Σάββατο 27 Ιουνίου 2009

Ανάρτηση 33/2009 [(εκ)παιδευτική, πανεπιστημιακή, ΟΕΛΜΕΚική] – “Για την ΟΕΛΜΕΚ (και μόνο) ρε γαμώτο!!!

Επειδή το κείμενο της σημερινής μου ανάρτησης είναι ιδιαίτερα επικριτικό και καυστικό για τους Εκπαιδευτικούς (στην ουσία για τις μεθοδεύσεις και πρακτικές της ηγεσίας της Οργάνωσης τους), θα ήθελα εξ αρχής (δηλ. από την αρχή αλλά και από θέσεις αρχής), να διευκρινίσω (για την αποφυγή τυχόν παρεξηγήσεων) ότι ΔΕΝ είμαι προκατειλημμένος σε βάρος των Εκπαιδευτικών, ΔΕΝ διακατέχομαι από εχθρικά αισθήματα και ούτε διάκειμαι αρνητικά ή με αντιπάθεια προς αυτούς και το έργο τους, παρ’ όλο που αποτελούν μια έντονα εσωστρεφή επαγγελματική ομάδα και νομίζουν ότι τα πάντα περιστρέφονται γύρω απ’ αυτούς! Θα ήθελα μάλιστα να δηλώσω και να τονίσω ότι (παρ’ όλες τις εκκεντρότητες και παραξενιές και μικροπρέπειες που χαρακτηρίζουν τον κλάδο των Εκπαιδευτικών) προσωπικά τρέφω μια ιδιαίτερη συμπάθεια προς αυτούς (πρωτίστως προς τους Καθηγητές Μέσης Εκπαίδευσης). Τούτο δεν οφείλεται μονό στο ότι είναι επιφορτισμένοι και απασχολούνται με το δύσκολο (ιδιαίτερα αυτές τες χαλεπές εποχές) έργο της διαπαιδαγώγησης και επιμόρφωσης των παιδιών μας, αλλά πρώτα τζιαι κύρια γιατί εδώ και ΠΟΛΛΑ ΧΡΟΝΙΑ μοιράζομαι με ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟ, το ίδιο σπίτι, το ίδιο κρεβάτι, συχνά και το ίδιο αυτοκίνητο και γενικά έχουμε το ίδιο πουτζιήν, ανταλλάσσουμε και μοιραζόμαστε και σκέψεις και απόψεις - κάποτε συμφωνούμε, ίσως πιο συχνά να διαφωνούμε, (τούτο έχει και πιο πολύ action), ιδιαίτερα για τις στάσεις, νοοτροπίες και συμπεριφορές της κάστας των Εκπαιδευτικών!

Μ’ όλη λοιπόν την αγάπη, την εκτίμηση και το σεβασμό προς τους αγαπητούς κι αγαπημένους Εκπαιδευτικούς, είμαι πλέον πεπεισμένος ότι η ηγεσία της Οργάνωσης τους (της ΟΕΛΜΕΚ) έχει ξεφύγει τελείως! Έχει χάσει την ψυχραιμία της (ίσως να αισθάνεται και ανασφάλειες) και συμπεριφέρεται σαν ένα κακοφανισμένο και πικκαρισμένο κακομαθημένο κοπελλούιν. Οι προτεινοί θυμόσοφα ελαλούσαν “αν μεν 'φελάς, φοέριζε”!


Όσοι δεν διαβάσατε την προχτεσινή τους ανακοίνωση με τις αποφάσεις τους “για την απόφαση της Συγκλήτου του Πανεπιστημίου Κύπρου για εισδοχή σε αυτό με διεθνείς εξετάσεις (GCE)”, ΧΑΣΑΤΕ! Θα την παραθέσω αμέσως πιο κάτω για να πάρετε ένα δείγμα του ύφους και του τρόπου σκέψης και αντίδρασης της σημερινής ηγεσίας των Καθηγητών.
(Σημ.: Οι υπογραμμίσεις και οι χρωματισμοί είναι δικοί ενώ μέσα σε αγκύλες [...]
και με κόκκινα γράμματα υπάρχουν σύντομα δικά μου σχόλια):

Απόφαση Κ.Δ.Σ. της ΟΕΛΜΕΚ στις 25 Ιουνίου 2009 για την απόφαση της Συγκλήτου του Πανεπιστημίου Κύπρου για εισδοχή σε αυτό με διεθνείς εξετάσεις (GCE):

“Το Κεντρικό Διοικητικό Συμβούλιο της ΟΕΛΜΕΚ, το οποίο συνήλθε σήμερα σε έκτακτη συνεδρία του, αφού μελέτησε τη χθεσινή απόφαση του Πανεπιστημίου Κύπρου για εισαγωγή σ’ αυτό μαθητών με πιστοποιητικά GCE, αποφάσισε τα εξής:

Καταδικάζει κατά τον πιο έντονο τρόπο τη χθεσινή απόφαση της Συγκλήτου του Πανεπιστημίου Κύπρου, η οποία αποτελεί μνημείο πρόκλησης και περιφρόνησης κατά της κυπριακής κοινωνίας και ιδιαίτερα κατά της Βουλής των Αντιπροσώπων.
[“Όποιος εν αντρεπεται ο κόσμος εν δικός του”]!

