Κυριακή 30 Σεπτεμβρίου 2012

Ανάρτηση 125/2012! [μακροσκελής αλλά ενδιαφέρουσα και ευχάριστα διαβαστική, επετειακή, φιλοσοφημένη, χρονογραφική, συνεχιζόμενη Γκανταλφική και (ψευδο)λογοτεχνίζουσα] – Περί επετείων ο λόγος, αλλά και περί διαφόρων άλλων ενδιαφερόντων τινών...


Αντί εισαγωγής:

«Υπάρχουν δύο κατηγορίες ανθρώπων: αυτοί που τρέφονται από τη νοσταλγία κι αυτοί που την αρνούνται.»

***********************
Περί επετείων

Η Μέρα της Κυπριακής Δημοκρατίας  η αυριανή, 1η Οκτωβρίου! Αργία, γιορτή και σχόλη! Κι έτσι που μας έτυχε και Δευτέρα φέτος, οι έχοντες και την οικονομική δυνατότητα, μπορούν να αξιοποιήσουν το τριήμερο για κάποιο ταξιδάκι [εκτός] ή καμιά εκδρομούλα [εντός]… Τι λέτε να πάμε για “προσκύνημα”(!) στον Άγιο Κυπριανό στο Μένοικο [που γιορτάζει στες δκυο τ’ Οκτώβρη] και να φάμε και οφτόν [δημμένον];

{Σε καμιά Γιορτή του Ππαλουζε, όπως ας πούμεν, στη Βάσα, στη Λόφου, στη Σαλαμιού [Gregoris σσιερετούμεν], ή στο Άρσος, επήετε μέσ’ τον Σεπτέμβρη; Πάντως μην χάσετε μέσα στον Οκτώβρη τις Πολιτιστικές Διαδρομές στις Μέρες Πολιτιστικής Κληρονομιάς.
Σημ. 11/1/2012: Το πιο πάνω link δεν ανοίγει πια - φαίνεται πέρασε σε αδράνεια. Όμως για το ίδιο θέμα μπορεί να πάρετε μιαν ιδέα πατώντας εδώ κι εκεί}…

Δεν ξέρω αν την Πρώτη τ’ Οκτώβρη μπορούμε να την πούμεν και Επέτειο της Κυπριακής Ανεξαρτησίας, [ήμασταν καμιά φορά πραγματικά ανεξάρτητοι;], όμως ως τέτοια είχε καθιερωθεί αρχικά η 16η Αύγουστου, αλλά μετά άλλαξε. Προφανώς γιατί μεσο-αυγουστιάτικά είναι κομμάτι δύσκολο να γίνονται παράτες, γιορτές, ομιλίες και πανηγύρια και μάλιστα με περιεχόμενο “εθνικό”. Το 15αύγουστο ευδοκιμούν μόνο τα πανηγύρια της Παναγίας! 

Όμως οι επέτειοι στη ζωή μας που [πρέπει να] έχουν κάποια σημασία και που μας κάνουν να ανακαλούμε στη μνήμη μας [αν δεν έχουμε πάθει Αλτζχάιμερ] διάφορα συμβάντα, περιστατικά και γεγονότα [προσωπικά, οικογενειακά, ιστορικά, “εθνικά”] είναι πάμπολλές. Πόσες να πρωτοθυμηθούμε κ’ εμείς! Πάντως μην τολμήσετε να ξεχάσετε επέτειο της Εταίρας Ημίσεως ΣΑΣ [γενέθλια, ονομαστική γιορτή, επέτειο γάμου]. Το τι προβοσκίδες θα δείτε να κυκλοφορούν γύρω ΣΑΣ, δεν περιγράφεται! Κι όταν λέω να μη ξεχάσετε, δεν εννοώ να τη θυμηθείτε για να πείτε απλώς κάνα “Χρόνια Πολλά” και να την σκαπουλάρετε με κανένα δεμάτι φκιόρα! Το “Χρόνια Πολλά” πρέπει να συνοδεύεται με τα κατάλληλα παρελκόμενα!

Σίγουρα και σήμερα, 30η Σεπτεμβρίου, κάποιοι εξ Ημών και Υμών θα ‘χουν κάποια επέτειο, μικρή ή μεγάλη για να γιορτάσουν... Αν φυσικά δεν την ξέχασαν και τη θυμούνται και  νοιώθουν ακόμα την ανάγκη ή θεωρούν ότι υπάρχουν λόγοι για να την τιμήσουν, περιτυλίγοντας την με μπόλικο συναίσθημα!

{Ενημερωτικά και παρενθετικά να αναφέρω ότι σαν σήμερα στις 30 του Σεπτέμβρη του 1966 η Μποτσουάνα απέκτησε την ανεξαρτησία της από τους Βρεττανούς, ενώ δυο χρόνια πριν, στις 30 Σεπτεμβρίου τού 1964 γεννήθηκε η Monica Bellucci! Ουαααουουου!}

**********************
Φιλοσοφώντας με τον Γκάνταλφ

Τέτοιου είδους φιλοσοφίες κι αλλά τινά [παρόμοιας ή παρεμφερούς φύσεως], όπως ας πούμεν, για τις «ψυχοσωματικές διαταραχές που προκαλεί ο έρωτας στους άντρες», λέγαμε νωρίτερα απόψε, με τον παρέα τον Γκάνταλφ. Βρεθήκαμε, [όπως είχαμε ξηγηθεί πριν καμιά 15ρια μέρες], σε μιαν ταβερνούλα στη Λάρνακα [«με τραπεζάκια έξω»]. Κι εκεί, κάτω από το ολόγιομο φεγγάρι να κόβει βόλτες στον ουρανό [κρυμμένο την πιο πολλή ώρα πίσω από τα σύννεφα – απόψε βρήκε να χει συννεφιά!ˑ με τη συννεφιά χάθηκαν από τον ουρανό και δυο άστρα φωτεινά στα βορειοανατολικά που πρόσεξα ψες] και μεταξύ άρτου και οίνου [σουβλακίων κι άλλων μεζέδων «πα’ στα κάρβουνα» και ουζακίου για μένα, και μπιρίτσας για τον Γκάνταλφ] αμπελο-φιλοσοφήσαμε ... Ο Γκάνταλφ λέει, ας πούμεν, πως «αν θες ν’ αγιάσεις πρέπει [πρώτα] ν’ αμαρτήσεις», [που πάει γάντι, τουλάχιστον για την πάρτη του!], καλαμπουρίσαμε [θυμήθηκα και είπα και μερικά ανέκδοτα] και φυσικά δεν παραλείψαμε να ψιλο-πολιτικολογήσουμε κιόλας [κυρίως για την υποψηφιότητα Μαλά, τον γάμο ΔΗΣΥ-ΔΗΚΟ και τα προικοσύμφωνα τους, για τον (ας πούμεν) Αρχιεπίσκοπο, αλλά και για την Τρόικα και τα μνημόνια της. Επ’ αυτού ομοφωνήσαμε ότι «έρχονται μέρες δύσκολες», αλλά και «βροχή και μπόρα»]! Παράλληλα, σημειώσαμε ότι δεν ΜΑΣ είναι δα και εύκολο [παρά την κρίση] να βάλουμε κάτω και να παραμερίσουμε μικροαστικές συνήθειες, [ας πούμεν έρωτες, εξόδους  και διακοπές!]…  

