Δευτέρα 25 Ιουλίου 2011

Ανάρτηση 66/2011 [έκτακτη, αναδημοσιευτική, πολιτική, αριστερή, (συγ)κριτική, προβληματιζόμενη κι αυτο-ενδοσκοπική] – Ένα κείμενο του Γιώργου Ρούση για τους αριστερούς(;) που θέλουν να ξορκίσουν το αριστερό παρελθόν τους*...


{* - Επεξηγηματική σημείωση:
Ο τίτλος είναι δικός μου και βγήκε συμπερασματικά μέσα από την ανάγνωση του άρθρου του Γ. Ρούση}...

******************
Εισαγωγικά:

Μέρες έντονου προσωπικού προβληματισμού, βαθύτατου συλλογισμού, περισυλλογής κι αυτο-ενδοσκόπησης [σε μια προσπάθεια για περαιτέρω αυτογνωσία] οι τελευταίες...
Γιατί όμως αυτό και ποιοι οι λόγοι; Ένα περιστατικό έντονης διαδικτυακής αντιπαράθεσης με προβλημάτισε και με ώθησε να κάμω έναν απολογισμό της blogger-ικής μου δραστηριότητας και να διερωτηθώ για την αξία και χρησιμότητα του blogging...

Παράλληλα απασχόλησε τον νουν μου η τάση για ισοπεδωτική και μηδενιστική κριτική, όπως και η συνεχώς αρνητική στάση και συμπεριφορά διαφόρων πρώην συντρόφων(;) που αρέσκονται [και συνηθίζουν] να στέκονται στο πλάι ή στη γωνιά έτοιμοι να χιμήξουν [ή και να πυροβολήσουν ως ελεύθεροι σκοπευτές πλέον] τους κομματικούς [τα αρνιά και τα κομματόσκυλα]...

Εν μέσω λοιπόν, αυτών των προβληματικών σκέψεων και  δκιαολισμών, μού ρχεται γάντι [σήμερα], ένα κείμενο του [αιρετικού κομμουνιστή] Γιώργου Ρούση, από την χτεσινή “Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία” Σαυτό ο συγγραφέας καταπιάνεται με τους πρώην οργανωμένους κομματικά αριστερούς και με το πως λειτουργούν σήμερα...

Παραθέτω το άρθρο αμέσως πιο κάτω...

**************************
Το παρελθόν φυγείν αδύνατον
[του Γιώργου Ρούση Καθηγητή του Παντείου Πανεπιστημίου, “Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία” 24/7/2011, σελ. 21 – link: http://www.enet.gr/?i=arthra-sthles.el.home&id=295983]

{Οι υπογραμμίσεις, οι επιχρωματώσεις καθώς και κάποιες επεξηγηματικές σημειώσεις εντός των αγκύλων είναι δικές μου]...

“Υπάρχει ένας ολόκληρος κόσμος που πέρασε από την οργανωμένη Αριστερή ζωή και πιο συγκεκριμένα από το ΚΚΕ και τη νεολαία του και για διάφορους λόγους βρέθηκε κάποια στιγμή εκτός.

Μιλάμε για εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους που είτε με δική τους ευθύνη, είτε με ευθύνη του κόμματος, είτε από ένα συνδυασμό των δύο μεταμορφώθηκαν είτε σε απλούς συνοδοιπόρους του, είτε σε απλούς ψηφοφόρους του, είτε παρέμειναν αριστεροί που του ασκούν κριτική, είτε πήγαν σπίτι τους, είτε ακόμη μετατράπηκαν και σε ορκισμένους εχθρούς του.

Οι αιτίες πολλές και διάφορες. Το μόνο βέβαιο είναι ότι ιδιαίτερα για όσους πέρασαν στην αντίπερα όχθη, οι οποίοι και για να δικαιολογήσουν την ανάνηψή τους κατηγορούν το κόμμα επί δικαίω και αδίκω, δεν είναι πάντοτε εκείνο που είχε το φταίξιμο, πόσω μάλλον της όποιας μετέπειτα αντιδραστικής εξέλιξής τους.

Στην κάθε περίπτωση το πέρασμα από την οργανωμένη [σημ. Ιστολόγου: κομματική] ζωή, όσο κι αν το ίδιο το κόμμα σε διέγραψε ή εσύ αποφάσισες να το διαγράψεις, δεν είναι δυνατόν να διαγραφεί από τη ζωή εκείνου που τη βίωσε.

Μάλιστα, δεν είναι λίγοι εκείνοι που επενδύουν ποικιλότροπα σε αυτό το διάστημα της ζωής τους για να αναδειχτούν στη συνέχεια σε άλλους τομείς.

Και αυτή η επένδυση μπορεί να θεμελιώνεται είτε σε πραγματικά θετικά στοιχεία που αποκόμισαν από την οργανωμένη τους ζωή -και αυτά δεν είναι λίγα-, είτε αντίθετα από αξίες όπως π.χ. εκείνη της υπακοής-υποταγής, οι οποίες κυριαρχούν και στο κόμμα.

Από την άλλη είναι αναμφίβολο, τουλάχιστον για όσους περάσαμε ένα μεγάλο χρονικό διάστημα οργανωμένης κομματικής ζωής, ότι ένα τμήμα των εγκεφαλικών μας κυττάρων έχει επηρεαστεί ανεπανόρθωτα από αυτήν.

Πολλοί λοιπόν από μας -εμού που σας εξιστορώ συμπεριλαμβανομένου- όσο είμαστε οργανωμένοι αποδεχόμαστε άκριτα τους χαρακτηρισμούς που το κόμμα απέδιδε σε διάφορους στοχαστές. Ετσι όταν τύχαινε, παρασπονδώντας και εκ κομματικής παραδρομής, να βρεθούμε αντίκρυ σε κάποιο κείμενό τους, όσο ορθολογικό, πειστικό και τεκμηριωμένο και να ήταν αυτό, εμείς ψάχναμε μέσα από το στρεβλωτικό φακό μας τον αντικομμουνιστή, τον αναθεωρητή, τον πράκτορα κ.λπ., χαρακτηρισμούς τους οποίους είχαμε ως δεδομένους για τον εν λόγω στοχαστή, και τον απορρίπταμε πάση -ανορθολογική- θυσία, θεωρώντας ότι με αυτόν τον τρόπο κρατάμε ανέπαφη την μαρξιστικο-λενινιστική μας καθαρότητα.