Χθες η Σύγκλητος του Πανεπιστημίου Κύπρου απέδειξε ότι λειτουργεί πέρα από τις βασικές αρχές του δημοκρατικού πολιτεύματός μας και νιώθει ότι μπορεί ετσιθελικά να επιβάλλει στην κυπριακή κοινωνία τις δικές της αντιλήψεις. Χθες η Σύγκλητος απέδειξε ότι ούτε ήθος διαθέτει ούτε τον αναγκαίο σεβασμό προς τα συντεταγμένα όργανα της Πολιτείας μας.
[Ενώ εσείς είσαστε μια χαρά δημοκράτες]!
Το ΚΔΣ καταδικάζει επίσης την όλη συμπεριφορά του Υπουργού Παιδείας και Πολιτισμού, ο οποίος ουσιαστικά στην τελευταία συνεδρία της Επιτροπής Παιδείας της Βουλής με τις δηλώσεις του προέτρεπε τη Σύγκλητο του Πανεπιστημίου να προχωρήσει στις μονομερείς της αποφάσεις. Για την απόφαση της Συγκλήτου τεράστια ευθύνη φέρει ο ίδιος ο υπουργός και οι όλοι χειρισμοί του. [Εν δυνατόν ο Υπουργός να κόψει έξω που τες επικρίσεις τους;]

Η ΟΕΛΜΕΚ καλεί την Κοινοβουλευτική Επιτροπή Παιδείας στην αυριανή συνεδρία της να θέσει φραγμό στις μονομερείς και ετσιθελικές αποφάσεις της Συγκλήτου του Πανεπιστημίου. Θεωρούμε ότι η Βουλή των Αντιπροσώπων, σεβόμενη τον εαυτό της αλλά και τα δημοκρατικά θέσμια θα πρέπει να προχωρήσει στην ψήφιση του Κανονισμού Περί Εισαγωγής στα Δημόσια Πανεπιστήμια με Ειδικά Κριτήρια, παραπέμποντας έτσι το θέμα της εισαγωγής με διεθνείς εξετάσεις (GCE) σε διάλογο εντός του 2009 με την εμπλοκή όλων των μερών. Ο διάλογος θα πρέπει να ενταχθεί στα πλαίσια της διαμόρφωσης ενός ενιαίου συστήματος πρόσβασης και θα πρέπει να έχει συγκεκριμένο καταληκτικό χρονοδιάγραμμα.

Η ΟΕΛΜΕΚ θεωρεί ότι η όλη συμπεριφορά του Υπουργού Παιδείας και Πολιτισμού και της Συγκλήτου του Πανεπιστημίου Κύπρου καταδεικνύει την πλήρη περιφρόνησή τους προς τις διαδικασίες του διαλόγου και του σεβασμού των εκπαιδευτικών εταίρων και αποφασίζει τα εξής:

1) Την αποχώρηση της Οργάνωσης και των εκπαιδευτικών από τις διαδικασίες της Εκπαιδευτικής Μεταρρύθμισης (Επιτροπές Αναλυτικών Προγραμμάτων και τα Συμβούλια Δημοτικής και Μέσης Εκπαίδευσης).
[Τόσο νοιάζονται για την Εκπαιδευτική Μεταρρύθμιση].

2) Την αποχώρηση από τη συζήτηση για το νέο Σχέδιο Αξιολόγησης.

3) Την αποχώρηση από τις Επιτροπές για το Πρόγραμμα Προϋπηρεσιακής Επιμόρφωσης και την ανάκληση των αποσπασμένων Εκπαιδευτικών που είναι στο Πανεπιστήμιο Κύπρου.

4) Την αποχώρηση από το Επιστημονικό Συμβούλιο.

5) Το Κεντρικό Διοικητικό Συμβούλιο της ΟΕΛΜΕΚ, πριν την έναρξη της νέας σχολικής χρονιάς, θα πάρει συγκεκριμένες αποφάσεις και δυναμικά μέτρα που θα καταδεικνύουν τη θέληση της Οργάνωσής μας να μην αποδεχθεί τις μονομερείς και ετσιθελικές αποφάσεις της Συγκλήτου του Πανεπιστημίου Κύπρου, για τις οποίες βαρύτατη ευθύνη φέρει και ο Υπουργός της Παιδείας, όπως για παράδειγμα
τη μη διεξαγωγή των ανεξετάσεων και κατατακτήριων εξετάσεων του Σεπτεμβρίου, την αποχή από τον καταρτισμό του Ωρολογίου Προγράμματος κ.ά.

Τέλος, το ΚΔΣ αποφάσισε να έχει επαφές με την Επιτροπή Παιδείας της Βουλής, την Παγκύπρια Συνομοσπονδία Γονέων, την ΠΣΕΜ, την ΠΟΦΕΝ, την ΠΟΕΔ, την ΟΛΤΕΚ και άλλους φορείς για συντονισμό του κοινού αγώνα με στόχο την αποτροπή της υλοποίησης της απαράδεκτης απόφασης της Συγκλήτου του Πανεπιστημίου Κύπρου.

Το ΚΔΣ θα συνέλθει την ερχόμενη Πέμπτη, για να εξετάσει την κατάσταση και να καθορίσει την περαιτέρω δράση του”.


Είναι οφθαλμοφανέστατο ότι για όσα οι Εκπαιδευτικοί κατηγορούν τους άλλους (τη Σύγκλητο του Πανεπιστημίου και τον Υπουργό Παιδείας) τα ίδια και απαράλλαχτα (δια)πράττουν και οι ΙΔΙΟΙ. Η ανακοίνωση της πλειοψηφίας της ηγεσίας της ΟΕΛΜΕΚ αποτελεί μνημείο ετσιθελισμού, αυταρχισμού, εγωπάθειας, εκβιασμού και περιφρόνησης κι απαξίωσης (κυρίως των μαθητών τους). Που φτάσαμε άνθρωποι που υποτίθεται διδάσκουν ήθος να απειλούν και να εκβιάζουν (θέτοντας έτσι και ΠΑΛΙ υπό ομηρία τους μαθητές) για “… μη διεξαγωγή των ανεξετάσεων και κατατακτήριων εξετάσεων του Σεπτεμβρίου ...”!!!

