Τετάρτη 28 Οκτωβρίου 2009

Ανάρτηση 63/2009 [έκτακτη, επετειακή, ποιητάρικη, αντιφασιστική τζι’ αντιπολεμική] – Μικρό ποιητάρικο αντιφασιστικό αφιέρωμα ...

69η επέτειος [σήμερα] του ΟΧΙ του ελληνικού λαού ενάντια στις επιβουλές του Ιταλοφασίστα Μουσολίνι [και των άλλων δυνάμεων του Άξονα].

Ξεφεύγοντας και λίγο από τη συνηθισμένη πολιτική θεματολογία του Blog [και δη για τα κυπριακά πολιτικά δρώμενα και τις όποιες εξελίξεις επισυμβαίνουν], στεκόμαστε έστω και έκτακτα, έστω και μ’ αυτό το σύντομο post] στην επέτειο ... Μια επέτειο που σηματοδοτεί την έναρξη της αντίστασης του ελληνικού λαού ενάντια στον φασισμό ... Υποχρέωση και καθήκον μας να κάνουμε τούτη την αναφορά και όχι γιατί αναβαπτιστήκαμε εθνικά μέσα από τους σημερινούς πύρινους και ελληναράδικους επετειακούς λόγους.
Το κάνουμε τόσο για να θυμηθούμε, όσο και για να τιμήσουμε όλους όσους έδωσαν τη ζωή τους στην παγκόσμια εκείνη πάλη ενάντια στο τέρας του χιτλεροφασισμού [και ήταν εκατομμύρια τούτοι] ... Και τους έλληνες [τόσο αυτούς που σκοτώθηκαν στα ελληνοαλβανικά σύνορα κατα την απόκρουση της ιταλικής εισβολής, όσο κι αυτούς της μετέπειτα Εθνικής Αντίστασης], και τους κύπριους εθελοντές [τζιαι Γριστιανούς τζιαι Τούρκους], και τους σοβιετικούς μαχητές, και τους ιταλούς αντιφασίστες, και τους γιουγκοσλάβους παρτιζάνους και τους γάλλους αντιστασιακούς ...

Δεν θα προχωρήσω σε βαρύγδουπες πολιτικο-ιστορικές αναλύσεις για το πως φτάσαμε στες 28 τ’ Οκτώβρη του 1940 και για το τι επακολούθησε [παρ’ όλο που θα μπορούσα να πω λίγα λόγια για τις σχέσεις του δικτάτορα Μεταξά με τη ναζιστική Γερμανία παρ’ όλο που ήταν φιλο-άγγλος ή για τη χλιαρή αντίδραση της μεταξικής κυβέρνησης στο τορπιλισμό του ελληνικού πολεμικού πλοίου “Έλλη” [από τους Ιταλούς] στην Τήνο το δεκαπενταύγουστο του 1940 ...

Θα περιοριστώ, λοιπόν, σε μια [σύντομη] ανάρτηση δυο μικρών ποιημάτων για το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, με αντιπολεμικό όμως περιεχόμενο, του Κοτσιηνοχωρκάτη λαϊκού ποιητή [τζιαι “τσσιαττιστή” τζιαι δένω “πιολάρη” - βιολιστή] Πιερή Πιερέττη [γραμμένα φυσικά στην κυπριακή διάλεκτο – κι απολογούμαι στους μη κατέχοντες τη διαλεκτό καθώς δεν θα μπορούν να τα διαβάσουν τζιαι να τα κατανοήσουν].
Ο Πιερής Πιερέττης [που γεννήθηκε το 1926 στο Φρέναρος [τζιαι πέθανε το 2004 – αν δεν κάνω λάθος] είχε λάβει μέρος στον Πόλεμο - πολέμησε στην Ιταλία μάλιστα. Κατατάχτηκε ως εθελοντής στο Κυπριακό Σύνταγμα [υπό τη διοίκηση των άγγλων] με την απόφαση της Κ.Ε. του ΑΚΕΛ της 16ης του Ιούνη του 1943 – δείτε και το post μου στο link:
http://aneforiwn.blogspot.com/2008/06/9.html
[Τα ποιήματα τα πήρα από το βιβλίο [με ποιήματα του Πιερή Πιερέττη] “Αγνόλαστον Χωράφιν”, που εκδόθηκε από τη “Βιβλιοθήκη Κυπρίων Λαϊκών Ποιητών” [υπό την επιμέλεια του Κωνσταντίνου Γιαγκουλλή] ...

