Κυριακή 31 Μαρτίου 2013

Ανάρτηση 60/2013 [έκτακτη, πολιτική, κριτική, ΚΚΕ-δικη, προσυνεδριακή] – Ένα κριτικό άρθρο του Νίκου Μπογιόπουλου από τον Προσυνεδριακό Διάλογο για το 19ο Συνέδριο του ΚΚΕ…


Εισαγωγικά:

Μια και μπήκαμε στον χορό για τα ελληνικά κομμουνιστικά [ΚΚΕ-δικα] δρώμενα με την προηγούμενη ανάρτηση ΜΑΣ [που ήταν αφιερωμένη στην δολοφονική εκτέλεση του Νίκου Μπελογιάννη και των Συντρόφων του], ας το συνεχίσουμε ακόμα λίγο στη σημερινή έκτακτη ανάρτηση ΜΑΣ.
Ως γνωστόν από τις 11 μέχρι τις 14 τ’ Απρίλη θα λάβει χώρα στην Αθήνα το 19ο Συνέδριο του ΚΚΕ. Οι Θέσεις της Κ.Ε. για το Συνέδριο δημοσιεύτηκαν ήδη από τον Δεκέμβρη, κυκλοφόρησαν και σε ένθετο και με τον “Ριζοσπάστη”, το οποίο και κάπου έχω φυλάξει, αλλά να δούμεν πού... 


Τότε είχα πάρει και σημειώσεις για να γράψω ένα κείμενο για το Blog μου. Σ’ εκείνο [το κείμενο μου] θα επικεντρωνόμουν,
-  πρώτον,  στις διαφωνίες μέσα στο διεθνές Κομμουνιστικό Κίνημα και τις διαφορετικές προσεγγίσεις που υπάρχουν μέσα στο Κίνημα, και
-  δεύτερον, για τα όρια των εργατικών αγώνων…
Όμως μ’ εκείνα [τα προεκλογικά και τα μετεκλογικά] και με τούτα [τα της οικονομικής κρίσης και της υποτέλειας μας στους τροϊκανούς], η συγγραφή αυτού του συγκεκριμένου  κειμένου έμεινε στην μπάντα [στο πλάι και για μετά]…
Πάντως ο Προσυνεδριακός Διάλογος [μέσα από τις σελίδες του  “Ριζοσπάστη” και της ΚΟΜΕΠ] πάνω στις Θέσεις, το Πρόγραμμα του ΚΚΕ και το νέο Καταστατικό του Κόμματος, αλλά και για άλλα ζητήματα που θα απασχολήσουν το Συνέδριο ξεκίνησε εδώ και καιρό [ήδη από τον Γενάρη]...

Παρακολούθησα και σ’ άλλες περιπτώσεις και μάλιστα με αρκετό ενδιαφέρον προσυνεδριακούς διαλόγους του ΚΚΕ, αλλά αυτό που συμβαίνει φέτος είναι πραγματικά πρωτόγνωρο και εκπληκτικό. Η συμμέτοχη στον διάλογο στελεχών, μελών και φίλων του Κόμματος είναι μαζικότατη και συγκλονιστική. Να σημειώσω ότι τις τελευταίες μέρες ο “Ριζοσπάστης” έχει καθημερινώς ειδικό ένθετο με 10-15 σελίδων για δημοσίευση σχετικών κείμενων. Η πολιτική και ιδεολογική ζύμωση που γίνεται και η συμβολή των συμμετεχόντων στην ανάπτυξη της Αριστερής/Κομμουνιστικής σκέψης είναι τεράστια. Κύρια θέματα συζήτησης η στάση του Κόμματος απέναντι στην κρίση, το θέμα των (μη) συμμαχιών, η αλλαγή της πολιτικής του ΚΚΕ προς τα αριστερότερα ακόμα, το παλαιότερο ΑΑΔΜ [το Αντιιμπεριαλιστικό, Αντιμονοπωλιακό Δημοκρατικό Μέτωπο] και την πάλη προς τη νέα «λαϊκή εξουσία» και πολλά άλλα.


Αρκετές ήταν/είναι και οι (επι)κριτικές  παρεμβάσεις [κάποιες μάλιστα και “αιρετικές”] πάνω στις “Θέσεις”, κάτι που οδήγησε [σωστά ή λάθος δεν θα το εξετάσω τώρα] το μέλος της Κ.Ε., Παναγιώτη Μεντρέκα να συγγράψει απαντητικό πλην έντονα επιθετικό προς κάποια στελέχη του ΚΚΕ άρθρο, με τον βαρύγδουπο τίτλο “Αρθρογραφία διαστρέβλωσης και αθλιότητας κατά των Θέσεων του 19ου Συνεδρίου”.
Ιδιαίτερη μνεία θέλω να κάνω στα (επι)κριτικά προς τις “Θέσεις” [κι άλλες πολιτικές] κείμενα αρκετών δημοσιογράφων του “Ριζοσπάστη” [της εκεί ΚΟΒ]. Ενδεικτικά να αναφέρω τον Γιώργο Πετρόπουλο, την Ελένη Μαυρούλη, τον Γιώργο Κακουλίδη, τον Νίκο Μπογιόπουλο…  

Σήμερα έχω επιλέξει [σ’ αυτήν την έκτακτη ανάρτηση μου] να παραθέσω το άρθρο με τίτλο Λάθος πορεία [μα σοβαρά;] του Νίκου Μπογιόπουλου [προς τον οποίο έχω και μια ιδιαίτερη εκτίμηση], ως συμβολή τού Blog στα προσυνεδριακά ΚΚΕ-δικα δρωμενα … Ενδιαφέρουσες οι τοποθετήσεις του Μπογιόπουλου και πιστεύω πως τούτες θα μπορούσαν να δώσουν ερεθίσματα για περαιτέρω συζητήσεις… Εγώ θα περιορίσω τα σχόλια μου στο ελάχιστον, όμως νοητικά δεν μπόρεσα να μην κάνω συσχετισμούς με τα κυπριακά ΑΚΕΛικά δρώμενα…  

************************************
Λάθος πορεία
[άρθρο τού Νίκου Μπογιόπουλου, μέλους της ΚΟΒ “Ριζοσπάστη” και της Κ.Ε. του ΚΚΕ, από τον Προσυνεδριακό Διάλογο για το 19ο Συνέδριο του ΚΚΕ – “Ριζοσπάστης” 31/3/2013, σελ. 20 –  http://www.rizospastis.gr/story.do?id=7365865&publDate=31%2F3%2F2013]... 

{Οι υπογραμμίσεις και οι επιχρωματώσεις είναι δικές μου, ενώ τα σχόλια με κόκκινο χρώμα μέσα στις αγκύλες είναι και πάλι δικά μου}… 

1) Αντιγράφω (Ντοκουμέντα 16ου Συνεδρίου, σελ. 71, σ. Παπαρήγα):

«Στο 15ο Συνέδριο ξεκαθαρίσαμε το εξής πράγμα: Ότι η συγκέντρωση δυνάμεων, η πολιτική συμμαχιών του Κόμματος χτίζεται πάνω στην αντίθεση μονοπώλια - ιμπεριαλισμός. (...). Τι είναι ο ιμπεριαλισμός; Το ανώτατο στάδιο του καπιταλισμού. Όμως, δεν μπορούμε να χτίσουμε συμμαχία στην αντίθεση καπιταλισμός - σοσιαλισμός, γιατί σημαίνει συμμαχία για τη σοσιαλιστική επανάσταση και συμμαχία για τη δικτατορία του προλεταριάτου. Αυτό δεν μπορούμε να το βάλουμε. Και δεν μπορούμε να το βάλουμε, γιατί είναι και λυμένο θεωρητικά, αλλά και η πείρα αυτό δείχνει». Κανένα νέο δεδομένο δεν επιτρέπει αναθεώρηση όσων θεωρητικά και εμπειρικά, κατά το 16ο Συνέδριο, είναι λυμένα. Εντούτοις στις Θέσεις γίνεται ακριβώς αυτό το λάθος: Προτείνεται οικοδόμηση πολιτικής συμμαχιών στην αντίθεση καπιταλισμός - σοσιαλισμός. Αλλά πάνω σε αυτή την αντίθεση, όπως σωστά διαπιστώναμε στο 16ο Συνέδριο, δεν χτίζεται η - στρατηγικής σημασίας για την Επανάσταση - πολιτική συμμαχιών. [Σαφής η επικριτική τοποθέτηση του συγγραφέα για την επιλογή για μη πολιτικές συμμαχίες από πλευράς ΚΚΕ]…