Μα σε τέτοιους ανθρώπους(;) έχουμε εμπιστευτεί, όχι απλώς την γνωστική παιδεία των παιδιών μας αλλά και τη παιδεία τους που αφορά τη διάπλαση των χαρακτήρων τους; Ανθρώπους που νομίζουν ότι είναι το κέντρο της γης και ότι τα πάντα περιστρέφονται γύρω απ’ αυτούς! Τελικά “όποιος εν αντρέπεται ο κόσμος εν δικός του”!

Δεν αντιλαμβάνεται άραγε η κυρά-Σεμελλίδενα και οι αυλικοί της ότι όταν φτύνουν προς τα πάνω αυτό που πέφτει μετά πάνω τους δεν είναι σταγόνες βροχής αλλά οι φτυμμαθκιές τους; Οι εξαγγελθείσες αποχωρήσεις από τα προγράμματα της Εκπαιδευτικής Μεταρρύθμισης αλλά κι από άλλα εκπαιδευτικά προγράμματα και οι απειλές και οι εκβιασμοί τους, άραγε συνιστούν σοβαρότητα, συνέπεια και υπευθυνότητα;

Άλλο χαρακτηριστικό δείγμα του ετσιθελισμού της πλειοψηφίας των ΟΕΛΜΕΚικών ηγετών είναι η πρόσφατη απόφαση τους να δεχτούν (χωρίς να πάρουν θέση τα μέλη τους με ψηφοφορία, όπως έγινε παλαιότερα), την εθελοντική παράταση των υπηρεσιών των Καθηγητών μέχρι τα 63! Γιατί δεν προχώρησαν (αφού κόπτονται για τη λειτουργία των βασικών αρχών του δημοκρατικού πολιτεύματος), στη διενέργεια ενδο-καθηγητικού δημοψηφίσματος;

[Να σημειώσω ότι εδώ, σ’ αυτό το σύγγραμμα μου, δεν καταπιάνομαι με την ουσία του ζητήματος ή τα αίτια της αντιπαράθεσης – την εισδοχή φοιτητών στο Πανεπιστήμιο με κριτήριο τις εξετάσεις GCE – γιατί έχω την άποψη ότι κάποιοι “αλλού τους τρώει τζι’ αλλού κνίθουνται”! Το ζήτημα τούτο είναι κατ’ εμένα ήσσονος σημασίας και η προσοχή που του δόθηκε είναι πέραν του δέοντος πολλή! Έχουν την μαγκιά και τον τσαμπουκά (για να μην πω τ’ αρχίδια) και η ΟΕΛΜΕΚ και η Σύγκλητος του Πανεπιστημίου να προτείνουν και να μεθοδεύσουν την εισδοχή φοιτητών στο Πανεπιστήμιο Κύπρου ΧΩΡΙΣ ΚΑΘΟΛΟΥ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ; Όποιος θέλει να εγγράφεται στο Πανεπιστήμιο και να ξεκινά σπουδές και το κοshίνισμα ας γίνεται εκεί ... Ιδού η Ρόδος, ιδού και το αππήιμαν! Τολμάτε;]

Πως τους είπε ο Λαμάρης, αναρχοσυνδικαλιστές; Θου Κύριε φυλακή τω στόματι μου - θα ‘λεγα τώρα τι είναι αλλά ας μην το παρακάνουμε. Πάντως αναρχοσυνδικαλιστές δεν είναι – οι τελευταίοι ήταν ιδεολόγοι και πάντοτε πάλευαν ενάντια στα εργοδοτικά και κοινωνικά κατεστημένα. Η ηγεσία όμως του Συνδικάτου της ΟΕΛΜΕΚ είναι βαθύτατα καθεστωτική, για να μην πω ότι έχει αναγάγει και τον εκβιασμό σε προσφιλή τακτική της! (Ας μην ξεχνάμε που απειλούσε να μην συμμετέχει τις Παγκύπριες εξετάσεις για το μάθημα των Νέων Ελληνικών θέτοντας έτσι του μαθητές υπό την ομηρία της. Και τι έγινε τελικά σ’ αυτό το μάθημα; Οι μαθητές πάτωσαν!!!). Όμως η ΟΕΛΜΕΚ να ‘ν καλά!

Anef_Oriwn
Παρασκευή 26/6/2009

Τετάρτη 24 Ιουνίου 2009

Ανάρτηση 32/2009 (κυπριακή, πολιτική και ομοσπονδιακή) – Μερικές σκέψεις και προβληματισμοί από μια συνέντευξη (του Τουμάζου Τσιελεπή). UPDATE!

