Κυριακή 9 Σεπτεμβρίου 2012

Ανάρτηση 111/2012! [επίκαιρη, αιγοπροβατοτροφική, φιλόζωη και προβληματισμένη] - Για τους βοσκούς αιγοπροβατοτρόφους, τη βουκολική ζωή και τα αιτήματα τους...

Εισαγωγικά:

Εδώ και μέρες [από τότε – κατά τα τέλη Αυγούστου - που οι αιγοπροβατοτρόφοι ξεκίνησαν τις κινητοποιήσεις τους έξω από το Προεδρικό με αίτημα να τους παραχωρηθεί το 100% της ετήσιας κατά κεφαλήν χορηγίας – η Κυβέρνηση ανακοίνωσε ότι θα τους δοθεί μόνο το 50% της χορηγίας], σκεφτόμουν να γράψω ένα κείμενο σχετικά μ’ αυτό το θέμα. Να γράψω για το δύσκολο γεμάτο κόπους και ταλαιπωρίες επάγγελμα του Βοσκού [κάνοντας αναφορά και στα δικά μου βιώματα], για τις επιδοτήσεις [στην κτηνοτροφία και τη γεωργία] και την αναγκαιότητα τους, αλλά και για την νοοτροπία που αναπτύχθηκε μέσα σ’ αυτούς τους κλάδους να απαιτούν συνεχώς, είτε από ανάγκη, είτε κι από συνήθεια, χορηγίες [τα επαγγέλματα αυτά έχουν γίνει λίγο – πολύ κρατικοδίαιτα], όπως και για την αλγεινή εντύπωση [αλλά και τον θυμό] που μου προκάλεσαν οι σκηνές των ζώων που ξαπολύσαν [απελευθέρωσαν] οι αιγοπροβατοτρόφοι και έτρεχαν τούτα “χασκιασμένα” [συγχυσμένα] και τρομαγμένα στους χώρους του Προεδρικού.

Παρ’ όλο που οι πλείστοι αιγοπροβατοτρόφοι [κάποιοι αυτό-ονομάζονται και ποιμνιοτρόφοι] έχουν αποδεχτεί [έστω και ως ένα κατ’ αρχή πρώτο μέτρο] την πρόταση του Υπουργού Γεωργίας για το 50%, εκείνοι της Πάφου επιμένουν για το 100% ή ΤΙΠΟΤΑ! [Τόσο μάγκες είναι!] Έχουν μάλιστα ανακοινώσει [οι Παφίτες αιγοπροβατοτρόφοι] ότι αύριο Κυριακή θα αφήσουν ελεύθερο μεγάλο αριθμό ζώων σε αμπελώνες και άλλες φυτείες της επαρχίας Πάφου ενώ το ίδιο δηλώνουν ότι θα πράξουν και τη Δευτέρα, μεταφέροντας ζώα στην κυβερνητική αγροτική/κτηνοτροφική “έπαυλη” της Αχέλειας.
Προλεγόμενα:
Ειλικρινά δεν ξέρω αν τέτοιες κινήσεις βοηθούν στην επίλυση προβλημάτων, ή στο τέλος απλώς αυξάνουν τις τριβές και τις αντιπαραθέσεις, τόσο σε κοινωνικό επίπεδο όσο και πολιτικό [καθώς βαίνουμε και προς εκλογές]. Ήδη στο διαδίκτυο παρατήρησα και χλεύη σε βάρος τους [ας  πούμεν, από τον υπερόπτη και ελιτιστή Anti-Christos], αλλά και στήριξη [από την ευαίσθητη Kaisiα]. Πάντως αν λάβουμε υπ’ όψη τι έχουν κερδίσει για το χαλλούμι [και τα εύσημα αποδίδονται σε μεγάλο βαθμό στον Υπουργό Γεωργίας κον Αλετράρη] που τόλμησε και τα ‘βαλε με το τραστ των Κατσελλάρηων [Αγελαδοτρόφων] και των Τυροκόμων, θα ‘πρεπε να ήταν πιο προσεκτικοί! Τζιαι το γάλαν εν το shονώνουμεν μεσ τες στράτες, αλλά αν δεν το θέλουμεν διούμεν το του κόσμου!
Πέραν τούτου προσωπικά, στεναχωρήθηκα, αλλά και δυσφόρησα από την όλη στάση και συμπεριφορά των αιγοπροβατοτρόφων. Κι επειδή δεν έχω τον απαιτούμενο χρόνο να ολοκληρώσω το κείμενο που έγραψα πρόχειρα [με σκέψεις πολλές και προβληματισμούς αρκετους] θα παραθέσω πιο κάτω ένα σχόλιο μου που έγραψα παλιά στου Aceras στην ανάρτηση του με τίτλο “Το βοσκαρέτιν”. [Τούτο ήταν ένα σύγχρονο βουκολικό παραμύθι και το σχόλιο μου εκεί έλεγε πολλά για τη βοshική και τις δυσκολίες και ταλαιπωρίες  του επαγγέλματος].

