Πέμπτη 28 Φεβρουαρίου 2013

Ανάρτηση 37/2013 [μετεκλογική, Αριστερή, κριτική, αξιολογική και εξ αναδημοσιεύσεως] – Ένα κείμενο από τη “Δέφτερη Ανάγνωση” για το εκλογικό αποτέλεσμα και την Αριστερά…


Εισαγωγικά:
Ως συνεισφορά στη διεύρυνση των συζητήσεων που γίνονται στα πέριξ [στο διαδίκτυο, στις εφημερίδες στα ράδια, στις τηλεοράσεις, σε καφενεία, συλλόγους, σχολεία, παρέες] για τα εκλογικά αποτελέσματα και δη το κομμάτι που αφορά το ΑΚΕΛ και γενικότερα την Αριστερά, θα παραθέσω αμέσως πιο κάτω ένα σχετικό κείμενο από τη “Δέφτερη Ανάγνωση”…  

Την ίδια ώρα θέλω να ΣΑΣ παραπέμψω σ’ ένα ακόμα σχετικό κείμενο [για το εκλογικό αποτέλεσμα και την Αριστερά] του Μάριου Θρασυβούλου. Έχει τίτλο “«Ράβδος στη γωνία, άρα βρέχει»; Ή η Ριζοσπαστική Αριστερά μπροστά στην αλήθεια των εκλογών;” και θα το βρείτε στο Blog της Ε.Ρ.Α.Σ....    

{Οι υπογραμμίσεις και επιχρωματώσεις στο αναδημοσιευμένο κείμενο είναι δικές μου}…

**************************
Προλογικά (για τον δεύτερο γύρο των προεδρικών):

Τελικά, ο Ν. Αναστασιάδης κατάφερε να εκλεγεί, αλλά και την δεύτερη Κυριακή, η επιτυχία των στόχων του φάνηκε να περιορίζεται στο κατώτατο όριο, αυτών που είχαν τεθεί. Από την άλλη, η αριστερά μπορεί να μην κατάφερε να κάνει την ολική ανατροπή που ήλπιζε, αλλά κατέγραψε, στα πλαίσια των δεδομένων στα οποία έγινε η εκλογική διαμάχη, ένα εντυπωσιακό ποσοστό συσπείρωσης και των ψηφοφόρων του ΑΚΕΛ, αλλά και του ευρύτερου χώρου της αριστεράς. Αυτή η συσπείρωση αποτελούσε και ένα είδος εντυπωσιακής αμφισβήτησης της μονοδιάστατης επίθεσης εναντίον της αριστεράς, την προηγούμενη περίοδο. Και στο πολιτικό σκηνικό, το οποίο διατήρησε τις βασικές δομές, διαφάνηκε μια ρευστότητα που επέτρεψε μεν το ποσοστό του Αναστασιάδη να ανέβει στο 57%, αλλά όπως δείχνουν και οι ψήφοι που πήρε, ήταν πιο κάτω από τους ψήφους που πήρε ο Δ. Χριστόφιας, το 2008 (236.965 ο κ. Αναστασιάδης και 240.604 ο κ. Χριστόφιας) – καταγράφοντας εδώ την έστω και περιορισμένη, αλλά υπαρκτή επίδραση της αποχής ενός μέρους του πυρήνα των ψηφοφόρων του Λιλλήκα.
Στο σύνολο των ψηφοφόρων ο κ. Αναστασιάδης πήρε 43.44%  και ο κ. Μαλάς 32.13%.

****************************
Η αριστερά και η αμφισβήτηση των ΜΜΕ

Όταν η αριστερά επέλεξε το Σ. Μαλά το καλοκαίρι του 2012, φαινόταν σαν mission impossible με δεδομένο το επικοινωνιακό κλίμα στη δημόσια σφαίρα, αλλά και το γεγονός ότι ο κ. Μαλάς ήταν ένας βασικά άγνωστος στην πολιτική. Αναμενόταν, αρχικά, ότι θα περνούσε στο δεύτερο γύρο με βάση τα ιστορικά ποσοστά των κομμάτων, αλλά ήταν υπό συζήτηση και αν θα υπήρχε δεύτερος γύρος, αλλά και πως θα κατάφερνε να συσπειρώσει η αριστερά τον ιστορικό της χώρο, καθώς η επικοινωνιακή επίθεση οξυνόταν, όσο ο Δ. Χριστόφιας επέμενε να αρνείται να δεχθεί τους όρους της τρόικα και επέμενε να διαπραγματεύεται. Καθώς, οι προεδρικές έμπαιναν στην τελική ευθεία, η αριστερά είχε μπροστά της τρεις κινδύνους, οι οποίοι ήταν και στόχοι των αντιπάλων της, σε διάφορους βαθμούς:

1.  Ο κίνδυνος να μην περάσει στο δεύτερο γύρο, σε αντίθεση με τις δηλώσεις του Α. Κυπριανού που εξέφραζε με σιγουριά ότι δεν υπήρχε τέτοια περίπτωση, φαινόταν να αυξάνεται με την στράτευση μερικών ΜΜΕ υπέρ του Λιλλήκα, αλλά και το επιχείρημα ότι μόνο ο Λιλλήκας μπορούσε να νικήσει τον Αναστασιάδη. Μια ήττα της αριστεράς, σαν εκπροσώπου του ενός από τους τρεις πόλους του πολιτικού συστήματος, από τον πρώτο γύρο, μπορεί να μην ήταν πρωτοφανής - και ο Τάσσος, σαν εκπρόσωπος του κέντρου έχασε στον πρώτο γύρο το 2008 - αλλά στο δεδομένο κλίμα θα εξέφραζε και μια ήττα των θεσμικών αντιστάσεων στην τρόικα, αλλά και των ταυτόχρονων θέσεων για λύση στο κυπριακό.

2.  Ο κίνδυνος να μην υπάρξει καν δεύτερος γύρος θα ήταν, επίσης, διάψευση, αλλά και θα ενίσχυε τον Αναστασιάδη ως “ηγέτη” με αποδοχή.

3.  Όταν, τελικά, η αριστερά κατάφερε να περάσει στο δεύτερο γύρο, το επόμενο ζήτημα που πλανιόταν ήταν να υπάρξει μια συνένωση των πάντων, εναντίον της αριστεράς και να εκλεγεί με ποσοστά 65-70% ο Αναστασιάδης.

Ο κ. Μαλάς αποδείχθηκε τελικά καλή επιλογή. Μετέδιδε ένα είδος “ηρεμίας” που “πάγωνε τον χρόνο” – κάτι που ίσως δεν ευνοούσε τις επιθέσεις εκ μέρους του, αλλά με δεδομένο το πλαίσιο στο οποίο γινόταν η εκστρατεία, η ήρεμη σιγουριά του πάγωνε ως ένα σημείο το πλαίσιο της έντονης ροής των επιθέσεων. Στην τελική ευθεία φάνηκε ικανός να αντιμετωπίσει σαφώς τα εχθρικά ακροατήρια των debates, αλλά και να προσαρμοστεί στην δυναμική που άρχισε να αναπτύσσεται στην βάση της αριστεράς. Και φυσικά το ότι ήταν ο μόνος από τους τρεις ο οποίος δεν είχε κατηγορηθεί καν για οποιαδήποτε διαπλοκή η ύποπτη συναλλαγή ήταν ένα ακόμα στοιχείο που δημιούργησε το τελικό θετικό προφίλ.

Υπήρξε, τελικά, ένα είδος surge των τελευταίων εβδομάδων και ανάμεσα στην πρώτη και δεύτερη Κυριακή φάνηκε να αποκτά μομέντουμ, η τάση ώστε πέρα από τη λογική ενθάρρυνση «παίζεται το αποτέλεσμα», υπήρξε και μια μικρή ελπίδα για ανατροπή. Η διάψευση των exit polls, την πρώτη Κυριακή - και τη δεύτερη, βέβαια, δεν τα πήγαν και ιδιαίτερα καλύτερα, αφού τελικά ο μεν Μαλάς πήρε το μάξιμουμ που του έδιναν και ο Αναστασιάδης το μίνιμουμ ή και κάτω από αυτό - λειτούργησε εν μέρει και απελευθερωτικά ευρύτερα – έθετε, ξαφνικά, στο τραπέζι όλες τις υποψίες ότι τα τελευταία χρόνια υπήρξε μια συντονισμένη επίθεση, που συμπεριλάμβανε και τις δημοσκοπήσεις ως είδος πίεσης για μη συμμετοχή ή ενοχοποίηση της αριστεράς.

Αυτή η επίθεση, βέβαια, εστιάστηκε στον Δημήτρη Χριστόφια, ακριβώς, λόγω του θεσμικού του ρόλου και των στάσεών του σε σχέση με την οικονομική κρίση, τις ευθύνες των τραπεζών και την αντίσταση στην τρόικα. Η επίθεση, σε αυτό το επίπεδο, λειτουργούσε με το διαχωρισμό του προέδρου από τις θέσεις του: έτσι, όταν επέμενε για τις ευθύνες των τραπεζών, ή όταν αρνιόταν να δεχθεί μέτρα εναντίον των εργαζομένων ή να επιμένει σε διαπραγματεύσεις με την τρόικα, αυτά ήταν πλειοψηφικά στις δημοσκοπήσεις – αλλά ο ίδιος γινόταν στόχος επίθεσης, ώστε να δαιμονοποιηθεί ως υποστηρικτής και να αποδυναμωθούν είτε οι θέσεις, είτε η ευρύτερη κοινωνική συμμαχία που τις στήριζε. Σε αυτό το πλαίσιο, το ότι υπήρχε ένα είδος κρυμμένης αριστερής ψήφου, φάνηκε να είναι γεγονός.