Όντως κουνουshτίσαμε [μιλήσαμε] αρκετά. Τα ‘παμε και εις βάθος και εις πλάτος, πιο πολύ όμως μιλούσε ο Γκάνταλφ [κάποιες στιγμές μάλιστα μονολογούσε – μ’ επαιζε μονότερμα!]... Κι όχι φυσικά για τις αμπέλους, ή περί ανέμων και υδάτων, αλλά κυρίως περί έρωτος κι άλλων δαιμονίων. Ήταν καταφανώς φορτισμένος [προφανώς όχι για την επικείμενη 1η του Οκτώβρη], αλλά για κάτι άλλο. Πήγα να τον ψαρέψω [δεν μου το βγάζετε από τον νουν ότι, “Γυναίκα είναι η αιτία”, για τη ρομαντική αλλά και κάπως θλιμμένη και μελαγχολική του διάθεση – υποθέτω πως κάποιος πρόσφατος έρωτας ΤΟΥ θα κατέληξε στο ερωταφείο!], αλλά σφίγγα ο παρέας! Όμως ξέρω ότι κάποια στιγμή θα ‘ρθει από μόνος του [όταν θα νοιώθει έτοιμος] να μου πει τι τον απασχολεί, ή τι περιπέτεια [ερωτο-συναισθηματική] έζησε πάλι. Είναι και ερωτιάρης ο μπαγάσας! Να φανταστείτε ότι μέχρι και  ερωτικός μετανάστης έγινε κάποτε! [Αυτόν τον όρο θα ΣΑΣ τον αναλύσω κάποιαν άλλη φορά]...

Πάντως, σχεδόν αμέσως μετά που καθίσαμε στο ταβερνάκι, ξεκίνησε να υμνεί το φεγγάρι μέσα από τους στίχους τού Sister Moon, ενός τραγουδιού του Sting:  

«Sister moon will be my guide
In your blue blue shadows I would hide
All good people asleep tonight
I’m all by myself in your silver light
I would gaze at your face the whole night through
I’d go out of my mind, but for you»

{Και σε μετάφραση:

Αδελφή μου σελήνη, εσύ θα είσαι οδηγός μου
στις γαλάζιες σκιές σου να κρυφτώ
όλοι οι καλοί άνθρωποι θα κοιμηθούν απόψε
κι εγώ μονάχος κάτω απ’ το φως σου το ασημένιο
όλο το βράδυ να κοιτώ το πρόσωπο σου
θα τρελαθώ για σένα»}.

Στο τέλος της βραδιάς [ΜΆΣ] τραγούδησε κιόλας! Τούτη τη φορά, προφανώς επηρεασμένος κι από την πανσέληνο, ΜΑΣ είπε το “Θα πιω απόψε το φεγγάρι”, του Γιάννη Πουλόπουλου, ενός άλλου αγαπημένου του τραγουδιστή...

Τέλος πάντων...  Ίδωμεν, τι μέλλει γενέσθαι μαζί του.......
Keep tuned

*************************
Μεταγραφήματα [για όσους δεν έχουν βαρεθεί]:

1. Περί βιβλίων

Ξέχασα να ΣΑΣ πω ότι ο Γκάνταλφ κουβάλησε μαζί του κι ένα βιβλίο. Ένα λογοτέχνημα με τίτλο “Επόπτης” [εκδόσεις “Λιβάνης”, 2012], του τροβαδούρου της “Πηνελόπης”, Μιλτιάδη Πασχαλίδη.

Το ‘φερε για να μου το δείξει και να μου συστήσει να το διαβάσω γιατί αποτελεί [όπως είπε], εγχειρίδιο περιγραφής, ανάλυσης και κατανόησης [από εμάς τους άντρες] των «βλαβερών συνεπειών του Έρωτα», [εξ ου και το «Η Γυναίκα είναι σκληρός Άνθρωπος», που (ΜΟΥ) πέταξε τις προάλλες, την προηγούμενη φορά που βρεθήκαμε], και πως κάποιοι έρωτες [και κατ’ επέκταση και γυναίκες] σημαδεύουν τη ζωή μας, αλλά και πως ΜΑΣ ταλαιπωρεί η συνείδηση μας [ο “Επόπτης” στο βιβλίο του Πασχαλίδη] για τις αποτυχίες, τις παραλείψεις και τα λάθη μας! Προφανώς δακτυλόδειχνε ΕΜΑΣ τους ΔΥΟ, ένεκα του Έρωτα [ή/και της λατρείας] που επιδεικνύουμε προς το Γυναίκειο Φύλο(!) [για να συμπληρώσει, για τον εαυτό ΤΟΥ, «εγώ όμως είμαι εθισμένος [στον έρωτα] και δεν ξεκόβω»]...  

Άφησε το βιβλίο σε μια άδεια καρέκλα εκεί παρά το τραπέζι που καθόμασταν, για να το δω μετά. Τού ‘χα πει πως δεν έχω χρόνο να το διαβάσω τώρα, καθώς αυτήν την εποχή μ’ έχει καθηλώσει το “Κατεδαφιζόμεθα” της Διδώς Σωτηρίου και ότι, μόλις το τελειώσω [λίαν συντόμως υπολογίζω] θα ξεκινήσω να διαβάζω την “Εντολή” της ιδίας.  

Κάποια στιγμή λοιπόν,  που σηκώθηκε για να πάει στο ΒεΣε [έτσι λαλούν οι “καλαμαρά(δ)ες” το αποχωρητήριο] για “ψιλό” του [ένεκα η μπίρα βλέπετε], το πήρα για να του ρίξω μια ματιά. Κι όπως το μετροφυλλούσα πρόσεξα ότι πέρα δώθε, μέσα στο κείμενο του βιβλίου, υπήρχαν σημειώσεις και υπογραμμίσεις [με μολύβι], προφανώς δικές του. Το μάτι μου όμως, στάθηκε στο πιο κάτω μικρό απόσπασμα που ήταν μαρκαρισμένο με ροζ highlighter:

«Μέχρι τα μέσα του Ιουνίου η Αλεξάνδρα πήγαινε τα πρωινά στη σχολή κι έπειτα περνούσε απ’ το σπίτι του Μπιλ, μια μικρή σοφίτα χωμένη στα στενά της Παλιάς Πόλης, τον ξυπνούσε, χωνόταν κάτω από το σεντόνι κι έκαναν έρωτα μέχρι εξαντλήσεως. Μετά εκείνη έμπαινε κάτω από το ντους κι ο Μπιλ έψηνε καφέ και περίμενε να τη δει να αναδύεται βρεγμένη, τυλιγμένη όπως όπως με το μπουρνούζι του, και αναρωτιόταν ποια Μοίρα καλή του ‘χε στείλει ετούτη τη δροσιά μέσα στο κατακαλόκαιρο».

