Τρίτη 31 Ιανουαρίου 2012

Ανάρτηση 11/2012 (εντέκατη τού 2012!) [προγραμματισμένη, μακροσκελής, σχολική, θρησκευτική τζι’ αγράμματη] – Για τη “Γιορτή” των τριών Ιεραρχών και των Ελληνικών Γραμμάτων - [Αναδημοσιεύσεις]...


Εισαγωγικά:

Χτες Δευτέρα 30 του μηνός ήταν σχολική αργία [άλλο που δεν ήθελαν μαθητές, δασκάλοι και καθηγητάδες]. Ήταν, λένε, η “Γιορτη των [Ελληνικών] Γραμμάτων”, καθότι γιόρταζαν [ήταν η θρησκευτική τους εορτή] οι ανακηρυχθέντες από την Εκκλησία και το ελληνικό κράτος προστάτες τους [των Γραμμάτων], οι [λεγόμενοι] τρεις (3) Ιεράρχες: Ο Βασίλειος [ο επονομαζόμενος και Μέγας], ο Ιωάννης [ο καλούμενος και Χρυσόστομος] και ο Γρηγόριος ο Ναζιανζηνός και επονομαζόμενος και Θεολόγος! [Η γιορτή καθιερώθηκε μετά την απελευθέρωση μέρους της σημερινής Ελλάδας από τους Οθωμανούς και τη δημιουργία του νεοελληνικού εθνικού κράτους. Από το 1842 η γιορτή καθιερώθηκε ως εκπαιδευτική για τον εορτασμό [βλέπετε] του χριστιανικού πνεύματος(;) και της χριστιανικής σοφίας, γι’ αυτό και χρησιμοποιείται και ως αφορμή γα κοπάνα από τα μαθήματα δασκάλων και μαθητών!

Στην ουσία όμως, έχουμε να κάμουμε με ένα ακόμα ελληνικό εθνο-θρησκευτικό παραμύθι, κάτι που συνέτεινε να εδραιωθούν τα λεγόμενα «ελληνοχριστιανικά» ιδεώδη. Παράλληλα η ανακήρυξη των συγκεκριμένων “Αγίων” ως Προστατών των Ελληνικών Γραμμάτων, αποτελεί και μια καταφανή κοροϊδία, αν λάβει κάποιος υπ’ όψη τον βίο και την πολιτεία τους.

Πιο καλά και πιο αναλυτικά όμως θα μας τα πουν ο συντάκτης του “Πολίτη” Γιώργος Τζίβας [με κείμενο του που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα] και ο ελλαδίτης Blogger Αναγνώστης Λασκαράτος [με κείμενο του στο ελληνικό αντι- κληρικαλιστικό blog “Ροΐδη Έμμονες”]...

{Να αναφέρω ακόμα μια φορά ότι οι επιχρωματώσεις και υπογραμμίσεις είναι δικές μου}...

***************************
“Γιορτή των... γραμμάτων και των αγράμματων”
[του Γιώργου Τζίβα από τη στήλη “ΤΖΙΒΑSAT” του “Πολίτη” του Σαββάτου 28/1/2012, σελ. 12 – email: tzivas.g@politis-news.com]

“Ο σκοταδισμός δεν ήταν μόνο μια περίοδος της ιστορίας και ξαφνικά τελείωσε. Σκοταδισμός ενυπάρχει και σήμερα μέσα σε κυρίαρχες νοοτροπίες που κυλάνε στην καθημερινότητα μας την οποία καταπίνουμε αμάσητη.

Η μεθαυριανή «γιορτή των γραμμάτων» είναι αφιερωμένη στους τρεις ιεράρχες Βασίλειο, Χρυσόστομο και Γρηγόριο. Το παραμύθι λέει πως οι τρεις αυτοί ιεράρχες διέδωσαν τα ελληνικά γράμματα. Πώς μπορεί να έγινε αυτό; Μέσω του μέγιστου παραμυθιού των «ελληνοχριστιανικών ιδεωδών». Πώς γίνεται να ξεκινούν για τους Έλληνες τα ελληνικά γράμματα χωρίς τον Πυθαγόρα, τον Σωκράτη, τον Πλάτωνα και τον Αριστοτέλη; Αυτοί που προϋπήρξαν των τριών Φωστήρων που προαναφέραμε. Πώς γίνεται; Κι όμως έγινε. Όλος ο δυτικός πολιτισμός βασίστηκε στους Έλληνες κλασικούς φιλοσόφους, αλλά οι Έλληνες με την εισβολή των φανατικών του χριστιανισμού αποκόπηκαν από τις πηγές που πότιζαν τις ρίζες τους. Οι τρεις ιεράρχες λέγεται πάντα πως διέδωσαν τα ελληνικά γράμματα. Πώς όμως υπερασπίστηκαν τον ελληνισμό όταν ο Μέγας Βασίλειος γράφει στο έργο του «εις τον Προφήτην Ησαΐαν Προοίμιον»: «Μη δειλιάζετε από των ελληνικών πιθανολογημάτων... τα οποία είναι σκέτα ξύλα, μάλλον δε δάδες που απώλεσαν και του δαυλού την ζωντάνια και του ξύλου την ισχύ, μη έχοντας δε ούτε και του πυρός την φωτεινότητα, αλλά σαν δάδες καπνίζουσες καταμελανώνουν και σπιλώνουν όσους τα πιάνουν και φέρνουν δάκρυα στα μάτια όσων τα πλησιάζουν. Έτσι και (των Ελλήνων) η ψευδώνυμος γνώση σε όσους την χρησιμοποιούν».

Ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος γράφει στην ομιλία του εις άγιον Ιωάννην τον Ευαγγελιστήν: «Αν κοιτάξεις στα ενδότερα (των ελληνικών σκέψεων) θα δεις τέφρα και σκόνη και τίποτε υγιές, αλλά τάφος ανοιγμένος είναι ο λάρυγγας (των Ελλήνων φιλοσόφων!), όλα δε είναι γεμάτα ακαθαρσίες και πύον, και πάντα τα δόγματα τους βρίθουν από σκουλίκια... Αυτά γέννησαν και αύξησαν οι Έλληνες, παίρνοντας από τους φιλοσόφους τους... Εμείς, όμως, δεν παραιτούμαστε από τη μάχη εναντίον τους». Ο Χρυσόστομος συμβουλεύει τους χριστιανούς στον λόγο του «Περί Κενοδοξίας και πώς δει τους Γονείς ανατρέφειν τα τέκνα»:
«Κανένας δεν πρέπει να δίνει στα παιδιά του ονόματα των Ελλήνων προγόνων του, του πατέρα, της μητέρας, του παππού και του προπάππου, αλλά να δίνει τα ονόματα των δικαίων της Παλαιάς Διαθήκης».

Να, λοιπόν, και η απάντηση σε όσους απορούν γιατί δεν μπορούν να δώσουν όνομα στα παιδιά τους που δεν περιλαμβάνεται στις εκκλησιαστικές δέλτους! Ο Γρηγόριος Ναζιανζηνός, δεν έχει καμιά αναστολή: «Η μητέρα μου πρόσεχε να μη φιλήσουν τα χείλη μου ελληνικά χείλη, να μην αγγίξουν τα χέρια μου ελληνικά χέρια και ούτε ελληνικά τραγούδια να μολύνουν τα αυτιά και τη γλώσσα μου.»

Η σημερινή παιδεία έχει τα χάλια της γιατί δεν βασίζεται στην αλήθεια και τη φιλοσοφία της. Έχει τα χάλια της, γιατί αρπάζεται από την τυφλή παράδοση, όπως ο πνιγμένος από τα μαλλιά του. Η Ελλάδα καταρρέει κυρίως γι’ αυτόν το λόγο. Δεν έχει παιδεία ουσίας αλλά ευκαιρίας. Όλοι οι δυτικοί λαοί, που δεν ανάμιξαν σε μίξερ σκοπιμοτήτων την παιδεία τους, προχωρούν με δυσκολίες βέβαια, αλλά προχωρούν! Εμάς μάς φάγανε οι γιορτές και τα παραμύθια τους. Οι αργίες και οι απεργίες. Μένουμε αγράμματοι διασκεδάζοντας στη γιορτή των... γραμμάτων.

Και για να μην πει κανένας περί φανατισμού και τέτοια, συμπληρώνω πως πάνω από όλα η αλήθεια. Αλήθεια και δόγμα δεν ταιριάζουν. Όπως είπε και ο Αριστοτέλης για το δάσκαλο του: «Φίλτατος μεν Πλάτων, φιλτέρα όμως η αλήθεια». Φανερό, πως από αυτόν διδάχθηκε να σκέφτεται ελεύθερα”.

**********************
“Θα ξεφορτωθούμε ποτέ τους 3 Ιεράρχες;”
[Αποσπάσματα από γράμμα από το Ληξούρι του Αναγνώστη Λασκαράτου στις 30/01/2009 - link: http://roides.wordpress.com/2009/01/30/30jan09/.

…………………………
“Ο Χρυσόστομος ήταν μια κλασσική περίπτωση φανατικού θρησκόληπτου αλλά με την εξαίρεση της μεγάλη παιδείας του, την οποία όμως μπλόκαρε η θρησκευτική πίστη. Ήταν αυτό που θα λέγαμε αδιάφθορος-όχι και τόσο βέβαια όταν χρειάστηκε να γίνει πατριάρχης-και συγκρούστηκε με το αμαρτωλό κατεστημένο που τον ανέβασε, με τον Ευτρόπιο, με την αυλή και με την Ευδοξία. Ήταν το ίδιο κατεστημένο που τον στήριξε στους βανδαλισμούς του, αυτό που τον έστειλε στην εξορία, επειδή ο Χρυσόστομος εξελίχτηκε σε δεινό ελεγκτή της αμαρτίας των Ισχυρών. Αυτό το σχήμα δεν είναι άγνωστο στη Χριστιανοσύνη. Φιλόδοξοι άνθρωποι γίνονται από σκληρούς μονάρχες αρχιεπίσκοποι και στο τέλος εξοντώνονται από τα αφεντικά τους, όταν σηκώνουν κεφάλι. Αυτή ήταν η μοίρα του αρχιεπίσκοπου Θωμά Μπέκετ που συγκρούστηκε με τον Ερρίκο 2ο, αυτή και του μητροπολίτη Φίλιππου που δολοφονήθηκε από τον Ιβάν τον τρομερό.