2) Με αυτήν την (μη) πολιτική συμμαχιών «πλησιάζουμε» το σοσιαλισμό μόνο ως αντικατοπτρισμό. Η Λαϊκή Συμμαχία, που δεν είναι πολιτική, δεν συμμετέχει σε εκλογικές μάχες, που απορρίπτει όσους διαφοροποιούνται από το ΚΚΕ (Θέση 67), που «έχει μια ορισμένη μορφή διαμόρφωσης με τη δράση σε κοινό πλαίσιο των ΠΑΜΕ, ΠΑΣΕΒΕ, ΠΑΣΥ, ΜΑΣ», είναι «συμμαχία» μόνο με τον εαυτό μας. [Πες τα χρυσόστομε, γιατί άμα τα λέω εγώ ο ΑΚΕΛικός, λένε ή υποβάλλουν ότι ΕΓΩ ακολουθώ ή υιοθετώ θέσεις και πολιτικές του ΣΥΡΙΖΑ]… 

3) Η πολιτική γραμμή των Θέσεων ουσιαστικά εφαρμόζεται εδώ και χρόνια. Έχουμε ήδη δείγματα ότι δεν περπατάει: οργανωτική στασιμότητα, πτώση κυκλοφορίας “Ρ”, επίπεδο ταξικού κινήματος, οδυνηρό εκλογικό αποτέλεσμα. Ας σταθούμε στις εκλογές. Η σ. Παπαρήγα (“Ρ”, 22/3/2012) έλεγε: «Αντικειμενικά λοιπόν στην εκλογική μάχη το κριτήριο ψήφου προς το ΚΚΕ μπορεί και πρέπει να είναι πάνω στη συνολική του στρατηγική». Δεν συνιστά απολυτότητα να λέμε ότι «επιβεβαιώθηκε» (Θέση 48) μια στρατηγική που την αναδείξαμε ως κριτήριο ψήφου, αλλά αντί να συγκεντρώσει δυνάμεις τις μείωσε στο μισό; [Ούτ εγώ τα καταλάβω αυτά, Σύντροφε]... Βέβαια, όποτε έρχεται η κουβέντα στο εκλογικό αποτέλεσμα επαναλαμβάνουμε τα περί «κοινοβουλευτικών αυταπατών». Όχι. Αυταπάτες δημιουργούνται όταν αρνούμαστε να ερμηνεύσουμε απροκατάληπτα την ζωντανή εμπειρία από κάθε πολιτική μάχη. Τέτοια μάχη είναι και οι εκλογές. Δεν σπέρνει «κοινοβουλευτικές αυταπάτες» ο Λένιν όταν ισχυρίζεται (“Γράμματα στον Γκόργκι”) ότι «απ’ τα αποτελέσματα των εκλογών εξαρτάται κατά πολύ και η ανάπτυξη του κόμματος».
[Υπεράσπιση του αστικού κοινοβουλευτισμού, ή αξιοποίηση του υπέρ των στόχων του Κόμματος; Δεν είναι προτιμότερο να έχεις ένα 9%, παρά το 4,5%, ή να ‘σαι η κύρια συνιστώσα μιας Αριστερής Συμμαχίας;]…

4) Επί κρίσης, θέτοντας ως προαπαιτούμενο κάθε λαϊκής συσπείρωσης τη συμφωνία με τη θέση μας για λαϊκή εξουσία, αφήσαμε αναξιοποίητους σειρά πολιτικούς «κρίκους». Π.χ. Το «δεν πληρώνω». Εμείς είπαμε: Δεν πληρώνω, αλλά πρώτα λαϊκή εξουσία. Χρέος. Εμείς είπαμε: Όχι στο χρέος, αλλά στη λαϊκή εξουσία. Ευρώ - ΕΕ. Εμείς είπαμε: Δεν αρκεί το όχι στην ΕΕ, χωρίς το «ναι» στη λαϊκή εξουσία. Μνημόνιο. Εμείς είπαμε: Δεν φταίει το μνημόνιο, αλλά ο καπιταλισμός, η κρίση και ότι δεν έχουμε λαϊκή εξουσία. Σωστά. Όμως υπηρετείται ο στόχος της λαϊκής εξουσίας, όταν, στη μαζική πάλη για την ανακούφιση του λαού από τα βάσανά του, τίθεται σαν (διαχωριστική) προϋπόθεση; Πανομοιότυπα απουσιάσαμε από το καθήκον να παρέμβουμε στο αυθόρμητο που εκδηλώθηκε. Δεν δηλώσαμε «παρών» για τον προσανατολισμό και τη συνειδητοποίησή του. Αφήσαμε άλλους να το κατευθύνουν, να το αξιοποιούν. Από τις πλατείες που τις καταγγείλαμε από την Ισπανία κιόλας, πριν ακόμα εμφανιστούν στην Ελλάδα, μέχρι τις πατάτες. Από τις διαδηλώσεις για το μνημόνιο μέχρι τα διόδια - όταν έρχονταν άλλοι εμείς φεύγαμε. [Τι λες σύντροφε Μπογιόπουλε, μα να βάλουμε ενδιαμέσους στόχους και να μην πάμε ολόισια για τον Σοσιαλισμό;]…

5) Η εξάρτηση για την αστική τάξη μιας εξαρτημένης χώρας είναι το πλαίσιο προσαρμογής της στο διεθνή καπιταλισμό. Πολιτικά, η εξάρτηση για την αστική τάξη σημαίνει τη διεθνή της εγγύηση - στήριξη για την παραμονή της στην εξουσία. Η ταξική ανάδειξη του εξαρτημένου χαρακτήρα του ελληνικού καπιταλισμού δεν σημαίνει συσκότιση των ευθυνών της αστικής τάξης για τα δεινά του λαού ή απαλλαγή από αυτές, ή πολύ περισσότερο «παράθυρο» συνεργασίας με τμήματά της. Είναι πολιτική της καταδίκη. Η εξάρτηση συνιστά καταισχύνη του συνόλου της αστικής τάξης και χειροπιαστή απόδειξη ότι το κεφάλαιο δεν έχει πατρίδα και για το λόγο αυτό, για να εξυπηρετήσει τα δικά του συμφέροντα, υποδουλώνει το λαό, σε συμμαχία με το ξένο κεφάλαιο. Αυτή η ανάλυση του Λένιν στον “Ιμπεριαλισμό”, στο “Η Βαριά Βιομηχανία στην Ελλάδα” του Μπάτση, στο “Το ξένο κεφάλαιο στην Ελλάδα” του Μπελογιάννη, ισχύει ακέραια και σε συνδυασμό με τα σημερινά οικονομικά και πολιτικά δεδομένα, η πραγματικότητα βοά: Η εξάρτηση της Ελλάδας βαθαίνει. Πραγματικότητα που για να έχουμε αποτελεσματική πολιτική γενικά (και ειδικά όσον αφορά τη διασύνδεση του ταξικού με το πατριωτικό) δεν γίνεται να αγνοούμε, να θολώνουμε με σχήματα περί «αλληλεξάρτησης», να μισοδεχόμαστε (ή μισοαρνιόμαστε) με φράσεις όπως «ισχυρές εξαρτήσεις», εισάγοντας έτσι στην επιστήμη του μαρξισμού το «ολίγον έγκυος». [Εδώ μπήκαμε σε λεπτομέρειες ιδεολογικής φύσεως, που διερωτούμαι αν ενδιαφέρουν τον μέσο Αριστερό πολίτη]…