Κάτω από αυτές τις συνθήκες το πιο απλοϊκό σοβιετικό εγχειρίδιο, η πιο κοινότοπη τοποθέτηση του Σουσλόφ, που, αν και σχεδόν μόνιμος ιδεολογικός υπεύθυνος του σοβιετικού κόμματος, δεν είχε γράψει ούτε ένα σημαντικό θεωρητικό κείμενο, ...φάνταζαν μεγαλειώδη μπροστά στα εχθρικά κείμενα ενός Μαρκούζε, Λεφέβρ, Αλτουσέρ, για να μην μιλήσουμε για τον «απαγορευμένο» Τρότσκι, ή ακόμη και τον Γκράμσι... και τους λοιπούς αναθεωρητο-προδότες. Το ίδιο και «Η μικρή μας γη» του μεγάλου λογοτέχνη Μπρέζνιεφ, ο οποίος και τιμήθηκε γι’ αυτήν με το βραβείο Λένιν, έπρεπε να φαντάζει μεγαλούργημα μπροστά στην τριλογία του αναθεωρητή Τσίρκα.

Οταν λοιπόν ορισμένοι από μας απαλλάχθηκαν από το βραχνά αυτού του τύπου της στείρας κομματικότητας, έπεσαν με τα μούτρα στην άλλη άκρη.
Μη αποβάλλοντας ελεγχόμενα το συγκεκριμένο κουσούρι, ρίχνουν το παιδί μαζί με τα υγρά της γέννας.

Σε αντίθεση από την προηγούμενη στάση τους ρουφούν άκριτα σαν τα σφουγγάρια ό,τι διαβάζουν, ταυτόχρονα όμως αποβάλλουν και ό,τι θετικό είχαν αποκομίσει κατά τη διάρκεια της οργανωμένης τους ζωής. Το αποτέλεσμα είναι να απωθούν και τις όποιες έστω και στοιχειώδεις μαρξικές γνώσεις είχαν αποκτήσει κουτσά στραβά, και να υιοθετούν ώρμα κι άγουρα, φτάνει αυτά να ασκούν κριτική στην κλασική μαρξική σκέψη. Ετσι όμως οδηγούνται συνήθως όχι μπρος και όχι μόνον ένα, αλλά πολλά βήματα πίσω, υπό την έννοια ότι χάνουν την ανεξάντλητη δύναμη που προσφέρει η αξεπέραστη μαρξική σκέψη.

Και μια τέτοια στάση έχει άμεσες επιπτώσεις και στην πολιτική τοποθέτηση όλων εκείνων που στο όνομα της αποκάθαρσής του από τη δογματική σκουριά ουσιαστικά αρνούνται τον μαρξισμό. Τοποθετήσεις που απαξιώνουν το κόμμα, την οργάνωση, το συνειδητό, σε σχέση με το κινηματικό και αυθόρμητο, τοποθετήσεις που μηδενίζουν το ρόλο των εκλογών, και της συμμετοχής στην αστική πολιτική, σεχταριστικές αντιμετωπικές στάσεις και άλλες παρόμοιες, εντάσσονται ακριβώς σε αυτήν τη λογική.

Στην πραγματικότητα όλοι εκείνοι που την υιοθετούν, αντιδρούν με αυτόν τον τρόπο, διότι επιχειρούν να αποδογματοποιηθούν με τον ίδιο δογματικό τρόπο που μετά τόσα χρόνια τούς είχε πια γίνει αξεπέραστη βιωματική λειτουργία.

Και σε αυτήν την περίπτωση έχουμε να κάνουμε με μια σοβαρή αρνητική συνέπεια μιας δογματικής διαπαιδαγώγησης, η οποία με τον ένα ή τον άλλο τρόπο στιγματίζει ολόκληρη τη ζωή. Βλέπετε καθώς φαίνεται για ορισμένους δεν είναι μόνον το πεπρωμένο φυγείν αδύνατο, αλλά και το παρελθόν.”

**************************
Σχόλιο ΕΜΟΥ του Ιστολόγου:
Πως το είπε Καβάφης στο ποίημα του “Η Πόλις”;
[Οι υπογραμμίσεις και οι επιχρωματώσεις είναι δικές μου] ...

«Καινούριους τόπους δεν θα βρεις, δεν θάβρεις άλλες θάλασσες.
Η πόλις θα σε ακολουθεί.
Στους δρόμους θα γυρνάς
τους ίδιους.
Και στες γειτονιές τες ίδιες θα γερνάς•
και μες στα ίδια σπίτια αυτά θ’ ασπρίζεις.
Πάντα στην πόλι αυτή θα φθάνεις.
Για τα αλλού — μη ελπίζεις—
δεν έχει πλοίο για σε, δεν έχει οδό.
Έτσι που τη ζωή σου ρήμαξες εδώ
στην κώχη τούτη την μικρή, σ’ όλην την γη την χάλασες.»

Anef_Oriwn
Δευτέρα 25/7/2011

Κυριακή 17 Ιουλίου 2011

Ανάρτηση 65/2011 [έκτακτη, επίκαιρη, πολιτική, αντι-πολιτικάντικη και διεξοδική] – Μερικές πολιτικές πτυχές της κρίσης που προκλήθηκε από την έκρηξη στη Ναυτική Βάση στο Μαρί...


Α. Προλογικά:

Αφήνω [προσωρινά] κατά μέρος 2-3 επετειακά κείμενα που είχα (μισο)ετοιμάσει για το τουρκοφόρο χουντοφασιστικό πραξικόπημα και τη βάρβαρη τούρκικη εισβολή [μεταθέτω για τις επόμενες μέρες την ανάρτηση τους] για να καταπιαστώ με μερικές πολιτικές πτυχές [και προεκτάσεις των συνεπειών] τής τραγικής και καταστροφικής έκρηξης στην Ναυτική Βάση στο Μαρί που μας έπληξε την περασμένη Δευτέρα. Θα ασχοληθώ βασικά με την “ευθυνολογία” και την “παραιτησιολογία”, με τις οποίες [κυρίως] πολιτικοί και δημοσιογράφοι στόχευαν και εξακολουθούν [ακόμα] να στοχεύουν τον Πρόεδρο.

Φυσικά αυτές τις μέρες υπήρξε και μια τεραστία πολιτική υποκρισία και μια anef_oriwn και ηθικών περιορισμών προσπάθεια για πολιτική εκμετάλλευση των νεκρών και του πόνου των συγγενών των αδικοχαμένων, κυρίως από την πλευρά των δημοσιογράφων των ΜουΜουΕ και των πολιτικάντηδων της αντιπολίτευσης [του ΔΗΣΥ και της ΕΔΕΚ], αλλά αυτό είναι ένα άλλο τεράστιο θέμα που σηκώνει ξεχωριστή ανάρτηση.