Τη δεύτερη Κυριακή, ο Μαλάς, ως υποψήφιος της αριστεράς, κατάφερε να συσπειρώσει τους ψηφοφόρους του ΑΚΕΛ - ακόμα και πολλούς που απείχαν στον πρώτο γύρο- αλλά ακόμα πιο εντυπωσιακά φάνηκε να προσελκύει την πλειοψηφία των ψηφοφόρων της ΕΔΕΚ και μερίδας της κεντροαριστεράς του ΔΗΚΟ, αλλά ενδεχομένως και από άλλους που ένοιωθαν να μην τους αγγίζει η προσπάθεια αντί-αριστερής υστερίας. Από τα ποσοστά του πρώτου γύρου, που δεν ψήφισαν ούτε Μαλά, ούτε Αναστασιάδη, ο Μαλάς πήρε 15.6%, ενώ ο Αναστασιάδης περιορίστηκε στα 12%. Έτσι, αν στον πρώτο γύρο, το ζήτημα ήταν η συσπείρωση για να αντισταθεί το κάστρο της αριστεράς, ο δεύτερος γύρος είχε και τα χαρακτηριστικά της εμφάνισης της διάχυσης της αριστεράς και προς το κέντρο – μια ανάποδη διαδικασία του τί έγινε στον πρώτο γύρο, όταν αντιδεξιές τάσεις του ΑΚΕΛ ψήφισαν Λιλλήκα.

Σε ένα ιστορικό πλαίσιο, είναι εντυπωσιακό στατιστικά ότι η αριστερά συσπείρωσε ποσοστά ανάλογα του τί πήρε σε άλλες εποχές μόνη της: στις βουλευτικές του 1970, όταν υπήρχε και οριζόντια ψήφος το ΑΚΕΛ εκτός από 33% σε κομματικούς ψήφους πήρε και 10% επιπλέον σε ψήφους άλλων κομμάτων. Ανάλογο ποσοστό 44% πήρε και ο Βασιλείου το 1993, στον πρώτο γύρο.

Τα ΜΜΕ, σε αυτό το πλαίσιο, αναγκαστικά βρέθηκαν μπροστά στα όρια της επιβολής τους – και τη δύναμη που έχει η κυπριακή καθημερινότητα να αντιστέκεται. Η θεωρία των «δύο ροών επικοινωνίας» ερμηνεύει τέτοια φαινόμενα ως εστιασμένα στο γεγονός ότι μια μεγάλη μερίδα ατόμων δεν πιστεύει τα ΜΜΕ - χωρίς να είναι σίγουρη γιατί, αλλά διατηρεί μια καχυποψία - και αναζητεί, όταν πρέπει, να πάρει μια απόφαση, απόψεις από τον περίγυρό της. Και σαφώς, η αριστερά κατάφερε να διατηρήσει ένα ισχυρό δίκτυο στην καθημερινότητα. Και να αναδείξει μια νέα γενιά ακτιβιστών στο χώρο της από την νεολαία, που φάνηκε να παίρνει την πρωτοβουλία.

Θα πρέπει να αναμένεται και στο ΑΚΕΛ ένα εσωτερικός διάλογος – ήδη κυκλοφορούν φήμες για αναμέτρηση οπαδών του Κατσουρίδη και του Α. Κυπριανού, είτε στο κανονικά προγραμματισμένο συνέδριο, είτε σε ένα έκτακτο.

Για το copy paste και τα εισαγωγικά
Anef_Oriwn
[πριν να ετοιμάσει τη δική του αξιολόγηση]
Πέμπτη 28/2/2013 

Τετάρτη 27 Φεβρουαρίου 2013

Ανάρτηση 36/2013 [επίκαιρη, μετεκλογική, νέο-υπουργική, προκαταρκτικά (επι)κριτική] - Ολίγα τινά για τους νέους [Αναστασιαδικούς] Υπουργούς κι άλλα παρεμφερή και παράπλευρα…


Ανακοινωθήκαν σήμερα τα όνομα ΟΛΩΝ των νέων υπουργών της νέας υπό τον νέο Πρόεδρο Nick de Anasto κυβέρνησης. Όλα τα ονόματα θα τα βρείτε εδώ...
Εγώ θα κάμουν στα σύντομα και στα γρήγορα σχόλια και γενικότερα αλλά και ειδικότερα [για μερικούς απ’ αυτούς] για να δείξω πόσο “πετυχημένες” είναι μερικές απ’ αυτές τις επιλογές. Φθόνος ουδένας και κολλήματα ελάχιστα προς σ’ όσους θα πουν ότι βιάζομαι να τους κρίνω πριν καν ξεκινήσουν δουλειά και χωρίς να τους πιστώνω με τον ελάχιστο χρόνο. Τι πίστωση χρόνο να δώσουμε σε μια κυβέρνηση της Δεξιάς; Κάποια πράματα είναι ηλίου φαεινότερα  και δεν δέχομαι το τυπικό «το νέο υπουργικό συμβούλιο θα κριθεί από το έργο του»

Κι εξηγούμαι παίδες και κορασίδες

1.    [Από τις “Σπόντες” της τελευταίας έκδοσης της “Δέφτερης Ανάγνωσης”]: «Υπουργικό Συμβούλιο: Μα τελικά τούτον το Υπουργικόν Συμβούλιο, έσιει κριτήριο το πόσα έφαεν ο καθένας; Εν εξηγείται διαφορετικά. Σαρρής, Χάσικος, κλπ – πολλά βαρύν πυροβολικόν»... Τζιαι πολλούς ανακυκλωμένους, αγαπητοί φίλοι! 

2.    ΚΑΜΙΑ γυναίκα υπουργός! Δεν βρήκε ούτε μια που να είναι άξια για υπουργοποίηση; Και το ότι διόρισε τρεις γυναίκες σε βοηθητικά πόστα [Επίτροπο Προεδρίας και Θρησκευτικών, Επίτροπο Περιβάλλοντος, Επίτροπο Μεταρρύθμισης Δημόσιας Υπηρεσίας] δεν λέει τίποτα. Αντίθετα επιβεβαίωσε την υποτίμηση/περιθωριοποίηση των γυναικών γενικότερα. [Να σημείωσω ότι στην τελευταία Κυβέρνηση Χριστόφια υπήρχαν 4(!) Γυναίκες]...

3.    Κατά την προεκλογική περίοδο οι επιτελείς του Αναστασιάδη εshίσαν τους λαιμούς [τζιαι ίσως τζιαι κάτι άλλον]  τους επειδή ο Πρόεδρος Χριστόφια είχε διορίσει τραπεζίτες ως Υπουργός Οικονομικών. Και πριν πετεινός κουκουρίσει τρις, να τον και τον Νίκαρο να (δια)πράττει το ίδιο “ατόπημα”. Υπουργός Οικονομικών ο Μιχάλης Σαρρής, πρώην ανώτατο τραπεζικό στέλεχος. “Εν της παπαθκιάς τα ξύλα τωρά”; Οξά πώς θα σώσουν τις Τράπεζες χωρίς τραπεζίτη στο Υπουργείο Οικονομικών; Πώς βελτίωσε την κατάσταση στη “Λαϊκή” Τράπεζα, όταν διορίστηκε Πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου της…

4.    Πρόεδρος του “Εθνικού” Συμβουλίου Οικονομικής Πολιτικής, ο γνωστός κύπριος Νομπελίστας [το καμάρι μας!] Χριστόφορος Πισσαρίδης! Γνωστή και η οικονομική του φιλοσοφία και οι θέσεις του για την “εξυγίανση” της Οικονομίας – ιδιωτικοποιήσεις Ημικρατικών, κατάργηση της ΑΤΑ, του 13ου  και των συλλογικών συμβάσεων και άλλα τινά…

5.    Κυβερνητικός Εκπρόσωπος ο γνωστός για την αλλεργία του για τις απεργίες Χρήστος Στυλιανίδης! Ίντα χαπάρκα κε Χρήστε; Τώρα που ο Αναστασιάδης δεν έπιασε 60% στις εκλογές [αλλά 57%+] νομιμοποιούνται οι εργαζόμενοι να κάμνουν απεργίες και διαδηλώσεις;

6.    Υπουργός Εσωτερικών ο ανακυκλωμένος Σωκράτης Χάσικος! [Επί Κληρίδη ήταν Υπουργός Άμυναςˑ τότε που έγινε και το φιάσκο με τους S300]… Όπως όμως, διερωτούνται και οι (συγ)γραφείς των “Σπόντων” της τελευταίας έκδοσης της “Δέφτερης Ανάγνωσης”]: «…ο Χάσικος στο υπουργικό τι θα εκπροσωπεί; Τα συμφέροντα των μιζών ή των μεγαλοεκδοτών; Άλλη σύγκρουση συμφερόντων»... Και θα προΐσταται και τού ΡΙΚ, την ώρα που έχει δικό του ράδιο!

7.     Υπουργός Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων ο ξενοδόχος Χάρης Γεωργιάδης, ο οποίος σύμφωνα με την εφημερίδα “Χαραυγή” απασχολεί κοινοτικούς εργαζομένους αντί Κυπρίων ανέργων, ενώ το «Τμήμα Εργασιακών Σχέσεων του Υπουργείου Εργασία στηλίτευσε τους ιδιοκτήτες του ξενοδοχείου […] πως αν εντός 10 ημερών δεν προσκομίσουν προς το τμήμα τα στοιχεία για τις αμοιβές των εργαζομένων και τα υπογραμμένα συμβόλαια τους, θα ακολουθήσει ποινική δίωξη»… Λαμπρά! Ο Νίκαρος «έβαλεν τον αλουπόν να γλέπει τες όρνιχες»!

