Πέρασαν κάπου 10 μέρες από την προηγούμενη ανάρτηση μου [ήταν στις 21 του μηνός] και άκρα του τάφου σιωπή στο απάχικο μου – κι από μένα τον ίδιο αλλά και από τους συχνούς επισκέπτες και σχολιογράφους. Μέχρι τότε ο ρυθμός των αναρτήσεων μου ήταν [για τον μήνα Ιούνη] μία κάθε δύο περίπου μέρες! [Με τέτοιους ρυθμούς σίγουρα θα ξεπερνούσα τις 100(!) αναρτήσεις για φέτος, κάτι που ενδόμυχα είχα βάλει ως στόχο!]...
Λόγοι διάφοροι όμως, με κράτησαν εκτός Blog και μακράν του blogging, αν και μπαινόβγαινα σε διάφορα άλλα blogκια˙ στο Blog “Proletariakon III” μάλιστα, θεωρητικολόγησα αρκετά με τον σχολιογράφο Κομμουνιστή και μερικώς με τον Blogοδεσπότη Κομσομόλο [link: http://proletariakon.blogspot.com/2011/06/blog-post_13.html]
Θέτε όμως,
- λίγο κάποιες δουλίτσες [και ατυχείς στιγμές] που προέκυψαν ή μού έλαχαν το τελευταίο 10ήμερο [και που δεν έχουν καμία σχέση μ’ εκείνο του Βοκκακίου], όπως ας πούμεν, ένα ατύχημα με τ’ αυτοκίνητο που τού ‘κανε τα μούτρα καλοκαιρινά(!),
- λίγο μια βαρεμάρα και μια χαλαρότητα που μ’ έπιασε, προφανώς λόγω του καλοκαιριού˙ το αυτό παρατήρησα και με τους συν-bloggers Stala(g)matia [link: http://stalamatia.blogspot.com/2011/06/blog-post_26.html] και Aceras [link: http://acerasanthropophorum.blogspot.com/2011/06/blog-post_27.html],
- λίγο η αυξημένη παρουσία μου σε διάφορες εκδηλώσεις [όπως ας πούμεν στις τελικές γιορτές 2-3 σχολείων, από την Ελεύθερη Αμμόχωστο μέχρι και το Ριζοκάρπασο],
δεν μου επέτρεψαν να μεταφέρω εδώ τις σκέψεις, τούς προβληματισμούς τζιαι τούς δκιαολισμούς μου επί παντός επιστητού και επίκαιρου!
Το κυριότερο όμως, που μ’ έκανε να σιγήσω [έστω και για λίγο], είναι το ότι αυτές τις μέρες αισθάνομαι να έχω βαρεθεί μέχρι αηδίας [και σκασμού] διάφορα εξωφρενικά, απαράδεχτα κι αναχρονιστικά φαινόμενα και καταστάσεις που παρατηρώ γύρω μου ή λίγο πιο πέρα. Όχι πως δεν υπήρχαν ή δεν επισυνέβαιναν προηγουμένως και δεν τα ‘βλεπα ή ότι απλώς εθελοτυφλούσα ή στρουθοκαμήλιζα...
Αλλά φαίνεται ΔΕΝ αντέχω πια όλους αυτούς,
- που συνεχώς θεωρητικολογούν, χωρίς να προτείνουν λύσεις εφικτές και διεξόδους πρακτικές που θα μας βγάλουν από τα τεραστία καθημερινά [κοινωνικοοικονομικά] προβλήματα που μας ταλανίζουν, ή/και
- που μιλάνε [από τις πολυθρόνες τους] με διθύραμβους και ανέξοδες διακηρύξεις πατριωτισμού!
Πάντως για την ώρα και μέχρι να βρω χρόνο να καταγράψω όλους “Αυτούς [που] τους έχω βαρεθεί”, θα ΤΟΥΣ αφιερώσω από καρδιάς το εξαίρετο ομότιτλο τραγούδι του Θάνου Μικρούτσικου [σε στίχους του Wolf Birman μεταφρασμένους από τον Δημοσθένη Κούρτοβικ]...