Στην ουσία πρόκειται για ένα ποίημα που γράφτηκε και απαγγέλθηκε από τον ποιητή στο Taranto Ιταλίας στες 8 του Μάη του 1945, αμέσως μετά τη λήξη του Β΄ Παγκοσμίου. Ακολούθως ο ποιητής το ξαναδούλεψε και το συμπλήρωσε, για να το ξαναπαγγείλει 40 χρόνια μετά [τον Απρίλη του 1985]. Την πρώτη φορά ήταν και άτιτλο ενώ μετά του έδωσε και τον τίτλο “Ειρήνη στον κόσμο”!


“Να πω για την καταστροφήν ο πόλεμος που κάμνει,
που χάννει η μάνα το παιδίν τζιαι το παιδίν την χάννει.

Εφτά ψηφία ΠΟΛΕΜΟΣ, τζιείνος που τα δκιεβάζει,
άμα γνωρίζει τι είναι, πρέπει ν’ αναστενάζει.

Πόλεμος δεν είναι γιορτή ή γλέντιν ή παιγνίδιν,
ούτε λαούτον ή βιολίν ούτε σαν παναϋριν.

Τούτος λαλούν έν’ ήρωας τζιαι στήννουν του αντριάνταν,
τάχα πως επολέμησεν ενθύμιον για πάντα.

Όμως η γνώμη μου εμέν, ήρωας εννά μείνει
o άδρωπος που ‘ννα βρεθεί να στήσει την ΕΙΡΗΝΗ!”

8/5/1945

**********
ΕΙΡΗΝΗ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟΝ

“Ούλοι σας, μιάλοι τζιαι μιτσσιοί, κοντά μου συναχτείτε
τζι ακούστε είντα ‘ννά σας πω τζιαι μεν συντρομαχτείτε

Γιατ’ έχει που ‘ν ι-ξέρουστν πόλεμος τι σημαίνει,
ν’ ακούσουσιν, να μάθουσιν τζιαι τόπακες τζιαι ξένοι.

Πόλεμος εν νέν’ άδρωπος, δεντρόν είτε παιγνίδιν,
ούτε καβκάς, ούτε βκιολίν, ούτε σαν παναϋριν.

Πόλεμος είναι φασισμός, αίσχος στην κοινωνίαν
τζιαι φέρνει την σσιειρόττερην στον κόσμον ατιμίαν.

Φέρνει την πείναν, σκοτωμούς τζαι χαλασμούς τζαι κλάμαν
τζιαι προπαντός τούτ’ οι μιτσσιοί, γιά πλούσιοι γιά δούλοι.

Πάντα γίνεται πόλεμος για σκοτωμόν τ’ αρκάτη
τζιαι γέμωσμαν τες κάσσιες του, χρήμαν του πλουτοκράτη.

Επήα εις τον πόλεμον τζι’ εγιώνη του Σαράντα
τζιαι σκοτωμούς, χαλάσματα ενν’ αττυμούμαι πάντα.

Οι σκοτωμένοι εν είχαν απού τες πόμπες μέτραν
τζιαι σπίδκια έντζιε μείνασιν πέτρα πας άλλην πέτραν.

Πενήντα ‘κατομμύρια, κόσμος με σημμασίαν,
τότες έν που χαθήκασιν
τζιαι πάνω που τα είκοσι
ήτουν που την Ρωσσία.

Ερίξαν δκυο ατομικές μες στην Ιαπωνία,
σαράντα γρόνια ως τωρά
τζι’ ακόμα βκαίννουσιν μωρά
σκάρτα στην κοινωνίαν.

Η επιστήμη σήμμερον έτσι όπως εγίνην,
αν γίνει τρίτος πόλεμος, ρουθούνι έθθα μείνει.

Με τα θερμοπυρηνικά, πόλεμος μιας ημέρας,
εννά γινούμεντε σταχτός τζιαι να μας παίρν’ αέρας.

Είπα σας λλία που ‘ξερα τζιαι λλία π’ αθθυμούμαι,
γιατί εγιώ ήπια καμόν
τζαι θέλω σας τον πόλεμον
πάντα να πολεμούμεν.

Τα όπλα να τσακκίσουσιν, να γίνουν εργαλεία,
Τζι’ αντίν πόμπες πυρηνικές, να κάμνουσιν σκολεία.