8.    Υπουργός Εξωτερικών ο Γιαννάκης Κασουλίδης, ευρωβουλευτής σήμερα του ΔΗΣΥ – θα πάει άλλος στη θέση του. Θυμάστε τον που όντας υποψήφιος για την Προεδρία  στις προηγούμενες προεδρικές εκλογές [το 2008] και βγήκε να ΜΑΣ πει ότι εν υπάρχουν άστεγοι στην Ευρωπαϊκή Ένωση και ότι οι άστεγοι στο Παρίσι εν αλκοολικοί;

9.    Υπουργός Δικαιοσύνης και Δημόσιας Τάξης ο γνωστός φωνακλάς  Ιωνάς Νικολάου! Ε, ρε «πλακές», που ελάλεν τζι’ η αιώνια υπηρέτρια του ελληνικού κινηματογράφου της δεκαετίας του ’70, Δέσποινα Στυλιανοπούλου! Θα [παρει το αίμα του πίσω και θα αποκαταστησει τους “αδικημένους” [μάνα μου ρε!] “συναγερμικούς αστυνομικούς…

10.    Υπουργός Παιδείας και Πολιτισμού ο Κυριάκος Κενεβέζος – θα συνεχίσει την  Εκπαιδευτική Μεταρρύθμιση, οξά εν να τινάξει στον αέρα έστω και τα λίγα που έγιναν;  Και τι θα γίνει με το ζήτημα της αύξησης κατά μια των διδακτικών περιόδων των μονίμων εκπαιδευτικών, κάτι που θ’ αφήσει εκτός εκπαίδευσης πολλούς εκτάκτους;

11.    Υπουργός Άμυνας ο Φώτης Φωτίου! Τού άξιζε! Του στάθηκε μέχρι τέλους του Κκαρογιαν!

12.    Υπουργός Συγκοινωνιών και Έργων ο Τάσος Μητσόπουλος! Κι αυτός στάθηκε του Νίκαρου κι ανταπεξήλθε στα καθήκοντα που τού ανατέθηκαν. Το πάλαι πότε ήπιο του ύφος πήγε περίπατο κι έβγαλε μπόλικο όξος και χολή κατά του ΑΚΕΛ! Πάντως έχουν να πουν ότι ο πρώτος Ημικρατικός Οργανισμός που θα ιδιωτικοποιηθεί εν η CYTA. Ήδη ο Σιακόλας επούλησε την MTN πήρε παραδάκι τζιαι καρτερά!

13.    Υπουργός Εμπορίου, Βιομηχανίας, Τουρισμού και Ενέργειας κάποιος Γιώργος Λακκοτρύπης! Δεν το ξέρω τον τύπο, αλλά τα μεγάλα φαγοπότια θα είν’ εκεί! Γι’ αυτό φαινεται και το ήθελε τόσο διακαώς το ΔΗΚΟ! [Πώς και τού ξέφυγε τού Χάσικου!]…

14.    Υπουργός Υγείας κάποιος Πέτρος Πετρίδης! Θα κάνει κάτι με το ΓΕΣΥ; Θυμάστε που εκεί στον ΔΗΣΥ έφεραν ένσταση για τη δημιουργία Ιατρικής Σχολής και μετά αναδιπλώθηκαν ανωμάλως; Να δούμε αυτός τι θα κάνει;  

15.    Υπουργός Γεωργίας και Περιβάλλοντος κάποιος  Νίκος Κουγιάλης! Ξέρει άραγε πως φυτέφκουνται οι πατάτες, ya πώς γαλέφκουνται οι κουέλλες, ya πώς γίνεται ο τρύγος; Άστε που θα δούμε και την επιστροφή και ενσωμάτωση των αντι-διζωνικών ΕΥΡΩΚΟ-κων στο Διζωνικό [υπογείως και ατύπως πλέον ένεκα του φόβου των ΔΗΚΟϊκών], ΔΗΣΥ…

16.    Με τον άλλο τον Ρίκκο, τι γίνεται; Προφανώς θα καρτερά μάλλον να αδειάσει η θέση του Γενικού Εισαγγελέα! Ο Ρίκκος Γενικός Εισαγγελέας!!! Και ο Ιωνάς Υπουργός Δικαιοσύνης!!! Δημήτρη μου, Δημήτρη μου, καλά ξεμπερδέματα! Και τότε θα δείτε τι πάει να πει ρεβανσισμός!  

17.    Και πάλι από τις “Σπόντες” της τελευταίας έκδοσης της “Δέφτερης Ανάγνωσης”: «Τη θέση του Νίκου Αναστασιάδη στη Βουλή καταλαμβάνει, ο πρώτος επιλαχών για την επαρχία Λεμεσού: Αντρέας Θεμιστοκλέους. Σύμφωνο συμβίωσης;! Για τους παιδόφιλους, κτηνοβάτες και νεκρόφιλους; Είχε πει ότι η ομοφυλοφιλία είναι σαν την κτηνοβασία. Αυτό θα πει, ευρωπαϊκή εμβέλεια! Να μανικώννεται, η ΛΟΑΤ κοινότητα και φίλοι!»

18.    Επίτροπος Προεδρίας και Θρησκευτικών Ομάδων η Καίτη Κληρίδη! Ανασύραν την τζιαι «τούτην» που την ναφθαλίνη και ανακυκλώσαν την!

19.    Επίτροπος Περιβάλλοντος η Οικολόγα Ιωάννα Παναγιώτου! Τζι’ αποπέμψαν τον όντως πετυχημένο του ιδίου Κόμματος [των Οικολόγων] Χαράλαμπο Θεοπέμπτου. Λαλείτε να ‘φερεν ένσταση [ο Θεοπέμπτου] για την κατασκευή γηπέδων γκολφ στο χωρίο που είναι κοινοτάρχης ο “συναγερμικός” πατέρας της Παναγιώταινας; Πάντως η ίδια φαίνεται να επιστρέφει πανηγυρικά στις ρίζες της, στον ΔΗΣΥ! Ο ίδιος ο Θεοπέμπτου, δήλωσε απόψε στις ειδήσεις έκπληξη και θλίψη γι’ αυτήν την εξέλιξη [το πισώπλατο κάρφωμα του από τη δικιά του την κα Ιωάννα]! Πάνε και οι Οικολόγοι! Καιρός για ένα νέο Αριστερό αντι-εθνικιστικό Οικολογικό Κίνημα!

20.    Η υπουργοποίηση του Κασουλίδη πιθανόν να στείλει στο Ευρωκοινοβούλιο [αν το θελήσει] τον Θεολόγο με τη γλώσσα ροδάνι Αντρέα Πιτσιλλίδη, βουλευτή σήμερα του ΔΗΣΥ! Ε, ρε «πλακές»! Η αναχώρηση όμως του Πιτσιλλίδη για τις Βρυξέλλες θα δώσει τη βουλευτική έδρα στον Προ.Προ.! Όλα τα ΔΗΣΥικά νούμερα κερδίζουν πλέον!  

Αυτά, λοιπόν, αγαπητές αναγνώστριες και φίλτατοι αναγνώστες. Ξεκίνησα για ένα σύντομο κείμενο και μου βγήκε κατεβατός. Είχα φαίνεται πολλά ράμματα για τη γούνα της Δεξιάς συνοπαρτζιάς!

Anef_Oriwn
[κρίνει το νέο Υπουργικό πριν αναλάβει]
Τέταρτη 27/2/2013

Δευτέρα 25 Φεβρουαρίου 2013

Ανάρτηση 35/2013 [επίκαιρη, μετεκλογική, Αριστερή, ποιητική, αλληγορική, ενθυμητική, οικογενειακή] – Ένα ποίημα του Νεόφυτου Παπαλαζάρου για τους νεκρούς μας και κάποιοι δικοί μου συνειρμοί…


Εισαγωγικά:

Στη “Χαραυγή” περασμένης Πέμπτης 21 Φεβρουαρίου στη σελ. 27 [για τον Πολιτισμό], υπήρχε ένα ποίημα του Νεόφυτου Παπαλαζάρου με τίτλο “Οι νεκροί μας”, που μού κέντρισε το ενδιαφέρον. Σήμερα ξανάρθε στον νουν μου και το αναζήτησα και το (ξανα)διάβασα. Οι στίχοι του ΜΟΎ προκάλεσαν σκέψεις και συνειρμούς και το μυαλό μου ταξίδεψε στο παρελθόν σε πρόσωπα αγαπημένα που “έφυγαν”. Κι ασυναίσθητα η θύμηση των πρόσωπων αυτών [και δη τού ΠΑΤΕΡΑ μουελαφρύ να ‘ναι το χώμα που ΤΟΝ σκεπάζει!] συνδέθηκε και με τις χτεσινές εκλογές. Θυμήθηκα ότι τον Φεβράρη του 2008, την επαύριον της εκλογής του Δημήτρη Χριστόφια στην Προεδρία της Κυπριακής Δημοκρατίας [τη Δεύτερα το πρωί], πήγα και πήρα λουλούδια στον τάφο του [τού Πάτερα μου]. Δεν θυμάμαι από πού τα πήρα, πιθανόν να τα είχα κόψει κι από τον κήπο του σπιτιού [ίσως να ήταν κάποια πρώιμα τριαντάφυλλα]! Νοιώθω πάντως πως θα ‘πρεπε να το κάνω και σήμερα αυτό…

Παραθέτω πιο κάτω το ποίημα του Νεόφυτου Παπαλαζάρου κι ακολούθως τους συνειρμούς μου…    

***************************
“Οι νεκροί μας”
[τού Νεόφυτου Παπαλαζάρου]

«Όταν τα βράδια απομένουμε μόνοι
μάς επισκέπτονται πρόσωπα αγαπημένα.
Πρόσωπα που ταξίδεψαν
μαζί μας χρόνια πριν.
Mιλάμε γι’ αυτά
που ζήσαμε μαζί τους
μα προπάντων
γι’ αυτά που θα δημιουργούσαμε
αν ήταν κοντά μας.
Τους μιλάμε για τις αγάπες μας,
για το κρασί που μας αρέσει
να πίνουμε με τις παρέες μας.
Τους ζητάμε να μας πουν
τη γνώμη τους για ένα σωρό
πράγματα που κάνουμε.
Τους ρωτάμε τι κάνουν
πού θα ήθελαν να πάνε...
H ώρα περνά χωρίς να το
καταλαβαίνουμε
χωρίς να προλαβαίνουμε να τα πούμε
όλα.
Και οι αγαπημένοι μας νεκροί
φεύγουν και πάλιν για τον κόσμο της
σιωπής.»