Ως γνωστό το εν λόγω άσμα το πρωτοτραγούδησε η ανεπανάληπτη Μαρία Δημητριάδη, αλλά εδώ θα σας το παρουσιάσω τραγουδημένο από τον σύνθετη Θάνο Μικρούτσικο και τον τραγουδοποιό Βασίλη Παπακωνσταντίνου. Αν θέλετε όμως να τ’ ακούσετε να το τραγουδά [με την φανταστική φωνή της] και η ίδια η Δημητριάδη πατήστε στο link http://www.youtube.com/watch?v=VvjRyxjTaHM. Επίσης στη φετινή ανάρτηση μου με αρ. 3/2011 [που ήταν αφιερωμένη στη αξέχαστη κομμουνίστρια τραγουδίστρια] θα βρείτε links με πολλά άλλα θαυμάσια τραγούδια της [link: http://aneforiwn.blogspot.com/2011/01/32011.html]...
Τις κρύες γυναίκες που με χαϊδεύουν,
τους ψευτοφίλους που με κολακεύουν,
που απ’ τους άλλους θεν παλικαριά
κι οι ίδιοι όλο λερώνουν τα βρακιά,
σ’ αυτήν την πόλη που στα δυο έχει σκιστεί,
τους έχω βαρεθεί.
Και πέστε μου αξίζει μια πεντάρα,
των γραφειοκρατών η φάρα,
στήνει με ζήλο περισσό,
στο σβέρκο του λαού χορό,
στης ιστορίας τον χοντρό το κινητή,
την έχω βαρεθεί.
Και τι θα χάναμε χωρίς αυτούς όλους,
τους Ευρωπαίους, τους προφεσόρους,
που καλύτερα θα ξέρανε πολλά,
αν δεν γεμίζαν ολοένα την κοιλιά,
υπαλληλίσκοι φοβητσιάρηδες, δούλοι παχιοί,
τους έχω βαρεθεί.
Κι οι δάσκαλοι της νεολαίας νταντάδες,
κόβουν στα μέτρα τους τους μαθητάδες,
κάθε σημαίας πλαισιώνουν τους ιστούς,
με ιδεώδεις υποτακτικούς,
που είναι στο μυαλό νωθροί,
μα υπακοή έχουν περισσή,
τους έχω βαρεθεί.
Κι ο παροιμιώδης μέσος ανθρωπάκος,
κέρδος ποτέ μα από παθήματα χορτάτος,
που συνηθίζει στην κάθε βρωμιά,
αρκεί να έχει γεμάτο τον ντορβά
κι επαναστάσεις στ’ όνειρά του αναζητεί,
τον έχω βαρεθεί.
Κι οι ποιητές με χέρι υγρό,
υμνούνε της πατρίδας τον χαμό,
κάνουν με θέρμη τα στοιχειά στιχάκια,
με τους σοφούς του κράτους τα ‘χουνε πλακάκια,
σαν χέλια γλοιώδικα έχουν πουληθεί,
τους έχω βαρεθεί.
Κι οι ποιητές με χέρι υγρό,
υμνούνε της πατρίδας τον χαμό,
κάνουν με θέρμη τα στοιχειά στιχάκια,
με τους σοφούς του κράτους τα ‘χουνε πλακάκια,
σαν χέλια γλοιώδικα έχουν πουληθεί,
τους έχω βαρεθεί.
Σαν χέλια γλοιώδικα έχουν πουληθεί,
τους έχω σιχαθεί.
*****************************
Καλό Καλοκαίρι!
Anef_Oriwn
Τετάρτη 30/6/2011
************************************
Δύο επίκαιρες προσθήκες 2/7/2011 – 6:30μ.μ.:
1. Στους ΠΑΣΟΚ-ους ηγέτες [τους οποίους οι ελλαδίτες αδελφοί έχουν κατα-βαρεθεί], τα ‘πε κι ένα χεράκι [πριν λίγες μέρες] και η Μυρσίνη Λοΐζου, κόρη τού αξέχαστου [μουσικοσυνθέτη] Μάνου Λοΐζου. Αντιγράφω από την εφημερίδα “Ο Φιλελεύθερος” [της Πέμπτης 30 του Ιούνη – σελ. 7, ενότητα “Εν Ολίγοις”] ένα σχετικό παραπολιτικό σχόλιο του δημοσιογράφου Γιώργου Φράγκου [Γ. Φρ.], υπό τον τίτλο “Της Μυρσίνης η ποδιά”:
{Οι επιχρωματώσεις και υπογραμμίσεις είναι δικές μου}...