Να λείψουν οι πολέμοι πιον, ο κόσμος να δουλέψει,
σε κάθε σπίτιν η χαρά τότ’ έννα βασιλέψει.

Τζι’ αν λείψουν οι πολέμοι πιον τζι’ έχουν χαρές τζι’ οι μάνες,

Τότε ννά παίζουν τες Λαμπρές χαρούμενες καμπάνες.

Τότε μπορεί ν αναστηθούν τα έθιμα του τόπου,
τζαι να χαρεί κάθε καρκιά του καθενού αδρώπου.

Τότε που να ‘χ’ αναστάσην με δίχα το μαράζιν
τζιαι ν’ αδονούσιν τα βκιολιά, να ‘χει χορούς τζιαι χάζιν
τζι’ αν μεν είμαι δαπάνω ‘γιώ στον κόσμον, εν πειράζει.”

6//4/1985

Anef_Oriwn
Τετάρτη 28/10/2009

14 σχόλια:

αιολος είπε...

Γιατί βρε ΑΝΕΥ δεν ανεβάζεις την σημερινή δημοσίευση της ΑΥΓΗΣ ;

Δες τι όμορφα τα γράφει:

ΑΥΓΗ 27/10/2009
Του Νάσου Θεοδωρίδη*
69 χρόνια μετά την τραγωδία του θανάτου και της αναπηρίας δεκάδων χιλιάδων φαντάρων, έχει έρθει η ώρα για μια ψύχραιμη ιστορική αποτίμηση που να απαντάει στο ερώτημα αν τελικά βγήκε κερδισμένη η ελληνική κοινωνία από μια εξ αντικειμένου σύμπλευση με το φασιστικό καθεστώς Μεταξά στην οποία οδηγήθηκε από τον εθνικιστικό παροξυσμό της εποχής, προκειμένου να αποτραπεί η απλή διέλευση ενός άλλου φασιστικού στρατού, με μόνο επιχείρημα ότι ο δεύτερος στρατός ήταν «ξένος» (αλλά εξίσου φασιστικός). Υποστηρίζω ότι η εμπλοκή της Ελλάδας σε αυτό το σφαγείο θα έπρεπε να είχε αποφευχθεί. Η 28η Οκτωβρίου δεν σήμαινε ούτε την «ενότητα» ούτε «το μεγαλείο του έθνους», αλλά την είσοδο της Ελλάδας σε ένα παγκόσμιο ιμπεριαλιστικό πόλεμο.

Η άγρια σύγκρουση που ξετυλίχτηκε πάνω στα βουνά της Ηπείρου και της Αλβανίας έδειξε ανάγλυφα την ταξική της φύση. Στις πρώτες γραμμές φτωχοί άνθρωποι, πέθαιναν από τη γάγγραινα, έλιωναν από την ψείρα, περίμεναν απελπισμένα τροφή. Πιο πίσω οι αξιωματικοί με τις ορντινάντσες τους έδιναν τις διαταγές. Και ακόμα πιο πίσω, στα πολυτελή ξενοδοχεία της Αθήνας, ο αρχιστράτηγος Παπάγος και το επιτελείο της «Αυτού Μεγαλειότητας»...

Υπάρχουν πολλοί μύθοι για τον ελληνοϊταλικό πόλεμο. Ο πρώτος είναι ότι οι φαντάροι μας με εφ' όπλου λόγχη στείλανε τους δειλούς εχθρούς στα βάθη της Αλβανίας. Η πραγματικότητα είναι πολύ διαφορετική. Ο ελληνικός στρατός ήταν προετοιμασμένος γι' αυτή τη σύγκρουση. Ήδη από την άνοιξη1939 το Γενικό Επιτελείο Στρατού είχε καταστρώσει ανάλογα σχέδια. Και από τον Ιούνη 1940 ο ελληνικός στρατός βρισκόταν ουσιαστικά σε κατάσταση «μυστικής επιστράτευσης». Στα σχολικά βιβλία και στα πατριωτικά αφιερώματα η «θέληση» και το «φρόνημα» ήταν ο αποφασιστικός παράγοντας για το «έπος της Αλβανίας». Η αλήθεια είναι ότι ήταν η μορφολογία του εδάφους, το βεβιασμένο της ιταλικής επίθεσης -με όλες τις δυσκολίες ανεφοδιασμού από τα ακατάλληλα λιμάνια της Αλβανίας- και μια πολύ ισχυρή ελληνική στρατιωτική μηχανή.