Και δίπλα στο περιθώριο μια σημείωση [του], με μολύβι: «Αυτό θα πει να χαίρεσαι τον έρωτας!»

{Μα τι λαλείς ρε Γκάνταλφ; Γίνεται να πήγαινε η μικρά, (προφανώς κορίτσι «σαν τα κρύα τα νερά»), να τρύπωνε κάτω από τα σεντόνια τζι’ ο τύπος να ζούσε στην κοσμάρα του; Εκτός και αν ήταν κανένας υπναράς, οπόταν καθόλου παράξενο να θύμωνε κι η μικρά και να σηκωνόταν απ’ το κρεβάτι και να ‘φευγε η έρμα, “με θκυο shείλη καμένα” [τρόπος του λέγει]! Τι λέω; Μην εκπλήσσεστε, συμβαίνουν κι αυτά!}…  

Κι πιο κάτω σ’ άλλη σελίδα, μαρκαρισμένο και πάλι με ροζ highlighter [κάπου υπήρχαν και κίτρινα μαρκαρίσματα] εντόπισα και το εξής:

«Απλώς συνειδητοποίησε [σημ. δικιά μου: ο ήρωας του βιβλίου, δηλ. ο τύπος στον οποίο αναφέρθηκα πιο πάνω] ότι μαζί της μπορούσε να αφαιρέσει ένα κομμάτι από την πανοπλία του, ίσως όχι την ασπίδα ή τον μπρούτζινο θώρακα –όχι ακόμα-, αλλά έστω το σπαθί ή την φαρέτρα με τα ιοβόλα βέλη. Ένιωθε πως άρχιζε να την εμπιστεύεται. Δεν ήθελε όμως να βγάλει βιαστικά συμπεράσματα. Ο καθένας εμφανίζει τον καλύτερο εαυτό του μέχρι να αισθανθεί σχετικά ασφαλές το έδαφος κάτω από τα πόδια του. Ύστερα ξεκινάει ο κανιβαλισμός.»
{Σχόλιο από μένα: ΟΥΔΕΝΑ!}…

Και λίγο πιο κάτω [αλλά τώρα σημαδκιασμένο με κίτρινο μαρκαδόρο – δεν κατάλαβα γιατί]:

«Αυτά τα κορίτσια ερωτεύεσαι. Είτε είσαι έντεκα χρονώ, είτε τριάντα ένα, είτε εξήντα ένα. Και μετά, ως είθισται, αναλογίζεσαι τα χαμένα χρόνια και τα λάθη μιας παρτίδας που απλώς δεν έπρεπε να παίξεις» 

και
«Γιατί άραγε οι απανταχού φωτογράφοι προτιμούν το ηλιοβασίλεμα από την ανατολή; Μήπως σαν μια διαρκή και παντελώς χρυσή υπενθύμιση πως όλα είναι προορισμένα να τελειώσουν;» 

[Ναι, αργά ή γρήγορα, ΟΛΑ θα τελειώσουν κάποια στιγμή]…

*****************************
2. Προσχέδιο αφηγήματος –
    Μια κλεφτή ματιά στις σημειώσεις του
    συγγραφέα [Γκάνταλφ]

Στο μεταξύ ανάμεσα στις σελίδες του βιβλίου εντόπισα και μια κόλλα χαρτί διπλωμένη στα τέσσερα. Ήταν μια κόλλα με γραμμές πατικωμένη με σημειώσεις με μικρά κατσουβέλικα γράμματα, τα γνωστά ιερογλυφικά του Γκάνταλφ. Γράφει σαν γιατρός, ρε gamoto! Κάποτε μάλιστα διερωτούμαι αν ο ίδιος τα καταφέρνει και διαβάζει τα ορνιθοσκαλίσματα του. 

**********************
{Παρένθεση 1η: 
Η αναφορά μου σε «ορνιθοσκαλίσματα» μου θύμισε ένα συμφοιτητή μου που προσπαθούσε την εποχή των σπουδών μας να γράφει κάθε τι που έλεγε ο Καθηγητής στις διαλέξεις- κάποτε το ‘κανε και μηχανικά. Όταν σε μια εξεταστική περίοδο διάβαζε από τις σημειώσεις που είχε πάρει από τις διαλέξεις, έφτασε σ’ ένα σημείο που δε μπορούσε ούτε ο ίδιος να ξεχωρίσει τι έγραφε! Μετά από κάποια προσπάθεια κατάφερε τελικά να αποκρυπτογραφήσει την πρόταση: «Εσείς οι τελευταίοι κλείστε την πόρτα»!}… 

********************
[Και η συνέχεια της “λαθρανάγνωσης”]…

Πήρα λοιπόν, την κόλλα και την ξεδίπλωσα αργά και προσεχτικά [σαν να κρατούσα κάτι το πολύτιμο] ρίχνοντας κλεφτές και ένοχες ματιές στα πέριξ και κυρία προς την κατεύθυνση που έφυγε ο Γκάνταλφ. Κανένας και καμία δεν με παρακολουθούσε και ο Γκάνταλφ μόλις είχε φύγει για το ΒεΣε… Όμως ΕΓΩ ένοιωθα σαν μικρό παιδάκι [μιας άλλης εποχής] που με χίλιες δυο προφυλάξεις [μη και το τσακώσουν] πάει να σουφρώσει από την αρμαρόλλα το βάζο με το γλυκό [καρυδάκι, κυδώνι, ή κιτρόμηλο] που έφτιαξε η Μάνα, αλλά προοριζόταν μόνο για τους ξένους. Το έρμο το παιδάκι όμως, ήθελε κι αυτό να δοκιμάσει, ας είναι κι ένα κομματάκι. Κι εγώ μόνο μια ματιά, έτσι από περιέργεια, ήθελα να ρίξω στην “ιατρική συνταγή” του Γκάνταλφ, ασχέτως αν τελικά της έριξα καμιά δεκαριά και βάλε. Πολύ ενδιαφέροντα ήταν αυτά που έγραφε και προς στιγμή αφαιρέθηκα, άστε που απαιτείτο και ιδιαίτερη προσπάθεια για να μπορέσω να διαβάσω τι έγραφε,