Να σημειώσω μόνο ότι το τραγικό συμβάν και οι τραγικότατες συνέπειες του αποτέλεσαν μιας πρώτης τάξεως ευκαιρία και αφορμή για τη κυπριακή Δεξιά που προσπάθησε [σύσσωμη] να κτυπήσει το ΑΚΕΛ. Καταφανής ήταν η προσπάθεια του “Συναγερμού” [και των στελεχών του που συμμετείχαν σε τηλεοπτικές συζητήσεις] να στριμώξουν το ΑΚΕΛ και την Κυβέρνηση και να αποσείσουν έμμεσα και τις ευθύνες της παράταξης της Δεξιάς για την καταστροφή που έσπειρε στην Κύπρο το πραξικόπημα τους, το 1974. Έκαμναν συγκρίσεις μεταξύ των δύο γεγονότων, ενώ γνωρίζουν [αν δεν είναι κομματικά τυφλωμένοι] πως καμία σχέση υπαρχει μεταξύ του ενός με το άλλον] ... Απαιτούσαν συγνώμη από τον Πρόεδρο και μας παρουσίασαν και τον Σωτήρη Σαμψών να μιλά με θράσος χιλίων πίθηκων για «εγκληματίες»... Ποιοι; Αυτοί που στέγασαν [πολιτικά] τους πραξικοπηματίες, ή που ΠΟΤΕ δεν ζήτησαν συγνώμη για τα ανείπωτα κακά που μας εφεραν εκείνη την εποχή με το προσδοτικό πραξικόπημα τους. Ποιος ζήτησε ρεεε Σαμψούιν, συγνώμη από τους συγγενείς των δολοφονηθέντων κατά το πραξικόπημα και επί διακυβέρνησης του πατρός σου, ρεεε; Ο πολύς Γεωργίου [βουλευτής του ΔΗΣΥ] χαρακτήρισε μάλιστα το ατυχές συμβάν ως «προμελετημένο» - διερωτούμαι πότε μίλησε με τόσο πάθος και κατά του πραξικοπήματος.
Είχαμε ακόμα την υποκίνηση του κόσμου σε διαμαρτυρίες με τους φασίστες του ΕΛΑΜ να συμμετέχουν σ’ αυτές και να θέλουν να κάψουν το Προεδρικό και σχεδόν κανείς απ’ όλους αυτούς τους φαρισσαίους πολιτικάντηδες και δημοσιογράφους να συγκινείται και να τους καταδικάζει.

Εταίρος βουλευτής του Συναγερμού [ο νεοφανής λεξηπλάστης και θεολόγος Πιτσιλλίδης που νομίζει ότι άρπαξε τον Θεό από τ’ αρχίδια] μας εξέφρασε [ο διδάσκαλος του θείου λόγου] τον θαυμασμό του για την στρατιωτική [“ανθρωποσφαχτική” – όρος δικός μου] μηχανή του Ισραήλ, ενώ ο Τορναρίτης έσπευσε να προτείνει την καθιέρωση της 11ης του Ιούλη ως Ημέρα Μνήμης των Θυμάτων της έκρηξης, [κάτι που ΟΛΑ τα κοινοβουλευτικά κόμματα δέχτηκαν. Ακολουθούμε τ’ αχνάρια της Ευρώπης [και δη των χωρών του πρώην σοσιαλιστικού στρατοπέδου] όπου δίκην ρεβανσισμού καθιερώνουν Μέρες Μνήμης για τα θύματα (;) του Κομμουνισμού [Τσεχία, Βουλγαρία, Ουγγαρία, Βαλτικές χώρες]. Μέρα Μνήμης για τα θύματα του πραξικοπήματος πότε θα καθιερώσουμε;

Όλ’ αυτά συμπληρώνουν ή προσθέτουν (σ)το puzzle των προσπαθειών [των γωστών τύπων] για πολιτικό πραξικόπημα

Παράλληλα όλοι αυτοί οι τύποι ΜΑΣ απεδειξαν ότι συνιστούν και την αγέλη των πτωματοφάγων, την αποτελούμενη από γύπες και ύαινες [link: http://www.google.com/search?q=charognard&hl=fr&client=safari&rls=en&prmd=ivns&tbm=isch&tbo=u&source=univ&sa=X&ei=E3gbToj2HcyChQf_qMCNDA&ved=0CFwQsAQ&biw=1396&bih=768]! Εγώ χωρίς φόβο και χωρίς καθόλου ενδοιασμούς τους ονομάζω και λεshοφάγους! «Λέshιν» στα κυπριακά είναι το «πτώμα» – λέξη προερχόμενη από το τουρκικό «leş»[πτώμα]... Α, τα λέsha!!!
[Θυμάμαι από τα παιδικά μου χρόνια τους γύπες που γυρόφερναν από ψηλά τα σημεία όπου υπήρχαν πεταμένα ψοφίμια και περίμεναν για να καθαρίσει ο τόπος για να τα κατασπαράξουν!] ...

***********************
Και πάμε ...
Β. Στο κυρίως θέμα:
1. Οι ευθύνες του Προέδρου

Από την πρώτη στιγμή που γνωστοποιήθηκε το τραγικό συμβάν [με τους τόσους νεκρούς και την καταστροφή του Ηλεκτροπαραγωγικού Σταθμού στο Βασιλικό ] ξεκίνησε ενορχηστρωμένα από τα κανάλια και τους πολιτικάντηδες της αντιπολίτευσης, μια φιλολογία και παραφιλολογία για τες ευθύνες [πολιτικές και ποινικές] γενικώς αλλά και ειδικώς και δη αυτές του Προέδρου. Παράλληλα σχεδόν όλοι υπόβαλλαν είτε άμεσα [Χάσικος, Γεωργίου, Πουργουρίδη], είτε έμμεσα ότι ο Πρόεδρος πρέπει να παραιτηθεί.

Σίγουρα κι έχει ευθύνες [πολιτικές] ο Πρόεδρος. Αφού κάτι πήγε τόσο άσχημα και στραβά επί της διακυβερνησης του, ποιος πρέπει να ευθύνεται πολιτικά; Πρώτα και κύρια ελέγχεται για την επιλογή των συνεργατών του, που ουκ ολίγες φορές τον άφησαν εκτεθειμένο με τες ατυχείς, αψυχολόγητες και συμφεροντολογικές πράξεις και ενέργειες τους [Παπασάββας, Μολέσκης, Βάσος Γεωργίου και άλλοι], ή με τες εγκληματικές παραλείψεις κι αμέλειες τους όπως η έκρηξη στη Ναυτική Βαση... Δυστυχώς δεν κατάφερε να ξεφύγει από την πεπατημένη των προκατόχων του.

