Πέμπτη 30 Ιουνίου 2011

Ανάρτηση 62/2011 [σύντομη, τραγουδιστική, βαρεμένη, βαριεστημένη, απηυδισμένη] - “Αυτούς τούς έχω βαρεθεί”... - Προσθήκες! Κι άλλες προσθήκες...


Shαιρετούμεν(τε)!

Πέρασαν κάπου 10 μέρες από την προηγούμενη ανάρτηση μου [ήταν στις 21 του μηνός] και άκρα του τάφου σιωπή στο απάχικο μου – κι από μένα τον ίδιο αλλά και από τους συχνούς επισκέπτες και σχολιογράφους. Μέχρι τότε ο ρυθμός των αναρτήσεων μου ήταν [για τον μήνα Ιούνη] μία κάθε δύο περίπου μέρες! [Με τέτοιους ρυθμούς σίγουρα θα ξεπερνούσα τις 100(!) αναρτήσεις για φέτος, κάτι που ενδόμυχα είχα βάλει ως στόχο!]...

Λόγοι διάφοροι όμως, με κράτησαν εκτός Blog και μακράν του blogging, αν και μπαινόβγαινα σε διάφορα άλλα blogκια˙ στο Blog “Proletariakon III” μάλιστα, θεωρητικολόγησα αρκετά με τον σχολιογράφο Κομμουνιστή και μερικώς με τον Blogοδεσπότη Κομσομόλο [link: http://proletariakon.blogspot.com/2011/06/blog-post_13.html]

Θέτε όμως,
- λίγο κάποιες δουλίτσες [και ατυχείς στιγμές] που προέκυψαν ή μού έλαχαν το τελευταίο 10ήμερο [και που δεν έχουν καμία σχέση μ’ εκείνο του Βοκκακίου], όπως ας πούμεν, ένα ατύχημα με τ’ αυτοκίνητο που τού ‘κανε τα μούτρα καλοκαιρινά(!),
- λίγο μια βαρεμάρα και μια χαλαρότητα που μ’ έπιασε, προφανώς λόγω του καλοκαιριού˙ το αυτό παρατήρησα και με τους συν-bloggers Stala(g)matia [link: http://stalamatia.blogspot.com/2011/06/blog-post_26.html] και Aceras [link: http://acerasanthropophorum.blogspot.com/2011/06/blog-post_27.html],
- λίγο η αυξημένη παρουσία μου σε διάφορες εκδηλώσεις [όπως ας πούμεν στις τελικές γιορτές 2-3 σχολείων, από την Ελεύθερη Αμμόχωστο μέχρι και το Ριζοκάρπασο],
δεν μου επέτρεψαν να μεταφέρω εδώ τις σκέψεις, τούς προβληματισμούς τζιαι τούς δκιαολισμούς μου επί παντός επιστητού και επίκαιρου!

Το κυριότερο όμως, που μ’ έκανε να σιγήσω [έστω και για λίγο], είναι το ότι αυτές τις μέρες αισθάνομαι να έχω βαρεθεί μέχρι αηδίας [και σκασμού] διάφορα εξωφρενικά, απαράδεχτα κι αναχρονιστικά φαινόμενα και καταστάσεις που παρατηρώ γύρω μου ή λίγο πιο πέρα. Όχι πως δεν υπήρχαν ή δεν επισυνέβαιναν προηγουμένως και δεν τα ‘βλεπα ή ότι απλώς εθελοτυφλούσα ή στρουθοκαμήλιζα...
Αλλά φαίνεται ΔΕΝ αντέχω πια όλους αυτούς,
- που συνεχώς θεωρητικολογούν, χωρίς να προτείνουν λύσεις εφικτές και διεξόδους πρακτικές που θα μας βγάλουν από τα τεραστία καθημερινά [κοινωνικοοικονομικά] προβλήματα που μας ταλανίζουν, ή/και
- που μιλάνε [από τις πολυθρόνες τους] με διθύραμβους και ανέξοδες διακηρύξεις πατριωτισμού!

Πάντως για την ώρα και μέχρι να βρω χρόνο να καταγράψω όλους “Αυτούς [που] τους έχω βαρεθεί”, θα ΤΟΥΣ αφιερώσω από καρδιάς το εξαίρετο ομότιτλο τραγούδι του Θάνου Μικρούτσικου [σε στίχους του Wolf Birman μεταφρασμένους από τον Δημοσθένη Κούρτοβικ]...
Ως γνωστό το εν λόγω άσμα το πρωτοτραγούδησε η ανεπανάληπτη Μαρία Δημητριάδη, αλλά εδώ θα σας το παρουσιάσω τραγουδημένο από τον σύνθετη Θάνο Μικρούτσικο και τον τραγουδοποιό Βασίλη Παπακωνσταντίνου. Αν θέλετε όμως να τ’ ακούσετε να το τραγουδά [με την φανταστική φωνή της] και η ίδια η Δημητριάδη πατήστε στο link http://www.youtube.com/watch?v=VvjRyxjTaHM. Επίσης στη φετινή ανάρτηση μου με αρ. 3/2011 [που ήταν αφιερωμένη στη αξέχαστη κομμουνίστρια τραγουδίστρια] θα βρείτε links με πολλά άλλα θαυμάσια τραγούδια της [link: http://aneforiwn.blogspot.com/2011/01/32011.html]...


Τις κρύες γυναίκες που με χαϊδεύουν,
τους ψευτοφίλους που με κολακεύουν,
που απ’ τους άλλους θεν παλικαριά
κι οι ίδιοι όλο λερώνουν τα βρακιά,
σ’ αυτήν την πόλη που στα δυο έχει σκιστεί,
τους έχω βαρεθεί.

Και πέστε μου αξίζει μια πεντάρα,
των γραφειοκρατών η φάρα,
στήνει με ζήλο περισσό,
στο σβέρκο του λαού χορό,
στης ιστορίας τον χοντρό το κινητή,
την έχω βαρεθεί.

Και τι θα χάναμε χωρίς αυτούς όλους,
τους Ευρωπαίους, τους προφεσόρους,
που καλύτερα θα ξέρανε πολλά,
αν δεν γεμίζαν ολοένα την κοιλιά,
υπαλληλίσκοι φοβητσιάρηδες, δούλοι παχιοί,
τους έχω βαρεθεί.

Κι οι δάσκαλοι της νεολαίας νταντάδες,
κόβουν στα μέτρα τους τους μαθητάδες,
κάθε σημαίας πλαισιώνουν τους ιστούς,
με ιδεώδεις υποτακτικούς,
που είναι στο μυαλό νωθροί,
μα υπακοή έχουν περισσή,
τους έχω βαρεθεί.

Κι ο παροιμιώδης μέσος ανθρωπάκος,
κέρδος ποτέ μα από παθήματα χορτάτος,
που συνηθίζει στην κάθε βρωμιά,
αρκεί να έχει γεμάτο τον ντορβά
κι επαναστάσεις στ’ όνειρά του αναζητεί,
τον έχω βαρεθεί.

Κι οι ποιητές με χέρι υγρό,
υμνούνε της πατρίδας τον χαμό,
κάνουν με θέρμη τα στοιχειά στιχάκια,
με τους σοφούς του κράτους τα ‘χουνε πλακάκια,
σαν χέλια γλοιώδικα έχουν πουληθεί,
τους έχω βαρεθεί.

Κι οι ποιητές με χέρι υγρό,
υμνούνε της πατρίδας τον χαμό,
κάνουν με θέρμη τα στοιχειά στιχάκια,
με τους σοφούς του κράτους τα ‘χουνε πλακάκια,
σαν χέλια γλοιώδικα έχουν πουληθεί,
τους έχω βαρεθεί.
Σαν χέλια γλοιώδικα έχουν πουληθεί,
τους έχω σιχαθεί.

*****************************
Καλό Καλοκαίρι!

Anef_Oriwn
Τετάρτη 30/6/2011

************************************
Δύο επίκαιρες προσθήκες 2/7/2011 – 6:30μ.μ.:

1. Στους ΠΑΣΟΚ-ους ηγέτες [τους οποίους οι ελλαδίτες αδελφοί έχουν κατα-βαρεθεί], τα ‘πε κι ένα χεράκι [πριν λίγες μέρες] και η Μυρσίνη Λοΐζου, κόρη τού αξέχαστου [μουσικοσυνθέτη] Μάνου Λοΐζου. Αντιγράφω από την εφημερίδα “Ο Φιλελεύθερος” [της Πέμπτης 30 του Ιούνη – σελ. 7, ενότητα “Εν Ολίγοις”] ένα σχετικό παραπολιτικό σχόλιο του δημοσιογράφου Γιώργου Φράγκου [Γ. Φρ.], υπό τον τίτλο “Της Μυρσίνης η ποδιά”:
{Οι επιχρωματώσεις και υπογραμμίσεις είναι δικές μου}...

