Ανάρτηση 47/2011 [εκλογική, ΑΚΕΛική, κριτική] – Μια πρώτη εκτίμηση για το τελικό αποτέλεσμα των εκλογών. Σκέψεις σκόρπιες, κριτικές και “προβληματικές”...

Προκαταρκτικά και γενικά:

Τελικά και κατά που ελάλεν τζι’ ο αμίμητος τζι’ ασυναγώνιστος [τω καιρώ εκείνω] Χάρρυ Κλυνν [ο Μέγας], «βγήκαν όλοι νικητές και ‘χασαν όλ’ οι άλλοι»! Και όντως η περιβόητη “χαρυνκλίννεια” ρήση [που ειπώθηκε για τα ελληνικά εκλογικά δρώμενα και τη στάση που ακολουθούσαν τα ελληνικά κόμματα άμα τη ανακοινώσει των αποτελεσμάτων των εκλογών], πάει γάντι και για τα αντίστοιχα χτεσινά δικά μας! Όλοι οι πολιτικοί αρχηγοί και άλλα ηγετικά κομματικά στελέχη των διαφόρων κομμάτων [που μιλούσαν ψες στα τηλεοπτικά κανάλια] παρουσιάζονταν ευχαριστημένοι από τα αποτελέσματα [πλην εν μέρει των ΕΥΡΩΚΟ-κων που χύσανε μαύρο δάκρυ και προσπαθούσαν να δικαιολογήσουν την υποχώρηση τους. Ακόμα και οι ΔΗΚΟϊκοί ήταν ικανοποιημένοι [που εχάσαν μόνο δύο έδρες]!!!

Με βάση λοιπόν τα τελικά αποτελέσματα και τις δηλώσεις ανώτατων κομματικών στελεχών, εκτιμώ ότι «όλα τριγύρω αλλάζουνε κι όλα τα ίδια μένουν»!

- Ο “Συναγερμός” [με ποσοστό 34,3%] είχε άνοδο 3,8%. Όμως πως να μην τ’ αυξήσει όταν ο ΔΗΣΥ μετατράπηκε σε κόμμα “απ’ όλα έχει το πανέρι” [από τον Στυλιανίδη και την Ξένια μέχρι τον Σαμάρα, τον Χρήστο Κληρίδη και τον Σαμψών]. Και μετά λένε πως εν οι ΑΚΕΛικοί αρνιά!

- Το ΑΚΕΛ [με ποσοστό 32,7%] είχε κι αυτό μικρή άνοδο [της τάξεως του 1,4%] σε σχέση με το 2006, άρα κι αυτοί ευχαριστημένοι [κερδίσανε και μια επιπλέον έδρα].

- Επίσης κι η ΕΔΕΚ έμεινε ικανοποιημένη που διατήρησε τα ποσοστά της [8,9%] και το μικρομάγαζο της!

- Αλλά και στο ΔΗΚΟ πανηγυρίζουν γιατί περιόρισαν τις απώλειες [τελικό ποσοστό 15,8% - πτώση 2,2%].

- Το ΕΥΡΩΚΟ [όπως είπα και πιο πάνω] έπεσε στο 3,9%. Έχασε 1,9% [ένα ποσοστό, γύρω στο 1%, πήγε στο ΕΛΑΜ κι ένα άλλο στον ΔΗΣΥ] και μια έδρα. Τζιείνον τον Συλλούρη έλυσεν τον η μύλλα μου! Αλλά χάσαμε τζιαι τον Ρίκκον εκ Λεμεσού! Ήταν μάλιστα τόσο σίγουρος ότι θα εκλεγόταν που σε μια τελευταία δημοσκόπηση ΜΑΣ έλεγε πως την επόμενη Βουλή θα έβαζε θέμα για τον τρόπο που γίνονται και ανακοινώνονται οι δημοσκοπήσεις.

- Τέλος οι Οικολόγοι αν και συγκρατημένοι [γιατί ανέμεναν περισσότερα] χαίρονται γιατί είχαν κι αυτοί αύξηση [από το 1,95% ανέβηκαν στο 2,2%!]