*************************
{Παρένθεση 2η:

Θυμάμαι πριν μερικά χρόνια, όταν πήγα να πετάξω κάτι κλαδέματα σ’ ένα σκυβαλότοπο, βρήκα εκεί πετάμενα σ’ ένα σωρό, περιοδικά (κάποια και “ερωτικού”(!) ανεβαστικού περιεχομένου – κοίτα να δεις αγαπητή αναγνώστρια, τι πάνε και πετάνε, οι ασσυχχόμαπτοι, στα σκουπίδια), σχολικά τετράδια και κάποια βιβλία… Ανάμεσα στα τετράδια ήταν και δυο με παχύ κόκκινο εξώφυλλο που όταν τους έριξα μια ματιά κατάλαβα πως ήταν κάτι σαν ημερολόγιο/σημειώσεις για την καθημερινότητα κάποιας κοπέλας, ενώ ένα άλλο με γαλάζιο ξώφυλλο ήταν παιδιού του Δημοτικού - Δ΄ Τάξης έλεγεˑ έγραφε κι ένα όνομα απ’ έξω κι έφερε τίτλο “Το Ημερολόγιο μου  - Ό, τι είδα”… Τα πήρα και κάπου τα φύλαξα με σκοπό να τα μελετήσω κάποια άλλη στιγμή -  ακριβώς για ποιο λόγο, δεν ξέρω}…

***********************

Κι επανέρχομαι στα ιερογλυφικά του Γκάνταλφ]

Πάνω – πάνω ψηλά στην κόλα έγραφε [ως τίτλο]:  
“Προσχέδιο αφηγήματος/μυθιστορήματος [φαίνεται δεν είχε  καταλήξει ακόμα αν θα ήταν απλό αφήγημα ή μυθιστόρημα] με πολιτική και ερωτική πλοκή -  Σημειώσεις, σκέψεις [προφανώς καταχώρησε εκεί ό,τι του κατέβαινε στην κούτρα με αφορμή διάφορα περιστατικά], ατάκες, ιστορικά και πολιτικά γεγονότα, εκδηλώσεις πολιτικού και κοινωνικού περιεχομένου”... [Και σε παρένθεση έγραφε: «Να μην ξεχάσω να τελειώσω το διάβασμα του βιβλίου της Δανέλλη και του Παπαρήγα “Ο Ταγματαρχης”»]...

[Α, ρε μπαγάσα Γκάνταλφ! Σ’ έπιασα στα πράσα. Προπονείσαι και για συγγραφέας!]…

Πιο κάτω είχε ως επεξηγηματικό υπότιτλο:

“Περιδιάβαση την πρόσφατη ιστορία της Κύπρο με άξονα τον ετεροχρονισμένο [δεν κατάλαβα τι εννοούσε μ’ αυτό] και παθιασμένο πλην προβληματικό έρωτα δύο συνειδητοποιημένων και δραστήριων Αριστερών [εκείνος φιλοΑΚΕΛικός, εκείνη ανέντακτη] – Ο έρωτας τους, οι προβληματισμοί τους για τη σχέση τους, οι διαφωνίες τους, οι αντιπαραθέσεις τους, οι ωραίες τους στιγμές, οι πολιτικές εξελίξεις και η διασύνδεση τους με γεγονότα του παρελθόντος, η συμμετοχή τους σε εκδηλώσεις και κινητοποιήσεις της Αριστεράς”    

Στο μεταξύ εγώ σαν κλέφτης κοίταζα συνεχώς πέρα δώθε, πιο πολύ μη και επέστρεψει ξαφνικά από την τουαλέτα ο Γκάνταλφ και με πιασει στα πρασα... Παράλληλα έριχνα και βιαστικές ματιές στα γραφόμενα στη κόλλα που είχα στα χέρια μου. Τούτα μου χαν κινήσει, gamoto, το έντονο ενδιαφέρον, αλλά και την περιεργεια…

Κάπου λοιπόν, έπεσε το μάτι μου και στα εξής:

«Εστιατόριο/Ταβέρνα: “Η Στοά του Δημήτρη” (Παντοπωλείο Αγίου Αντωνίου) – Στέκι (για μεσημεριανό) ακαδημαϊκών, πολιτικών, δημοσιογράφων»,
Εστιατόριο “
Mediterranean” (Λευκωσία) – σκέψεις για έξοδο για ψαρικά,

Ταβέρνα “Βαρωσιώτης” – Λάρνακα (ωραίο φαγητό, αλλά με τσουχτερές τιμές),
Café “Viale” – Στέκι των Σκαλιωτών,
“Καλά Καθούμενα” – χώρος σύναξης ατόμων της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς και του αναρχικού χώρου,
Περιδιάβαση στον τουρκοκυπριακό τομέα της Λευκωσίας»

************************
Κάπου αλλού όμως εντόπισα κι ένα ερωτικό [τηλεφωνικό ως συμπέρανα] διάλογο με περιγραφές τρυφερών προσωπικών στιγμών…

{Αναθεωρημένο/Διορθωμένο κείμενο - 7/10/2012: 
Πήγα να τον διαβάσω, [τον διάλογο] αλλά ένιωσα ότι ήταν σαν να ιεροσυλούσα και  σταμάτησα αμέσως… Σίγουρα θα υπήρχαν εκεί πολλά ενδιαφέροντα κι αποκαλυπτικά πράματα, αλλά τ’ άφησα… Δεν ήξερα κιόλας από πού άντλησε το υλικό του ο φίλος  ο Γκάνταλφ. Έβαλα λοιπόν, την κόλλα με τις σημειώσεις, πίσω, μέσα στο βιβλίο και το βιβλίο στην καρέκλα που ήταν πιο πριν…}

**********************
Επίλογος:

Όταν ο Γκάνταλφ επέστρεψε [μετά από μερικά δευτερόλεπτα - μόλις και προλαβα, δηλαδίς] από το αποχωρητήριο, εγώ προτίμησα να μην ρωτήσω τίποτα! Ίσως κάποια άλλη φορά είπα… Όμως την ώρα που φεύγαμε μου ‘δωσε το βιβλίο του Πασχαλίδη για να το διαβάσω, όταν θα έβρισκα χρόνο… [Και η κόλλα με της σημειώσεις του παρέμεινε εκεί, ανάμεσα στις σελίδες του]…  

*************************
Σημαντική διευκρινιστική σημείωση:

Τα πιο πάνω ΔΕΝ είναι εξ ολόκληρου αποκυήματα της [καλπάζουσας τελευταίως] φαντασίας μου. Γι’ αυτό και τυχόν ομοιότητες και (δια)συνδέσεις των όσων γράφω με υπαρκτά πρόσωπα και καταστάσεις [που πιθανόν να γνωρίζετε ή να ΣΑΣ θυμίζουν κάτι], να ‘στε σίγουροι/σίγουρες ότι δεν [ΣΑΣ] προκύπτουν συμπτωματικά ή/και τυχαία…

Anef_Oriwn
[προβληματισμένος με τον Γκάνταλφ – κι όχι μόνο!]
Κυριακή 30/9/2012

Σάββατο 29 Σεπτεμβρίου 2012

Ανάρτηση 124/2012*! [νοσταλγική, συναισθηματική, προβληματιζόμενη και μουσικο-τραγουδιστική] – Σκέψεις, προβληματισμοί, αισθήματα και συναισθήματα και νοσταλγικές αναπολήσεις…


{* - Επεξηγηματική σημείωση [29/9/2012]:
Tο κείμενο αυτό ετοιμάστηκε και γράφτηκε τη Δευτέρα 24 του μηνός}…

************************
Αντί εισαγωγής:
«Ποττέ έν πρέπει το πλάσμα να αρνιέται τα ένστιχτα του.» [Diasporos]«Αλλά ούτε και να καταπιέζει τα αισθήματα του». [Anef_Oriwn]...

