Δευτέρα 27 Ιουλίου 2009

Ανάρτηση 40/2009 (αντιστρατιωτική, αντιμιλιταριστική και αποστρατικοποιητική) – Αφιέρωμα στους μονιμάες, τους στρατόκαυλους και τους μιζαδόρους.


[Τις τελευταίες μέρες έγιναν (και γίνονται ακόμα) πολλές και έντονες συζητήσεις πάνω σε δυο θέματα της επικαιρότητας που έχουν ως κοινή συνιστάμενη την εκφώνηση, την αναφώνηση ή το "κελάηδημα" συνθημάτων. Των υβριστικών συνθημάτων που το εθνικισταριό έκραξε σε (δήθεν) αντικατοχική(;) εκδήλωση στο Λήδρα Ππάλας στις 20 του Ιούλη και των ρατσιστικών συνθημάτων που (διάφοροι ελληναράδες αξιωματικοί και υπαξιωματικοί) διατάζουν τους νεοσύλλεκτους στρατιώτες να φωνάζουν στα ΚΕΝ.
Με το πρώτο είδος συνθημάτων και τους “υβριστές ψευτο-πατριώτες και “ειδικούς” στην χορήγηση HACCP και ISO πατριωτισμού” έχουμε ήδη ασχοληθεί (στο προηγούμενο post μας), ενώ με τη δεύτερη κατηγορία συνθημάτων (και την συνομοταξία των στρατόκαυλων) θα ασχοληθούμε τώρα.
Στην ουσία (και δια της μεθόδου της “κοπτοραπτικής”), θα παραθέσω ένα άρθρο του συγγραφέα Χρίστου Χατζήπαπα (από τον χτεσινό “Πολίτη” – link: http://www.politis-news.com/cgibin/hweb?-A=886610&-V=archivearticles&-p ), όπου πολύ εύστοχα θέτει κάποια σημαντικά ερωτήματα και σοβαρούς προβληματισμούς.

Εγώ προσωπικά προβληματίζομαι τζιαι δκιαολίζομαι για διάφορα σε σχέση με το στρατό, θέτοντας μάλιστα και παρόμοια ερωτήματα όπως αυτά που θέτει ο Χρ. Χατζιήπαπας στο άρθρο του:
1. Μας είναι τελικά αναγκαίος αυτός ο στρατός;2. Τι μπορεί τέλος πάντων να πετύχει και γιατί έχουμε εγκλωβιστεί σ’ αυτή την αμφιλεγόμενη αναγκαιότητα του;
3. Η αποστρατικοποίηση δεν θα καθιστούσε την παρουσία του τουρκικού στρατού στην Κύπρο anef_αντικειμένου και δεν θα απελευθέρωνε τεράστια κοντύλια για άλλους σκοπούς;4. Μήπως τελικά μεταξύ των άλλων εμποδίων για αποστρατικοποίηση του τόπου, προσκόμματα προβάλλουν και όσοι θα θιχτούν τα συμφέροντα τους όπως οι ανώτεροι και κατώτεροι αξιωματικοί και οι μιζαδόρου, αλλά και οι στρατόκαυλοι;]

Ακολουθεί το κείμενο του Χρίστου Χατζιήπαπα [οι επιχρωματώσεις είναι δικές μου]:

Οι (τρελοί) φυγόστρατοι είναι μήπως οι νούσιμοί μας;
“Αν ολόκληρη η σειρά που πρόσφατα έχει καταταχθεί επέλεγε να είναι «τρελή», θα έλυνε διά παντός το πρόβλημα μιας άτολμης και στρουθοκαμηλίζουσας κοινωνίας. Θα βοηθούσε ακόμη και στη λύση του «Κυπριακού», που εκτρέφει γενιές τώρα τα παρασιτικά οικόσιτά του, μεγαλορρήμονες της καταστροφής. Δεν μας είναι πια αναγκαίος κανένας στρατός. Μικρή χώρα, χωρίς δυνατότητα αντιπαράθεσης με τον «γίγαντα» αντίπαλο τού οποίου ο στρατός δικαιολογεί την ύπαρξή του με «πολεμικά» ξόανα σαν κι εμάς. Αντίθετα, μια αποστρατικοποίηση (σοβαρά τώρα, όχι μέσω φυγοστρατίας), με δική μας πρωτοβουλία, δεδομένης και της ιδιότητάς μας ως μέλους της ΕΕ, θα απογύμνωνε καίρια τους στρατοκράτες της 'Αγκυρας. Εμάς η δύναμή μας είναι αλλού. Αυτό είναι τόσο απλό, όσο και η απάντηση γιατί τα παιδιά είναι «ριψάσπιδες». Τα δε τεράστια ποσά που θα εξοικονομούνταν, θα μπορούσαν να θεραπεύσουν επωφελώς χαίνουσες πληγές της κοινωνίας. Την υγεία, όπου τα κρατικά νοσοκομεία διολισθαίνουν σε κράχτες των ιδιωτικών αντί να μετεξελιχθούν, παράλληλα με την ίδρυση μιας Ιατρικής Σχολής, σε μέγιστο αγαθό για τον τόπο στον τομέα των υπηρεσιών. Ή να διατεθούν στη διαφώτιση για τη λύση της ομοσπονδίας που ελάχιστοι κατανοούν (και νομοτελειακά θα αντιταχθούν ως μη νοούντες) κ.ά. Αντί τούτων, η Πολιτεία συντηρεί μια παραπαίουσα στρατιωτική μηχανή, ένα ετεροχρονισμένο τσούρμο παχυλής σίτισης, που μόνη αποστολή του είναι ενδεχομένως η καταπολέμηση κάθε σχεδίου λύσης. Άλλωστε, έως τώρα η λεγόμενη Εθνική Φρουρά αποδείχτηκε κυρίως αντεθνική, με προεξάρχουσα πράξη της το πραξικόπημα. Και για πολλά τώρα χρόνια κοπανίζει αέρα, κατά προτίμηση υπό σκιά (χαρουπιάς). Λόγω αμάθειας δε, χιλιάδες άνδρες αυτού του τόπου πάσχουν σήμερα από κώφωση διάφορου βαθμού, επειδή οι αξιωματικοί προφανώς αγνοούν τι είναι οι ωτοασπίδες, πολλοί στρατιώτες χάνονται κατά καιρούς λόγω ανεπάρκειας των υπευθύνων, καίνε πολύτιμα δάση για να κάνουν «πολύτιμες» ασκήσεις, αναπαράγοντας καθημερινά το θλιβερό απόηχο ενός διαλυμένου πανηγυριού. Πριν από χρόνια, ο γιος μου, δόκιμος αξιωματικός λόγω μέσου αλλά και αριστείας (αλήθεια) στο Πρακτικό, κατάφερε επιτυχώς να πείσει το λοχαγό πως αποκλείεται ένα χοντρότερο βλήμα να μπει σε στενότερη κάννη. Όπως συμβαίνει, άλλωστε, με όλες τις τρύπες. Η πρωτοβουλία του θα πρέπει να έσωσε από την «ατυχία» τού θανάτου μερικά παιδιά προς τιμήν των οποίων θα τελούνταν σήμερα εθνικά μνημόσυνα κρετινισμού. Σήμερα πια, ακόμη κι ο γνωστός ψυχίατρος, μάλλον δεν κατάλαβε πως δεν τσουλάει άλλο αυτή η υπόθεση. Απόδειξη οι μανάδες που... λαγοκοιμούνται έξω από τους στρατώνες. Επειδή μια μάνα, πριν από χρόνια, μέχρι να συναντηθεί με τον Υπουργό (ήταν τότε ο κ. Αλωνεύτης), ο σπουδαίος γιος της (ξέρω τι λέω) αυτοκτόνησε. Ήταν τότε που ο στρατός ήταν ακόμη αναγκαίος. Επομένως η Πολιτεία ας επιμείνει στα αίτια του φαινομένου και όχι στα αιτιατά. Κανείς πια δεν πιστεύει σ’ αυτό που κάνει. Οι νέοι χάνουν άδικα τα πιο παραγωγικά τους χρόνια, οι αξιωματικοί απλώς βιοπορίζονται.”

Anef_Oriwn
Δευτέρα 27/7/2009

Τετάρτη 22 Ιουλίου 2009

Ανάρτηση 39/2009 (αντιφασιστική κι αντι-χυδαία) – Για τους υβριστές ψευτο-πατριώτες και “ειδικούς” στην χορήγηση HACCP και ISO πατριωτισμού.

Αρχικά είχα επιλέξει ως θέμα γι’ αυτή μου τη (νέα) ανάρτηση κάτι άλλο – το mea culpa του Χρίστου Πουργουρίδη για την αντιμακαριακή του δράση (είχα μάλιστα κάνει και κάποια προεργασία) ... Έλα όμως που “άλλαι μεν αι βουλαί της Anef_Oriwn Αφεντομουτσουνάρας μου, κι άλλα τα θρασύτατα φασιστοειδή κελεύουν”! Δεν μας αφήνουν ν’ αγιάσουμε γαμώτο, με τα αίσχη και τις χυδαιότητες τους!

Τα προψεσινά (ανήμερα της μαύρης επετείου της 20ης Ιουλίου) θλιβερά και επαίσχυντα γεγονότα (τα υβριστικά συνθήματα τους για τον “προδότη και καταδότη Χριστόφια” και οι προπηλακισμοί τους εναντίον διαφόρων) στα οποία πρωτοστάτησαν κατα το αντι-ομοσπονδιακό (τέτοια μορφή πήρε τελικά – και διερωτούμαι για την παρουσία διαφόρων επωνύμων σ’ αυτό) συλλαλητήριο/εκδήλωση στο Λήδρα Ππάλας, δείχνουν ότι έχουν αποθρασυνθεί τελείως κι έχουν ξεφύγει για καλά – “έχουν βκάλει τζιαι το shοινίν τζιαι το παλλούτζιην”!!!

Καμιά ανοχή προς τις πράξεις και ενέργειες τους ΔΕΝ δικαιολογείται πλέον!
Η πλάκα η μεγάλη είναι πως κάποιοι (όπως τα “Κοπέλια” του ακατονόμαστου blog) προσπαθούν να τους δικαιολογήσουν με το γνωστό “ναι μεν ... [τα συνθήματα εναντίον του Προέδρου ήταν ανεπίτρεπτα] ... αλλά ...” [ήταν τρόπος πολιτικής έκφρασης]! Ρε δεν πατε να κουρευτείτε – για να μην πω τζιαι καμιά πιο βαρετή κουβέντα, τζιαι μας τσιμπήσει τζιαι η ... αγορανομία!
Ούλλοι οι shύλλοι μια γενιά!

Πάντως ο βουλευτής της ΕΔΕΚ Γιώργος Βαρνάβας που παρευρέθηκε στην εκδήλωση [κι ΕΣΥ αντι-ομοσπονδιακός κε Βουλευτά;] έκανε λόγο (σήμερα το πρωί στον “ΑΣΤΡΑ”) για ακροδεξιά στοιχεία που παρείσφρυσαν [δήθεν] στην εκδήλωση [πως έτυχε και ύβριζαν ομαδικώς τον Πρόεδρο, κε Βαρνάβα;] ... Λίγο μετά ο βουλευτής των Οικολόγων Γιώργος Περδίκης (που μιλούσε στο Τρίτο του ΡΙΚ) και που ήταν επίσης παρών στην εκδήλωση, αλλά όταν ακούστηκαν τα υβριστικά συνθήματα σηκώθηκε για να φύγει με αποτέλεσμα να γιουχαϊστεί και να προπηλακιστεί [όχι από εξωγήινους πάντως], έκανε αναφορά (σε έντονο ύφος μάλιστα) για νεοφασισμό!


Κύριοι Βαρνάβα και Περδίκη,
Καλά τα λέτε αλλά τζι’ αρκήσετε τζιαι είσαστε τζιαι ανακόλουθοι! Όταν με τις δηλώσεις και ενέργειες Σας (για τις αλλαγές και τα βιβλία της Ιστορίας, για το Γυμνάσιο του Ριζοκαρπάσου, για το Λιμνίτη) γινόσασταν παντιέρα και φλάμπουρο για τους κάθε λογής εθνικιστές και αντιομοσπονδιακούς, τι ψάχνετε τώρα, “ψύλλους στ’ άχυρα”! Όταν σπέρνεις ανέμους κάποια στιγμή θα θερίσεις θύελλες! Γι’ αυτό κύριοι, κοιτάξτε και πως λειτουργείτε και με ποιους συναγελάζεστε - δεν μπορείτε να κρατείτε δκυό shοινιά! Τουλάχιστον αφού θέλετε (και επιδιώκετε) να θεωρείστε και ονομάζεστε Αριστεροί, δείξετε το στην πράξη ... Σταθείτε με συνέπεια και συνέχεια ενάντια στους εθνικιστικούς παροξυσμούς, στους αναχρονισμούς και τα κατεστημένα ...