“ΧΥΜΑ και τσουβαλάτα τα είπε η Μυρσίνη Λοΐζου, κόρη του μεγάλου συνθέτη Μάνου Λοΐζου, στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, μ' ένα εξόχως πολιτικό κείμενο, διά του οποίου την καλεί να πάψει να χρησιμοποιεί το τραγούδι του πατέρα της «Καλημέρα Ήλιε» στις κομματικές εκδηλώσεις. Η κ. Λοΐζου υπογραμμίζει ότι «Το τραγούδι αυτό καλημερίζει τον Ήλιο, την ελπίδα, την αλληλεγγύη, και την προσμονή ενός ολόκληρου λαού, για δημοκρατία και ελευθερία. Εσείς όμως, είστε υπεύθυνοι για την πιο βαθιά πνευματική, αξιακή, ηθική, και πολιτισμική καταχνιά που θα μπορούσε να έχει ποτέ αυτός ο τόπος». Ο πατέρας της μπορεί να αισθάνεται περήφανος από τον τάφο, γαλούχησε ένα σωστό άνθρωπο. Δεν πήγαν στράφι οι μελωδίες και οι στίχοι του. Κι όταν τραγουδούσε: «Γελά ο Ήλιος κι αμολιέται στα στενά / χορεύει πάνω στο νταούλι κι αρχινά / το κόκκινο για τη ροδιά / το πράσινο για τα παιδιά / για της Μυρσίνης την ποδιά μια Παναγιά», ήξερε πως «της Μυρσίνης η ποδιά» δεν σηκώνει τα παιγνίδια των εξουσιαστών, όπως και ο ίδιος εξάλλου…”
2. Σε σημερινές δηλώσεις του [για τα μετρα στηριξης της καπιταλιστικής μας οικονομίας, τα οποία συμφωνήθηκαν μεταξύ της Κυβέρνησης, του ΑΚΕΛ και του ΔΗΚΟ] ο πεφωτισμένος Αναπληρωτής Πρόεδρος του ΔΗΣΥ και διαπρύσιος (ιερο)κήρυκας του νεοφιλελευθερισμού κος Φούλλης, ΜΑΣ είπε ότι οι «διεθνείς αγορές δεν θα δεχτούν τα νέα μέτρα που εξήγγειλε η Κυβέρνηση για την οικονομία»! Προφανώς με τον όρο «διεθνείς αγορές» εννοούσε το διεθνές καπιταλιστικό σύστημα, που απαιτεί όλο και πιο πολλές θυσίες [και σφίξιμο του ζωναριού] από τους εργαζόμενους, για αντιμετώπιση της παγκόσμιας καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης, ούτως ώστε το ίδιο το κεφάλαιο να πληρώσει [αν θα πληρώσει] όσο το δυνατό λιγότερα!
Anef_Oriwn
Σάββατο 2/7/2011
****************************
3. Προσθήκη 3η: Κυριακή 3/7/2011 - 10: 45 π.μ.:
Έφυγε χτες Σάββατο 2 Ιουλίου από τη ζωή για το μακρύ ταξίδι της αιωνιότητας, ο τουρκοκύπριος συμπατριώτης μας Γιουτζέλ Κιοσίογλου.
Ελαφρύ να ‘ναι το χώμα που θα τον σκεπάζει!
Μικρό αφιέρωμα στον «κυπραίο» [όπως χαρακτηριστικά ονόμαζε ο ίδιος τον εαυτό του] «άνθρωπο, αγωνιστή, φίλο, δάσκαλο, ηθοποιό» Γιουτζέλ, κάμνει ο συν-Blogger Μιχάλης Μιχαήλ στο “Παντός Καιρού” Blog του.
Πιο κάτω παραθέτω το σχετικό link της ανάρτησης του Μιχάλη [για παραπομπή και αναφορά στα όσα τιμητικά γράφει γι’ Αυτόν!] ως ένδειξη σεβασμού και εκτίμησης προς έργο και τούς αγώνες τού «κυπραίου» Γιουτζέλ Κιοσίογλου [για Επανενωση του τόπου μας - κι όχι μόνο]: http://mihalismihail.blogspot.com/2011/07/blog-post_03.html.
Anef_Oriwn
Κυριακή 3/7/2011
**************************************
4. Προσθήκη 4η: Τρίτη 5/7/2011 - 2: 35 μ.μ.:
Αναφορά στες «διεθνείς αγορές» προεξοφλώντας ότι τούτες δεν θα δεχτούν τα [νέα] κυβερνητικά μέτρα για την οικονομία. έκαμε σήμερα κι ο Αντιπρόεδρος του ΔΗΚΟ Νικόλας Παπαδόπουλος. Χέρι – χέρι πάνε τα αγοράκια του νεοφιλελευθερισμού Φούλλης και Νικόλας!!!
Anef_Oriwn
Τρίτη 5/7/2011