“ΧΥΜΑ και τσουβαλάτα τα είπε η Μυρσίνη Λοΐζου, κόρη του μεγάλου συνθέτη Μάνου Λοΐζου, στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, μ' ένα εξόχως πολιτικό κείμενο, διά του οποίου την καλεί να πάψει να χρησιμοποιεί το τραγούδι του πατέρα της «Καλημέρα Ήλιε» στις κομματικές εκδηλώσεις. Η κ. Λοΐζου υπογραμμίζει ότι «Το τραγούδι αυτό καλημερίζει τον Ήλιο, την ελπίδα, την αλληλεγγύη, και την προσμονή ενός ολόκληρου λαού, για δημοκρατία και ελευθερία. Εσείς όμως, είστε υπεύθυνοι για την πιο βαθιά πνευματική, αξιακή, ηθική, και πολιτισμική καταχνιά που θα μπορούσε να έχει ποτέ αυτός ο τόπος». Ο πατέρας της μπορεί να αισθάνεται περήφανος από τον τάφο, γαλούχησε ένα σωστό άνθρωπο. Δεν πήγαν στράφι οι μελωδίες και οι στίχοι του. Κι όταν τραγουδούσε: «Γελά ο Ήλιος κι αμολιέται στα στενά / χορεύει πάνω στο νταούλι κι αρχινά / το κόκκινο για τη ροδιά / το πράσινο για τα παιδιά / για της Μυρσίνης την ποδιά μια Παναγιά», ήξερε πως «της Μυρσίνης η ποδιά» δεν σηκώνει τα παιγνίδια των εξουσιαστών, όπως και ο ίδιος εξάλλου…”

2. Σε σημερινές δηλώσεις του [για τα μετρα στηριξης της καπιταλιστικής μας οικονομίας, τα οποία συμφωνήθηκαν μεταξύ της Κυβέρνησης, του ΑΚΕΛ και του ΔΗΚΟ] ο πεφωτισμένος Αναπληρωτής Πρόεδρος του ΔΗΣΥ και διαπρύσιος (ιερο)κήρυκας του νεοφιλελευθερισμού κος Φούλλης, ΜΑΣ είπε ότι οι «διεθνείς αγορές δεν θα δεχτούν τα νέα μέτρα που εξήγγειλε η Κυβέρνηση για την οικονομία»! Προφανώς με τον όρο «διεθνείς αγορές» εννοούσε το διεθνές καπιταλιστικό σύστημα, που απαιτεί όλο και πιο πολλές θυσίες [και σφίξιμο του ζωναριού] από τους εργαζόμενους, για αντιμετώπιση της παγκόσμιας καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης, ούτως ώστε το ίδιο το κεφάλαιο να πληρώσει [αν θα πληρώσει] όσο το δυνατό λιγότερα!

Anef_Oriwn
Σάββατο 2/7/2011

****************************
3. Προσθήκη 3η: Κυριακή 3/7/2011 - 10: 45 π.μ.:

Έφυγε χτες Σάββατο 2 Ιουλίου από τη ζωή για το μακρύ ταξίδι της αιωνιότητας, ο τουρκοκύπριος συμπατριώτης μας Γιουτζέλ Κιοσίογλου.
Ελαφρύ να ‘ναι το χώμα που θα τον σκεπάζει!

Μικρό αφιέρωμα στον «κυπραίο» [όπως χαρακτηριστικά ονόμαζε ο ίδιος τον εαυτό του] «άνθρωπο, αγωνιστή, φίλο, δάσκαλο, ηθοποιό» Γιουτζέλ, κάμνει ο συν-Blogger Μιχάλης Μιχαήλ στο “Παντός Καιρού” Blog του.

Πιο κάτω παραθέτω το σχετικό link της ανάρτησης του Μιχάλη [για παραπομπή και αναφορά στα όσα τιμητικά γράφει γι’ Αυτόν!] ως ένδειξη σεβασμού και εκτίμησης προς έργο και τούς αγώνες τού «κυπραίου» Γιουτζέλ Κιοσίογλου [για Επανενωση του τόπου μας - κι όχι μόνο]: http://mihalismihail.blogspot.com/2011/07/blog-post_03.html.

Anef_Oriwn
Κυριακή 3/7/2011

**************************************
4. Προσθήκη 4η: Τρίτη 5/7/2011 - 2: 35 μ.μ.:

Αναφορά στες «διεθνείς αγορές» προεξοφλώντας ότι τούτες δεν θα δεχτούν τα [νέα] κυβερνητικά μέτρα για την οικονομία. έκαμε σήμερα κι ο Αντιπρόεδρος του ΔΗΚΟ Νικόλας Παπαδόπουλος. Χέρι – χέρι πάνε τα αγοράκια του νεοφιλελευθερισμού Φούλλης και Νικόλας!!!

Anef_Oriwn
Τρίτη 5/7/2011

Τρίτη 21 Ιουνίου 2011

Ανάρτηση 61/2011 [επίκαιρη, πολιτικοκοινωνική, προσφυγική, αντι-ξενοφοβική, κριτική, ανασκευαστική] - Για του πρόσφυγες (γενικώς] και την (Παγκόσμια) Ημέρα τους...


Εισαγωγικά:

Παγκόσμια Ημέρα για τους Πρόσφυγες [πάσης φύσεως] ήταν η χτεσινή 20η του Ιούνη. [Ένας σχολιογραφος είπε κάποτε σε μια συζήτηση σε κάποιο Blog ότι άμα δεν μπορείς να λύσεις ένα πρόβλημα φτιάξ’ του μια Μέρα – για να το θυμασαι!]...

Πρόσφυγες είναι οι άνθρωποι που αναγκάζονται να ξεκληριστούν από τους τόπους τους. Να τους εγκαταλείψουν εξ αιτίας [πολεμικών] συρράξεων, κακομεταχείρισης ή/και διακρίσεων [πολιτικών, εθνικών, ή θρησκευτικών] σε βάρος τους. Η συντριπτική πλειοψηφία εξ αυτών [των προσφύγων] προέρχεται από τις φτωχότερες χώρες [κάποιοι τις λένε κι «αναπτυσσόμενες» αλλά δεν καταλαβαίνω το γιατί] ...

Πρόσφυγες είχαμε κι εξακολουθούμε να έχουμε και στην Κύπρο ένεκα της τουρκικής εισβολής [του 1974] και της κατάληψης και κατοχής μέχρι σήμερα του 37% του εδάφους της Κύπρου από την Τουρκία. Τότε [το 1974] εκτοπίστηκαν από τα σπίτια τους [ή αναγκάστηκαν να τα εγκαταλείψουν λόγω των πολεμικών επιχειρήσεων] κάπου 200 χιλιάδες ελληνοκύπριοι, ενώ σχεδόν όλοι οι τουρκοκύπριοι που ζούσαν στη νότια Κύπρο, μετοίκισαν [άλλοι με τη θέληση τους κι άλλη με το ζόρι] στο κατεχόμενο μέρος της Κύπρου.

Πιο παλιά ακούγαμε για την προσφυγοποίηση ανθρώπων και για το δράμα τους ή και για ανταλλαγές πληθυσμών στις ειδήσεις ή τα διαβάζαμε στα βιβλία της Ιστορίας, αλλά πάντοτε οι αναφορές ήταν ελληνοκεντρικές [Μικρά Ασία, Πόντος, Μακεδονία, Ανατολική Ρωμυλία]. Σχεδόν καμιά αναφορά ότι το πρόβλημα είναι παγκόσμιο. Κάτι όμως είχαμε ακούσει και για τους παλαιστίνιους που τους είχαμε διώξει από τα εδάφη τους οι ισραηλινοί. Επίσης [σε κατοπινές εποχές – μετά το 1974 μέχρι πρόσφατα] μάθαμε και για τούς λιβανέζους πρόσφυγες, τούς αφγανούς, τούς νταρφουριανούς, τούς σέρβους, τούς βόσνιους και εσχάτως για τους λίβυους όπως και τους σύριους˙ οι τελευταίοι άρχισαν, λόγω των εμφύλιων συγκρούσεων στη χώρα τους, να περνούν τα σύνορα προς την Τουρκία. Ένας μικρός αριθμός απ’ αυτούς βρίσκει καταφύγιο και στην Κύπρο, αλλά για να αντιμετωπίσει τον ρατσισμό και την απανθρωπιά των πάσης φύσεως ξενοφοβικών. Γνωστός είναι σε όλους μας και ο κουρνιαχτός και το καρκαshαλλίκκιν [φασαρία] που σηκώνουν οι διάφοροι Κουλίες, Βαρνάβες κι άλλα επίλεκτα στελέχη του εθνικιστικού και ρατσιστικού σιναφιού για επιδόματα που παραχωρούνται [σύμφωνα πάντοτε με τις διεθνείς συμβάσεις] σ’ όσους αναγνωρίζονται ως πολιτικοί πρόσφυγες.
[Θα αναφερθούμε σ’ αυτό αναλυτικά πιο κάτω]...

Άκρως χαρακτηριστικό [της επιλεκτικής προσέγγισης του ζητήματος] είναι και σχετικό με την Παγκόσμια Μέρα Προσφύγων, άρθρο [υπό τον τίτλο “Παγκόσμια μέρα των δοκιμασμένων προσφύγων”] του ακαταμάχητου “προστάτη” των ελληνοκυπρίων προσφύγων, βουλευτή Αμμοχώστου του ΔΗΣΥ Λεφτέρης Χριστοφόρου, που δημοσιεύτηκε στην χτεσινή “Σημερινή” [link: http://www.sigmalive.com/simerini/analiseis/politics/393997. Ο κος Λεφτεράκης [άλλως “Δώσ’ τα όλα” και γνωστός και ως “Εκατάπιεν ράδιο” ή “Εκόλλησεν η κασέττα”], αναλώθηκε αποκλειστικά στο ζήτημα των Κυπρίων προσφύγων.

Χωρίς καμία πρόθεση να υποβαθμίσουμε τα προβλήματα των εκτοπισθέντων του ’74 ή και των απογόνων τους, θα λέγαμε ότι η επιλεκτική “οικειοποίηση” ή “κυπροποίηση” μια τέτοια ημέρας ενιαίο ατυχής. Σάμπως να μην υπάρχουν εκατομμύρια πρόσφυγες και εκτοπισμένοι σε όλο τον κόσμο ...

