανού αμφισβήτησε την αξιοπιστία της διαδικασίας [εμμέσως υπονόησε καθοδήγηση/έλεγχο  της διαδικασίας από τον Υπουργό Δικαιοσύνης Ιωνά Νικολάου] ενώ το κυρός της ίδιας της Επιτροπής πλήγηκε σε μεγάλο βαθμό από τις δυο παραιτήσεις μελών της…
Κι αμέσως εκατεβήκαν ΜΑΣ τα κυβερνητικά δημοσιογραφικά παπαγαλάκια για να υπερασπιστούν την Επιτροπή. Ο χτεσινός κυβερνητικός πλέον [μετά την εκλογή Αναστασιάδη στην Προεδρία] “Πολίτης” στο κύριο άρθρο του στη σελ. 12, σαφώς υποδεικνύει ότι «θα κριθούν από την ερευνητική […] τα έργα και οι ήμερες του Δημήτρη Χριστόφια»
Πιο συγκεκριμένα υποβάλλει [αν βρείτε προς ποιους] ότι,
-  «Θα διαφανεί […] η κατασπατάληση δημόσιου χρήματος από το 2009, που ενέσκηψε η κρίση ενώ αυτός [ο Δημήτρης Χριστόφιας] και ο Άντρος Κυπριανού θεωρούσαν ότι η κρίση μας προσπέρασε»... [Ο Φούλλης τι έλεγε;]…
-  «Θα διαφανεί η ασχετοσύνη του Δημήτρη Χριστόφια, ο οποίος αποδέχθηκε το κούρεμα των ελληνικών ομολόγων οδηγώντας τις τράπεζες και την οικονομία στην καταστροφή» [Μπορούν να μας υποδείξουν έστω κι έναν που αντέδρασε τότε;]…   
-  «Θα διαφανεί η εγκληματική κωλυσιεργία του Δημήτρη Χριστόφια να διαπραγματευθεί με την τρόικα υπό ευνοϊκότερους όρους από τον περασμένο Μάιο, ύστερα από τη διαπραγμάτευση Σιαρλή» [Τζι’ εν εβούρησε να τα πουλήσει ούλλα όπως έκαμεν το Νικούν!]…
-  «Θα διαφανεί η θλιβερή αφαίμαξη όλων των ταμείων των ημικρατικών οργανισμών για να πληρώνονται μισθοί με στόχο να μετατεθεί το μνημόνιο στην επόμενη κυβέρνηση» [Όμως εν μας λαλούν γιατί η Τρόικα δεν υπέγραφε το Μνημόνιο που συμφωνήθηκε τον Νοέμβρη και ούτε κουβέντα γίνεται για την συμφωνία ιδιωτικοποίησης των Ημικρατικών από η σημερινή κυβέρνηση]…  
Πέραν τούτων ούτε νύξη κάμνει ο “Πολίτης” [τούτον έλειπε τωρά!] για,
-  τις ευθύνες του πρώην Διοικητή της Κεντρικής Τράπεζες κου Ορφανίδη,
-  τα ανεπιτυχή ανοίγματα και τις επεκτάσεις των κυπριακών τραπεζών στην Ελλάδα κι αλλού,
-  το τεράστιο μέγεθος του χρηματοπιστωτικού τομέα,
-  την μονομερή ανάπτυξη του κυπριακού καπιταλισμού,
-  τις εγγενείς αντιφάσεις, αντιθέσεις και προβλήματα του καπιταλισμού γενικότερα,
-  την αποδοχή χωρίς δεύτερη κουβέντα του “κουρέματος” από το Νικούιν,
-  την “μανιτζιάν” που ΜΑΣ ετραβήσαν οι ευρωπαίοι φίλοι του Νικουθκιού,
-  το «άλλα ΣΑΣ ελάλουν, τζι’ άλλα έκαμα» της Προεδράρας μας…

Προφανώς εν συμφέρει να τα πουν τζιαι τούτα!    