Ακριβώς επί του θέματος είναι και το σημερινό κύριο άρθρο της εφημερίδας “Πολίτης” (link: http://www.politis-news.com/cgibin/hweb?-A=885759&-V=archivecolumns), το οποίο θα παραθέσω πιο κάτω (χωρίς δικά μου συμπληρωματικά ή επεξηγηματικά σχόλια). Στο άρθρο αυτά τα πράματα [με τους σούπερ πατριώτες – υβριστές] λέγονται (λίγο πολύ) με τ’ όνομα τους – ότι στην ουσία και στην πράξη έχουμε να κάνουμε με χυδαίους κι αδίσταχτους ψευτοπατριώτες! [Πάντως ο Κώστας Κωνσταντίνου – της ίδιας εφημερίδας – ακόμα να ασχοληθεί μαζί τους ... Πως και του ξέφυγαν;]

**********
[Το άρθρο του “Πολίτη”]

Ο πατριωτισμός και η χυδαιότητα

“Οι πανηγυρτζήδες του πατριωτισμού, που δεν χάνουν ευκαιρία να περιφέρουν την εθνική τους υπερηφάνεια, από τα γήπεδα στις πλατείες και από τους δρόμους στα οδοφράγματα, φαίνεται πως παρεξήγησαν την ανεκτικότητα στην γραφικότητά τους. Προχθές, υπερέβησαν τα εσκαμμένα και άγγιξαν την χυδαιότητα, την οποία κάποιοι προσπαθούν να εξωραΐσουν, παρουσιάζοντας την ως δήθεν ελεύθερη έκφραση και δημοκρατικό δικαίωμα. Η δημοκρατία έχει κανόνες και αν κάποιοι δεν μπορούν να τους ακολουθήσουν, καλό θα ήταν να συνεχίσουν να πολιτεύονται στο περιθώριο, το οποίο είναι ο φυσικός τους χώρος.
Η κριτική στα δημόσια πρόσωπα και τους θεσμούς όχι μόνο επιτρέπεται αλλά επιβάλλεται, ακόμα και αν είναι σκληρή. Αυτό που δεν μπορεί να επιτραπεί είναι η απαξίωση και ο διασυρμός των θεσμών με συνθήματα και άναρθρες κραυγές. Θα μπορούσε να επιδειχθεί κατανόηση, εάν τα όσα συνέβησαν στο συλλαλητήριο στο Λήδρα Πάλλας είχαν ως αποκλειστικούς πρωταγωνιστές τους νεαρούς που θεωρούν ακόμα και τον ναζιστικό χαιρετισμό σύμβολο πατριωτισμού. Δυστυχώς όμως, τα έκτροπα είχαν την σφραγίδα αυτών που αποφάσισαν να σώσουν την Κύπρο, διά της εις άτοπον απαγωγής. Θεωρώντας ως αξίωμα ότι όλοι είναι προδότες πιστεύουν πους πετυχαίνουν να αναδείξουν τους εαυτούς τους ως τους μοναδικούς πατριώτες. Παραφράζοντας τον Βίκτωρα Ουγκώ θα μπορούσε κάποιος να πει πως ο ψευδοπατριωτισμός είναι το τελευταίο καταφύγιο των αχρείων. Είναι το καταφύγιο στην ανεπάρκεια επιχειρημάτων. Είναι το καταφύγιο στην ανυπαρξία λαϊκής στήριξης. Είναι το καταφύγιο της ανοησίας. Αυτό το καταφύγιο αναζήτησαν στον όχλο που αντί να στρέψει την οργή του κατά της κατοχής επέλεξε να την κατευθύνει στο πρόσωπο του Προέδρου της Δημοκρατίας, χωρίς να έχει σημασία εάν πρόκειται για τον Δημήτρη Χριστόφια ή οποιονδήποτε άλλον δημοκρατικά εκλελεγμένο ηγέτη. Είναι παρήγορο, το γεγονός ότι όλα τα κόμματα καταδίκασαν τα όσα απαράδεκτα συνέβησαν. Αυτό όμως που δεν είναι παρήγορο είναι ότι στην εκδήλωση συμμετείχαν στελέχη κομμάτων τα οποία παρέμειναν στον χώρο χωρίς να αντιδρούν στις ύβρεις και την χυδαιότητα. Τα λάθη του παρελθόντος και η ανοχή του εξτρεμισμού πληρώθηκαν ακριβά από αυτό τον λαό και αν ακόμη δεν διδαχτήκαμε είναι μια αποτυχία της ίδιας της δημοκρατίας μας, η οποία παρά τα ελλείμματα και τις ατέλειες της μπορεί να δώσει ακόμα απαντήσεις σε όσους την υπονομεύουν, έχοντας το θράσος να την επικαλούνται”.

**********
Ας σταματήσουμε λοιπόν τα φασιστοειδή πριν είναι αργά! Και πριν έχουμε [και πάλι, μετά από 35-40 χρόνια], ένα νέο Πουργουρίδη να ΜΑΣ λαλεί [εν είδει θρησκευτικής ελληνορθόδοξης εξομολόγησης] ότι “… νιώθω αηδία που άφησα τον εαυτό μου, από το φανατισμό, να λειτουργεί σαν ρομπότ ...”!

Απάντηση στα φασιστοειδή μπορεί [και πρέπει] να αποτελέσει και η όσο το δυνατό μαζικότερη και πιο δυναμική προσέλευση και συμμετοχή μας σε επανενωτικές και επαναπροσεγγιστικές εκδηλώσεις ... Μια τέτοια εκδήλωση διοργανώνεται απόψε στο τέρμα της Λήδρας από τη δικοινοτική πλατφόρμα “Συμμαχία Σταματήστε τον Πόλεμο” για να τιμήσει μερικούς από τους αφανείς ήρωες κι από τις δύο κοινότητες οι οποίοι σε καιρό πολέμου, έσωσαν ή προστάτευσαν συνανθρώπους τους, προερχόμενους από την κοινότητα “του εχθρού”, από βέβαιο θάνατο, σφαγή ή βιασμό.

**********
Υ.Γ.: Ένα προψεσινό (από το συλλαλητήριο) δημοσιογραφικό μαργαριτάρι:

Προψές, κάνοντας zapping στα διάφορα κανάλια για να δω κάτι σχετικά με το αντιομοσπονδιακό συλλαλητήριο, έπεσα πάνω στο ΜΕΓΚΑ τη στιγμή που είχε απ’ ευθείας σύνδεση με το χώρο της εκδήλωση, με τη δημοσιογραφάρα τον Αζά στο μικρόφωνο! Κι ο συμπαθέστατος κατα τ’ άλλα Αζάς, με ύφος μαθητή του Δημοτικού που διαβάζει έκθεση για εθνική επέτειο ή/και με εθνικοπατριωτικό περιεχόμενο και προφανώς ενθουσιασμένος (αλλά και παραζαλισμένος) από τη μαζική συμμετοχή χιλιάδων λαού στο συλλαλητήριο μας είπε και το εξής αμίμητο: “… Στο χώρο του συλλαλητηρίου υπάρχουν δύο χιλιάδες(;) διαδηλωτές ... και ανάμεσά τους είναι φοιτητές, πρόσφυγες, ... αγνοούμενοι ...”!!!

Έλεος πια!!!! Τι άλλο θα ακούσουν τα έρμα τ’ αυτιά μας!!!

Anef_Oriwn
Τετάρτη 22/7/2009


Σάββατο 18 Ιουλίου 2009

Ανάρτηση 38/2009 (επετειακή, ποιητική, αλλά και για γέλια και για κλάματα) – Δύο ποιήματα και μια κωμικοτραγική ιστορία από την τουρκική εισβολή!

[Το χουντοφασιστικό πραξικόπημα της 15ης του Ιούλη του 1974 αποτέλεσε (ως είναι τοις πάσι γνωστό - ακόμα τζιαι στες όρνιθες) την αφορμή για την τούρκικη εισβολή στες 20 του Ιούλη... Πολλοί θεωρούν (κι όχι αδίκως) τα δύο γεγονότα ως τις δυο όψεις του ιδίου νομίσματος – δηλ. ότι το πραξικόπημα ήταν προγραμματισμένο να γίνει για να δώσει άλλοθι στην Τουρκία για να πραγματοποιήσει την εισβολή. Γι’ αυτό κι ΕΓΩ, μετά την ανάρτηση για το προδοτικό πραξικόπημα, θα προχωρήσω και σε μια (νέα) ανάρτηση για την εισβολή (τώρα), με υλικό παρμένο και τούτη τη φορά από το “Χρονικό της σύγχρονης κυπριακής τραγωδίας – Ιούλης, Αύγουστος 1974” (που αποτελεί έκδοση της Κ.Ε. του ΑΚΕΛ του 1976).
Τα δεινά που επέφερε η τουρκική εισβολή και ο πόλεμος (συνεπεία του πραξικοπήματος) στην Κύπρο και στους κατοίκους της, είναι γνωστά σ’ όλους ΜΑΣ αλλά και έντονα βιωμένα από τους μεγαλύτερους. Βία, αίμα, θάνατοι, πόνος, καταστροφές! Σκοτωμένοι, τραυματίες, αγνοούμενοι, αιχμάλωτοι, εγκλωβισμένοι, πρόσφυγες ...

Στο “Χρονικό” υπάρχουν καταγραμμένες πάμπολλες ιστορίες, περιστατικά και επεισόδια που επεσυνέβηκαν εκείνες τις τραγικές μέρες του πολέμου, τον Ιούλη και τον Αυγούστου του 1974. Μέσα απ’ αυτές περιγράφονται μάχες άνισες και προδομένες (με τους τούρκους εισβολείς), σκοτωμοί, εν ψυχρώ δολοφονίες, ομαδικές εκτελέσεις, προσπάθειες διαφυγής ξεκομμένων στα μετόπισθεν στρατιωτών, ο προδοτικός ρόλος και η επαίσχυντη συμπεριφορά των χουντικών αξιωματικών, ο ξεριζωμός και η προσφυγοποίηση χιλιάδων κόσμου οι αιχμαλωσίες ...
Σ’ αυτήν μου την ανάρτηση θα περιοριστώ δύο ποιήματα και μια ιστορία από το μέτωπο – κωμικοτραγική (για γέλια και για κλάματα) – που δείχνει όμως πόσο πωρωμένοι και κολλημένοι στον αντικομουνισμό ήταν οι έλληνες χουντικοί αξιωματικοί.


Το πρώτο ποίημα είναι για την προσφυγιά (του βάρδου της κυπριακής λαϊκής ποίησης Παύλου Λιασίδη) και γράφτηκε τα 1-2 πρώτα χρόνια μετά το πόλεμο.
Το δεύτερο ποίημα (που εγώ μόλις χτες το είδα δημοσιευμένο και το διάβασα) γράφτηκε από τον Τάκη Ττόουλο από την Αραδίππου και είναι αφιερωμένο στον νεκρό αδελφό Κόκο Ττόολου που σκοτώθηκε σε μάχη κάπου στην Κερύνεια και θάφτηκε εκεί (κάτω από μια ελιά - όπως είπαν σύντροφοι του που επέζησαν σε μάχη άνιση). Μέσα από το ποίημα αυτό (που πραγματικά με συγκίνησε - γι’ αυτό και το προσθέτω εκτάκτως στην ανάρτηση μου), εκφράζεται η πίκρα για τον αδικοσκοτωμένο αδελφό και την επί ματαίω θυσία του!]...


1. ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑΝ ΝΑ ΓΡΑΦΤΟΥΝ

(του Παύλου Λιασίδη – γραμμένο τον πρώτο καιρό της προσφυγιάς. Ο Παύλος Λιασίδης είναι Λυσιώτης λαϊκός ποιητής – έγραφε στην κυπριακή διάλεκτο. Γεννήθηκε στο χωριό Λύση το 1901 και πέθανε το 1985 στον συνοικισμό Τσιακκιλερό στη Λάρνακα).


“Ποιος μου το λάλεv να βρεθώ κκιλίντζιηρος στα ξένα
που φόον τούς γιουρούκκηες τζιαι πόσοι σαν εμέναν
σσιηλιάες εβρεθήκαμεν στες βάσεις τούς Τζιονήες
μμά κοραόλους στο λαμπρόν που τιτσιρίζουν είες;
Άλλοι πουκά’ στες τερατσιές τζι’ άλλοι μέσ’ σε τσιατήρκα
τζι’ άλλοι σε σπήλιους, ποταμούς, πουκάτω σέ γιοφύρκα.

Φάκκαν πολλήν εφάασιν οι κοτσιηνοχωρίτες
πού ππέσαν ούλλοι πάνω τους χωρκάτες τζιαι πολίτες,
εβκαίνναν που τα ρούχα τους τζι’ έξω, τζιοιμούνταν
τζιείνοι
να ππέσουν μάνες με μωρά, σκεφτήτε καλωσύνην!
Τζι’ ούλλοι αντράες τους χαμαί γυρόν κατταρκασμένοι
με δάκρύα στ’ αμμάδκια τους τζιαι καταλυπημένοι!

Ενίβκουμουν πολλές βολές τό φτύμμαν το δικόν μου
Τζι’ είχα για χτένιν των μαλλιών τα νύσσια τών σσιερκών μου!
Πού φόον τους γιουρούκκηες έχασα το μυαλόν μου
Π’ ούτε χτενιάν εν έπιασα που τον σσιασιαρισμόν μου.
Στην ιστορίαν να γραφτούν οι κοτσιηνοχωρίτες
πού τήν τιμήν της Τζιύπρου μας εσώσαν πού τους γδύτες.”


***************

2. Δεν ήθελα Αδέλφι μoυ
(του Τάκη Ττόολου - αφιερωμένο στον αδικοσκοτωμένο αδελφό του)

“Κάμνω τον πόνο μου χαρτί, το δάκρυ μου μελάνι
τζι’ η σκέψη για τον Γιώρκο μου ως την Τζιερύνεια φτάνει
Τζι’ πάνω που σκοτώθηκες τη γη ετσάππισά τη
μ’ αδέρφι δεν εβρέθηκες τζιαι καταράστηκα τη
Δεν ήθελα μνημόσυνα, τζιαι λόγια να σου λέσιν
Ο τζιύρης μας τζι’ η μάνα μας να χώνουνται, να κλαίσιν
να κάμουν άγαλμα τον γιο δίχως καρκιάν στα στήθια
τζιαι να καπνίζουν μιαν οδόν της εκκλησιάς τα σπίθκια

Έθελα σε αγωνιστή εις της ζωής την μάχην
εις τη δουλειά του παλαιστή στο σπίτι σου καμάρι
τζιαι να χαρείς όπως τζι’ εγιώ παιδκιά μα τζιαι αγγόνια
σπίτι τζιαι οικογένια πολλά να ζήσεις χρόνια

Γυρέφκω σε αδέλφι μου στο χάραμα του ήλιου
στο βούττημα του φεγγαρκού τζιαι στ’ όνειρο του ύπνου.”


**********
3. ΟΧΙ “ΣΥΜΦΩΝΟ ΤΗΣ ΒΑΡΣΟΒΙΑΣ” ΣΤΟ ΚΟΥΤΣΟΒΕΝΤΗ
(από το "Χρονικό της σύγχρονης κυπριακή τραγωδίας")


"Στην τραγωδία του πολέμου παρ’ όλη την αγανάκτηση και την αηδία πού αισθανόταν κανείς, από τες αλλεπάλληλες προδοτικές ενέργειες των ανθρώπων της Χούντας, υπήρχαν και οι περιπτώσεις κωμικοτραγικών πράγματι επεισοδίων. Ένα απ’ αυτά αφορούσε το πρόβλημα έλλειψης στρατευσίμων γιατρών ή ακριβέστερα το γεγονός ότι αυτοί ήσαν τόσο ... σπάνιο είδος στην πρώτη γραμμή.

Κάποτε παρά τον Κουτσοβέντη ο διοικητής αισθανόταν φοβερά την έλλειψη αυτή και απoτεινόμενος στους βοηθούς του κάλεσε να τού παρουσιάσουν κανένα γιατρό ή άλλο ειδικευμένο στα νοσοκομειακά θέματα.

Σε λίγο παρουσιαζόταν μπροστά του ο φοιτητής της Ιατρικής στο Πανεπιστήμιο ΣΟΦΙΑΣ Κυριάκος Βερεσιές.
— Τι είσαι εσύ παιδάκι μου;— Φοιτητής τής ιατρικής κ. Διοικητά. — Της Αθήνας ή της Θεσσαλονίκης;Ο Βερεσιές πού άρχισε να διαισθάνεται την κατάληξη της συνομιλίας, ξερόβηξε και τού είπε:— Είμαι τριετής τού πανεπιστημίου της Σόφιας.
Ο διοικητής τον στραβοκοίταξε, κάτι μουρμούρισε σιγά και απoτεινόμενος στους βοηθούς του διέταξε να του παρουσιάσουν αμέσως κανένα άλλο.