Διερωτούμαι όμως αν ο Πρόεδρος [άμα τη εκλογή του] μπορούσε να λειτουργήσει “επαναστατικά” [ως «Κομμουνιστής», που συχνά δηλώνει ότι είναι] και να προβεί σε τομές στην κρατική μηχανή, που ριζοσπαστικά θ’ άλλαζαν καθεστηκυίες νοοτροπίες και συμπεριφορές. Μήπως τελικά η διαχείριση του καπιταλιστικού συστήματος από ένα Αριστερό Κόμμα κρύβει μεγάλες κι απρόβλεπτες παγίδες. Ουδέποτε η κυπριακή (κεντρο)Δεξιά χώνεψε το ότι ένας Αριστερός μπήκε στα τταράφκια της και εκλέγηκε δημοκρατικά(!) Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας. Πάντοτε ΤΟΝ παραμόνευαν στη γωνιά για να τον πλήξουν, γι’ αυτό και «τούτος» θα ‘πρεπε να ‘ναι διπλά προσεχτικός! Εν τέλει [κι όπως άδει και η ΜΑΡΊΑ Δημητριάδη] «η δύναμη ...[δεν] βγαίνει [...] από πρόσωπα καλοσυνάτα ...».

Φαίνεται πως είναι ουτοπία να πιστεύουμε, ότι
- η χρησιμοποίηση τού καρεκλοκένταυρου αστικού κρατικού μηχανισμού [με ένα υφέρποντα αντι-ΑΚΕΛισμό να διαχέεται και να ελλοχεύει παντού- από τα κατώτερες μέχρι τις ανώτερες βαθμίδες του], ή/και
- η βοήθεια από (μικρο)αστικοποιημένους Αριστερούς τεχνοκράτες, αλλά και λειτουργούς του ευρύτερου περίγυρου,
μπορούν να αποδώσουν. Ως αποδυκνειεται οι πιο πανω αναφερόμενοι ΔΕΝ μπορούν να ξεφύγουν από τη δημοσιοϋπαλληλική τους νοοτροπία και να λειτουργήσουν ριζοσπαστικά ή έστω διαφορετικά απ’ ότι εμάθαν!

2. Κι ολίγα τινά περί της «παραιτησιολογίας»

Πολλοί είν’ αυτοί που μίλησαν και ζήτησαν την άμεση  την παραίτηση του Προέδρου. Αλλά τι μέλλει γενέσθαι μετά, δεν το σκέφτηκαν ήδεν ΜΑς είπαν. Η λαιμαργία τους για την εξουσία ΔΕΝ κρύβεται! Οι “Συναγερμικοί” τζιοιμούνται τζι’ ονειρεύκουνται πότε θα επανέλθουν στην εξουσία. Έχουν δει την όλη τραγωδία ως μοναδική ευκαιρία για να αποκομίσουν πολιτικά οφέλη και για να προετοιμάσουν καλύτερα το έδαφος για την τελική “έφοδο” τους για κατάληψη του Προεδρικού το 2013! Δεν είναι καθόλου υπερβολή να πούμεν ότι ήδη τρέχουν και τα σάλια τους ...

Τι σημαίνει όμως μια παραίτηση του Προέδρου;
Σίγουρα η όλη τραγωδία με τους νεκρούς και τις καταστροφές που επισώρευσε έχουν προαναγγείλει ήδη τους τίτλους τέλους της πολιτικής καριέρας του Δημήτρη Χριστόφια και μάλιστα με αναπάντεχα τραγικό και θλιβερό τρόπο. Παράλληλα έχουν θέσει τέρμα στις όποιες σκέψεις του για επαναδιεκδίκηση της Προεδρίας το 2013.

Όμως τυχόν παραίτηση του δεν θα βελτιώσει τα πράματα στο εσωτερικό μετωπο. Αντίθετα κάτι τέτοιο αποτελεί, σε τέτοιες στιγμές, φυγομαχία κι ανευθυνότατα, ενώ παράλληλα θα τον στιγματίσει για πάντα ως αποτυχημένο(!), κάτι που θα βαρύνει έντονα και την ιστορία της κυπριακής Αριστεράς. Πέραν τούτου θα προλειάνει το έδαφος στους γύπες του “Συναγερμού” για κατάληψη της εξουσίας. Το σημαντικότερον όμως είναι ότι θα δημιουργηθούν συνθήκες ακυβερνησίας, πολιτικής και γενικότερης αστάθειας και αποσταθεροποίησης, θα επιδεινωθεί η ήδη υπάρχουσα κρίση και θα παρατηρηθεί αύξηση του λαϊκισμού, του εθνικισμού και του συντηρητισμού! Ήδη, κι όπως γράφει και ο Gregoris στο Blog του [link: http://nekatomata.blogspot.com/2011/07/blog-post.html]:
«Η προσπάθεια άντλησης πολιτικής υπεραξίας που τα πτώματα που την Δεξιά (στο σύνολο της!) εν αισχρότατη. Η συνύπαρξη τζιαι η συμπαράταξη φιλελευθέρων με την ακροδεξιά τζιαι στον δρόμο πλέον, με την συντηρητική, χριστιανική τζιαι εθνικιστική τάση να βάλλει τζιαι το πλαίσιο μάλιστα, εν ιδιαίτερα λυπηρή εξέλιξη. Εφανήκαν δυστυχώς τα όρια του προοδευτισμού της μερίδας τζείνης της δεξιάς που έδειξεν τουλάχιστον την περίοδο 2004-2009 ότι εμπορούσεν να αποτελέσει μια ελπίδα.»

Άστε που με τυχόν παραίτηση Χριστόφια από την Προεδρία, θα αναλάβει ως Προεδρεύων της Δημοκρατίας [μέχρι τη διεξαγωγή εκλογών] ο Πρόεδρος της Βουλής Γιαννάκης Ομήρου, μια μετριότης των μετριοτήτων!!! [Και να δείτε που θα του ανοίξει και η όρεξη και θα θέλει να γενεί και Πρόεδρος της Δημοκρατίας!]... Δεν ΣΑΣ φαίνεται θρασύτατο το γεγονός ότι ο (Κακ)Ομήρου [και τα ΕΔΕΚίτικα επιτελεία] προσπαθούν απεγνωσμένα να τον απαλλάξουν από τις όποιες ευθύνες φέρει και ο ίδιος για τα τραγικά συμβάντα, οι οποίες τού αναλογούν εκ του πόστου του ως Πρόεδρος της Επιτροπής άμυνας της Βουλής;

Τέλος τυχόν παραίτηση του Προέδρου σημαίνει και πρόωρες [κι άκαιρες] προεδρικές εκλογές. Τούτο συνεπαγεται νέα κόστη [σε περίοδο οικονομικής και ενεργειακής κρίσης], αλλά και τη δημιουργία νέου [κι άκαιρου] προεκλογικού αντιπαραθετικού και πολωτικού κλίματος. Όλοι θα στοχεύουν τον περιθωριοποίηση της Αριστεράς και στον περιορισμό της δύναμης και της επιρροής της] σε μια περίοδο που η ευρύτερη συναίνεση και συνεργασία είναι εκ των ως ουκ anef!