Τέλος να σημειώσω ότι οι εξαίρετοι διαλεκτικοί λαϊκοί μας ποιητές, Λιασίδης και ο Καρνέρας ήταν και βοσκοί

[Ελάχιστες μικρο-αλλαγές έχω κάμειˑ βασικά διορθώσεις συντακτικών και ορθογραφικών λαθών. Επίσης οι επιχρωματώσεις και υπογραμμίσεις είναι σημερινές]…

«Όντας γέννημα και θρέμμα γεωργοκτηνοτροφικής οικογένειας και μεγαλωμένος στους αγρούς και στις μάντρες, με τους γονιούς μου να ασχολούνται και με τη βοσhιηκήν (εκτός από την γεωργία) και να έχουν κουπάιν με κουέλλες (κοπάδι με πρόβατα), έχω ζήσει από κοντά διάφορες καταστάσεις και έχω εμπλακεί σε πολλές και διάφορες τσοπαναραίϊκες δουλειές … Π.χ. στο ξεμάντρισμα [των κουέλλων], το καθάρισμα (σάρισμα) της μάντρας, το τάισμα και πότισμα των ζώων, το κόψιμο τριφυλλιού (με φασούλα), το μάζεμα των μπάλων από ποκαλάμη, το αλώνισμα (30 Αυγούστου 1974, “μπαίναν στην Άχνα οι οχτροί κ’ εμείς ‘λωνεύκαμεν”!), το ασhερόμπασμαν (νωρίς το πρωί), το λούμαν το κουέλλων (στη θάλασσα) και διάφορα άλλα. Έχω επίσης θύμισες που σχετίζονται με διάφορα περιστατικά και άλλες παρεμφερείς ασχολίες όπως το γέννημα των αρνιών, το γάλεμα, η κατασκευή χαλουμιών, το πάλιωμα των κλιάρων (κριαριών) κατά την εποχή της λεγόμενης “βαθειάς” (γονιμοποίησης) …
Το άλλο πολύ σημαντικό στοιχείο που θα ήθελα να καταθέσω καθώς το έχω ζήσει από κοντά (και το οποίο βγαίνει πολύ έντονα και παραστατικά μέσα από την αφήγηση της ιστορίας) είναι η σύνδεση του ανθρώπου (του βοσκού) με τα ζώα του και η αγάπη που έχει γι’ αυτά!
Θυμάμαι χαρακτηριστικά τον μακαρίτη τον Πατέρα μου (ΕΛΑΦΡΥ ΝΑ ‘ΝΑΙ ΤΟ ΧΩΜΑ ΠΟΥ ΤΟΝ ΣΚΕΠΑΖΕΙ – πέθανε στα 73 του πριν ενάμιση περίπου χρόνο - για ‘μας έφυγε νωρίς), ακουμπισμένο πάνω στην ματσούκα του (τη μαγκούρα του βοσκού) ή στον τοίχο της μάντρας να παρακολουθεί με τις ώρες τα πρόβατα να βόσκουν ή να τρώνε από τις ταΐστρες και τα μικρά αρνιά να παίζουν. Είχε πολλή υπομονή με τα ζώα, κάποτε όμως ξεθεωνόταν μαζί τους, κυρίως στο γάλεμα όπου δυσκολευόταν (όταν είχε μπει πια και στα χρόνια), άμα δεν εστέκουνταν.