Επίσης αποκρύπτεται ότι υπήρχαν πολλοί που αρνούνταν να υποταχτούν σε αυτήν τη χαρούμενη εικόνα της "εθνικής πανστρατιάς". Δεν είναι τυχαίο ότι ο Θ. Χατζής, μετέπειτα γραμματέας του ΕΑΜ αναφέρει στις αναμνήσεις του ότι στις αρχές Νοέμβρη εκτελέστηκαν επί λιποταξία τέσσερις φαντάροι του συντάγματός του, επειδή είχαν λείψει μόνο μια μέρα και ξαναγύρισαν: «Απογοήτευση και πένθος έπεσε στο Σύνταγμα. Στην πορεία μάθαμε πως και σε άλλα Συντάγματα έγιναν παρόμοιες δίκες για μικρές πειθαρχικές παραβάσεις και επακολούθησαν διαδοχικές εκτελέσεις, κατά περίεργη 'συγκυρία' μόνο Μακεδόνων που μιλούσαν τη σλαβική γλώσσα και όλοι τους σχεδόν ήταν χαρακτηρισμένοι 'βουλγαροκομμουνιστές'".

Ήταν και κάτι άλλο που ερέθιζε τους φαντάρους. Οι καλαμαράδες της Αθήνας παρουσίαζαν τον πόλεμο σαν τρικούβερτο γλέντι με χαρές και τραγούδια για τους Έλληνες φαντάρους. Κρύβανε την πραγματικότητα. Συνήθως στα αφιερώματα για την 28η Οκτωβρίου, βλέπουμε επίκαιρα της εποχής με τα πλήθη ενθουσιασμένα να χαιρετάνε εκείνους που φεύγουν για το μέτωπο. Πράγματι, κάθε φορά που αρχίζει ένας τέτοιος πόλεμος, η πλειοψηφία παρασύρεται από ένα κύμα εθνικισμού και πολεμόχαρων αισθημάτων. Όμως, καθώς περνούν οι μέρες, φανερώνεται όχι μόνο η φρίκη του πολέμου αλλά και ποιος την πληρώνει, οπότε οι διαθέσεις αλλάζουν.

Ο Δ. Λουκάτος καταγράφει αυτή την αλλαγή στο ημερολόγιο που κρατούσε και έχει δημοσιευτεί με τίτλο «Οπλίτης στο Αλβανικό Μέτωπο Ημερολογιακές Σημειώσεις 1940-'41»: «Ένα περίεργοπράγμα. Κανείς απ΄ όλους τους 'Εμπέδους' δεν θέλει να φύγει για το Μέτωπο. Όλοι θα 'τανε ευτυχείς αν τους κρατούσανε εδώ. Πού είναι λοιπόν τα φανταχτερά λόγια 'οι φαντάροι μας αδημονούν να μεταβούν εις την πρώτην γραμμήν;'».
* Ο Νάσος Θεοδωρίδης είναι μέλος του ΣΥΝ και της Αντιεθνικιστικής Κίνησης


Να τους χαιρόμαστε.

αιολος είπε...

Βλέπεις ΑΝΕΥ σε τι κατηφόρα οδηγεί ο προοδευτικός μισελληνισμός ο Θεοδωρίδης και οι άλλοι προοδευτικοί "ξεχνούν" ότι στον πόλεμο του 1940 υπερασπιστήκαμε την Θράκη, την Ήπειρο, το Αιγαίο και την Μακεδονία.

Το καλοκαίρι του 1940 ο πρεσβευτής της Βουλγαρίας στο Βερολίνο, έθεσε ξεκάθαρα το αίτημα της πατρίδας του στον υπουργό των εξωτερικών της Γερμανίας Ρίμπεντροπ, ότι δηλαδή όλα μπορούν να γίνουν αρκεί η Βουλγαρία να προσαρτήσει τα εδάφη της Μακεδονίας και της Θράκης.

Τι να πρωτο σχολιάσει κανείς από το κατάπτυστο αυτό κείμενο, που προφανώς είναι και η θέση των ΣΥΡΙΖΑΙΩΝ.

Anef_Oriwn είπε...

