Τετάρτη 16 Ιουνίου 2010

Ανάρτηση 44/2010 [πολιτική, κυπριακή, βελγική, ομοσπονδιακή] – Για τη “κρίση” της Ομοσπονδίας στο Βέλγιο και μερικές συγκρίσεις με την Κύπρο ...


Με το πολιτειακό [ομοσπονδιακό] σύστημα του Βελγίου και την πολιτική κατάσταση εκεί [τις κατά καιρούς πολιτικές κρίσεις και τα κυβερνητικά αδιέξοδα] έχω ξανασχοληθεί, αν και ΔΕΝ είμαι ειδικός – ούτε συνταγματολόγος είμαι, ούτε διεθνολόγος ούτε καν νομικός ή έστω δημοσιογράφος [έγκριτος ή/και μάχιμος] ... Επειδή όμως η περίπτωση του Βελγίου έχει αρκετά στοιχεία που προσομοιάζουν με τα δεδομένα της Κύπρου, όπως, ας πούμεν, δυο [εθνο-γλωσσικές] κοινότητες και δυο βασικές γεωγραφικές περιοχές, έχω μελετήσει αρκετά το θέμα και μπορώ να πω ότι έχω σχηματίσει και άποψη που δεν διστάζω να καταθέτω. Ήδη δύο κείμενα μου με αναφορές στο ομοσπονδιακό σύστημα του Βελγίου έχουν αναρτηθεί στο Blog “Epanenosi”:

1.“Ολίγα τινά περί της Ομοσπονδίας και μερικά διεθνή παραδείγματα ομοσπονδοποίησης όπως αυτό του Βελγίου.” - http://www.epanenosi.com/index.php/archives/230
2.“Μερικές πρώτες σκέψεις και ερωτήματα για την πολιτική κρίση στο Βέλγιο …” - http://www.epanenosi.com/index.php/archives/867

Αφορμή γι’ αυτό το νέο κείμενο μου για το Βέλγιο, μου έδωσαν τα χαιρέκακα σχόλια κάποιων δικών μας κονδυλοφόρων μετά που ανακοινώθηκαν τα τελικά αποτελέσματα των πρόσφατων [της περασμένης Κυριακής 13 του μηνός] γενικών βουλευτικών εκλογών στη χώρα αυτή. Ως γνωστό οριακά νικητές αναδείχτηκαν οι Φλαμανδοί αυτονομιστές, δηλ. το κόμμα “Νέα Φλαμανδική Συμμαχία [N-VA], με ποσοστό κοντά στο περίπου 30% των ψήφων. Να σημειώσω όμως οι Βαλλονοί και οι Φλαμανδοί ενώ ψηφίζουν χωριστά, τώρα καλούνται να σχηματίσουν δίγλωσση/δικοινοτική κυβέρνηση [όπως προνοείται και στο Σύνταγμα τους], και μάλιστα πριν την ανάληψη της εξάμηνης Προεδρίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης].

Έγραφα λοιπόν τότε [αρχές του Γενάρη] στο πρώτο μου άρθρο για την «ομοσπονδοποίηση», στο Epanenosi Blog:

“Το Βέλγιο δημιουργήθηκε το 1830 και από την αρχή ταλαιπωρήθηκε από τις διαφορές ανάμεσα στις γαλλόφωνες και τις φλαμανδικές περιοχές του. Οι συνταγματικές αναθεωρήσεις τον 1970 και του 1980 εκχώρησαν περισσότερες εξουσίες στις δύο γλωσσικές κοινότητες. Το 1993 το Βέλγιο διακήρυξε επισήμως το χαρακτήρα του ως τριμερής ομοσπονδία αποτελούμενη από τη γαλλόφωνη Βαλλονία, την ολλανδόφωνη Φλάνδρα και τις Βρυξέλλες, τη πρωτεύουσα που βρίσκεται, όμως γεωγραφικά στο ολλανδόφωνο τμήμα της χώρας (κι όπου βασικά μιλιούνται και οι δύο γλώσσες). Να σημειώσω επίσης την ύπαρξη γερμανόφωνων περιοχών με αυξημένη μάλιστα αυτονομία (μέσα στη Βαλλονία – στα σύνορα με τη Γερμανία).
Το βελγικό μοντέλο σίγουρα δεν μπορεί να μεταφερθεί μηχανικά και να εφαρμοστεί δογματικά και για την περίπτωση της Κύπρου όμως η βελγική εμπειρία δείχνει ότι η ομοσπονδιακή οργάνωση μπορεί να αποτρέψει τη διάλυση ενός κράτους, άρα μπορεί να αποτελέσει πρότυπο για τις χώρες (και τις περιοχές) που αντιμετωπίζουν ισχυρές εθνικές, γλωσσικές, θρησκευτικές και πολιτισμικές διαιρέσεις. Θα μπορούσε λόγου χάρη το Βέλγιο να ονομάζεται, ας πούμεν, Δικοινοτική Τριζωνική(;) Ομοσπονδία.”