***********************
Προκαταρκτικές διευκρινίσεις:

Ο διαδικτυακός [blogger-ικός] αυτός χώρος χρησιμοποιείται κύρια από τον έναν και μοναδικό [εδώ πάει το “εις και μόνος”] Διαχειριστή του, [τον Blogοδεσπότη Anef_Oriwn],
-  βασικά για να εκφράσει, τις (Αριστερές) σκέψεις, ιδέες, απόψεις, προβληματισμούς και ερωτήματα του, πάνω σε ποικίλα θέματα και ζητήματα [πολιτικά, οικονομικά, κοινωνικά, ιστορικά],
-  αλλά και για να περιγράψει και να καταγράψει βιώματα, εμπειρίες και αναμνήσεις του, 
-  να βγάζει ενίοτε και τα σώψυχα του καταθέτοντας αισθήματα και συναισθήματα που τού προκαλούνται ή που προκύπτουν από  διάφορα περιστατικά, σκέψεις και συνειρμούς, και
-  να προβαίνει ακόμα και σε “εξομολογήσεις” που μπορεί να αποκαλύπτουν τον “βαθύ” εαυτό του...

**********************
Πρόλογος:

Το σημερινό μου κείμενο λοιπόν, δεν είναι πολιτικό. Θα έχει μια καθαρά προσωπική χροιά και υφή. Μέσα απ’ αυτό  η Αφεντομουτσουνάρα μου θα εκφράσει προσωπικές σκέψεις και συναισθήματα που με κατέλαβαν, ψυχή τε και σώματι, τις τελευταίες μερικές μέρες και κυρίως κατά το περασμένο παρασκευο-σαββατοκύριακο… Κατέλαβαν κάθε γωνιά του μυαλού μου [και καταταλαιπώρησαν την σκέψη μου], με φόρτισαν συναισθηματικά και ψυχικά, μ’ έκαναν να νοσταλγώ πρόσωπα και καταστάσεις και περιόρισαν σε μεγάλο βαθμό τη διάθεση μου για οτιδήποτε άλλο!

Το διάβασμα, το γράψιμο και το blogging, μού έδιναν μεν διεξόδους διαφυγής και ηρεμίας, αλλά ο νους ταξίδευε μετά από λίγο στα ίδια μέρη [και πρόσωπα]. Σταματούσε [έστω και για λίγο], ή περιοριζόταν, η πίεση που ένοιωθα από τη συνεχή και επαναλαμβανομένη αναπαραγωγή σκέψεων [συχνά μελαγχολοφόρων και κάποιες στιγμές και δακρυγόνων] που είχαν ως αφετηρία αναμνήσεις διαφορες. Έκαμνα συνεχώς σημειωτόν στα ίδια και τα ίδια, αυξάνοντας έτσι τις εντάσεις του συνδρόμου νοσταλγίας που με κατέβαλε και με γέμιζε με επιθυμίες πολλές, αλλά και προσδοκίες απροσδιόριστες! 

***********************
Προειδοποίηση -
[προς αναγνώστες/αναγνώστριες]:

Σας ενημερώνουμε και παράλληλα σας προειδοποιούμε, πως ό,τι διαβάσετε πιο κάτω είναι καθαρά προσωπικό και ότι τούτο δεν  περιέχει κάποιο άκσσιον [action], δηλ. κάτι το συνταρακτικό. Γράφτηκε μάλιστα κάτω από έντονη συναισθηματική φόρτιση. Προβληματίστηκα δε πολύ αν θα τον δημοσιοποιούσα [«Τι, θα βγάζουμε και τα σώψυχα μας στον αέρα», είπα.“Τα εν οίκω μη εν δήμω”!], αλλά μετά σκέφτηκα, «μα που εν το κακό;»... [Εξ άλλου, και στο κάτω – κάτω δικό μoυ είναι το Blog, κι ό,τι γουστάρω γράφω]…

Αν όμως, ΕΣΕΙΣ κρίνετε ότι δεν ΣΑΣ ενδιαφέρει, [στο κάτω - κάτω γιατί να σας ενδιαφέρουν τα ψυχοσυναισθηματικά μου;] μπορείτε να την κάνετε με ελαφρά πηδηματάκια και να μην συνεχίσετε το διάβασμα! Αν πάλι οι μέχρι τώρα κουβέντες μου ΣΑΣ κίνησαν την περιέργεια για το πού το πάω και τι θα λαλήσω παρακάτω, ή μυριστήκατε ψοφίμι [ας πούμεν, ροζ αποκαλύψεις] και μυστήριο [τυχόν ενοχές και τύψεις μου για κάτι], μπορείτε να παραμείνετε συγχρονισμένοι μαζί μας, αλλά μην περιμένετε συνταρακτικές δηλώσεις κι αποκαλύψεις…    

*************************
Νοσταλγικές αναμνήσεις κι αναπολήσεις:

Όπως (προ)είπα λοιπόν, τις τελευταίες μερικές μέρες με διακατέχει μια απροσδιόριστη ανησυχία, ένα συνεχές σφίξιμο στο στομάχι που διαχέεται σαν πόνος προς την καρδιά, μια αγωνία κι ένα άγχος για κάτι [που δεν ξέρω κι εγώ τι μπορεί να είναι], για κάτι που αναμένω πως θα ‘ρθει, μα δεν έρχεται! Το μυαλό μου γυρίζει στα παλιά, σε εποχές όχι και τόσο μακρινές, γεμάτες με ωραίες στιγμές που η αναπόληση τους, [ΜΟΥ] προκαλεί έντονα αισθήματα νοσταλγίας και ονειροπόλησης! Παράλληλα η διάθεση μου δεν είναι καθόλου αισιόδοξη! Νοιώθω θλίψη και στεναχώρια και διερωτούμαι αν φταίω για κάτι τελικά και τι μπορεί να είναι αυτό το κάτι...  Νοσταλγώ [μ’ ένα ετεροχρονισμένο για την ηλικία μου ρομαντισμό] παλιές ωραίες σκηνές και εικόνες από τη ζωή μου κι αναπολώ τα όμορφα βιώματα μου.