Ο Χρυσόστομος, πίστευε πως είχε την αποστολή να εξαφανίσει τις αρχαίες θρησκείες. Σήκωσε λοιπόν πόλεμο “κατά αγαλμάτων” και ανθρώπων. “Ανέσπασεν εκ βάθρων” τους αρχαίους ναούς της Παλαιστίνης, χρηματοδοτούμενους από πλούσια θρησκόληπτα χηρευάμενα γύναια της Πόλης και χρησιμοποιώντας «ασκητάς πυρπολούμενους από ζήλον θεού», εξοπλισμένους με αυτοκρατορική διαταγή (Θεοδώρητος, 5, 29). Φρόντισε να τους αφιονίσει γράφοντας για τους εθνικούς, πως είναι στιγματισμένοι, χειρότεροι κι από τα γουρούνια που πασαλείφονται με περιττώματα και πως τους αξίζει λιθοβολισμός. Το 401 διέταξε την ολοκλήρωση της καταστροφής του περίφημου ναού της Αρτέμιδος στην Έφεσο (Θεοδώρητος, Εκκλ. Ιστορία, P.G., τ.83), ενός από τα 7 θαύματα του αρχαίου κόσμου, συνεχίζοντας το έργο που είχαν ξεκινήσει το 263 μ.Χ. οι Γότθοι. Δεν θα μπορούσε να κάνει τίποτα χωρίς τη βοήθεια της αμαρτωλής κοσμικής Εξουσίας, την οποία αργότερα έλεγξε σαν κλασσικός παπάς κυρίως ως προς την σεξουαλική συμπεριφορά της και για τις σπατάλες της.”

…………………………
“Η σκοπιμότητα έχει ανακηρύξει τους “Τρεις Ιεράρχες” σε προστάτες των ελληνικών Γραμμάτων. Πρόκειται για το φαινόμενο ενός λαού που ενώ διεκδικεί με υπερβολικό τρόπο φυλετική ελληνική κληρονομιά και πιστεύει ανιστόρητα στα καθαρά «ελληνικά γονίδια» του, τιμά τους υβριστές του ελληνικού πολιτισμού. Οι “Τρεις”, άνθρωποι που πήραν ελληνική παιδεία αλλά απέρριψαν την Φιλοσοφία της, δεν παύουν να είναι αντιφατικές προσωπικότητες που έστρωσαν τον δρόμο προς την Κόλαση με καλές προθέσεις, θύματα θρησκευτικού φανατισμού που τους επιβλήθηκε και τον επέβαλαν. Μεγάλωσαν και οι 3 κάτω από τη βλαβερή επίδραση των θρησκόληπτων μανάδων τους που τους κατάντησαν συμπλεγματικούς. Παρουσιάζονται ως οι ενσαρκωτές του περιβόητου ελληνοχριστιανισμού. Ως ένα βαθμό υπάρχει σ’ αυτό κάποια αλήθεια. Η ελληνική τους παιδεία, πέρα από την γλώσσα τους, μπόλιασε και κόσμησε ως ένα βαθμό το ύφος τους, τις διατυπώσεις τους, τα επιχειρήματά τους. Αυτό δεν αφορά μόνον αυτούς αλλά και ένα πλήθος Βυζαντινών λογίων και μάλιστα σε μεγαλύτερο βαθμό όσο πλησίαζε το τέλος της Αυτοκρατορίας. Δεν μετρίασε όμως το μίσος των «Τριών» ή τον φανατισμό τους, αλλά μάλλον τους εξόπλισε με τα όπλα των αντιπάλων τους. Σύνθεση και συγχώνευση δημιουργική Ελληνισμού και Ορθοδοξίας δεν έγινε μέχρι σήμερα παρά τους ακόμη και καλοπροαίρετους ευσεβείς πόθους πολλών λογίων πιστών, κι ούτε μπορούσε να γίνει. “Η μόνη παραχώρηση που κάνει” ο Βασίλειος “στο καλύτερο μέρος της αρχαίας παιδείας στο σύνολό της είναι ότι δέχεται πως μπορεί κανείς να βρει εκεί, κάνοντας αυστηρή επιλογή, ‘σκιαγραφίαν τινά της αρετής’…” (P. Lemerle, “Ό πρώτος βυζαντινός ουμανισμός” μτφρ. Μ. Νυσταζοπούλου-Πελεκίδου, 1985). Στα γεράματα μαλάκωσε και έγραψε το: «Προς τους νέους, όπως αν εξ ελληνικών ωφελοίντο λόγων», όπου η ελληνική παιδεία, θεραπαινίς της εξ αποκαλύψεως αλήθειας, με την επιλεκτική χρήση της μπορεί να υπηρετήσει την υπέρτατη σκοπιμότητα της χριστιανικής τελείωσης”.

…………………………
“Είναι απορίας άξιο γιατί απονέμεται αυτή η τιμή στους 3 φανατικούς βυζαντινούς καλόγερους; Σε τι ωφέλησαν την ανθρωπότητα; Ούτε την Παιδεία, ούτε τη Φιλοσοφία, ούτε την Τέχνη, ούτε την Επιστήμη προήγαγαν. Μήπως ίδρυσαν σχολεία ή δίδαξαν οι ίδιοι κάπου τα Γράμματα; Ποια είναι τέλος πάντων η παρακαταθήκη τους και πως επέδρασαν στην πρόοδο των ανθρώπων; Η σχολική γιορτή των Τριών Ιεραρχών, είναι μια καθαρή ανοησία, που αφορά τους πιστούς αλλά με κανένα τρόπο την εκπαιδευτική κοινότητα. Είναι καιρός να μπει άμεσα ζήτημα κατάργησής της.”

*************************
Σύντομα σχόλια, απορίες και σημειώσεις ΕΜΟΥ του Ιστολόγου:

1. Εν τζιαι ξέρει κανένας να ΜΑΣ πει πως [τον τρόπο και με τι μέσα] ανέβηκαν στον Αρχιεπισκοπικό θρόνο της Κωνσταντινούπολης οι “Άγιοι” Γρήγοριος και Χρυσόστομος;

2. Πολλά μνημεία του (αρχαιο)ελληνικού πολιτισμού καταστράφηκαν υπό τις οδηγίες και την εποπτεία [ας πούμεν] του Ιωάννη του Χρυσόστομου. Όμως η καταστροφή ενός κτιρίου, πέρα από καταστροφή έργου τέχνης, είναι πράξη ΜΙΣΑΛΛΟΔΟΞΙΑΣ [δηλ. μίσος για την πίστη, δόξα, άποψη του άλλου]. Κάτι παρόμοιο έκαναν πριν μερικά χρόνια και οι φονταμενταλιστές ισλαμιστές Ταλιμπάν στο Αφγανιστάν όταν κατάστρεφαν αρχεία μνημεία που δεν είχαν σχέση με το Ισλάμ.

3. Για τους “Τρεις Ιεράρχες” γράφει και ο έλληνας μελετητής/ερευνητής Βασίλης Ραφαηλίδης στο βιβλίο του “Οι λαοί των Βαλκανίων” [εκδόσεις “του Εικοστού Πρώτου”, 1994]…

Ο Ραφαηλίδης, στο κείμενο του για τους τρεις Ιεράρχες τούς πλέκει βασικά το εγκώμιο. Τονίζει την μόρφωση και την ελληνική παιδεία που είχαν αποκτήσει και οι τρεις. [Όλοι οι μορφωμένοι χριστιανοί εκείνης της εποχής γνώριζαν ελληνικά]. Παράλληλα ο Ραφαηλίδης σημειώνει ότι οι τρεις Ιεράρχες πολέμησαν με φανατισμό την “αίρεση” του Αρείου! [Ως γνωστό ο Άρειος αμφισβητούσε την τριαδικότητα του Θεού των Χριστιανών˙ θεωρούσε ότι ο Υιός του Θεού, ο Χριστός ήταν κτίσμα/δημιούργημα του Θεού – δεν αποδεχόταν την Αγία Τριάδα].

Anef Oriwn
Τρίτη 31/1/2012

Κυριακή 29 Ιανουαρίου 2012

Ανάρτηση 10/2012 (δεκάτη τού 2012!) [ έκτακτη, τραγική, συγκλονιστική, ανθρώπινη] – Μια τραγική οικογενειακή ιστορία: Η δολοφονία αδελφής από τον αδελφό της...


Η θεματολογία [και η αρθρογραφία] του Blog έχει ως επί το πλείστον να κάμνει με τη πολιτική [καθώς ο Blogοδεσπότης τυγχάνει να ‘ναι ένα έντονα πολιτικοποιημένο ον!]... Δεν λείπουν όμως από τις αναρτήσεις μας και κείμενα για άλλα θέματα και ζητήματα, όπως ας πούμεν οικονομικά, κοινωνικά, ιστορικά, ταξιδιωτικά, περιβαλλοντικά, ακόμα και ποδοσφαιρικά... [Φυσικά και τούτα έχουν τις δικές τους πολιτικές διαστάσεις, αλλά τούτο είναι άλλο θέμα] ... Ενίοτε όμως [σε μεμονωμένες περιπτώσεις] ίσως καταπιαστούμε [σε συντομία όμως] και με ανθρώπινες ιστορίες. Ιστορίες τραγικές ανθρώπων της καθημερινότητας των οποίων τα γεγονότα και η εξέλιξη τους ΜΑΣ έχουν συγκλονίσει! Ιστορίες που δεν μπορούμε να προσπεράσουμε χωρίς να πούμε ή να γράψουμε δυο λόγια. Αυτό κάναμε και παλαιότερα με την ανάρτηση μας αρ. 40/2012, όπου αφιερώσαμε και χώρο και χρόνο για μια άλλη τραγική και λυπηρή ιστορία.

Κι αυτό θα πράξουμε και σήμερα [έστω και κάπως ετεροχρονισμένα] κάνοντας μια σύντομη αναφορά σ’ ένα τραγικό συμβάν που έγινε το προπερασμένο Σάββατο 21 του μηνός. Κάπου στη Λευκωσία κατά τις αυγινές ώρες του συγκεκριμένου Σαββάτου, νεαρός άντρας με ψυχολογικά προβλήματα κτύπησε [μετά από λογομαχία] επανειλημμένα στο κεφάλι με φορητό υπολογιστή [laptop] την ημι-παράλυτη αδελφή του και την σκότωσε. Ο λόγος και η αιτία; [Όπως ειπώθηκε στις ειδήσεις] λογομαχησαν για το ποιος από τους δύο θα ανελάμβανε να εξυπηρετήσει για κάτι την τετραπληγική μητέρα τους που ήταν στο κρεβάτι - link: http://www.ikypros.com/easyconsole.cfm/id/33677].

Η όλη ιστορία είναι συγκλονιστική! Και σίγουρα άκρως λυπηρή, τραγική και καταθλιπτική! Τόσο γιατί έτυχε μεταξύ δύο μελών της ιδίας οικογένειας [μιας οικογένειας με πολλαπλά προβλήματα υγείας αλλά και δύσκολες συνθήκες διαβίωσης], όσο και γιατί προκλήθηκε από ένα [ασήμαντο] περιστατικό προσωπικής αντιπαράθεσης και έντασης. Αλλά και γιατί ενώ τα προβλήματα στη συγκεκριμένη οικογένεια ήταν λίγο πολύ γνωστά, εντούτοις ούτε η κοινωνία [τα οργανωμένα σύνολα, ή/και ο οικογενειακός, φιλικός και κοινωνικός περίγυρος], αλλά ούτε και η συγκροτημένη πολιτεία με τις υπηρεσίες της [όπως το Γραφείο Ευημερίας], μπόρεσαν να βοηθήσουν έμπρακτα και ουσιαστικά τους συγκεκριμένους ανθρώπους [να βελτιωθεί η ζωή τους] και να προλάβουν τα τραγικά συμβάντα [και το κακό που επισυνέβη]:
- τον θάνατο/δολοφονία μιας νέας κοπέλας [που παρά τα δικά της προβλήματα υγείας, σίγουρα ήθελε να συνεχίσει να ζει],
- την αναμενόμενη φυλάκιση του θύτη αδελφού της [ο οποίος πέραν από τις ένοχες που προφανώς θα νοιώθει, έχει ανατραπεί κι ολόκληρη η ζωή του] και,
- την αποξένωση της μητέρας από τα παιδιά της καθώς το πιο πιθανόν είναι να καταλήξει πλέον σε κάποιο οίκο για φροντίδα.