**********************************************
Όπως ανάφερα και πιο πάνω, σύμφωνα με τελικά εκλογικά αποτελέσματα η “Νέα Φλαμανδική Συμμαχία” [N-VA] πέτυχε σημαντική νίκη. Για πρώτη φορά το N-VA, το οποίο υποστηρίζει τη μερική, έστω, αυτονόμηση της Φλάνδρας, ήρθε πρώτο στην περιοχή αυτή καταλαμβάνοντας το 28,3% των ψήφων [17,4% πανεθνικά και 27 έδρες - επί συνόλου 150]. Μιλώντας για τις αλλαγές που σκοπεύει να επιδιώξει για το Βέλγιο, ο ηγέτης του N-VA, Μπαρτ ντε Βέβερ, μίλησε για περισσότερη αυτονομία στην οικονομία και σε κοινωνικά θέματα, με την ανεξαρτησία της Φλάνδρας να μην βρίσκεται στους άμεσους στόχους του. Πάντως προεκλογικό του σύνθημα ήταν «πρώτα συνομοσπονδία και μετά ανεξαρτησία».
Στο Βέλγιο, κόμματα από όλο το ιδεολογικό φάσμα και στις δύο κύριες γλωσσικές κοινότητες της χώρας αναμετρούνται σε ξεχωριστές εκλογές. Όμως καμιά κοινότητα δεν έχει λόγο στην πολιτική ζωή της άλλης - δεν έχουν διασταυρούμενη ψήφο. Μόνο η περιφέρεια των Βρυξελλών είναι ανοικτό πεδίο για όλα τα κόμματα. Εκεί η νίκη ανήκε στο Φιλελεύθερο Κόμμα MR, με το [σοσιαλιστικό] PS και το NVA να ακολουθούν με 16,74% και 12,23% αντίστοιχα. Οι βελγικές κυβερνήσεις αποτελούνται από συνασπισμούς κομμάτων, όπου πρέπει απαραίτητα να εκπροσωπούνται και οι δύο κύριες γλωσσικές ομάδες και για αυτόν το λόγο ο κ. ντε Βέβερ θα πρέπει εκ των πραγμάτων να βάλει νερό στο κρασί του.
Ο Έλιο ντι Ρούπο, ηγέτης του [σοσιαλιστικού] ΡS, το οποίο συγκέντρωσε 36,5% στη Βαλλονία [14% πανεθνικά και 26 έδρες], δήλωσε πρόθυμος να έρθει σε συμφωνία με τους Φλαμανδούς. [Πάντως οι Σοσιαλιστές και των δύο κοινοτήτων είναι οι πολυπληθέστερη ομάδα στο Κοινοβούλιο και αυτό τους δίνει ένα σχετικό προβάδισμα για το σχηματισμό κυβέρνησης].
Όμως το μέλλον παραμένει αβέβαιο, ειδικά λόγω του δημόσιου χρέους που πλησιάζει στο 100% του ΑΕΠ, αλλά και λόγω της Προεδρίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης την οποία η χώρα θα αναλάβει από την 1η του Ιούλη. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή εξέφρασε εμπιστοσύνη στην επερχόμενη βελγική Προεδρία, η οποία όμως φαίνεται ότι θα ξεκινήσει με την παρούσα κυβέρνηση [του Χριστιανοδημοκράτη Φλαμανδού πρωθυπουργού Υβ Λετέρμ – του κόμματος CD&V], η οποία [κυβέρνηση] είχε καταρρεύσει τον Απρίλιο λόγω διαφωνιών για την [νέα] οριοθέτηση της εκλογικής επαρχίας των Βρυξελλών, οδηγώντας έτσι τη χώρα στις πρόωρες εκλογές της περασμένης Κυριακής.