3. Ανασχηματισμός και σύσταση κυβέρνησης ευρύτερης αποδοχής.

Ανεξαρτήτως του αν το [δήθεν συγκυβερνόν] ΔΗΚΟ παραμείνει στην Κυβέρνηση [ήδη ξανάρχισαν τα εσωκομματικά όργανα για αποχώρηση τους], πιστεύω πως επιβάλλεται πλέον ένας ευρύς ανασχηματισμός της Κυβέρνησης [του κυβερνητικού σχηματος].
Πέραν του ότι τούτο θα μετριάσει και τις απαιτήσεις [από ευρύτερα πλην δεξιόστροφα στρωματά του κόσμου] για παραίτηση του ιδίου, θα ικανοποιήσει και το λαϊκό αίσθημα για ανάληψη και απόδοση ευθυνών και για αναγνώριση λαθών και παραλείψεων. Παράλληλα τούτο θα αποτελέσει και lifting [έστω και την υστάτη] για το προφίλ της Κυβέρνησης και του ίδιου του Προέδρου. Με τες κατάλληλες κινήσεις και πράξεις [συλλογικές και ουσιαστικές] μια νέα κυβέρνηση [που θα τύχει ευρύτερης αποδοχής] πιστεύω πως θα συμβάλει σημαντικά στο να ανέβουν το κύρος της εκτελεστικής εξουσίας και των θεσμών.

Ποιο όμως θα είναι το πρόσωπο ενός νέου Υπουργικού Συμβουλίου;
Από πολιτικής/κομματικής εκπροσώπησης προσωπικά έχω την άποψη ότι τα κόμματα ΔΗΣΥ και ΕΔΕΚ με την απαξιωτική, λαϊκίστικη και πολιτικάντικη κριτική τους στον Πρόεδρο [και την απαίτηση πολλών εξ αυτών να παραιτηθεί], σε μια προσπάθεια τους να αποκομίσουν πολιτική υπεραξια, έχουν θέσει εαυτούς εκτός ενός τέτοιου υπουργικού σχήματος, ενώ το ΕΥΡΩΚΟ δεν έχει ρόλο να παίξει σ’ ένα τέτοιο σχήμα [λόγω των αντιδραστικών του θέσεων].
Από την άλλη [και παρά την τάση που υπάρχει από ατ ΜουΜουΕ, για υπερπροβολή της απαξιωτικής προσέγγισης μέρους του κόσμου προς τους πολιτικούς] ΔΕΝ νομίζω ότι μια κυβέρνηση τεχνοκρατών [από την ευρύτερη κοινωνία] θα σώσει την κατάσταση όταν μάλιστα θα έχει να ασχοληθεί και με σοβαρά ΠΟΛΙΤΙΚΑ ζητήματα. Μ’ απ’ αυτά τα δεδομένα η δουλειά του Προέδρου και προς αυτή την κατεύθυνση δεν είναι εύκολη, αν και ο ανασχηματισμός είναι [κατα την ταπεινή μου γνώμη] κάτι που θα πρέπει να γίνει τάχιστα.
Οι πλείστοι Υπουργοί πρέπει ν’ αλλάξουν [συμπεριλαμβανόμενου σίγουρα και του Υπουργού Εξωτερικών Μάρκου Κυπριανού] και να αντικατασταθούν με πολιτικές προσωπικότητες [ευρύτερης αποδοχής] που να έχουν παράλληλα και τεχνοκρατικές γνώσεις. Προσωπικά βλέπω [ή μάλλον θεωρώ σωστό] να παραμένουν [για να διατηρηθεί και η Αριστερή φυσιογνωμία της Κυβέρνησης] ο Κυβερνητικός Εκπρόσωπος, ο Νεοκλής Συλικιώτης, η Σωτηρούλα Χαραλάμπους, ο Ηλιάδη [ως Υπουργός Άμυνας όμως] και ίσως ο Πασχαλίδης [αν το ΔΗΚΟ αποφασίσει αν παραμείνει στην Κυβέρνηση]... Όλοι οι άλλοι [5-6, πόσοι απομένουν] πρέπει ν’ αλλάξουν. Και τούτο για να δοθεί ένας άλλος αέρας, ή ένα άλλο χρώμα και μια διαφορετική φυσιογνωμία στην Κυβέρνηση. Και ότι μετά την 11η του Ιούλη πράγματι ο Πρόεδρος ΔΕΝ έμεινε απαθής!

Γ. Εν κατακλείδι:

Ως Αριστεροί [τόσο οι ΑΚΕΛικοί, όσο και οι άλλοι, του ευρύτερου χώρου], είναι γεγονός πως τις πρώτες στιγμές και ώρες και ίσως και μέρες νοιώσαμε κι αμήχανα κι άβολα και πάθαμε και μια μουγκαμάρα! Δεν είναι ίδιον [γνώρισμα] της κυπριακής Αριστεράς αιματηρά και καταστροφικά περιστατικά. Στην πολύχρονη [85χρονη] ιστορία του, το ΑΚΕΛ μπορεί να περηφανεύεται ότι από τη δράση του δεν υπήρξαν ούτε εγκλήματα ούτε και αδικοχαμένοι. Και σίγουρα τα τελευταία τραγικά γεγονότα [επί διακυβέρνησης ΑΚΕΛ] ΜΑΣ έχουν λυπήσει αφάνταστα. Όμως ΔΕΝ θα λειτουργήσουμε ως αυτόχειρες και ούτε ως μαζοχιστές! Σε ΚΑΜΙΑ περίπτωση ΔΕΝ θα αυτοκαταργηθούμε [ως Αριστερά] και ούτε συνεχίσουμε να αυτο-μαστιγωνόμαστε! Οι πολιτικές ευθύνες του Προέδρου είναι δεδομένες, γι’ αυτό κι έχει την υποχρέωση να ΜΑΣ βγάλει από τα αδιέξοδα. Γι’ αυτό και θα ΤΟΝ στηρίξουμε. Κι ένας τρόπος στήριξης είναι και η συμμετοχή/παρουσία μας στο μεθαυριανό [την Τρίτη 19 του μηνός] συλλαλητήριο στο προεδρικό μια τες «μαύρες επετείους» του 1974!
Παράλληλα ΔΕΝ πρέπει να πάψουμε να αναδεικνύουμε τις ευθύνες του ιμπεριαλιστικού παράγοντα [και ευρύτερα στον κόσμο, κύρια όμως περιφερειακά] και να προβάλλουμε όλο και πιο έντονα την ανάγκη για αφοπλισμό και αποστρατικοποίηση της Κύπρου.