Πολύ σκληρές κι απάνθρωπες πραγματικότητες που δυστυχώς τις συναντούμε στη ζωή! Όσο τέτοια περιστατικά δεν αγγίζουν κι ΕΜΑΣ, ευτυχώς ή δυστυχώς τα προσπερνάμε ή τα ξεχνάμε μετά 2-3 μέρες! Όμως δεν παύει να είναι γεγονός ότι η ζωή κάποιων συνανθρώπων μας να έχει γίνει άνω–κάτω. Εμείς ίσως συνειδητοποιήσουμε ότι η Δυστυχία είναι απλώς δίπλα μας

Υπάρχουν όμως διέξοδοι; Μπορεί αυτά τα συγκλονιστικά και τραγικά συμβάντα να αποφεύγονται; Υπάρχουν τρόποι ΕΜΕΙΣ να γίνουμε πιο ανθρώπινοι [είτε ως επαγγελματίες, είτε ως απλοί πολίτες] και να προλαβαίνουμε τέτοια δυσάρεστα περιστατικά;

*******************
Υστερόγραφον [άσχετο]:

Η συγκλονιστική και τραγική αυτή ιστορία έφερε ασυναίσθητα και παραδόξως στον νουν μου ένα βιβλίο που διάβασα όταν ήμουν φοιτητής [δηλ. προ αμνημονεύτων χρόνων]. Είναι το βιβλίο “Η Ζούγκλα” του Αριστερού αμερικανού συγγραφέα Upton Sinclair. Η ιστορία που περιγράφει ο Σινκλέρ στο βιβλίο του εξελίσσεται στην Αμερική στις αρχές του 20ου αιώνα κι έχει για ήρωες μετανάστες που εργάζονται στις βιομηχανίες κρέατος σε συνθήκες πρωτόγονου καπιταλισμού. Επίσης γίνεται αναφορά στα πρώτα βήματα του οργανωμένου εργατικού κινήματος στην Αμερική. Υπάρχουν σκηνές στο βιβλίο που απεικονίζουν με σοκαριστικά ρεαλιστικό τρόπο την ζωή των μεταναστών. Τούτες είναι πραγματικά πολύ σκληρές κι απάνθρωπες! Και ίσως, αν και το μυθιστόρημα γράφτηκε πριν από εκατό χρόνια [το 1906], πολλές περιγραφές σ’ αυτό [για τους μετανάστες] μοιάζουν δυστυχώς απίστευτα και λυπηρά επίκαιρες! Πάντως αν βρείτε κάπου το βιβλίο διαβάστε το! Ένας συμφοιτητής που μου το ζήτησε [τότε] και του το δάνεισα για να το διαβάσει, όταν μου το επέστρεφε το αποκάλεσε «μακάβριο», αλλά μην τρομάζετε! Μπορεί να πιαστεί κάποιες στιγμές η ψυχή σας, αλλά έχετε πολλά να μάθετε!

Anef_Oriwn
Κυριακή 29/1/2012

Παρασκευή 27 Ιανουαρίου 2012

Ανάρτηση 9/2012 (ενάτη τού 2012!) [επίκαιρη, πολιτική, κυπριακή, συνομιλιακή, Greentree-νική, συμπερασματική] – Μερικές σκέψεις κι απορίες εξ αφορμής της συνάντησης Χριστόφια - Έρογλου και Μπαν κι-Μουν στο Greentree…


Τούτη τη φορά θα μπω απευθείας στο ψητό χωρίς προκαταρκτικά, εισαγωγές, προλόγους και λοιπές λαφαζανιές. “Τα πολλά λόγια εν φτώshα”, που ελαλούσαν τζι’ οι πιο παλιοί [στην ηλικία]...

Πιο αναλυτικά λοιπόν, τα εξής:
1. Η συνάντηση στο Greentree μεταξύ Χριστόφια – Έρογλου και Μπαν κι-Μουν ΔΕΝ έφερε κανένα ουσιαστικό αποτέλεσμα – ούτε θετικό αλλά ούτε και αρνητικό. Οι πολιτικές σκοπιμότητες όμως [μπήκαμε πλέον στα προκαταρκτικά για τις προεδρικές εκλογές του 2013], αλλά και οι ελάχιστες πιθανότητες για σύγκλιση διεθνούς διάσκεψης εκάμαν την συνοπαρτζιά της Δεξιάς αντιπολίτευσης να αφηνιάσει πάλαι. [Ο Νέος λαλεί ότι θα έχουμε “Μετά το Greentree2… το «Μαρί 2»”]. Είδαμε λοιπόν, τα γνωστά “Κοπέλια”, τους Ιωνάδες, τους Νικολάκηδες [μα εν έχουν άλλον ποτζιεί στο ΔΗΚΟ να στέλλουν στα κανάλια, οξά πάει μόνος του;], τους Παπαδάκηδες, τους Συλλουρηδες, τους Περτίτζιηες τζιαι τες Ιωάννες [όι της Λωραίνης], και λοιπούς τεθλιμμένους συγγενείς], να ξελαρυγγίζονται στις τηλεοράσεις για να μας πουν τις γνωστές “βαρέλλες” τους για την «ανικανότητα» και την «παταγώδη αποτυχία» του Προέδρου. Κάποιοι μάλιστα [όπως οι ΕΥΡΩΚΌ-κοι – το μέγα τούτο κομματίδιο] ζήτησαν την παραίτηση του Προέδρου [εν εβαρεθήκαν να το μυρηκάζουν;], ενώ οι άλλοι του super κομματιδίου των [δήθεν] Οικολόγων, αποδείχτηκαν πιο συγκαταβατικοί - εζητήσαν όπως ο Χριστόφιας παραιτηθεί μόνο(!) που διαπραγματευτής! Διερωτούμαι αν τέτοιες προσεγγίσεις δεν αποτελούν φασίζουσες συμπεριφορές...

Α, τζι’ η Ιωάννα εζήτησε όπως η [κυβερνώσα] Βουλή απαιτήσει την ανάκληση του Downer˙ εν τζιαι κόφτει την, να πει τού Περτίτζιη να βάλει θέμα τζιαι να φκάλει τζιαι για τούτο ψήφισμα η Βουλή!

2. Το τι έγινε τελικά στο Greentree ήταν να διατηρηθεί εν ζωή [και μάλιστα με ορρούς και συντηριτικά] η διαδικασία των συνομιλιών για περίοδο 3-4 μηνών ακόμα! Και τούτο γιατί παρέμεινε ζωντανή η προοπτική σύγκλισης [κάτω από κάποιες προϋποθέσεις, όπως διευκρίνισε ο Πρόεδρος] πολυμερούς [όπως ονομάστηκε] διάσκεψης, κάτι που ίσως πραγματοποιηθεί μέχρι το τέλος τ’ Απρίλη ή τις αρχές του Μάη... [Λαλείτε να εν για τούτο που ελυshάσαν τα “Κοπέλια”;]... Όμως οι μέχρι πρότινος υπέρμαχοι της σύγκλισης [χτες – που ελάλεν τζι’ Βασιλειου] διεθνούς διάσκεψης τι (απ)έγιναν; Εν είδα τους παρά τον ΔΗΣΥ λαλίστατους φιλελευθέρους [‘πόψε εμφανίσαν τζιαι τον Στυλιανίδη – που ήταν χασιμιός τόσο τζιαιρόν;], ya τους διάφορους αιωνίως μουρμούρηδες πρώην ΑΚΕΛικούς [αλλά εσαεί αριστερούς(!), όπως διατείνονται] που κινούνται συνήθως στις παρυφές του ΔΗΣΥ, να χαίρονται που η πόρτα της διεθνούς διάσκεψης έμεινε μισάνοικτη.

3. Ξέρετε όμως γιατί τούτοι ούλλοι [της δεξιάς συνοπαρτζιάς] εshυλλιασαν τζι’ ελυshάσαν; [Όι πως εν το εκάμναν τζιαι πιο πριν]; Εν γιατί ο Πρόεδρος έβαλεν μπροστά στον Μπαν κι-Μουν [και τον Έρογλου] ένα περίγραμμα λύσης με τις θέσεις της ελληνοκυπριακής πλευράς, με τες οποίες όμως οι δικοί μας λυσο-φοβικοί αντιομοσπονδιακοί κι απορριπτικοί όι μόνο εν συμφωνούν, αλλά παθαίνουν και ντελίριο όταν τις ακούν! [Φυσικά ουδέποτε συμφώνησαν με οτιδήποτε, αλλά αυτό είναι άλλο ανέκδοτο! Θέλουν, οι super πατριώτες – τρομάρα τους! – ελληνοκυπριακό κράτος έστω και στη μισή Κύπρο]...

4. Τούτες τες θέσεις τες αποκάλυψε το “Σίγμα” χτες Πέμπτη [26 του μηνός] και θα τες βρείτε στο link http://www.sigmalive.com/news/politics/459138. Για χάρη της ιστορίας θα παραθέσω πιο κάτω τα κυριότερα σημεία:

- Στο εδαφικό η ε/κ πλευρά ζητεί την επιστροφή της Μόρφου, της Αμμοχώστου καθώς και της γραμμής που συνδέει τις δυο πόλεις και περιλαμβάνει χωριά όπως η Άσσια, η Βατυλή, η Λύση και η Κοντέα. Επιπλέον ζητούμε και επιστροφή μέρους της Καρπασίας.

- Με τις εδαφικές αναπροσαρμογές η πλευρά μας ζητεί στην ουσία την επιστροφή 100 χιλιάδων προσφυγών υπό ε/κ διοίκηση. Αυτό βοηθά και στην πιο εύκολη επίλυση του περιουσιακού.
Αυτό σημαίνει, βάσει των θέσεων μας, ότι αυτόματα 100 χιλιάδες προσφυγές θα πάρουν πίσω τις περιουσίες τους. Άρα δίκαια επιμένουμε στη διασύνδεση των δυο κεφαλαίων.
Στην ουσία λοιπόν παραμένουν μονό 60 χιλιάδες πρόσφυγες για τους οποίους εκκρεμεί το θέμα αποκατάστασης της περιουσίας τους, αν θα επιστρέψουν υπό τ/κ διοίκηση.

- Επιπλέον η πλευρά μας ζητεί όπως μετά από μια μεταβατική περίοδο όλοι ανεξαιρέτως οι Κύπριοι να μπορούν να απολαμβάνουν και τις 4 ελευθερίες. Δηλαδή για να το κάνουμε αντιληπτό, ένας Ε/κ θα μπορεί να αγοράσει σπίτι ή να ανοίξει επιχείρηση στην Κερύνεια, με τη μονή διαφορά ότι δεν θα έχει δικαίωμα ψήφου στην Κερύνεια ώστε να μην επηρεαστεί η ισορροπία στο τ/κ συνιστούν κρατίδιο.