6) “Ριζοσπάστης”: Δημοσιεύματα όπως το διήγημα για το δολοφόνο του 15χρονου, τα «πέρασε για λίγο από τον ΔΣΕ» για τον Μίσσιο, ανιστόρητες αναφορές ότι «το ΚΚΕ καμία σχέση δεν έχει με την αριστερά», κείμενα όπου αντί επιχειρημάτων βρίθουν ασυνταξιών και αφορισμών, πρωτοσέλιδα όπου απουσιάζει ή υποβαθμίζεται το σημαντικό της επικαιρότητας (π.χ. θάνατος Τσάβες), δεν συνηγορούν στην εκτίμηση περί «βελτίωσής του». [Εσείς τι κάνετε εκεί μέσα, Σύντροφε;]…

ΠΡΟΤΑΣΗ: Επαναφορά - επικαιροποίηση του Προγράμματος του 15ου Συνεδρίου, συγκρότηση Αντιιμπεριαλιστικού - Αντιμονοπωλιακού - Δημοκρατικού Μετώπου, με κατεύθυνση την ανατροπή του καπιταλισμού. [Δηλαδή να πάει περίπατο η «Λαϊκή Εξουσία»;] Ένα Πρόγραμμα πιο αναγκαίο κι από την πρώτη φορά που το εμπνευστήκαμε επειδή ακριβώς τα προβλήματα που επιφέρουν ο ιμπεριαλισμός, τα μονοπώλια, οι αντιδημοκρατικές εκτροπές, η αναβίωση του φασισμού, η καπιταλιστική κρίση, έχουν οξυνθεί στο έπακρο. Το ΑΑΔΜ μπορεί να οικοδομήσει αντικαπιταλιστική συμμαχία, διότι:
Πρώτον, συνδέει τώρα, σήμερα, την πάλη για το καθημερινό πρόβλημα με το σοσιαλιστικό μετασχηματισμό. [Δεν θα το σχολιάσω, αλλά θα διερωτηθώ αν ο Μπογιόπουλος διακατέχεται κι από οπορτουνισμό – προσφιλής έκφραση των ατόφιων ΚΚΕ-δων]…
Δεύτερον, είναι πειστικό και το κατορθώνει γιατί λαμβάνει υπόψη, ειδικά στις παρούσες συνθήκες εξαθλίωσης του λαού, ότι πρώτα «Οι άνθρωποι πρέπει να είναι σε θέση να ζουν για να μπορούν να κάνουν ιστορία» (Μαρξ - Ένγκελς, “Γερμανική ιδεολογία”).
Τρίτον, δεν παραιτείται από κανένα όπλο και από κανένα ενδεχόμενο - έστω και το πιο αμυδρό - στον επαναστατικό αγώνα, μη εξαιρουμένου του ενδεχομένου κυβέρνησης του ΑΑΔΜ, η οποία θα συνιστούσε διαστρέβλωση αν συσχετιζόταν με «στάδια», με «ενδιάμεσες εξουσίες» ή με την «αριστερή» κυβέρνηση αστικής διαχείρισης που ευαγγελίζεται ο ΣΥΡΙΖΑ.
Τέταρτον, μιας και εμείς δεν είμαστε Μπλανκιστές [μπήκαμε σε λεπτομέρειες που ΔΕΝ κατέχω] ώστε να αδιαφορούμε για τη λαϊκή πλειοψηφία, συνιστά επιτομή του αντικαπιταλιστικού αγώνα γιατί οικοδομεί λαϊκή πλειοψηφία, που δικό της έργο με επικεφαλής την εργατική τάξη είναι η Επανάσταση, καθώς προωθεί τις αναγκαίες συμμαχίες που δεν αποτελούν τίποτα λιγότερο από τον ίδιο τον πυρήνα του πολιτικού σχεδίου ανατροπής του καπιταλισμού.

Αυτά, λοιπόν, από τον Σύντροφο Μπογιόπουλο…

Anef_Oriwn
[με φιλο-ΚΚΕ προβληματισμούς]
Κυριακή 31/3/2013

Σάββατο 30 Μαρτίου 2013

Ανάρτηση 59/2013 [επετειακή, κομμουνιστική, αγωνιστική, ηρωομαρτυρική] – Υποκλίνομαι στη θυσία τους και στο μεγαλείο της ψυχής τους!


Σήμερα «ένοιωσα την ανάγκη» [κάπου το ξανάπα αυτό τελευταία!] να γράψω κάτι το διαφορετικό. Κάτι που να μην έχει [άμεση] σχέση με τα δικά μας τα πολιτικο-οικονομικά.  Όλ’ αυτά τα δραματικά που ΜΑΣ έχουν κυριολεκτικά κάνει άνω-κάτω τον τελευταίο καιρό και που έχουν μονοπωλήσει και τα δικά μου γραπτά. Αιτία τούτης της «ανάγκης» δεν ήταν κάποιο όνειρο [όπως ΜΟΥ έτυχε για μια άλλη «ανάγκη»/επιθυμία], αλλά η θύμηση μιας τραγικής, αλλά παράλληλα και ηρωικής επετείου. Μια στάση θέλησα να κάνω στη σύγχρονη ελληνική Ιστορία, δυο λόγια για να πω για τη μαρτυρική θυσία 4 ελλήνων κομμουνιστών. Σαν σήμερα, λοιπόν, στις 30 του Μάρτη του 1952 δολοφονήθηκαν με ιταμό τρόπο και δια τουφεκισμού [από το μετεμφυλιακό κράτος και παρακράτος της ελληνικής Δεξιάς] οι έλληνες Κομμουνιστές Νίκος Μπελογιάννης και οι σύντροφοι του Δημήτρης Μπάτσης, Νίκος Καλούμενος και Ηλίας Αργυριάδης.  


Ίσως για την ενθύμηση τους να συνέτειναν και τα “Παραπονεμένα Λόγια”, που τραγούδησε ο Κούλλης Θεοδώρου τις προάλλες στην εκδήλωση έξω από το Προεδρικό [ανάρτηση μου με αρ. 58/2013] και δη οι στίχοι [τού Μάνου Ελευθερίου]:
«Το σεργιάνι μας στον κόσμο, ήταν δέκα μέτρα γης
όσο πιάνει ένα σπίτι και ο τοίχος μιας αυλής»

Σήμερα δε, έκαμα και μια σύγκριση. Μια σύγκριση των πολιτικών δεδομένων του τότε με το σήμερα. Τού τότε, που οι έλληνες Κομμουνιστές [κι άλλοι Αριστεροί] θυσίαζαν και τη ζωή τους παλεύοντας ενάντια στην υποτέλεια της Ελλάδας στους αμερικανούς και τους ντόπιους πράκτορες και υποτακτικούς τους, με το σήμερα και την πάλη των ευρωπαϊκών λαών [του κυπριακού μη εξαιρουμένου] ενάντια στην υποτέλεια τους που επιδιώκουν να τους επιβάλουν οι τροϊκανοί με προεξάρχοντες τους γερμανούς πάτρονες τους και τα κατά τόπους τσιράκια τους. 
Η Ιστορία επαναλαμβάνεται! [που λέει και ο Νέος]...  
Σήμερα η γερμανο-ελεγχόμενη καπιταλιστική Βόρεια Ευρώπη [συνεπικουρούμενη από τους μηχανισμούς της Ευρωζώνης] προσπαθεί να θέσει υπό τον έλεγχο της και υπό καθεστώς υποτελείας τους την νότια Ευρώπη συμπεριλαμβανημένης και της Κύπρου και της Ελλάδας. Ίσως να μην έχουμε εκτελέσεις Αριστερών σήμερα, αλλά επιχειρείται απροκάλυπτα η δαιμονοποίηση και περιθωριοποίηση τους! Προφανώς φοβούνται «το φάντασμα του Κομμουνισμού» που ουδέποτε σταμάτησε να «πλανάται από την Ευρώπη»!  