Εκείνο που [με περισσή ανησυχία μάλιστα] έχουν επισημάνει ΟΛΟΙ [οι πολιτικοί] είναι η αποχή, η οποία ανήλθε σε ποσοστό πέραν του 21%. Όμως σχεδόν κανένας τους δεν σημείωσε ότι η μεγάλη αποχή αποτελεί πρόβλημα ή/και αποτυχία του αστικού πολιτικού συστήματος που φαίνεται πως “έφαεν τα ψουμια του”!

Στην αποχή αναφέρθηκα προκαταρκτικά [κι εγώ] στην προηγούμενη ανάρτηση μου [link: http://aneforiwn.blogspot.com/2011/05/462011.html], οφείλω όμως να παραδεχτώ ότι υπολόγιζα πως θα ήταν μικρότερης έκτασης. Πιο συγκεκριμένα είχα πει ότι «... η αποχή ΔΕΝ θα ανέβει σε ψηλά επίπεδα [γύρω στο 15% θα ‘ναι!]... Και το ποσοστό αυτό θα το ‘χουμε, γιατί τούτη τη φορά τα κόμματα δεν έχουν αναλάβει μεγάλες εκστρατείες για να φέρουν ψηφοφόρους από το εξωτερικό [φοιτητές και εργαζόμενους]...», αλλά έπεσα έξω!

Δύο πολύ ενδιαφέροντα κείμενα για την αποχή ανάρτησε και ο συν-blogger Νέος Ελληνοκύπριος στο Blog του - links: http://newgreekcypriot.blogspot.com/2011/05/blog-post_22.html και http://newgreekcypriot.blogspot.com/2011/05/blog-post_23.html. Στο πρώτο μάλιστα έγινε και μια μεγάλη συζήτηση!

*******************************
Ερωτήματα και σκέψεις επί της επί του εκλογικού αποτελέσματος:

Σκοπός της παρούσας δικής μου ανάρτησης είναι να παραθέσω κάποιες σκέψεις [χτεσινές και σημερινές] σκόρπιες [κι αποδιοπομπαίες και αιρετικές] αλλά τζιαι δκιαολισμούς μου για το εκλογικό αποτέλεσμα, τζιαι κυρίως σ’ ότι αφορά της Αριστερά και τον εκλογικό της συνδυασμό “ΑΚΕΛ-Αριστερά-Νέες Δυνάμεις”.

1. Κατ’ αρχάς προσωπικά ΔΕΝ νοιώθω και τόσο ικανοποιημένος από το γενικότερο εκλογικό αποτέλεσμα. Ναι μεν το ΑΚΕΛ είχε στο τέλος της ημέρας μια μικρή άνοδο [αν και δεν έπιασε το 33,3% που πήρε ο Δημήτρης Χριστόφιας με την ίδια περίπου στήριξη στον πρώτο γύρο των προεδρικών εκλογών του 2008] και κέρδος ακόμα μια έδρα. Και το πέτυχε τελικά «... παρά τον ανηλεή και εκ πανταχόθεν πόλεμο [έμπλεο φανατισμού, λαϊκισμού, διαστρεβλώσεων και παραποιήσεων] που έχει δεχθεί από σύσσωμη την αντιπολίτευση [και την αξιωματική και την υπαξιωματική και την “συγκυβερνώσα” - αυτήν του ανεπίσημου και επίσημου ΔΗΚΟ» [όπως έγραφα και στην προηγούμενη ανάρτηση μου – link: http://aneforiwn.blogspot.com/2011/05/462011.html].