******************************
Σκέψεις και συνειρμοί ΕΜΟΥ του ιδίου:

Ο αγαπητός Νεόφυτος γράφει για τις θύμισες που ΜΑΣ κατακλύζουν [ενίοτε και σε χρόνο ανύποπτο] σε σχέση με τους νεκρούς [και πεθαμένους] του οικείου περιβάλλοντος ΜΑΣ, κυρίως τού οικογενειακού αλλά κάποτε και τού φιλικού. [Και κοίτα να δεις δικέμου/δικιά μου, που κάθε Φεβράρη τα ‘φερε η ατυχία να παρευρίσκομαι σε μνημόσυνο άλλου αγαπημένου πρόσωπου, που “έφυγε” νεαρότατο!]…
Οι θύμισες, λοιπόν, αυτές ανακαλούν στην μνήμη βιώματα χαράς αλλά και λύπης από τα παλιά. Την ίδια ώρα όμως κτυπάνε και το καμπανάκι της υπενθύμισης για τήρηση των οικογενειακών παραδόσεων και παρακαταθηκών που ΜΑΣ άφησαν Αυτοί που “έφυγαν”. Γι’ αυτό και ναι μεν, κατανοητές [και ίσως και δίκαιες] και οι διαμαρτυρίες και οι προβληματισμοί και τα μουρμουρητά και οι (επι)κρίσεις για τα όσα έπρεπε [πιθανόν] να γίνουν αυτά τα 5 χρόνια, αλλά ΔΕΝ έγιναν [όμως «τα μηνύματα λήφθησαν», όπως είπαν], αλλά χαίρομαι ιδιαίτερα που γενικώς ΔΕΝ αποκηρύξαμε [παρά τις τυχόν μια-δυο προσωρινές - στον πρώτο γύρο -  παρεκκλίσεις], τη ταξική μας θέση και τις αριστερές μας καταβολές, κάτι με το οποίο θα συμβάλλαμε ΕΜΕΙΣ οι ΙΔΙΟΙ στην (αυτο)κατάργηση ΜΑΣ

*************************
{Σημείωση:
Αν αφαιρέσουμε τη λέξη «νεκροί» από το ποίημα, ή δώσουμε σ’ αυτή μεταφορική έννοια, τότε το ποίημα μπορεί να ερμηνευτεί και διαφορετικά. Σε τέτοια περίπτωση μπορούμε να θεωρήσουμε ότι το ποίημα μιλά και γι’ αυτούς που για τον άλφα ή ωμέγα λόγο, συνειδητά, ή ακούσια, έφυγαν από κοντά μας, απομακρύνθηκαν ή βγήκαν από τη ζωή μας, ή συνειδητά ΜΑΣ εγκατέλειψαν. Αναπόφευκτα όμως και χωρίς να το θέλουμε κάποιες στιγμές τους θυμόμαστε, ή μπορεί να ‘ρθουν κι απρόσκλητοι στον ύπνο ΜΑΣ}…  

**************************
Επίλογος:


«Όταν θα παρουσιαστώ στου φωτεινού σας μέλλοντος την κεντρική επιτροπή
θα ‘ρθω, πάνω απ’ τη συμμορία της ποίησης των πλεονεχτών και σαλταδόρων,
σείων σα μπολσεβίκικη ταυτότητα κομματική,
τους εκατό τόμους μαζί όλων μου των κομματικών βιβλίων»…
[Βλαδίμηρος Μαγιακόφσκι]

Anef_Oriwn
[ενθυμούμενος εικόνες από το παρελθόν]
Δευτέρα 25/2/2013 

Κυριακή 24 Φεβρουαρίου 2013

Ανάρτηση 34/2013 [φρέσκια και επίκαιρη, μετεκλογική, Αριστερή, κριτική, αισιόδοξη για το μέλλον] – Μερικές πρώτες σκέψεις μου για το εκλογικό αποτέλεσμα και την εκλογή του Νίκου Αναστασιάδη στην Προεδρία της Δημοκρατίας…


Αντί εισαγωγής:
Εδώ είμαστε, λοιπόν, πατάμε γέρα και διαλαλούμε σε πείσμα εχθρών και “φίλων”,
«Κουφάλες δεν ξοφλήσαμε
αυτό έχω μόνο να τους πω
τα όνειρα των εραστών δε σβήνουν»
[Διονύσης Τσακνής]

Γι’ αυτό,
«Σύντροφοι βιάστε τ’ άλογα,
γιατ’ είν’ ο δρόμος μακρινός»
[Τεύκρος Ανθίας]       
«Κι ήθελε ακόμη πολύ φως να ξημερώσει…» 
[Μανώλης Αναγνωστάκης]

Κι ας έχουμε κι υπ’ όψιν μας ότι,
«η δύναμη βγαίνει απ’ τις γροθιές
κι όχι από πρόσωπα καλοσυνάτα -
από στόμια βγαίνει η δύναμη
κι όχι από τα στόματα»
[Βολφ Μπίρμαν] 

Γιατί τελικά σήμερα,
«… σμίξαν τις καρδιές μας σ’ έναν έστω
στιγμιαίο συντονισμό ίδιες ελπίδες
καθώς μας φώτιζαν το δρόμο οι σελίδες
απ’ το κομμουνιστικό μας μανιφέστο»
[Άλκης Αλκαίος]

*****************************
Μερικές πρώτες σκέψεις για το τελικό εκλογικό αποτέλεσμα

Εισαγωγικά – Τα τελικά αποτέλεσμα του δεύτερου γύρου:
Κι ο Νίκαρος, φίλτατοι παίδες και αγαπητές κορασίδες, αναδείχθηκε τελικά [όπως λίγο πολύ αναμενόταν] νέος Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας, μια και ψηφίστηκε από πιο πολύ κόσμο, απ’ ότι ο Μαλάς...

Για την ιστορία να αναφέρω ότι ο Αναστασιάδης πήρε το 57,48% των [έγκυρων] ψήφων [συνολικά 236.965 ψήφους] και ο Μαλάς το [ιδιαίτερα τιμητικό] 42,52%! [και 175.267 ψήφους]
Η αποχή ανήλθε στο 18,42% [σε σχέση με τον πρώτο γύρο], τα λευκά ανήλθαν στις 18 περίπου χιλιάδες και στο 4% [σε σχέση με 1% στον πρώτο γύρο] και τα άκυρα σχεδόν στις 14747 και στο 3.30% [στον πρώτο γύρο το ποσοστό των άκυρων ήταν 1,76%]. Πολλά ήταν τα σκοπίμως άκυρα τούτη τη φόρα. Πολλοί σταύρωναν ολόκληρο το ψηφοδέλτιο, ή έβαζαν μεγάλο σταυρό και στους δύο, ή έγραφαν διάφορα πάνω στο ψηφοδέλτιο, όπως «κλεφτες», «δεν ξερο», «ζητο ελλας»… 

************************
Πανηγύρια και χαρές προ των νέων περικοπών
Σπίτι επέστρεψαν περίπου πριν ενάμισι – δυο ώρα [τώρα είναι 10!]. Η μέρα σήμερα ήταν ιδιαίτερα κουραστική, αλλά είπα να γράψω για το Blog λίγα λόγια…
Οι πανηγυρισμοί από τους νικητές [που σε λίγο καιρό θα “κλαίνε” και θα τραβούν τα μαλλιά τους] έχουν καταλαγιάσει. Προφανώς έχουν πάρει τον δρόμο για Λευκωσία. Προηγουμένως ήταν σε εξέλιξη ένα σωστό πανδαιμόνιο – πουρούες, ξερογυρίσματα αυτοκινήτων, καμπάνες να παίζουν, ελληνικές σημαίες να ανεμίζουν [ως του θαύματος από τηλεοράσεως απόψε είδα και 2-3 κυπριακές σημαίες – δόθηκαν οδηγίες φαίνεται!], τσάκρες, πυροτεχνήματα… Ε, ρε κι άμα σταματήσουν οι γιορτές και τα πανηγύρια, τι έχει ν’ ακολουθήσει! Και δεν το λέω με κακία ή διάθεση ρεβανσισμού, αλλά έχοντας υπ’ όψη πως λειτουργούν οι νεοφιλελεύθεροι. “Ύστερα φέρνει ο φούρνος την πυράν”! [Πάντως εντάσεις και αντεγκλήσεις δεν παρατηρήθηκαν, για την ώρα]…

***************************
Μερικά δικά μου πρώτα σχόλια και εκτιμήσεις
1.  Όπως γράφει και ο παρέας ο Π. [Περαστικός;] σε σχόλιο του στην προηγούμενη μου ανάρτηση: «Μια χαρα παει το καστρο της αριστερας τζαι οι διακλαδωσεις του»... Κι όντως μια χαρά τα επήεν η Αριστερά. Τεράστια η δουλειά που έγινε τις τελευταίες μέρες [και σήμερα ακόμα] από τα εκλογικά επιτελεία του Κόμματος [μέλη και στελέχη του και δη τα νεαρότερα], με προσωπικές επαφές και τηλεφωνήματα. Πιστεύω ότι η συσπείρωση του ΑΚΕΛ άγγιξε τα πολύ ψηλά επίπεδα του δευτέρου γύρου του 2008, όταν εκλέγαμε τον Δημήτρη Χριστόφια Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Ψηφοφόροι της Αριστεράς που στον πρώτο γύρο είτε ψήφισαν Λιλλήκα [κυρίως γιατί πίστευαν ότι μόνο αυτός θα κέρδιζε τον Αναστασιάδη στον δεύτερο γύρο], είτε απείχαν ή έριξαν λευκό ή άκυρο, μαζικά επέτρεψαν στο χώρο όπου ιστορικά ανήκουν και ψήφισαν τον Μαλά. Και δεν καταλαβαίνω τις εξ αριστερών(;) φωνές που ακούγονται για αποκήρυξη αυτών των Αριστερών ψηφοφόρων [γιατί συντάχτηκαν με τον Λιλλήκα, αλλά όχι κι απαραίτητα με ό,τι εκφράζει αυτός], ή την δαιμονοποίηση άλλων ψηφοφόρων του Λιλλήκα [του ΔΗΚΟ και της ΕΔΕΚ] που τάχτηκαν υπέρ της υποψηφιότητα Μαλά! Έπρεπε να αρνηθούμε την ψήφο τους γιατί θα σπίλωναν τη δική μας ιδεολογική ορθότητα και αγνότητα, ή μήπως πιστεύουμε ότι είναι σε θέση να καθορίσουν εθνικιστικές ή άλλες συντηρητικές πολιτικές μέσα στο Κόμμα; [Ειλικρινά απαξιώ να ασχοληθώ – και δεν θα το (δια)πράξω όσο κι αν οι πειρασμοί είναι μεγάλοι – με απόψεις που τσουβαλιάζουν κόσμο!!!]…  

2.  Προσωπικά θεωρώ ότι η Αριστερά ΔΕΝ έχασε τις εκλογές και μπορώ μάλιστα να πω ότι χαίρομαι ιδιαιτέρα που το ποσοστό του Μαλά ξεπέρασε το 40% [και του Αναστασιάδη έπεσε κάτω του 60%]. Τούτο το γεγονός, αναδεικνύει τόσο την αποτυχία των προσπαθειών για περιθωριοποίηση της Αριστεράς, όσο και τις ισχυρές αντιστάσεις που θα μπορεί να προβάλει η κυπριακή κοινωνία στις οποίες δεξιές πολιτικές [νεοφιλελεύθερες, αντιλαϊκές και συντηρητικές] ήθελε προωθήσει και εφαρμόσει η νέα υπό τον Αναστασιάδη Κυβέρνηση. 