Κι πράγματι... Σύμφωνα με την Υπάτη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους πρόσφυγες, περί τα τέλη του 2010 υπήρχαν 43,7 εκ. εκτοπισμένοι άνθρωποι παγκοσμίως, το υψηλότερο σημείο των τελευταίων 15 ετών.

Στον αριθμό περιλαμβάνονται 15,4 εκ. πρόσφυγες, οι οποίοι βγήκαν από τα σύνορα των χωρών τους και 27,5 εκ. άνθρωποι που έχουν εκτοπιστεί εντός των χωρών τους. Άλλοι 850.000 εξ αυτών έχουν αιτηθεί άσυλο υποβάλλοντας τα σχετικά έγγραφα.

Οι φτωχότερες χώρες του κόσμου φιλοξενούν τεράστιους πληθυσμούς προσφύγων, τόσο σε πραγματικούς αριθμούς όσο και σε σχέση με το οικονομικό τους μέγεθος, σύμφωνα με την έκθεση της αρμοστείας που τιτλοφορείται Παγκόσμιες Τάσεις 2010 (Global Trends 2010).

Λίγο περισσότεροι από τους μισούς πρόσφυγες είναι παιδιά κάτω από 18 ετών. Οι Αφγανοί είναι η μεγαλύτερη εθνική ομάδα προσφύγων - αριθμούν 3 εκ. περιλαμβανομένων πολλών που εγκατέλειψαν την πατρίδα τους πριν από μεγάλο διάστημα. Τους ακολουθούν οι Ιρακινοί, οι Σομαλοί και οι Κογκολέζοι, οι χώρες των οποίων αντιμετωπίζουν τις συνέπειες παρατεταμένων συρράξεων.

Στην Ασία βρίσκονται περίπου 4 εκ. πρόσφυγες, 2,1 εκ. στην Αφρική, σχεδόν 7 εκ. στη Μέση Ανατολή [προφανώς σ’ αυτούς περιλαμβάνονται και οι παλαιστίνιοι] και στη Βόρεια Αφρική και 800.000 στην Αμερική.

Μήπως λοιπόν δεν θέλουμε να χρησιμοποιούμε καν τη λέξη «πρόσφυγας» για μη κύπριους από φόβο μην μας περάσουν για τίποτα ... υπερασπιστές των αλλοδαπών ληπτών δημοσίων βοηθημάτων και μας βγει το όνομα [ή και το μάτι αν μας επιτεθούν];

Ορθώς θυμίζουμε κάποτε στις παγκόσμιες δυνάμεις [που κυβερνούν τον κόσμο] ότι η Κύπριος είναι το μοναδικό ευρωπαϊκό κράτος όπου το δικαίωμα των ντόπιων προσφύγων εξακολουθούν ννα καταπατούνται για τέσσερεις δεκαετίες τώρα, αλλά εθελοτυφλούμε και στρουθοκαμηλίζουμε αν δεν βλέπουμε τι γίνεται στον γύρω κόσμο!

************************
Πιο κάτω θα παραθέσω ένα άρθρο που αλίευσα από τον “Φιλελεύθερο” της Κυριακής 5 του Ιούνη, όπου ο συγγραφέας [του] απομυθοποιεί τις ξενοφοβικές λαφαζανιές και τις ρατσιστικές φανφάρες στις οποίες καταφεύγουν οι δήθεν υπερασπιστές του των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των ευρωπαϊκών αξιών.

Μύθοι για τους αιτητές ασύλου στην Κύπρο
[του δόκτορα Αντώνη Θεοχάρους λέκτορα στο Τεχνολογικό Πανεπιστήμιο Κύπρου – εφημ. “Ο Φιλελεύθερος”, Κυριακή 5/6/2011, σελ. 35, “Απόψεις”].
{Οι επιχρωματώσεις και υπογραμμίσεις είναι δικές μου]...

Το ζήτημα των κυβερνητικών παροχών μέσω του δημόσιου βοηθήματος προς τους αιτητές ασύλου βρέθηκε στην προμετωπίδα της αντι-μεταναστευτικής προπαγάνδας των τελευταίων μηνών. Εν συντομία θα αναφερθώ σε κάποιες από τις θέσεις της παραπάνω προσέγγισης, ελπίζοντας να συνεισφέρω σε μια απόπειρα ολόπλευρης και αντικειμενικής θεώρησης των πραγμάτων.

«Οι αιτητές ασύλου επιβαρύνουν την κυπριακή οικονομία λαμβάνοντας παχυλά επιδόματα».
Οι αιτητές ασύλου αποτελούν μια μειοψηφική ομάδα βοηθούμενων από τις Υπηρεσίες Κοινωνικής Ευημερίας. Με βάση τα στοιχεία που οι ίδιες οι Υπηρεσίες δίνουν, από το συνολικό κονδύλι των περίπου 190 εκατ. ευρώ που διατέθηκε μέσω δημόσιου βοηθήματος το 2010, 19 εκατ. ευρώ περίπου (δηλαδή το 10%) παραχωρήθηκαν στο σύνολο των αλλοδαπών. Απλά και καθαρά η συντριπτική πλειοψηφία των ληπτών είναι Κύπριοι πολίτες. Οι περισσότεροι αιτητές ασύλου εξακολουθούν να εργάζονται σε κακοπληρωμένες ανασφάλιστες εργασίες. 

«Ναι αλλά τα ποσά που τους δίνονται είναι τεράστια»
Τα κριτήρια και τα ποσά για την παραχώρηση δημόσιου βοηθήματος περιγράφονται στο Ν.95 (Ι)/2006 περί δημόσιων βοηθημάτων (τα κόμματα που ψήφισαν το νόμο και σήμερα δυσανασχετούν το θυμούνται σίγουρα) καθώς και το σχετικό Κανονισμό. Μία από τις βασικές προϋποθέσεις για την έγκριση βοηθήματος είναι η αδυναμία εργασίας, είτε λόγω δυσκολιών στην ανεύρεσή της, είτε λόγω ασθένειας. Προς απόδειξη και των δύο απαιτούνται επίσημα πιστοποιητικά. Αυτό, φυσικά, ισχύει για οποιονδήποτε αιτείται για βοήθημα ανεξαρτήτως εθνικότητας. Τα ποσά, δηλαδή, που λαμβάνουν οι αιτητές ασύλου όχι μόνο δεν είναι μεγαλύτερα, αλλά εκτός από το ποσό των βασικών αναγκών και ενοικίου (το οποίο είναι ίδιο για κάθε λήπτη) δεν τους παρέχεται καμία άλλη παροχή για την κάλυψη ειδικών αναγκών (π.χ. επίδομα τοκετού, αναπηρίας και πλήθος άλλων). Σημειωτέον ότι στην περίπτωση των αιτητών ασύλου δεν παραχωρούνται οποιεσδήποτε χορηγίες/διευκολύνσεις (υπηρεσία χορηγιών και επιδομάτων, τμήμα κοινωνικής ενσωμάτωσης ατόμων με αναπηρίες, φοιτητική χορηγία -εδώ γελάμε- επίδομα πολυτέκνου κ.λπ.).

Με άλλα λόγια οι αιτητές ασύλου λαμβάνουν τις ελάχιστες δυνατές παροχές προκειμένου απλώς να επιβιώσουν, όταν αποδεδειγμένα δεν μπορούν να εργαστούν. Αν δεχτούμε ότι μία δημοκρατική χώρα οφείλει τουλάχιστον να εξετάζει τις αιτήσεις ατόμων που ζητάνε άσυλο, είναι εύλογο ότι η «εκμετάλλευση» των πόρων του δημόσιου βοηθήματος, στις περιπτώσεις που ανέφερα πιο πάνω, είναι η μόνη βιώσιμη λύση για στοιχειώδη κάλυψη των αναγκών σίτισης και στέγασης. Εκτός αν θεωρούμε ότι οι ξένοι (ενήλικοι και παιδιά) διαθέτουν ειδικές αντοχές στην εξαθλίωση σε σχέση με τους Κύπριους.

«Πολλοί λαμβάνουν δημόσιο βοήθημα ενώ εργάζονται».
Αν κάτι τέτοιο συμβαίνει σε κάποιες περιπτώσεις εντός του 10% των δικαιούχων δημόσιου βοηθήματος, έχουμε κάθε λόγο να πιστεύουμε ότι ο αριθμός αυτός θα είναι κατά πολύ μεγαλύτερος στις περιπτώσεις των ημεδαπών, οι οποίοι όντας ντόπιοι διαθέτουν ευρύτερη κοινωνική δικτύωση, ενώ έννοιες όπως, αστυνομία, έλεγχοι, βίζα, έγκριση εργασίας κ.λπ. που αποτελούν καθημερινότητα για τους αλλοδαπούς είναι άγνωστες για τους ντόπιους.

Η ίδια η φιλολογία γύρω από τις σπατάλες του δημόσιου χρήματος υπό μορφή επιδομάτων, δεν αποτελεί πρωτοτυπία. Πρόκειται για θέση που διατυπώνεται από πολιτικούς και ακαδημαϊκούς κύκλους τα τελευταία 20 χρόνια στα πλαίσια της νεοφιλελεύθερης λογικής που θεωρεί τις οικονομικές και κοινωνικές ανισότητες ως ζήτημα που οφείλει να ρυθμίζεται από τους νόμους της αγοράς.