Αίολε,
Σ’ ευχαριστώ για το άρθρο του Θεοδωρίδη [από την “Αυγή”] που παράθεσες πιο πάνω ... Αν κάποιος το διαβάσει χωρίς παρωπίδες κι αφορισμούς θα βρει σ’ αυτό ενδιαφέροντα πράματα ...
Κατ’ αρχάς να πω ότι δεν συμφωνώ με τις τοποθετήσεις του συγγραφέα [για το μάταιο της αντίστασης των ελλήνων για απόκρουση της ιταλικής εισβολής στα ελληνοαλβανικά σύνορα]. Αυτή η συλλογιστική στην ουσία θέτει υπό αμφισβήτηση ή/και ακυρώνει κάθε μορφή αντίστασης και πάλης [ενάντια σε πολλές καταστάσεις – ακόμα και ενάντια στοπ φασισμό] ...
Όμως ο συγγραφέας γράφει τζιαι λαλεί πολλά αλλά, που κάποια είναι σωστά, ενώ αλλά δημιουργούν προβληματισμούς. Ας πούμε:
1. Ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος που χαρακτηρίστηκε ως αντιφασιστικός κι αντιμιλιταριστικός, δεν ήταν και ιμπεριαλιστικός; Δεν αποσκοπούσε στην αναδιανομή των παγκόσμιων αγορών και των φυσικών πόρων;
2. Η ανώτερη ελληνική στρατιωτική ηγεσία δεν παράμεινε μακράν στα μετόπισθεν και μακράν των πολεμικών μετώπων;
3. Ο οποιοσδήποτε πόλεμος είναι ότι πιο φρικτό μπορεί να διανοηθεί ο άνθρωπος. Κι ο συγγραφέας αυτό βασικά προσπαθεί να καταδείξει μέσα από το κείμενο του. Και να φανερώσει “… όχι μόνο η φρίκη του πολέμου αλλά και ποιος την πληρώνει, οπότε οι διαθέσεις αλλάζουν...”. Ο πόλεμος δεν ήταν ένα είδος παιδική χαρά. Άνθρωποι σκοτώνονταν, χάνονταν, τραυματίζονταν, ακρωτηριάζονταν, ταλαιπωρούνταν .... Κι αυτό προσπαθώ να δείξω κι εγώ μέσα από τους ποιητάρικους στίχους που παράθεσα στην κυπριακή διάλεκτο – κι απ’ ότι αντιλαμβάνομαι δεν θα κατάφερες να τους διαβάσεις [και να τους κατανοήσεις] ...

Anef_Oriwn
Τετάρτη 28/10/2009 – 9:05 μ.μ.

αιολος είπε...

AΕΥ το κείμενο του Νάσου Θεοδωρίδη είναι κατ αρχάς ανιστόρητο, εμπαθές, διεστραυλωτικό, ανθελληνικό, προσβλητικό και ας μη βάλω άλλα επίθετα.

Να σημειώσω ότι από τα παιδικά μου χρόνια το μόνο που έβλεπα ήταν ανθρώπους με κομμένα χέρια και πόδια από τον πόλεμο, πράγματι ο πόλεμος είναι μια φρικτή υπόθεση.

Αλλα δες το ρεμάλι τι λέει:

"..... τελικά βγήκε κερδισμένη η ελληνική κοινωνία από μια εξ αντικειμένου σύμπλευση με το φασιστικό καθεστώς Μεταξά στην οποία οδηγήθηκε από τον εθνικιστικό παροξυσμό της εποχής..."

Βάζει ζήτημα "τιμωρίας" λόγω των απωλειών του λαού από την ταύτισή του με τις επιλογές του Μεταξά.

"...........προκειμένου να αποτραπεί η απλή διέλευση ενός άλλου φασιστικού στρατού, με μόνο επιχείρημα ότι ο δεύτερος στρατός ήταν «ξένος» (αλλά εξίσου φασιστικός)........."

Δηλαδή τον Ελληνικό στρατό τον αποκαλεί φασιστικό.

Το αξιολύπητο είναι ότι οι απόψεις αυτές δημοσιεύονται το επίσημο όργανο του ΣΥΡΙΖΑ, άρα απηχούν και τις δικές του απόψεις.

ΘΛΙΒΕΡΟΙ ΠΡΟΔΟΤΕΣ (σ όλα).

ΔemΩΝ είπε...