Anef_Oriwn
Κυριακή 17/7/2011

***************************
 Υστερόγραφον 17/7/2011 [4:25 μ.μ.]:

Προσυπογράφω και το κείμενο της αγαπητής Psychiaς [link: http://psychia.wordpress.com/2011/07/15/%cf%87%cf%81%ce%b9%cf%83%cf%84%cf%8c%cf%86%ce%b9%ce%b1-%ce%b1%ce%bd-%cf%80%ce%b1%cf%81%ce%b1%ce%b9%cf%84%ce%b7%ce%b8%ce%b5%ce%af%cf%82-%ce%b5%ce%af%cf%83%ce%b1%ce%b9-%cf%80%ce%bf%cf%8d%cf%84%cf%84/] και για το περιεχόμενο του, αλλά και για τη λατρευτή και μαγευτική λέξη «πούττος» που χρησιμοποιεί!

Anef_Oriwn

Δευτέρα 11 Ιουλίου 2011

Ανάρτηση 64/2011 [έκτακτη, επίκαιρη, σύντομη, οργίλη, αντι-μιλιταριστική, μακάβρια κι ανθρώπινη] – Δεν ΜΑΣ χρειάζεται˙ καταργείστε ΤΗΝ!!!


Διάφορες καταστάσεις [και συγκυρίες] με έφεραν σήμερα, κατά το μεσημέρι, στον τόπο της σημερινής ανείπωτης τραγωδίας˙ αυτής που επεσυνέβη στην Ναυτική Βάση “Ευάγγελος Φλωράκης” στην περιοχή του χωριού Μαρί.
Ως γνωστόν σήμερα το πρωί λίγο πριν από τις 6 σημειώθηκαν εκεί τρομακτικές εκρήξεις σε container όπου φυλάσσονταν(;) πυρομαχικά τα οποία είχαν κατασχεθεί πριν δυόμισι περίπου χρόνια από ιρανικό πλοίο που είχε προορισμό τη Συρία.
Τραγικός απολογισμός των εκρήξεων και των πυρκαγιών που ακολούθησαν ήταν 12 νεκροί(!) [πυροσβέστες της ΕΜΑΚ, ανώτεροι αξιωματικοί του Στρατού και δύο ναύτες που υπηρετούσαν τη θητεία τους] και 62 τραυματίες [οι δύο κρίσιμα], ενώ ο παρακείμενος ηλεκτροπαραγωγικός σταθμός της ΑΗΚ στο Βασιλικό καταστράφηκε [χωρίς υπερβολή] ολοσχερώς! [Οι ζημιές υπολογίζονται στα δύο δισεκατομμύρια ευρώ!!!]
Κάποιες λοιπόν «καταστάσεις» μού έδωσαν την [άχαρη] ευκαιρία να γνωρίσω και να δω εκ των έσω(!) κι από κοντά τα τραγικά αποτελέσματα του σημερινού πρωτόγνωρου για τα δεδομένα της Κύπρου συμβάντος. Παίζοντας μάλιστα και τον άχαρο ρόλο τού [αυτόκλητου] φωτορεπόρτερ αποτύπωσα με την φωτογραφική μου και κάποιες εικόνες και σκηνές από τον τρόπο της τραγωδίας [ή μάλλον του εγκλήματος;], εν μέρει και μακάβριες... [Δυο – τρεις τέτοιες φωτογραφίες θα παραθέσω πιο μετά] ... Προσωπική μου άποψη είναι η ίδια η Βάση δεν «έχει ισοπεδωθεί» ούτε έχει υπάρξει [τουλάχιστον εκεί] «βιβλική καταστροφή» όπως χωρίς φειδώ στον λόγο τους περιγράφουν [διάφοροι επαΐοντες και μη] στα κανάλια ...

Δεν έχω ΚΑΜΙΑ διάθεση να μιλήσω [τουλάχιστον για τώρα] για ευθύνες και να πουλήσω πνεύμα και να πάω με το ρεύμα! Πολλοί είναι αυτοί που θα πουν και το μακρύ και το κοντό τους για το θέμα αυτό... Άλλοι απόλυτα δικαιολογημένα και άλλοι για να κάμουν τους σπουδαίους, ή/και για να αποκομίσουν και πολιτικά οφέλη. Μάλιστα κάποιοι το έχουν ήδη (δια)πράξει, όπως λόγου χάριν ο πολεμοχαρής(!) νεοεκλεγείς βουλευτής του ΔΗΣΥ Θεολόγος Αντρέας Πιτσιλλίδης!

Απλώς θα ήθελα [μ’ αυτήν μου την παρέμβαση] να πω χωρίς φόβο αλλά με πάθος, για την “Εθνική” Φρουρά [ή μάλλον Συμφορά;]:

ΔΙΑΛΥΣΤΕ ΤΗΝ!!!
ΔΕΝ ΤΗΝ ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΣΤΕ!!!
ΔΕΝ ΕΞΥΠΗΡΕΤΕΙ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΤΙΠΟΤΑ!!! [μόνο προσωπικά συμφέροντα και εθνικιστικά και στρατοκαυλικά σύνδρομα]...

Έτσι θα γλιτώσουν κι ανθρώπινες ζωές, αλλά και το κράτος θα εξοικονομεί τεράστια κοντύλια. Κοντύλια που σπαταλούνται άδικα των αδίκων για μια ανθρωποφάγο και ψυχοφθόρο στρατιωτική μηχανή και τα οποία θα μπορούσαν να διατεθούν αλλού!!!

Και φτάνει πια άλλες κινήσεις [που υπαγορεύονται και εκ των έσω και εκ των έξω συνοδευόμενες μάλιστα από «πιέσεις»] που στρατιωτικοποιούν περαιτέρω την Κύπρο και την μετατρέπουν σε πυριτιδαποθήκη!!!