Αν η αγορά (δηλαδή τα υπερκέρδη) το επιτρέπει, τότε η Πολιτεία μπορεί να εγκύψει -έστω και συγκρατημένα- στα προβλήματα αυτά. Ας αναλογιστούμε ότι με μία αυστηρά οικονομική θεώρηση, η παροχή δημόσιου βοηθήματος στον πληθυσμό που το χρειάζεται αποτελεί μία μορφή κρατικής επιδότησης της ντόπιας οικονομίας συνολικά, διότι τα χρήματα ξοδεύονται σε ενοίκια προς τους (ντόπιους) ιδιοκτήτες ακινήτων, στην αγορά τροφής, καυσίμων, καταναλωτικών αγαθών κ.λπ.

Αν η αγορά δεν το επιτρέπει (βλέπε παγκόσμια ύφεση) τότε τέτοιου είδους κρατικές παροχές και ειδικά προς τις κοινωνικά απομονωμένες ομάδες είναι οι πρώτες που συμπιέζονται. Σε αυτή τη διαδικασία, καλλιεργούνται και επιστρατεύονται και τα αντίστοιχα ιδεολογήματα, τα οποία με ελαφρά διαφορετικό περιτύλιγμα, θα επαναχρησιμοποιηθούν όσο η κρίση βαθαίνει και σε υπόλοιπες ημεδαπές κατηγορίες πληθυσμού, που κρίνονται ως «αντιπαραγωγικές», «σπάταλες», «αντεθνικές» κ.ο.κ..

Σε αυτό το πλαίσιο, η απαρίθμηση (αλλά και η αποδόμηση) κατασκευασμένων μύθων σχετικά με την παρουσία των αιτητών ασύλου στην Κύπρο μπορεί να συνεχιστεί επί μακρόν. Θεωρώ ιδιαίτερα λυπηρή τη διαπίστωση της ευκολίας με την οποία αυτή η αντι-μεταναστευτική υστερία εκπονείται από πολλά μέλη της πανεπιστημιακής κοινότητας, βουλευτές και εκπρόσωπους των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης. Ίσως διατηρούν τη λανθασμένη εντύπωση ότι το σύνολο της κυπριακής κοινωνίας δέχεται άκριτα τις ρατσιστικές θέσεις -που με χαρακτηριστική άνεση- βρίσκουν άφθονο δημοσιογραφικό χώρο για να εκφραστούν. Δεν είναι όμως έτσι. Υπάρχει πολύς κόσμος που διαλέγει να στέκεται στον αντίποδα επιστημονικοφανών υπεραπλουστεύσεων και αναζητά λύσεις συνύπαρξης και αλληλεγγύης. Ευελπιστώ ότι το σημερινό μου σχόλιο συνεισφέρει σε αυτή την προσπάθεια.

«Αυτοί που παίρνουν επιδόματα αν θέλουν μπορούν να εργαστούν»

Σύμφωνα με τη Νομοθεσία (Περί Προσφύγων Κανονισμοί του 2005, Συνθήκες υποδοχής αιτητών ασύλου) και τα σχετικά υπουργικά διατάγματα, με πιο πρόσφατο εκείνο του Οκτωβρίου του 2008, το πρώτο εξάμηνο μετά την υποβολή αίτησης για άσυλο, οι αιτητές δεν δικαιούνται να εργαστούν. Επομένως, και σύμφωνα με τις πρόνοιες του Νόμου που αναφέραμε, δικαιούνται να αιτηθούν για δημόσιο βοήθημα, αφού είναι ο μοναδικός τρόπος για να επιβιώσουν. Στην πράξη, κατά κανόνα, περνούν αρκετοί μήνες για να λάβουν οποιαδήποτε βοήθεια, κάτι που δυστυχώς ισχύει και για οποιονδήποτε άλλο δικαιούχο. Στο τελευταίο υπουργικό διάταγμα του 2008 επαναπροσδιορίστηκαν τα επαγγέλματα που δικαιούνται να ασκούν οι αιτητές ασύλου, πάντα με την παρέλευση του πρώτου εξαμήνου από την υποβολή της αίτησης. Στη λίστα συμπεριλαμβάνονται οι εξής γενικές οικονομικές δραστηριότητες: Γεωργία, κτηνοτροφία, αλιεία, μεταποίηση (παραγωγή ζωοτροφών), διαχείριση αποβλήτων, εμπόριο επισκευές (συγκεκριμένα βενζίνες, car wash, αποθήκες χονδρικό εμπορίου) και κάποιες άλλες δραστηριότητες όπως διανομή φυλλαδίων/φαγητού και καθαρισμοί κτηρίων.

Στην πράξη όμως, αν και προβλέπονται 14 τομείς εργασίας, οι δουλειές που κατά συντριπτική πλειοψηφία δίνονται στους υποψήφιους είναι αυτές που αφορούν φάρμες και καλλιέργειες. Δηλαδή οι πιο κακοπληρωμένες εργασίες, με κατεξοχήν εποχικό χαρακτήρα και στις οποίες κατά κανόνα προτιμούνται από τους εργοδότες μονήρεις αλλοδαποί συγκεκριμένων χωρών. Είναι εύλογο ότι με μισθό 425 ευρώ (τόσα προβλέπει η επαίσχυντη συλλογική σύμβαση) και διαμονή στο χωράφι για τον άντρα μονάχα της οικογένειας, καθίσταται απλώς αδύνατο για τα υπόλοιπα μέλη μιας οικογένειας να επιβιώσουν. Και όμως, σε τέτοιες περιπτώσεις ανθρώπων συχνά κόβεται το δημόσιο βοήθημα διότι ο αιτητής ασύλου «απέρριψε εργασία την οποία είναι ικανός να εκτελέσει». Όσο για τους υπόλοιπους 11 εργασιακούς τομείς, στους οποίους, θεωρητικά, οι αιτητές ασύλου δικαιούνται να έχουν πρόσβαση από τον Οκτώβριο του 2008, προωθούνται αποκλειστικά Ευρωπαίοι πολίτες από το Τμήμα Εργασίας. Με άλλα λόγια, οι αντικειμενικοί –εκ της κυβέρνησης θεσπισμένοι- περιορισμοί στην απασχόληση, σημαίνουν ότι η μοναδική δυνατότητα μιας οικογένειας αιτητών ασύλου για να επιβιώσει είναι: είτε μέσω του δημόσιου βοηθήματος είτε μέσω της παράνομης εργασίας. Ας σημειωθεί επίσης, ότι πλήθος αιτητών ασύλου διαθέτουν μόρφωση και επαγγελματική εμπειρία αξιοζήλευτη, η οποία δυστυχώς μένει ανεκμετάλλευτη. Οι άνθρωποι αυτοί σπούδαζαν ή/και δούλευαν πριν έρθουν εδώ, συνεχίζουν να έχουν φιλοδοξίες και όνειρα και όποιος νομίζει ότι «βολεύτηκαν» ευρισκόμενοι στο όριο της επιβίωσης που εξασφαλίζουν τα επιδόματα, όχι μόνο γελιέται αλλά πιθανότατα ούτε καν έχει μπει στη διαδικασία στοιχειώδους αλληλεπίδρασης μαζί τους.

Σχόλιο ΕΜΟΥ του Ιστολόγου:

Πρόσφυγες υπάρχουν γιατί υπάρχουν πόλεμοι, συρράξεις, εμφύλιες συγκρούσεις, φτώχεια, διακρίσεις και κακομεταχείριση. Αυτά όλα τα δημιουργεί ο ίδιος ο καπιταλισμός με τους κοινωνικοοικονομικές του ανισότητες [εγγενείς για το σύστημα], τις οποίες παρατηρούμε τόσο εσωτερικά σε μια χώρα όσο και σε διεθνές επίπεδο [μεταξύ των ανεπτυγμένων χωρών από τη μια και των υποανάπτυκτων ή “αναπτυσσομένων” από την άλλη]. Κι αυτές οι ανισότητες και οι πόλεμοι που προκαλούν και οι πρόσφυγες που δημιουργούν «θα χαθούν όταν ο καπιταλισμός λείψει»! μόνο τότε θα καταστεί δυνατή η δίκαιη κατανομή του παγκόσμιου πλούτου. Μέχρι τότε εν “ππατσιαρίσματα” [μπαλώματα] που εν να κάμνουμε. Αλλά ας τα κάμνουμε όσο καλύτερα κι ανθρώπινα γίνεται˙ χωρίς να εθελοτυφλούμε και να στρουθοκαμηλίζουμε.

Για τα εισαγωγικά, το copy paste και τα σχόλια,
Anef_Oriwn
Τρίτη 21/6/2011

Κυριακή 19 Ιουνίου 2011

Ανάρτηση 60/2011 [αύντομη, προγραμματισμένη, μνημοσυνιακή, ενθυμησιακή, αφιερωματική και τραγουδιστική] – “Τίποτα δεν πάει χαμένο”!


Πέρασαν κιόλας 5 χρόνια!

Μας έλειψες!
Το συνηθίσαμε όμως!
Αν και κάποιες στιγμές πιάνω τον εαυτό μου να μελαγχολεί! 
Εφυγες νωρίς!
Πολλά είχαμε να κάμουμε ακόμα!

Να ζούμε να ΣΕ θυμόμαστε!

************************************
“Τίποτα δεν πάει χαμένο”!

Στίχοι: Μανώλης Ρασούλης
Μουσική: Μάνος Λοΐζος [ο Μέγας!]
Τραγουδούν σε [ζωντανή] συναυλία στο Θέατρο του Λυκαβηττού η Χαρούλα Αλεξίου, ο Σωκράτης Μάλαμας και ο Αλκίνοος Ιωαννίδης.