Εκείνο όμως που ΔΕΝ κατάλαβα [χίτσσιην, κουτσσιήν, καθόλου], είναι γιατί κάποιοι εδώ στην Κύπρο [όνομα και μη χωριό], χαίρονται [και χαιρεκακούν στην ουσία] για τα πολιτικά και κυβερνητικά αδιέξοδα που πολύ πιθανόν να προκύψουν πλέον στο Βέλγιο. Ίσως γιατί η παρουσία ενός δυνατού αυτονομιστικού κόμματος στο Βέλγιο, ενισχύει και τις φωνές των εδώ απορριπτικών κι αντιομοσπονδιακών εδώ; Αυτών που φωνασκούν εδώ και καιρό για αποχώρηση από τες συνομιλίες... Αυτών που μιλούν γενικώς κι αορίστως για «καθαρές λύσεις» ή για «λύση συμφωνημένης διχοτόμησης» (!) ή για «λύση δύο ξεχωριστών ανεξάρτητων κρατών». Αυτών που αποκλείουν τον συμβιβασμό με τους συμπατριώτες μας τουρκοκύπριους και τη δημιουργία ενός κοινού συνεταιριστικού κράτους ...
Χαρακτηριστικό παράδειγμα τέτοιων προσεγγισεων είναι ο σχολιογραφος Emerson, ο οποίος σε σχόλιο του στο W.C. Blog, την Κυριακή το βράδυ έγραφε [link: https://www.blogger.com/comment.g?blogID=1086116881863285076&postID=409770585153438160]:

«Ο/Η Emerson είπε...
Το αποτέλεσμα των πρόωρων εκλογών στο Βέλγιο παραπέμπει σε όξυνση της πολιτικής κρίσης, καθώς οι εθνικιστές, που επιδιώκουν την απόσχιση της Φλάνδρας από το Βασίλειο του Βελγίου, σημείωσαν ιστορικών διαστάσεων νίκη.
Δεν ήταν μια εκλογική αναμέτρηση σαν όλες τις άλλες, αλλά ένα δημοψήφισμα για το μέλλον του Βελγίου. Οι λίγοι εκείνοι που ήλπιζαν ότι η κάλπη θα έδινε τέλος στην πολιτική αστάθεια, διαψεύσθηκαν. Η κρίση, που σήμερα αποτυπώνεται με την μορφή της «γλωσσικής διαμάχης» μεταξύ Φλαμανδών και Βαλόνων, θα οξυνθεί. Η ιστορικών διαστάσεων επιτυχία των εθνικιστών της Νέας Φλαμανδικής Συμμαχίας N-VA στην Φλάνδρα με ένα ποσοστό που αγγίζει το 30%, καθιστά δυσκολότερη την υπόθεση του σχηματισμού κυβέρνησης στο Βέλγιο.
13 Ιουνίου 2010 10:15 μ.μ.»

Από την άλλη όμως η Bloggerού Ερυκίνη [η οποία διαχειμάζει εν Βελγίω] έγραφε [στο δικό] της Blog την Πέμπτη 12 του μηνός διάφορα για τες επικείμενες [τότε] εκλογές τονίζοντας παράλληλα και την αδιαφορία των Βέλγων για αυτές [link: http://erykini.blogspot.com/2010/06/belgian-style.html]:

“… Παράξενοι άνθρωποι οι Βέλγοι. Εκλογές τζαι ούτε ένα σημαντικού μεγέθους πανώ, σημαίες, μια παράνομη πινακίδα, ένα κάτι ρε παιδί μου να σου πει ότι έρκουνται εκλογές. Μόνο το διαφημιστικό στο γραμματοκιβώτιο μου. Vlamingen 1st, δηλαδής οι Φλαμανδοί πρώτα τζαι πάνω που ούλλους. Οι ακροδεξιοί. Περίεργη σύνδεση στο νου μου, το γερμανικό τραγουδάκι επί Χίτλερ, Duitsland Duitsland uber alles.... κατά τα άλλα αν τους πεις ναζι εννά θιχτούν τζαι που πάνω. στο μετροφύλλημαν εχάρηκα που εν καταλάβω τζαι πολλά Ολλανδέζικα (τζι ας επέρασα τες εξετάσεις). έξω οι μετανάστες, έξω οι τούρκοι, έξω οι ισλαμιστές, έξω ούλλοι βασικά. όχι, προτιμώ να μεν θκιαβάσω.
Παράξενοι άνθρωποι οι Βέλγοι. τζαι οι Φλαμανδοί παραπάνω. Τόσον τζαιρόν χωρίς κυβέρνηση, κανονικά θα έπρεπε να καρτερούν πως τζαι πως τούτες τες εκλογές, να ξεκινήσει να λειτουργεί ξανά ο τόπος κανονικά. Αντιθέτως. Φαίνεται ότι εν θέλουν να έρτουν τούτες οι εκλογές. Τζι ας δείχνουν ότι εν φακκούν πέννα που δεν έχουν κυβέρνηση. Η ζωή κυλά όπως τζαι πριν άλλωστε (τζι ας το εκάμαν τζιαμέ στην Κύπρο το «κατάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας» συνώνυμο κατακλυσμού, πλημμύρας, καταστροφικού σεισμού κλπ.). Μόνο που η αρχική προσδοκία, ότι σε κάποια φάση πάλε θα τα έβρουν τζαι τα ίδια Παντελάκη μου, τα ίδια Παντελή μου, εν φαίνεται να επιβεβαιώνεται. Τζαι για πρώτη φορά ένιωσα ότι οι άνθρωποι φοούνται τούτον το αποτέλεσμαν.
Ποιος ξέρει πως θα έβρει τη χώρα η επομένη των εκλογών; Τζι ας ελάλουν πριν λλίον τζαιρόν ότι η προοπτικής της διάλυσης εν μακριά (έκαμα τζαι πολιτικήν ανάλυσην τρομάρα μου). οι ανθρώποι ανησυχούν. Γιατί τους ακροδεξιούς μάλλον εν τους γλυτώνουν δαμέ. Γιατί ισχυρή αντίθετη δύναμη, στο Φλαμανδόφωνο τουλάχιστον, εν υπάρχει. Τζι αν δεν θέλεις να μοιραστεί η χώρα σου, αν δεν θέλεις τους ρατσιστές, φασίστες, αλλά δεν έχεις τζαι άλλες επιλογές, τι θα ψηφίσεις; Λογικό το να μεν θέλουν τες εκλογές. Μπρος γκρεμός τζαι πίσω ρέμα είναι η αγάπη σου…”


**************************************************
Πιο κάτω ΕΓΩ, [αντί δικών μου άλλων σχολίων], θα παραθέσω δύο σύντομα κείμενα [που αλίευσα από τον χτεσινό “Πολίτη”] και που αναφέρονται στα εκλογικά αποτελέσματα στο Βέλγιο και στη νίκη του αυτονομιστικού κόμματος NVA. Το πράττω βασικά για σκοπούς συζήτησης [καθώς ΔΕΝ συμφωνώ απόλυτα με το περιεχόμενο τους], σκοπεύω όμως να επανέλθω μ’ ένα πιο ολοκληρωμένο δικό μου κείμενο.
Το πρώτο κείμενο που αναδημοσιεύω είναι το κύριο άρθρο της εφημερίδας, ενώ το άλλο είναι ένα παραπολιτικό σχόλιο.
[Οι επιχρωματώσεις και υπογραμμίσεις είναι δικές μου] ...

1. Το μάθημα της Κύπρου από το Βέλγιο
[από τη στήλη “Άποψη”, “Πολίτης” 15/6/2010, σελ. 12- link: http://www.politis-news.com/cgibin/hweb?-A=952025&-V=columns].