***********************************
Το μέγα σκάνδαλο ή η ανακάλυψη της ταshινόπιττας

Σήμερα έμαθα πως και τέταρτος δημοσιογράφος ανηφόρισε τον λόφο του Προεδρικού για να αναλάβει καθήκοντα στην προεδρική ομάδα Τύπου με σκοπό τη “εκλαΐκευση” της κυβερνητικής “παρπερικής” πολιτικής και την αποδοχής χωρίς πολλές διαμαρτυρίες από τον κόσμο.
Πρόκειται για τον γνωστό δημοσιογράφο Άντρο Μιχαηλίδη του συγκυβερνώντος ΔΗΚΟ [φαίνεται ότι το Κόμμα ήθελε να ‘χει άνθρωπο δικό του σ’ αυτήν την ομάδα]. Εκτιμήθηκε κι αυτού δεόντος η συνεισφορά του κατά την προεκλογική υπέρ του Αναστασιάδη, όπως και των τριών  άλλων δημοσιογράφων που ήδη διορίστηκαν εκεί…
Να σημειώσουμε ότι ήδη στο προεδρικό έχουν προσληφθεί οι δημοσιογράφοι: Πάμπος Χαραλάμπους, πρώην αρχισυντάκτης της “Αλήθειας”, ο οποίος τα τελευταία τρία χρόνια βρισκόταν στο γραφείο Τύπου του ΔΗΣΥ, ο γνωστός για την αντιΑΚΕΛική εμπάθεια του Μακάριος Δρουσιώτης, πρώην συνεργάτης στην εφημερίδα “Πολίτης” [γνωστός και ως “Κοριός”] και πριν από κάποιες μέρες ο κεντρικός παρουσιαστής του “Mega” [που το ‘παιζε κι ανεξάρτητος κι αντικειμενικός στα debates] Βίκτωρας Παπαδόπουλος.
Δεν τους φτάνουν οι εφημερίδες “Αλήθεια”, “Σημερινή”, “Πολίτης”, “Φιλελεύθερος”, “Μάχη” [δηλ. ΟΛΕΣ πλην της “Χαραυγής” και της “Γνώμης”] και ΟΛΑ τα κανάλια [ΡΙΚ, “Mega”, “Σίγμα”, “ΑΝΤΕΝΑ”], θέλουν και πολυπληθή ομάδα δημοσιογράφων για να μπορούν να δουλεύκουν πιο αποτελεσματικά τον κόσμο…