 
 
Σχεδόν πενήντα χρόνια
βάσανα και διωγμοί,
τώρα στη μαύρη αρρώστια
ανάξια πλερωμή.

Το δίκιο του αγώνα
πολλά σου στέρησε,
μα η ζωή λεχώνα
ελπίδες γέννησε.

Τίποτα δεν πάει χαμένο
στη χαμένη σου ζωή,
τ’ όνειρό σου ανασταίνω
και το κάθε σου “γιατί”.

Ποτέ δε λες η μοίρα
πως σε αδίκησε,
μα μόνο η Ιστορία
αλλιώς σου μίλησε.

Σκυφτός στα καφενεία,
στους δρόμους σκεφτικός,
μα χθες μες στην πορεία
περνούσες γελαστός.

{Σημείωση Ιστολόγου: Οι υπογραμμίσεις πιο πάνω είναι δικές μου}...  

Anef_Oriwn
Κυριακή 19/6/2011

Παρασκευή 17 Ιουνίου 2011

Ανάρτηση 59/2011 [πολιτική, αναδημοσιευτική αρχιεπισκοπική, αρθρογραφική και (επι)κριτική] – Και πάλι για τον Αρχιεπίσκοπο και τες επεμβάσεις του στα πολιτικά – Εξ ιδίων τα βέλη!


Προλεγόμενα:

Ένας από τούς επίτιμους guest stars του Blog [με την έννοια ότι έχουμε φιλοξενήσει και σχολιάσει 2-3 κείμενα του] είναι ο [καθημερινός] αρθρογράφος [τής στήλης “Στίγμα”] τής “Σημερινής” Κωστάκης Αντωνίου, [ο πάλαι ποτέ] “Παρατηρητής” του “Αγώνα” του Νίκου Κκόshη] ...

Τον κον Κωστάκη, λοιπόν, τον φιλοξενήσαμε και τον τιμήσαμε ιδιαιτέρως στις αναρτήσεις μας με αρ. 70/2009 - http://aneforiwn.blogspot.com/2009/12/742009-sh.html και 71/2010 - http://aneforiwn.blogspot.com/2010/09/712010-sh.html.

Ο συγκεκριμένος κονδυλοφόρος της “Σημερινής” συνήθως εξεγείρεται κατά των κακώς εχόντων της κυπριακής [κι όχι μόνο] αστικής κοινωνίας και ξιφουλκεί με την πέννα του εναντίον των εμπλεκομένων σ’ αυτά, χωρίς όμως ν’ αγγίζει τα οικονομικά και κοινωνικά αίτια που τα προκαλούν. Έχω την αίσθηση ότι λειτουργεί συναισθηματικά και μανιχαϊστικά [στη βάση του καλού και του κακού], αλλά και έντονα εθνοκεντρικά και συνήθως καθόλου πολιτικά. Παραγνωρίζει [ή δεν λαμβάνει υπ’ όψη] ότι τα πάντα κινούνται και εξελίσσονται όχι στη βάση αξιών, αλλά στη βάση συμφερόντων [οικονομικών και πολιτικών], αν και σε στιγμές έντονης απογοήτευσης και αγανάκτησης, έχει αναγνωρίσει αυτή την αδυσώπητη πραγματικότητα. Αυτό έκαμε και σε άρθρο του για τα “Ανέντιμα παιγνίδια [που] παίζει η Ε. Ένωση” που θα βρείτε στο link: http://sigmalive.com/simerini/columns/stigma/317769

*************************
Εισαγωγικά και σχολιαστικά:

Αφορμή γι’ αυτήν μου την ανάρτηση μού ‘δωσε ένα άρθρο του Κωστάκη Αντωνίου στη σημερινή “Σημερινή” [17/6/2011] για τον Αρχιεπίσκοπο Υμών [Νέας Ιουστινιανής και πάσης Πάφου]. Σ’ αυτό ο συμπαθέστατος αρθρογράφος ορθώς επισημαίνει πολλά και διάφορα στραβά σε σχέση με την όλη συμπεριφορά του BaşΕπισκόπου [τις απροκάλυπτες επεμβάσεις του στα πολιτικά και την υποκριτική στάση των (κεντρο)δεξιών κομμάτων, απέναντι του, αν και δεν ονομάζει έτσι].

{Με το ίδιο άρθρο του Κ. Αντωνίου φαίνεται να έχει καταπιαστεί και ο φίλος συν-Blogger Μιχάλης Μιχαήλ, αλλά το κείμενο του τελευταίου δεν έχει, όλως π[αραδόξως κάμει την εμφάνιση του ακόμα στο Blog του, αν και υπάρχει τέτοια ανακοίνωση στον συναθροιστή, όπως κι αλλού}...
[Προσθήκη 18/6/2011 – 11:55 π.μ.:
Τελικά το κείμενο του Μιχάλη αναρτήθηκε σήμερα το πρωί˙ θα το βρείτε στο link: http://mihalismihail.blogspot.com/2011/06/blog-post_18.html]...

Ο κος Κωστάκης, λοιπόν, δεν μπορεί να δει [και φυσικά ούτε και να κατανοήσει] ότι η Εκκλησία αποτελεί [και στην Κύπρο και στην Ελλάδα] γρανάζι του αστικού κοινωνικού και κρατικού εποικοδομήματος. {«Ελληνοχριστιανική δημοκρατία» αποκάλεσε την Κυπριακή Δημοκρατία κάποιος θεολόγος σε σχολείο Μέση Εκπαίδευσης στη Λάρνακα και πολύ πιθανόν έτσι να την προτιμά, παρά επανενωμένη και ομοσπονδιακή - link: http://platformaenomenikipros.blogspot.com/2011/05/blog-post.html!}... Γι’ αυτό και «τούτος» [ο Κωστ. Αντωνίου] περιορίζεται σε κριτικές έμπλεες ελληνοκεντρικού συναισθηματισμού.

Για καθαρά μικροπολιτικούς λόγους [έρχονται, σε λιγότερο από δύο χρόνια οι προεδρικές] αλλά και για μεγαλοπολιτικούς [διατήρηση νυν και αεί τής «ελληνοχριστιανικής» αστικής μας δημοκρατίας], τούτοι ούλλοι [τζιαι πολιτικοί τζιαι δημοσιογράφοι] shουμαλίζουν [χαϊδεύουν] τον επίδοξο Εθνάρχη!
Ακόμα και ο νεοεκλεγείς “σοσιαλιστής” [ιμίshι μου] Πρόεδρος της Βουλής [ΜΑΣ] κος Γιαννάκης Όμηρου δεν παρέλειψε να δώσει τα διαπιστευτήρια του στον Tommy Μπου!

Δήλωσε λοιπόν ο κος Γιαννάκης μετά την συνάντηση του με τον [εκλεγμένο με μόλις το 8%] Προκαθήμενο της κυπριακής Εκκλησίας:
«Μπορεί στο κυπριακό πολίτευμα να υπάρχει και να είναι κατοχυρωμένη η διάκριση, ο χωρισμός, όπως λέμε, εκκλησίας και κράτους, όμως, όταν χειμάζεται ο κυπριακός ελληνισμός, μια Εκκλησία με μια ιστορία δύο χιλιάδων χρόνων, με μια βαριά κληρονομιά ενός Αρχιεπισκόπου Κυπριανού, μιας 9ης Ιουλίου, ενός Αρχιεπισκόπου Μακαρίου και ενός Αρχιεπισκόπου Χρυσοστόμου, και άλλων κληρικών που αγωνίστηκαν για τη φυσική και εθνική επιβίωση του κυπριακού ελληνισμού, και να το ήθελε, που δεν το θέλει, δεν μπορεί να απουσιάζει από τις εθνικές επάλξεις...»

Χαρείτε λοιπόν, ρε gamoto, έναν βέρο σοσιαλιστή

*************************************
Και τώρα το κείμενο του Κωστ. Αντωνίου:
{Τα εντός των αγκύλων […] και με κόκκινο χρώμα σχόλια είναι δικά μου!
Οι υπογραμμίσεις και επιχρωματώσεις είναι και πάλι δικές μου.}...

H Εκκλησία έχει λόγο, δεν έχει, όμως, ρόλο
[του Κωστάκη Αντωνίου, “Σημερινή” 17/6/2011, στήλη “Στίγμα” – link:
http://www.sigmalive.com/simerini/columns/stigma/393225,
email: antoniouc@simerini. com].

“Είναι άξιον απορίας, πώς όλα σχεδόν τα πολιτικά κόμματα, πλην του ΑΚΕΛ [πάλι καλά που το σημειώνει], σιωπούν, έναντι των άστοχων [μα σοβαρά;] παρεμβάσεων, επί παντός επιστητού, του Αρχιεπισκόπου και των ατυχών [άτσαλων κι απαράδεχτων] αναμίξεών του στην πολιτική ζωή, χωρίς να αρθρώνουν επικριτική άποψη [τολμούν;].

Ο Δημοκρατικός Συναγερμός, ο οποίος είχε πρωτοστατήσει, κατά καιρούς [μόνο από εποχής Μακαρίου], εναντίον κάθε ανάμιξης της Εκκλησίας στα πολιτικά πράγματα, και στον καθορισμό γραμμής στο εθνικό θέμα, τηρεί σιγήν ιχθύος σήμερα. Προφανώς επειδή οι παρεμβάσεις του Μακαριοτάτου στρέφονται κυρίως κατά του ΑΚΕΛ και της Κυβέρνησης, και διευκολύνουν την πολιτική του κόμματος [για τες προεδρικές του 2013]. Δεν συνειδητοποιεί ότι γιορτή Χριστόφια, παραμονή Αναστασιάδη...