[Την περασμένη Κυριακή, 21 του μηνός, δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα “Αλήθεια” μια συνέντευξη του Τουμάζου Τσιελεπή, διεθνολόγου και μέλους της Κ.Ε. του ΑΚΕΛ καθώς και της διαπραγματευτικής ομάδας για το κυπριακό κι ένας εκ των στενότερων συνεργατών του Προέδρου Χριστόφια.
(Σημ.: Η συνέντευξη δόθηκε στην δημοσιογράφο της εφημερίδας Κατερίνα Ηλιάδη – link: http://alithia.com.cy/alithia_v2/front-end/main.php?action=nptext&page=&design=default&nptext_id=38878)

Παρ’ όλο που έχει ήδη γίνει αναφορά, ακόμα και ανάρτηση της συνέντευξης και σ’ άλλα blogs, εν τούτοις θα προχωρήσω κι εγώ να παραθέσω παρακάτω εκτεταμένα αποσπάσματα της. Η συνέντευξη είναι άκρως ενδιαφέρουσα καθώς σ’ αυτήν ο Τσιελεπής με ορθολογιστική σκέψη και με επιχειρήματα δίνει απαντήσεις (ανεξάρτητα αν κάποιος τις δέχεται ή όχι) πάνω σε πολλά ερωτήματα και ζητήματα που έχουν σχέση με την (πιθανή) ομοσπονδιακή λύση στο κυπριακό. Π.χ. τι εστί ομοσπονδία και πως λειτουργεί σήμερα στις χώρες που εφαρμόζεται, τι είναι πολιτική ισότητα (κάτι που απαντάμε σ’ όλες τις Ομοσπονδίες), τι είναι διζωνικότητα, γιατί ο χρόνος λειτουργεί σε βάρος μας ή γιατί δεν αποδεχόμαστε την “παρθενογένεση”.

Στο τέλος του κειμένου (και με αφορμή τα όσα λέει ο Τουμάζος Τσιελεπής) θα καταθέσω (σε δεύτερη φάση γιατί ο χρόνος μου είναι περιορισμένος) και κάποιες δικές μου (διαχρονικές πλην αιρετικές) σκέψεις, βασικά σε σχέση με τη διαδικασία των συνομιλιών, που όπως γίνεται είναι καταδικασμένη να μετατρέπεται σε μια αντιπαλότητα και σ’ ένα παζάρι μεταξύ των οικονομικών ελίτ των δύο κοινοτήτων για το ποια θα έχει το πάνω χέρι σε μια πιθανή λύση του κυπριακού! (Θα αναφερθώ πιο αναλυτικά στα σχόλια).
Μέσα σε αγκύλες [...] και με κόκκινα γράμματα θα παραθέσω κάποια αλλά μικρά (δικά μου και πάλι) σχόλια για επιμέρους ζητήματα.
Βασικά και κυρίως, πιστεύω ότι η συνέντευξη διασαφηνίζει πολλά ζητήματα και απορίες για την Ομοσπονδία και δημιουργεί τις προϋποθέσεις για ένα καλοπροαίρετο διάλογο πάνω σ’ αυτό το καυτό θέμα].


Τουμάζος Τσιελεπής – “Το τέλος της παρθενογένεσης”

- Γιατί το 80% των Ε/κ να δεχτεί λύση Ομοσπονδίας με το 20% των Τ/κ;

Τ. Τ.: Διότι αυτή τη στιγμή έχουμε μπροστά μας τη διχοτόμηση. Προσπάθεια μας είναι να άρουμε τη διχοτόμηση, την κατοχή, να διασφαλιστούν τα δικαιώματα των εκτοπισμένων, οι βασικές ελευθερίες και όλα τα συναφή. Ξέρετε, πολλές φορές μου δημιουργείται η εντύπωση ότι ξεχνούμε ότι είμαστε σε συνθήκες κατοχής. Ακούω να λέγεται ότι «εγώ δεν μπορώ να δεχθώ αυτή τη λύση, δεν μπορώ να δεχθώ λύση που διχοτομεί την Κύπρο». Κανένας δεν μπορεί να δεχθεί λύση που διχοτομεί την Κύπρο. Ξεχνούμε όμως ένα πράγμα. Δεν έχουμε τώρα μια ενωμένη Κύπρο και προσπαθούν κάποιοι να μας φέρουν μια λύση που πιθανόν να μας διχοτομεί. Έχουμε μια διχοτομημένη Κύπρο και προσπαθούμε να την επανενώσουμε, και αυτή είναι η ειδοποιός διαφορά. Η ιδανική λύση είναι, βεβαίως, απολύτως εφικτή μέσα στις βιβλιοθήκες των ερευνητών, αλλά στην πολιτική ζωή δεν είναι έτσι που παίζεται το παιγνίδι. Άρα, λοιπόν, το δίλημμα που έχουμε μπροστά μας είναι αν μας βολεύει η σημερινή κατάσταση ή αν θέλουμε να επανενώσουμε τον τόπο μας και, βεβαίως, για να τον επανενώσουμε χρειάζεται ένας συμβιβασμός. Ένας συμβιβασμός λογικός, ένας συμβιβασμός ισορροπημένος, όχι παράδοση στις ορέξεις της Τουρκίας όπως θα έλεγαν κάποιοι. Το κίνητρο ημών των Ε/κ [όλων;] είναι να επανενώσουμε την πατρίδα μας, να φέρουμε ειρήνη στο νησί και αυτό θα φέρει πολύ μεγάλα πλεονεκτήματα [πρώτα και κύρια οικονομικά καθώς η οικονομία αποτελεί την κινητήρια δύναμη για όποια πρόοδο και εξέλιξη] και για τις δύο κοινότητες.