Σε λίγo οι ίδιες ερωτήσεις.
—Πού σπουδάζεις εσύ μωρέ;Ο Ανδρέας Ιωάννου οπό τον Άγιο Σέργιο απάντησε.— Στην Βαρσοβία.— Χριστός και Παναγιά μου. Tι είπες μωρέ; Τρομάρα να σου ‘ρθεί.— Σπουδάζω στην Πολωνία κ. διοικητά.— Πω, πω τι πάθαμε, μου κουβαλήσατε μωρέ το Σύμφωνο τής Βαρσοβίας στον Κουτσοβέντη κακούργοι;
Στις επίμονες συζητήσεις που ακολούθησαν επί τόπου ο διοικητής δεν άργησε να διαπιστώσει την πικρή αλήθεια ότι μάταια ζητούσε κάποιον “ακραιφνώς” εθνικόφρονα στην πρώτη γραμμή. Μπροστά στον κίνδυνο ότι ο επόμενος που θα προσκαλούσε μπορούσε
ήταν φοιτητής της ... Μόσχας ή οποιασδήποτε άλλης σοσιαλιστικής πρωτεύουσας, ο διοικητής “συγκατάνευσε” και δέχτηκε τον ... “Βούλγαρο” Κυριάκο Βερεσιέ για τις υπηρεσίες στο τμήμα εκείνο τής Εθνικής Φρουράς. Έτσι μέχρι το τέλος των πολεμικών επιχειρήσεων, ο Κυριάκος - πού συνεχίζει σήμερα τις σπουδές του – [σημ. Ιστολόγου: το βιβλίο “Χρονικό” γράφτηκε το 1976] ήταν ένας από τους λίγους δυστυχώς στην πρώτη γραμμή στον τομέα του, των υγειονομικών υπηρεσιών του 386 Τ.Ε."


[Συνέβαιναν κι αυτές οι γελοιότητες στο μετωπο!]

Anef_Oriwn
Σάββατο 18/7/2009

Τρίτη 14 Ιουλίου 2009

Ανάρτηση 37/2009 (κυπριακή, ιστορική, επετειακή, αντιπραξικοπηματική, αντιστασιακή) - “Δεν ξεχνάμε τους φασίστες και τα τανκς”!

Έχουμε μπει για καλά στον Ιούλη (τον Δευτερογιούνη κι Αλωνάρη μήνα – όπως τον ελαλούσαν τζι’ οι παλιοί) ... Ήδη είμαστε στο μέσο του και τέτοιες μέρες η μνήμη ΔΕΝ μπορεί να μην παει πίσω στο 1974, τουλάχιστον όσων από ΜΑΣ ζήσαμε λίγο πολύ τα τραγικά γεγονότα εκείνου του καλοκαιριού – πέρασαν κιόλας 35 τόσα χρόνια.Οι ημερομηνίες 15 και 20 του Ιούλη είναι βαθιά ριζωμένες και με ανεξίτηλα (που δεν σβήνονται) τζιαι μαύρα, κατάμαυρα γράμματα χαραγμένες στη μνήμη μας!

Η 15η του Ιούλη για το προδοτικό, το άφρον, το επαίσχυντο, το χουντοφασιστικό, το ΕΟΚΑΒήτικο, το τουρκοφόρο (πες τους τζι’ άλλα) πραξικόπημα και η 20η του Ιούλη για την βάρβαρη τούρκικη εισβολή.
[Πέρσι τέτοιες μέρες είχα γράψει και αναρτήσει ένα κείμενο – κυρίως αυτοβιογραφικό – όπου περιέγραφα τα γεγονότα του πραξικοπήματος της 15ης του Ιούλη του 1974) όπως τα έζησα – πριν 35 τόσα χρόνια (link: http://aneforiwn.blogspot.com/2008/07/12-15-1974_10.html)

Επίσης σχετικά με τα γεγονότα του πραξικοπήματος και της τούρκικης εισβολής είναι και τα posts μου στα links:
1. http://aneforiwn.blogspot.com/2008/07/13.html
2. http://aneforiwn.blogspot.com/2008/07/15.html

Φέτος (και για την ώρα) έχουν κάνει σχετικές αναρτήσεις στα blogs τους, ο Μιχάλης (link: http://mihalismihail.blogspot.com/2009/07/blog-post_13.html)

και οι του Νέου Προλεταριακού (link: http://proletariakon.blogspot.com/2009/07/2.html)

Ούτε και φέτος θα κάμω (μ’ αυτό μου το post) μακρές πολιτικές/ιστορικές αναλύσεις για να δείξω την οργανωμένη και επαίσχυντη προδοσία που συντελέστηκε σε βάρος της Κύπρου με το πραξικόπημα και που ολοκληρώθηκε με την τουρκική εισβολή [μ’ όλες εκείνες τις τραγικές συνέπειες, τις καταστροφές και τον πόνο που επέφεραν και συσσώρευσαν]... Δηλ. πως προετοιμάστηκε το πραξικόπημα, ποιοι έλαβαν μέρος σ’ αυτό, ποιο ρόλο έπαιξαν οι χουντικοί, ο Γρίβας και η ΕΟΚΑ Β΄ ...


Θα σημειώσω όμως και θα τονίσω ξανά ότι το πραξικόπημα παραμένει (ακόμα) η μεγαλύτερη ΑΤΙΜΩΡΗΤΗ προδοσία στην ιστορία της Κύπρου και ίσως και του ελληνισμού γενικότερα!!!
Στην πράξη σ’ αυτό το post θα παραθέσω (ως αφιέρωμα και στην μνήμη του Πατέρα μου) ένα απόσπασμα από το περσινό μου κείμενο – την απάντηση του Πατέρα μου (ελαφρύ να ‘ναι το χώμα που τον σκεπάζει) στους πραξικοπηματίες, όταν μπήκαν στην αυλή του σπιτιού μας και του ζήτησαν να τους παραδώσει τα όπλα που υποτίθεται είχε στην κατοχή του. Είναι ένα περιστατικό, η ενθύμηση του οποίου πάντα θα με συγκινεί!
Επίσης θα παραθέσω εκτεταμένα αποσπάσματα (από περιγραφές για γεγονότα εκείνων των ημερών) από το βιβλίο (για το πραξικόπημα και την τουρκική εισβολή του 1974) “Χρονικό της σύγχρονης κυπριακής τραγωδίας – Ιούλιος Αύγουστος 1974” (έκδοση της Κ.Ε. του ΑΚΕΛ, 1976). Θα παραθέσω (με ειδική αφιέρωση στους απανταχού “γλυκοκαρυδακιο-λόγους) περιγραφές από τα γεγονότα του πραξικοπήματος στην Λάρνακα και τους βασανισμούς Αριστερών στην Δερύνεια].


**********
Ομάδα ενόπλων εοκαβητατζιήδων στο σπίτι.
“Προς το απόγευμα οι εξελίξεις ήταν πλέον ραγδαίες. Τα γεγονότα εξελισσόταν με ταχύτητα στο χωριό. Γίνονταν έρευνες στα σπίτια Αριστερών, συλλήψεις, τραμπουκισμοί, κακοποιήσεις! Κάποια στιγμή αντιληφτήκαμε και κινήσεις γύρω από το δικό μας το σπίτι και μια ομάδα ενόπλων μπήκε στην αυλή και πήρε και θέσεις μάχης. Ήμασταν ο “εχθρός”!
Επικεφαλής της ομάδας των ενόπλων ήταν κάποιος καταζητούμενος (νέος στην ηλικία), γνωστός στην οικογένεια (ήμασταν γείτονες στα περιβόλια και βλεπόμασταν σχεδόν καθημερινά). Στην ομάδα ήταν και κάποιος γείτονας (παντρεμένος με πρώτη ξαδέλφη της μητέρας) που έστεκε όμως κάπως μακρύτερα (λετε να ντρεπόταν;). (Την επόμενη μια νεαρή γειτόνισσα της οποίας τον άντρα το συλλάβανε του ‘βαλε τις φωνές και τον πέρασε γενεές 14, κι αυτός πήρε το όπλο για να την καθαρίσει. Τόσο παλικαράδες ήτανε!). Τέλος πάντων ... Ο επικεφαλής της ομάδας απευθυνόμενος στον πατέρα μου του είπε: «Θκιέ Αντρέα [ήταν και ευγενής], ήρταμεν να μας δώσεις τα όπλα σου». (Έψαχναν μανιωδώς και παντού για όπλα).
Η μάνα κάτι πήγε να του πει: «(Δ)εν (α)ντρέπεσαι, τόσα γρόνια έτρω(γ)ες τζιαι που την τσέντα (τσάντα) μας τζιαι τωρά ήρτες για να ...», αλλά την αντίκοψε ο πατέρας. Η αγέρωχη απάντηση του πατέρα (ελαφρύ να ‘ναι το χώμα που τον σκεπάζει) προς τον εοκαβητατζιή, πάντα θα παραμένει χαραγμένη στη μνήμη μου και θα με φορτίζει συναισθηματικά: «Τα όπλα μου εν τούτα δαμαί ...», είπε δείχνοντας τα οκτώ του παιδιά (ο πιο μεγάλος γύρω στα 17, οι μικρότεροι – δίδυμα – μόλις ενός έτους), «... και εν θα τζιήσετε πάνω τους» (εν θα τ’ αγγίξετε)! Τελικά πήραν το κυνηγετικό και έφυγαν (το όπλο επιστράφηκε μετά τον πόλεμο)”.

**********
Από το “Χρονικό” εν πρώτοις, θα παραθέσω απόσπασμα από τη αφήγηση του γιατρού Δώρου Χριστοδουλίδη (πρώην στελέχους – μέλους της Κ.Ε - του ΑΚΕΛ) για τα γεγονότα στην πόλη της Λάρνακας (όπου έτυχε να βρεθώ κι εγώ εκείνη τη μέρα).

Ο Δώρος Χριστοδουλίδης, αφού περιγράφει τις πρώτες αντιδράσεις τόσο του ιδίου όσο και άλλων Λαρνακέων Αριστερών κι άλλων δημοκρατικών ανθρώπων) στο άκουσμα της είδησης για το πραξικόπημα, στην κατ’ αρχάς συμμετοχή τους στην ένοπλη αντίσταση στον Αστυνομικό Σταθμό της πόλης, τις προσπάθειες τους να διοργανώσουν κινητοποιήσεις και διαδηλώσεις του κόσμου μετά που μαθεύτηκε ότι ο Μακάριος ΔΕΝ ήταν νεκρός [και να κοινοποιηθεί αυτό το γεγονός ευρύτερα στον κόσμο της πόλης με σκοπό να ανέβει το αγωνιστικό και αντιστασιακό του φρόνημα].
Βγήκαν με το αυτοκίνητο του από τον Αστυνομικό Σταθμό και αφού πέρασαν από διάφορους δρόμους, έφτασαν στον Άη-Λάζαρο όπου κτύπησαν τις καμπάνες ... Άλλα αυτοκίνητα συνενώθηκαν μαζί τους, συνέχισαν και πέρασαν από το κέντρο της πόλης όπου υπήρχαν ήδη στημένα στρατιωτικά μπλόκα και κατέληξαν στη συνοικία του Άη-Γιάννη (προπύργιο της Αριστεράς στη Λάρνακα), συνοικία γνωστή και σαν “Μαντομαχαλλάς”) ...

Ας παρακολουθήσουμε όμως (σε απ’ ευθείας ανάγνωση από το “Χρονικό”) την αφήγηση του Δώρου Χριστοδουλίδη:
[Μέσα σε αγκύλες είναι δικές μου τυχόν σημειώσεις και επεξηγήσεις].


“Όλος ο κόσμος της ενορίας [του Άη-Γιάννη] βρίσκεται στην πλατεία της εκκλησίας. - Τούς φέρνουμε το χαρμόσυνο άγγελμα [ότι ο Μακάριος ΔΕΝ είναι νεκρός]. Εκεί βρίσκεται και ο πατέρας και ο μικρόc μου αδελφός. Παίρνουμε νέες οδηγίες και συνεχίζουμε να οργανώνουμε τον κόσμο για αντίσταση. Πρέπει να κρατήσουμε την άμυνα της Αστυνομίας, θα έρθουν ενισχύσεις από την Λευκωσία, ελπίζαμε ...

Οπλίζεται ο κόσμος τού Άη-Γιάννη όπως-όπως. Κάπου 35 κυνηγετικά, 5-6 πιστόλια. Ανεβαίνουν σε λίγο στα φορτηγό και στα “Πικ-απ”
[ημιφορτηγά] καμιά 200σαριά άτομα και ενώνονται μαζί μας. Οι γυναίκες ξεκινούν ξέχωρα σε διαδήλωση.

Η αυτοκινητοπομπή μας φτάνει στην Μητρόπολη
[βρίσκεται στις παρυφές της συνοικίας]. Την φυλάγουν 5-6 αστυνομικοί. Ζητούμε όπλα από τον αστυνομικό κ. Παντελάκη Χειμώνα. Η απάντηση: “Πού να τα βρω”. Πάμε στη Σωτήρα [συνοικια ενωμένη με τον Άη-Γιάννη] και από κει στη Χωροφυλακή [βρισκόταν μακριά από τον Κεντρικό Αστυνομικό Σταθμό]. Ταμπουρωμένοι εδώ βρίσκονταν άνδρες Εφεδρικού. Μαζί τους ο Βλάσης, ο Νίκος, ο Ττοουλή, ο Τάκης και άλλοι της παρέας τους. Ζητούμε όπλα από τον δεκανέα, που ήταν επικεφαλής των ανδρών του Εφεδρικού. Μας λέει ότι έχουν μόνο τον ατομικό οπλισμό τους. Γιατί δεν έχουμε στην Σκάλα [έτσι λέγεται και αλλιώς η Λάρνακα] όπλα; Γιατί κάθε πόλη δεν έχει αποθήκη όπλων;...

Λεβέντες να οπλίσουμε έχουμε εκατοντάδες, μέλη του κόμματος και φίλους πολλούς, όπλα, όμως, τίποτε.
[Εδώ έγκεινται και οι ευθύνες του Μακαρίου]. Ας είναι πρέπει να πολεμήσουμε έστω και με τα δόντια, την ψυχή μας για να μην περάσει ο φασισμός. Το Εφεδρικό πάντως είναι αποφασισμένο να πολεμήσει.