Ξεχώριζε κάθε ζώο (εγώ δεν τα κατάφερνα) και ήξερε τα χούγια του. Σε κάποια μάλιστα είχαν δώσει και ονόματα (κυρίως από την μητέρα μου), όπως αυτά περίπου που αναφέρει και ο Aceras στο παραμύθι του, “Το βοσκαρέτιν”. Μερικά ονόματα που θυμάμαι είναι το Πατσάλα (είχε βούλες άλλου χρώματος στο πρόσωπο), Μαυρονούρα (με μαύρη ουρά - στα πρόβατα ως γνωστό κυριαρχεί το άσπρο), Μυτού (με κοντά αυτιά), Κοραλλού (από το κόρη). Για την τελευταία θα κάνω ιδιαίτερη αναφορά και να πω ότι ήταν μια προβατίνα που κυριολεκτικά μεγάλωσε μέσα στο σπίτι μας. Δεν θυμάμαι ακριβώς τι είχε συμβεί (είτε θα είχε ψοφήσει η μάνα  προβατίνα, είτε δεν είχε αρκετό γάλα για να βυζαίνει τα μικρά της) και έτσι πήραμε το συγκεκριμένο αρνάκι στο σπίτι και το ταΐζαμε με το μπιμπερό. Και έτσι έγινε για κάποιο χρονικό διάστημα, το pet sheep της οικογένειαςˑ το βαφτίσαμε μάλιστα και Κοραλλού!
Την συνήθεια του Πατέρα μου να χαζεύει με τις ώρες τις κουέλλες την έχω κι εγώ, όμως όχι με τα πρόβατα (δεν είμαι βοσκός), αλλά με τα πεζούνια (περιστέρια). Στην αυλή έχω ένα πεζουναρκο (περιστεριώνα) με κάμποσα πεζούνια. Κάποιες φορές στέκομαι και τα παρακολουθώ (πως τσιμπολογάνε, πώς φτιάχνουν τις φωλιές τους, πως ζευγαρώνουν, πως ταΐζουν τα μικρά τους). Παλαιότερα, που είχα και πιο πολύ χρόνο (τώρα μόλις και προλαβαίνω και τους βάζω φαΐ και νερό) και ήταν και πιο λίγα σε αριθμό, ήξερα πως ήταν ζευγαρωμένα, που είχε κάθε ζευγάρι τη φωλιά του (συνήθως έχουν από δύο φωλιές) και ποια ήταν τα μικρά τους».
**********************
Και μια μουσική αφιέρωση για τους βοσκούς αιγοπροβατοτρόφους



Anef_Oriwn
[ως βοσκός που δκιαλοΐζεται]
Σάββατο 8/9/2012

12 σχόλια:

Anef_Oriwn είπε...

Ρε ππουshτοππεζέβεγκε κωλο-φασίστα Μαϊμούνα, αρχίδι του κερατά, μαλάκα των καθικιών, κκομπλεξικέ τζι’ ανώμαλε, τι νόμισες; Μα νομίζεις ότι εν να σε αφήκω να το κάμεις δαμέσα τον κερχανέ που μεγάλωσες; Αφού εν ι-βρισκεις να γαμήσεις για να ποθυμάνεις παίξε τζιαι νάκκον μούτσιο, αρχιμαλάκα!

{Απολογούμαι στους τακτικούς επισκέπτες του Blog για το λεξιλόγιο που χρησιμοποίησα πιο πάνω, αλλά η υπομονή έχει και τα όρια της}…

Anef_Oriwn είπε...