- Γιατί εμείς να συμβιβαστούμε σε λύση Ομοσπονδίας και όχι οι Τούρκοι με τους Κούρδους για παράδειγμα;

Τ. Τ.: Εμείς πρέπει να δούμε την κατάσταση που αντιμετωπίζουμε εδώ στην Κύπρο. Επιλέγουμε Ομοσπονδία, ενώ έχουμε μπροστά μας να επιλέξουμε ποια είναι η κατάλληλη πολιτειακή δομή; Ασφαλώς όχι. Αν ήταν έτσι, θα επιλέγαμε το ενιαίο κράτος, για πολλούς και διάφορους λόγους. Ο λόγος ακριβώς για τον οποίο μιλούμε για Ομοσπονδία είναι διότι είναι ο μόνος προσφερόμενος πολιτειακά τρόπος για να επανενώσουμε αυτό το νησί. Η ομοσπονδία είναι η χρυσή τομή μεταξύ των κεντρομόλων δυνάμεων που θέλουν ένα κράτος – γιατί η Ομοσπονδία είναι ένα κράτος – και των φυγόκεντρων δυνάμεων που θέλουν δύο κράτη, γιατί η Ομοσπονδία δεν είναι δύο κράτη αλλά δίνει μία ευρεία αυτονομία. Απ’ εκεί και πέρα, για να επιδιώκεις το ενιαίο κράτος πρέπει να έχεις πολιτικά το πάνω χέρι, πρέπει ΝΑ μπορείς να περάσεις αυτή τη λύση. Άρα, λοιπόν, η Ομοσπονδία είναι ο προσφερόμενος τρόπος για να επανενώσουμε τη χώρα και το λαό μας και η πραγματική μας επιλογή – το λέω αυτό όχι για να θέσω οδυνηρά διλήμματα όπως διαμαρτύρονται κάποιοι, αλλά ως μια πραγματικότητα – δεν είναι μεταξύ ενιαίου κράτους και Ομοσπονδίας. Το ενιαίο κράτος είναι πλέον ανέφικτο μετά από όσα έχουν μεσολαβήσει, όχι μόνον διότι δεν θα το δεχτούν ποτέ οι Τ/κ και η Τουρκία, αλλά ούτε η διεθνής κοινότητα θα μας κατανοήσει. Το μοιραίο αποτέλεσμα της επιδίωξης για ενιαίο κράτος είναι να μείνουμε όπως είμαστε – προς το παρόν να μείνουμε όπως είμαστε, διότι τίποτε δεν μένει στάσιμο… ή με πόλεμο να απελευθερώσουμε τη χώρα μας. [Ποιος θα τον κάνει τον πόλεμο όμως ...]

- Ποιος μπορεί να μας εγγυηθεί ότι θα αντέξει στο χρόνο η Κυπριακή Ομοσπονδία;

Τ. Τ.: Το ίδιο ερώτημα μπορεί να μπει και στο ποιος μας εγγυάται μιαν οποιαδήποτε λύση. Το ‘60 δεν είχαμε ομοσπονδιακή λύση, είχαμε λύση ενιαίου κράτους και είδατε τι έγινε. Άρα, λοιπόν, δεν εξαρτάται μόνον από την πολιτειακή δομή το αν θα αντέξει μια ρύθμιση, αλλά είναι κυρίως ζήτημα πολιτικής απόφασης και βούλησης. Εάν εμείς οι ίδιοι το πάρουμε απόφαση ότι θα συμβιώσουμε σε έναν τέτοιο κράτος, τότε η λύση θα λειτουργήσει. Βεβαίως, έχει μεγάλη σημασία η λειτουργικότητα της ίδιας της συμφωνίας. Διότι, φανταστείτε να υπογράψουμε μία συμφωνία, να έχουμε και εμείς και εκείνοι την καλή βούληση να λειτουργήσει, και να μας εμποδίζει η ίδια η συμφωνία. Άρα, λοιπόν, καταλήγουμε στο ότι εγγύηση δεν μπορεί να υπάρξει με οποιαδήποτε λύση, αλλά πρέπει να είμαστε προσεκτικοί στο να είναι λειτουργική αφ’ εαυτής η λύση που θα βρούμε. Πρέπει, επίσης, να είμαστε ακόμα πιο προσεκτικοί στο ότι πρέπει να σεβαστούμε αυτή τη λύση εμείς και εκείνοι.

.....................................................

- Η πλευρά μας αντιλαμβάνεται την πίεση του χρόνου, δηλαδή ότι υπάρχουν φυσικά χρονοδιαγράμματα;