Πιο κάτω θα παραθέσω δύο αποσπάσματα από την απολογία του Νίκου Μπελογιάννη, στην πρώτη δίκη, τον Νοέμβρη του 1951, παρμένα από την ταινία “Ο άνθρωπος με το γαρύφαλλο”:

«Την ευθύνη για το ότι η ελληνική γη είναι σπαρμένη με τάφους και ερείπια, τη φέρουν μόνο οι ξένοι ιμπεριαλιστές και οι Έλληνες υπηρέτες τους».
[…]
«Αγαπάμε την Ελλάδα και το λαό της περισσότερο από τους κατηγόρους μας. Το δείξαμε όταν εκινδύνευε η ελευθερία, η ανεξαρτησία και η ακεραιότητά της και, ακριβώς, αγωνιζόμαστε για να ξημερώσουν στη χώρα μας καλύτερες μέρες χωρίς πείνα και πόλεμο. Για το σκοπό αυτό αγωνιζόμαστε και όταν χρειαστεί θυσιάζουμε και τη ζωή μας. Πιστεύω ότι δικάζοντάς μας σήμερα, δικάζετε τον αγώνα για την ειρήνη, δικάζετε την Ελλάδα».

Κυριακή 30 Μάρτη 1952 4.10΄π.μ. εκτελούνται στο Γουδί οι Μπελογιάννης, Μπάτσης, Καλούμενος και Αργυριάδης.
Μέρα και ώρα που ούτε και αυτοί οι Γερμανοί δεν εκτελούσαν. Υπό το φως των προβολέων, μη τυχόν δει ο ήλιος το έγκλημα και φρίξει.

Προσωπικά υποκλίνομαι στη μεγαλειώδη και συγκλονιστική θυσία τους! 
Ελαφρύ να ‘ναι το χώμα που τους σκεπάζει!!!

Για την αποτροπή της δολοφονικής εκτέλεσης τους είχε κινητοποιηθεί τότε όλος ο προοδευτικός κόσμος ανά την υφήλιο. Παρέμβαση υπέρ του Μπελογιάννη είχε κάνει και ο τότε Αρχιεπίσκοπος Αθηνών, Σπυρίδων λέγοντας το εξής εκπληκτικό: «Έχω συγκλονιστεί από το ηθικό μεγαλείο του Μπελογιάννη. Το θεωρώ ανώτερο και από των πρώτων χριστιανών, γιατί ο Μπελογιάννης δεν πιστεύει ότι υπάρχει μέλλουσα ζωή».

***********************
{Σημείωση: 
Πιο πολλά για τη θυσία του Μπελογιάννη και των συντρόφων του θα βρείτε στην ανάρτηση μου με αρ. 20/2010}...

Anef_Oriwn
[βαθειά υποκλινόμενος]
Σάββατο 30/3/2013 

Πέμπτη 28 Μαρτίου 2013

Ανάρτηση 58/2013 [αισιόδοξη, αντι-μίζερη κι αντιστασιακή] - Με πάλη και αισιοδοξία να αντισταθούμε στη μιζέρια και στις επιθέσεις του ευρωπαϊκού κεφαλαίου...


Προλογικά
Θα αφήσω πίσω [τουλάχιστον για τη ώρα] δυο άλλα κείμενα που ‘γραψα τις τελευταίες μέρες [απαντητικά σε άρθρα που διάβασα] για να καταθέσω [εκτάκτως και όσο πιο σύντομα μπορέσω] κάποιες άλλες σκέψεις μου για τα τρέχοντα. Θα το (δια)πράξω με ελαφριά χιουμοριστική αλλά κυρίως αισιόδοξη διάθεση [το χιούμορ  μάλλον θα χρειαστεί να το ψάξετε για να το εντοπίσετε!] έτσι σε μια προσπάθεια [ΜΟΥ] ν’ αλλάξουμε και λίγο παραστάσεις. Πολύ ψυχοπλάκωμα έπεσε τις τελευταίες μέρες...

***********************
{Παρένθεση:
Εδώ θ’ ανοίξω μια παρένθεση για να κάμω μια νύξη για τα δύο κείμενα μου που άφησα πίσω
-  το ένα με κριτικά σχόλια πάνω στο περιβόητο αυτομαστιγωτικό [για τους κύπριους] άρθρο του συμπατριώτη μα τραγουδοποιού Αλκίνοου Ιωαννίδη, το οποίο θα βρείτε εδώ, και
-  το άλλο είναι απαντητικό στο εμετικό και διαστρεβλωτικό χτεσινό άρθρο του εκδότη της κυβερνώσας “Αλήθειας”, Φρίξου Κουλέρμου, με το οποίο προσπαθεί να “φκάλει κούππες άπαννες” τους σημερινούς κυβερνώντες μετά που τα κάνανε σκατά - από έναν κοράζινο τι περιμένεις εξόν από «κρα»;  Το άρθρο του Κουλέρμου θα το βρείτε εδώ}...

**************************
Επί του θέματος - Με πάλη και αισιοδοξία να αντισταθούμε στις επιθέσεις του ευρωπαϊκού κεφαλαίου

Δύσκολες, τραγικές, ίσως και καταστροφικές και μαύρες κι άραχνες για πολλούς από εμάς οι εποχές που μας ήρθαν και μάλιστα άνοιξη καιρό, «π’ ανθίζ’ η φύση». Όμως, ας μην γινόμαστε εκνευριστικά μεμψίμοιροι, μίζεροι και καταθλιπτικοί. Ίσως να μην το καταλαβαίνουμε, αλλά έτσι καταντούμε και κακορίζικοι και εριστικοί κι απόμακροι, καθώς συνεχώς με τη στάση και τη  συμπεριφορά μας μεταφέρουμε αρνητικά κι απαισιόδοξα μηνύματα στους γύρω μας. Αντίθετα, ας ψάξουμε με από συλλογικές δράσεις και κινητοποιήσεις να αντλήσουμε δύναμη και υπομονή και να διεκδικήσουμε από τους “άρχοντες” τουλάχιστον τα στοιχειώδη για μια αξιοπρεπή ζωή. Δεν είμαστε πειραματόζωα για να υποβαλλόμαστε σε “θεραπείες shock!

Ας οργανωθούμε στη βάση των κοινών μας συμφερόντων και των δικών μας [των άμεσων και βραχυπρόθεσμων, προσωπικών και οικογενειακών], αλλά και των γενικότερων  [και των μακροπρόθεσμων] που αφορούν το μέλλον των παιδιών και του τόπου μας, ας πορευτούμε με αισιοδοξία προς το μέλλον. Μέσα από συλλογικές μαζικές δράσεις, χωρίς κλάματα, οδυρμούς και μεμψιμοιρίες [ίσως όμως με δάκρυα στα μάτια, σφιξίματα στο στομάχι, κόμπους στο λαιμό] και με σαφείς πολιτικούς προσανατολισμούς [το σύνθημα “Με την Αριστερά, αντίσταση και πάλι”, είναι ξανά επίκαιρο - όσο ποτέ άλλοτε τις τελευταίες δεκαετίες] να διεκδικήσουμε αυτά που ΜΑΣ αναλογούν ως άνθρωποι της εργασίας και της παραγωγής.
Ας κουβεντιάσουμε με τους ανθρώπους που μαζί τους έχουμε κοινά προβλήματα και κοινούς στόχους και οράματα κι ας οργανωθούμε. Ας μην μείνουμε απαθείς και μοιρολάτρες, ας κλείσουμε τ’ αυτιά μας σ’ αυτούς που μας λενε ότι δεν έχουμε άλλες επιλογές από την υποταγή μας σε τρόικες και Eurogroups. Να αντισταθούμε στις περικοπές και στις πολιτικές λιτότητας! Να κατέβουμε σε δρόμους και πλατείες, να διαδηλώσουμε, να φωνάξουμε να αντιδράσουμε επιτέλους και να απαιτήσουμε να μην μας βλέπουν ως αριθμούς σε λογιστικά βιβλία. 

Αυτό κάναμε και χτες, μερικές χιλιάδες κόσμου έξω από το “Σπίτι της Ευρωπαϊκής Ένωσης” στη Λευκωσία κι ακολούθως έξω από το Προεδρικό, όπως κάνανε μαζικά χτες και προχτές μαθητές και φοιτητές στη Λευκωσία και τη Λεμεσό, όπως κάνανε και πριν 2-3 μέρες και οι τραπεζικοί υπάλληλοι έξω από τη Βουλή και την Κεντρική Τράπεζα.


Οι πολιτικές της Τρόικας 
καταστρέφουν 
το μέλλον της νεολαίας 

 
Σίγουρα κάποιοι τα φάγανε! 
Όμως έτσι εν ο καπιταλισμός! 
Τα πράματα θα σάσουν μόνο άμα ανατραπεί! 