Το πρόβλημά σου αίολε (που είναι μια ασθένεια χωρίς πολιτικές προτιμήσεις) είναι πως αδυνατείς απλά να αντιπαρατεθείς σε μια άποψη με επιχειρήματα, μόνο και μόνο επειδή στέκεται στην απολύτως αντίπερα όχθη των πεποιθήσεών σου. Κι έτσι αρχίζεις τα επίθετα, "ρεμάλια", "προδότες" και πάει λέγοντας.

Σε ένα μεγάλο κομμάτι της αριστεράς (με αιχμή τους τροτσκιστές) υπήρχε ανέκαθεν η άποψη πως δεν έπρεπε να συμμετέχει η χώρα σε έναν ιμπεριαλιστικό πόλεμο. Το αν ήταν σωστή ή λάθος αυτή η άποψη, μπορεί ο καθένας να το κρίνει σύμφωνα με τη δική του αντίληψη. Το να χαρακτηρίζει όμως ρεμάλια και προδότες όσους δεν συμφωνούν μαζί του προδίδει απλά τη ρηχότητά του.

Και έχει σημασία αυτή η παρέμβασή μου εδώ ακριβώς, στο μπλογκ του Ανευ, γιατί την ίδια στάση πολύ συχνά (υπερβολικά συχνά!) συναντώ και από ανθρώπους της αριστεράς όπως κι ο ιδιοκτήτης αυτού του μπλογκ...

Τα επίθετα αγαπητοί φίλοι μου (προδότες, μειοδότες, εθνικιστές, διχοτομικοί) εφευρέθηκαν μόνο και μόνο για να τουφεκίζουν τον διάλογο και να καρατομούν την κοινή λογική. Και φυσικά για να κρύβουν την ανεπάρκειά μας...

ΔemΩΝ είπε...

Όσο για το ποίημα μπορεί να έχει μια κάποια αξία στα πλαίσια της λαϊκής παράδοσης (αν και αμφιβάλω) εν τέλει όμως είναι γεμάτο κλισέ και μπούρδες...

proudgaros είπε...

Ο γάρος εξανακλώτσησε στο μπλοκ του!

αιολος είπε...

ΔemΩΝα θα πρέπει να μου αναγνωρίσεις ότι ΣΥΝΗΘΩΣ αποφεύγω τις ύβρεις, ακόμα και αν βρίζομαι, όταν λέω προδότη κάποιον ή κάποιους μπορώ να το τεκμηριώσω, την λέξη προδότης δεν την χρησιμοποιώ εύκολα παρά μόνο για ειδικές περιπτώσεις. Φυσικά ανέχομαι το διαφορετικό πχ


Αυτό δεν είναι μια προδοσία απέναντι σε ένα λαό που πολέμησε στην Πίνδο, τα οχυρά και την Κρήτη υπό την καθοδήγηση του Μεταξά και στην Εθνική Αντίσταση υπό την καθοδήγηση ΚΥΡΙΩΣ του ΕΑΜ;
Διάβασέ το:

"...........προκειμένου να αποτραπεί η απλή διέλευση ενός άλλου φασιστικού στρατού, με μόνο επιχείρημα ότι ο δεύτερος στρατός ήταν «ξένος» (αλλά εξίσου φασιστικός)........."

Δηλαδή τον Ελληνικό στρατό τον αποκαλεί φασιστικό.


Και αυτές τις κατάπτυστες απόψεις τις δημοσιεύει η ΑΥΓΗ, αν στείλω εγώ τις απόψεις μου θαρρείς ότι θα τις δημοσιεύσει;

Δες τι γράφει ο αχρείος:

"....... Η 28η Οκτωβρίου δεν σήμαινε ούτε την «ενότητα» ούτε «το μεγαλείο του έθνους», αλλά την είσοδο της Ελλάδας σε ένα παγκόσμιο ιμπεριαλιστικό πόλεμο."

Ο φαντάρος λοιπόν της Πίνδου ήταν ιμπεριαλιστής;

Λέξη λέξη μπορώ να σου παραθέσω τους λόγους που θεωρώ προδοτικό αυτόν τον τρόπο σκέψης.


Θυμήσου κάποτε το αριστερό κίνημα θα ντρέπεται για αυτά τα κείμενα όπως σήμερα ντρέπεται για τις θέσεις του για την Μακεδονία και την Μ Ασία που φυσικά τους τα κτυπάμε, όπως το ΑΚΕΛ ντρέπεται για την στάση του στον απελευθερωτικό αγώνα της ΕΟΚΑ και σήμερα μιλά για αγώνα όλων των Κυπρίων!