- Στο θέμα των εποίκων έχουμε θέσει ως οροφή τις 50.000 διευκρινίζοντας ότι αυτό είναι το ανώτατο όριο των Τούρκων που θα πάρουν την ιθαγένεια της Ενωμένης Κυπριακής Δημοκρατίας.

- Στο θέμα της εκτελεστικής εξουσίας ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας ξεκαθαρίζει ότι αν ο Έρογλου δεν επαναβεβαιώσει τα συμφωνηθέντα με τον Ταλατ, δηλαδή εκ περιτροπής προεδρία με διασταυρούμενη και σταθμισμένη ψήφο, τότε η πλευρά μας θα επιστρέψει στην αμέσως προηγουμένη θέση της για ε/κ πρόεδρο και τ/κ αντιπρόεδρο.

Αλήθεια, τούτα ούλλα τα Κοπέλια της Δεξιάς αντιπολίτευσης πιστέφκουν ότι μπορούμε [at the end of the day] να πετύχουμε κάτι καλύτερο ως λύση του κυπριακού. Γιατί εν μας λαλούν σε τι ακριβώς διαφωνούν, ή και τι προτείνουν;

5. Αλλά και κάποιοι άλλοι, που κατηγορούν τον Πρόεδρο για αναποφασιστικότητα ή για έλλειψη διάθεσης για διαπραγμάτευση [όπως ας πούμε ο αγαπητός Papalangi και η συμπαθέστατη Λεμέσια  - που ποτέ δεν είπε μια καλή κουβέντα για τον Πρόεδρο], τι συγκεκριμένα πράματα εισηγούνται ή κινήσεις και πρωτοβουλίες προτείνουν; Ξέρουν να μας πουν τί απάντησε στις προτάσεις Χριστόφια ο Έρογλου, ή πιο ήταν το δικό του περίγραμμα λύσης; Ή πιστεύουν ότι πρέπει να αποδεχτούμε τις τούρκικες προτάσεις για συνομοσπονδία [για να λυθεί επιτέλους το κυπριακό;

6. Είναι προφανές πλέον ότι η λεγόμενη Διεθνής Κοινότητα [και πιο συγκεκριμένα τα Ηνωμένα Έθνη και η Αγία Οικογένεια μας η Ευρωπαϊκή Ένωση], ουδόλως ενδιαφέρονται αν Ημείς ως ελληνοκύπριοι έχουμε τα όποια δίκια μας [παρ’ όλο που κατ’ εμένα το δίκιο δεν μετρέται με “εθνικά” κριτήρια αλλά ταξικά]. Τι ευρωπαϊκές αρχές και πράσιν’ άλογα μας κουπανιούν μιαν την άλλη! Εκείνο που στην ουσία προσπαθούν να πράξουν είναι να συμβιβάσουν τα πράματα, δηλ. να «γεφυρώσουν» τες διαφορές μεταξύ των δύο πλευρών, τραβώντας όμως τα κάστανα κοντά στον δυνατό [και τον νικητή – ας είχαμε τον νουν μας], που στην προκειμένη περίπτωση είναι η Τουρκία.

7. Special mission [not impossible όμως] και ειδικός ρόλος προς εξεύρεση μονόπλευρα “συμβιβαστικής” λύσης έχουν ανατεθεί στο Αλέξαντρο [έχει και ελληνικό όνομα gamoto] Downer! Εξ ου και οι συχνές του ματσαράγκες, τις οποίες κάποιοι [όπως ο “κουμπάρος” Strovoliotis] προσπαθούν να δικαιολογήσουν, [είτε ως γκάφες, είτε ως αψυχολόγητες, ατυχείς ή/και πικκαρισμένες ενέργειες] και να τις «υπερασπιστουν». Ο άνθρωπος όμως κάμνει τη δουλειά που τον εβάλαν! Να κλείσει το κυπριακό!!!

8. Δεν θα καταπιαστώ με τες λεπτομέρειες της Greentree-νικής σύναξης και ούτε με το αν ο Πρόεδρος υπαναχώρησε τελικά [όπως λαλούν οι λυσο-φοβικοί – αυτοί που φοβούνται τη λύση] από τις σχεδόν [πλην ΕΥΡΩΚΟ-των] ομόφωνες αποφάσεις της τελευταίας [προ του Greentree] σύναξης στο “Εθνικό”(;) Συμβούλιο(;) κι αν έκανε γενικώς του κεφαλιού του [υποχωρήσεις και πρωτοβουλίες εκτός προγράμματος]! Εβαρέθηκα ν’ ακούω “βαρέλλες” [που τους “διχοτομικούς”, κι όχι μόνο!]… Όμως οι απορίες μου εξακολουθούν να εν πολλές [αν και κάποιες τις έχω ήδη καταθέσει πιο πάνω] ...

Ας πούμεν, διερωτούμαι [μεταξύ άλλων] γιατί τούτοι ούλοι  [της αντιπολιτευτικής δεξιάς συνοπαρτζιάς] επιχαίρουν για το τυχόν ναυάγιο των συνομιλιών; Λαλείτε να προτιμούν τη διχοτόμηση; Φυσικά ούτε εγώ πίστεψα για μια στιγμή και ούτε και περίμενα ότι η σύναξη στο Greentree θα είχε το όποιο ουσιαστικό αποτέλεσμα, όμως με λυπεί που οδηγούμαστε [εκ νέου] σε αδιέξοδο.

9. Και για να προλάβω διάφορους της γνωστής [δεξιάς] συνοπαρτζιάς, εγώ ΔΕΝ επιρρίπτω [πλην ελάχιστες] ευθύνες στον Πρόεδρο Χριστόφια, για το επικείμενο αδιέξοδο [σε 2-3 μήνες]... Οι θέσεις της πλευράς μας είν’ εκεί [βλέπε σημείο 4 πιο πάνω]. Ας κάμει λοιπόν και η τουρκική πλευρά επιτέλους καμιά κίνηση ουσίας, που να δείχνει διάθεση και ετοιμότητα για λύση. Τζι’ όπως λαλεί τζι’ ο Λινός, ο Δάσκαλος, στού Νέου:
«…οπως ηρταν τα πραματα, η μαππα εν πανω στην τουρκια..

τζηνη πρεπει να καμει το ανοιγμα...στα 3 που τα 4 θεματα [εδαφικο-περιουσιακο, τζαι τες εγγυησεις στην διεθνη διασκεψη] εν η τουρκια που εν να δωκει..τζαι στην ιθαγενεια ακομα [με βαση την πραμγατικοτητα] θα πρεπει να διαπραγματευτει υποχωρησεις..»

10. Υπάρχει όμως κι ένα άλλο ερώτημα που ταλανίζει την Αριστερή(!;) μου συνείδηση εδώ και καιρό [και δεν μ’ αφήνει να κοιμηθώ - νωρίς - τα βράδια!]... Να αναφέρω ότι τούτο [το ερώτημα μου] έχει προκύψει και μέσα από τις συζητήσεις [κάποτε και έντονα αντιπαραθετικές] με διάφορους κι αγαπητούς αριστερούς bloggers: Λοιπόν, γιατί μέσα σ’ αυτή την οξεία παγκόσμια καπιταλιστική κρίση που έχει επισωρεύσει των προβλήματα στους εργαζόμενους και με το σύστημα να βρίσκεται συνεχώς σε αδιέξοδα τα οποία δεν φαίνεται να ξεπερνά με τίποτε, επιμένουμε να μην δεχόμαστε καμιά έκπτωση στα εργατικά κεκτημένα [μισθούς και ωφελήματα] των εργατικών ελίτ [για να πάρει κι ο άλλος κόσμος μιαν ανάσα], ενώ για το κυπριακό είμαστε έτοιμοι να κάμουμε συμβιβασμούς με το σύστημα [για να μην πω με τους ιμπεριαλιστές!];

Κατακλείδα:
Είμαι πλέον πεπεισμένος ότι η πλειοψηφία των κυπρίων [και στις δύο κοινότητες] ΔΕΝ θέλουν πλέον Λύση ή/και Επανένωση της Κύπρου. Έχουν συμβιβαστεί με τα τετελεσμένα – το status quo! Και επειδή μια λύση θέλει και μπόλικη προσπάθεια και καλή θέληση και διάθεση για να λειτουργήσει, πολύ λίγοι φαίνεται είναι έτοιμοι να βάλουν τη ράshη τους που κάτω!!!

Anef_Oriwn
Παρασκευή 27/1/2012

Τρίτη 24 Ιανουαρίου 2012

Ανάρτηση 8/2012 (ογδόη τού 2012!) [επίκαιρη, πολιτική, αριστερή, αντι-καπιταλιστική, ιδεολογική, διαλογική] - Η ανάγκη για συνεννόηση και ενότητα της Αριστεράς για αντιμετώπιση των επιθέσεων του παγκοσμίου κεφαλαίου ενάντια στους εργαζόμενους...


Προλογικά:

Σε συνέχεια της συζήτησης που έλαβε χώρα στην προηγούμενη ανάρτηση του Blog μου , όπως και μιας συζήτησης στο Blog της Ε.Ρ.Α.Σ., πάνω σε πολιτικο-ιδεολογικά του ΑΚΕΛ και του ΚΚΕ, θα αναδημοσιεύσω [πιο κάτω] ένα άρθρο [και πάλι] τού δημοσιογράφου Νεόφυτου Νεοφύτου από τη σημερινή “Χαραυγή” [ημερ. 24/1/2012]. Τούτο [το άρθρο] καταπιάνεται με την όλο και αυξανόμενη ανάγκη «... η μάχιμη και μαρξιστική Αριστερά [...] να συνεννοηθεί και να ενώσει τις δυνάμεις της σε πανευρωπαϊκό και παγκόσμιο επίπεδο», για να αποκρούσει και να αντιμετωπίσει τις λυσσαλέες επιθέσεις του παγκόσμιου κεφαλαίου και «ξένων κάντρων» ενάντια στα «εργατικά και κοινωνικά κεκτημένα».