Το αυτό πράττει και η [σοσιαλιστική ιμίshι μου] ΕΔΕΚ, προφανώς επειδή η ανάμιξη του Αρχιεπισκόπου φαίνεται να την ευνοεί. «Θέλουμε μια Εκκλησία παρούσα και εγρηγορούσα», δήλωσε ο Γιαννάκης Ομήρου. Καλά που δεν μας είπε και... πρωτοπορούσα.

Το ΔΗΚΟ, λόγω στάσης του Αρχιεπισκόπου στο θέμα απώλειας της προεδρίας της Βουλής, παρουσιάζεται απλώς χολωμένο, αλλά είναι φανερό ότι εάν ο Αρχιεπίσκοπος τηρούσε αντίθετη στάση, θα τον δοξολογούσε. [Μάγος είσαι Κωστάκη;]

Είναι η στάση των πολιτικών κομμάτων [της (κεντρο)Δεξιάς], και στην περίπτωση αυτή, απόρροια της καιροσκοπικής πολιτικής που ασκούν και γραμμής ηλιοστροφίου που τηρούν, έναντι θεμάτων αρχής.

Ο Αρχιεπίσκοπος, και γενικότερα η Εκκλησία, όχι μόνο έχουν δικαίωμα, αλλά και καθήκον, λόγου στο εθνικό θέμα. [Τι είναι αυτό που νομιμοποιεί ένα τέτοιο «καθήκον»;]

Αλλά πέραν αυτού, ουδένα ρόλο δικαιούνται. [Πες τους τα τζιαι τους ιδίους!]...

Λόγο έχει ο Αρχιεπίσκοπος. Όχι ρόλο. Ακόμη και στην περίπτωση του λόγου, η ιεραρχική του αποστολή τού επιβάλλει ο λόγος να είναι ήπιος, συναινετικός, ενωτικός. Ποτέ διχαστικός και συγκρουσιακός [ένα χριστιανορθόδοξος Αγιατολαχ με τα όλα του είναι!].

Δυστυχώς, ο Μακαριότατος κάπου [μόνο κάπου;] έχει υπερβεί τα όρια. Φαίνεται να αναμειγνύεται στα εσωτερικά των κομμάτων, να απειλεί πολιτικές ηγεσίες ότι «ύστερα θα φέρει ο φούρνος την πυρά», να παρεμβαίνει ακόμη και στις προεδρικές εκλογές του 2013, να δηλώνει ποιες πιθανές υποψηφιότητες θεωρεί «εφιαλτικές», να απειλεί ακόμη και απεργούς ότι θα κλείσει την επιχείρηση, αν δεν συναινέσουν στις αποφάσεις του. [Με δκυο λόγια λειτουργεί φασιστικά!].

Και γενικά δείχνει να επιδιώκει κυρίαρχο ρόλο και στα εθνικά θέματα και στα πολιτικά πράγματα, ακόμη και στα οικονομικά! [Επιδιώκει αναχρονιστικά ρόλο Εθνάρχη. Αλλά αν τολμά – αν έχει τ’ αρχίδια – ας κατέλθει ως υποψήφιος για την Προεδρία στις επόμενες προεδρικές εκλογές – του 2013!]...

Σε καμιά ευρωπαϊκή χώρα η Εκκλησία δεν διαδραματίζει, ή θέλει να διαδραματίσει, κυρίαρχο ρόλο σε όλα, όπως η Εκκλησία της Κύπρου. [Μήπως ο ποιητής υποβάλλει ότι είμαστε υπανάπτυκτοι; Κατίshι του που τον επίδοξο Εθνάρχη!]

Αναγνωρίζουμε μεν τους τεράστιους αγώνες και θυσίες της για διατήρηση της ελληνικότητας και της χριστιανικότητας της Κύπρου, [αλλά και του εισπράκτορα φορών από τους Γρισκιανούς για λογαριασμό της Οθωμανικής εξουσίας] της αναγνωρίζουμε να έχει λόγο στο εθνικό θέμα [ΕΜΕΙΣ σε ΚΑΜΙΑ περίπτωση!], αλλά την ίδια στιγμή οφείλει και η Εκκλησία και ο Προκαθήμενός της να αναγνωρίσουν ότι ο εθναρχικός ρόλος τους ανήκει στο παρελθόν, και οι άστοχες παρεμβάσεις τους στα πολιτικά πράγματα και η προσπάθεια τους να χαράσσουν πολιτική στο Κυπριακό είναι επιζήμιες [και τριτοκοσμικές!].

Είναι έξω από τη σωστή λειτουργία ενός σύγχρονου ευρωπαϊκού κράτους. Και είναι δυνατόν αυτή η άκομψη προσπάθεια να προκαλεί ζημιά και στην εικόνα του κυπριακού κράτους και στο ίδιο το εθνικό θέμα.” [Πότε όμως θα του τα πουν κατάμουτρα τζιαι ξικούτσουλλα;]...

[Άει σιχτίρ, επιτέλους!]

***********************
Κι ένα ακόμα [τελικό] σχόλιο [ΜΟΥ]:

* - Εδώ με τον όρο «Εκκλησία» ο αρθρογράφος προφανώς εννοεί την Γεραρχία και τον [σημερινό] Προκαθήμενο της...

Ο καθ’ ένας μας, ως ατομικότητα αλλά και πιθανόν ως μέλος μιας συλλογικότητας, έχει λόγο για τα πολιτικά δρώμενα της Κύπρου. Όμως ΚΑΝΕΝΑΣ από μόνος του δεν μπορεί να αλλάξει τα πράματα ή έστω να επιδράσει κατ’ ελάχιστον σ’ αυτα, εξ ου και η αναγκαιότητα να λειτουργούμε και να δρούμε συλλογικά. Γι’ αυτό κι ο Αρχιεπίσκοπος του 8% προσπαθεί να καπηλευτεί την όποια συλλογικότητα περικλείει ο όρος ή ο θεσμός της Εκκλησίας.

Για όλα,
Anef_Oriwn
Παρασκευή 17/6/2011

Τρίτη 14 Ιουνίου 2011

Ανάρτηση 58/2011 [επίκαιρη, τραγουδιστική και παραβολική] - Εξαιρετικά αφιερωμένο στους ... παλιοφλώρους και τους μαλάκες(!)˙ τζι’ όποιος έχει μούγιαν ας μουγιαστεί!!! - Προσθήκη ...

“Χαραμοφάης”
[του Γιάννη Μηλιώκα]



Έχω θυμό μεγάλο, έχω τσατίλα,
εγίνανε τα νεύρα μου τσατάλια,
λες κι η ζωή επίτηδες το κάμνει
και μου πετάει ομπρός μου κι ένα βλαμμένο,
κι ένα βλαμμένο, κι ένα βλαμμένο, κι ένα βλαμμένο, κι ένα
βλαμμένο.
 
Του ‘χωσε φράγκα ο γέρος να τόνε σπουδάσει
μα έμεινε ένα τούβλο, ένα κωθώνι,
του πήρε κι ένα σπίτι κι ένα αμάξι,
του βρήκε και δουλειά του παλιοφλώρου,
του παλιοφλώρου, του παλιοφλώρου, του παλιοφλώρου, του παλιοφλώρου.
 
Έπιασε μια καρέκλα και ταξίμι
δεν ξέρει πόσο κάμνουν δυο και δύο,
μου πήρε και το ύφος του ξερόλα
πώς να μην τρελαθώ με τον μαλάκα,
με τον μαλάκα, με τον μαλάκα, με τον μαλάκα, με τον μαλάκα.

Τις πιο πολλές φορές τόνε λυπάμαι
μα άνθρωπος είμαι κι εγώ, πόσο θ’ αντέξω,
κι αν τύχει και ζητήσει και τα ρέστα
αλίμονό του τότε του χαραμοφάη,
χαραμοφάη, χαραμοφάη, χαραμοφάη, χαραμοφάη.

Του παλιοφλώρου, του παλιοφλώρου,
με τον μαλάκα, με τον μαλάκα

***************************
Σημαντικότατη διευκρίνηση:


Οφείλω να διευκρινίσω ότι τυχόν συνειρμοί [ΥΜΩΝ] που συνδέουν το άσμα που μόλις ακούσατε, με το πρόσωπο με το οποίο ενασχολήθηκα στην μόλις προηγούμενη ανάρτηση μου [link: http://aneforiwn.blogspot.com/2011/06/572011-business-8-tommys.html], πολύ πιθανόν να ΜΗΝ είναι τυχαίοι ή/και συμπτωματικοί! Επίσης τυχόν άλλοι παραλληλισμοί που κάμνετε μ’ άλλα πρόσωπα ίσως και πάλι και να μην είναι τυχαίοι!
Για τις σκέψεις και τους συνειρμούς ΣΑΣ λοιπόν, ΗΜΕΙΣ ΚΑΜΙΑ ευθύνη ΔΕΝ φέρομεν!