Ξεκινούμε για την Αστυνομία
[για τον Κεντρικό Αστυνομικό Σταθμό που βρίσκεται κοντά στην παραλία]. Μπαίνουμε από την κύρια πύλη χωρίς να μάς κτυπήσουν οι στρατιώτες που πολιορκούσαν τον σταθμό. Κατεβαίνουμε από την αποθήκη. Κάπου 60-70 “μαρτίνια” [στρατιωτικά τυφέκια του Β΄ Παγκοσμίου Πόλεμου] μόνο δυστυχώς, και μερικά γκρήνερς [πολυβόλα] και καμιά τριανταριά σφαίρες ο καθένας.
Μετά από ένα τέταρτο της ώρας παραδίνεται στις νόμιμες δυνάμεις του κράτους ο λοχαγός της Εθνικής Φρουράς Παμπόρης, μαζί με τούς άνδρες του, πού πολιορκούσαν το σταθμό.

Το γεγονός της παράδοσης τον στρατιωτών έπρεπε να το μάθει όλη η πόλη. Θα ήτανε πολύ μεγάλο το ηθικό κίνητρο για τη συνέχιση της αντίστασης. Στρατός, αστυνομία και λαός ενωμένοι ενάντια στον φασισμό. Κάποιοι έπρεπε αμέσως να γυρίσουν τις ενορίες και να πάρουν το μήνυμα και βρέθηκαν πολλοί εθελοντές για τούτη την επικίνδυνη αποστολή. Επικεφαλής ο Στέλιος Βασιλείου, επαρχ. γραμματέας της ΕΔΟΝ. Αφήνουν τα όπλα τους στον Αστυνομικό Σταθμό και άοπλοι ανεβαίνουν σε 2 αυτοκίνητα “Πίκ- απ” και ξεκινούν. Περνούν το Συγκρότημα
[το κτίριο όπου έδρευε η Στρατιωτική διοίκηση της πόλης] χωρίς επεισόδια και φτάνουν στα φώτα της τροχαίας στην πλατεία Ακροπόλεως [στον κεντρικό δρόμο της πόλης]. Μόλις όμως μπήκαν στην πλατεία άρχισαν να τούς κτυπούν από παντού. Απο το Συγκρότημα, τα δύο καφενεία, το Σχολείο και από την ταράτσα του σπιτιού τoυ κ. Αγαθαγγέλου [γνωστός παλιός επιχειρηματίας της Λάρνακας]. Οι δολοφόνοι πραξικοπηματίες, με πολυβόλα και αυτόματα γαζώνουν τα αυτοκίνητα των αόπλων δημοκρατικών νέων.
Από τις δολοφονικές σφαίρες πέφτουν νεκρά τέσσερα παλληκάρια: Ο Γεώργιος Αδάμου Χατζηστεφανής, μέλος το ΑΚΕΛ, [46 χρόνων, παντρεμένος με παιδί], και οι νέοι, μέλη της ΕΔΟΝ, Γεώργιος Χαραλάμπους [ετών 17], Αχιλλέας Κουρτελλής [24 χρονών, νιόπαντρος] και Ανδρέας Θεοδοσίου [ετών 14].
[Όλοι τάφηκαν πρόχειρα και με συνοπτικές διαδικασίες μετά από τρεις μέρες και αφού τους είχαν αφήσει έξω από τα ψυγεία με αποτέλεσμα να βρωμίσουν!!!]

Άλλοι πέντε πληγώνονται σοβαρά. Δεν δίστασαν όμως oι εγκληματίες να ξανακτυπήσουν τούς πληγωμένους. Το αυτοκίνητο που βρισκόταν μέσα ο
Στέλιος Βασιλείου Γραμματέας της ΕΔΟΝ Λάρνακας με χαλασμένη από τις σφαίρες μηχανή και πληγωμένο τον ίδιο, προχωρά ακόμη μερικά μέτρα. Από το κτίριο της ΕΠΟΝ [αυτό δεν ξέρω που ήταν] τον κτυπούν με μπρεν [πολυβόλα]. Πετάγεται, όμως, έξω και κατορθώνει να σωθεί τρέχοντας. Ανεβαίνει σε άλλο αυτοκίνητο και πληγωμένος κατευθύνεται το Νοσοκομείο.

Τον πυροβολούν και πάλιν από την πολυκατοικία Αγησιλάου, κοντά στο γήπεδο. Γλιτώνει και αυτή τη φορά και μπαίνει, επιτέλους, στο Νοσοκομείο
[το παλιό σήμερα Νοσοκομείο βρίσκεται κι αυτό στον κεντρικό δρόμο της πόλης 200 μέτρα πέραν από την Πλατεία της Ακρόπολης] . Μα εδώ όμως ήταν το άντρο των “Πατριωτών” τής ΕΟΚΑ Β΄.
Κατά κακή του τύχη τον παραλαμβάνουν δύο πρώην γνωστοί καταζητούμενοι. Τον κακοποιούν βάναυσα. Τον κλειδώνουν έτσι πληγωμένο στο αποχωρητήριο των Α΄ Βοηθειών. Τον βγάζουν κάθε λίγο για να τον κτυπήσουν και αφού χρησιμοποιήσουν
[οι ίδιοι] το αποχωρητήριο τον ξανακλείουν μέσα. Στο τέλος τον βγάζουν και ο ένας απ’ αυτούς διατάζει να τον πάρουν με αυτοκίνητο στα
χωράφια για εκτέλεση.
Την τελευταία στιγμή όμως, για καλή του τύχη, επεμβαίνει ένας άλλος πρώην καταζητούμενος και τον σώζει. Δίνει εντολή να περιποιηθούν τις πληγές του και τον στέλλει τον κρατητήριο.

Στο μεταξύ φέρνουν και τους άλλους πληγωμένους. Ανάλογη περιποίηση γίνεται και σ’ αυτούς. Στο βαριά πληγωμένο Θεοδόση, (πού κτυπήθηκε στη μάχη για την κατάληψη της ΣΥΤΑ), λόγoυ χάρη, κάποιο γνωστό στέλεχος τής ΕΟΚΑ Β΄ και πραξικοπηματίας, πού εξελίχθηκε αργότερα σε “μικρό Ντάνο”,
[ο Ντάνος ήταν ο χουντικός αξιωματικός πουτις ημερες του πραξηκοπήματος “διοικούσε” το Γενικό Νοσοκομείο Λευκωσίας] απαγόρευσε να γίνει μετάγγιση αίματος και διατάσσει: “Αφήστε το σκυλλί νά ψoφήσει...”. Και όταν στο τέλος με επιμονή των γιατρών του έγινε μετάγγιση αίματος (13 φιάλες από το Νοσοκομείο Δεκέλειας) ο ίδιος απείλησε τον Θεοδόση ότι θα τον σκοτώσει μόλις μπορέσει να σηκωθεί από το κρεβάτι του.
Τόσο μεγάλο ζήλο έδειξε ο μικρός αυτός Ντάνος στην διάρκεια τον πραξικοπήματος, ώστε την ημέρα της τουρκικής εισβολής “εξαντλημένος”..., εισήλθε σε ξεχωριστό θάλαμο “πάσχοντας” από “αφυδάτωση” αποφεύγοντας το μέτωπο.

Δεν άφησε και λίγη από την “παλληκαριά” του, βλέπετε, για τους εισβολείς! Πρέπει να λεχθεί ότι η στάση τού προσωπικού του Νοσοκομείου στο πραξικόπημα γενικά ήταν καλή. Πολλοί έδωσαν το παν για τη σωτηρία των πληγωμένων μας Υπήρξαν όμως και μερικοί οι οποίοι βοήθησαν άμεσα ή έμμεσα τους πραξικοπηματίες.


Ασθενοφόρο των Α΄ Βοηθειών λ.χ. εκτελούσε τις μεταφορές των πρώην καταζητούμενων ΕΟΚΑΒιτατζιήδων και του οπλισμού τους από το νεκροταφείο και Λεπροκομείο! (Εδώ ήταν φαίνεται ήταν η οπλαποθήκη της ΕΟΚΑ Β΄).

Εν τω μεταξύ εμείς στην άλλη μεριά της πόλης, στον Αστυνομικό Σταθμό αποφασίσαμε να ενισχύσουμε τον περiγυρο της άμυνας μας. Ομάδες από 6-7 δημοκρατικούς πολίτες καταλαμβάνουν το ξενοδοχείο “ΣΑΝ-ΧΩΛ”
[βρίσκεται πλησίον του Σταθμού, στο παραλιακό δρόμο των Φοινικούδων], την πολυκατοικία Σ. Δημητρίου και την πολυκατοικία Βασιλειάδη. Όλα τα παραλιακά φυλάκια της Εθνοφρουράς παραδίδονται. Εξαιρετική σημασία τόνωσης του ηθικού των μαχητών της αντίστασης είχε κυρίως κατάληψη της ΣΥΤΑ. Όπως έχω αναφέρει, στη μάχη εκείνη πληγώθηκε σοβαρά ο φίλος Θεοδόσης από την Αραδίππου. Είχαμε υπό τον έλεγχο των νομίμων δυνάμεων του κράτους την ΣΥΤΑ, μέχρι τις 8 το βράδυ.
Η μάχη στο μεrαξύ γύρω από τον Κεντρικό Αστυνoμικό Σταθμό συνεχιζόταν. Μάς έβαλλαν αδιάκοπα κτυπώντας μας με πολυβόλα μπράουνιγκ. Απαντήσαμε με τα 4 μπρεν πού είχαμε και με τα “μαρτίνια” και “γκρήνερς”. Πολύ καλή δουλειά στην άμυνα τού Σταθμού έκανε ένα μπρεν πού είχαμε στήσει στην ταράτσα του Ξενοδοχείου “Σαν-Χωλ”... Το χειρίζονταν δύο μέλη τού AΚΕΛ.

Οι πραξικοπηματίες συνεχώς προσπαθούσαν να το εξουδετερώσουν, μα το “μπρεν” μας τους κτυπούσε και τους καθήλωνε μέχρι την παράδοση τού Κεντρικού Αστυνομικού Σταθμού Λάρνακας. Γύρω στις 4.30 το ΡΙΚ ανάγγειλε την επικράτηση του φασιστικού πραξικοπήματος σε όλες τις πόλεις. Εμείς όμως ξέραμε ότι τούτο ήταν ένα από τα μεγάλα ψέματα τού ΡΙΚ. Πολεμούσαμε ακόμη, άρα το ίδιο θα πρέπει να γίνεται και αλλού, συμπεράναμε ...

Κάποτε τηλεφώνησε ο χουντικός στρατιωτικός διοικητής ΖΙΟΥΠΠΟΣ. Μας κάλεσε να παραδοθούμε. Έδωσε και προθεσμία 30 λεπτά. Τηλεφώνησε μετά και
ο Γεωργίτσης (αδελφός του αρχιπραξικοπηματία).
Μας αποκάλεσε προδότες και ανθέλληνες - ο πιο προσφιλής χαρακτηρισμός της χούντας στην Κύπρο, για τους αντιπάλους της. Διάταξε την παράδοση τού Αστυνομικού Σταθμού. Πήρε όμως την απάντηση πού έπρεπε άrιο τον Αστυνόμο κ. Στόκκο -
“Είμαστε Έλληνες! Εκτελούμε το καθήκον μας. Υπακούομε
μόνο στη νόμιμη συνταγματική κυβέρνηση τού Προέδρου Μακαρίου”.
Πριν λήξει η προθεσμία του Ζιούππου, άρχισαν να μας χτυπούν με όλμους.

Από θραύσμα κτυπήθηκε στη ράχη ο αξιωματικός της Αστυνομίας κ. Περιστιάνης. Αφού του δέσαμε πρόχειρα την πληγή τον στείλαμε με τους άλλους πληγωμένους μας στο Νοσοκομείο. Οι ολμοβολές συνεχίστηκαν για αρκετή ώρα ακόμη όπως και οι πολυβολισμοί. Κατά τις 5:15, μ.μ. παραδόθηκε το Εφεδρικό, βρισκόταν στη Χωροφυλακή.
Δυστυχώς εκείνη την ημέρα το Εφεδρικό στη Λάρνακα βρέθηκε χωρίς ανώτερο αξιωματικό. Ο υπεύθυνος τού Εφεδρικού ανθυπαστυνόμος Στέλιος, ήρωας της άμυνας του Αστυνομικού Σταθμού Καλαβασού ενάντια στους ΕΟΚΑΒιτατζιήδες,
[αναφέρεται σε επεισόδιο που έγινε παλαιότερα όταν ομάδα ενόπλων ΕΟΚΑΒιτατζιήδων προσπάθησε να καταλάβει το Σταθμό] είχε πάει το πρωί με κρατούμεvoυς στη Λευκωσία: Τα γεγονότα τον έκοψαν εκεί στο αρχηγείο τού Εφεδρικού.

Στο Σταθμό άρχισαν να φαίνονται τα πρώτα σημάδια απογοήτευσης. Διάφοροι αξιωματικοί άρχισαν ψιθυρίζουν ότι θα έπρεπε να παραδοθούμε. Όμως ο Αστυνόμος, οι απλοί αστυνομικοί, οι δημοκράτες εθελoντές της λαϊκης αντίστασης στέκονταν ακόμη. Απαντούσαμε συνέχεια στους πολυβολισμούς των πραξικοπηματιών. Τα φυλάκια μας στέκονταν όλα απόρθητα. Τα πυρομαχικά μας κόvτευαν πια να σωθούν.
Γύρω στις 6.15 μ.μ. πήραμε νέο τελεσίγραφο τον Ζιούππο:
“Η θα παραδοθεί ο Σταθμός σε 10 λεπτά ή θα σας τιvάξουμε όλους στον αέρα κτυπώντας σας με όλμους και ΠΑΟ [πυροβόλα].”
Το σούρουπο άρχισε να πέφτει μαζί και το τέλος μας φαινόταν ότι άρχιζε να πλησιάζει. Μαρτίνια ενάντια στα ΠΑΟ!!!Αδύνατο να αντέξομε πάλι. Μήπως η θυσία 200-300 πιστών στην νόμιμη κυβέρνηση της Δημοκρατίας, κλεισμένων σαν τους ποντικούς στη φάκα, θα εξυπηρετούσε άραγε κανένα σκοπό; Ή μήπως ήταν φρονιμότερο να υποχωρήσουμε, να ανασυνταχθούμε για να συνεχίσουμε την αντίσταση άλλου και με άλλους τρόπους;Στις 7:10 μ.μ. άρχισε η οργανωμένη υποχώρηση. Φεύγοντας λίγοι-λίγοι από τον Σταθμό, διαφύγαμε τον κλοιό των πραξικοπηματιών. Άλλοι πήγαν στα σπίτια τους και άλλοι - οι πιο γνωστοί — γύρεψαν καταφύγιο σε σπίτια καλών φίλων και συντρόφων.


Στο Σταθμό έμειναν μόνο Αξιωματικοί και Αστυνομικοί. Ύστερα από λίγο μπήκαν “θριαμβευτικά” και οι πραξικοπηματίες! Ο Σταθμός έπεσε. Η αντίσταση, όμως, συνεχίστηκε στη Λάρνακα, μέχρι τη μέρα της εισβολής των Τούρκων”.