Τ. Τ.: Στο παρελθόν έχουν γίνει επανειλημμένες προσπάθειες λύσης του Κυπριακού ενόψει κάποιων προσφερόμενων συγκυριών, και απέτυχαν όλες. Τι προσπαθώ να πω. Έχουμε πλήρη επίγνωση ότι ο χρόνος δεν δουλεύει υπέρ μας, γιατί αυτή είναι και η φύση του Κυπριακού. Εννοώ, πως ό,τι έχουν να πάρουν οι Τ/κ με τη λύση του Κυπριακού, μπορούν να το πάρουν και σε χίλια χρόνια. Είναι η επιστροφή στο κράτος, στην Κυπριακή Δημοκρατία και στους θεσμούς. Αυτά δεν χάνονται με την πάροδο του χρόνου. Τα δίνεις και τελειώνει. Ό,τι έχουμε να πάρουμε εμείς όμως – και να πάρει φυσικά όλος ο κυπριακός λαός, αλλά τώρα μιλώ χωριστά για τις κοινότητες – είναι εδάφη και περιουσίες. Και αυτά δεν νομίζω ότι με την πάροδο του χρόνου μένουν έτσι ανεπηρέαστα ό,τι και να λέμε εμείς. Βεβαίως το δικαίωμα είναι εκεί, αλλά υπάρχει και η πραγματική ζωή, που δυσκολεύει συνεχώς την άσκηση του δικαιώματος της απόκτησης εδαφών και περιουσιών. Έχουμε και το πρόβλημα του εποικισμού. Και αυτό με την πάροδο του χρόνου δυσκολεύει. Ποιος θα έρθει αύριο να θεωρήσει έποικους αυτούς που τα παιδιά και τα εγγόνια τους, και πολλές φορές και οι ίδιοι, θα έχουν γεννηθεί εδώ; Άρα, λοιπόν, καταλαβαίνουμε τι σημαίνει η πάροδος του χρόνου. Από την άλλη όμως, δεν μπορεί με τη λογική του ότι, επειδή τον Δεκέμβρη θα συμβεί το άλφα ή το βήτα, πρέπει οπωσδήποτε να βρεθεί λύση ως τον Δεκέμβρη. Αυτό δεν εξαρτάται από εμάς, αυτό εξαρτάται και από την άλλη πλευρά και έχω την εντύπωση ότι απευθύνεται κυρίως στην Τουρκία, γιατί εκείνη είναι το πραγματικό εμπόδιο.
Η λειτουργία της ομοσπονδιακής λύσης είναι κυρίως ζήτημα βούλησης «Όλα αυτά που λέγονται, ότι ο νέος συνεταιρισμός σημαίνει κατάργηση της Κυπριακής Δημοκρατίας κ.λπ., είναι εντελώς ανυπόστατα»
Σύμφωνα με τον Τουμάζο Τσιελεπή, ο όρος συνεταιρισμός δεν υπάρχει ούτε στο διεθνές δίκαιο, ούτε στο συνταγματικό δίκαιο. Υποστηρίζει δε, ότι όλα αυτά που λέγονται, δηλαδή ότι ο συνεταιρισμός σημαίνει κατάργηση της Κυπριακής Δημοκρατίας κ.λπ., είναι εντελώς ανυπόστατα. «Εκείνα που καθορίζουν το αν θα έχουμε συνέχεια της Κυπριακής Δημοκρατίας, είναι το αν οι συμφωνίες της Κυπριακής Δημοκρατίας θα είναι στη θέση τους με τη λύση, αν η συμμετοχή της σε διεθνείς οργανισμούς θα είναι εκεί και δεν θα χρειασθεί να ξαναϋποβάλουμε αίτηση», εξηγεί. Ο ειδικός σύμβουλος του πρόεδρου της Δημοκρατίας τονίζει ότι ο συνεταιρισμός είναι ζήτημα εσωτερικής πολιτειακής ρύθμισης, η οποία δεν επηρεάζει τη συνέχεια του κράτους στο διεθνές δίκαιο. «Όλοι καταλαβαίνουν πως όταν μιλούμε για συνεταιρισμό, εννοούμε ότι το κράτος μας είναι δικοινοτικό, όπως ήταν και το ‘60 και όπως θα ξαναγίνει με την επιδιωκόμενη λύση του Κυπριακού. Εκτός κι αν είναι αυτό που μας ενοχλεί. Άρα εμείς να μην σπεύδουμε τόσο εύκολα να καταργούμε την Κυπριακή Δημοκρατία. Η Κυπριακή Δημοκρατία δεν είναι ένα κρύσταλλο, που άμα το ρίξεις κάτω θα σπάσει», σημειώνει. Ο κ. Τσιελεπής υποστηρίζει ακόμα ότι για να αποαναγνωριστεί η Κυπριακή Δημοκρατία χρειάζεται μία σειρά από πάρα πολλές προϋποθέσεις, με πρώτη και κυριότερη τη δική μας βούληση. «Όταν εμείς λέμε ότι η Κυπριακή Δημοκρατία είναι εκεί και οτιδήποτε υπογράψουμε δεν σημαίνει κατάργηση της Κυπριακής Δημοκρατίας, αυτό μετρά πάνω απ’ όλα. Βεβαίως, πρέπει να είμαστε προσεκτικοί στο τι αποδεχόμαστε, αλλά το να καταργούμε την Κυπριακή Δημοκρατία με κάθε λέξη, και κάθε κόμμα, και κάθε τελεία, έχω την εντύπωση ότι είμαστε εκτός διεθνούς νομικής πραγματικότητας και δεν προσφέρουμε καλή υπηρεσία», επισημαίνει.

- Τι είναι Ομοσπονδία σε αδρές γραμμές;

Τ. Τ.: Τα κράτη, αν τα εξετάσουμε από τον τρόπο που διαχωρίζονται και λειτουργούν εδαφικά, χωρίζονται σε ενιαία και σε ομοσπονδιακά. Άρα Ομοσπονδία είναι μια μορφή πολιτειακής δομής. Η άλλη είναι το ενιαίο κράτος. Υπάρχουν σήμερα καμιά εικοσαριά ομοσπονδιακά κράτη στον κόσμο, τα οποία όμως καταλαμβάνουν σχεδόν τη μισή έκταση του πλανήτη και στα οποία ζει περίπου το 40% του πληθυσμού της γης (ΗΠΑ, Ρωσία, Καναδάς, Βραζιλία, Αργεντινή κ.ο.κ). Κατά συνέπεια, είναι μια διαδεδομένη μορφή, δεν είναι μια μορφή που αποτελεί εξαίρεση. Και όταν μιλούμε για Ομοσπονδία, εννοούμε ότι οι περιφέρειες της έχουν δικά τους όργανα εξουσίας (Βουλή, δικαστήρια, κυβέρνηση, ίσως και σύνταγμα), δεν είναι όπως τις επαρχίες του ενιαίου κράτους που υπάγονται κατευθείαν στο κέντρο. Επίσης, η Ομοσπονδία έχει και άλλα γνωρίσματα, όπως είναι η μία κυριαρχία, η μία διεθνής προσωπικότητα και η μία ιθαγένεια, γιατί είναι ένα κράτος ενωμένο, δεν είναι πολλά κράτη. Τώρα, η διαφορά της Ομοσπονδίας από τη Συνομοσπονδία είναι τεράστια, διότι στην Ομοσπονδία κράτος είναι η ίδια η Ομοσπονδία και όχι τα συστατικά της μέρη. Στη Συνομοσπονδία είναι το αντίστροφο. Κράτη είναι τα συστατικά μέρη.