Ή λαλείτε ο Πρόεδρος να ‘χει καταλάβει το δράμα που ζει σήμερα ο δημοσιογραφικός κόσμος καθώς το ένα τρίτο βρίσκεται στην ανεργία και οι υπόλοιποι έχουν δεχθεί χαρακίρι στις οικονομικές απολαβές και βάλθηκε να βοηθήσει. Σε λίγο θα κουτουλούν ο ένας πα’ στον άλλο. Όμως με τι χρήμα θα πληρώνονται;  Ήδη το ΑΚΕΛ ενέγραψε θέμα στην Βουλή, αλλά οι κυβερνώντες εξεμάνησαν. Κι αμέσως ερεύνησαν, ανακάλυψαν κι αποκάλυψαν νέα σκάνδαλα για τους τέως κυβερνώντες ούτως ώστε να μάθει ο ταλαίπωρος λαός το μεγάλο “φαγοπότι” που έλαβε χώρα των ημερών τους.
Η “Αλήθεια” έγραφε σήμερα για «τσιεκκούδκια [που ο τέως Πρόεδρος] μοίραζε λίγο πριν φύγει από το Προεδρικό» [όπως γράφει πρωτοσέλιδα], ενώ ο ομογάλακτος της τα τελευταία χρόνια “Πολίτης” γράφει [πρωτοσέλιδα] ότι οι νέοι κυβερνώντες «βγάζουν τα άπλυτα [των πρώην] στη φόρα» κι αναφέρεται σε «500 επιταγές [που] “μοίρασε” το Προεδρικό επί Χριστόφια».
Τι ήταν όμως αυτά τα περιβόητα «τσιεκκούδκια» [όρος που εισήγαγε στην πολιτική φιλολογία ο νέος Πρόεδρος του ΔΗΣΥ κος Φούλλης] και για τί ποσά γίνεται λόγος; Να πω ότι και πάλι ότι ανακαλύψαν [οι Α-δεξιοι] την ταshινότταν, ή ότι “εκάμαν τον ψύλλον κάμηλον” , ή ότι “διυλίζουν τον κώνωπα και καταπίννουν την κάμηλον”; Μιλούν για περίπου 240(!) χιλιάδες(!!!) ευρώ σε μια περίοδο που τα απαιτούμενα ποσά για να καλυφτούν οι ανάγκες της κυπριακής οικονομίας και κυρίως των τραπεζών και του κράτους ανέρχονται σε 23(!) ΔΙΣΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ!!! Μα αντιλαμβάνονται τη διαφορά στα τόσο ο Κυβερνητικός Εκπρόσωπος που έβγαλε το “σκάνδαλο” στη φόρα, όσο και οι δημοσιογράφοι της Αναστασιαδικής συνοπαρτζιάς που το αναπαρήγαγαν;
Ρεεε περιπαιζουν ΣΑΣ τζι’ εν τω καταλαβετε. Καταπίννετε τα ούλλα αμασητα!!!
Να σημειώσω ότι το ποσό των 240 περίπου χιλιάδων αφορά επιταγές με εισφορές ως επί το πλείστον μέχρι χίλια ευρώ προς δυσπραγούντες συμπολίτες μας, σωματεία [κυρίως αθλητικά και πολιτιστικά], οργανισμούς και οργανώσεις. Αυτές οι εισφορές, δίνονταν στη βάση της πάγιας τακτικής που ακολουθούσαν όλες οι κυβερνήσεις για επιχορήγηση διαφόρων εκδηλώσεων και εξαγγέλλονταν συνήθως σε χοροεσπερίδες και πολιτιστικές και καλλιτεχνικές εκδηλώσεις κυρίως από Υπουργούς ΟΛΩΝ των κυβερνήσεων της Δημοκρατίας. Δεν εξετάζω σε ποιους δίνονταν αυτά τα ποσά αλλά αν οι επικρίνοντες αυτές τις τακτικές κρίνουν ότι τούτο είναι μεμπτό γιατί δεν δίνουν τα ονόματα των ληπτών στη δημοσιότητα. Ή μήπως η σημερινή κυβέρνηση θα πάψει να ανταποκρίνεται σε παρόμοιες προσκλήσεις στις εκδηλώσεις σωματείων και οργανώσεων από ολόκληρο το πολιτικό φάσμα της Κύπρου;
Μα περιπαίζουν μας σιόρ, οξά “όποιος εν ι-μπόρει να δέρει το γάαρον δέρνει το σάμαν”;

Anef_Oriwn
[εν σηκώννει περιπαίξιμο]
Πέμπτη 25/4/2013 

Τετάρτη 24 Απριλίου 2013

Ανάρτηση 77/2013 [έκτακτη, πολιτικο-οικονομική, Αριστερή, περί ευθυνών και εξ αναδημοσιεύσεως] – Ένα κείμενο από τη “Γνώμη” για τις καπιταλιστικές κρίσεις τα αίτια τους και τις «ευθύνες»…


Αντί εισαγωγής:
1. «… να λέμε την αλήθεια στην πολιτική»... 
[Αντόνιο Γκράμσι]
2. «Πουλούν ΜΑΣ παραμύθκια, τζιαι πολλοί τα χάφκουν τζι’ αμάσητα και χωρίς δεύτερη σκέψη…»
[Ανώνυμος]
*************************
Προλογικά:

Κόσμος πολύς πάει κ’ έρχεται [ως μέλη] σε ‘τζιείνην την Τριμελή Επιτροπή που εδιόρισεν ο Πρόεδρος για να εξετάσει [λένε] τις πράξεις και τις τυχόν παραλείψεις διαφόρων [κυρίως τραπεζικών], οι οποίες  οδήγησαν στην χρεοκοπία την καπιταλιστική οικονομία της Κύπρου. Άλλοι βγαίνουν [από την Επιτροπή] κι άλλοι μπαίνουν, άλλοι παραιτούνται [μέχρι στιγμής δύο από τρεις της πρώτης φουρνιάς] και νέοι διορίζονται. Τώρα τι θα ανακαλύψει αυτή η Επιτροπή [λαλείτε τη φλαουνόπιττα, μια και θα το ‘χουν και οι μέρες όπου να ‘ναι;] και σε ποιους θα αποδώσουν ευθύνες, ΕΓΩ ειλικρινά δεν ξέρω. Ούτε όμως τζιαι καταλαβαίνω [είμαι τζιαι νάκκον diesel!], αλλά ούτε τζιαι μπορώ να φανταστώ όσο κι αν στύψω το ανήσυχο και εφευρετικό μυαλό μου. Τζιαι για να μην ταλαιπωρώ κι άδικά των αδίκων τα κύτταρα του εγκεφάλου μου [είμαι και σε κρίσιμη ηλικία και δεν πρέπει να σκορσάρουνται – μπορεί να κρούσω τζιαι τους τζιουβάες], είπα να αναδημοσιεύσω ένα  σχετικό με τις καπιταλιστικές κρίσεις που αλίευσα από την τελευταία έκδοση της εβδομαδιαίας Αριστερής εφημερίδας “Γνώμη” [της περασμένης Παρασκευής 19 του μηνός]… Το άρθρο έχει τίτλο Απλά μαθήματα Πολιτικής Οικονομίας (για αρχαρίους)” και υπογραφή κάποιου Χρίστου Χρίστου – τι όνομα κι αυτό!]…

*********************
Απλά μαθήματα Πολιτικής Οικονομίας (για αρχαρίους)
[του Χρίστου Χρίστου, στήλη “Ριπές”, εφημ. “Γνώμη”, 19/4/2-13, σελ. 10 - email: prwmitheas@gmail.com]  

{Τα bold είναι του κειμένου, ενώ οι επιχρωματώσεις και υπογραμμίσεις δικές μου}...

Όλοι ψάχνουν για ενόχους στους οποίους να ρίξουν τις ευθύνες για την κατρακύλα και την καταστροφή της καπιταλιστικής μας οικονομίας. Ο Πρόεδρος έχει μάλιστα διορίσει και τριμελή επιτροπή αποτελούμενη από αφυπηρετήσαντες δικαστικούς για να ψάξει το θέμα. Λέτε αύριο να μας πουν πως «είναι ο καπιταλισμός, ηλίθιοι», που φταίει; Σε ΚΑΜΙΑ περίπτωση! Όμως, ας μην πλανόμαστε τουλάχιστον εμείς οι εξ αριστερών ορμώμενοι και μαρξιστικά εκπαιδευμένοι. Οι οικονομικές κρίσεις με όλα τα πλέον γνωστά από πρώτο χέρι χαρακτηριστικά τους και άσχημα συνεπακόλουθα τους (την ύφεση, τη χρεοκοπία των Τραπεζών, τη μεταφορά κεφαλαίων στο εξωτερικό, τα bonus, τις μίζες, τα δάνεια σε Ημετέρους, την ανεργία, νη φτωχοποίηση, τις περικοπές μισθών και ωφελημάτων, τα “κουρέματα”, τις ιδιωτικοποιήσεις, τις εκποιήσεις περιουσίων] αποτελούν γέννημα και θρέμμα του Καπιταλισμού και ΔΕΝ μπορούν να αποφευχθούν, εκτός κι αν καταργήσουμε το ίδιο το σύστημα.
Πώς όμως δημιουργούνται οι κρίσεις στον Καπιταλισμό, ή γιατί η λεγόμενη ελεύθερη αγορά δεν αυτορυθμίζεται; (Πάει γκρεμίστηκε κι αυτό το παραμύθι)…  