Κάποιες στιγμές νοιώθω έντονα και την αίσθηση του ανεκπλήρωτου και του ανολοκλήρωτου, ίσως γιατί το «τεέλοοςς» να ήρθε πολύ νωρίς, πριν την ώρα του. Είναι στιγμές όμως που πιάννω και τον Εαυτό μου να νιώθει και ένοχοςˑ ψάχνω την αιτία αλλά δεν τη βρίσκω! “Ένοχος χωρίς αιτία”, τελικά; [Ο συνήθης ορθολογισμός μου πήγε με άδεια, φαίνεται!]
Λέτε για όλ’ αυτά, να φταίει η όλο και πιο πολύ επιδεινούμενη οικονομική κρίση και οι δυσκολίες [κύρια οι οικονομικές], που βλέπω να προβάλλουν απειλητικά μπροστά μου, ή μήπως είναι κάτι άλλο; Πάντως είναι στιγμές που διαισθάνομαι πως κάτι μού λείπει!   
Σ’ όλα αυτά νομίζω ότι συνέτεινε σε κάποιο βαθμό κι ένα παλιό email [που ξανάπεσα πάνω του πριν μερικές μέρες] τού Τρελλάρα, τού Παρέα μου τού Γκάνταλφ. Μου το ‘χε στείλει πριν κάνα χρόνο για να μου κοινοποιήσει [και τότε] μερικά ερωτικά τραγουδάκια, όχι όμως του Παπακωνσταντίνου, όπως έπραξε σε μεταγενέστερη περίπτωση. [Τι πάω τζιαι νεκατώνω τζι’ εγιώ τζι’ ανακαλύφτω μερικές φορές! Ούτε μαζοχιστης να μουνα!]…
**************************
Τραγουδιστικές αφιερώσεις:
Πάμε λοιπόν, ονειροπολήσουνε ακούγοντας κι απολαμβάνοντας τις τραγουδιστικές επιλογές του Γκάνταλφ…
[Παρεμπιπτόντως, με τον Γκάνταλφ θα βρεθούμε τελικά την Κυριακή, 30 του μηνός! Μού τηλεφώνησε και το κανονίσαμε. Πάντως πέρσι έππεσεν Παρασκευή η 30η του Σεπτέμβρη! ]…  

Χίλιες σιωπές  - Ελένη Τσαλιγοπούλου


Το ΛάθοςΜελινα Ασλανίδου  


Κανένας δεν χαϊδεύει σαν εσένα - Ελένη Δήμου


Anef_Oriwn
[σε συναισθηματική φόρτιση]
Δευτέρα 24/9/2012
**************************
Υστερόγραφον 29/9/2012:
Είμαστε στα τέλη του Σεπτέμβρη και τα πρωινά η θάλασσα είναι εξαιρετική, όσο ποτέ! 
Anef_Oriwn
Σάββατο 29/9/2012

Πέμπτη 27 Σεπτεμβρίου 2012

Ανάρτηση 123/2012! [έκτακτη, κριτική, ΡΙΚ-κική, δανεική] – Μερικές κριτικές σκέψεις και ερωτήματα από ένα φίλο για το ΡΙΚ…


Προλογικά:

Σήμερα το πρωί βρήκα στο ηλεκτρονικό μου ταχυδρομείο [στα ελληνικά εν το “ημεηλ”(!) – το γράφω με ήτα γιατί νομίζω πως έτσι διαβάζεται πιο εύκολα] ένα μήνυμα από τον πολύ καλό  φρεντ (friend) Ιων, με το οποίο έθιγε «τρία θέματα» που αφορούν τα προγράμματα του ΡΙΚ. Τα όσα μου έγραψε ο αγαπητός φίλος [που παρεμπιπτόντως ΔΕΝ είναι Αριστερός] είναι αρκετά ενδιαφέροντα, ενώ τα ερωτήματα που θέτει αγγίζουν καίρια ζητήματα που πολύ πιθανόν να απασχολούν πολλούς από εμάς… Γι’ αυτό λοιπόν κι εγώ, σκέφτηκα κι αποφάσισα να παραθέσω πιο κάτω το μήνυμα αυτούσιο [και χωρίς ορθογραφικές και τυχόν άλλες διορθώσεις]... Μόνο που μέσα σε αγκύλες και με κόκκινα γράμματα έχω προσθέσει κάποιες δικές μου επεξηγήσεις και σχόλια…

{Για τα πολιτικολογικά και προεδρολογικά της επικαιρότητας, όπως ας πούμεν, 
- με τη σημερινή (απογευματινή) συνεδρία της Κ.Ε. του ΔΗΚΟ, όπου αναμένεται να εγκριθεί [κατά πλειοψηφία όμως] η συμφωνία - προικοσύμφωνο Αναστασιάδη – Κάρογιαν - η Αθηνά πάντως έβαλε και το κόκκινο φουστάνι], ενώ ο Νίκαρος, με επιστολή του προς την Κ.Ε., είπε mea culpa για τη στηριξη του στο Σχεδιο Ανάν]
- ή με τις ανεγκέφαλες και διπλά ρατσιστικές δηλώσεις τού (ας πούμεν)  Αρχιεπισκόπου [ότι μαύρο ψηφίζει αλλά αριστερό όχι!], επιφυλάσσομαι “να επανέλθω δημήτριος”! Κι επειδή αυτές τις μέρες  (νομίζω σήμερα ή αύριο, δεν είμαι σίγουρος)  γιορτάζει κι ο “Άγιος” Νεόφυτος, πάει γάντι η κουβέντα “Τάφος του Αγίου Νεοφύτου”, για τη Συμφωνία ΔΗΣΥ-ΔΗΚΟ!}…

Και πάμεν(τε) στο μήνυμα…

****************************
Το μήνυμα του χρέντ* Ιων:

{* - για το «χρεντ», ρίξτε μια ματιά στην 22η ανάρτηση μου του 2008}...  