“Το Βέλγιο είναι μια ομοσπονδιακή χώρα εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης η οποία διαθέτει ένα σύστημα που αντανακλά πολλές από τις διαφορές που καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε κι εμείς στην Κύπρο στην προσπάθεια που καταβάλλουμε τα τελευταία χρόνια για συμβίωση με τους Τ/Κ.
Τα αποτελέσματα των προχθεσινών εκλογών έφερε νικητή στη φλαμανδική περιοχή ένα κόμμα που υποστηρίζει σαφέστατα λιγότερο κεντρικό κράτος, πολλοί μάλιστα Φλαμανδοί (γερμανόφωνοι) υποστηρικτές του τάσσονται ανεπιφύλακτα υπέρ της ανεξαρτησίας του κρατιδίου τους. Αντίθετα οι Βαλλόνοι (γαλλόφωνοι) του Νότου επιμένουν στη διατήρηση της ομοσπονδιακής δομής.
Οι διαφορές μεταξύ των δύο κοινοτήτων είναι ιστορικές και εμφανείς στο παρόν. Οι Φλαμανδοί του Βορρά είναι περισσότεροι (60%) και πλουσιότεροι. Οι Βαλλόνοι του Νότου (40%) είναι λιγότερο εύποροι. Αυτό που οξύνει σήμερα τις διαφορές και πριμοδοτεί τις αποσχιστικές κινήσεις έχει να κάνει με την οικονομική κατάσταση στο Βέλγιο. Η χώρα λόγω του τεράστιου δημόσιου χρέους (τρίτη μετά την Ελλάδα και την Ιταλία) κλυδωνίζεται οικονομικά με αποτέλεσμα ένα πρόγραμμα λιτότητας το οποίο απειλεί κυρίως τις κοινωνικές παροχές που έχουν περισσότερο ανάγκη οι Βαλλόνοι του Νότου. Από την πλευρά τους οι πολύ πιο ανεπτυγμένοι Φλαμανδοί θεωρούν ότι συντηρούν τους Βαλλόνους.

Δεν γνωρίζει κανείς κατά πόσον το Βέλγιο τους επόμενους μήνες θα διχοτομηθεί, εάν και αυτό το εγχείρημα δοκιμάστηκε ξανά στο παρελθόν και απέτυχε αφού, παρά τις διαφορές τους, οι Βέλγοι συνειδητοποιούν την τελευταία στιγμή ότι έχουν περισσότερα συμφέροντα παρά διαφορές. Για παράδειγμα σε περίπτωση διάλυσης του κράτους, το τρίτο ενδιάμεσο κρατίδιο των Βρυξελλών που συνδέει αυτές τις κοινότητες τι θα γίνει; Και εν τέλει τι θα κοστίσει στο Βέλγιο αν χάσει την πρωτεύουσα της Ευρώπης και τα εκατοντάδες ινστιτούτα που αποτελούν μια τεράστια πηγή εισροής συναλλάγματος στη χώρα;
Η ιστορική αναλογία Βελγίου-Κύπρου είναι σαφής. Και οι δύο χώρες ξεκίνησαν ως ενιαία κράτη. Στη συνέχεια το Βέλγιο λόγω των διαφορών των δύο κοινοτήτων έγινε ομοσπονδία. Η Κύπρος αναζητά ακόμα την ομοσπονδία. Στο Βέλγιο η ομοσπονδία κλυδωνίζεται. Η εύκολη απάντηση και για το Βέλγιο και για την Κύπρο είναι δύο κράτη. Πόσο βιώσιμα όμως θα είναι αυτά τα κράτη κυρίως από οικονομικής άποψης; Ίσως η λύση να είναι αλλού. Να διατηρηθεί η ενότητα του κράτους υπό ένα καθεστώς χαλαρότερης ομοσπονδίας.”

Σχόλια και παρατηρήσεις του Blogοδεσπότη Ιστολόγου:
1. Εδώ [στην Κύπρο] για Ομοσπονδία με ισχυρή κεντρική κυβέρνηση κάποιοι ούτε που ν’ ακούσουν δεν θέλουν και θα αποδεχτούν χαλαρή ομοσπονδία;
2. Το ομοσπονδιακό σύστημα του Βελγίου φαντάζει εξαιρετικά δημοκρατικό όμως παράλληλα είναι και αρκετά πολύπλοκο. Η εξουσία κατανέμεται ανάμεσα στην ομοσπονδιακή κυβέρνηση [που εδρεύει στις Βρυξέλλες], τις τρεις γεωγραφικές περιφέρειες [τη Φλάνδρα, τη Βαλλονία και την ευρύτερη περιοχή των Βρυξελλών] και στις τρεις γλωσσικές κοινότητες [την ολλανδόφωνη, τη γαλλόφωνη και τη γερμανόφωνη].
3. Η ομοσπονδιακή κυβερνηση απαρτιζεται από υπουργούς που δεν ξεπερνούν τους 14 [δεν συμπεριλαμβάνεται ο πρωθυπουργός] με ισοδύναμο αριθμό γαλλόφωνων και φλαμανδόφωνων εκπροσωπών.
4. Οι αυτονομιστικές/αποσχιστικές τάσεις ευδοκιμούν κι αναπτύσσονται βασικά μέσα στην πολυπληθέστερη και οικονομικά ισχυρότερη φλαμανδική κοινότητα.
5. Γιατί ΔΕΝ αποδίδει [ΔΕΝ λειτουργεί] στην περίπτωση του Βελγίου η εφαρμοζόμενη αρχή «ένας άνθρωπος, μια ψήφος»; Αντιθέτως συχνά προκαλούνται πολιτικά αδιέξοδα και κυβερνητικές κρίσεις.
6. Μήπως τελικά μια μορφή κοινού ψηφοδελτίου θα έδινε λύσεις σε πολλά προβλήματα και θα ξεπερνιόνταν αρκετά αδιέξοδα;