Στον καπιταλισμό το ζητούμενο από τους κεφαλαιοκράτες είναι ΠΑΝΤΟΤΕ το όσο το δυνατόν μεγαλύτερο κέρδος. Μέσα, λοιπόν, από την ιδιοποίηση του παραγόμενου από τους εργάτες πλούτου, ο κεφαλαιοκράτης αυξάνει συνεχώς και κέρδη του, συσσωρεύει κεφάλαια και κάνει νέες επενδύσεις που θα τού φέρουν νέα κέρδη και νέα κεφάλαια. Όταν όμως σπάσει αυτή η αλυσίδα αναπαραγωγής του κεφαλαίου λόγω του ότι δεν υπάρχει αρκετή κατανάλωση για να απορροφήσει τα παραγόμενα προϊόντα ή τις προσφερόμενες υπηρεσίες (ο κόσμος δεν έχει αρκετά λεφτά για να τα αγοράσει) τότε επέρχεται η κρίση. Αυτό έγινε και στην Κύπρο με τη φούσκα των ακινήτων.  Όλα τ’ άλλα, λόγου χάριν,  τα περί ψηλών μισθών στη Δημόσια Υπηρεσία, ή επιδομάτων σε ξένους, ή ότι κάποιοι τα φάγανε, ή ότι ζούσαμε πλουσιοπάροχα και πέραν των δυνατοτήτων μας, αποτελούν κουβέντες που δεν αγγίζουν την ουσία του προβλήματος… 

Τι κάνει όμως ο καπιταλισμός για να ξεπεράσει τις κρίσεις του; Βασικά δύο πράματα:  
Πρώτον, καταστρέφει τις παραγωγικές δυνάμεις, δηλ. την εργατική δύναμη με σκοπό τούτη να φτηνύνει ούτως ώστε να ξεκινήσει και πάλι, αλλά με πιο χαμηλά κόστη,  η κερδοφορία και η συσσώρευση πλούτου. Αυτό σημαίνει περικοπές σε μισθούς, ωφελήματα και συντάξεις, αύξηση του χρόνου εργασίας, κατάργηση ή περιορισμό των αδειών, περικοπές στην παιδεία και στην υγεία. Ήδη τα ζούμε όλ’ αυτά, αλλά μας χρυσώνουν το χάπι ότι τούτα είναι μέτρα που θα βοηθήσουν στην «επανεκκίνησης» της οικονομίας! Όμως στην ουσία τσακίζουν τον κόσμο.

Δεύτερο, στην προσπάθεια τους οι καπιταλίστες να έχουν την όσο το δυνατό μικρότερη ζημιά, ή/και να κυριαρχήσουν ή να παραμείνουν στο παζάρι, καταστρέφουν μέρος του ήδη δημιουργηθέντος κεφαλαίου. Κι αυτό έγινε με το κούρεμα των καταθέσεων στις Τράπεζες. Κάποιοι κατάφεραν και μετάφεραν κεφάλαια στο εξωτερικό και προφανώς θα επιστρέψουν (αφού τους δοθούν κίνητρα) ως εθνικοί ευεργέτες και μαζί με άλλα, ξένα κεφάλαια θα «επανεκκινήσουν» την οικονομία! Και θα τους είμαστε και ευγνώμονες!

Μήπως είναι καιρός να θέσουμε ξεκάθαρους αντικαπιταλιστικούς στίχους, αφού το σύστημα σαφώς δεν δουλεύει;

**********************************
Σχόλια ΕΜΟΥ του Ιστολόγου

Δηλαδίς, ρε φίλε Χρίστο, θες να πεις ότι ΜΟΝΟ ένας Σοσιαλισμός θα ΜΑΣ σώσει;

Πάντως, έστω και καπιταλιστικά να συνεχίσουμε υπάρχουν 2-3 πράματα που είναι εκ των ων ουκ anef_! Ας πούμεν,
1. η δραστική μείωση των επιτοκίων,
2.  η παγοποίηση των δανείων και το κούρεμα σημαντικού μέρους των υπερχρεώσεων και των υψηλών τόκων, και
3.  η αύξηση του χρόνου παροχής του ανεργιακού επιδόματος…  

Για τη αναδημοσίευση
Anef_Oriwn
[μελετά Πολιτική Οικονομία]
Τετάρτη 24/4/2013

**********************
Υστερόγραφο:
Δείτε και διαβάστε κι εδώ το κείμενο της αγαπητής KatoYdat-ίτισσας συν-blogger-ούςˑ είναι αρκετά ενδιαφέρον… 

A._O.

Τρίτη 23 Απριλίου 2013

Ανάρτηση 76/2013* – [έκτακτη, τραγουδιστική, τρελούτσικη, αφιερωματική] – «Άσ’ τον τρελό στην τρέλα του»...