Anef_Oriwn
Δευτέρα 11/7/2011

Τρίτη 5 Ιουλίου 2011

Ανάρτηση 63/2011 [έκτακτη, αντι-τηλεορασική, νεο-τεχνολογική, πολιτικο-κοινωνική, τραγουδιστική] - “Τα χάλια μας” [τα τηλεοπτικά, αλλά και τα λοιπά!]...


Shαιρετούμεν ΣΑΣ!
Τζιαι Καλό Μήνα [έστω και ολίγο τι καθυστερημένα]...

***********************
Εισαγωγικά:

Προσφάτως [από την 1η του Ιούλη] μπήκαμε, όχι μόνο στο πρώτο μήνα των καλοκαιρινών διακοπών [θα πάει όμως φέτος διακοπές η εργατική τάξη;], αλλά και στην εποχή της ψηφιακής τηλεόρασης! Όσοι λοιπόν έτυχε να μην έχουμε συσκευές [τηλεοράσεως] που λαμβάνουν ψηφιακό σήμα [δηλαδίς, τις PLASMA, όπως τες λαλούν], έπρεπε [ή πρέπει] να βάλουμε ειδικό αποκωδικοποιητή για να μπορούμε να παρακολουθούμε τις αγαπημένες μας σειρές στην Τηλεόραση. Από 40 ευρω και πάνω, είπανε [και το διαπίστωσα και προσωπικά] ότι στοιχίζει έκαστος αποκωδικοποιητής, χώρια 5-6 ευρω extra για κάποια σύρματα που είναι απαραίτητα! Κι επειδή σε κάθε σπίτι υπάρχουν τουλάχιστον δύο τηλεοράσεις, υπολογίστε ότι ΜΑΣ προέκυψε [έτσι απλώς καιρού] ένα έξοδο τουλάχιστον 90 ευρά!

Το θέμα [της κουβέντας μας εδώ] δεν έχει να κάμει και τόσο με το οικονομικό κόστος της “ψηφιακοποίησης των τηλεοράσεων” μας. Τούτο [δηλ. το κόστος], κατά την ταπεινή μου άποψη, δεν είναι κι απρόσιτο [για ‘μας τους προλετάριους – που λαλεί τζιαι το συμπαθέστατο Κοκούδιν] και δεν νομίζω ότι θα ταλαιπωρήσει τα βαλάντια μας [έστω κι αν οι καιροί είναι χαλεποί και δύσκολοι από οικονομικής άποψης]. Εκτός κι αν γυρέψουμε ν’ αγοράσουμε ψηφιακή τηλεόραση [για λύσουμε μια και καλή το πρόβλημα σύνδεσης και λήψης του σήματος]
οπόταν το πράμα αλλάζει. Σε τέτοια περίπτωση το χέρι πρέπει να μπει πολύ πιο βαθιά στην πούγκα, αλλά και πάλι δεν νομίζω πως θα βρει και τίποτα παραπάνω...

Στο σπίτι προσπάθησα να τους πείσω να αναβάλουμε [ως πάρατζιει – ας πούμεν, μέχρι τον Σεμπτέβρη!] την αγορά, εφαρμογή και χρήση αποκωδικοποιητή, αλλά απέτυχα παταγωδώς, καθώς η άκρως πρωτοποριακή αυτή σκέψη μου προσέκρουσε σε ώτα μη ακουόντων! Οι λόγοι που υπαγόρευσαν αυτή την παράτολμη και εν μέρει ριψοκίνδυνη [δεν εχω χρόνο αν το αναλύσω τώρα αυτό] πρόταση μου, όπως υπόβαλα και πιο πάνω δεν ήταν οικονομικοί. Αντίθετα αποτελούσαν μια απέλπιδα προσπάθεια μου να πετύχω [έστω και για μικρό χρονικό διάστημα] την απεξάρτηση κι αποτοξίνωση μας από την τηλεόραση και τα “σκουπίδια” που μας σερβίρει! Τώρα το καλοκαίρι φυσικά τα πράματα είναι πιο χαλαρά. Λείπει η ένταση και η αγωνία για την εξέλιξη του story σ’ όλες αυτές οι κυπριακές και ελληνικές σειρές που περιβάλλονται καθημερινά ή 2-3 φορές τη βδομάδα. Τούτες ya έχουν τελειώσει για έχουν παει με άδεια μέχρι τον Σεπτέμβρη – Οκτώβρη. Οι καναλάρχες όμως δεν θα κατεβάσουν τα ρολά των μαγαζιών τους. Θα μας φλομώσουν στις επαναλήψεις. Πάλι καλά που συνήθως προβάλλουν κωμωδίες! Θα δείξουν για 99η φορά τη σειρά “Κωνσταντίνου και Ελένης”, για 111η τους “Δύο Ξένους” και για 69η τη σειρά “Στο παρά 5”!!!

Αναγκαστικά λοιπόν κι ΕΜΕΙΣ, πήγαμε με το ρέμα, ή καλύτερα ΜΑΣ πήρε το ρέμα. Άστε που ταλαιπωρήθηκα τα μάλα μέχρι να κάμω τις συνδέσεις. Με τη μια τηλεόραση μάλιστα εξακολουθούμε να έχουμε πρόβλημα [διακόπτεται η λήψη του σήματος] κι ο τεχνικός έχει που το Σάββατο κι ακόμα εν να έρτει να τη δει!

Επί της ουσίας:

Τώρα τι θα παθαίναμε, ή τι θα απογινόμασταν αν μέναμε και μερικά βράδια χωρίς τηλεόραση, εγώ λέγω [όπως και οι αρχαίοι Υμών πρόγονοι] «ουδέν κακό αμιγές καλού»! Πολλά είν’ αυτά με τα οποία θα μπορούσαμε ν’ ασχοληθούμε και να (δια)πραξουμε, αντί να καθόμαστε [κι από νωρίς το απόγευμα μάλιστα] και να βλέπουμε [μηχανικά πολλές φορές] τηλεόραση. Πράματα ενδιαφέροντα, ευχάριστα και δημιουργικά, τα οποία συνεχώς αναβάλλουμε προφασιζόμενοι ότι δεν έχουμε χρόνο.