2. Την ίδια ώρα όμως πρέπει να προβληματιστούμε έντονα για την άνοδο της “επίσημης” Δεξιάς, του ΔΗΣΥ, που τελικά κατάντησε ένα συνονθύλευμα αστικού φιλελευθερισμού και εθνικισμού, νεοφιλελευθερισμού κι ας πούμεν και σοσιαλδημοκρατίας και φιλο-ομοσπονδιακών κι αντιομοσπονδιακών τάσεων. Κι αυτό χάριν ενός διαρκούς προεκλογικού παιχνιδιού με στόχο την όσο δυνατή μεγαλύτερη ενότητα του χώρου της Δεξιάς για τις προεδρικές του 2013! Τα μάτια του Αναστασιάδη κοιτάζουν ασκαρδαμυκτί [και για τα καλά πλέον] τον προεδρικό θώκο! Είπεν [ο Αναστασιάδης] πως με το εκλογικό αποτέλεσμα και την άνοδο του “Συναγερμού” «... δημιουργείται δυναμική για μια νέα κοινωνική πλειοψηφία». Όμως τι να εννοούσε άραγε ο ποιητής με τον όρο «κοινωνική πλειοψηφία»; Προφανώς μια «πλειοψηφία» που θα δημιουργηθεί γύρω από τον ΔΗΣΥ και ενάντια στο ΑΚΕΛ για να αναδείξει τον Αναστασιάδη νέο Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας. Και σίγουρα θα δούμε και δείγματα των νέων “συναγερμικών” [“αναστασιαδιακών”] “ενωτικών”(;) ανοιγμάτων και κινήσεων προς την «κοινωνία» των κεντροδεξιών κομμάτων, θα δούμε αυτές τις μέρες εξ αφορμής της επικείμενης [στις 2 του Ιούνη] εκλογής Προέδρου της νέας Βουλής.

3. Από την άλλη πλευρά μπορεί να ειπωθεί πως αν το ΑΚΕΛ είχε πτώση τα πράματα [για τον Πρόεδρο και το Κόμμα και όχι μόνο] θα ήταν καταφανώς χειρότερα. Και σίγουρα έτσι θα ήταν! Γι’ αυτό και ΔΕΝ υποτιμώ ποσώς τη σημασία που έχει για το ΑΚΕΛ το συγκείμενο αυξημένο εκλογικό ποσοστό. Όμως [ως Αριστεροί] ΔΕΝ πρέπει να επαναπαυόμαστε μ’ αυτό και ούτε και να ικανοποιούσαστε μ’ ένα «καλά τα πήγαμε»! Αυτό οδηγεί σε μια αυτο-κολακεία με περιχαράκωση στις θέσεις μας!

4. Δυστυχώς μια ζωή περίπου στα ίδια ποσοστά ανεβοκατεβαίνουν Αριστερά, Δεξιά και Κέντρο. Μήπως αυτά είναι τελικά τα περιθώρια [ή όρια] της κυπριακής Αριστεράς; Γιατί δεν συντελούνται ριζικές αλλαγές και ανακατατάξεις στο εκλογικό χάρτη της Κύπρου «κι όλα τα ίδια μένουν»; Μήπως τελικά έχει δίκιο ο [“νεοσυναγερμικός”] φίλος Strovoliotis όταν γράφει [σε σημερινό κείμενο του στο Blog του] πως το ΑΚΕΛ πρέπει να κινηθεί πλέον προς την κατεύθυνση της σοσιαλδημοκρατίας [link: http://strovoliotis.wordpress.com/2011/05/23/%ce%b7%ce%bc%ce%ad%cf%81%ce%b1-%ce%b5%ce%ba%ce%bb%ce%bf%ce%b3%cf%8e%ce%bd-1/]:
«Το ΑΚΕΛ επίσης αυξήθηκε, και νοιώθει σίγουρα πολύ ευχαριστημένο. Πολλά νέα πρόσωπα στη βουλή, και μερικές εκπλήξεις: έξω ο Πάμπης Κυρίτσης, ΓΓ της ΠΕΟ, μέσα ο developer Χρ. Τζιοβάνης. Αυτό ας δώσει στο ΑΚΕΛ ένα μήνυμα: Αναμορφωθείτε! Δεν είστε πια ένα κόμμα που παλεύει σε ένα ταξικό αγώνα! Είστε ένα κόμμα που παίρνει το ένα τρίτο αυτών που αποφασίζουν να ψηφίσουν, σας ψηφίζουν εργάτες, επιχειρηματίες, υπάλληλοι, αυτοεργοδοτούμενοι, αφήστε την ξύλινη γλώσσα του παρελθόντος, κινηθείτε προς την σοσιαλδημοκρατία, για να μπορείτε να είστε μια αξιόπιστη δύναμη και στο Κυπριακό και στα λοιπά ζητήματα. Φυσικά δεν είμαι αισιόδοξος. Οι υποψήφιοι του ΑΚΕΛ ήταν τόσο γκρίζοι, τόσο προσεκτικοί να επαναλάβουν ακριβώς εκείνο που όρισε το κόμμα ως πολιτική τους, που δεν δίνουν καμία ελπίδα ανανέωσης. Και ενώ μπορεί το ΑΚΕΛ να φάνηκε πως αύξησε τα ποσοστά του λόγω του ότι λιγότεροι δικοί του ψηφοφόροι απείχαν, αυτό όμως δεν είναι παρηγοριά: αυτά είναι τα όρια του ΑΚΕΛ, και αν θέλει να κάνει ένα άλμα μπροστά πρέπει να αναμορφωθεί. Αναφορικά με πρόσωπα, οφείλω να εκφράσω την χαρά μου για την εκλογή του Γιώργου Λουκαίδη, του Άριστου Δαμιανού, και του Πάμπου Παπαγεωργίου. Ειδικά ο τελευταίος, που είναι και οικονομολόγος, πιστεύω θα είναι σε θέση να βοηθήσει το κόμμα να εκλογικεύσει τα οικονομικά του επιχειρήματα, έστω και αν από τη μέρα που έγινε υποψήφιος του ΑΚΕΛ, μας τα έλεγε λίγο διαφορετικά!