3.  Θεωρώ ότι το αποτέλεσμα δεν ήταν ανατρέψιμο με βάση τις πολιτικές κομματικές συμμαχίες που επετεύχθησαν και τις πολιτικές αποφάσεις που λήφθηκαν για των δεύτερο γύρο. Τα λευκά και τα άκυρα [αν μετατρέπονταν σε έγκυρους ψήφους], ούτε και το μικρό ποσοστό αύξησης της αποχής σε σχέση με τον πρώτο γύρο, θα μπορούσαν να διαφοροποιήσουν το αποτέλεσμα…

4.  Ολοκληρωμένη εκτίμηση των εκλογικών αποτελεσμάτων, αλλά και αποτίμηση της διακυβέρνησης Χριστόφια[για λάθη, αδυναμίες και παραλείψεις, αλλά και για την γενικότερη πολιτική του Κόμματος] σίγουρα θα γίνει σε επίπεδο κομματικό λίαν συντόμως κι εκεί θα εκφραστούν και θα ειπωθούν πολλά. Πιο ολοκληρωμένες δικές μου σκέψεις και απόψεις θα καταθέσω σε νέα μου ανάρτηση.     

5.  Στην ομιλία του απόψε στο στάδιο “Ελευθερία” ο νέος Πρόεδρος κος Αναστασιάδης, τόλμησε να απευθύνει και μήνυμα στους «τουρκοκύπριους συμπατριώτες μας»για να ακουστούν τότε και αρκετά ουουου, ενώ προηγουμένως είχαν γιουχαϊστεί οι ανθυποψήφιοι του όταν ο νέος “επανενωτικός” Πρόεδρος ΜΑΣ έκαμε αναφορά σ’ αυτούς! Ομολογώ ότι θύμωσε για αυτήν την αντίδραση του κοινού του, αλλά τούτο δείχνει [κύριοι “αριστεροί” ψηφοφόροι του Νικουθκιού] με τι κόσμο θα επιχειρήσουμε «να κτίσουμε μια κοινή πατρίδα μαζί με τους τουρκοκύπριους». Επίσης διερωτούμαι πως θα επιτευχθεί η περιλάλητη ενότητα με τέτοια μυαλά ανάμεσα στον κόσμο της Δεξιάς! [Μετά φυσικά είπε να τους κκουλαφκιάσει προσφωνώντας τους ως «Έλληνες και Ελληνίδες» και όλοι μαζι να πουν και τον “Εθνικό” Ύμνο – της Ελλάδας!]… Φυσικά δεν ξέχασε να ευχαριστήσει και την Εκκλησία, τουτέστιν τον Αρχιεπίσκοπο Νέας Ιουστινιανής και πάσης Πάφου, για τη στήριξη του... 

6.  Επίσης χρειάστηκε [γιατί άραγε;] να προειδοποιήσει ότι δεν θα ανεχτεί καμία πρόκληση από πλευράς των οπαδών του! Φοβόταν κάτι;

7.  Περιττό να αναφέρω ότι γελούσαν και τα μουστάκια του Καρεκλά, της Κενεβέζενας και του Πέτρου Κωνσταντίνου που μετάδιδε το ρεπορτάζ από το Στάδιο “Ελευθερία”… [ΟΛΟΙ τού ΡΙΚ αυτοί!]... 

8.  Θα κλείσω αυτήν μου την μετεκλογική παρέμβαση μ’ ένα απόσπασμα από το τελευταίο κείμενο της αγαπητής Ερυκίνης,  όπου η φίλτατη συν-blogger-ού γράφει αναφερόμενη για την μετά τις έκαστου εκλογές περίοδους και για το πώς πρέπει να λειτουργούν οι ενεργοί και προβληματιζόμενοι πολίτες:
«… το θέμαν εν το τι κάμνουμεν μετά που την Κυριακή. Γιατί εννά γινούν πολλά που δαμέ τζαι να πάει. Τζαι λυπούμαι να σου το πω φίλε ψηφοφόρε, αλλά η δουλειά σου εν τελειώνει την Κυριακήν. Έτσι όπως εξελίσσουνται οι συνθήκες τζαι στην κύπρον τζαι γενικότερα στον κόσμον, επιβάλλεται έναν πάρανταιμ σιηφτ που λέμεν στα κυπριακά. Οι πολίτες του μια φορά στα 5 χρόνια εν παρπατούν πλέον. Αν σε κόφτει το τι εννά γινεί, πρέπει να είσαι επι ποδός. Τα παιχνίθκια εννά παιχτούν στη Βουλή τζαι πρέπει να είσαι τζιαμέ, έπρεπε να ήσουν τζιαμέ λλία χρόνια πριν που η Βουλή απέρριπτεν το νομοσχέδιον για φορολόγηση του πλούτου, πριν λλίον τζαιρόν που η Βουλή επέρασεν ούλλα τα νομοσχέδια για αυξήσεις κλπ. αλλά εν επέρασεν το νομοσχέδιον για τον φόρο ακίνητης περιουσίας. Τελοσπάντων, το τι εννά περάσει τζαι το τι εννά αποφασιστεί εξαρτάται βεβαίως τζαι που την κυβέρνηση που εννά φκει, αλλά τζαι που μας που το πόσον αμάσητα εννά τα καταπιούμεν για το πόσον εννά παλέψουμεν. Οι καιροί απαιτούν λλίην καθαρήν σκέψην, τζαι πολλήν προσπάθειαν. Τζαι παραπάνω αλληλουποστήριξην, κυρίως προς τζείνους τους ανθρώπους που εν πιο “ευάλωτοι”. Τα άλλα ούλλα εν πελλάρες».

Anef_Oriwn
[σχολιάζοντας τα εκλογικά αποτελέσματα]
Κυριακή 24/2/2013

Ανάρτηση 33/2013 [μακροσκελής, προεκλογική, Αριστερή, Μαλα-ϊκη, διαλογιστική, σχολιογραφική και εν μέρει εξ αναδημοσιεύσεως] - Σκόρπιες σκέψεις λίγες ώρες προ του δεύτερου γύρου… Και για να μην ξεχνιόμαστε: ΕΜΕΙΣ ψηφίζουμε Μαλά…


Εισαγωγικά [για τον δεύτερο γύρο]:
Είμαστε στο παρά πέντε της δεύτερης Κυριακής των Προεδρικών εκλογών. Πολλοί ίσως τρέχουνε ακόμα και κάνουν τις τελευταίες τους επαφές για να μαζέψουν, ή να διασφαλίσουν ψήφους για τον δικό τους εκλεκτό για την Προεδρία της Δημοκρατίας. [Παίζεται κι έτσι το εκλογικό παιχνίδι στην Κύπρο]...
Εγώ όμως, κάθομαι σπίτι [έχω κάνει και το ντουσάκι μου, έχω βάλει και τις πυτζάμες μου] και με ανοικτή και την τηλεόραση στο “Sigma”, όπου έχει [προφανώς σε επανάληψη] ένα αφιέρωμα στον Μάνο Λοΐζο τον Μέγα [από το πρόγραμμα τού Σπύρου Παπαδόπουλο “Στην υγειά μας” – τώρα παίζει και το αντιφασιστικό “Το Ακορντεόν” με τον Παπακωνσταντίνου(!)ˑ τυχαίο αραγε;], σκέφτομαι διάφορα περί των εκλογών κι άλλων συναφών θεμάτων... Κι ως συνήθως περισυλλογίζομαι, δκιαλοΐζομαι και δκιαολίζομαι, χωρίς όμως να νοιώθω ότι γίνομαι μίζερος και μάντης «αιματοκυλισμάτων» [όπως μερικοί σύντροφοι εξ αριστεροτέρων], γι’ αυτό και ΔΕΝ αγωνιώ για το αποτέλεσμα. Ειλικρινά ΔΕΝ με απασχολεί ποσώς αν θα κερδίσει ή όχι ο Μαλάς! Κι αυτό όχι γιατί υποτιμώ τον συγκεκριμένο υποψήφιο της Αριστεράς [αντίθετα έχω υποστηρίξει με θέρμη την υποψηφιότητα του κι έχω αναλύσει τους λόγους γι’ αυτό], όμως αποτελεί αφέλεια και εξωπραγματισμό [είμαστε και ορθολογιστές gamoto!] να πιστεύουμε ότι κάτι τέτοιο είναι δυνατό. 