Φυσικά τα παπαγαλάκια και οι κολαούζοι του συστήματος, της τρόικας και των ενεργειών των κυβερνώντων, προσπαθούν να αποτρέψουν τον κόσμο να συμμετάσχει σε τέτοιες εκδηλώσεις. Προσπάθησαν να ποινικοποιήσουν τις κινητοποιήσεις των μαθητών, ενώ δημοτικός σύμβουλος του ΔΗΣΥ στο Δήμο Λεμεσού αποκάλεσε γενικώς όλες τις εκδηλώσεις διαμαρτυρίας ως «καρναβάλια»!!!   

Ας στηρίξουμε, λοιπόν, ο ένας τον άλλο με αισθήματα ταξικής αλληλεγγύης κι όχι συμπόνιας, οίκτου, ή από φιλανθρωπική χριστιανική υποχρέωση. Εξ άλλου οι πλείστοι από εμάς ουδέποτε υπήρξαμε αυτό που περιγράφει ο Αλκίνοος στο πόνημα του. Διεκδικούμε κι απαιτούμε [για τώρα] μια λιτή μεν, αλλά πάνω απ’ όλα αξιοπρεπή ζωή! Και ας έχουμε πάντα υπ’ όψη μας ότι Σοσιαλισμός σημαίνει ισότητα στον πλούτο κι όχι [όπως λανθασμένα και διαστρεβλωμένα υποβάλλουν οι απολογητές του καπιταλισμού] ισότητα στην φτώχεια. 
[Ίσως να είναι καιρός μια και θα φτωχύνουμε σχεδόν ΟΛΟΙ, το ΑΚΕΛ να επανεξετάσει το Πρόγραμμα του;]…  

Τις σκέψεις αυτές τις έκανα και ψες επιστρέφοντας σπίτι από την εκδήλωση έξω από το Προεδρικό [αφορμή μια έντονη συζήτηση που είχα με πολύ αγαπητό πρόσωπο του κοντινού περιβάλλοντος μου και οι φόβοι του για το μέλλον], αλλά και σήμερα βλέποντας και τις ουρές έξω από τα υποκαταστήματα των τραπεζών. Τελικά οι ουρές δεν ήταν και πολύ μεγάλες, πλην σε κάποιες περιπτώσεις έξω από τις μεγάλες τράπεζες [την “Κύπρου” και τη “Λαϊκή”]...

 


Οι γκάνγκστερς εξω από τις Τράπεζες! 

Στάθηκα κι εγώ σε μια ουρά [έξω από μια μικρή τράπεζα]. Δεν περίμενα πολύ, αλλά όπως ήμουν εκεί θυμήθηκα την κουβέντα του Υπουργού Οικονομικών του Λουξεμβούργου Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ, ο οποίος επέκρινε σκληρά τη στάση των Ευρωπαίων κατά της Κύπρου λέγοντας ότι «συμπεριφερθήκαμε στους κυπρίους σαν να ήταν όλοι συμμορίτες και γκάνγκστερς». Εμείς όμως [ως κύπριοι] δεν λειτουργήσαμε καθόλου ως γκάνγκστερς. Δεν μπουκάραμε μέσα ως συμμορίτες του Far West [της εποχής που εδραιωνόταν ο καπιταλισμός στις Αμερικές] για να τα πάρουμε όλα και να φύγουμε. Αντίθετα σταθήκαμε με στωικότητα έξω από τις τράπεζες για να πάρουμε τη δόση των 300 ευρω που μας επέτρεψαν για να δκιαβούμε ως παρατζιεί [εγώ 700 ευρω είχα όλα κι όλα].
«Συμμορίτες και γκάνγκστερς» [και εκβιαστές του κοινού ποινικού δικαίου] είναι οι είναι ευρωπαίοι “εταίροι”. Ειδικά εκείνο το ολλανδο(κωλό)παιδο, ο Γούρεν Ντάισελμπλούμ, η ορντινάντσα της Μέρκελ, μια την άλλη εκτοξεύει απειλές προς πάσαν κατεύθυνση. Έχει βλέπετε τους γερμαναράδες [καπιταλίστες] πίσω του και πρέπει να διαφυλάξετε τα συμφέροντα και τα δικά τους και των και των καπιταλίστων της χώρας του. Ας πούμεν, αμέσως μετά το κυπριακό “κούρεμα” στις καταθέσεις δήλωσε ότι «το πρόγραμμα διάσωσης που συμφωνήθηκε για την Κύπρο, αποτελεί νέο πρότυπο για την αντιμετώπιση τραπεζικών προβλημάτων σε άλλες χώρες, οι οποίες αναγκάζονται να αναδιαρθρώσουν τον χρηματοπιστωτικό τους κλάδο». Ποιοι θα είναι οι επόμενοι στόχοι; Προφανώς η Ελλάδα, η Μάλτα, η Σλοβενία, το Λουξεμβούργο… Άστε που μετά 2-3 μέρες επανήλθε για να μας πει [με κροκοδείλιο υφάκι] ότι λυπάται γι’ αυτούς που θα χάσουν τις δουλειές τους στην Κύπρο. “Να σε κάψω Γιάννη μου τζιαι να σου βάλω μύξα”!     
Προσωπικά δεν πιστεύω να του ξεφεύγουν, εν σκόπιμα που τα λαλεί, έστω κι αν τα ανασκευάζει μετά...

Ε, ρεεεε … ας μην πω τι ΣΑΣ χρειάζεται!

Anef_Oriwn
[με αισιοδοξία κι αγωνιστικότητα]
Πέμπτη 28/3/2013

Δευτέρα 25 Μαρτίου 2013

Ανάρτηση 57/2013 [θυμοθκιάρικη, δκιαολισμένη, αντι-νεοφιλελεύθερη, αντικαπιταλιστική, τραγουδιστική, αλλά και αισιόδοξη] – «…τους έχω βαρεθεί»…


Οκκέι, εχρεοκοπήσαμε και επισήμως πλέον! Και με τη βούλα των οργάνων της Ευρωζώνης [στα όργανα μου ΟΛΟΙ τους!], τζιαι του Σιόιμπλε [ενός στυγνού γερμανού καπιταλίστα χιτλερίσκου] τζιαι τζιείνου του ολλανδόπαιδου με τα σγουρούθκια τα μαλλούθκια, πως δκιάλον τον λαλούν [έχει τζι’ έναν όνομα σιδηρόδρομο] τζιαι τζιείνης της ξερατζιάρας της Γριστινούς του Δδου Ννου Ττου…

Πάντως ΕΓΩ έχω μπουχτίσει πια! Έχω απηυδήσει μαζί τους και πραγματικά «…τους έχω βαρεθεί»! Και τους κολαούζους του κεφαλαίου και τα φερέφωνα της Τρόικας και τα παπαγαλάκια του νεοφιλελευθερισμού και τις ευρωλάγνες Κασσάνδρες που παρελαύνουν εδώ και μέρες από τα κανάλια για να ΜΑΣ στραβώσουν με τα φώτα τους και να ΜΑΣ πείσουν ότι δεν έχουμε άλλες επιλογές εκτός από την “Αγία” Ευρωπαϊκή Οικογένεια ΜΑΣ! Να αποδεχτούμε τη μοίρα ΜΑΣ που δεν είναι άλλη από την υποταγή ΜΑΣ [αρκετά λουφάραμε] στις σφαγιαστικές και καταστροφικές αποφάσεις των “εταίρων” μας.  Αυτών που εκεί στα χλιδάτα ευρωπαϊκά σαλόνια, κόβουν και ράβουν σύμφωνα με τις δικές τους ταξικές τοποθετήσεις και χωρίς να λαμβάνουν υπ’ όψη ότι έχουν να κάνουν με ανθρώπους κι όχι απλώς με λογιστικές πράξεις. Οι επικεφαλείς των μηχανισμών της Ευρωζώνης με τους παχουλότατους μισθούς και ενδεδυμένοι τα πανάκριβα κοστούμια τους κοιτάζουν μόνο αριθμούς και τί συμφέρει [οικονομικά και πολιτικά] στους πάτρονες [και τις πατρόνες] τους… Είναι φανερό ότι μέσα από την οικονομική υποδούλωση της Κύπρου επιδιώκουν να ελέγξουν και πολιτικά τον τόπο. Και σ’ αυτές τες ενέργειες τους βρίσκουν πολλά ντόπια παπαγαλάκια μια να μεταφέρουν τις θέσεις στον κόσμο. Πολλοί είν’ αυτοί που εξελίχτηκαν σε μέγιστους τηλεοπτικούς μαϊντανούς. Και τί δεν ΜΑΣ έχουν πει και τι δεν έχουν ακούσει τ’ αφτιά ΜΑΣ αυτές τις μέρες… Και τα τηλεοπτικά panels σχεδόν όλα 4:1 υπέρ των νεοφιλελεύθερων ευρωπαϊκών θέσεων