************************
Το άρθρο:

“Ξένα κέντρα επιβάλλουν εθνικές πολιτικές”
[του Νεόφυτου Νεοφύτου, “Χαραυγή” 24/1/2012, στήλη “Yπογραμμίσεις”, σελ.8 – link: http://www.haravgi.com.cy/site-article-16905-gr.php]

{Οι υπογραμμίσεις και επιχρωματώσεις μέσα στο κείμενο είναι δικές μου}…

“Τα όσα συμβαίνουν σήμερα στην Ελλάδα επιβεβαιώνουν ότι βρισκόμαστε σε μια πορεία νέων οικονομικών-πολιτικών διαδικασιών καπιταλιστικής ολοκλήρωσης. Σε πολλές χώρες δεν εξουσιάζει πλέον η αστική τάξη και το εθνικό κεφάλαιο, αλλά τα διεθνή μονοπώλια, οι πολυεθνικές και το παγκόσμιο καπιταλιστικό χρηματοπιστωτικό σύστημα. Τα διεθνή καπιταλιστικά οικονομικά και πολιτικά κέντρα καθορίζουν και επιβάλλουν τις εθνικές πολιτικές. Η συγκέντρωση και ισχυροποίηση του κεφαλαίου, εμπορικού και χρηματοπιστωτικού, έχει οδηγήσει πολλές χώρες σε όλο τον κόσμο, περιλαμβανομένης τώρα και της Ελλάδας, σε πλήρη εξάρτηση από αυτά τα ξένα κέντρα λήψης των αποφάσεων. Βρισκόμαστε σε ένα στάδιο εκχώρησης κυριαρχικών δικαιωμάτων. Η Ελλάδα, όπως και άλλες χώρες, αδυνατούν και δεν μπορούν να καθορίσουν από μόνες τους, εθνικές πολιτικές και στρατηγικές. Σε μεγάλο αν όχι σε απόλυτο βαθμό, η ελευθερία και η δικαιοσύνη, η ευημερία και η εθνική αξιοπρέπεια των πολιτών, καταπατήθηκαν και ισοπεδώθηκαν από τα ξένα καπιταλιστικά κέντρα λήψης αποφάσεων, τα οποία επιβάλλουν τους δικούς τους όρους. Εργατικά και κοινωνικά κεκτημένα, όπως το δικαίωμα εργασίας, κατοικίας, μόρφωσης και υγείας, όπως μια αξιοπρεπή σύνταξη, συρρικνώνονται στο όνομα της αντιμετώπισης της οικονομικής κρίσης. Η τρόικα και το ΔΝΤ που αποτελούν «διευθυντήρια» του χρηματοπιστωτικού καπιταλιστικού συστήματος, ζητούν από την ελληνική κυβέρνηση, προκειμένου να δοθεί η έγκριση για νέα χρηματοδότηση, υπογραφές - δεσμεύσεις ότι θα ληφθούν νέα αντεργατικά και αντιλαϊκά μέτρα. Ζητούν από τον ελληνικό λαό σκληρότερα μέτρα, για μείωση του κατώτατου μισθού και περικοπή του 13ου και 14ου μισθού, μείωση των επικουρικών συντάξεων, απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων, περιστολή των δαπανών υγείας, πλήρη απελευθέρωση επαγγελμάτων, κ.α. Είναι διπλός ο στόχος τους: Δανείζουν και υποθηκεύουν ολόκληρη την Ελλάδα για τις επόμενες δεκαετίες και την ίδια στιγμή οδηγούν τον ελληνικό λαό σε φτώχεια και εξαθλίωση σε σημείο που να μην μπορεί να αντιδράσει. Κάνουν, όμως, λάθος. Γιατί, όταν ο λαός δεν θα έχει δουλειά, πρόσβαση στην υγεία και στην παιδεία, αλλά ούτε να φάει, ούτε να πιει, τότε δεν έχει τίποτα να χάσει και θα βρεθεί ξανά δυναμικά και μαζικά στους δρόμους, για νέους ταξικούς αγώνες. Αγώνες και νέες επαναστατικές κινητοποιήσεις που για να έχουν επιτυχία απαιτείται σωστή πολιτικο-ιδεολογική καθοδήγηση και οργάνωση κι αυτό το ρόλο μπορεί, έστω και μέσα από πολύ εχθρικές συνθήκες και δυσκολίες, να τον διαδραματίσει μόνο η μάχιμη και μαρξιστική Αριστερά, η οποία καλείται να συνεννοηθεί και να ενώσει τις δυνάμεις της σε πανευρωπαϊκό και παγκόσμιο επίπεδο.”

******************************
Σχόλια ΕΜΟΥ του Ιδίου
[που λαλεί τζιαι η Μά(γ)ισσα]:

1. Κατ’ αρχάς να παρατηρήσω ότι ο κος Νεόφυτος Νεοφύτου χρησιμοποιεί πλειστάκις τους επιθετικούς [από τη λέξη «επίθετο» κι όχι «επίθεση»] προσδιορισμούς «εθνικός», «εθνική», «εθνικό», «εθνικές», για να τους αντιπαραβάλει με τα «ξένα κέντρα» [και τις επιθέσεις τους κατά των κεκτημένων των εργαζομένων στες διάφορες χώρες]. Όμως, δεν πρέπει να παραγνωρίζουμε ή να ξεχνάμε ότι εντός κάθε χώρας [δηλ. τοπικά ή “εθνικά”] ή “εθνική” ή ντόπια αστική τάξη [ή μέρος της] έχει τα δικά της συμφέροντα, ή/και έχει συμβιβαστεί με τα ξένα κέντρα και το παγκόσμιο κεφάλαιο [γιατί έχει οφέλη] και κάμνει τη δική της επίθεση κατά των εργατικών κεκτημένων. Γι’ αυτό και επιβάλλεται όσο ποτέ η συνεννόηση και ενότητα της «μάχιμης και μαρξιστικής Αριστεράς», χωρίς αλληλο-αποκλεισμούς.

2. Επιτρέψτε μου [που λαλεί τζι’ η Μούσα], (κι όχι «επετρέψτε μου»), να διερωτηθώ καλοπροαίρετα [για να προλάβω τυχόν βεβιασμένες αντιδράσεις, αν και πολύ πιθανό ό,τι πω πιο κάτω να ανοίξει το ασκίν του Αιόλου], πως τούτη η ευλο(γ)ημένη ενότητα της Αριστεράς πως τελικά προωθείται ή/και επιτυγχάνεται στην Ελλάδα... Μια [ως γνωστόν] πολυ-διασπασμένη ελληνική Αριστερά [μ’ ένα ΣΥΡΙΖΑ να ψάχνει τη δικιά του ενότητα αναμεσίς των πολλών συνιστωσών του, κι ένα ΚΚΕ να διεκδικεί το αλάθητο του Παπά, να απέχει από κάθε κινητοποίηση που δεν ελέγχει και να απορρίπτει τις όποιες συνεργασίες με τους άλλους χώρους της Αριστεράς κατηγορώντας τους για υποχωρήσεις και συμβιβασμούς με τους «ταξικούς εχθρούς»], τι προοπτικές υπάρχουν και τι δυναμικές δημιουργούνται «... για να έχουν επιτυχία [...] αγώνες και νέες επαναστατικές κινητοποιήσεις ...»; Ή θα περιορίζονται [οι σύντροφοι στην Ελλάδα] σε εκδηλώσεις κι αντιδράσεις διαμαρτυρίας χωρίς να καταφέρνουν να καταθέτουν και να προβάλλουν ουσιαστική εναλλακτική πρόταση εξουσίας;

Ή όπως γράφει και ο Μάριος Θρασυβούλου στη δεύτερη παράγραφο κειμένου του που αναρτήθηκε στο Blog της Ε.Ρ.Α.Σ., θα οδηγηθούμε και στην Κύπρο στην «...εμφάνιση λογικών και στάσεων που παραπέμπουν στο ΚΚΕ: Αγώνας στο δρόμο, απεργιακές κινητοποιήσεις, επαναστατική ρητορεία, μοναχική πολιτική πορεία μακριά από συνεργασίες με εκπροσώπους του συστήματος. Αυτό το “ηρωικό” πρότυπο του ΚΚΕ ξεπροβάλλει σιγά σιγά, σε αντιπαραβολή με το “συμβιβασμένο” ΑΚΕΛ».

3. Η αναφορά όμως σε «εθνικές πολιτικές» μπορεί να παρερμηνευτεί όχι μόνο εκ δεξιών αλλά κι εξ αριστερών. Κι εδώ μας προκύπτουν και οι “αριστεροί”(!) εθνικιστές. Τούτοι χρησιμοποιούν μεν μια εύηχη αντι-ιμπεριαλιστική φρασεολογία, αλλά κρατούν shερκές [βαδίζουν χέρι – χέρι] με τους υπόλοιπους εθνικιστές, υπερασπιζόμενοι το “εθνικό” αστικό κράτος ή τις “εθνικές” ιδιαιτερότητες της χώρας [στην Κύπρο την “ελληνικότητας” της] από τις ιμπεριαλιστικές επιβουλές ή τες επιβουλές από τα «ξένα κέντρα» [όπως γράφει και ο Νεοφ. Νεοφύτου]! Αυτή η πολιτική στάση το πιο πιθανόν είναι να οδηγήσει σε εξάρσεις εθνικισμού που συνήθως συνοδεύονται κι από επιθέσεις ενάντια στα εργατικά κεκτημένα. Επιδίωξη το πετσόκομμα μισθών και ωφελημάτων με στόχο να σωθεί και να ορθοποδήσει το “εθνικό” κράτος αφού [υποτίθεται] ότι τούτο είναι σε αντιπαράθεση με τον ιμπεριαλισμό. [Για να διαπιστώσετε ιδίοις όμμασι του λόγου μου το αληθές, ρίξτε, αν έχετε χρόνο, και μια ματιά στα ελληνικά “καραμπελίστικα” έντυπα “Ρήξη” και “Άρδην”]...

Όμως εδώ πρέπει να διαχωρίσουμε τις θέσεις των “εθνικιστών” της Αριστεράς(;) από τις θέσεις των όποιων εξ Ημών έχουμε επιφυλάξεις και ενδοιασμούς για την ωφελιμότητα των [απεργιακών] κινητοποιήσεων της «εργατικής αριστοκρατίας» ή για την αναγκαιότητα να φτάσουν τα πράματα αυτή τη στιγμή στα άκρα αφού οι συνθήκες δεν είναι ώριμες για [σοσιαλιστική] αλλαγή. Πολύ λεπτή η διαχωριστική γραμμή κι εδώ! Γι’ αυτό κι έχουν προκύψει και σοβαρές διαφωνίες με κάποιους φίλους και συντρόφους. Και θα τα πω [όπως συνήθως (δια)πράττω] «κουτσιά καθαρισμένα»,  ή θα «το καμω [...] σε γιουροσεντς», όπως [ΜΟΥ] ζητά και η αγαπητή Disdaimona:

Συμφέρει αυτή τη στιγμή στο εργατικό κίνημα της Κύπρου και γενικότερα στους κύπριους εργαζόμενους η δημιουργία μιας χαώδους κατάστασης στο δημόσιο και ημιδημόσιο τομέα ένεκα γενικών απεργιών από τους δημόσιους υπαλλήλους; Ή ποια είναι τα άμεσα ή μακροπρόθεσμα οφέλη που θα επιφέρει γενικά σ’ όλους τους εργαζόμενους η πιθανή καταβαράθρωση του αστικού κράτους λόγω απεργιακών κινητοποιήσεων από μικρές συντεχνίες ουσιωδών επαγγελματικών κλάδων του δημόσιου, ημιδημόσιου και ιδιωτικού τομέα [ελεγκτές εναέριας κυκλοφορίας, πιλόττους, τραπεζιτικούς, πεζινάριες, φορτηγατζιήδες]. Ή μήπως έχουμε την ψευδαίσθηση ότι οι στάσεις εργασίας της ελίτ ή αριστοκρατίας των κυπρίων εργαζόμενων [σε ουσιώδης κρατικές υπηρεσίες, αλλά και στις τράπεζες] συνιστούν ταξικό αγώνα ή ίδιοι αυτοί εργαζόμενοι έχουν ανεπτυγμένη ταξική συνείδηση; Ποιος είναι ο ταξικός τους αντίπαλος, το αστικό κράτος; Μα αφού ο ίδιοι αποτελούν τα golden boys του ίδιου του συστήματος και χρησιμοποιούνται για τη διατήρηση και συντήρηση του.