Anef_Oriwn είπε...

Αίολε,
Ο αγαπητός PolitisPittas [πολύ σωστά] λέει κάπου σε σχόλιο του στο τελευταίο του post [link: http://politispittas.blogspot.com/2009/10/blog-post_3555.html] ότι, “… δεν είναι απαραίτητο μονίμως σε όλα να συμφωνούμε…”, αλλά λυπούμαι να παρατηρήσω ότι ο σχολιογράφος ΔemΩΝ έχει δίκιο σ’ αυτά που λέει για πάρτη σου [αν και για κάποια άλλα διαφωνώ μαζί του]: “ ... αδυνατείς απλά να αντιπαρατεθείς σε μια άποψη με επιχειρήματα, μόνο και μόνο επειδή στέκεται στην απολύτως αντίπερα όχθη των πεποιθήσεών σου …”. Με ποιο δικαίωμα έρχεσαι να κρίνεις ΕΣΥ αν ο άλλος είναι προδότης ή όχι! Δεν θα υπεισέλθω σ’ αυτά που λες γιατί δεν θέλω να μπω σ’ αυτή τη διαδικασία περί προδοτών – εξ άλλου δεν είμαι και ειδικός! Απλώς θα πω ότι σίγουρα “… ο φαντάρος … της Πίνδου [ΔΕΝ] ήταν ιμπεριαλιστής ...”, αλλά [πολύ πιθανό] ούτε και φασίστας, όμως εκείνοι που καθοδηγούσαν και διοικούσαν τον [ελληνικό] στρατό και φασίστες ήταν και ιμπεριαλιστικά συμφέροντα εξυπηρετούσαν!

**********
ΔemΩΝα,

Μετά συγχωρήσεως αλλά αναγκαστικά περιαυτολογήσω για ολίγο τι ...
Έχω την άποψη ότι η σύγκριση που κανείς μεταξύ ΕΜΟΥ και του Αίολου και ατυχής είναι και υπερβολική! Προσωπικά ΟΥΔΕΠΟΤΕ χαρακτήρισα κάποιον ως «προδότη» ή «μειοδότη» [πλην των ΕΟΚΑΒητατζιήδων και των χουντικών], ενώ αποκαλώ με τ’ όνομα τόση αυτούς που πιστεύω ότι είναι «εθνικιστές» και «διχοτομικοί»!!! Συνήθως μ’ αυτούς τους τύπους “ο διάλογος είναι ήδη τουφεκισμένος και η κοινή λογική καρατομημένη”!
Πέραν τούτου με τους φασίστες ΔΕΝ συνδιαλέγεσαι! Τον φασισμό ΤΟΝ πολεμάς, μ’ όλα τα μέσα!
Όμως αγαπητέ ΔemΩΝα ΔΕΝ είναι ανάγκη να γίνεσαι τόσο κακός κάποιες στιγμές. Το γεγονός πως κάποιος μπορεί να γράφει σε έμμετρο λόγο [και μάλιστα στην κυπριακή διάλεκτο] τα αισθήματα και τα συναισθήματα του [έστω κι αν αυτά είναι κατα τη γνώμη σου «γεμάτα κλισέ και μπούρδες»], σίγουρα “… έχει μια κάποια αξία …”!

Anef_Oriwn
Πέμπτη 29/10/2009 – 10:31 μ.μ.

αιολος είπε...

Βρε ΑΝΕΥ και εγώ σκέπτομαι την επισήμανση του ΔemΩΝα:

.....στέκεται στην απολύτως αντίπερα όχθη των πεποιθήσεών σου ........

Εντάξει μη νομίζεις ότι βλέπω αρνητικά την αριστερά (ΚΚΕ),για το ΣΥΡΙΖΑ δεν συζητώ, το ΠΑΣΟΚ δεν είναι αριστερά, αλλά δεν παύω να είμαι εθνικιστής και την αριστερά σαν άνθρωπος που αγαπά την πατρίδα του την υπηρετούσα και θεωρούσα (τότε) την δεξιά σαν προδοτική.

Διαφωνώ για τον φασιστικό χαρακτήρα του καθεστώτος Μεταξά, που το στηρίζεις αυτό; (ξέρεις έχω γράψει και εργασίες γι αυτό το θέμα από ιστορική σκοπιά).