Όπως, φέρ’ ειπείν, να πούμεν(τε),
- να πάμε βόλτα πεζή [ή αν υπάρχει η δυνατότητα και με ποδήλατο] κάπου στην πόλη ή στο χωριό μας˙ ας πούμεν να περπατήσουμε στην παραλία των Φοινικούδων [αν προτιμάτε και ξυπόλητοι στην άμμο, δίπλα από το κύμα], ή να πάτε περπατητοί για σουβλάκια μέχρι του “Εφτυμή”, [αν έχετε την υπομονή να περιμένετε τουλάχιστον τρία κάρτα για να ετοιμαστεί η παραγγελία σας, ή δεν σας ενοχλεί η φασαρία που κάμνουν οι μιτσιοί στα γειτονικά τραπέζια τζιαι οι λαφαζανιές των θαμώνων στα πέριξ],
- να πάμε για νυχτερινό κολύμπι [όχι όμως και για beach party – είναι πολλές οι φασαρίες για τη διοργάνωση του κι εγώ μόνο σαν καλεσμένος πάω πλέον],
- να πάμε θέατρο [σχεδόν όλα τα θεατρικά σχήματα περιοδεύουν στις κοινότητες τώρα το καλοκαίρι παρουσιάζοντας κωμωδίες],
- να πεταχτούμε στο κοντινό/γειτονικό χωριό και να παρακολουθήσουμε τις πολιτιστικές εκδηλώσεις που διοργανώνονται εκεί. Ακόμα και στα τοπικά πανηγύρια [που γίνονται λόγω κάποιας τοπικής θρησκευτικής γιορτής] διοργανώνονται από τις τοπικές αρχές και τα οργανωμένα σύνολα, όμορφες καλλιτεχνικές εκδηλώσεις και μουσικές βραδιές,
- να διοργανώσουμε βραδιά ... ποίησης(!),

Εκτός πάλι κι αν προτιμάτε κάτι πιο πεζό όπως,
- να κάτσουμε στη βεράντα και να παίξουμε ττάβλι, πιλλότα, ή πάστρα μετά μπυρίτσας [ΚΕΟ κατά προτίμηση για να διασώσουμε και την εταιρεία του Αρχιεπισκόπου], ή
- να κάμουμε βραδιά ούζου μετά μεζεκκλικκιών [όχι όμως και party[με]ouza γιατί δεν είναι της ηλικίας μας], ή έστω παττίχα και ταμπούρα-night [μετά χαλλουμίου], ή
- να πάμε στον πάνω μαχαλλά για μαχαλλεπίν με πα(γ)ωτόν,

Επίσης μπορούμε,
- να παρακολουθήσουμε τις συναυλίες [κι όχι μόνο] του Φεστιβάλ της ΕΔΟΝ! Δεν είναι και λίγο πράμα με 25 ευρω μόνο, να δούμε και ν’ ακούσουμε τους Κατσιμιχαίους, τον Νταλάρα, την Ασλανίδου, τον Παπακωνσταντίνου, τον Μικρούτσικο, το Θηβαίο ... Με την ευκαιρία να κάμω εύφημο μνεία στο εξαιρετικό καλλιτεχνικό πρόγραμμα του Επαρχιακού Φεστιβάλ της ΕΔΟΝ Αμμοχώστου που έγινε στην Αγία Νάπα στες 24 τού Ιούνη... Εξαιρετική ήταν και η συναυλία που διοργάνωσε το σωματείο “Νέα Σαλαμίνα” αφιερωμένη στον Μάνο Λοΐζο στη Λάρνακα, όπου τραγούδησαν ο Δημήτρης Μπάσης, ο Γεράσιμος Ανδρεάτος και η Δέσποινα Ολυμπίου... [Τις προσωπικές μου απόψεις για το Φεστιβάλ θα τις καταθέσω σε κάποια στιγμή σ’ άλλη ανάρτηση μου˙ κάποιες σκέψεις μου εξέφρασα και πρόπερσι στο Blog του Gregori – link: http://nekatomata.blogspot.com/2009/07/blog-post_13.html ], αλλά και
- να πάμε στην εκδήλωση καταδίκης του φασιστικού πραξικοπήματος και της τούρκικης εισβολής που θα γίνει [και φέτος] το Προεδρικό στες 15 του Ιούλη, ή έστω στην εκδήλωση προς τιμή των 4 δολοφονηθέντων [κατά το πραξικόπημα] Σκαλιωτών [από τ συνοικία του Άη Γιάννη] που θα γίνει στις 13 του Ιούλη στη Λάρνακα, στην Πλατεία της ΑΛΚΗΣ,

Φυσικά υπάρχει και η περίπτωση [αν είμαστε αργόσχολοι, καθότι ως γνωστόν «αργία μήτηρ πάσης ... μαλακίας»],
- να ενδιατρίψουμε στο θέμα “Το σεξ στην τρίτη ηλικία” [και θεωρητικά και πρακτικά – αλλά να προσέχουμε στην πρακτική εξάσκηση˙ δηλ. να μεν απποθούμεν γιατί κάποια πράματα δεν είναι της ηλικίας μας πλέον, ενώ πρέπει να έχουμε πάντα κατά νουν κι εκείνο τον νόμο της διαλεκτικής που λέει ότι “η ποσότητα μετατρέπεται σε ποιότητα”]...
Όλ’ αυτές λοιπόν, οι εναλλακτικές ενασχολήσεις μπορούν να περιορίσουν την συνήθεια μας να βλέπουμε τηλεόραση και ότι μας σερβίρεται, κι έστι να τη θέσουν σε δεύτερη, τρίτη, ή και τέταρτη μοίρα! [Αμήν τζιαι πότε!]...

Για “τα χάλια μας” [τα τηλεοπτικά, τα οποία από «αναλογικά» τώρα γίνονται και «ψηφιακά»] τραγούδησε πριν χρόνια κι ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου.
Πιο κάτω θα παραθέσω [από το youtube] το συγκεκριμένο ομότιτλο άσμα του Βασίλη οι στίχοι του οποίου μας μεταφέρουν πολύ ωδικά την αλήθεια και την πραγματικότητα για τα τηλεοπτικά δρώμενα!

Και ναι μεν [όπως γράφει κι αγαπητός συν-blogger Σολιάτης] η ψυχαγωγία μας έχει μετεξελιχτεί κι έχουμε οδηγηθεί αισίως(;) «Από τον καραγκιόζη στην ψηφιακή» [link: http://soliatis.blogspot.com/2011/06/blog-post_19.html], αλλά απ’ εκεί που μια παράσταση καραγκιόζη στην πλατειά του χωριού αποτελούσε κοινωνική λαϊκή εκδήλωση, σήμερα με την τηλεόραση και την τάση ο καθένας στο σπίτι να ‘χει και τη δική του, όλο και πιο πολύ κλεινόμαστε στο σπίτι και αποκοινωνικοποιούμαστε!

Και πάμε στο άσμα “Τα χάλια μας”


Anef_Oriwn
Τρίτη 5/7/2011