4. Πιο πολλά για το ζητήματα των πολιτικών συμμαχιών σε επόμενη μας ανάρτηση.

5. Αναμένω “πισκαλιές”!

Anef_Oriwn
Τρίτη 24/1/2012

Κυριακή 22 Ιανουαρίου 2012

Ανάρτηση 7/2012 (εβδόμη τού 2012!) [επίκαιρη, πολιτική, κυπριακή, συνομιλιακή και “Πρασινο-δεντρική”] – Ολίγα τινά γα το κυπριακό, τα αδιέξοδα του και για την επικείμενη συνάντηση στο Green Tree της Νέας Υόρκης και για ένα κείμενο της Ε.Ρ.Α.Σ. ...


Εισαγωγικά:
Θα αφήσω για λίγο [όμως θα επανέλθω λίαν συντόμως] τες συζητήσεις για τα συνδικαλιστικά, τις απεργίες των ελεγκτών εναέριας κυκλοφορία, γενικά τις απεργιακές κινητοποιήσεις, του ταξικούς αγώνες και τα τοιαύτα [συζητήσεις που έγιναν τόσο εδώ στο Blog μου - link: http://aneforiwn.blogspot.com/2012/01/62012-2012-2013.html - όσο και στου Gregoris - links: http://nekatomata.blogspot.com/2012/01/10-1912012.html και http://nekatomata.blogspot.com/2012/01/9-1812012.html], για να πω ολίγα τινά για την επικείμενη [αυριανή] συνάντηση του Προέδρου Χριστόφια με τον τουρκοκύπριο ηγέτη Ντερβίς Έρογλου και τον Γενικό Γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών Μπαν Κι Μουν στο Green Tree της Νέας Υόρκης, για απευθείας ή για του σύνεγγυς συνομιλίες. [Κάπου προς το τέλος θα επιχειρήσω να κάμω και κάποιο συσχετισμό του κυπριακού με τα «ταξικά»]...

***********************
Προλογικά:

Εκεί λοιπόν, [στο “Πράσινο Δέντρο”] είχαν συναντηθεί [οι παρέα των Τριών] και πριν κάνα δίμηνο - τρίμηνο περίπου [δεν θυμάμαι ακριβώς πότε ήταν - ως γνωστό “το γηρας ουκ έρχεται μόνο του”], χωρίς να επιτευχθεί τίποτα το ουσιαστικό. Τώρα είναι ακόμα χειρότερα τα πράματα! Ήδη ο Πρόεδρος [που ήδη βρίσκεται στην Νέα Υόρκη] δήλωσε την «απαισιοδοξία για τις προοπτικές επιτυχούς έκβασης της συνάντησης», κάτι το οποίο συμμερίζομαι προσωπικά κι εγώ! Πολλά είναι που συνηγορούν υπέρ της άποψης ότι στο Green Tree θα υπάρξει ναυάγιο! [Τόσους μήνες δεν επιτεύχθηκε καμιά πρόοδος στις συνομιλίες και τώρα θα γίνει το μεγάλο βήμα!]...

Και ειλικρινά διερωτούμαι που βασίζουν την αισιοδοξία τους ο παρέας ο Νέος , όπως και ο Λινός, αλλά και η αγαπητή Μά(γ)ισσα...

Στο μεταξύ το λεγόμενο “Εθνικό” Συμβούλιο“Γουμάς” κατά τον Περδίκη] που συνήλθε πριν την αναχώρηση του Προέδρου για την Αμερική, αποφάσισε όπως ο Πρόεδρος να ΜΗΝ δεχτεί επιδιαιτησίες [εμείς οι ΟΜΟΝΟΙΑ-τες ξέρουμε απ’ αυτά καθώς έχουν τραβήξει τα πάνδεινα από μεροληπτικές σε βάρος μας διαιτησίες], χρονοδιαγράμματα [ασφυκτικά ή όχι δεν έχει σημασία] και τη σύγκλιση διεθνούς διάσκεψης πριν την επίτευξη συμφωνίας στα ουσιώδη θέματα που αφορούν τις εσωτερικές πτυχές του κυπριακού [link: http://www.kathimerini.com.cy/index.php?pageaction=kat&modid=1&artid=73592]...

***********************
Για ένα άρθρο της Ε.Ρ.Α.Σ.

Ουδέποτε πίστεψα ότι ο Αριστερός [παρά τις όποιες ενστάσεις των οποιωνδήποτε] Χριστόφιας θα μπορούσε να τα βρει με τον δεξιό και εθνικιστή Έρογλου. Εδώ δεν κατάφεραν να καταλήξουν σε συμφωνία με τον Αριστερό(;) Ταλάτ. [Λαλείτε να ‘ναι πιο εύκολο να τα βρει ο Έρογλου με τον Αναστασιάδη σε μια “χαλαρή” πλην διχοτομική ομοσπονδία;]

Σε ανύποπτο χρόνο [όταν συνομιλητής του Χριστόφια από πλευράς τουρκοκυπρίων ήταν ο Έρογλου είχα εκφράσει τους προβληματισμούς μου για τη διαδικασία των συνομιλιών και τις αμφιβολίες μου αν θα κατέληγαν σε συμφωνία – βλέπετε ανάρτηση μου με αρ. 77/2009. Παράλληλα μόλις τις προάλλες μίλησα για τις «κοινωνικο-ταξικές διαστάσεις του κυπριακού»  και για «πρωτοβουλίες και κινήσεις από την Αριστερά πάνω σε κοινωνικο-ταξική βάση». Το θέμα αυτό [της ταξικής διάστασης του κυπριακού] το πραγματεύονται και οι Ε.Ρ.Α.Σ.-ίτες σ’ ένα κείμενο τους που εντόπισα σήμερα στο Blog τους. Το κείμενο υπό τον τίτλο “Κυπριακό: τέλος εποχής;” το έχει αναδημοσιεύσει και η Disdaimona στο δικό της Blog.

Στο κείμενο προτείνεται [ως υπαλλακτική πρόταση για το κυπριακό] ότι «...πρέπει να αντιπαραβαλουμε την επανατοποθέτηση του Κυπριακού στη σωστή του βάση, δηλαδή την ταξική. Αυτό σημαίνει την συσπείρωση των οπαδών μιας ενωμένης Κύπρου και στις δύο κοινότητες με τρόπους οι οποίοι θα πρέπει να εφευρεθούν ή να ξαναεφευρεθούν για να οδηγήσουν τις κοινότητες στην ειρηνική συμβίωση».

Όμως στον λόγο των Ε.Ρ.Α.Σ.-ιτών [αλλά και άλλων φίλων που στέκονται αριστερότερα του ΑΚΕΛ] επισημαίνω και μια σημαντική αντίφαση. Ενώ από τη μια τονίζουν την ανάγκη για «... την επανατοποθέτηση του Κυπριακού στη σωστή του βάση, δηλαδή την ταξική...», εν τούτοις στο ίδιο κείμενο γίνεται και καλοπροαίρετη αναφορά στον «... διεθνή παράγοντα [που] επιμένει να δείχνει ακόμα κάποιο ενδιαφέρον για το Κυπριακό και θεωρεί τη λύση εφικτή (Ηνωμένα Έθνη, Ευρωπαϊκό Συμβούλιο) ...» και παράλληλα επιδεικνύεται και μια πρωτόγνωρη εμπιστοσύνη στην ίδια την Τουρκία μια και τούτη [όπως γράφουν οι αγαπητοί Ε.Ρ.Α.Σ.-ίτες] «... το 2004 [...] έκανε κίνηση λύσης»!

Μα ποια λύσης; Από ποιους [ντόπιους και ξένους] είχε ετοιμαστεί το Σχέδιο Ανάν; Μήπως το Σχέδιο Ανάν δεν εξυπηρετούσε ταξικά ή/και ιμπεριαλιστικά συμφέροντα; Σήμερα η άρση του “«όχι στα ασφυκτικά χρονοδιαγράμματα» που προβάλλει η ελληνοκυπριακή πλευρά από το 2004” [και που όπως λεν οι φίλοι Ε.Ρ.Α.Σ.-ίτες] “...είναι το αποκορύφωμα της αθλιότητας για την πλευρά εκείνη πού διατείνεται ότι θέλει να λύσει το πρόβλημα της εδώ και δεκαετίες”, δεν ανοίγει διάπλατα τις πόρτες για επιβολή μιας μη αποδεκτής λύσης [όπως έγινε και το 1960] καθώς τα πάντα θα αποφασιστούν και θα επιβληθούν με επιδιαιτησία σε μια άκαιρη διεθνή διάσκεψη;

Λαλείτε ο Ελισαίος Βαγενάς [μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ, Υπεύθυνος του Τμήματος Διεθνών σχέσεων της ΚΕ] να κάμνει λάθος όταν γράφει στο τέλος αρθρου του πως «Το κομμουνιστικό κι εργατικό κίνημα πρέπει να έχει σαφή στάση αντίθεσης σε κάθε ιμπεριαλιστική ένωση, να αγωνίζεται για τον απεγκλωβισμό των χωρών από τα ιμπεριαλιστικά σχέδια κι ενώσεις, με την ταυτόχρονη ανατροπή του καπιταλιστικού συστήματος που τις γεννά».

Τέλος πως άραγε πρακτικά «... ο Δημήτρης Χριστόφιας ... [θα] ... δώσει ώθηση στις συνομιλίες ...» και πως θα υπάρξουν «βήματα προόδου»; Αυτή η τοποθέτηση δεν έρχεται σε αντίθεση με την κατακλείδα του κειμένου όπου προβάλλεται η ανάγκη για «επανατοποθέτηση του Κυπριακού στη σωστή του βάση, δηλαδή την ταξική»; 

Όλ’ αυτά ταλανίζουν το μυαλό μου μετά που διάβασα το κείμενο της Ε.Ρ.Α.Σ...
Κάποιος να βοηθήσει να δω το φως το αληθινό;

Anef_Oriwn
Κυριακή 22/1/2012

Πέμπτη 19 Ιανουαρίου 2012

Ανάρτηση 6/2012 (έκτη τού 2012!) [έκτακτη επίκαιρη, πολιτική, “Συναγερμική”, Αναστασιαδική, αναδημοσιευτική] – Για τη σπουδή του Νίκαρου να εξαγγείλει την υποψηφιότητα του για τις Προεδρικές του 2013...