Κανεί πιον. ΌΧΙ άλλη τηλεόραση και στημένες συζητήσεις! Τους έχω βαρεθεί! 
-  Και τους Καρεκλέδες και τους Τσουρουλλάες και τις Κενεβεζενες και τους Φουρλάες [ως δήθεν αμερόληπτους παρουσιαστές και συντονιστές συζητήσεων]
-  και τους Προδρόμου και τους Κασεττοφόρου
-  και τους Μαυρίδηες [όπως τον γνωστό ομώνυμο βουλευτή του Συναγερμού που ΜΑΣ είπε ότι «οι άνθρωποι της Τρόικας ήρθαν να μας βοηθήσουν» - κι εμείς οι απολίτιστοι ανατολίτες τους παρεξηγήσαμε]
-  και τους Αλωνεύτηες και τους Βασιλείου, και τους Μιχαήλ, [μα που ήβραν όλους αιφνιδίως όλους αυτούς τους οικονομολόγους ακαδημαϊκούς και μη για να ΜΑΣ ξεστραβώσουν;]
-  και τους Χαρίδημους Τσούκκες [τον βγάλανε κι αυτό από τη ναφθαλίνη],
-  και τους Σπανούς [«τούτος» ΜΑΣ μίλησε για «τις αρχές της εργατικότητας και της συμπόνιας» με τις οποίες θα πάμε μπροστά – πολλές ώρες δουλειάς ας πούμεν σαν σκλάβοι και το κοινωνικό κράτος να αντικατασταθεί από την πονοψυχία των συνανθρώπων μας],
-  και τους Κυπριανού [όπως εκείνον τον πίκρη και εμπαθή βουλευτή του ΔΗΣΥ Λεμεσού που δεν μπορεί να κρύψει το όξος και τη χολή του για το ΑΚΕΛ και γενικότερα την Αριστερά],
-  και τους [λεγόμενους] Αρχιεπισκόπους [ο “δικός” ΜΑΣ παραπονιέται και λαλεί ότι «η Κύπρος δεν έπρεπε να τύχει τέτοιας συμπροφοράς από τους ευρωπαίους εταίρους μας»
- μα «εν ούλλοι καπιταλίστες ρε ηλίθιε…» και γι’ αυτό δεν  μπορούσαν να συμπεριφερθούν διαφορετικά],
-  και του νομπελίστες [τις τελευταίες μέρες εντόπισαν και τον Πισσαρίδη]
-  κι ένα σωρό άλλους που δεν ξέρω κι εγώ που τους ανακάλυψαν…

Τι όμως θέλουν να ΜΑΣ πουν με όσα ΜΑΣ σέρβιραν κάθε ώρα και στιγμή από τηλεοράσεως; Ότι ο καπιταλισμός των γερμανών τζιαι των ολλανδών εν καλλύττερος τζιαι πιο πετυχημένος; Μα καλά αν ήταν ούλλοι οι καπιταλισμοί πετυχημένοι, ας πούμεν σ’ ούλλην την Ευρώπη τζιαι στη βόρεια τζιαι στη νότια, τζιαι στην Αμερική του Νότου  Αμερική τζιαι στην Αφρική των Μαύρων και των πεινασμένων, και στην Ασία της φτώχειας και της κακοριζιτζιάς και στις Αραπιές, πόθεν τον δκιάολον τον μαύρο, είshεν να έχει τόσο ψηλό βιοτικό επίπεδο και να περνά τόσο καλά ο γερμανός, ο ολλανδός, ο νορβηγός, ο βορειοαμερικανός, οι σεΐχηδες; Γιατί που να με πάρει και να με σηκώσει με απασχολούν τέτοια ερωτήματα; Εν στραβός ο γιαλός, ya εγιώ στραβά αρμενίζω;    

Εγώ πάντως θα τους αφιερώσω το τραγούδι του Βασίλη Παπακωνσταντίνου “Δελτίο των 8”…

“Δελτίο των 8”


«Κράτα το χέρι, μη μ’ αφήσεις
Έλα κι αρχίζουν οι ειδήσεις
Και στην οθόνη βγαίνει τώρα
Κεφάλι που τα ξέρει όλα

Λάβρος κατά των αδυνάτων
Δεξί εξτρέμ των δυνατών
Άγγελος των μικρών θανάτων
Ντελάλης όλων των δεινών


Όσες “αλήθειες” κι αν μου πούνε
απ’ το δελτίο των οχτώ
Ακόμη κι αν πυρποληθούνε
πιστεύω μόνο τον καιρό

Αχ! τον κακό τους τον καιρό

Αν διαφωνείς, θα σε μαλώσει
Ξέρει ποιό είναι το σωστό
Κι αν δει πως δεν σε πιάνει η δόση
Σε πιάνει από τον λαιμό

Τρέμει να μην αλλάξει ο αέρας
Να μην γυρίσει ο τροχός
Στο πλάνο της καινούριας μέρας
Φοβάται μήπως μείνει εκτός»


{Κάποιοι σήμερα βγάλανε και πανηγυρικούς σε δοξολογίες και παρελάσεις για την επέτειο της Ελληνικής Επανάστασης του 1821. Δεν θα σταθώ σ’ αυτό, αλλά θα ‘θελα να σημειώσω ότι τελικά την ανεξαρτησία της Ελλάδας τη δώσανε οι τότε ευρωπαϊκές Μεγάλες Δυνάμεις (Αγγλία, Γαλλία, Ρωσσία) νικώντας τον οθωμανικό στόλο στο Ναβαρίνο (τον Οκτώβρη του 1827). Βλέπετε οι τότε Μεγάλες Δυνάμεις είχαν [οικονομικό και πολιτικό] συμφέρον για τη σμίκρυνση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας}…   

[ΜΑΣ πρόεκυψαν όμως και κάποιοι άλλοι που είδαν τις εξελίξεις ως την ευκαιρία για «τις επαναστάσεις [που] στα όνειρα τους αναζητούν» και που «τους ήρωες να κάνουν πίσω από τα γραφεία», αλλά ας μην ασχοληθούμε μ’ αυτά]…

Πάλι καλά που επέτρεψαν [οι συντονιστές] και παρευρέθηκαν στα panels  και μερικές φωτεινές εξαιρέσεις για να ερμηνεύσουν και να πουν τα πράγματα διαφορετικά. Κύρια αυτοί από τον χώρο της Αριστεράς [όπως ο Στεφάνου, ο Συλικιώτης, Ευαγόρου, ο Γουλιάμος], αλλά υπήρξαν και μερικοί άλλοι όπως ο πανεπιστημιακός ο Μαυρίδης και ο οικονομολόγος ο Πλατύς… Οξά λαλείτε στραβά να αρμενίζουν κι αυτοί σαν και του λόγου ΜΟΥ;
Εκείνο που δεν μπορώ να καταλάβω [και που το λαλούν και οι “δικοί” ΜΑΣ] είναι για ποιους ενόχους μιλούν, πού τους ψάχνουν, ποιες οι ενοχές τους και ποιος θα τους τιμωρήσει; Μα εν είπαμε ότι ο καπιταλισμός που φταίει για ΟΥΛΛΑ; Εν να ΤΟΝ κηρύξουμε παράνομο;  Πώς το ‘γραψε κάποτε κι ο Μαγιακόφσκι:
«Ούτε ένας χαφιές, δουλειά να μη βρίσκει
Κι έτσι στρατιά ολάκερη, θε να ‘χουμε ανέργων
Χριστούλη μου όμορφη που ‘ναι, η προφητεία αυτή»

Αναλόγως σήμερα, πρέπει επιτελούς να πούμε ένα μεγαλο άει σιχτίρ και στους 
ληστές με τα κοσουμια και τις γραβάτες ,


αλλά και στις λησταρχίνες με τα ταγέρ και τα φουλάρια [τις Ντέλιες, τις Κριστίνες και τις Ανγκέλες]


Και στο μαύρο φόντο που πάνε να στήσουν στη ζωή μας ας βάλουμε χρώμα μπόλικο κατά προτίμηση κόκκινο και πράσινο [άντε και λίγο κίτρινο]…


Ειδικά μετά και το αποψινό διάγγελμα του Προέδρου [τώρα μάλιστα που ΜΑΣ ξανάβαλε και στην Ευρώπη], πλέω σε πελαγη ευτυχίας...    