**********
Στις προθέσεις μου ήταν να παραθέσω και αποσπάσματα από αφηγήσεις για βασανιστήρια Αριστερών στη Δερύνεια, αλλά το κείμενο (μου) έχει ήδη βγει αρκετά μακρύ, γι’ αυτό κι ΕΓΩ θα περιοριστώ (και σε συντομία) μόνο σε δύο σημαντικά γεγονότα που αφορούν την εν λόγω (ακριτική σήμερα) κοινότητα:
1. Στις ανακρίσεις Αριστερών στη Δερύνεια (που περιλάμβαναν ακόμα και εικονικές εκτελέσεις) συμμετείχε και μετ’ έπειτα “εξέχον” πολιτικό στέλεχος του “Συναγερμού” (που κάποια εποχή εξελέγη και βουλευτής – όνομα και μη χωρίο). Φυσικά ο άνθρωπος (όπως είπε κάποια στιγμή όταν στριμώχτηκε σε μια ραδιοφωνική συζήτηση) περνούσε (καθ’ οδό για το Βαρώσι) όλως τυχαίως έξω από το οίκημα της Αναγέννησης (του συλλόγου της Αριστεράς στη Δερύνεια) που είχε μετατραπεί σε χώρο κράτησης και ανακρίσεων των Αριστερών του χωριού, του φώναξα για να τον κεράσουν καφέ (όχι πάντως οι συλληφθέντες) κι όλως τυχαίως (και πάλι) βρέθηκε να κάθεται στο ανακριτικό τραπέζι όπου όλως τυχαίως υπήρχε κι ένα πιστόλι το οποίο όλως τυχαίως το πήρε για να το περιεργαστεί – τώρα αν είπε και μια κουβέντα παραπάνω σε κανένα από τους συλληφθέντες, ίσως αυτό να μην ήταν τυχαίο!

2. Όπως αφηγείται ο Δερυνειώτης Αριστερός, Αντρέας Καρπασίτης, ανάμεσα στα άλλα βασανιστήρια που του κάνανε οι φασίστες πραξικοπηματίες (για να ομολογήσει που είχε δήθεν κρύψει όπλα – μανία με τα όπλα αυτοί οι ΕΟΚΑΒιτατζιήδες) ήταν να τον δέσουν από τα χέρια σ’ ένα εκσκαφέα και να εξαναγκάσουν (υπό την απειλή όπλων) φίλο και σύντροφο του (τον ιδιοκτήτη του εκσκαφέα) να το σέρνει μέσα στο κτήμα του με αποτέλεσμα ολόκληρο το σώμα του να κτυπά πάνω σε πέτρες, αγκάθια, κλαδιά και ότι άλλο είχε μέσα στο χωράφι!!Κι όλ’ αυτά τα κάνανε “έλληνες” σ’ άλλους έλληνες – α, ξέχασα, οι τελευταίοι (οι Αριστεροί) ήταν ανθέλληνες και πράκτορες των ρώσσων (όπως στρίγκλιζαν οι ανακριτές) …

Anef_Oriwn
Τρίτη 14/7/2009

Κυριακή 12 Ιουλίου 2009

Ανάρτηση 36/2009 (έκτακτη, κοπελλουρίσιμη κι πορνογραφικο-σατυρο-διαστροφική) – “Σάτυρος, πορνογράφος και διαστροφικός”, (κι) ο Βασίλης Μιχαηλίδης;*

* Έτσι υπονοούν ή/και (ΜΑΣ) υποβάλλουν τα “Κοπέλια” (του Christofias Watch)!!!

[ “Τα Κοπέλια” ήταν μια πετυχημένη κυπριακή τηλεοπτική κωμική σειρά – παιζόταν πριν κάποια χρόνια στο “Σίγμα”, αν δεν κάνω λάθος. Πρωταγωνιστές ήταν οι ωραιότατοι (Λεμεσιανοί) ηθοποιοί Κώστας Βήχας και Σμάραγδος Κλεοβούλου, οι οποίοι υποδύονταν δυο γκαφατζήδες φίλους (διαμετρικά αντίθετους χαρακτήρες) που συγκατοικούσαν. Οποιαδήποτε ομοιότητα με γνωστά σας blogοσφαιρικά προσώπατα ΔΕΝ είναι καθόλου συμπτωματική!!!].

Η προηγούμενη ανάρτηση μου (την 35/2009) που ήταν αφιερωμένη στην “μυλλωμένη” (ερωτική) ποίηση του Βασίλη Μιχαηλίδη, προκάλεσε ποικίλα συναισθήματα και σχόλια μεταξύ των αναγνωστών και σχολιογράφων. Η αναρτηση έδωσε το έναυσμα (ΚΑΙ) για εκτός θέματος συζητήσεις, προκάλεσε όμως και τη μήνη (αφορμή βοήθα μου) αλλά και τις γελοίες και σπασμωδικές (με σπασμούς και αφρούς) αντιδράσεις των “άσπονδων (ή μπορεί και ασπόνδυλων;) φίλων” του ακατονόμαστου blog των (δήθεν) Απο(κατα)στατών της Δημοκρατίας, το οποίο φέρει το φασίζοντα τίτλο “Christofias Watch”. [Τι “watch”, οι Big Brothers είναι;].

Εδώ και καιρό έχω πάψει να ασχολούμαι μαζί ΤΟΥΣ ... Δεν είναι στις προθέσεις μου να γράφω για την πάρτη τους, (υπάρχουν πολύ πιο σοβαρά θέματα για να ασχολείται κάποιος), αλλά φαίνεται πως αυτή η αδιαφορία μου τους έχει πικκάρει περισσότερο – αποζητούν συνεχώς την προσοχή μου (ως ερωτευμένα κοριτσάκια) και την κρίση και την επίκριση μου για τα γραπτά τους... Τους έχω γίνει κάτι σαν ναρκωτικό το οποίο πρέπει να παίρνουν ως δόση σε τακτά χρονικά διαστήματα ... Γι’ αυτό και μια την άλλη με τιμούν με σχόλια τους καθώς και λεζάντες κάτω από φωτογραφίες που αναρτούν. [Κάποια στιγμή, ίσως μέσα στις αυγουστιάτικες διακοπές, θα φτιάξω ένα post με τις αφιερώσεις που έχουν κάνει τόσο σε ΜΕΝΑ όσο και σ’ άλλους αντιφρονούντες).

Μ’ όλα αυτά και μ’ εκείνα, με τις φαιδρότητες τους, την αγραμματοσύνη και την αμπαλατοσύνη τους (“που σου νέφκω που πάεις” τα Επιτρόπουλα), τα μουχλιασμένα μυαλά τους αλλά και τα μανιοκαταθλιπτικά σύνδρομα τους, τις ιδεοληπτικές εμμονές και τις διαστρεβλωτικές και προβοκατόρικες πρακτικές και συμπεριφορές τους, τα “Κοπέλια” του Christofias Watch, οι λεγόμενοι Απο(κατα)στάτες της Δημοκρατίας, ΔΕΝ μ’ αφήνουν ν’ αγιάσω! Κι είπα να τους τιμήσω κι ΕΓΩ αναλόγως και καταλλήλως ...
Είναι πλέον εξώφθαλμη (σ’ όσους συχνάζουν στα κυπριακά blogοσφαιρικά ερτζιανά) η κλινική τους εικόνα και τα σύμπτωμα που τη συνοδεύουν - έχουν πάθει ψύχωση μαζί ΜΟΥ και βγάζουν αφρούς από τα στόματα τους κράζοντας σαν “μαύρα κοράκια με νύχια γαμψά! Όμως (και δυστυχώς για την πάρτη τους) δεν είμαι ούτε Ψυχίατρος ούτε και Ψυχολόγος για να τους κουράρω ή να τους βοηθήσω. Ένας φτωχός πλην τίμιος Μηχανικός είμαι και ΜΟΝΟ λάδια (άντε και φίλτρα) μπορώ να τους αλλάξω!
Το μυλλωμένο τραούδιν (ποίημα) του Βασίλη Μιχαηλίδη “Το πάλιωμα του Βίλλου με τον Πούττον” – έγραψε και τέτοια ο Β. Μιχαηλίδης, εκτός από το επικό “9η Ιουλίου 1821” κι αλλά εθνικο-πατριωτικού περιεχομένου ποιήματα (και φαίνεται ότι κάποιοι έχουν πρόβλημα να το δεχτούν), το αναρτησα στο blog μου πριν 2-3 μέρες [link:
http://aneforiwn.blogspot.com/2009/07/352009-9.html]. Απ’ εκείνη την ημέρα (που είδαν το μυλλωμένο ποίημα του Μιχαηλίδη αναρτημένο στο blog μου) έχουν πάθει παράκρουση. Έχουν επιστρατεύσει μάλιστα το εξέχον μέλος της Επιτροπείας τους (και ειδικό επί των προβοκάτσιων και της προσωπικής διαβολής), Επιτρόπουλο Πράξαντρον (που θα ήταν ορθότερο να τον ονόμαζαν Κραξαντρον, γιατί ως κραξίματα και κρωγμοί ακούγονται αυτά που ενίοτε μας ξεφουρνίζει) για να επιληφθεί του θέματος – και ο Κράξαντρος υιοθέτησε την κατα μέτωπο επίθεση (εναντίον ΜΟΥ) ακολουθώντας την προσφιλή “ad hominem” τακτική του ακατονόμαστου επιτροπάτου (blog) τους.

[“Ad hominem”, είναι όρος που εισήγαγε στις “συζητήσεις” στο ακατονόμαστο Blog (συζητήσεις να τις κάνει ο Θεός και Κύριος), το αντεπιστέλλον μέλος της Ομάδας των Επίλεκτων Επιτρόπουλων, ονόματι Ρήγας ... Ο όρος αυτός δηλώνει την τακτική κάποιων που αντί να απαντούν με αντι-επιχειρήματα σε κάποιο επιχείρημα θέση, προσπαθούν να πλήξουν και να διαβάλουν τον εκφραστή του επιχειρήματοςπροσφιλής τακτική των Αποκαταστατών!]

Το εν λόγω μειράκιον λοιπόν, ο Κράξαντρος ντε, προσπάθησε (μ’ ένα πρώτο του κρωγμό) να μας πει ότι “… προσπάθησα [ΕΓΩ] να μειώσω την αξία του εθνικού μας ποιητή Βασίλη Μιχαηλίδη, δημοσιεύοντας μιλλωμένα ποιήματά του ...”. Ακολούθως ο πικράντερος, αρχι-γκαφατζής και γελοίος Επιτροπάκος μας αποφάσισε να προχωρήσει σε μια πιο δυναμική και εντυπωσιακή κίνηση – μια κίνηση ματ (όπως κακώς υπολόγιζε) που θα με έθετε μια και καλή εκτός μάχης (άσχετο αν στο τέλος του πήραμε του έρμου [Εμείς] τα σώβρακα). Ο ειδικευθείς (από το “δάσκαλο” τον Αρχι-Επίτροπο Ρίμαχο) στις προσωπικές ad hominem επιθέσεις, Κράξαντρος μου αφιέρωσε ένα ολόκληρο post (έστω και σύντομο – link: http://christofias-watch.blogspot.com/2009/07/blogs.html) για να με πει “Σάτυρο-Διαστροφικό” , [προφανώς επειδή δημοσίευσα το ποιημα του Βασίλη Μιχαηλίδη] - θα παραθέσω πιο κάτω ολόκληρο το post του Κράξαντρου όπως και σχετικό δικό μου σχόλιο που όπως αναμενόταν διαγράφηκε από την Επιτροπεία). Μεγάλη η τιμή πάντως που ΜΟΥ κάνανε οι Καραγκιοζο-ρεζίληδες του Christofias–Watch! Στο ίδιο υψηλό επίπεδο με τον “Ευέλικτο” με βάλανε!

Ρε, άσχετοι, αγράμματοι, αστοιχείωτοι αλλά κι ανέραστοι, ο Βασίλης Μιχαηλίδης εν τον Έρωτα που τραγούδησε και εξύμνησε! Τζι’ αν δεν το καταλαβαίνετε εν τζιείνον, τον ίδιο (που εμπνεύστηκε και έγραψε και το ποίημα) που λαλείτε ότι εν πορνογράφος, σάτυρος τζιαι διαστροφικός(!!!), τζιαι ΟΧΙ ΕΜΕΝΑ, που έκαμα scan και copy-paste το ποίημα του στο blog μου! Μα εν τόσο λλίος ο νους σας, οξά το μένος σας τζιαι η ψύχωση που επάθετε μαζί μου έκαμεν το πάττιχον σας να χάννει; Τελικά αν μπα τζιαι εν ττακκουρημένη τζιαι η οκκά σας![Παρεμπιπτόντως το τελευταίο θεατρικό του ΘΟΚ (την αρχαία κωμωδία “Νεφέλες”) είδετε τες; Ίνταμ που λαλείτε, εν τζιαι τζιείνο διαστροφικό, ρε αχάπαροι;]
Τζιαι τζιεινον το Κραξαντράκιον συνάξετε το τζιαι νάκκον, γιατί όλο γκάφες ολκής κάνει και ΣΑΣ ρεζιλεύει – ε, ρε Καραγκιοζο-ρεζίληδες!!! [http://aneforiwn.blogspot.com/2009/05/222009.html].


[Όσοι τυγχάνει να έχετε υπομονή και χρόνο να παρακολουθείτε τι γράφουν οι κύριοι Επίτροποι στο blog τους θα έχετε προσέξει ότι ο Κραξαντρος είναι ο τύπος που με αποκάλεσε “επιλεκτικό ηλικιακό ρατσιστή” (γιατί σέβομαι τον Howard Zinn κι όχι και τον Λυσσαρίδηάραγε ένας ηλικιακός ρατσιστής μπορεί αν είναι επιλεκτικός;) [link: http://christofias-watch.blogspot.com/2009/07/blog-post_08.html].
Επίσης ο τύπος (ο Κράξαντρος) έκανε προσωπική (απαξιωτική) επίθεση εναντίον του Aslan (δημοσιεύοντας μάλιστα και φωτογραφία του – την οποία αναγκάστηκε (μετά) να αφαιρέσει από το post του, αναδιπλωμένος ανωμάλως και με την ουρά στα σκέλια) – link: http://christofias-watch.blogspot.com/2009/07/blog-post_8682.html


Παραθέτω πιο κάτω το (τελευταίο) post του Κράξαντρου, με το οποίο με έχουν τιμήσει στο Christofias–Watch) καθώς και το σχετικό απαντητικό σχόλιο που ανάρτησα εκεί μέχρι που το διέγραψαν (τόσο δημοκράτες είναι!).
ΠΡΟΣΟΧΗ: ΚΥΚΛΟΦΟΡΟΥΝ ΣΑΤΥΡΟΙ ΣΤΑ BLOGS!(http://christofias-watch.blogspot.com/2009/07/blogs.html)
Πέμπτη, 9 Ιούλιος 2009

“Σε Σάτυρο-Διαστροφικό_Anef_Oriwn, έχει μετατραπεί ο γνωστός Ηλιακός Ρατσιστής. Στην προφανή προσπάθειά του να πλήξει την ουσία του ποιήματος του Β. Μιχαηλίδη και ιδιαίτερα της φράσης "Η Ρωμιοσύνη έννα χαθεί όντας ο κόσμος λείψει" (δεν ξέρουμε αν έχει πάντως και άλλα απωθημένα ο "κύριος") έχει μετατρέψει το ιστολόγιό του σε ιστολόγιο πορνογραφικού περιεχομένου.