Anef_Oriwn
Τρίτη 14/6/2011


***********************
Προσθήκη [άσχετη και επίκαιρη] 15/6/201:

Σύμφωνα με τις τελευταίες πληροφορίες από την Ελλάδα γίνονται προσπάθειες [ή έστω έγιναν σκέψεις από τους αρχηγούς των δυο μεγάλων κομμάτων] για κυβέρνηση συνεργασίας ΠΑΣΟΚ Νέας Δημοκρατίας. Με δκυο λόγια ένας καταρρέων δικομματισμός ψάχνει τρόπους και δικομματικές λύσεις για να κρατηθεί στη εξουσία!

Anef_Oriwn
Τετάρτη 15/6/2011 – 9:15 μ.μ.

Δευτέρα 13 Ιουνίου 2011

Ανάρτηση 57/2011 [επίκαιρη, αναδημοσιευτική, αρχιεπισκοπική, πολιτική, business-ική κι άστα να πάνε] - Όταν ο Αρχιεπίσκοπος Υμών (του 8%), Tommys Β΄, ο Αθυρόστομος, βγάζει τη γλώσσα του περίπατο...


Εισαγωγικά:

Τις τελευταίες μερικές βδομάδες [και προεκλογικά και μετεκλογικά], ένα από τα κυρίαρχα πρόσωπα της επικαιρότητας, που αποτελεί μαλιστα και guest star των ΜουΜουΕ [πέραν του Κουλία, του Ομήρου, του Κολοκασίδη, του Κάρογιαν], και με αρνητικό μάλιστα πρωταγωνιστικό ρόλο ήταν και ο BaşΕπισκοπος* Υμών, γνωστός και ως «ο επιχειρηματίας με τ’ άμφια» και επίδοξος Αυτοκράτορας Νέας Ιουστινιανής και πάσης Πάφου, Tommys Β΄, ο Αθυρόστομος!
Και τι δεν ΜΑΣ είπε αυτές τις μέρες! Αλλά και τι δεν θα ‘θελα να του γράψω κι εγώ, τζιαι να του ψάλλω! Μπόλικο υλικό για σκέψη [τζιαι ψαλμουδκιές] μού ‘δωσε και η συνέντευξη του στην χτεσινή Κυριακάτικη Καθημερινή [της Κύπρου] που θα βρείτε στο link: http://www.kathimerini.com.cy/index.php?pageaction=kat&modid=1&artid=48511. Ήδη σ’ αυτήν έχει αναφερθεί ο φίλος Νέος Ελληνοκύπριος [link: http://newgreekcypriot.blogspot.com/2011/06/blog-post_12.html], αλλά εν μού λαλείτε ποιος εν να τον “συνάξει” [τον BaşΕπισκοπος];
Επίσης πολύ ωραία ΤΟΥ τα λαλεί και ο Κομσομόλος στο Proletariakon III Blog θεωρώντας ΤΟΝ “Επικίνδυνα Ανεξέλεγκτο”link: http://proletariakon.blogspot.com/2011/06/blog-post_13.html .

Για τα δικά μου, επιφυλάσσομαι για κάποια άλλη φορά. Όμως επειδή θέλω να ΤΟΥ τα πω [όχι τα κάλαντα, αλλά δκυο φωνήεντα!], θα παραθέσω πιο κάτω ένα κείμενο [σατιρικής υφής] του Κύπρου Κουρτελλάρη από στην “Χαραυγή” της Πέμπτης 9 του μηνός.

Σημειώσεις και παρατηρήσεις δικές μου θα βρείτε στο τέλος του αναδημοσιευμένου κειμένου ...

[σημ.: *baş – τουρκική λέξη που σημαίνει «κεφαλή», «αρχή», «κορυφή»]...  

************************
Και το αναδημοσιευμένο κείμενο:

Τέτοιο Αρχιεπίσκοπο, ούτε στο λαχείο να τον κερδίζαμε(1)!..
[του Κύπρου Κουρτελλάρη, “Χαραυγή” 9/6/2011, στήλη “εν τύποις”, σελ. 10 – link: http://www.haravgi.com.cy/uploads/upload/files/0906111329.pdf].

[Οι επιχρωματώσεις και υπογραμμίσεις είναι δικές μου].
Η αρίθμηση εντός του κειμένου είναι και πάλι δική μουκαι παραπέμπει σε σημειώσεις και σχόλια δικά μου στο τέλος του κειμένου]...

“Ε, το λοιπόν, τέτοιο Αρχιεπίσκοπο που έχουμε, ούτε στο λαχείο να τον κερδίζαμε(2)! Λαχείο ήταν για λόγου του, βέβαια, η εκλογή στο θρόνο, αλλά λαχείο είναι και για λόγου μας(3) -να τον έχουμε πατέρα και ποιμενάρχη(4). Καθότι ο άνθρωπος -και να με συμπαθάει ο πανάγαθος Θεός που κρίνω τον εις μακαρίαν νήσον αντιπρόσωπό του- εν τζιει τζιαι που το λαχείο! Λίρα εκατόν, που λένε κι οι τζογαδόροι... Αφού να σκεφτείτε είναι σε όλα in. Και επί παντός επιστητού επαΐων(5), βεβαίως! Μάλιστα, ορθώς αντιληφθήκατε: Είναι ειδικός γενικώς και ειδικώς. Πανεπιστήμων δηλαδής και πάλιν ολίγα λέγω. Προχθές, που λέτε ημέραν Τρίτη, δηλαδή, τον είδα, τον άκουσα και τον θαύμασα. Έμεινα, κατά το κυπριακά, ξηστικός(6)! Και αναφώνησα: Άξιος ποιμενάρχης, άξιος και ο μισθός του(7). Εντάξει, πλούσια τα ελέη του δεν είπα, γιατί γνωρίζω ότι επί τούτου δεν χρειάζεται ούτε ο Αρχιεπίσκοπος μηδέ η Εκκλησία μας τη δική μου ταπεινή και ασήμαντη επιβεβαίωση. Στο κάτω κάτω, χωρκόν που φαίνεται κολαούζο δεν θέλει(8)...

Θα μου πείτε, τι είναι αυτό που είδα και άκουσα και έμεινα ξηστικός; Κι όμως, δεν έμεινα μόνο ξηστικός, αλλά μέσα μου κάτι μού έλεγε ότι ο αυτός άνθρωπος έσυρεν τού νώμου του(9) την παροιμία «παπάς που λειτουρκά δκυο εκκλησιές, τής μιας γελά της». Γι’ αυτό σας λέω: Λαχείο είναι δι’ ημάς τούς ιθαγενείς ο άνθρωπος και πραγματικά να τον χαιρόμαστε και να μην τον ματιάσουμε(10)! Όχι, πείτε μου: Ποιος άλλος κοινός θνητός, θα μπορούσε σε μια μόνο μέρα με τόση μαεστρία ν’ αλλάξει καππέλλον τζιαι να μας πάρει που την παιδεία και τα θρησκευτικά -εδώ διαβάζετε και το εθνικό μας θέμα(11)- στην οικονομία και τις επενδύσεις της Εκκλησίας(12) με στόχο το κέρδος; Κι ακολούθως να μας οδηγήσει στην κακή οικονομική διεύθυνση μιας επιχείρησης, στα υπερπρονόμια που έδωσε των εργαζομένων -ούτε της γραμματείας της ΟΕΒ νάτανε ο αθεόφοβος- κι από εκεί να πάει στις απεργίες και απολύσεις εργαζομένων και στις καθόλα άγιες και... ποιμαντορικές συμβουλές «ή προσγειώνονται -οι εργαζόμενοι- ή θα προσγειωθούν ανώμαλα» (13); Και στο τέλος δε να μας πάρει ίσαμε το ΔΗΚΟ!

Ε, σ’ αυτό το τελευταίο ο Αρχιεπίσκοπος κυριολεκτικά κτύπησε τα ρέστα του. Είχε ρέντα(14), που λέμε, ο άνθρωπος και εκεί που δεν του έπεφτε λόγος, ως είπε, έριξε το μαθηματάκι του στην ηγεσία του ΔΗΚΟ! Φανταστείτε, δηλαδή, να του έπεφτε κιόλας λόγος, τι θα έλεγε και τι θα έκανε ο άγιος αυτός άνθρωπος(15)!

Αφού δεν σου πέφτει λόγος, Μακαριότατε, γιατί επεμβαίνεις έτσι άτσαλα στα εσωτερικά και κρίνεις και επικρίνεις την ηγεσία ενός κόμματος(16); Με ποιου το δικαίωμα και με ποια ηθική αρχή μιλάς για... λάθη της διεύθυνσης του κόμματος(17) -νάτην πάλιν τη γλώσσα του Αρχιεπίσκοπου επιχειρηματία- και να τους υποβάλλεις ότι “οφείλουν να σκέφτονται πρώτα και έπειτα να παίρνουν αποφάσεις”, ή “να μάθουν να αναλαμβάνουν τις υποχρεώσεις τους και τα λάθη τους να τα προσέχουν”; Υπονοείς δηλαδή ότι οι αποφάσεις των εκλεγμένων συλλογικών οργάνων των κομμάτων παίρνονται άσκεφτα και ανεύθυνα; (18) Ή ότι τα κόμματα δεν αναλαμβάνουν τις υποχρεώσεις τους και ενεργούν ελαφρά τη καρδία, αδιαφορώντας για τυχόν λάθη; Προσέξτε Μακαριότατε βαδίζετε σε λάθος και ολισθηρό δρόμο και απομακρύνεστε ολοένα και περισσότερο και από το λαό και από τη διδασκαλία του Χριστού. Άστε που είναι κρίμα να ξεπέφτει τόσο χαμηλά ο θεσμός του Αρχιεπισκόπου(19).