Anef_Oriwn
[«τους έχω βαρεθεί»]
Δευτέρα 25/3/2013

Κυριακή 24 Μαρτίου 2013

Ανάρτηση 56/2013 [αρχιεπισκοπική, Αναστασιαδική, αλληλέγγυα, τραγουδιστική, αφιερωματική] – «Με πρόδωσαν οι φίλοι μου»…


O Αρχιεπίσκοπος Νέας Ιουστινιανής, πάσης Πάφου και Ελληνικής Τράπεζας Λτδ, Ττόμης Ββου ο Αθυρόστομος, μιλώντας σε πρωινή εκπομπή του ΣΚΑΪ [στον διαβόητο αρχι-λαφαζάνη Αυτιά που τον άκουε σιωπηλός ψελλίζοντας που και που κάνα «Ναι» - τόσο τον είχεν μαννέψει!]  ΜΑΣ αποκάλυψε ότι η Προεδράρα ΜΑΣ, ο Νίκαρος Αναστασιάδης [που έγινεν Νικούιν] αισθάνεται προδομένος από τους συνεργάτες του, καθώς πήγαν στο Eurogroup «αδιάβαστοι και απροετοίμαστοι» με αποτέλεσμα την απόφαση για κούρεμα καταθέσεων. [Μα καλά ποιος αχάπαρος εδκιάλεξεν τούτους τους συνεργάτες τζιαι τί οδηγίες του έδωσεν;]…  

Σύμφωνα μ’ αυτές ο [λεγόμενος] Αρχιεπίσκοπος ανέφερε ότι σε συνάντηση που είχε με τον Πρόεδρο Αναστασιάδη [επήεν να τον ευλοήσει φαίνεται για να φύει πάσα κακό], εκείνος του ομολόγησε ότι οι εμπειρογνώμονες του Υπουργείου Οικονομικών και της Κεντρικής Τράπεζας δεν είχαν προετοιμαστεί κατάλληλα και βρέθηκαν μαζί με τον ίδιο προ φοβερού αδιεξόδου.
Σύμφωνα με τον Αρχιεπίσκοπο, «ο Πρόεδρος πηγαίνοντας στις Βρυξέλλες στηρίχθηκε πάνω στους εμπειρογνώμονες του Υπουργείου Οικονομικών και της Κεντρικής Τράπεζας, δυστυχώς πήγαν εκεί αδιάβαστοι και βρέθηκαν προ φοβερών αδιεξόδων, τους απείλησαν, δεν είχαν εναλλακτική λύση και δέχθηκαν».
Μα καλά του ιδίου του Νικουθκιού, που έπαιζε τζιαι τον καμπόσο –τωρα σάμπου τζι’ εκοπήκαν τα φτερά του- εν το έκοψεν ο νους του; Αλλά τι να πείς; Επίστεφκεν ο αχάπαρος τζι’ αφελής ότι εκεί στη Δυτική Ευρώπη είχε φίλους, μέσα και διασυνδέσεις; Τού την είχανε τελικά στημένη οι περιβόητοι φίλοι του, που τους έφερεν και στο “Meridien” τζι’ ετάησεν τους! Περαν από αχάπαρος, τζι’ αγαθούλης το Νικούδιν! [Παρεμπιπτόντως τζιείνον το Κοκούδιν τι να γίνεται;]…  
Εμείς πάντως από καρδιάς και ως έκφραση αλληλεγγύης θα του αφιερώσουμε το τραγούδι του Καζαντζίδη, “Νόμιζα πως ήταν φίλοι”

“Νόμιζα πως ήταν φίλοι”  
       

Στίχοι:   Χρήστος Κολοκοτρώνης
Μουσική:   Στέλιος Καζαντζίδης
 Ερμηνεία: Στέλιος Καζαντζίδης  

Απ’ τους φίλους π’ αγαπούσα
δεν το φανταζόμουνα
πως μια μέρα θα πονούσα
και θα προδωνόμουνα.

Νόμιζα πως ήταν φίλοι
κι όμως με προδώσανε
την καρδιά μου και τα χείλη
μου τα φαρμακώσανε.

Για τους φίλους έχω δώσει
τη μπουκιά απ’ το στόμα μου
και τα ρούχα μου ακόμα
τα ‘βγαλα απ’ το σώμα μου.

Νόμιζα πως ήταν φίλοι
κι όμως με προδώσανε
την καρδιά μου και τα χείλη
μου τα φαρμακώσανε.

Όταν έχεις τέτοιους φίλους
τι τους θέλεις τους εχθρούς;
Ο Θεός να σε φυλάει
από φίλους σαν κι αυτούς.

Anef_Oriwn
[ο αλληλέγγυος]
Κυριακή 24/3/2013

Σάββατο 23 Μαρτίου 2013

Ανάρτηση 55/2013 [πολιτικο-οικονομική, ευρωσκεπτικιστική και εξ αναδημοσιεύσεως] – Δύο κείμενα από τη “Χαραυγή” για τους μύθους και τις ιδεοληψίες για την Ευρωπαϊκή Ένωση…


Εισαγωγικά

Ο Γιώργος Βαρνάβας [της ΕΔΕΚ] σε συνέντευξη του σήμερα στο πρωί στον “ΑΣΤΡΑ” [στο πρόγραμμα “Χωρίς Όρια” με τον Νεόφυτο Νεοφύτου] γνωστοποίησε ότι χθες η ΕΔΕΚ και το ΑΚΕΛ επιχείρησαν να εξεύρουν πόρους ώστε να υπάρξει λύση εκτός τρόικας, αλλά η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα εκβίασε με πτώχευση του κράτους.
Κοντολογίς κάποιοι [εκεί στο (συγ)κυβερνητικό στρατόπεδο] φαίνεται να πάσχουν από το “Σύνδρομο της Στοκχόλμης” και ότι και αν ΜΑΣ κάνουν οι ευρωπαίοι “εταίροι” ΜΑΣ, οι Τροϊκανοί, οι Γιουρογκρουπιανοί, οι Κομισιονάριοι [να ΜΑΣ στριμώξουν στη γωνιά, να μας εκβιάσουν, να μας σφαγιάσουν και να μας αφαιμάξουν οικονομικά], ΕΜΕΙΣ δεν θα πούμε κουβέντα κακιά για λόγου τους. Αντίθετα θα συνεχίζουμε να διαλαλούμε στα πέρατα των περάτων ότι «ανήκουμε στη Δύση» και ότι “λύση” στα χρηματοοικονομικά μας πρέπει να βρούμε μόνο μέσω Τρόικας! Ότι τζιαι να ΜΑΣ κάμουν τότε, εν χάκκιν μας [ταιρκάζει μας]! Εθέλετε το Νικούιν Πρόεδρο, λουθείτε τον! Παρεμπιπτόντως τζιείνον τον Πασιαρδή Πισσαρίδη {σημ. 24/3/2013  - 9:10 π.μ.: φένκιου φίλε ZEP για τη επισήμανση και sorry κύριε Πασιαρδή για το λάθος - προφανώς κάποιες αόρατες σκοτεινές δυνάμεις νεκάτωσαν στο μυαλό μου τα ονόματα!}, τον νομπελίστα και Πρόεδρο του [λεγόμενου] Εθνικού του Συμβουλίου Οικονομίας της Κύπρου, εν τζιαι είδετε τον να κυκλοφορά τελευταίως;]…