Σύντομο εισαγωγικό σημείωμα:

Είπα να μην ασχοληθώ [για την ώρα] παρ’ όλο που ήταν/είναι στις σκέψεις μου,

- ούτε με τις απεργίες [δεν θα χρησιμοποιήσω επιθετικούς προσδιορισμούς για να τις χαρακτηρίσω] των ελεγκτών εναέριας κυκλοφορίας [επιφυλάσσομαι όμως να το (δια)πράξω εντός των προσεχών ημερών, αν και τούτο προφανώς θα προκαλέσει νέες τριβές και εντάσεις εντός των τειχών του Αριστερού blogger-ικού “στρατοπέδου”]

- ούτε με τις σεξιστικές επιθέσεις σε βάρος της Υπουργού Εμπορίου, Βιομηχανίας και Τουρισμού κας Πραξούλας Αντωνιάδου που έγινε στη σχετική Επιτροπή της Βουλής προ δύο μηνών περίπου [το θέμα επανήλθε στο προσκήνιο και στην επικαιρότητα τις τελευταίες μέρες]. Και

- ούτε και με τις επικείμενες συνομιλίες Χριστόφια – Έρογλου στο Green Tree της Νέας Υόρκης και το αναμενόμενο ναυάγιο τους και προφανώς και το κλείσιμο της παρούσας διαδικασίας. Λυπάμαι, αλλά δεν μπορώ να συμμεριστώ την αισιοδοξία του φίλου μου του Νέου, όπως και του Λινού , αλλά και της αγαπητής Μά(γ)ισσας. [Όμως κι επ’ αυτού μάλλον τις προσεχείς μέρες].

Τελικά λοιπόν θα αναδημοσιεύω εκτάκτως σήμερα από τη σημερινή “Χαραυγή” [για ανανέωση και της θεματολογίας του Blog] ένα άρθρο του συντάκτη της εφημερίδας Νεόφυτου Νεοφύτου από την καθημερινή του στήλη “Υπογραμμίσεις”. Θέμα του άρθρου η εξαγγελία της υποψηφιότητας του Νίκου Αναστασιάδη για τες Προεδρικές εκλογές του 2013 και πως αντιμετωπίζεται αυτή εντός του χώρου της Δεξιάς.

********************************
“Υποψηφιότητα Ν. Αναστασιάδη και οι τάσεις στο ΔΗΣΥ”
[του Νεόφυτου Νεοφύτου, “Χαραυγή” 19/1/2012, στήλη “Υπογραμμίσεις”, σελ. – link: http://www.haravgi.com.cy/site-article-16762-gr.php].

{Οι υπογραμμίσεις μέσα στο κείμενο και επιχρωματώσεις είναι δικές μου όπως και οι αριθμήσεις μέσα στο κείμενο, οι οποίες παραπέμπουν στα σχόλια μου στο τέλος}

“Με την πρόωρη εξαγγελία της υποψηφιότητάς του για τις προεδρικές εκλογές, ο πρόεδρος του ΔΗΣΥ κ. Ν. Αναστασιάδης στοχεύει στο να δημιουργήσει τετελεσμένα τόσο σε ό,τι αφορά επίδοξους Συναγερμικούς υποψήφιους, όσο και να στείλει μηνύματα προς τις ηγεσίες των κομμάτων ΔΗΚΟ, ΕΔΕΚ και ΕΥΡΩΚΟ ότι ο ΔΗΣΥ θα έχει κομματικό υποψήφιο και δεν στηρίζει δικό τους. Παράλληλα, η υποψηφιότητα Ν. Αναστασιάδη έχει φέρει στην επιφάνεια και τις εσωκομματικές τάσεις και διαφωνίες αναφορικά με τη μορφή λύσης του Κυπριακού. Η Ευρωβουλευτής του ΔΗΣΥ κα Ελένη Θεοχάρους, η οποία δεν έκρυψε το ενδιαφέρον της για την προεδρία του κράτους , όπως και άλλα ηγετικά στελέχη του ΔΗΣΥ, αρνήθηκαν να δώσουν στήριξη στην υποψηφιότητα κ. Ν. Αναστασιάδη, αφήνοντας μάλιστα και αιχμές. Κάποια, όμως, άλλα ηγετικά στελέχη του ΔΗΣΥ, όπως οι Ν. Τορναρίτης, Σ. Χάσικος, Χ. Γεωργιάδης έχουν ταχθεί εδώ και πολύ καιρό υπέρ της υποψηφιότητας Ν. Αναστασιάδη. Εξάλλου, οι εσωκομματικές τάσεις στο ΔΗΣΥ εκφράζονται και μέσα από τις υποψηφιότητες για τις τρεις θέσεις αντιπροέδρου του κόμματος. Ενώ έγινε προσπάθεια να μην υπάρξουν ανθυποψήφιοι των τριών αντιπροέδρων Ι. Νικολάου, Ν. Τορναρίτη και Λ. Χριστοφόρου(1), δεν καρποφόρησαν και υποβλήθηκαν οι υποψηφιότητες Πρ. Προδρόμου και Χρ. Τριανταφυλλίδη(2), οι οποίοι εκφράζουν τη διαφορετική σχολή σκέψης για λύση του Κυπριακού, η οποία πλησιάζει τις θέσεις του ΕΥΡΩΚΟ, ενώ ως γνωστό ο κ. Αναστασιάδης και οι υπόλοιποι έχουν πολύ προχωρημένες θέσεις στο Κυπριακό που αγγίζουν μέχρι και λύση «χαλαρής» ομοσπονδίας(3) . Ακόμη ένα γεγονός που επιβεβαιώνει τις ενδοκομματικές τάσεις στο ΔΗΣΥ για το Κυπριακό είναι ο αρνητικός σχολιασμός από Συναγερμικά στελέχη της παρουσίας της κυρίας Καίτης Κληρίδη και του κ. Κώστα Θεμιστοκλέους στο γεύμα που είχε παραθέσει πρόσφατα ο κ. Αναστασιάδης στον Ντ. Ερογλου. Η εικόνα λοιπόν που παρουσιάζει σήμερα ο ΔΗΣΥ, είτε υποψήφιος θα είναι ο κ. Ν. Αναστασιάδης είτε η Ελένη Θεοχάρους ή οποιοδήποτε άλλο τρίτο στέλεχος του ΔΗΣΥ, είναι εικόνα που δεν εκπέμπει εμπιστοσύνη και αξιοπιστία για μια εθνικά σωστή και υπεύθυνη πολιτική λύσης του Κυπριακού. Η ηγεσία του ΔΗΣΥ στην προσπάθειά της να διατηρήσει τις εσωκομματικές ισορροπίες και να κρύψει κάτω από το χαλί τις εσωκομματικές διαφωνίες στο Κυπριακό, στέλνει το μήνυμα ότι πρώτιστο γι’ αυτούς είναι η εξουσία και όχι η εθνική μας υπόθεση(4). Επομένως, σε αυτή την κρίσιμη στιγμή για το Κυπριακό, προφανώς καμία Συναγερμική υποψηφιότητα δεν είναι βοηθητική και εξυπηρετική για την πορεία του εθνικού μας προβλήματος.”(5)

**************************
Σχόλια ΕΜΟΥ του Ιστολογο-Παθολογο-Ανατόμου:

(1) Λ. Χριστοφόρου – Γνωστός και ως “Κασεττοφόρος” [έτσι τον λαλεί τζιαι μια καλή φίλη], “Εκατάπιεν ράδιο”, “Εκόλλησεν η κασέττα”, “Δώσ’ τα όλα”, “«Αυτή κ Κυβέρνηση...»”

(2) Πρ. Προδρόμου και Χρ. Τριανταφυλλίδη – Τζιαι ‘κόμα εν εμιλήσαν ο Ουράνιος, ο Αντρέας Θεμιστοκλέους, ο Σαμψός, ο Χρου Κληρίδης! Μόνο ο Ρότσας ψέλλισε κάτι!

(3) «αγγίζουν μέχρι και λύση “«χαλαρής» ομοσπονδίας” - Λαλείτε τις προάλλες που ο Αναστασιάδης παρέθεσε γεύμα στον Έρογλου [στο σπίτι του στη Λεμεσό] να του είπε: «Kardeş Έρογλου, κάμε λλιον υπομονη τζι’ όπου τζιαι να ‘σαι φκαίνω Πρόεδρος τζι’ εν να τα έβρουμε για χαλαρή ομοσπονδία. Φτάννει να τα ττουμπάρεις ούλλα τζιει κάτω στο Πράσινο Δεντρόν που εν να πατε»!!!

(4) «η εθνική μας υπόθεση» - Άραγε τι να εννοεί ο ποιητής όταν αναφέρεται σε «εθνική μας υπόθεση»; Ποιου έθνους, Ημών των [απανταχού[ ελλήνων; Είναι κάτι τέτοια που ακούν και διαβάζουν διάφοροι εξ αριστερών φίλοι, όπως ο Αντώνης του Blog “συντυχ@ννουμε” και ξεκινούν να τοποθετούν την Αριστερά μέσα στο «εθνικιστικό κάδρο» και να μιλούν για τις «εθνικιστικές παρεκκλίσεις» [του ΑΚΕΛ]... Κι επ’ αυτού όμως, μια άλλη φορά!

(5) «του εθνικού μας προβλήματος» - Πότε θα καταλάβουμε [ως Αριστερά] τες κοινωνικο-ταξικές διαστάσεις του κυπριακού και ότι χωρίς τη σύσταση [με πρωτοβουλία της Αριστεράς] ενός κοινού [για ελληνοκύπριους και τουρκοκύπριους] μετώπου επανένωσης πάνω σε κοινωνικο-ταξική βάση, ΤΙΠΟΤΑ δεν θα γίνει;

Για τα εισαγωγικά,
το copy paste και τα σχόλια,
Anef_Oriwn
Πέμπτη 19/1/2012

Κυριακή 15 Ιανουαρίου 2012

Ανάρτηση 5/2012 (πέμπτη τού 2012!) [παπαδουλουλική, ψευδο*-αντιφασιστική, παιδικο-θεατρική, αντι-αλαζονική] – Το κιστημένον** Παπαδο-πουλλούιν τζι’ ο (αντι)φασισμός του ή ιδέες για παιδικές θεατρικές παραστάσεις...


Επεξηγήσεις - Γλωσσάριο:

1. *«ψευδο-αντιφασιστική», δηλ. ψεύτικα αντιφασιστική τζι’ όι όπως λαλούμε «ψευδοκράτος», «ψευδο-δικαστήριο», «ψευδο-αστυνομία», «ψευδο-πρόστιμο», «ψευδο-γαμήσι» [δηλ. η όποια ερωτική πράξη που λαμβάνει χώρα στα κατεχόμενα] και τα λοιπά...
2. **«κιστιμένον» - χολωμένο

*********************
Εισαγωγικά:

Το Blog αυτό [και δη ο διαχειριστής του, τουτέστιν η Αφεντομουτσουνάρα μου] δεν θα μπορούσε [ούτε με σφαίρες, που λαλούν τζιαι στο χωρκόν μου] να αντιπαρέλθει και ν’ αφήσει ασχολίαστα τα νέα κρούσματα αλαζονείας, υπεροψίας, αυταρχισμού, νεοφιλελεύθερης αλλά και φασίζουσας συμπεριφοράς όπως όλ’ αυτά εκδηλώθηκαν τις τελευταίες μέρες από μέρους του Παπαδο-πουλλουθκιού [του υιού Τάσσου], γνωστού και ως Νικολάκι [το Ξεφτέρι]! Γι’ αυτό και μετά χαράς θα το αφιερώσουμε αυτό το postάκιον!