Η υπερψήφιση του Μαλά [σε ψηλά ποσοστά] στο δεύτερο γύρο] θα αναδείξει τες αντιστάσεις της κοινωνίας στην επέλαση της Δεξιάς με ό,τι [νεοφιλελεύθερο, συντηρητικό, ρατσιστικό] αυτή κουβαλάει μαζί της. [Τα ποσοστά του Μαλά στον πρώτο γύρο ανέδειξαν τες αντιστάσεις και τη συνοχή της ίδιας της Αριστεράς]…  



*****************************
Γιατί το Νικούιν εν το φαβορί:
Αδιαφιλονίκητο φαβορί και σίγουρος νικητής το Νικού(δ)ιν! Κι αυτό δεν καθορίστηκε στη βάση των όποιων ικανοτήτων του [ένας πολιτικάντης είναι!] ή του φιλολαϊκού του προγράμματος - πουλά φύκια για μεταξωτές κορδέλες και τον πιστεύουν οι αφελείς, ακόμα κι εργαζόμενοι˙ ένας νεότερος σύντροφος διερωτόταν την περασμένη Κυριακή «μα πώς γίνεται άνθρωποι αρκάτες να ψηφίζουν το Αναστασιάδη», έλα όμως που γίνεται! [Σύντροφε, «αν οι εκλογές λύνανε προβλήματα θα τις καταργούσαν» (!), όπως είπε και ο Μπογιόπουλος σε μια περσινή σύναξη, ή θα κηρύσσονταν παράνομες!]...  

Την εν δυνάμει εκλογή του Αναστασιάδη στη Προεδρία την καθόρισαν κύρια οι συγκεκριμένες πολιτικές αποφάσεις των (κεντρο)Δεξιών πολιτικών δυνάμεων [του ΔΗΚΟ, του ΕΥΡΩΚΟ, της ΕΔΕΚ, των Οικολόγων του ίδιου του Λιλλήκα] που ενώθηκαν κάτω από τον μανδύα ενός ξαναζεσταμένου [σε σύγχρονα μαγειρεία] αντιΑΚΕΛισμου έμπλεου πίκκας και ρεβανσισμού. Ακατανόητη η θέση της [σοσιαλιστικής – λέμε τώρα] ΕΔΕΚ που κάλεσε τους ψηφοφόρους της να μην ψηφίσουν «ΚΑΝΕΝΑ», [δηλ. να επιλέξουν αποχή, λευκό, άκυρο] στον δεύτερο γύρο, εξισώνοντας τους δύο υποψήφιους κι όταν μάλιστα ο Ομήρου καλούσε τον κόσμο να μην απέχει στον πρώτο γύρο και να κάμει και επιλογές [να ψηφίσει Λιλλήκα φυσικά]. 

*****************************
Απόσπασμα από άρθρο του ο PasΑνάΚατά για τον «ΚΑΝΕΝΑ»:
Γράφει σχετικά με τον «ΚΑΝΕΝΑ» κι ο παρέας ο PasΑνάΚατά  στο Blog του: 
«Είναι άρα ασυνάρτητο να θεωρεί κάποιος την ψήφο στον ΚΑΝΕΝΑ ως τρόπο έκφρασης της απογοήτευσης του. Πόσο μάλλον όταν η ψήφος στον ΚΑΝΕΝΑ ενδέχεται να μεταφραστεί σε επικράτηση του συντηρητικού κατεστημένου. Αντίθετα τζαι ίσως παράδοξα, η (έστω ελάχιστη) συμμετοχή στην αντίσταση πετυχαίνεται μέσα που την ψήφο! Τζαι στην συγκεκριμένη περίπτωση πρόκειται για την αντίσταση στο συντηρητικό, στο γερασμένο, στην πλουτοκρατία, στην ένταξη στο ΝΑΤΟ, στην τρόικα, στις ιδιωτικοποιήσεις, στις πολιτικές των χαμηλών μισθών, αλλά κυρίως αντίσταση στη κατάργηση του δικαιώματος να διαφωνείς»!
Ενάντια στην αποχή και στον «ΚΑΝΕΝΑ» τάχτηκε με σημερινό του άρθρο στον “Πολίτη” κι ο παλιός διαδικτυακός φίλος Γιώργος Πίττας [καιρό να τον δούμε να άρθρα του]. Σωστά γράφει πως «αν ΔΕΝ ψηφίσει κάτι συγκεκριμένο, τότε στη συνέχεια δεν έχεις δικαίωμα να ζητάς τα ρέστα». Δυστυχώς όμως, ΔΕΝ τόλμησε να επιλέξει μεταξύ των δύο υποψηφίων, αν και κάπου στο πόνημα του λέει πως «οι κύριοι Αναστασιάδης και Μαλάς, ούτε ίδιοι είναι, ούτε το ίδιο αξιακό σύστημα εκπροσωπούν». Τότε γιατί δεν επιλέγεις φίλε Αριστερέ Γιώργο Πίττα και κινείσαι άχρωμα και ποντιοπιλατικά;     

*****************************
Τα “Όχι στον Αναστασιάδη” του φίλου μου του Αντρίκκου:
Ο παρέας μου ο Αντρίκκος όμως, [φίλος καλός από τα μαθητικά χρόνια εκεί στο “ανώτερο” σχολείο στη Λάρνακα], με προλεταριακές αριστερές καταβολές και πολυφαμελίτης σήμερα δεν έχει καθόλου ενδοιασμούς τζι’ ούτε κλώθεται.  Έντονα προβληματισμένος για το μέλλον αυτού του τόπου με τον Αναστασιάδη Πρόεδρο [έχει και έξι παιδιά και έχει στερηθεί και πολλά επιδόματα λόγω των περικοπών] με πήρε τηλέφωνο τη περασμένη Δευτέρα [μετά τον πρώτο γύρο] για να τα πούμε. Ήθελε κι εκείνος φαίνεται να εκτονώσει τις αγωνίες του. Την επομένη μάλιστα μου ‘στειλε κι ένα κείμενο του με τα “Όχι [του] στον Αναστασιάδη”! Εξ όσων τον θυμάμαι [από τότε που ήμασταν συμμαθητές – είμαστε για 4-5 χρόνια μαζί στο ίδιο τμήμα] δεν ήταν καλός στο γράψιμο. Είχε κλίση στις Θετικές Επιστήμες αλλά φαίνεται για να ανέβει στην ιεραρχικά του επαγγέλματος του βελτιώθηκε κι εδώ. Παραμένει όμως ένας ιδεολόγος Αριστερός, κάτι που μετέφερε και στα παιδιά του.
Σταχυολογώ δυο τρία σημεία από το κείμενο του με τα “Όχι στον Αναστασιάδη”:

1.  «Πρέπει ο Κυπριακός λαός να καταλάβει ότι με την εκλογή Αναστασιάδη αμέσως θα αρχίσουμε και στον τόπο μας να βλέπουμε ό,τι γίνεται στην Ελλάδα, στην Ισπανία, στην Ιταλία, στην Πορτογαλία, γιατί ο κύριος Αναστασιάδης είναι ο ένθερμος υποστηριχτής της Λιτότητας και Πιόνι της Μέρκελ, του Σαρκοζί, του Μπερλουσκόνι και της φιλοσοφίας τους.
Όλοι αυτοί μαζί και ο Αναστασιάδης, θέλουν να υπάρχουν στον κόσμο λίγοι πλούσιοι και οι εργαζόμενοι να εργάζονται για ψίχουλα.
Όλοι αυτοί μαζί και ο Αναστασιάδης, θέλουν να μειώνονται οι κατώτατοι μισθοί συνέχεια δήθεν για τη σωτήρια της οικονομίας μας, αλλά κάποιοι, συμπεριλαμβανομένου του κυρίου Αναστασιάδη, να αυξάνουν τα εκατομμύριά τους κατακόρυφα.

2.  Πώς μπορεί ο Κυπριακός λαός να ψηφίσει τον Αναστασιάδη, τον προστάτη των πραξικοπηματιών, των ληστών του Χρηματιστηρίου και των Τραπεζιτών;
Ας σκεφτεί ο Κυπριακός λαός ποια η σχέση του Αναστασιάδη με όλους αυτούς που παρελαύνουν στις πρώτες θέσεις των προεκλογικών του συγκεντρώσεων;
Ποτέ δε μάθαμε την αλήθεια για το Χρηματιστήριο στο οποίο φαίνεται να εμπλέκεται και ο ίδιος με τα εκατομμύρια που κέρδισε.
Ποτέ δε μάθαμε τι έγινε με την υπόθεση Τσοχατζόπουλου και τους Κύπριους συνεργάτες τους επί διακυβέρνηση Κληρίδη. Ποιοι απ’ αυτούς είναι μέσα στο Συναγερμό τα φάγανε;

3.  Αυτοί που λένε ότι την οικονομική κρίση στην Κύπρο την έφερε η κυβέρνηση, γιατί δε μας εξηγούν πώς υπάρχει οικονομική κρίση σε τόσες χώρες της Ευρώπης στις οποίες κυβερνούν οι ομοϊδεάτες τους;
Πώς είναι δυνατό ο κύριος Αναστασιάδης να υπερασπίζεται το σύστημα που θεωρεί ότι την οικονομική κρίση πρέπει να την πληρώνουν παντού οι εργαζόμενοι και όχι οι Τραπεζίτες και οι πλούσιοι;

4.  Ούτε ένας Δημόσιος υπάλληλος δεν πρέπει να έχει εμπιστοσύνη στον κύριο Αναστασιάδη. Ο κύριος Αναστασιάδης πρότεινε 100 εκατομμύρια ευρώ περισσότερες αποκοπές απ’ όσα ζήτησε η Τρόικα. Και όλα θα τα έπαιρνε από τους Δημόσιους Υπαλλήλους.


5.  Ζήτησε 40 εκατομμύρια αποκοπές από την εκπαίδευση αντί 30 εκατομμύρια που πρότεινε η Τρόικα. Δική του ήταν η εισήγηση για να εργάζονται οι εκπαιδευτικοί 1 ώρα περισσότερο και να μείνουν άνεργοι τόσοι δάσκαλοι και καθηγητές. Και ακούστε! Αυτός πρότεινε να αυξηθεί το όριο των μαθητών στις τάξεις. Από 25 να γίνουν 30 οι μαθητές σε κάθε τμήμα. Δεν τον ενδιαφέρει αν μορφωθούν τα παιδιά. Έτσι θα τους ελέγχει καλύτερα.»