Επειδή όμως στο διαδίκτυο σερφάρουν και ανήλικοι, αλλά και άνθρωποι που δε θέλουν να βλέπουν ή να διαβάζουν πορνογραφία, τους προειδοποιούμε ότι το blog του Ηλικιακού Ρατσιστή, έχει μετατραπεί σε Ακατάλληλο Για Ανηλίκους.

Τι άλλο έμεινε άραγε να δούμε από τον Ηλικιακό Ρατσιστή; Φωτογραφίες της Jenna Jameson εν δράσει ή πλήρη αναδημοσίευση του "Μεγάλου Ανατολικού" (πορνογραφήματος του Εμπειρίκου);

Κάποτε, αγαπητοί φίλοι, είναι καλό να υπάρχουν και όρια.

ΠΡΑΞΑΝΔΡΟΣ ΓΙΑ ΤΟ CHRISTOFIAS-WATCH”


Το σχόλιο μου που διαγράφηκε (μέσα στα πλαίσια των προσπαθειών των Κοπελιών για Αποκατάσταση της Δημοκρατίας):

“Παίδες,
Ευχαριστώ για την διαφήμιση!
Ήρεμα μην παρεκτρέπεστε όμως! Χάσατε τελείως το μέτρο!
Παλιά σας τέχνη κόσκινο – ελλείψει επιχειρημάτων προχωράτε σε διαβολές!!!
Παρεμπιπτόντως η φωτογραφία που βάλατε δεν είναι πορνογραφική; Για ψάξτε το λίγο – δεν θα σκανδαλίσει ανήλικους; ...
Κι αν εγώ είμαι σάτυρος και πορνογράφος ο Βασίλης ο Μιχαηλίδης που έγραψε το ποίημα του το μυλλωμένο (πριν 100 τόσα χρόνια) τι ήταν; Εκτός κι αν δεν το αναγνωρίζετε σαν δικό του... Ε, ρε υποκριτές, Γραμματείς και Φαρισαίοι!!!
[Και μέσα στα πλαίσια της Αποκατάστασης της Δημοκρατίας προχωράτε ελεύθερα να μου σβήσετε και το σχόλιο μου!]

9 Ιούλιος 2009 10:02 μμ”

“Κοπέλια” (του Christofias–Watch),
“Όσοι μας μισήσατε, ανέραστοι να μείνετε!” – τάδε άδει κι ο κομμουνιστής Διονύσης Τσακνής.

Υγιαίνετε!!!
Anef_Oriwn
Κυριακή 12/7/2009

Τετάρτη 8 Ιουλίου 2009

Ανάρτηση 35/2009 (αυστηρά κυπριακή, ποιητάρικη*, παλευτική**, μυλλωμένη*** αλλά τζιαι αιρετική) – Η “άλλη” 9η Ιουλίου του Βασίλη Μιχαηλίδη. - UPDATE!


[* ποιητάρικη – στο γνωστό ποιητικό στυλ της κυπριακής
διαλέκτου
** παλευτική – από το πάλιωμα δηλ. την πάλη
*** μυλλωμένη – ξιμαρισμένη (ακάθαρτη), με πονηρό
(ερωτικό) περιεχόμενο]

[Πολιτικά θέματα κι ανάλογες συζητήσεις φιλοξενούνται κι αλλού, γι’ αυτό κι εγώ θα περάσω σε κάτι άλλο, πιο ανάλαφρο σήμερα, κι ας είχα και πάλι την τιμητική μου στο Blog των (δήθεν) Απο(κατα)στατών της Δημοκρατίας. Εξ άλλου η δημιουργία και η παρουσία στα blogοσφαιρικά ερτζιανά του νέου blog “Το Παρατηρητήριο της Αλήθειας” ή “Η Αλήθεια έχει φωνή!” (link: http://cytruth.blogspot.com/ ), που λειτουργεί ΚΑΙ ως αντίβαρο στις ακρότητες και τις φαιδρότητες του ακατονόμαστου blog (του ιδεοληπτικού Christofias – Watch), έχει θέσει (παρά τις επί μέρους μικρο-αδυναμίες του), πάνω σε πιο οργανωμένη την αντιμετώπιση της όποιας παραπληροφόρησης αλλά και παραποίησης της αλήθειας από τους οπαδούς της μη λύσης – θα επανέλθω σε κατοπινό στάδιο για πιο πολλά και πιο αναλυτικά σχόλια].


Η 9η Ιουλίου του 1821(αύριο θα έχουμε την επέτειο της) αποτελεί μια ημερομηνία ορόσημο για τον κυπριακό ελληνορθόδοξο πληθυσμό. [Αν δεν έπεφτε σε καλοκαιρινή περίοδο δηλ. σε εποχή που τα σχολεία είναι κλειστά – λόγω των καλοκαιρινών διακοπών – ίσως και να καθιερωνόταν και ως εθνική επέτειος! Ξέρετε, δεν γίνεται να γιορτάζεται εθνική επέτειος χωρίς τη συμμετοχή της μαθητιώσας νεολαίας και χωρίς σχολικές γιορτές και παρελάσεις ...]
Την ημέρα εκείνη (στις 9 του Ιούλη του 1821) οι Οθωμανοί (που κατ’ άλλους πρέπει να ονομάζονται Τούρκοι) άρχοντες (ή κρατούντες ή/και κατακτητές) της Κύπρου κρέμασαν τους ελληνορθόδοξους (Ρωμιούς) θρησκευτικούς και λαϊκούς άρχοντες του νησιού (τον Αρχιεπίσκοπο Κυπριανό, τους τρεις μητροπολίτες κι άλλους αρχιερείς, πρόκριτους, προύχοντες και δημογέροντες) σε μια προσπάθεια τους να προλάβουν μια (πιθανή) εξέγερση του ελληνορθόδοξου πληθυσμού, κατα τα πρότυπα της Επανάστασης του Μάρτη του 1821 στο ελλαδικό χώρο (στο Μοριά και τη Ρούμελη).
[Αν δούμε τα γεγονότα εκείνα ολίγο τι αιρετικά και μέσα από τη σύγχρονη πολιτική ορολογία, θα μπορούσαμε να πούμε ότι η τότε οθωμανική εξουσία προσπάθησε μ’ ένα προληπτικό κτύπημα να προλάβει ένα “πραξικόπημα” από τη στενά συνεργαζόμενη μαζί τους ελληνορθόδοξη κάστα (την άρχουσα τάξη των Ρωμιών – των Αρχιερέων, των κοτζαμπάσηδων και των προυχόντων). Ήταν με δύο λόγια ένα ξεκαθάρισμα λογαριασμών (από μέρους των Τούρκων που σίγουρα είχαν και το πάνω χέρι ως κατακτητές) στο επίπεδο των ανώτερων δωμάτων της εξουσίας].

Ο “εθνικός” μας ποιητής, Λευκονοιτζιάτης Βασίλης Μιχαηλίδης (που γεννήθηκε κάπου γύρω στο 1850 και πέθανε το 1917) έγραψε περί τα τέλη του 19ου αιώνα το επικό (και “εθνεγερτικό”) ποίημα του “9η Ιουλίου 1821” ή αλλιώς “Το τραούδιν του Κυπριανού”, όπου (ποιητικά και τραουδιστά) περιγράφει τα τότε γεγονότα – τη θυσία (ή το ξεπάστρεμα) των κυπρίων ανωτέρων κληρικών αλλά και πολλών αρχόντων λαϊκών (κοτζαμπάσηδων, δημογερόντων, τοπικών οικονομικών παραγόντων) από τους Οθωμανούς! Στην ουσία εκείνες οι σφαγές και οι απαγχονισμοί ήταν η αιματηρή κατάληξη του παλιώματος (της πάλης) μεταξύ των τότε κυρίαρχων εξουσιαστικών καστών στην Κύπρο – των Οθωμανών Τούρκων να κρατηθούν στην εξουσία και των Ρωμιών να αναλάβουν οι ίδιοι (να κερδίσουν προς όφελος τους) την εξουσία, παρ’ όλο που ο Αρχιεπίσκοπος Κυπριανός είχε ήδη καλέσει (μετά την έκρηξη της Ελληνικής Επανάστασης και μετά από διαβούλευση με την τοπική οθωμανική εξουσία) τους ελληνορθόδοξους κύπριους να κάτσουν στ’ αυγά τους. [Ο τότε Τούρκος κυβερνήτης του νησιού Κουτσιούκ Μεχμέτ υπέβαλε στην Υψηλή Πύλη ένα κατάλογο από περίπου 500 άτομα (για εκκαθάριση) κι αφού πήρε έγκριση δεν χαρίστηκε κανενός ... Φυσικά ο εν λόγω τύπος (που ήταν άπληστος και αιμοσταγής) αποσκοπούσε και στη δήμευση ή/και στην οικειοποίηση των περιουσίων των πλουσίων κυπρίων που θα ξεπαστρεύονταν].

Χαρακτηριστικές φράσεις (απ’ εκείνο το ποίημα) που έμειναν στην ιστορία είναι:
i. “Αντάν αρτζιέψαν οι κρυφοί ανέμοι τζι' εφυσούσαν...”
ii. “… Η Ρωμιοσύνη εν φυλή συνότζιαιρη του κόσμου …”
iii. “… Σφάξε μας ούλους τζι’ ας γενή το γαίμαν μας αυλάτζιν…”
[κουβέντα με την οποία οι ελληναράδες απειλούν τους αντιπάλους τους].

[Αυτές οι φράσεις αποτελούν και σημεία αναφοράς για τους κύπριους ελληναράδες και εθνικιστές, άσχετο αν ο Μιχαηλίδης στο Ποίημα του μιλούσε για Ρωμιούς ..].

Όμως (όσο κι αν κάποιοι δεν θέλουν να το δεχτούν και να το παραδεχτούν) ο Βασίλης Μιχαηλίδης δεν έγραψε μόνο για “εθνικές” πάλες τζιαι παλιώματα, αλλά ύμνησε και τον έρωτα. Έγραψε “μιλλωμενα” (ερωτικά) τρα(γ)ουδκια (ποιήματα) όπως το “Το πάλιωμα του Βίλλου με τον Πούττον”, που θα παραθέσω πιο κάτω. Εγώ βέβηλα, αιρετικά και ιερόσυλα το ονομάζω “H άλλη 9η Ιουλίου”!
Πάντως το ποίημα δεν ενδείκνυται για ανάγνωση από σεμνότυφους, πουριτανούς, παρθενοπιπίτσες, σιγανοπαπαδιές και θεούσες ... (Που να κάτσουμε κιόλας να μιλήσουμε αναλυτικά για το περιεχόμενο του ποιήματος ... Θα μας πάρουν με τις πέτρες). Τώρα αν κοκκινίσετε ή αν ξιπυρκάσετε και λίγο διαβάζοντας το, δεν χάθηκε τζι’ ο κόσμος ... Αυτά συμβαίνουν και στα καλύτερα αγοράκια και κοριτσάκια!


"TO ΠΑΛΙΩΜΑΝ ΤΟΥ ΒΙΛΛΟΥ ΜΕ TOΝ ΠOYTTOΝ"

"O βίλλος εσηκώθηκεν μιαν νύχταν θυμωμένος,
βαρβάτος, ολοκότσσιηνος, κκεφάτος, καυλωμένος.
Τζι άννοιξεν το ρουθούνιν του πόσσιει στην τζιεφαλήν του
τζι έναν κομμάτιν σίερον έκαμεν το κορμίν του.
Τζιαι μιαν μανιέραν έπιασεν τζιαι στο πουττίν γυρίζει
τζιαι τέθκοια λόγια του λαλεί, τέθκοια το φοβερίζει:

-Πουττίν σσιηστόν, πουττίν πελλόν, εννά σε κουπανήσω
τζι ολοΐσσια στην τρύπαν σου σαν ταύρος θα ορμήσω
τζι αν έν’ τζι’ η τρύπα σου στενή, εγιώ Θα την ι-σσιήσω.
Θα σ’ αναγείρω πκιο βαθκιά, στον πάτον σου θα φτάσω
τζι εννά γαμώ τζι εννά γαμώ τζι έθθεν για να χορτάσω.

Εννά σε κάμω, ρε πουττίν, συγγνώμην να ζητήσεις,
τ’ αρτζιήδκια μου τα κρεμμαστά θα σσιύψεις να φιλήσεις
τζιαι μιαν τζιαι δκυο τζιαι τρεις φορές μιτά μου έννα χύσεις.
Όμως, πούττε, λαλώ σου το, έθθεν να σύρω πίσω,
αν δεν σε κάμω λάχανον, έθθεν να παραιτήσω,
ωσότου να μου πεις “αμάν”, ωσότου σε νικήσω.

Στον βίλλον που συνέχισεν τζιείντα καμώματά του,
o πούττος εν εβάσταξεν τζιαι τέθκοια απαντά του:


- Ρε βίλλε ανοστόπλαστε, πόσσιεις ένναν αμμάτιν,
εγίνης μου αήττητος, μεγάλον πκιον κακκάτιν.
Μα τούτα ούλα που λαλείς εγιώ εν τα στιμιάζω
τζι ούτε πως είσαι, σγοιαν λαλείς, εγιώ σε λοαρκάζω.
Τζιαι αν λαλείς πως με νικάς, έν’ κουτουρού λοούδκια,
η αλουπού στον ύπνον της θωρεί πετειναρούδκια
Εγιώ τωρά σε προκαλώ το έργον σου ν’ αρχίσεις,
να δούμεν αν, όπως λαλείς, βίλλε, θα με νικήσεις.

O βίλλος εσηκώθηκεν τζι άρτζιεψεν τον αγώνα,
πάνω στον πούττον στάθηκε σγοιαν να ‘τουν μια κολόνα.
Τζείν’ η κκελλέ εγίνηκεν κότσιηνη πομιλόρι,
φτάννει στην τρύπαν του πουτιού τζαι μπαίννει με το
ζόρι.

Τραβά βαθκιά ούλλος χαράν, στον πάτον του πεζεύκει,
τζιαι που του άρεσεν πολλά άρτζιεψεν να χορεύκει.
Δώσ’ του χορόν τζιαι άππηον, σαν να ‘τουν μεθυσμένος,
τον πούττον ενεκάτσιασεν, ο τρισκαταραμένος.
O πούττος εσιώπησεν - με σσιόνιν, με χαλάζι! -
του βίλλου τες παλλικαρκές θωρεί τζιαι κάμνει χάζι.