«1. Εκατάντησεν ενοχλητικόν μα πολλά ενοχλητικόν κάθε φοράν που μιλούν για την οικονομίαν, τες τράπεζες, τα μέτρα κλπ. να μας δείχνουν τζείνην την μηχανήν που κόβκει ευρώ, την άλλην μηχανήν που τυπώννει ευρώ, να μετρούν τα ριάλια σαν να τζιαι τυλίουν κουφέττες τζειαμαι στο Λαϊκον καφεκοπτείον.  Είπα της, κυρία μου εψές εμίλαν ο Στεφάνου, εδείξαν τον μιαν στιγμήν τζιαι εκουρτίσαν τα ριάλια. Αφήστε τον οποιονδήποτε (έτυχεν ναν ο Στεφάνου) να μιλήσει τζιαι μεν μας δείχνετε την ίδιαν εικόναν. Την άλλην την εικόναν με τον κόσμον να παρπατά με στην Λήδρας; Το χειρότερο είναι εκείνες οι σκηνές από την δολοφονίαν του Τάσου Ισαάκ. Πόσες φορές να τες δουμεν; Δεν αντιλαμβάνονται ότι τες βλέπουν συγγενείς, ότι αυτή η βία ενοχλεί; Είδαμεν την σκηνήν εκατοντάδες φορές. Εμπεδώσαμεν την. Κανεί.» 
[Κάποιοι να τους πουν ότι η προβολή της βίας καλλιεργεί το μίσος και δημιουργεί βίαιους ανθρώπους;]…

«2. Επρόσεξα ότι κάθε μέρα θα πάει δημοσιογράφος, τζιαι κινηματογραφιστής, τζιαι δεν ξέρω ποιοι άλλοι πρέπει να είναι στην ομάδα του Ρικ, τζιαι φακκούν γυρόν των κομμάτων να διαβάσουν (σωστός πολλά είσαι που είπες τζείνη η γλάστρα των οικολόγων τσαππίζει) [το «σωστός» εν για μεναν που λαλεί – δείτε τα “Προλογικά” στην ανάρτηση μου με αρ. 121/2012] τες ανακοινώσεις τους. Τα ίδια τζιαι τα  ίδια τζιαι τα ίδια. τούτη η τακτική σημαίνει σπατάλη χρήματος και χρόνου, οξά εν για να δικαιολογούν τες ώρες τους;  Αμα έχουν κάτι συνταρακτικό, αξιο λόγου καταλάβω να πάσιν οι δημοσιογράφοι να τους έβρουν να πουν τα νέα τους. Ειδεμή να στέλλουν τες ανακοινώσεις τους τα κόμματα στο Ρικ  τζιαι να τες θκιαβάζει ο/η παρουσιάστης/ στρια. Γλιτώννουμεν τζιαι που την οφθαλμορύπανση.  Επρόσεξες  ότι δεν περνά νύκτα που να μεν έχουν ανακοίνωση επί παντός επιστητού οι Οικολόγοι. Τζιαι μπαίννει τζιαι στα έξοδα η κορού να κάμνει την κόμμωσην της.»
[Ενώ η Πρόεδρος τους εν φακκά πενιά για την εμφάνιση της]…

«2. Εκπομπές όπως “Κωδικός Ευρώπη” τζιαι “Προεκτασεις” βάλλουν τες μετά τες 10.30 μετά τες πατάτες τζιαι τες άλλες βλακείες που μας σερβίρουν.  Οχι βέβαια ότι ο Καρεκλάς εν πιο σοβαρός, αλλά τουλάχιστον σε τέτοιες εκπομπές  έχουμεν την ευκαιρεία να ακούσουμεν λόγον και αντίλογον.»
[Απόψε παίζουν οι Τορναρίτης, Κατσουρίδης και Σιζόπουλος… Συνήθως δεν τα παρακολουθώ, άλλα απόψε με τραβά η συμμετοχή του Κατσουρίδη.
Για τα φετινά τηλεοπτικά, όπως ας πούμεν την πληθώρα των σειρών – σχεδόν καμιά κωμωδία- τους πολλούς εξ Ελλάδος ηθοποιού κι αλλά τινά όπως το “Παίζουμε Κυπριακά”, “τον καιρό των δοντιών”(!) – εν καιρώ το δέοντι!]…

***********************
Άσχετο (δι)ερωτηματικό υστερόγραφον [μετά που επέστρεψα από τον μπακάλη]!!!

Γιατί ΔΕΝ υπάρχει παστεριωμένο γάλα στα καταστήματα; Εν τζιαι, αν ι-ξέρετε, εποβρίξαν οι κατσέλλες;  

Για το copy-paste [και την αναπαραγωγή του κειμένου]
Anef_Oriwn
Πέμπτη 27/9/2012

Τετάρτη 26 Σεπτεμβρίου 2012

Ανάρτηση 122/2012! [έκτακτη, προεδρολογική, ΔΗΣΥ-ΔΗΚΟϊκή και γαμική – από τον γάμο!] – Η κοινή πορεία ΔΗΣΥ – ΔΗΚΟ προς τη διχοτόμηση μέσα από το πάντρεμα της «χαλαρής ομοσπονδίας» (του Αναστασιάδη και του ΔΗΣΥ) με το «second best solution» (του Παπαδόπουλου και του ΔΗΚΟ)…


Διέρρευσαν χτες [πώς άραγε;] και δημοσιεύτηκαν σήμερα στον Τύπο αποσπάσματα από την (προ)εκλογική συμφωνία-προικοσύμφωνο μεταξύ ΔΗΣΥ-ΔΗΚΟ. Στο έγγραφο που διέρρευσε περιλαμβάνονται  οι μεταλλαγμένες θέσεις Αναστασιάδη που συμφωνηθήκαν μεταξύ του Ιδίου και Κάρογιαν, με σκοπό να στηρίξει το ΔΗΚΟ την υποψηφιότητα Αναστασιάδη. [Οι θέσεις-προικιά στην Κυβέρνηση που θα δοθούν στο ΔΗΚΟ δεν αποκαλύφτηκαν]… 
Η συγκεκριμένη [προκαταρκτική] συμφωνία που αφορά το κυπριακό την οικονομία και τα θέματα ενέργειας, υπόκειται στην έγκριση της Κ.Ε. του ΔΗΚΟ, που θα συνεδριάσει μεθαύριο Πέμπτη [27 του μηνός]. Σίγουρα θα υπάρξουν [εκεί] αντιδράσεις και αρνητικές ψήφοι, όπως ας πούμεν, από τους Παφίτες, ή/και από αυτούς που υποστηρίζουν την αυτόνομη κάθοδο του Κόμματος [Αντιγόνη, ΝΕΔΗΚ], ή είναι υπέρ της υποψηφιότητας Λιλλήκα [Αγγελίδης], ή/και τους άλλους που κάθονται στην κλούβα [Νικολάκης και Σία], αλλά είμαι σίγουρος πως οι πλείστοι έχουν δελεαστεί από την “κατανόηση” που έχει επιδείξει ο Νίκαρος στις «κόκκινες γραμμές» τους και θα ψηφίσουν [και με τα δέκα τους] το προικοσύμφωνο που έχει συμφωνηθεί…    

Εγώ, σ’ αυτήν την έκτακτη και σχετικά σύντομη [γιατί δεν μπαίνω σε λεπτομέρειες] ανάρτηση μου, θα σταθώ σε κάποιες από τις θέσεις(;) των δύο κομμάτων, που αφορούν το κυπριακό. Μα για τί θέσεις και πράσιν’ άλογα μιλώ, τέλος παντων . Τούτες [όπως δημοσιοποιήθηκαν] , αποτελούν εν ολίγοις “Μνήμα του Αγίου Νεοφύτου”, καθώς σηκώνουν ποικίλες ερμηνείες – είναι διφορούμενες και αμφίσημες!
Πάντως για το κυπριακό, συμφωνήθηκε [όπως γράφει η “Σημερινή”] «η απόσυρση προτάσεων από την τράπεζα των διαπραγματεύσεων, ο ορισμός συνομιλητή και η σύσταση Συμβουλίου Αρχηγών», ενώ [σύμφωνα με την Κατερίνα Ζορπά του “Πολίτη”] «ξέχασαν τη διζωνική»