[Έχει ένα ποίημα του εξαίρετου λαϊκού μας ποιητή Κυριάκου Καρνέρα, που αντιστοιχεί με το άσμα των Κατσιμιχαίων για το “Σύνδρομο της Στοκχόλμης” και το ψάχνω… Μόλις το βρω θα το ‘χετε!]…

******************************
Προλογικά - Επεξηγηματικά  

Σε σχάση, λοιπόν με τα πιο πάνω, δηλ. την Ευρωζώνη και την Ευρωπαϊκή Ένωση και τους μηχανισμούς τους θα αναδημοσιεύσω σήμερα δύο σχετικά σύντομα κείμενα από τη σημερινή “Χαραυγή”

*****************************
Οι μύθοι έγιναν σκόνη
[του Γκάνταλφ από τα Παραπολιτικά της “Χαραυγής”, 23/3/2013, σελ. 5]

{Οι υπογραμμίσεις και επιχρωματώσεις είναι δικές μου}…

Σκόνη και θρύψαλα έγιναν και στα μυαλά της συντριπτικής πλειοψηφίας του κυπριακού λαού οι μύθοι που για χρόνια έκτιζαν τα αστικά κόμματα και τα ΜΜΕ που εξυπηρετούν τα κεφαλαιοκρατικά συμφέροντα. Όταν το ΑΚΕΛ με συνεδριακές του θέσεις επισήμανε το χαρακτήρα της ΕΕ «ως προωθημένης μορφής καπιταλιστικής πολιτικο-οικονομικής ολοκλήρωσης», έσπευδαν να το κατηγορήσουν για δήθεν ιδεοληψίες και αντιευρωπαϊσμό. Δεν έχουν καταλάβει οι απολογητές των ευρωενωσιακών δομών τι εστί ΕΕ ακόμη και σήμερα που ο λαός μας βιώνει στο πετσί του τους ασφυκτικούς εκβιασμούς
και την ξεκάθαρη κλοπή από την προωθημένη μορφή καπιταλιστικής ολοκλήρωσης.
Ψάχνουν τρόπο να αποδώσουν τα όσα γίνονται ενάντια στο λαό μας σε πρόσωπα (Μέρκελ, Σόιμπλε κτλ) ή σε «γερμανική κυριαρχία» με συγκρίσεις με τους δυο παγκοσμίου πολέμους.
Δεν θέλουν να δουν ότι πίσω από πρόσωπα και κράτη βρίσκονται συμφέροντα του κεφαλαίου και δη εν μέσω της μεγαλύτερης καπιταλιστικής κρίσης. Έτσι ήταν από την εποχή της Ένωσης Χάλυβα και της ΕΟΚ η ΕΕ.
Ένωση των κεφαλαιοκρατών και όχι των λαών. Ένωση του οράματος του χρήματος και των τραπεζιτών και όχι της όποιας «ολοκλήρωσης της αλληλεγγύης» που με δάκρυα αναζητούν σήμερα οι ντόπιοι απολογητές της ΕΕ. Οι μύθοι που κτίσατε καταρρέουν και δυστυχώς συμπαρασύρουν μαζί τους και το λαό.

*****************************
Παραμένουν εγκλωβισμένοι στις ιδεοληψίες τους
[του Νικόλα Νικόλα, από τη στήλη “Επωνύμως” της “Χαραυγής”, 23/3/2013, σελ. 6]

{Οι υπογραμμίσεις και επιχρωματώσεις είναι δικές μου}…

Δεν δέχονται συζήτηση ΔΗΣΥ και Προεδρικό για λύση εκτός των ευρωενωσιακών δομών και των πλοκαμιών του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, άσχετα εάν θυσιαστεί ολόκληρος ο λαός και κυρίως οι εργαζόμενοι αυτού του τόπου. Επιμένουν σε υποταγή στις σκληρές επιταγές και ντιρεκτίβες της Τρόικας και μεθόδευσαν όπως καταδεικνύουν οι εξελίξεις των τελευταίων ημερών τις καταστάσεις προς την κατεύθυνση των εκβιασμών που ασκούνται από Βρυξέλλες και Βερολίνο. Με κάθε δυνατό τρόπο, αδίστακτα και ασυνείδητα, Προεδρικό και Πινδάρου, καθοδηγούν τα πράγματα στις πιο αντιλαϊκές «λύσεις». Έχουν μάλιστα το θράσος να επιχειρούν με διάφορους τρόπους να επιρρίψουν ευθύνες στην Κυβέρνηση Δημήτρη Χριστόφια για τις δικές τους ενέργειες που άνοιξαν τον ασκό του Αιόλου και έφεραν τους καρχαρίες να εποφθαλμιούν το φυσικό πλούτο της Κύπρου. Ό,τι και εάν έγινε από την προηγούμενη Κυβέρνηση (και ο καθένας μπορεί να έχει διαφορετική άποψη), το μόνο σίγουρο είναι ότι η συμφωνία του Νίκου Αναστασιάδη στην πρωτοφανή απόφαση του Eurogroup πριν από μια εβδομάδα είναι που έφερε τη θηλιά των “εταίρων” και των “φίλων” του ΔΗΣΥ σφικτά γύρω από το λαιμό των Κυπρίων. Μια συμφωνία που όπως όλα καταδεικνύουν άγγιξε με το κούρεμά της και στις
καταθέσεις κάτω των 100 χιλιάδων με την επιμονή του ίδιου του Αναστασιάδη...
Και ενώ όλα αυτά γίνονταν πράξη, ο κ. Αναστασιάδης ουσιαστικά αρνήθηκε να ανταποκριθεί στην πρόσκληση του Βλ. Πούτιν να πάει στη Μόσχα, δυσχεραίνοντας ακόμη περισσότερο την όποια προσπάθεια για “βοήθεια” από τη σημερινή καπιταλιστική Ρωσία. Γιατί όχι μόνο δεν πήγε στη ρωσική πρωτεύουσα ο Πρόεδρος Αναστασιάδης, αλλά έκλεισε και την πόρτα στην όποια εξυπηρέτηση των ρωσικών συμφερόντων εκνευρίζοντας το Κρεμλίνο. Για να μην αναφερθώ στην προϋπάρχουσα προκατάληψη που δημιούργησε ο ίδιος ο Αναστασιάδης όταν η πρώτη του κίνηση ήταν να εξαγγείλει το αίτημα για ένταξη στο ΝΑΤΟϊκό “Συνεταιρισμό για την Ειρήνη” αφήνοντας ανοικτό το ενδεχόμενο για πλήρη ένταξη στον σφαγέα και της Κύπρου.

Οι κυβερνώντες και το κόμμα τους μάλιστα έχουν το απύθμενο θράσος να επικαλούνται τον πατριωτισμό για να επιρρίψουν ευθύνες στο Κοινοβούλιο. Πατριωτισμός όμως είναι πρώτα και κύρια η εξυπηρέτηση των συμφερόντων του λαού και του τόπου. Ο μύθος της ΕΕ που τόσο όμορφα την έντυναν τα αστικά κόμματα εδώ και δεκαετίες κατέρρευσε και στη συνείδηση της πλειοψηφίας των Κυπρίων. Ο μόνος πατριωτισμός που πρέπει να μας καθοδηγεί στις αποφάσεις μας κύριοι της Πινδάρου, είναι η εξυπηρέτηση των συμφερόντων του λαού ακόμα και εκτός της Τρόικας, της Ευρωζώνης ή της ΕΕ.

******************************
Επίλογος

«… Μέτρα ασφαλείας πήρανε, για την αναπνοή μου
και σε πολυεθνικό μονόδρομο
το μέλλον μου, δώσαν αντιπαροχή...


Φοβάμαι όλα αυτά που θα γίνουν για ‘μένα χωρίς εμένα…»



Ήδη ξεκίνησαν! Και διερωτούμαι αν «το παιχνίδι παίζεται ακόμα»... 

Anef_Oriwn
[αντι-ευρωενωσιακός]
Σάββατο 23/3/2013