{* - Σημείωση:
Αυτή η σύντομη και “τρελλή” ανάρτηση γράφτηκε βασικά χτες το πρωί -Δευτέρα 22 Απριλίου- όμως συμπληρώθηκε κι ολοκληρώθηκε σήμερα. Αφορμή κάποιες αδιέξοδες συζητήσεις, αλλά και οι χυδαίες και φασίζουσες παρεμβάσεις του γνωστού αρρωστημένου στο Blog ΜΑΣ}...  

*********************************
Πάμε, λοιπόν, σήμερα για ένα σύντομο διάλειμμα από την πολιτικολογία και τις ουκ ολίγες κόντρες που προκύπτουν σε κάποιες αναρτήσεις ΜΑΣ. Σας προσφέρουμε, λοιπόν, εκτάκτως κι έτσι για να ξελαμπικάρουμε και λίγο [κι ΕΣΕΙΣ κι ΕΜΕΙΣ], μια μουσική ανάσα...  

«Άσ’ τον τρελό στην τρέλα του», αφιερωμένο σ’ όλους τους φευγάτους που [είτε λόγω έρωτα, είτε λόγω άλλων πόθων και παθών], έχουν τα μυαλά τους πάνω από το κεφάλι τους. Αυτοί είναι «ΟΙ ωραίοι τρελλοί», τους οποίους ενίοτε μπορεί να ζηλεύουμε και λίγο
Υπάρχουν όμως και κάποιοι άλλοι οι οποίοι κολλήματα και έμμονες και γι’  αυτό και εκδηλώνουν μια ακραία, αφύσικη κι αρρωστημένη συμπεριφορά. «Τούτοι» μπορεί να χρήζουν και ψυχιατρικής αγωγής, αλλά δυστυχώς δεν έχουν πάντοτε κάποιο δικό τους δίπλα τους για να τους φροντίσει τζιαι να τούς παρατζιείλει. Κι έτσι μπερτέφκουν άλλοι, οι οποίοι δεν μπορούν πάντοτε να επιδεικνύουν την απαραίτητη κατανόηση κι ανοχή, ή να τούς αγνοούν και να μη τούς λαμβάνουν υπ’ όψη.

Για ΟΛΟΥΣ αυτούς, λοιπόν, τραγουδάμε, «άστε τον [όποιο] τρελλό στην τρέλλα του»! Όμως, καλό είναι να ξέρουν ότι ναι μεν είναι “πάσχοντες” και κομμάτι της κοινωνίας ΜΑΣ, αλλά η υπομονή έχει και τα όρια της και δη όταν η συμπεριφορά τους είναι φασίζουσα, χυδαία και γενικώς αρρωστημένη...

Τέλος, να δηλώσουμε πως πάσα ομοιότης με γνωστά [ΣΑΣ] πρόσωπα ή καταστάσεις μπορεί να μην είναι ποσώς τυχαία! Κι αν ο νους ΣΑΣ πήγε ΚΑΙ στον Μαϊμούνα ΔΕΝ ΣΑΣ αδικούμε! «Τούτος» εν ποϋρίζει ούτε που τους λάκκους πιον!


«Άσ’ τον τρελό στην τρέλα του»


Στίχοι: Άκης Πάνου
Μουσική: Άκης Πάνου
Πρώτη εκτέλεση: Μανώλης Μητσιάς
Άλλες ερμηνείες: Γιάννης Κότσιρας

«Άσ’ τον τρελό στην τρέλα του
και μην τον συνεφέρεις.
Τι κρύβει μέσα το μυαλό
ενός τρελού δεν ξέρεις.

Μπορεί να βρει στην τρέλα του
αυτά που ‘χει ποθήσει
και που δεν αξιώθηκε
να δει και ν’ αποκτήσει.

Βρε, άσ’ τον τρελό στην τρέλα του,
Άσ’ τονε στο όνειρό του.
Τον κόσμο αυτό σιχάθηκε
κι έφτιαξε ένα δικό του.»

Anef_Oriwn
[μαζί και χώρια με τους τρελλούς]
Δευτέρα 22/4/2013