- Οι πολέμιοι της Ομοσπονδίας υποστηρίζουν ότι η διζωνικότητα κάνει τη λύση ρατσιστική.

Τ. Τ.: Πουθενά στον κόσμο δεν υπάρχουν δυο ακριβώς ίδιες Ομοσπονδίες, αλλά κάθε μία έχει τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα που προαναφέραμε και τα ιδιαίτερα της χαρακτηριστικά, που απορρέουν από τους λόγους για τους οποίους ιδρύθηκε. Ένα από τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της Κυπριακής Ομοσπονδίας θα είναι ακριβώς η διζωνικότητα, που σημαίνει ότι στη δική μας την Ομοσπονδία θα έχουμε δύο περιφέρειες ή συνιστώσες πολιτείες ή ομόσπονδες περιοχές, δεν έχει καμία σημασία το όνομα. Επιπλέον, η κάθε μία από τις δύο περιοχές θα διοικείται από την αντίστοιχη κοινότητα. Αυτή είναι η διζωνικότητα, τελεία και παύλα. Δεν σημαίνει τίποτε άλλο η διζωνικότητα, δεν σημαίνει δύο χωριστά κράτη, δεν σημαίνει αναγκαστικές πλειοψηφίες πληθυσμού και γης και όλα τα συναφή που έθετε σε έναν βαθμό και εξακολουθεί να θέτει η τ/κ πλευρά.

- Και πώς εφαρμόζεται η πολιτική ισότητα στην κυπριακή πραγματικότητα;

Τ. Τ.: Από το 1960 υπάρχει ο δικοινοτισμός, ο οποίος είναι ιδιαίτερο χαρακτηριστικό της Κυπριακής Ομοσπονδίας, όπως είναι η διζωνικότητα. Μέσα στο Σύνταγμα του ‘60 υπάρχει ο δικοινοτισμός, που σημαίνει ότι και οι δύο κοινότητες συμμετέχουν αποτελεσματικά στα κεντρικά όργανα εξουσίας και στις αποφάσεις. Το τι σημαίνει αποτελεσματική συμμετοχή είναι θέμα σκληρής διαπραγμάτευσης στην τράπεζα των συνομιλιών. Σίγουρα, όμως, υπάρχει η θέση των ΗΕ – η οποία είναι μέσα στον ορισμό του ΟΗΕ για την πολιτική ισότητα – που λέει σαφώς ότι δεν σημαίνει ίση αριθμητική συμμετοχή μέσα σε όλα τα όργανα, ούτε ότι όλες οι αποφάσεις λαμβάνονται με ομοφωνία. Σημαίνει αποτελεσματική συμμετοχή στα όργανα και τις αποφάσεις, σημαίνει ότι οι δύο περιφέρειες της Κυπριακής Ομοσπονδίας να έχουν τις ίδιες αρμοδιότητες και σημαίνει ίση συμμετοχή σε μία από τις δύο Βουλές της Ομοσπονδίας (στην Άνω Βουλή, ως είθισται, που εκπροσωπεί τις περιφέρειες). Με άλλα λόγια, η πολιτική ισότητα δεν είναι τίποτε άλλο παρά μία σύζευξη του δικοινοτισμού που είχαμε το ‘60, με τον ομοσπονδιακό μετασχηματισμό που θα γίνει σήμερα. Αυτή είναι η πολιτική ισότητα και συμπληρώνει το παζλ των ιδιαιτεροτήτων της Κυπριακής Ομοσπονδίας.

- Γιατί απορρίπτουμε την παρθενογένεση;

Τ. Τ.:
Οι ομοσπονδίες μπορούν να δημιουργηθούν με δύο τρόπους:
(α) Με συνένωση χωριστών κρατών, δηλαδή διάλυσή τους και δημιουργία ενός νέου ομοσπονδιακού κράτους, του οποίου περιφέρειες είναι τα κράτη που προϋπήρχαν (κλασσικές Ομοσπονδίες του 19ου αιώνα: ΗΠΑ, Γερμανία, Ελβετία) και,
(β) Με μετεξέλιξη ενός ενιαίου κράτους σε ομοσπονδιακό, από άποψη πολιτειακής δομής, χωρίς να προϋπάρχουν ξεχωριστά κράτη. Έτσι έχουν δημιουργηθεί σχεδόν όλες οι σύγχρονες Ομοσπονδίες (τελευταίο παράδειγμα το Βέλγιο). Έχει, λοιπόν, τεράστια σημασία ο τρόπος δημιουργίας της Κυπριακής Ομοσπονδίας, διότι αν δεχθούμε ότι η Ομοσπονδία δημιουργείται από δύο προϋπάρχοντα κράτη, δημιουργούνται υπαρκτοί κίνδυνοι απόσχισης και αναγνώρισης του ψευδοκράτους. Είναι περιττό, νομίζω, να τονίσω ότι για μας η συνέχεια της Κυπριακής Δημοκρατίας είναι εκ των ων ουκ άνευ. Έκανα όλο αυτό τον πρόλογο, για να πω ότι η παρθενογένεση μπορεί να ερμηνευθεί ως δημιουργία της Ομοσπονδίας με διάλυση προϋπάρχοντων κρατών και δημιουργία ενός εντελώς νέου κράτους. Χάρη δικαιοσύνης, πρέπει να πω ότι δεν ήταν αυτή η ερμηνεία των ΗΕ όταν ατυχώς μιλούσαν για παρθενογένεση, αλλά αυτή ήταν η ερμηνεία της τουρκικής πλευράς. Και επομένως, εμείς δεν δεχόμαστε αυτή την ορολογία και σημειώνουμε το γεγονός ότι η άλλη πλευρά χαμήλωσε τους τόνους σε αυτό το ζήτημα.