Αφού λοιπόν, ξέσπασα και τα είπα του κκομπλεξικού φασιστομαλάκα, [άρρωστος είναι, ας τον πάει κάποιος δικός του σε γιατρό!], να πω και κάτι για το θέμα μας…

***********************
Τελικά οι αιγοπροβατοτρόφοι της Πάφου απελευθέρωσαν(;) σήμερα [σκλαβάκια ήταν;] σε περιοχή του χωριού Αμαργέτη κάπου χίλια γίδια στα κυπριακά η αίγια ή κατσίκα λέγεται «τσούρα»]… Δεν ξέρω αν θα τ’ αφήσουν εκεί ελεύθερα ή αν έχουν βάλει τους εκ της αλλοδαπής βοηθούς τους να τα προσέχουν, [γιατί μπορεί κάποιοι επιτήδειοι να το δουν σαν ευκαιρία να έχουν δωρεάν κατσικάκι], όμως λέτε να ‘χουμε και στην Κύπρο εκείνης τις βουκολικές εικόνες που βλέπουμε στην Ελλάδα με τα κατσίκια να σεργιανούν και να βόσκουν ελεύθερα πέρα δώθεν στα κατσάβραχα και να (αυτό)μαντρίζονται τα βράδια από μόνα τους; [Τα ‘χω δει στην Κρήτη, στην Κεφαλλονιά, αλλά και στη Δυτική Στερεά Ελλάδα, στο δρόμο από Βόνιτσα προς Μεσολόγγι]…

Λάμπρος Καλλένος είπε...

η εποχή της οχείας των αρνιών, δηλαδή η εποχή που βατεύκουνται, λέγεται βατειά, όχι βαθειά. Προέρχεται από το ρήμα βατεύω, που σημαίνει "ερχομαι σε συνουσία", χρησιμοποιείται μόνο για αιγοπροβάτα. Το έλεγξα και με το "Θησαυρό" του Γιαγκουλή.

Ε, εφοήθηκα λλίο με..., με το μήνυμα που βλέπω δίπλα. Χαιρετώ.

Anef_Oriwn είπε...

Κωνσταντά Χατζηκωσταράτσο,
Αντι-χαιρετώ!

Ευχαριστούμε για την γλωσσική πληροφόρηση, αλλά για ποιο «μήνυμα […] δίπλα» μιλάς;

Anef_Oriwn είπε...

Ο αρρωστημένος κωλο-φασίστας, ο Μαϊμούνας ο Arxiepiskopos - link: http://arxiepiskopos.blogspot.com/2012/09/40.html [που προφανώς μεγάλωσε σε μπουρδέλα, όπου μάλιστα εξακολουθεί να συχνάζει, εξ ου και τα πολλά του απωθημένα και κκόμπλεξ – τον καημένο!] έχει πάθει παράκρουση! Μού έχει στείλει μέσα σε 15 λεπτά, 60(!) περίπου φορές το ίδιο υβριστικό μήνυμα.!!! Ούτε να πρωτοτυπήσει δεν τα καταφέρνει…
Η επιστήμη σηκώνει πλέον τα χέρια ψηλά!
Τα παιδία παίζει! Και τι παίζει!
Άντε δώστε του και κανένα κουβαδάκι και καμιά κούκλα!
Ρεεε, έκατσες πάνω!

Ανώνυμος είπε...

Εν πολλά πιο περίπλοκα τα πράματα με το γάλα.

Αργησα, λόγω διακοπών να σου απαντήσω αλλά έκαμα μια αρχή

Ανώνυμος είπε...

Εν πιό περίπλοκα τα πράματα με το γάλα τζαι με το χαλλούμι..

Αργησα να σου απαντήσω, λόγω διακοπών, αλλά έκαμα μιαν αρχή..

Καϊσίν

Ανώνυμος είπε...

Δεν ειναι 50% ειναι 37%. Αλλα πε μου τζεινον σε μαρανε.

Anef_Oriwn είπε...

Kaisiα,
Σε χαιρετώ και καλωσόρισες!
Για το χαλλούμι δες το σχόλιο μου πιο κάτω …
Τα λέμε …

Anef_Oriwn είπε...