******************************
Βελγική σαλάτα
[του Κακ – προφανώς του δημοσιογράφου Γιώργου Κακουρή, - από τες στήλες “Παραπολιτικά”, “Πολίτης” 15/6/2010, σελ. 12- link: http://www.politis-news.com/cgibin/hweb?-A=952023&-V=columns]

“Επειδή, όπως έγινε και κατά τη διάρκεια της δραματικής κατάρρευσης της βελγικής κυβέρνησης τον Απρίλιο για λόγους που είχαν να κάνουν με τις γλωσσικές διαφορές μεταξύ Φλαμανδών και Βαλλόνων, πιθανόν να δούμε αναφορές του τύπου «ιδού το μέλλον της Κύπρου μετά από μια λύση μη ενιαίου κράτους» μετά τις εκλογές της Κυριακής στη χώρα, ας ξεκαθαρίσουμε κάποια πράγματα.
Πρώτον: Για ποιον λόγο ένα κόμμα όπως το φλαμανδικό NVA, το οποίο υποστηρίζει τη μετατροπή του βελγικού κράτους σε συνομοσπονδία βρίσκεται αυτή τη στιγμή πρώτο (με μια έδρα διαφορά από τους γαλλόφωνους σοσιαλιστές) σε θέσεις στο Κοινοβούλιο; Μα φυσικά επειδή οι εκλογές στο Βέλγιο είναι αυστηρά ξεχωριστές μεταξύ των δύο γλωσσικών κοινοτήτων. “Αλλόγλωσους” μπορείς κανείς να ψηφίσει μόνο αν ζει στα περίχωρα των Βρυξελλών.
Δεύτερον: Ακόμα και με αυτό το σύστημα όμως, ο ηγέτης του NVA αναγκάζεται να συνθηκολογήσει με το πρώτο σε ψήφους γαλλόφωνο κόμμα, και με όλα τα υπόλοιπα πολύ απλά γιατί η διοίκηση της χώρας δεν γίνεται χωριστά.
Υπάρχουν μαθήματα εδώ και για “εμάς” και για “εκείνους” στο διάλογο για τη λύση του Κυπριακού. Φτάνει να βλέπουμε τα πράγματα στις πραγματικές τους διαστάσεις.”

Για τους πρόλογους, τες εισαγωγές, τες εξαγωγές,
τα σχόλια και τα copy paste,
Anef_Oriwn
Τρίτη 15/6/2010

1 σχόλιο:

Anef_Oriwn είπε...

Άντε να βγει κι αυτός ο μήνας [μια κι έχω κατα νουν να κάμω ακόμα 1-2 αναρτήσεις με πολιτικά κείμενα που είναι έτοιμα ή σχεδόν έτοιμα] κι απ’ κει και πέρα οι πολιτικές αναρτήσεις κομμένες [μια και δεν τραβούν το ενδιαφέρον] ...
Θα το ρίξω [κι ΕΓΩ] στον χαβαλέ! Είναι και καλοκαίρι, σφίξανε και οι ζέστες καιρός να χαλαρώσουμε και να παμε γενικώς για διακοπές [αν και μ’ αυτή την κρίση δεν βλέπω που και πως – λέτε μέχρι πιο κάτω;] ... Το πολύ - πολύ να κάμω δύο επετειακές αναρτήσεις τον Ιούλη, “αφιερωμένες” στο χουντοφασιστικό πραξικόπημα και στην βάρβαρη τουρκική εισβολή …