Το καθεστώς Μεταξά ήταν κατ αρχάς ΒΑΣΙΛΙΚΟ, ο Βασιλιάς (Γεώργιος ο Β) ήταν περισσότερο Άγγλος παρά Έλληνας, το γερμανόφιλο των ιδεών του Μεταξά είχαν πεθάνει με τον θάνατο του Κωνσταντίνου το 1924.
Τώρα ο φασιστικός χαιρετισμός δεν είναι ιδεολογία (έτσι δεν είναι;).
Θα πρέπει να ξέρεις ότι στην Ελλάδα του μεσοπολέμου ΟΛΟΙ είχαν σε εκτίμηση τον Μουσολίνι και τον θεωρούσαν ένα καλό ηγέτη (Ε Βενιζέλος, Κονδύλης, Πλαστήρας, Γονατάς κλπ).

Ο Μουσολίνι δεν είχε την φαιδρή όψη που έχει σήμερα προσλάβει, ήταν ένας πατριώτης που έκανε καλό στην πατρίδα του, ο φασιστικός ιμπεριαλισμός του άρχισε να φαίνεται από την επέμβαση στην Αιθιοπία και μετά.

Αγαπητέ ΑΝΕΥ αυτά που έβαλα από το άρθρο του Νάσου Θεοδωρίδη δείχνουν πόσο στρεβλά, αντιπατριωτικά, προδοτικά έχει συλλάβει τα πράγματα ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΚΚΕ είναι πια πολύ προσεκτικό μετά τα λάθη του στο Μακεδονικό και στο Μικρασιατικό. Σήμερα την σκυτάλη έχουν πάρει οι ΣΥΡΙΖΑ και οι ΟΙΚΟΛΟΓΟΙ.

Δες πόσο βλαμμένοι είναι οι άνθρωποι:

"Η άγρια σύγκρουση που ξετυλίχτηκε πάνω στα βουνά της Ηπείρου και της Αλβανίας έδειξε ανάγλυφα την ταξική της φύση."

Ποια ταξική φύση είχαν οι μάχες της Ηπείρου;

"Στις πρώτες γραμμές φτωχοί άνθρωποι, πέθαιναν από τη γάγγραινα, έλιωναν από την ψείρα, περίμεναν απελπισμένα τροφή. Πιο πίσω οι αξιωματικοί με τις ορντινάντσες τους έδιναν τις διαταγές. Και ακόμα πιο πίσω, στα πολυτελή ξενοδοχεία της Αθήνας, ο αρχιστράτηγος Παπάγος και το επιτελείο της «Αυτού Μεγαλειότητας»..."

Είναι τρελός στην πρώτη γραμμή ήταν και ο καθηγητής Κανελόπουλος, μπορεί να μας πει σε ποιόν πόλεμο ο αρχιστράτηγος είναι στην πρώτη γραμμή ο Μάρκος ήταν στο ίδιο μετερίζι με τον μαχητή του ΔΣΕ; Σε όλους τους πολέμους οι αξιωματικοί δεν δίνουν εντολές; Πραγματικά οι αναγνώστες αυτού του ανθρώπου πρέπει το εγκεφαλογράφημά τους να δείχνει ευθεία γραμμή.

αιολος είπε...

Σας προτείνω να παρακολουθήσετε τις παρουσιάσεις που θα κάνω εδώ :

http://www.phorum.gr/viewtopic.php?f=51&t=167272

Καφετζής είπε...

Νέα συζήτηση στο Κυπριακό Καφενείο;

Είχε δίκαιο ο κ. Χριστόφιας για την παρομοίωση;

Anti-Fascistas είπε...

Ο Ραούφ Ντενκτάς το 2003 υποστήριξε Γλαύκο Κληρίδη και το 2008 Δημήτρη Χριστόφια

Όλα τα τεκμήρια, πηγές, αποκόμματα για όποιον δεν πιστεύει:

http://www.noitikiantistasis.com/wordpress/?p=625

Anef_Oriwn είπε...

Ούτω καλούμενε Anti-Fascista,
Και ο Ντενκτάς στο Δημοψήφισμα του 2004 [για το ΣΧεδιο Ανάν] υποστήριζε το ΟΧΙ όπως ΚΑΙ ο Τάσσος Παπαδόπουλος! Και τι μ’ αυτό;
Μάθετε επιτέλους να σκέφτεστε και να συνδιαλέγεστε ΠΟΛΙΤΙΚΑ!