Κι
όντως σε μερικές ώρες ξημερώνει Πρωτομαγιά, η Μέρα των Εργαζομένων! Για πολλούς
η Μέρα «ΔΕΝ είν’ αργία, είν’ απεργία» και ΠΡΕΠΕΙ να το καταλάβουμε επιτέλους! «Το γέλιο του Μάη» είναι
σε πολλούς που ΔΕΝ ανθίζει και που τούς λείπει!
Για
αρκετούς άλλους, η Πρωτομαγιά είναι [απλώς] η Μέρα των Λουλουδιών [ή καλύτερα
μέρα εορτασμού της Άνοιξης ως αναζωογόνηση της φύσης]. Γι’ αυτό και πολλοί
εκδράμουν στη Φύση για «να πιάσουν τον Μάη», δηλ. να
περάσουν καλά, να χαρούν τη Φύση και να μαζέψουν και λουλούδια.
Κόκκινα κρίνα
Προσωπικά ΔΕΝ έχω ΚΑΜΙΑ ένσταση/αντίρρηση να απολαμβάνουμε και τη Φύση την Πρωτομαγιά, νοουμένου ότι τιμούμε δεόντως πρώτα και κύρια την Εργατική Πρωτομαγιά και τους αγώνες των εργαζόμενων… Ιδιαίτερα αυτές τις νεοφιλελεύθερες μνημονιακές εποχές της έντονης καπιταλιστικής επίθεσης που χωρίς αγώνες κι αντιστάσεις δεν θα μείνε τίποτε όρθιο…
Τιμώντας
λοιπόν την Εργατική Πρωτομαγιά θα ΣΑΣ παραπέμψω πρώτα στην παλιά μου ανάρτηση με αρ. 18/2009.
Δειτε όμως και τί γράφει σήμερα και ο Νίκος Μπογιόπουλος στον “Ριζοσπάστη” για τους 200 κομμουνιστές που οι γερμανοί εκτέλεσαν/δολοφόνησαν στην Καισαριανή την 1η του Μάη το 1944 [συμβολικό;] και για τους οποίους έκανα αναφορά στην πιο πάνω ανάρτηση μου…
Δειτε όμως και τί γράφει σήμερα και ο Νίκος Μπογιόπουλος στον “Ριζοσπάστη” για τους 200 κομμουνιστές που οι γερμανοί εκτέλεσαν/δολοφόνησαν στην Καισαριανή την 1η του Μάη το 1944 [συμβολικό;] και για τους οποίους έκανα αναφορά στην πιο πάνω ανάρτηση μου…
Ακολούθως
θα παραθέσω σε σχέση με την Πρωτομαγιά,
- ένα ποίημα του αγαπημένου μου κύπριου λαϊκού ποιητή Κυριάκου Καρνέρα για τους
«μισταρκούς»
που κάποια στιγμή ξυπνούν…
[Και για να δούμε πότε θα καταφέρω επιτέλους να αναρτήσω κι εκείνο το αφιέρωμα που ετοίμασα για τον Καρνέρα πριν από … 4(!) περίπου χρόνια]…
“Ως που να ππέσουν τα βουνά”
“Στα χρόνια πούμουν μισταρκός τζ’ εγιώ τζιαι τα παιδκιά μου
τζ’ εβούραν τζ’ η γεναίκα μου στού καθα’ νου τημ πόρταν
τζ’ εν εθωρούσαμεν τ’ όμπρός, τζε εκρόυζεν η καρκιά μου
τζ’ εστέκσυμουν τζ’ ετίμαζα τήμ μαύρημ μου τησ σόρταν,
ήμουν καλός, τζι’ εθέλαμ με τζ’ οι ξένοι τζ’ οι δικοί μου
τζιαι θέμις ήμουν Γρισκιανός τζιαι πατριώτης ήμουν.
Τωρά γιατ’ εβαρέθηκα τήμ μισταρκάν τήμ μαύρην
τζιαί θέλω να ποτσιλληθώ γιατ’ είμαι τσιλλημένος
που κάτω πού τα βάσανα, πού κάτω που τα κάγρη,
να βρω τζ’ εγιώ αναπαμόν, ο μαύρος τζ’ ο καμένος,
είμ’ άθεος, είμ’ άπιστος, χαμένος, κολασμένος
εγένηκα γιά ‘λλόου τους τζι’ είμαι ‘πο ούλλα ξένος.
Μ’ ας πούσιν ό,τι θέλουσιν τζ’ ας πουν όσα ξορτώσουν
εμείς ομπρός στησ στράταμ μας τζ’ ό,τι μάς γράφ’ η μοίρα
ώσπου να ππέσουν τα βουνά, οι τόποι να γισιώσουν,
στραβοί, κουτσοί να παρπατούν με δίχα κουμπιστήραν
τζιαι τότε ν’ να πολοηθώ, να πω τζιαι ν’ αρκινήσω
τζ’ όσα μου είπασιδ διπλά να τους τα στρέψω πίσω”.
- και το άσμα “Πρώτη του Μάη” με τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου [ένα από τα πρώτα του] σε στίχους και μουσική Θωμά Μπακαλάκου...