Εξυπνόβλακα Ανώνυμε [ημερ. 10/9/12 1:00 μ.μ.],

Αυτό το «τζεινον σε μαρανε» που είπες, αναδύει την Μαϊμού- ινικη Arxiepiskop-ική ΣΟΥ μπόχα!

Για γενικότερη ενημέρωση [γιατί ΕΣΥ ως φαίνεται από το ύφος του λόγου ΣΟΥ, είσαι κι απαίδευτος τζιαι “ξύλο απελέκητο”!], τον Μάρτιο συμφωνήθηκε [για το πρότυπο για το χαλλούμνι] όπως την περίοδο Δεκέμβρη-Ιούνη το χαλούμι περιέχει ποσοστό τουλάχιστον 35% αιγοπρόβειου γάλακτος, ενώ την περίοδο Ιούλιου-Νοεμβρίου, το ποσοστό θα φτάνει το 23%.
Ακόμη, με τη λήξη μιας πενταετούς μεταβατικής περιόδου, δηλ. το 2017, ο στόχος είναι να ικανοποιείται το πρότυπο για το χαλούμι [που είχε εγκριθεί παλαιότερα και], που προβλέπει ποσοστό 51% αιγοπρόβειου γάλακτος και 49% αγελαδινού.

Ξηγηθήκαμε νεαρέ; [Επάθαμεν της παροιμίας που λαλεί “έλα παππού μου να σου δείξω τ’ αμπέλια ΣΟΥ”]…

Anef_Oriwn είπε...

Πληροφορείτε ο γνωστός ψευτο-Ανώνυμος που γράφει σχόλια [υβριστικά, εμετικά, χυδαία και φασιστικά] για το Blog ΜΟΥ, αλλά μπλοκάρονται λόγω μετριασμού [ελέγχου], ότι δεν μπορεί να κρυφτεί γιατί μόλις εμφανιστεί αναδύεται η Μαϊμού- ινικη Arxiepiskop-ική ΤΟΥ μπόχα με αποτέλεσμα να βρωμολοά ο τόπος!
Επίσης να τον ενημερώσω [για να μην ανησυχεί] για την πάρτη μου γιατί είμαι μια χαρά στην Υγεία ΜΟΥ. Ο ίδιος να πάει να κοιταχτεί σε κανενα ψυχίατρο, πέρκι τζιαι ξεπεράσει λίγα από τα χρόνια προβλήματα του! Εγώ τον λυπάμαι τα μάλα, αλλά δεν μπορώ να τον βοηθήσω. Το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να ετοιμάσω του μιαν έκθεση για τον ψυχίατρο όπου να [ΤΟΥ] επεξηγώ γιατί ο ασθενής του είναι τόσο μαλάκας, κκομπλεξικός κι αντικοινωνικός… [Δεν είναι και λίγο πράμα να ‘χει μεγαλώσει σε κκερχανέ! Κι από την άλλη να μην μπορεί αν συνάψει σχέση με γυναίκα! Πόση (αυτό) χειροπρακτική να (αυτο)εξασκήσει! Πολλά τα ψυχικά του τραύματα! ]…

Ψευτο-Arxiepiskopε, για πες αλεύρι, ο Papalangi σε γυρεύει! [link: http://spapalagi.blogspot.com/2012/09/blog-post.html?showComment=1347250134640#c7350839758914582140]...

Anef_Oriwn είπε...

Χεχεχε!!!
Οι παρακρούσεις συνεχίζονται μ’ αμείωτους ρυθμούς! Αγιάτρευτη η περίπτωση του γνωστού μαλακο-καθικιού!

Πάντως έτσι πληροφοριακά να (ΤΟΥ) αναφέρω ότι δεν λέμε «πότε τη χάνεις πότε τη βρίσκεις…», αλλά «πού τη χάνεις πού τη βρίσκεις…»!!!
Χοχοχο [ρε χοχόϊν]!!!