*****************************
Αποσπάσματα από ένα άρθρο του Θεοχάρη Μασούρα:
Μια όμως και ξεκίνησαν τα copy paste να παραθέσω κι ένα απόσπασμα από ένα άρθρο με τίτλο “Μπροστά στις εκλογές”, του Θεοχάρη Μασούρα, μέλους του Επιτελείου Σταύρου Μαλά Λάρνακας-Αμμοχώστου, το οποίο αλίευσα από τη σελίδα 17 της χτεσινής “Χαραυγής” [22/2/2013]: 

«Εγώ δεν κοιτάω ποιος είναι ο υποψήφιος. Κοιτάω τους υποστηρικτές του υποψήφιου και όσους καίγονται από επιθυμία για εκλογή του. Ποιοι είναι αυτοί μωρέ;»
Τάδε έφη, ο αξιόλογος Τουρκοκύπριος δημοσιογράφος, Σενέρ Λεβέντ, για τις επικείμενες προεδρικές εκλογές στην ελληνοκυπριακή κοινότητα. Θα προεκτείνω τη σκέψη του Λεβέντ, με την οποία συμφωνώ απόλυτα.
Ποιοι είναι λοιπόν εκείνοι που θα εορτάσουν, εν πομπαίς και οργάνοις, με την εκλογή Αναστασιάδη και ποιοι με την εκλογή Μαλά;
Οι ζητωκραυγάζοντες υπέρ του Νίκου Αναστασιάδη, θα αποτελούνται από τις νεολαίες του ΔΗ.ΣΥ., ΕΥΡΩΚΟ, Συνδέσμων Αγωνιστών, από πρώην στελέχη της ΕΟΚΑ Β’ και όλους τους αντιμακαριακούς. Σκόπιμα δεν αναφέρω το μέρος εκείνο του ΔΗ.ΚΟ. ή
της ΕΔΕΚ που πιθανόν να ψηφίσουν Αναστασιάδη διότι δεν πρόκειται να συνεορτάζουν σε πανηγύρι χαράς για την εκλογή Αναστασιάδη, με τους χθεσινούς διώκτες τους! Θα είναι ένα πανηγύρι, ρεβανσισμού της δεξιάς, ακροδεξιάς και των παραφυάδων τους. Η πανήγυρις θα διανθίζεται με τύμπανα, ύμνους, “εθνικά”
τραγούδια, ελληνικές σημαίες, εθνικιστική συνθηματολογία, ως να επίκειται η Ένωση της
Κύπρου με την Ελλάδα! Και τι φταίει ο Αναστασιάδης θα διερωτηθεί ίσως κάποιος; Φταίει γιατί αυτή είναι η κουλτούρα που καλλιέργησε στον κόσμο και τη νεολαία του ΔΗ.ΣΥ! Αυτή είναι η πραγματική ιδεολογία των οπαδών του ΔΗ.ΣΥ. Και ας αναφέρονται μερικοί της αστικής δεξιάς για εκσυγχρονισμό, ρεαλισμό και για νούσιμα στελέχη, που περιστοιχίζουν τον Αναστασιάδη. Στο κάτω – κάτω, ο ίδιος ο Αναστασιάδης δεν υπήρξε συνήγορος των στελεχών της ΕΟΚΑ Β’; Μήπως απέκοψε τον ομφάλιο λώρο με τη δήθεν ενωτική παράταξη;»

*****************************
Σκέψεις για τις εκλογές από τον Σενέρ Λεβέντ:
Μια όμως κι έγινε αναφορά [πιο πάνω στο άρθρο του Μασούρα] και στον Σενέρ Λεβέντ, να προσθέσω ακόμα μια κουβέντα του [από το άρθρο του στην στήλη του στον “Πολίτη” της Τετάρτης 20 του μηνός] για τους “αριστερούς” [που θα ψηφίσουν τον Αναστασιάδη:  

«Οι Κύπριοι θα περάσουν από μια εξέταση αντίστασης την Κυριακή. Είτε θα υποκύψουν στους άλλους είτε θα αποδείξουν ότι υπάρχουν. Δεν θα υποκύψουν όλοι στις επιθυμίες σας, θα πουν. Θα δείξουν ότι δεν είναι εύκολη λεία. Όσοι στον νότο είναι εξοργισμένοι με τον Χριστόφια, ίσως να πνίγουν μέσα σε αυτή την οργή και να πάρουν την εκδίκηση τους, αλλά σύντομα θα καταλάβουν ότι αυτή ήταν μια λανθασμένη απόφαση. Όσοι δεν έχουν σταλιά αριστερής ταυτότητας στην ψυχή τους, δεν μπορούν να προσφέρουν τίποτα στον λαό. Εκείνοι πάντα υπερασπίζουν τους καταπιεστές. Στους καταπιεζόμενους διανέμουν μόνο αφοσίωση. Από πότε η ελληνοκυπριακή κοινότητα νιώθει την ανάγκη του σουλτανάτου των λεφτάδων; Από πότε χρειάζεται το έλεος τους; Μήπως νομίζουν ότι βρήκαν τον σωτήρα που έψαχναν; Αν ο σωτήρας είναι μέλος του κλαμπ των πλουσίων, μήπως ονειρεύονται και αυτοί να καταστούν μέλη του κλαμπ αυτού; Ειδικά άμα υπογράφει εκείνο το ευλογημένο το μνημόνιο και τεθεί σε εφαρμογή, θα δουν. Να δούμε πόσοι καπετάνιοι θα σώσουν το καράβι.»

*****************************
Τα προγνωστικά μου για το τελικό αποτέλεσμα:
Επανέρχομαι όμως, στο πιθανόν αποτέλεσμα των εκλογών. Προσωπικά έχω πει πως θα είμαι ευχαριστημένος αν ο Αναστασιάδης εκλέγει με ποσοστό κάτω του 60%, ας πούμεν και με 58%!  [Το  60% εν ο min. στόχος που εβάλαν για να μπορούν να ΜΑΣ κάμνουν «μαύρους» στες απεργίες, 


[η φώτο είναι κλεμμενη από το Blog τού PasΑνάΚατά

αφού δεν θα νομιμοποιούμαστε να τις κάμνουμε καθώς θα παρεμποδίζουμε την [καπιταλιστική] «ανάπτυξη», όπως είπε και ο ηπίων τόνων Στυλιανίδης από Τηλεοράσεως. Δυστυχώς όμως τα προγνωστικά μου μιλάνε πλέον για 62-65% για τον Αναστασιάδη...

Ο Μαλάς θα ψηφιστεί τώρα στον δεύτερο γύρο κύρια από όσους Αριστερούς,
- ψήφισαν Λιλλήκα στον πρώτο γύρο [και δεν ήταν λίγοι – πιο πολλοί από το 6% που υποτίθεται έχασε το ΑΚΕΛ], κι αυτό είτε γιατί δελεάστηκαν από τις αντιμνημονιακές κορώνες του Λιλλήκα, είτε γιατί έκριναν ότι αυτός [κι όχι ο Μαλάς] θα μπορούσε να φράξει τον δρόμο στον Αναστασιάδη, ή
- τήρησαν αποχή [αρκετοί], ή έριξαν λευκό ή άκυρο,
Αλλά αυτό από μόνο του δεν θ’ αλλάξει δραματικά τα ποσοστά του Μαλά. Οι ψηφοφόροι από άλλους χώρους [κύρια οι ψηφοφόροι του Λιλλήκα] που θα επιλέξουν Μαλά δεν θα είναι πολλοί.

{Παρένθεση:
Εδώ όμως θα ‘θελα να κάνω μια παρένθεση να καταθέσω την απορία γιατί διάφοροι “φίλοι” başΑριστεροι αντέδρασαν αρνητικά και ψέξανε τόσο τον Μαλά όσο και το ΑΚΕΛ γιατί απευθύνθηκαν στους ψηφοφόρους του Λιλλήκα; Μα έπρεπε να τού τούς χαρίσουμε σιορ, και δη όταν ξέρουμε ότι αρκετοί απ’ αυτούς είναι εργαζόμενοι με αριστερές, ή/και δημοκρατικές καταβολές ή να τούς αφήσουμε να πανε ολόισια να ψηφίσουν τον Αναστασιάδη; Ειλικρινά δεν τους καταλαβαίνω. Εμείς είμαστε οι τέλειοι κι οι άμωμοι κι ΟΛΟΙ αυτοί είναι μολυσμένοι και επικίνδυνοι και δεν τους θέλουμε; 

*****************************
Τέλος μια κουβέντα για το ψεσινό [τελικό] debate μεταξύ Μαλά και Αναστασιάδη:
Ο Μιχάλης Παυλίδης, Διευθυντής Ειδήσεων του “Mega” κτύπησε ρέστα – εξελίσσεται σε μεγάλος πασαδόρο. Είπεν, λοιπόν, απευθυνόμενος στο Νικούδιν: «Κύριε Αναστασιάδη, η ερώτηση μου θα είναι σύντομη, για να σας δοθεί χρόνος να απαντήσετε και στον κύριο Μαλά»(!!!) [στα όσα είχε πει πιο πριν  ο Μαλάς σχολιάζοντας θέσεις του Αναστασιάδη]. Κι εγώ είπα «Ασσιχτίρ ρε γλειφτομαλάκες δημοσιογράφοι, που εν να κάτσω να θωρώ τζιαι ν’ ακούω τζιαι μαλακές ΣΑΣ»! Τζι’ έκλεισα την τηλεόραση τζι’ επήαν για ύπνο! [Πιο πριν το Τσουρουλλούιν ερωτούσεν τον Μαλά αν θα βάλει τον Κουτσού, ya τον Κουλία Υπουργό! Ξανά ασσιχτίρ Ρεεε κρετίνοι!!!]…

Anef_Oriwn
[ψηφίζει Μαλά και στον δεύτερο γύρο]
Σάββατο 23/2/2013

Πέμπτη 21 Φεβρουαρίου 2013

Ανάρτηση 32/2013 [Χριστοφια-νική, απολογιστική, αντι-προπαγανδιστική και εξ αναδημοσιεύσεως] - Ένα άρθρο του Χρήστου Χαλικιόπουλου, απάντηση στην μαύρη προπαγάνδα της Δεξιάς…