Είναι όντως [για πολλούς] μέγα κι αναπάντητο το ερώτημα, πώς οι επιτελείς των δύο κόμματων [τού Αβέρωφ προφανώς απόντος] τα κατάφεραν να παντρέψουν τις φαινομενικά εκ διαμέτρου διαφορετικές κι αντίθετες θέσεις τους στο κυπριακό… [Σαν θέλει η νύφη κι γαμπρός τύφλα να ‘χουν οι πεθερές]… Και λέω «φαινομενικά» γιατί στο τέλος της ημέρας αποδεικνύεται ότι οι ηγεσίες των δύο κομμάτων, είτε συνειδητά [λόγω σκοπιμοτήτων και συμφερόντων], είτε ακούσια [κάτι που δεν το πιστεύω], είτε λόγω χρόνιας ηλιθιότητας [ένεκα εθνικιστικής παράνοιας]  οδηγούν τα πράγματα στην ολοκλήρωση κι επισήμως της διχοτόμησης της Κύπρου.

Ο αγαπητός “Φίλιππος” έγραφε [προφητικά;] τις προάλλες [αρχές του μηνός] στο Blog του σε κείμενο του με τίτλο “Κυπριακό: Προς συμπόρευση οι δύο ακραίες σχολές ΔΗΣΥ-αντιομοσπονδιακών”, που δημοσιεύτηκε και στη “Γνώμη” στις 31 του Αυγούστου:  
«Αμφότερες θέλουν να διατηρήσουν το διχοτομικό στάτους κβο και τον πολιτικό διαχωρισμό των δύο κοινοτήτων.
- Κοινά σημεία η αναζήτηση διευθέτησης που να μην επανενώνει πραγματικά τις δύο κοινότητες και η ρυμούλκηση της χώρας στο ΝΑΤΟ.
Φοβούνται μια επανενωμένη Κύπρο και τη δυναμική μιας ενωτικής-δικοινοτικής Αριστεράς.
-  Η τουρκοκυπριακή διχοτομική Δεξιά και Ακροδεξιά επιχαίρει, επικροτεί και … αναμένει».

Κι ακριβώς εδώ [στα 4 πιο πάνω σημεία] εντοπίζονται και οι λόγοι που ο ΔΗΣΥ [βλέπε Αναστασιάδης μετά της συνοπαρτζιάς του] και ΔΗΚΟ [βλέπε Κκάρογιαν ομού μετά των παρατρεχάμενων του] κατάφεραν να τα βρουν στο κυπριακό. Και τούτο γιατί είναι προφανές ότι δεν τους νοιάζει ποσώς, τόσο τους μεν όσο και τους δε, η οριστικοποίηση της διχοτόμησης της Κύπρου.
Αντίθετα,
είτε γιατί προτιμούν ένα αμιγές (ελληνο)κυπριακό κρατίδιο στον νότο γιατί δεν θέλουν να μοιράζονται την πολιτική και οικονομική εξουσία, σε μια επανενωμένη Κύπρο, με τους τουρκοκύπριους,
είτε γιατί [ως πολιτικοί εκπρόσωποι της ελληνοκυπριακής οικονομικής και επιχειρηματικής ελίτ και των συμφερόντων της] επιδιώκουν την αποκλειστική εκμετάλλευση και κάρπωση του πλούτου από το φυσικό αέριο από τους ελληνοκύπριους,
δεν τους απασχολεί το ζήτημα της διχοτόμησης.
Είναι όμως ηλίου φαεινότερο, ότι,
-  η “χαλαρή ομοσπονδία” [του Αναστασιάδη] από τη μια, με το περιορισμένο κεντρικό [ομοσπονδιακό] έλεγχο πάνω στις συνιστώσες πολιτείες, θα αναπτύξει ή/και θα ενισχύσει τις αποσχιστικές διχοτομικές τάσεις μέσα στα δύο κρατίδια], και
-   η θέση τoυ Τάσσου Παπαδόπουλου από την άλλη, ότι το «second best solution  είναι η διατήρηση του σημερινού [διαχωριστικού] status quo», αναπόφευκτα θα οδηγήσει στη διχοτόμηση, ή/και στην διατήρηση της σημερινής αβέβαιης κατάστασης.
Εξ ου και η σπουδή των δύο συμπεθέρων να δαιμονοποιήσουν και να αποσύρουν τις πραγματικά επανενωτικές [για τις δύο κοινότητες] προτάσεις του Προέδρου Χριστόφια, για εκ περιτροπής Προεδρία και διασταυρούμενη και σταθμισμένη ψήφο. Καλά ο Κάρογιαν το ‘κανε και πριν, αλλά τώρα έσπευσε να το πράξει κι ο Αναστασιάδης για να πείσει το ΔΗΚΟ καϊλισει για τη συμφωνία για την προεδρική καρέκλα του Νίκαρου.
Καμιά αναφορά λοιπόν, στο έγγραφο για τη Δικοινοτική Διζωνική Ομοσπονδία που αποτελούσε διαχρονική θέση του ΔΗΚΟ. Μα εν να ΜΑΣ πελλάνουν σιόρ; Εν νεν για τη Δικοινοτική Διζωνική Ομοσπονδία, που ο Κκάρογιαν έκαμεν πόλεμο για να μπει στο έγγαρφο που συμφωνήθηκε τότε μεταξύ των 4 επίδοξων εταίρων του (Εν)Διάμεσου [τζιαι με αστερίσκο για τους ΕΥΡΩΚΟ-κους]; Τωρά επήαν τζι’ οι αστερίσκοι τζιαι τ’ αστρούφκια. Τη ΔΔΟ την έφαγε ο κακός ο λύκος!

Πώς το ‘πε, [ρε παλιο-συναγωνιστές τού ΔΗΚΟ], κάποτε ο Αναγνωστάκης; «…με σπουδή φορτώσατε το εμπόρευμα. Η πρόγνωσή σας ασφαλής: Θα πέσει η πόλις»; Κι ΕΣΕΙΣ με «σπουδή» ετοιμαστήκατε [μαζί με τους ομογάλακτους σας του ΔΗΣΥ] «να φορτώσετε το εμπόρευμα» [το φυσικό αέριο] για να το διαμοιραστείτε… Ο καφκάς εν για πάπλωμαν! Εν πολλά τα λεφτά!

Anef_Oriwn
[ο αντι-διχοτομικός]
Τετάρτη 26/9/2012