*********************
Προλεγόμενα [πριν μπούμε στο κυρίως θέμα]:

Μέχρι πριν λίγα χρόνια είχα υπ’ όψη μου ότι λειτουργούσε [με έδρα τη Λευκωσία] ένα θεατρικό σχήμα ή Παιδική Σκηνή όπως ονομαζόταν] των ηθοποιών Δώρου Κυριακίδη και Κώστα Σχοινιού που παρουσίαζε ανά την Κύπρο [αλλά κυρίως στη Λευκωσία] παιδικές παραστάσεις. [Περί όρεξης κολοκυθόπιτα, αλλά δεν θα κρίνω εγώ τώρα το νερόβραστο περιεχόμενο των παραστάσεων]. Ο κύριος ήρωας των έργων που παρουσιάζονταν ήταν ένα παιδάκι ονόματι Νικολάκης [που τον υποδυόταν νομίζω ο Κώστας Σχοινιού] και η υπόθεση του έργου ήταν παρμένη από κάποιον επίκαιρο θέμα. Μερικοί χαρακτηριστικοί τίτλοι τέτοιων [πιο πρόσφατων] παραστάσεων ήταν:

- “Ο Νικολάκης στη χώρα των θαυμάτων”
- “Ο Νικολάκης Τροχονόμος......”
- “Ο Νικολάκης Μάγειρας - Top Chef”
- “Ο Νικολάκης, ο ποδοσφαιριστής”
- “Ο Νικολάκης Δήμαρχος”
- “Ο Νικολάκης ο άσχημος”
- “Ο Νικολάκης Ανακυκλώνεται”
- “Ο Νικολάκης, η γοργόνα και ο πειρατής”

Για να ‘χουν [οικονομική] επιτυχία οι παραστάσεις τους και να πάνε τα παιδιά να δουν τα έργα, οι επικεφαλής του συγκεκριμένου θιάσου ενέπλεκαν στη διοργάνωση των παραστάσεων τους Συνδέσμους Γονέων των Δημοτικών Σχολείων, προσφέροντας τους μάλιστα ποσοστά από τις εισπράξεις!!!

Ομολογώ ότι δεν γνωρίζω αν σήμερα ο θίασος αυτός εξακολουθεί να λειτουργεί και σήμερα. Έχει καιρό να δω ανακοίνωση ή διαφήμιση τους για κάποια παράσταση, όχι πως τούτες ήταν και κάτι το εξαιρετικό [«καρακιτσαριο» τις είπε μια καλή φίλη], αλλά τέλος πάντων…

*********************
Επί του [κυρίως] θέματος:

Α. Προλογικά:
Φαίνεται λοιπόν πως το Νικολάκι το Παπαδο-πουλλούιν εζήλεψε τη δόξα του συνονόματου του, τού παιδικο-θεατρικού ήρωα Νικολάκη [αλλά τζιαι του κολλητού του, τού Φούλλη – links: http://aneforiwn.blogspot.com/2011/04/382011.html  και
http://aneforiwn.blogspot.com/2011/05/422011.html] κι αποφάσισε να παίξει κι αυτός ρόλους ποικίλους και σπουδαίους και σίγουρα πρωταγωνιστικούς και πρωτοποριακούς...

Β. Ιδέες για παιδικές θεατρικές παραστάσεις με πρωταγωνιστή το Νικολάκι:
Έχουμε και λέμε λοιπόν:

1. “Ο Νικολάκης ο (Αντι)Φασίστας” [ακούσετε τον που μίλησε για «κρατικό φασισμό», αλλά εν τζι’ έχει το «γνώθι σ’ αυτόν» για να αντιληφτεί πόσο “φασιστικά” συμπεριφέρεται ο ίδιος].

2. “Ο Νικολάκης ο Αναχωρητής” [«αναχωρητής» σύμφωνα με τον Μπαμπινιώτη είναι «αυτός που απαρνείται την κοινωνική ζωή αποσυρόμενος σε ερημική τοποθεσία με σκοπό την ολοκληρωτική αφιέρωση στο Θεό» ή «αυτός που εγκαταλείπει την καθημερινή ζωή»... Έτσι τζι’ ο Νικολάκης το Παπαδο-πουλλούιν εγκατέλειψε την τηλεοπτική ζωή!

3. “Ο Νικολάκης ο Αποχωρών” - εδώ πάνε γάντι τα δύο τραούθκια που του αφιέρωσαν στες “Πατάτες”˙ το “Θα σου φύγω στο ‘χα πει” και το “Είμαι μάγκας και γουστάρω”.
 4. “Ο Νικολάκης ο Δερβέναγας” – ακούσετε τον ίντα λόις [πως] εμίλαν [στην ουσία απειλούσεν] τη Βρετού στο Τρίτο του ΡΙΚ το πρωί της περασμένης Τρίτης 10 του μηνός;].

5. “Ο Νικολάκης ο Καπιταλίστας” [γι’ αυτο και του αφιερώνουμε και το “Καπιτάλα Αγάπη μου”.

6. “Ο Νικολάκης ο Νεοφιλελεύθερος” [εδώ θα συμπρωταγωνιστεί με τον κολλητό του τον Φούλλη σε μια υπερπαραγωγή όπου το ακτύπητο δίδυμο θα μας μιλήσουν για την ανάγκη για περαιτέρω μειώσεις στα μεροκάματα των εργαζομένων και δη των ξένων για να μεν χρειαστεί να συνεισφέρουν και οι μεγάλες επιχειρήσεις στην αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης]

7. “Ο Νικολάκης ο Ρομπέν των Δασών” [για τες κυπριακές επιχειρήσεις]

8. “Ο Νικολάκης ο «κόφτε τα μεροκάματα στους ξένους»”!

9. “Ο Νικολάκης ο Αππωμένος” [επάθαμεν της παροιμίας που λαλεί “είπαν του πελλού, πελλέ τζι’ επέλλανεν τέλεια”!]...

10. “Ο Νικολάκης ο Πρίγκιπας” [που όλοι πρέπει να προσκυνάνε και να υπάκουνε τον Πολυχρονεμένο]

11. “Ο Νικολάκης ο αντι-ΡΙΚατζιής” - αλόπως εξίασεν ίντα λόις [πως] και με τι μισθό [οι κακές γλώσσες λένε 7000 ευρά τον μήνα] επροσλάβαν στο ΡΙΚ την εποχή που ο παπάκης του ήταν Πρόεδρος, την καλαδερφή του την Αιμιλία... Τού βγήκε ξινό φαίνεται που συντονιστής της συζήτησης [που την οποία έφυεν] δεν ήταν η Αιμιλία η καλαδερφή, αλλά “κάποιος” Κυριάκος Πιερίδης... Παρεμπιπτόντως, «τούτη» επανέρχεται [μετά την άδεια μητρότητας της]...

12. “Ο Νικολάκης ο Απειλητικός” [απείλησε καθαρά στη συνομιλία του με την Ελένη Βρετού στο Τρίτο του ΡΙΚ ότι θα κόψει χρήματα από τους προϋπολογισμούς του ΡΙΚ, αφού δεν έγινε το δικό του]...

13. “Ο Νικολάκης ο Μέγας Εκδικητής” [εμμέσως πλην σαφώς άφησε να νοηθεί πως εν να τους “κανονίσει” εκεί στο ΡΙΚ]...

14. “Ο Νικολάκης ο Απελευθερωτής” [θα παλέψει για να απελευθερώσει το “αλωμένο” από το ΑΚΕΛ και ΑΚΕΛοκρατούμενο πλέον, ΡΙΚ]...

15. “Ο Νικολάκης ο Εξυγιαντής” [είπαμε, θα εξυγιάνει το ΡΙΚ από το ΑΚΕΛικά μιάσματα]...

16. “Ο Νικολάκης Sherlock Holmes” [το εργό αυτό θα έχει να κάμει με τις έρευνες του Νικολάκιου για εξυγίανση του ΡΙΚ και τις συνταρακτικές αποκαλύψεις του για τις παρανομίες των ΑΚΕΛικών υπαλλήλων και συνεργατών - δείτε σχετικά και την ανάρτηση μας με αρ. 27/2011].

17. “Ο Νικολάκης ο Εκβιαστής” [παλαιοτέρα «εκβίασε την διευθύντρια της Αγγλικής Σχολής να μεν εφαρμόσει την εισήγηση της Ηλιάνας Νικολάου για 2 μουσουλμανικές αργίες».

18. “Ο Νικολάκης ο Κιστιμένος” [αν δεν εκιστούσεν δεν θα έφεφκεν που την τηλεοπτική συζήτηση στο ΡΙΚ1]...

19. “Ο Νικολάκης ο Μουγιασμένος” [εδώ του πάει κι ο στίχος ενός παιδικού άσματος, «Κι όμως δεν με παίζουνε τ’ άλλα ζωάκια...»]

20. “Ο Νικολάκης ο Ποθκιάντραπος” [μόνο ένας που δεν ντρέπεται για τίποτα, τζι’ εν μουshαμμάς, ya κολοκασόφυλλον, θα μπορούσε να έχει τέτοια συμπεριφορά]...

Πάντως για να διαπιστώσετε τις άπειρου κάλλους, μεγέθους και επιπέδου παιδικό-θεατρικές ικανότητες του Παπαδο-πουλλουθκιού, θα παραθέσω πιο κάτω το link για το video της αποχώρησης του από τηλεοπτική συζήτηση στην εκπομπή του ΡΙΚ “Κωδικός Ευρώπης” με παρουσιαστή/συντονιστή τον Κυριάκο Πιερίδη:
http://www.youtube.com/watch?v=SI_VVnZzzMc&feature=related

Επίσης πολύ ενδιαφέροντα κι αποκαλυπτικά πράματα για την κατάσταση στο “ΑΚΕΛοκρατουμενο” ΡΙΚ και τον ρόλο του Παπαδο-πουλλουθκιού είπαν χτες Σάββατο [14 μηνός] στον “ΑΣΤΡΑ”, η βουλευτίνα του ΑΚΕΛ Ειρήνη Χαραλαμπίδου και ο εκτελών χρέη Γραμματέα της ΣΥΔΗΚΕΚ - ΠΕΟ στο ΡΙΚ Κώστας Κώστα – link: http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=gcrF0qkQ1n8#!

[Το video το πήρα από το Blog του Μιχάλη]...

Γ. Επίλογος
Τόσο οι απειλές του, όσο οι και οι “ευφάνταστες” ατάκες του [όπως εκείνες για τα μεροκάματα τρων ξένων εργατών] και η γενικότερα η όλη συμπεριφορά θα μείνουν στην ιστορία ως δείγματα αλαζονείας, αυταρχισμού και φασίζουσας νοοτροπίας και συμπεριφοράς.

Να τον χαίρεστε!!!

Anef_Oriwn
Κυριακή 15/1/2012