Εισαγωγικά:
Το είδα [και το (πρωτο)διάβασα] την περασμένη Δευτέρα, 18 του μηνός, στον “Πολίτη” στη σελ. 13, στη εβδομαδιαία δευτεριάτικη στήλη που γράφει ο Χρήστος Χαλικιόπουλος. Πρόκειται για ένα άρθρο του, με τίτλο “Απολογισμός μιας θητείας”, όπου ο συγγραφέας σχολιάζει κι ανασκευάζει αρκετά  σημεία και της μαύρης προπαγάνδας και υστερίας της Δεξιάς και των ΜΜΕ σε βάρος της διακυβέρνησης Χριστόφια - για το Μαρί, την οικονομική κρίση, τους άνεργους, τα συσσίτια, για τις τράπεζες, το «κούρεμα»τη δήθεν αναβλητικότητα, το δημόσιο χρέος, την ανακεφαλαιοποίηση...
Πρόθεση μου ήταν όπως αναδημοσιεύσω το συγκεκριμένο άρθρο εδώ στο Blog μου, αλλά μετά τις εκλογές. Σκέφτηκα όπως τούτο αποτελέσει μια πρώτη εκτίμηση [αν και ανήκει σ’ έναν τρίτο άτομο, συμφωνώ σε πολλά σημεία του] για την πενταετία Χριστόφια και ΑΚΕΛ [παρ’ όλο που μέχρι κάποια χρονική περίοδο στη διακυβέρνηση του τόπου λάμβαναν μέρος και οι λοιπές «πατριωτικές δυνάμεις»]…  
Είπα να τα αφήσω μετά τις εκλογές, όταν πλέον θα ευκαιρούσα κι από άλλα θέματα και θα αναλάμβανε τη διακυβέρνηση του τόπου και η νέα κυβέρνηση. Φυσικά η αναδημοσίευση από τον “Πολίτη” απαιτεί και κάποιες τεχνικές διαδικασίες [για αν περαστεί το άρθρο στο Word] καθώς δεν έχουμε άμεση πρόσβαση σ’ αυτά καθώς δεν παρέχονται links. Ευτυχώς όμως χτες Τέταρτη βρήκα το ίδιο άρθρο στη “Χαραυγή”, απ’ όπου το πήρα και το παραθέτω πιο κάτω για να αποτελέσει και μια απάντηση στην προεκλογική εμετική προπαγάνδα τόσο του ιδίου του Αναστασιάδη όσο και του επιτελείου του κατά της Αριστεράς…

************************
“Απολογισμός μιας θητείας”
[του Χρήστου Χαλικιόπουλου, “Χαραυγή”, 20-02-2013 - link:  http://www.haravgi.com.cy/site-article-32488-gr.php]....

{Οι υπογραμμίσεις και επιχρωματώσεις είναι δικές μου}…

“Κάποιοι, μια μεγάλη μερίδα, την βλέπουν σαν καμένη γη. Της φορτώνουν ό,τι κακό συνέβη σ’ αυτόν τον τόπο. Θεωρούν ότι ο Πρόεδρος Χριστόφιας έπρεπε να τους προστατέψει από τα πάντα, από την οικονομική κρίση, την ανεργία, την παράνομη εργασία, τα παιγνίδια των τραπεζών που μας βούλιαξαν ως χώρα, την έκρηξη στο Μαρί, τη διαφθορά και το ρουσφέτι (των άλλων βεβαίως) την ανικανότητα (και πάλι των άλλων) και εν γένει από κάθε παθογένεια και στρέβλωση, που αυτή η πολιτεία έχει δημιουργήσει από το 1960 και εντεύθεν. Όφειλε επίσης να τους προφυλάξει από τα λάθη ακόμα και των δικών τους επιλογών, όπως λόγου χάρη τα αξιόγραφα.
Η μετάθεση των ευθυνών έφθασε σε πρωτοφανή επίπεδα, αγγίζοντας σε μερικές περιπτώσεις ακόμα και προσωπικές αποτυχίες και χρήζοντας πλέον ψυχοκοινωνιολογικής ερμηνείας. Δικαιολογημένα ο Δημήτρης Χριστόφιας νιώθει κατατρεγμό, αφού η μετατροπή του σε αποδιοπομπαίο τράγο, από μια κοινωνία σε βαθιά οικονομική και κοινωνική κρίση είναι απόλυτη. Σ’ αυτό το παιγνίδι οι παίκτες, οι ντελάληδες και οι κολαούζοι ήταν πολλοί και ο καθένας για το δικό του λόγο, ξεκινώντας από την οικονομική ελίτ, ντόπια και ευρωπαϊκή, περνώντας από τα κόμματα και φτάνοντας μέχρι το αντιπολιτευτικό μέτωπο των ΜΜΕ. Γι’ αυτό το τελευταίο, να πω πως κάποτε πριν πολλά χρόνια, στο Πανεπιστήμιο στη Γαλλία, ένας πολύ καλός μου καθηγητής, θέλοντας να τονίζει τη δύναμη των ΜΜΕ στη διαμόρφωση της κοινής γνώμης, μας έλεγε «Δώστε μου εμένα τις τηλεοράσεις, τα ραδιόφωνα και τις εφημερίδες για τρεις-τέσσερις μήνες και μπορώ να σας κάνω το 70% των Γάλλων να θέλουν να κηρύξουν τον πόλεμο στη Γερμανία». Τότε το θεώρησα υπερβολή. Σήμερα δεν θεωρώ τίποτα υπερβολή. Φανταστήκατε λοιπόν ποτέ το γιο της πλύστρας από το Δίκωμο, τον μοναδικό κομμουνιστή Πρόεδρο στην Ευρώπη, που πιστεύει και προσπαθεί για μια πιο δίκαιη κοινωνία, που αποκαλεί «ξεκούτσουλα» τις αγορές και τις πολυεθνικές «κλεφταράδες των λαών» να έμενε ανενόχλητος; Φανταστήκατε τι «κακό» παράδειγμα θα ήταν ακόμα κι αυτό το μικροσκοπικό κρατίδιο για τα ευρωπαϊκά μεγέθη, να κατάφερνε να αντισταθεί έστω και λίγο στη λαίλαπα του νεοφιλελευθερισμού; Οντως, θα ήταν θαύμα.
Με όλα αυτά δεν προσπαθώ να ισχυριστώ, ότι τόσο ο ίδιος ο Δημήτρης Χριστόφιας όσο και η κυβέρνησή του δεν έκαναν λάθη. Λάθη έκαναν, κάνουν και θα κάνουν οι πάντες. Το βασικό πρόβλημα εντοπίζεται όμως στην ίδια την αντίφαση μιας κυβέρνησης που προσπαθεί να ισορροπήσει μεταξύ αλλαγών και κατεστημένου, μεταξύ μιας δίκαιης κοινωνίας και μιας καπιταλιστικής οικονομίας που παρασέρνεται από την δίνη της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης. Και, δυστυχώς, ομελέτα δεν γίνεται δίχως να σπάσεις τ’ αβγά. Ομως, από αυτή τη διαπίστωση μέχρι τους ισχυρισμούς περί καμένης γης, η απόσταση μετριέται με αστρονομικές μονάδες. Είναι πλέον ολοφάνερο ότι η ανοχή που επιδείχθηκε τα δύο πρώτα χρόνια από την αντιπολίτευση στη διακυβέρνηση Χριστόφια, ήταν καθαρά θέμα τακτικής και προετοιμασίας για την αντεπίθεση. Η κριτική που επιδείχθηκε, κυρίως μετά το Μαρί, ξεπέρασε τα όρια του λαϊκισμού και του τυχοδιωκτισμού και έφτασε τα πεδία της αισχρότητας, με τους συνδημιουργούς και συνένοχους της κρατικής δυστοκίας και ανικανότητας να περιφέρονται στα κανάλια και να διαρρηγνύουν τα ιμάτια τους με υποκρισία χιλίων φαρισαίων. Στο θέμα του Κυπριακού που η λύση του ασφαλώς δεν εξαρτάται από τον εκάστοτε Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας, η ίδια υποκρισία. Στο θέμα της οικονομικής κρίσης, η ίδια ακριβώς υποκρισία, μετατρέποντας σε πιπίλα την καθυστέρηση στη λήψη μέτρων. Μέτρα που θα απέφεραν εκατό πενήντα, διακόσια εκατομμύρια. Ε και; Πού θα βρίσκαμε τα υπόλοιπα 8-10 δισεκατομμύρια; Δεν θα ερχόταν πάλι η Τρόικα και η Μέρκελ; Ή μήπως θα έπρεπε να βάλουμε βέτο στο «κούρεμα» των κυπριακών τραπεζών, διακινδυνεύοντας την πτώχευση της Ελλάδας; Πού ήταν η αντιπολίτευση τότε και γιατί δεν βγήκε ανοιχτά να προτείνει κάτι διαφορετικό;
Οπως και να ‘χει, το μέλλον θα κρίνει και θα αποτιμήσει τα έργα και τις ημέρες της πενταετίας Χριστόφια. Προς το παρόν οι όποιες κριτικές έχουν δει το φως της δημοσιότητας μέχρι σήμερα μοιάζουν με παπικούς αφορισμούς.
Προσωπικά, ναι, προτιμούσα και προτιμώ έναν Πρόεδρο που μέσα σ’ αυτήν την καταχνιά, με την ευρωπαϊκή οικονομική ελίτ να ισοπεδώνει τους λαούς, με το γερμανικό ιμπέριουμ και τους υπόλοιπους ισχυρούς να πλιατσικολογούν απέναντι στις χώρες του νότου, να έχει τα κότσια να βγαίνει και να λέει, έστω και δυο κουβέντες για τους «κλεφταράδες των λαών». Εστω κι αυτό κάτι είναι. Τουλάχιστον αποδεικνύει επίγνωση για το τι συμβαίνει στον κόσμο.

Για την αντιγραφή,
[ευπειθώς]
Anef_Oriwn
Πέμπτη 21/2/2013