O βίλλος άμα έκαμεν τζιείντα καμώματά του,
μέσα στον πούττον άρτζιεψεν τζιαι τα ξεράματά του.
Που τα πολλά τα ξερατά, εγίνην χλωμιασμένος
τζι απού ‘τουν σγοιαν το σίδερον, βαρβάτος, καυλωμένος, ήρτεν τζι’ εγίνην μια μπουτσσιά, χλωμός τζιαι μαραμμένος.
Από τον πούττον έβκηκεν τζι’ εστάθην ντροπιασμένος,
μες στο πετσίν του κρύφτηκεν, σαν γέρος ποσταμένος.

Ο πούττος τζιείνην την στιγμήν γελά τζιαι χαχχανίζει,
του βίλλου τέθκοια του λαλεί, τέθκοια του μουρμουρίζει:


-Ελα, ρε βίλλε, καρτερώ, ξανάμπα στο τρυπίν μου,
χόρεψε, σούστου όσο μπορείς, ν’ αναπαυτεί η ψυσσιή μου.
Είντα ‘ν’ που έπαθες τωρά τζιαι είσαι σαν σκοτωμένος,
είδες είντα ‘ν’ που σου 'λεα, πως θα ‘φκεις νικημένος;

Εγιώ ρε βίλλε, σατανά, μονόμματε, σακκάτη,
φτάννει να θέλω που καρκιάς, να βάλω το γινάτι
τζιαι δέκα βίλλους σαν εσέν μπορώ να τους νικήσω
τον έναν πίσω τ’ αλλουνού τζι’ έθθα το χαπαρίσω.

Ο βίλλος που την αντροπήν έμεινεν μουρρωμένος,
σγοιαν το παιξούμενον πουλλίν, ήταν ο καημένος.
Τζιείντο πολλύν φουμίσιν του καπνός τζιαι διαλύθην
τζιαι έκαμεν παραδοχήν ότι πως ενικήθην.

Οι πρωτινοί λαλούσασιν ο πούττος πως έν’ κάστρον,
πιάννει το βίλλον που το φτιν τζαι παίρνει τον στον μάστρον.
Οταν γεράσ’ ο άδρωπος, ο βίλλος πεθανίσκει,
ο πούττος όπως ήταν πριν τζιαι στα στερνά μεινίσκει.

Η ιστορία ετέλειωσεν, το νόημα έν’ τούτον:
προσέχετε τον βίλλον σας, κοπέλλια που τον πούττον.
Δέκα φορές απανωτά τον πούττον να γαμήσεις,
ποττέ μεν βάλεις κατά νουν πως έννα τον γιρτίσεις,
την θάλασσαν με μίαν ποτσούν μπορείς να ξηντιλήσεις;"

Λεμεσός 1916


Σημειώσεις και ερωτήματα:

1. Απολογούμαι στους εξ Ελλάδος τυχόν αναγνώστες του Blog (και δη του post αυτού) αλλά δυστυχώς δεν υπάρχει χρόνος για μεταφράσεις. (Εξ άλλου αν το ποίημα γραφτεί στην καθομιλουμένη θα χάσει κι από την αξία του). Απλώς να πω ότι ο τίτλος του ποιήματος (“τραουδκιού” στην κυπριακή) σε ελεύθερη μετάφραση θα ήταν “Η πάλη του Πούτσου με το Μουνί”!


2. Ξέρει κανένας να μας πει “πόθεν έρχεται” η λέξη “Βίλλος”;

Anef_Oriwn
Τετάρτη 8/7/2008



UPDATE – Προσθήκη (9/7/2009):

Οι κομπλεξικοί, οι μούχλες και εμμονοκαταθλιπτικοί Επίτροποι στο ακατονόμαστο blog των (δήθεν) Απο(κατα)στατών της Δημοκρατίας έκαναν ειδική ανάρτηση για να ασχοληθούν με το συγκεκριμένο αυτό εδώ δικό μας post (link: http://christofias-watch.blogspot.com/2009/07/blogs.html).


Αντί ν' ασχοληθούν με την ουσία του κείμενου μου και του (μυλλωμένου) ποιήματος του Βασίλη Μιχαηλίδη, κάνουν πως δεν το βλέπουν ή πως δεν το ‘γραψε ο εν λόγω ποιητής. Εκτός από “ηλικιακό” ρατσιστή (μήπως ηλιακό θέλουν να πουν τελικά γιατί νομίζουν ότι πολεμώ τους ηλιακούς – θερμοσίφωνες – όπως ο Δον Κιχώτης πολεμούσε τους ανεμόμυλους;), τώρα ΜΕ καλούν και “Σάτυρο-Διαστροφικό” γιατί ανάρτησα το (μυλλωμένο)ποίημα του Βασίλη Μιχαηλίδη!!!

Σίγουρα χάννει η παττίχα των Κοπελιών!
Πάντως τους ευχαριστώ για την διαφήμιση που μου κάνουν!
Όμως έχουν χάσει τελείως το μέτρο!

Φυσικά παλιά τους τέχνη κόσκινο – ελλείψει επιχειρημάτων προχωρούν σε χαρακτηρισμούς!!!
Πως την λέγανε (οι ίδιοι) αυτή την τακτική; "Ad hominem"; Δηλ. η “επιχειρηματολογία” συνίσταται στην ανταπάντηση σε κάποιο επιχείρημα μέσω άμεσης προσβολής προς το πρόσωπο που το διετύπωσε ... Σχίζουν από δημοκρατία τα “Κοπέλια” οι Απο(κατα)στάτες!

Μια απορία: Αν τελικά εγώ είμαι σάτυρος και πορνογράφος, ο Βασίλης ο Μιχαηλίδης που έγραψε το ποίημα του το μυλλωμένο (πριν 100 τόσα χρόνια) τι ήταν; Εκτός κι αν δεν δέχεστε ή δεν αναγνωρίζετε ότι το ποίημα είναι δικό του... Ε, ρε υποκριτές, Γραμματείς και Φαρισαίοι!!!

Anef_Oriwn
9/7/2009


Κυριακή 5 Ιουλίου 2009

Ανάρτηση 34/2009 (αμερικανική και πολιτικο-ιστορική, αλλά και ονδουριανή) – Μια συνέντευξη με τον Howard Zinn! (“All dogs, One Generation”?)

Ένα (πρόσφατο και σύντομο) post στο Blog του DukeZappa (link: http://dukezappagr.blogspot.com/2009/06/blog-post_30.html) με θέμα την εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ (και του νέου Προέδρου, του Ομπάμα) και το πραξικόπημα στην Ονδούρα, με ώθησαν να αναζητήσω στα “συρτάρια” του computer μου και να αναδημοσιεύσω από την “Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία” (της Κυριακής 15 του Μάρτη 2009) μια συνέντευξη του αμερικανού (βετεράνου) Αριστερού συγγραφέα Howard Zinn με θέμα την πολιτική Ομπάμα. (Link: http://www.enet.gr/online/online_text/c=111,dt=15.03.2009,id=12492756). (Τούτο με διευκολύνει κιόλας στο να κάνω άμεσα και χωρίς καθυστερήσεις νέα ανάρτηση - μια και δεν έχω το χρόνο να γράψω κάτι δικό μου).

Στον Zinn αφιέρωσα άλλη μια ανάρτηση (link: http://aneforiwn.blogspot.com/2008/09/25.html), όπου παράθεσα αποσπάσματα από τον επίλογο του βιβλίου του, “Ιστορία του λαού των Ηνωμένων Πολιτειών” (από τις εκδόσεις “Αιώρα”, 2008). Πιστεύω ότι και τα όσα λέει κι εδώ είναι άκρως ενδιαφέροντα.

[Εδώ θα παραθέσω πρώτα το σχετικό με το θέμα κείμενο του Zappa, κι απολογούμαι που δεν έχω ζητήσει την άδεια του:

Tuesday, June 30, 2009
Οι πρόεδροι αλλάζουν, η εξωτερική πολιτική;
Φαίνεται ότι παρά τον νέο πρόεδρο, τα παλαιά ήθη ανθούν στη Γουάσινγκτον. Εδώ και κάμποσες μέρες στην Ονδούρα γίνεται ένα ακόμη πραξικόπημα. Ο λόγος είναι ένας πρόεδρος που ίσως να μοιάζει με τον Τσάβες, ίσως και όχι. Ο πρόεδρος θέλει να προωθήσει μεταρρυθμίσεις, οι αμερικανόφιλοι στρατηγοί όμως όχι, παρά το γεγονός ότι μόνο ο πρόεδρος έχει ερείσματα στον λαό. Θυμίζει κάτι. Ναι, στο ίδιο έργο θεατές, από την εποχή που η CIA εγκαθιστούσε τον Σομόζα στο Ελ Σαλβαδόρ
[*ΔΙΟΡΘΩΣΗ: ο Σομόζα ήταν δικτάτορας στην Νικαράγουα (και όχι στο Ελ Σαλβαντορ) και ανατράπηκε από το ένοπλο απελευθερωτικό κίνημα των Σαντινίστας το 1979 – ευχαριστώ τον Ψυχίατρο για τη διόρθωση] και μια σειρά άλλους δικτάτορες της αρεσκείας των ΗΠΑ σε όλη τη Λατινική Αμερική. Να δω τώρα όλους τους δημοκράτες που μέχρι χτες ήταν λαλίστατοι στα του Ιράν.

Υ.Γ. Με θλίβει ο χαμός της, συνομήλικης μου, Νέντα. Δυστυχώς ο θρησκευτικός φανατισμός οπλίζει εύκολα το χέρι του κάθε διεστραμμένου μαλάκα. Όμως, πρέπει να κοιτάξουμε τα των δικών μας Μουλλάδων, εκεί στην Ελλαδική και Κυπριακή Εκκλησία
Posted by zappa at 5:23 AM”].

[Ακολουθεί η συνέντευξη]:

“ Ομπάμα δεν θα τολμήσει”
(Συνέντευξη στον Χρόνη Πολυχρονίου).

Ο Χάουαρντ Ζιν, ομότιμος καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Βοστόνης, είναι ιστορικός, πολιτικός επιστήμονας, θεατρικός συγγραφέας και ακτιβιστής -μία από τις πλέον εξέχουσες φυσιογνωμίες της «άλλης Αμερικής».

ΧΑΟΥΑΡΝΤ ΖΙΝ
*Το βιβλίο του “Η ιστορία του λαού των Ηνωμένων Πολιτειών”, μια ριζοσπαστική προσέγγιση της ιστορίας των ΗΠΑ, έχει πουλήσει δύο εκατομμύρια αντίτυπα και έχει μεταφραστεί σε δεκάδες γλώσσες.
*Μεγάλη επιτυχία έχουν επίσης και τα θεατρικά του έργα. Σήμερα, σε ηλικία 87 ετών, ο Χάουαρντ Ζιν παραμένει ένας πολιτικά ενεργός πολίτης και διανοούμενος, δίχως το ελάχιστο δείγμα κούρασης ή απαισιοδοξίας για το μέλλον.

Η συνέντευξη:

* Ο Ομπάμα βρίσκεται στον Λευκό Οίκο περίπου 50 μέρες και, κατά γενική ομολογία, έχει τεράστια προβλήματα να αντιμετωπίσει. Συμφωνείτε σε κάτι από τις δημόσιες τοποθετήσεις του και την πολιτική της κυβέρνησής του;

- Ο Ομπάμα είχε κάνει μερικές πολλά υποσχόμενες δηλώσεις, για το πόσο τολμηρός και θαρραλέος θα είναι στην επίλυση των μεγάλων προβλημάτων της χώρας. Εχει κινηθεί προς τη σωστή κατεύθυνση, με το κράτος να παίζει έναν πιο δραστήριο ρόλο στην οικονομία, δημιουργώντας θέσεις εργασίας, ρυθμίζοντας το τραπεζικό σύστημα, φορολογώντας περισσότερο τους υπερ-πλούσιους και λιγότερο τους υπόλοιπους πολίτες. Αλλά οι διαστάσεις της τρέχουσας κρίσης απαιτούν περισσότερα απ’ ό,τι έχει έως τώρα κάνει (το εγχείρημα του μεγάλου κράτους προβάλλεται πλέον ως επιτακτική ανάγκη), απαιτούν απ' αυτόν να είναι πιο τολμηρός και στην εσωτερική και στην εξωτερική πολιτική της χώρας. Μέχρι τώρα, όμως, δεν έχει δείξει τη διάθεση να προχωρήσει σε κάτι τέτοιο.

* Σε μια από τις εβδομαδιαίες ομιλίες του, ο Ομπάμα αναφέρθηκε με σκληρά λόγια στις ομάδες «ειδικών συμφερόντων». Φάνηκε ειλικρινής, αλλά έχει την πολιτική ισχύ για να χαλιναγωγήσει τη δύναμη των διαφόρων λόμπι;

- Όλοι οι πολιτικοί λένε ότι είναι ενάντια στις ομάδες ειδικών συμφερόντων. Ουσιαστικά είναι ενάντια στα λόμπι που δεν συμπαθούν και υπέρ αυτών που συμπαθούν. Ο Ομπάμα δεν είναι διαφορετικός - αν και η ρητορική του είναι εξαιρετική. Θα αμφισβητήσει, λόγου χάρη, τα λόμπι ενάντια στις αμβλώσεις, αλλά δεν θα αμφισβητήσει ποτέ το ισραηλινό λόμπι.

* Σε μια παλιά συνέντευξή σας είχατε χαρακτηρίσει τη Χίλαρι Κλίντον μιλιταρίστρια. Θα λέγατε ότι ο Ομπάμα είναι λιγότερο μιλιταριστής και από τον Μπους και από την υπουργό Εξωτερικών;

- Ο Ομπάμα είναι σίγουρα λιγότερο μιλιταριστής από τον Μπους, και ναι, λιγότερο μιλιταριστής από την Κλίντον. Αυτή ψήφισε υπέρ του πολέμου στο Ιράκ και ο Ομπάμα δεν το έκανε. Ωστόσο, είναι μιλιταριστής: δεν έχει εκφράσει προθέσεις για σημαντικές περικοπές στον στρατιωτικό προϋπολογισμό και για το κλείσιμο στρατιωτικών βάσεων, που ξεπερνούν τις 730 σε όλο τον κόσμο. Θα διατηρήσει 50.000 στρατιώτες στο Ιράκ, ακόμα και αν αποσύρει τα περισσότερα στρατεύματα σε 16 μήνες από τώρα. Παραλλήλως, στέλνει περισσότερο στρατό στο Αφγανιστάν. Επίσης, πριν καλά - καλά εισέλθει στο Λευκό Οίκο, ενέκρινε την εκτόξευση τηλεκατευθυνόμενων πυραύλων στο Πακιστάν, που είχαν ως αποτέλεσμα να σκοτωθούν αρκετοί πολίτες.