Αυτή όμως είναι μια εντελώς αντίθετη με την ιστορία του ΑΚΕΛ προσέγγιση, που σταδιακά θα οδηγήσει το Κόμμα σε άλλους ατραπούς. Θα το οδηγήσει στο να χάσει το φιλεργατικό του προφίλ, αλλά και το κύριο αντικείμενο της διαχρονικής πολιτικής και πρακτικής του ως Κόμμα των Εργαζομένων! Μήπως η μη επανεκλογή τού Πάμπη Κυρίτση, Γενικού Γραμματέα της ΠΕΟ να έχει σχέση μ’ αυτή την πορεία;

5. Υπάρχει φυσικά και η άκρως αντίθετη άποψη ότι το ΑΚΕΛ πρέπει να προβάλει όλο και πιο έντονα και πιο δυνατά το κοινωνικό και ταξικό περιεχόμενο της αντιπαράθεσης με τη Δεξιά και τον εθνικισμό. Το Κόμμα να γίνει πιο επιθετικό και με τη Δεξιά [τον ΔΗΣΥ] και με την Κεντροδεξιά [την νεοφιλελεύθερη πτέρυγα του ΔΗΚΟ, την ΕΔΕΚ και τους Οικολόγους] ...

6. Έχω τζι’ άλλα να γράψω πάνω σε επιμέρους όμως αλλά πολύ σημαντικά ζητήματα [όπως ας πούμε για την μη επανεκλογή κάποιων ΑΚΕΛικών βουλευτών ή τη μη εκλογή κάποιων άλλων ΑΚΕΛικών υποψηφίων], αλλά επιφυλάσσομαι να τα πω σε μια νέα ανάρτηση μου. Το κείμενο μου αυτό είναι ήδη αρκετά μακρύ!

Για την ώρα κλείνω με τους πιο κάτω στίχους του λαϊκού διαλεκτικού μας ποιητή Παύλου Λιασίδη, αφιερωμένο σ’ όσους θέλουν να ονομάζονται αριστεροί, αλλά γενικώς απέχουν από τα πολιτικά δρώμενα κι αδιαφορούν:

«Με τούτα ούλλα τα κακά,
Τα τόσα ρεζιλέματα,
Έμεινεν ύπνος πάνω σας ακόμα,
Τζιαι τζιοιμάστε;»

Anef_Oriwn
Δευτέρα 23/5/2011