[Και για να δούμε πότε θα καταφέρω επιτέλους να αναρτήσω κι εκείνο το αφιέρωμα που ετοίμασα για τον Καρνέρα πριν από … 4(!) περίπου χρόνια]…
“Ως που να ππέσουν τα βουνά”
“Στα χρόνια πούμουν μισταρκός τζ’ εγιώ τζιαι τα παιδκιά μου
τζ’ εβούραν τζ’ η γεναίκα μου στού καθα’ νου τημ πόρταν
τζ’ εν εθωρούσαμεν τ’ όμπρός, τζε εκρόυζεν η καρκιά μου
τζ’ εστέκσυμουν τζ’ ετίμαζα τήμ μαύρημ μου τησ σόρταν,
ήμουν καλός, τζι’ εθέλαμ με τζ’ οι ξένοι τζ’ οι δικοί μου
τζιαι θέμις ήμουν Γρισκιανός τζιαι πατριώτης ήμουν.
Τωρά γιατ’ εβαρέθηκα τήμ μισταρκάν τήμ μαύρην
τζιαί θέλω να ποτσιλληθώ γιατ’ είμαι τσιλλημένος
που κάτω πού τα βάσανα, πού κάτω που τα κάγρη,
να βρω τζ’ εγιώ αναπαμόν, ο μαύρος τζ’ ο καμένος,
είμ’ άθεος, είμ’ άπιστος, χαμένος, κολασμένος
εγένηκα γιά ‘λλόου τους τζι’ είμαι ‘πο ούλλα ξένος.
Μ’ ας πούσιν ό,τι θέλουσιν τζ’ ας πουν όσα ξορτώσουν
εμείς ομπρός στησ στράταμ μας τζ’ ό,τι μάς γράφ’ η μοίρα
ώσπου να ππέσουν τα βουνά, οι τόποι να γισιώσουν,
στραβοί, κουτσοί να παρπατούν με δίχα κουμπιστήραν
τζιαι τότε ν’ να πολοηθώ, να πω τζιαι ν’ αρκινήσω
τζ’ όσα μου είπασιδ διπλά να τους τα στρέψω πίσω”.
- και το άσμα “Πρώτη του Μάη” με τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου [ένα από τα πρώτα του] σε στίχους και μουσική Θωμά Μπακαλάκου...
{Σημείωση (Δευτέρα 27/4/2015 - 8:μ.μ.): Αν δεν βγαίνει το video, πατήστε πιο πάνω, πάνω στον τίτλο του τραγουδιού, στο “Πρώτη του Μάη”}...
*********************************
1. Υστερόγραφο 1 - Έγκριση του Μνημονίου και της Δανειακής Σύμβασης από την πλειοψηφία της κυπριακής Βουλής
«Τελικά
ψηφίστηκε [από την κυπριακή Βουλή] και πέρασε και το Μνημόνιο και η Δανειακή
Σύμβαση με την Τρόικα με ψήφους 29 υπέρ και 27 εναντίον, όπως σχεδόν
ΟΛΟΙ περιμέναμε [κι όπως γράψαμε πιο πάνω]… Και τώρα τι; Για πότε να
περιμένουμε το επόμενο μνημόνιο;»
«Νομιζω οτι σημερα ηταν τελετουργικη η διαδικασια
στην βουλη.
Τζαι με καποιον τροπο τζαι οι εκδηλωσεις - δηλαδη
ηταν μαλλον καταθεση θεσεων, ολοκληρωνοντας μιαν διαδικασια, τζαι ξεκινωντας
μιαν αλλη. διοτι το μελλον εν ανοικτο...»
*****************************
2. Υστερόγραφο 2 - Αφιερωμένο στους φίλους από το Περβομάι της Βουλγαρίας…
Εκεί έξω από τη Βουλή σήμερα το απόγευμα
*****************************
2. Υστερόγραφο 2 - Αφιερωμένο στους φίλους από το Περβομάι της Βουλγαρίας…
Η
1η Μαΐου ΜΟΥ θύμισε κι κάτι άλλο. Θυμήθηκα ην μικρή ήσυχη αγροτική πόλη
Παρβομάη – στα βουλγάρικα Първомай [Πρωτομαγιά]
της Βουλγαρίας [μια πόλη με περίπου 15 χιλιάδες κάτοικους] όπου έχω
πολύ καλούς φίλους και την έχω επισκεφτεί αρκετές φορές. Το Περβομάη βρίσκεται κάπου
στην Κεντρο-νότια Βουλγαρία κοντά στο Πλόβντιφ, τη δεύτερη σε πληθυσμό πόλη της
χώρας, κι επίσης κοντά στην πόλη Acenovgrand, όπου υπάρχει κι ένα πολύ ξακουστό Μοναστήρι. Το όνομα του Περβομάη αποτελεί κατάλοιπο των πάλαι ποτέ
σοσιαλιστικών “ολοκληρωτικών” εποχών. Οι κάτοικοι της πόλης [με βαθιές
αριστερές καταβολές] αντέδρασαν έντονα και ΔΕΝ δέχτηκαν το 1989 μετά την
κατάρρευση του σοσιαλισμού και την παλινόρθωση του καπιταλισμού να αλλαχτεί τ’
όνομα της πόλης τους… [Παλαιότερα, πριν το 1945, η πόλη ονομαζόταν Borisovgrand, από τ’ όνομα κάποιου Πρίγκιπα Boris]…
Πιο
πολλά όμως, για το Παρβομάη ή Περβομάι και τους φίλους που κάναμε κι έχουμε
ακόμα εκεί θα γράψω κάποια άλλη φορά…
Anef_Oriwn
[πρωτομαγιάτικος]
Τρίτη
30/4/2013