**************************
Σημειώσεις, σχόλια, σχόλια, παρατηρήσεις και επεξηγήσεις ΕΜΟΥ του Ιστολόγου:

1. «ούτε στο λαχείο να τον κερδίζαμε» 1ον - Τον επέλεξε μόλις το 8%(!) των ψηφισάντων στις αρχιεπισκοπικές [τότε το 2006 - αν δεν κάμνω λάθος]! Ούτε λοιπόν τον κερδίσαμε σε κάποιο λαχείο, αλλά ούτε και τον επέλεξε ο κόσμος μέσα από κάποιες δημοκρατικές διαδικασίες. Αυτο-επιβλήθηκε μέσα από βυζαντινισμούς, δολοπλοκίες, εκβιασμούς και παραποθκιές! Τζι’ έχεις μετά τζιαι τους Παφίτες να χασκογελούν τζιαι να λαλούν ότι τούτα ούλλα εν εξυπνάδα! Έξυπνος λοιπόν [τζι’] ο κάθε παραπόττης! [παραπόττης = μπαγαπόντης]...

2. «ούτε στο λαχείο να τον κερδίζαμε» 2ον - Λάθος έκφραση, γιατί συνήθως στα λαχεία κερδίζουμε κάτι καλό κι ωραίο. Ας πούμεν, στα χριστουγεννιάτικα λαχεία των Συνδέσμων Γονέων ή των συλλογών κανένα αρνί, καμιά γαλοπούλα ή καμιά γουρουνιά! [Καμία ευθύνη δεν φέρει η διεύθυνση του Blog για τυχόν δικούς σας βέβηλους συνειρμούς και ευτελείς συγκρίσεις!]...

3. «αλλά λαχείο είναι και για λόγου μας» - Όπως πιο πάνω! Αλλά οι συνειρμοί που τυχόν κάμνετε είναι απαράδεχτοι!

4. «ποιμενάρχης» - Ο αρχηγός του ποιμνίου [δηλ. του κουπαδκιού], τουτέστιν ο αρχι-βοσκός(!) [μ’ όλο το σέβας και την εκτίμηση προς το ευγενές επάγγελμα του βοσκού, καθότι κι εγώ από οικογένεια βοσκών και ρεshπέριων – γεωργών - κατάγομαι] ...

5. «επί παντός επιστητού επαΐων» - Σε ούλλα εν μέσα! Και με τι δεν έχει ασχοληθεί ο BaşΕπίσκοπος ! Και με τις προεδρικές του 2011 [πρώτα ήταν με τον Τάσσο Παπαδόπουλο και μετά στήριξε τον Κασουλίδη] και με το ΔΗΚΟ [από τη συνέντευξη του στην “Καθημερινή” μάθαμε ότι ήταν στην τριανδρία των ιδρυτών του], και με το ΕΛΑΜ [επαίνεσε τα ... καλόπαιδα του ΕΛΑΜ για τις θέσεις τους, όπως ας πούμεν για τους μετανάστες] και με τον Απόστολο Αντρέα [κάλεσε τον κόσμο αν μην πηγαίνει εκεί για προσκύνημα και υπόμνησε ότι υπάρχουν και στις ελεύθερες περιοχές εκκλησιές αφιερωμένες στον Απόστολο Αντρέα] και με τη διακυβέρνηση Χριστόφια [«Πρόεδρο διάλυσης» αποκάλεσε τον Χριστόφια στην περιβόητη χτεσινή συνέντευξη του στην “Καθημερινή”] και με την εκλογή του Γιαννάκη Ομήρου ως νέου Προέδρου της Βουλής και με το Δημοψήφισμα [για το ΝΑΙ και το ΟΧΙ] το 2004 και μ’ ένα σωρό άλλα σοβαρά και ευτράπελα ζητήματα!
Εν τζιαι θυμάστε που σε μια συνέντευξη του πριν κάνα – δυο χρόνια είπεν μας [ως σούπερ ελληναράς που είναι] πως δεν πρέπει να φοβόμαστε τη διχοτόμηση;

6. «ξηστικός» - «ξηστηκός» κατά τον Γιαγκουλλή. Λέξη της κυπριακής διαλέκτου, από το εξίσταμαι και σημαίνει απορημένος, κατάπληκτος.

7. «άξιος και ο μισθός του» - Εν τζιαι ξέρετε πόσα παίρνει τον μήνα τζιαι πόσα αναλογούν την ημέραν; Στο κύριο άρθρο του “Πολίτη” [“Με Άποψη”, σελ. 12] της Παρασκευής 10 του μηνός, γινόταν σύγκριση μεταξύ του δικού “ΜΑΣ” [τρόπος του λέγειν] BaşΙεράρχη-δη με τον Μητροπολίτη Μεσογαίας και Λαυρεωτικής Νικόλαο, την Ελλάδα, ο οποίος, πέρσι, ζήτησε να διακοπεί η μισθοδοσία του, δηλώνοντας πως δεν μπορεί ο ίδιος να λαμβάνει χρήματα όταν ο λαός υποφέρει! Ακούς Tommy “ΜΑΣ”;

8. «Στο κάτω κάτω, χωρκόν που φαίνεται κολαούζο δεν θέλει» - Τι στο διάολο [μετά συγχωρήσεως] γίνεται με τζιείνην την ευλοημένη την ταπεινότητα της Εκκλησίας τζιαι την του Χριστού ρήση «Μακάριοι οι ταπεινοί τη καρδία»; Ή μήπως ο BaşΕπίσκοπος προτιμά μόνο το «Μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι»;

9. «έσυρεν τού νώμου του» - δηλ. «τού ωμού του», όπως λέμε [στην κυπριακή διάλεκτο] «νεκκληshιά» [αντί «εκκλησιά»], «νηλιακός» [αντί «ηλιακός»], «νοshός» [αντί «οshός»«σκιά»]...

10. «μην τον ματιάσουμε» - Να τον καπνίσουμε τζιόλας τον καημένο!

11. «το εθνικό μας θέμα» - Να τον δω να βάζει και υποψηφιότητα στις προεδρικές του 2013 και ας μεν φάω του γρόνου το καλοτζιαίριν λουβκιά φρέσκα με το κολοκούιν τζιαι με μούττες τζι’ ανθους της κολοτζιάς!

12. «επενδύσεις της Εκκλησίας» - Είπαμε εν «επιχειρηματίας με άμφια» το πλάσμαν του Θεού [τζιαι κατά που τον λαλεί τζι’ ο Κουρτελλάρης, ο «εις μακαρίαν νήσον αντιπρόσωπός του»]! Θυμάμαι πριν κάμποσα χρόνια όταν ήταν Μητροπολίτης Πάφου τζιαι επήρεν [στην ουσία “έκλεψεν”] άμμο από την περιοχή “Τοξεύτρα” για τις ανάγκες διαμόρφωσης των εξωτερικών χωρών κάποιου ξενοδοχείου της Εκκλησίας στην Πάφου, ψήλωσε [με θράσος χιλίων πίθηκων] «τι θέλετε, να πλέρωνα ένα σωρό λεφτά για να φέρω άμμο που τον Λίβανο»;

13. «ή προσγειώνονται -οι εργαζόμενοι- ή θα προσγειωθούν ανώμαλα» - δηλ. σε πιο απλά ελληνικά ήθελε να ειπεί [ως “υποδειγματικός” χριστιανός ιεράρχης] ότι «όπου δεν πίπτει ο λόγος, πίπτει η ράβδος»!

14. «Είχε ρέντα» - Ας παει να δοκιμάσει την τύχη του και σε κανένα καζίνο [ηλεκτρονικού τζόγου]. Καθόλου παράδοξο μάλιστα αν σκέφτεται να φτιάξει κανένα σε κάποιο οπό τα εκκλησιαστικά ξενοδοχεία [για αναβάθμιση των προσφερομένων υπηρεσιών]!

15. «Φανταστείτε, δηλαδή, να του έπεφτε κιόλας λόγος, τι θα έλεγε και τι θα έκανε ο άγιος αυτός άνθρωπος» - Θα έπιαννε τζιαι τον βούρτουλα!

16. «...γιατί επεμβαίνεις έτσι άτσαλα στα εσωτερικά και κρίνεις και επικρίνεις την ηγεσία ενός κόμματος;» - Μα αφού αυτός το φτιάξε! Είναι παιδί του [το ΔΗΚΟ!] και το πονεί!

17. «της διεύθυνσης του κόμματος» - Λαλείτε να ‘χε υπ’ όψη του τους διευθυντάδες των κατηχητικών;

18. «Υπονοείς δηλαδή ότι οι αποφάσεις των εκλεγμένων συλλογικών οργάνων των κομμάτων παίρνονται άσκεφτα και ανεύθυνα;» - Άραγε στην “Ιερά” Συνοδό πως να παίρνονται οι αποφάσεις;

19. «Άστε που είναι κρίμα να ξεπέφτει τόσο χαμηλά ο θεσμός του Αρχιεπισκόπου» - «Ε, ρε πλακές», που ‘λεγε και η αιώνια υπηρέτρια του ελληνικού κινηματογράφου [της δεκαετίας του ‘70] Δέσποινα Στυλιανοπούλου

*******************************
Extra [συμπληρωματική] σημείωση:

Δείτε όμως τζιαι πόσο ενευρίασεν η συν-bloggerού Ερυκίνη με τον BaşΕπίσκοπο: link: http://erykini.blogspot.com/2011/06/blog-post_09.html.  

Για τα εισαγωγικά, τα σχόλια και το copy-paste
Anef_Oriwn
Δευτέρα 13/6/2011