* Ποια είναι η άποψή σας για το σχέδιο του Ομπάμα για το Ιράκ;

- Είναι ένας άθλιος συμβιβασμός. Ο Ομπάμα προσπαθεί να κατευνάσει το ειρηνιστικό κίνημα και να ικανοποιήσει ταυτόχρονα αυτούς που τάσσονται υπέρ της κατοχής του Ιράκ. Όχι μόνο θα αφήσει στο Ιράκ 50.000 στρατιώτες, αλλά δεν έκανε κανένα λόγο για τους δεκάδες χιλιάδες μισθοφόρους που βρίσκονται στο Ιράκ. Ο Ρίτσαρντ Νίξον άρχισε να αποσύρει τα στρατεύματα από το Βιετνάμ όταν είδε να μεγαλώνει το αντιπολεμικό αίσθημα στη χώρα. Αλλά την ίδια στιγμή εισέβαλε στην Καμπότζη και στο Λάος. Είναι παλιό πολιτικό κόλπο αυτό -κάνεις παραχωρήσεις με το ένα χέρι και χτυπάς με το άλλο. Η διατήρηση των στρατευμάτων στο Ιράκ δεν έχει νόημα και είναι επικίνδυνη. Τα αμερικανικά κατοχικά στρατεύματα δεν έχουν σταματήσει τη βία -αντιθέτως, η κατοχή έχει εξάψει τη βία στην περιοχή.

* Ήσασταν ένας από τους κύριους πρωταγωνιστές στο κίνημα για τα πολιτικά δικαιώματα των μαύρων στη δεκαετία του '50 και του αντιπολεμικού κινήματος τη δεκαετία του '60. Οι ΗΠΑ ήταν τότε μια ρατσιστική κοινωνία και μια ταυτόχρονα ιμπεριαλιστική δύναμη, με τη βία να βρίσκεται στο επίκεντρο της λειτουργίας του πολιτικού συστήματος, τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό. Είναι σήμερα οι ΗΠΑ μια λιγότερο βίαιη χώρα;

- Όχι. Οι ΗΠΑ συνεχίζουν να συμμετέχουν στη βία στο διεθνές προσκήνιο, με κατοχικά στρατεύματα σε δύο χώρες. Στο εσωτερικό της χώρας, και ενώ δεν έχουμε τη βία του ρατσισμού στο Νότο που είχαμε πριν το κίνημα για τα πολιτικά δικαιώματα των μαύρων, η κουλτούρα του έθνους παραμένει αγκιστρωμένη στη βία. Ένας τεράστιος αριθμός ανθρώπων κατέχει όπλα και τα βίαια κακουργήματα που διαπράττονται στη χώρα είναι πολύ περισσότερα απ' αυτά που διαπράττονται αλλού. Νομίζω ότι τα δύο εκατομμύρια άνθρωποι που είναι έγκλειστοι στις φυλακές - ο μεγαλύτερος αριθμός πληθυσμού φυλακισμένων στον κόσμο- είναι επίσης δείγμα μιας βίαιης κοινωνίας. Γιατί οι φυλακές είναι βίαιοι χώροι.

* Υπάρχει, άραγε, οποιαδήποτε πιθανότητα ο Τζορτζ Μπους και η «συμμορία» του να δικαστούν μια μέρα ως εγκληματίες πολέμου;

- Αμφιβάλλω. Αυτό μπορεί να γίνει μόνο από την κυβέρνηση του Ομπάμα και ο Ομπάμα δεν πρόκειται να κάνει ποτέ ένα τόσο τολμηρό βήμα. Παρά τη ρητορική του, δεν είναι τολμηρός, αλλά επιφυλακτικός, που κοιτάζει γύρω του να δει ποιος τον υποστηρίζει πριν κάνει την όποια κίνηση, αντί να αποφασίζει να κάνει το σωστό και ύστερα να χτίσει τη στήριξη που χρειάζεται. Με δεδομένη τη δύναμη του προέδρου στον επηρεασμό της κοινής γνώμης.

* Πίσω στη δεκαετία του ‘50. Διδάξατε σε ένα ιστορικά μαύρο πανεπιστήμιο στον Νότο, σε μια εποχή που ο φυλετικός διαχωρισμός ήταν ακόμα κοινωνικός κανόνας. Εγώ δίδαξα σε ένα ιστορικά μαύρο πανεπιστήμιο στον Βορρά για αρκετά χρόνια τις δεκαετίες του ‘80 και του ‘90, σε μια εποχή που πολλοί Αφρο-αμερικανοί, βιώνοντας τη ματαίωση του οράματος περί ισότητας στην αμερικανική κοινωνία, επιδίωξαν την πολιτιστική και κοινωνική τους απομάκρυνση από τη λευκή κοινωνία. Ποια είναι η σημερινή κατάσταση στις ΗΠΑ μεταξύ λευκών και μαύρων;

- Δεν έχω αμφιβολία ότι οι σχέσεις μεταξύ λευκών και μαύρων στις ΗΠΑ σήμερα είναι καλύτερες απ’ ό,τι ήταν πριν από πενήντα χρόνια ή κι από ότι ήταν πριν από είκοσι χρόνια. Έχουμε περισσότερους διαφυλετικούς γάμους, περισσότερους μαύρους στην τηλεόραση και στα μέσα γενικότερα. Πολλοί λευκοί σ' αυτή τη χώρα έμαθαν από τα χρόνια του κινήματος για τα πολιτικά δικαιώματα των μαύρων. Η εκλογή του Ομπάμα είναι σημάδι του πόσοι πολύ λευκοί είναι πρόθυμοι να ψηφίσουν έναν μαύρο. Αυτό δεν θα συνέβαινε πριν από 50 χρόνια. Εντούτοις, υπάρχει ένταση. Υπάρχει ακόμα ρατσισμός. Υπάρχει θεσμικός ρατσισμός στο χώρο εργασίας, στις γειτονιές, εξαιτίας των οικονομικών ανισοτήτων μεταξύ λευκών και μαύρων.

* Πέραν του ότι έφυγε ο Μπους από την εξουσία και ήρθε ο Ομπάμα, μπορείτε να αναφέρετε μερικές πρόσφατες θετικές εξελίξεις στην αμερικανική κοινωνία και την πολιτική;

- Πιστεύω ότι υπάρχει μεγάλη αποδοχή στην ιδέα της σεξουαλικής ισότητας και της σεξουαλικής ελευθερίας, συμπεριλαμβανομένων και των δικαιωμάτων των ομοφυλοφίλων και των λεσβιών. Πιστεύω ότι οι πόλεμοι του Μπους άφησαν πίσω τους μια αντιπολεμική παράδοση. Πιστεύω επίσης, ότι τώρα υπάρχει μεγαλύτερη ανησυχία για την αύξηση της θερμοκρασίας στον πλανήτη και την επιδείνωση του περιβάλλοντος. Βλέπουμε πολλά ντοκιμαντέρ με θέματα την ειρήνη και την κοινωνική δικαιοσύνη. Το Ίντερνετ έχει δημιουργήσει τη δυνατότητα ταχείας οργάνωσης γύρω από κοινά θέματα. Όλα αυτά είναι πολύ θετικές εξελίξεις.

*Γιατί νομίζετε ότι το βιβλίο σας «Η ιστορία του λαού των Ηνωμένων Πολιτειών» είχε τόσο μεγάλη επιτυχία;

-Εμφανίστηκε σε μια κρίσιμη ιστορική στιγμή, όταν τα κινήματα του ‘60 και του ‘70 είχαν προκαλέσει μια αποστροφή ενάντια στην ορθόδοξη αφήγηση της ιστορίας, η οποία δεν αντικατόπτριζε το είδος των αγώνων που οι άνθρωποι βίωσαν σ' αυτά τα κινήματα. Τα κινήματα αυτά υπογράμμισαν το ρόλο και τη συμβολή των μαύρων, της κοινωνικής διαμαρτυρίας και της απείθειας κατά της αρχής. Αυτά τα στοιχεία έλειπαν σε μεγάλο βαθμό από την παραδοσιακή διδασκαλία της ιστορίας. Έτσι, το βιβλίο μου απευθύνθηκε στη δίψα των ανθρώπων για ένα νέο είδος ιστορίας, με αντι-συμβατικό σημείο αναφοράς, με το πνεύμα της διαμαρτυρίας, το πνεύμα που εμψύχωσε τα κινήματα του '60 και του '70.

* Τα θεατρικά σας έργα, με έντονο πολιτικό περιεχόμενο, έχουν επίσης μεγάλη επιτυχία σε μια κοινωνία που για πολλούς που ζουν έξω από τις ΗΠΑ θεωρείται ουσιαστικά συντηρητική. Πώς θα το σχολιάζετε;

- Είναι λάθος να αποκαλεί κανείς τις ΗΠΑ απλώς μια συντηρητική κοινωνία. Έχει σκληροπυρηνικούς συντηρητικούς και σκληροπυρηνικούς αριστερούς. Αλλά επίσης μια μεγάλη κατηγορία ανθρώπων που βρίσκονται στο κέντρο και είναι ανοιχτοί σε νέες πληροφορίες και νέους τρόπους για να βλέπουν τον κόσμο. Αυτός είναι ο λόγος, προς έκπληξη σχεδόν όλων, που το βιβλίο μου για την αμερικανική ιστορία έχει πουλήσει δύο εκατομμύρια αντίτυπα. Αυτός είναι ο λόγος που το θεατρικό μου έργο “Ο Μαρξ στο Σόχο” - φανταστείτε ένα έργο για τον πατέρα του κομμουνισμού, υποθετικά εχθρό της Αμερικής- «παίζεται» σε πάνω από διακόσια θέατρα στις ΗΠΑ και εισπράττει χειροκροτήματα και επιδοκιμασία.

* Για δεκαετίες τώρα ταξιδεύετε, δίνετε διαλέξεις, συμμετέχετε στα πολιτικά και πολιτιστικά δρώμενα. Υπάρχει νοσταλγία για το παρελθόν;

- Όχι νοσταλγία. Πάντως κοιτάζω πίσω στις εμπειρίες μου στα διάφορα κινήματα που έχω συμμετάσχει και μου δίνουν ελπίδα για το μέλλον.


Υστερόγραφο – προσθήκη για το πραξικόπημα στην Ονδούρα:

[Δυο λόγια θα πω και για το πραξικόπημα στην Ονδούρα – έτσι θα βγει αληθινός κι ο σχολιογράφος AnathemaSe (link: http://www.blogger.com/profile/04579586074719346800) που σε σχόλιο του στο προηγούμενο Post είπε: “… re anef pistefko to epomeno sou a8ro en nan pano sto pra3ikopima stin ondoura …”. Δεν κατάλαβα με τι πνεύμα το είπε αυτό, αλλά ευκαιρίας δοθείσης είπα αν μην του χαλάσω χατίρι – να μη μείνει και παραπονημένος].
Η Ονδούρα είναι χώρα της Κεντρικής (“Λατινικής” – σε πολλούς δεν αρέσει αυτός ο όρος) Αμερικής με έκταση 112000 τετρ. χιλιόμετρα (δηλ. είναι λίγο μικρότερη από την Ελλάδα) και πληθυσμό 7,5 εκατομμύρια με τη συντριπτική πλειοψηφία να ζει στη φτώχεια και την ανέχεια. Βρέχεται στα βόρεια από την Καραϊβική Θάλασσα, στα νότια από τον Ειρηνικό Ωκεανό και συνορεύει με την Γουατεμάλα στα δυτικά, το Ελ Σαλβαντόρ στα νοτιοδυτικά και τη Νικαράγουα στα ανατολικά και νοτιοανατολικά.

Δεν χρειάζεται κάποιος αν έχει και πολύ νου, να είναι βαθιά διαβασμένος ή να έχει ψηλό πολιτικό κριτήριο για να αντιληφτεί και να καταλάβει τι έγινε και τι γίνεται σ’ αυτή τη χώρα αν και τούτη βρίσκεται στην άλλη άκρη του κόσμου. Η Κεντρική και Νότια Αμερική ανέκαθεν υπήρξαν η “πίσω αυλή” των ΗΠΑ. Οι χώρες αυτές υπήρξαν διαχρονικά αντικείμενα άγριας εκμετάλλευσης από τους βορειοαμερικάνους και καταλήστευσης του φυσικού πλούτου των χωρών αυτών.

Τα τελευταία χρόνια ένας άλλος αέρας άρχισε να φυσά στην περιοχή καθώς σε μια σειρά από χώρες εκλέγηκαν αριστεροί Πρόεδροι και τη διακυβέρνηση ανέλαβαν αριστερές ή αριστερίζουσες κυβερνήσεις με πιο δυναμικές αυτές της Βενεζουέλας (με τον Ούγκο Τσιάβεζ), της Βολιβίας (με τον Έβο Μοράλες) και της Νικαράγουας (με τον Ντανιέλ Ορτέγκα).

Στην Ονδούρα από το Φεβράρη του 2006 ανέλαβε την Προεδρία (μετά που κέρδισε τις εκλογές) ο Μανουέλ Σελάγια, ο οποίος προερχόταν από το συντηρητικό Φιλελεύθερο Κόμμα. Οι διακηρύξεις του Προέδρου για καταπολέμηση της φτώχειας και του αναλφαβητισμού και η δρομολόγηση αλλαγών στο Σύνταγμα (που σίγουρα δεν βολεύουν την εγχώρια ολιγαρχία και τις πολυεθνικές στην Ονδούρα) οδήγησαν στην προετοιμασία (εδώ και καιρό φαίνεται) και εκδήλωση πραξηκοπηματος από το Στρατό. (Ας μην ξεχνάμε ότι η χώρα χρησιμοποιούνταν για χρόνια ως βάση εφόρμησης των αμερικανικών δυνάμεων και κυρίως των παραστρατιωτικών ομάδων, όπως οι “Κόντρας”, ενάντια σε άλλες χώρες της περιοχής).

Πριν μερικές μέρες στρατιωτικοί “απήγαγαν” τον Σελάγια και τον μετέφεραν σε βάση της πολεμικής αεροπορίας και με στρατιωτικό αεροσκάφος μεταφέρθηκε στο Σαν Χοσέ, πρωτεύουσα της Κόστα Ρίκα.

Ωστόσο, χιλιάδες κόσμου έχουν αντιδράσει στο πραξικόπημα κι έχουν βγει στους δρόμους, στήνοντας οδοφράγματα. Τι θα γίνει στο τέλος εξαρτάται από το πόσο αδίστακτοι είναι οι στρατιωτικοί αλλά και από την αντίσταση που θα προβάλει ο κόσμος αλλά κι από την έμπρακτη αλληλεγγύη προς τη χώρα από άλλες χώρες της περιοχής.

Anef_Oriwn
Κυριακή 5/6/2009