Anef_Oriwn

Τετάρτη 24/6/2009


UPDATE – Προσθήκη σχολίων (25/6/2009)
Σκέψεις του Ιστολόγου (ολίγο τι αιρετικές και περιθωριακές):

O σκεπτικισμός κι ο προβληματισμός μου, αλλά και οι ενστάσεις και οι διαφορετικές προσεγγίσεις μου, για τις συνομιλίες που κατα καιρούς γίνονται (για εξεύρεση λύσης στο κυπριακό – όπως μας λαλούν), προκύπτουν (οι προβληματικές μου σκέψεις) κι έχουν να κάνουν με το ότι τούτες (οι συνομιλίες) διεξάγονται στη βάση:
Πρώτον, επίτευξης ενός δήθεν εθνοτικού συμβιβασμού μεταξύ όλων των ελληνοκυπρίων και τουρκοκυπρίων λες και οι δύο εθνοτικές κοινότητες αποτελούμε ομοιογενείς (από άποψη κοινωνικοοικονομική κυρίως) ομάδες πληθυσμού, και
Δεύτερον, διατήρησης του υφιστάμενου κοινωνικοοικονομικού (καπιταλιστικού) συστήματος.
Και λέω “δήθεν εθνοτικού συμβιβασμού” γιατί τούτο είναι φαινομενικά ορθό – ότι οι συνομιλίες διεξάγονται για την επίτευξη ενός συμβιβασμού μεταξύ των δύο εθνικών κοινοτήτων ως σύνολα. Στην ουσία όμως η αντιπαλότητα (ο “καβκάς”) αποτελεί μια ενδοκυπριακή πάλη αναμεταξύ των κυρίαρχων οικονομικά (και κατ’ επέκταση και πολιτικά) κύκλων των δύο κοινοτήτων για το ποιοι θα επικρατήσουν σ’ ένα επανενωμένο κράτος. Πως δηλ. οι επιχειρηματικές τάξεις (ή αν προτιμάτε οι οικονομικά δυνατές κοινωνικές ομάδες) που κυριαρχούν (οικονομικά και πολιτικά) στα δύο χωρισμένα (σήμερα) κομμάτια του de facto διχοτομημένου νησιού μας, και που δραστηριοποιούνται (αυτή την στιγμή) ανεξάρτητα και αυτόνομα (οι μεν από τους), αλλά και σε εξάρτηση ή/και σύμπλευση, (οι μεν τουρκοκύπριοι από/με την Τουρκία, οι δε ελληνοκύπριοι από/με τη Ευρωπαϊκή Ένωση και την Ελλάδα) θα καταφέρουν να έχουν και θα έχουν (η κάθε μια για τον εαυτό της) το πάνω χέρι σε περίπτωση λύσης. Αυτό στην ουσία προσπαθούν να διασφαλίσουν μέσα από τις συνομιλίες αυτοί οι κύκλοι – τα δικά τους οικονομικά και πολιτικά συμφέροντα κι όχι ολόκληρου του κυπριακού λαού όπως επαίρονται (ανεξάρτητα αν η λύση θα ωφελέσει στο παρόν στάδιο και πολύ άλλο κόσμο).

Σήμερα οι Χριστόφιας και Ταλάτ, παρ’ ότι αριστεροί ή αριστερίζοντες έχουν εμπλακεί (κι αυτοί) σ’ αυτού του είδους τις συνομιλίες και στην πράξη καθίστανται άτυποι πληρεξούσιοι των κυρίαρχων οικονομικά κύκλων στις δύο κοινότητες, στοχεύοντας (μέσα από τις συνομιλίες) στην επίτευξη μιας συμφωνίας ή ενός συμβιβασμού μεταξύ αυτών των ελίτ κοινωνικών ομάδων (όπου η κάθε μια προσπαθεί να κατοχυρώσει πιο πολύ τα δικά της συμφέροντα ή να τύχει προνομιακής μεταχείρισης, είτε δικαίως είτε αδίκως.

Χαρακτηριστικά παραδείγματα είναι από τη μια η επιμονή των τουρκοκυπρίων στη διζωνικότητα (δεν αναφέρω την πολιτική ισότητα γιατί τούτη αποτελεί εκ των ως ουκ anef_ στοιχείο κάθε ομοσπονδιακού κράτους) κι από την άλλη η επιμονή των ελληνοκυπρίων για κατοχύρωση των τριών ελευθερίων (εγκατάστασης, διακίνησης και περιούσιας), αν και τούτο είναι αυτονόητο για ένα κράτος. Ακόμα η τοποθέτηση της ελληνοκυπριακής πλευράς για “οδυνηρό συμβιβασμό” (που έγινε με την επίσημη αποδοχή της λύσης της Ομοσπονδίας) αποτελεί στην ουσία συμβιβασμό της ελληνοκυπριακής αστικής τάξης (συμβιβασμό γιατί ένεκα του γεγονότος που η ελληνοκυπριακή κοινότητα είναι πολυπληθέστερη, η ελληνοκυπριακή αστική τάξη θα ήταν και κυρίαρχη σ’ ένα ενιαίο κράτος) για διαμοιρασμό της πολιτικής εξουσίας με την μειοψηφούσα τουρκοκυπριακή αστική τάξη/κοινότητα.

Από τη στιγμή που οι συνομιλίες γίνονται στη βάση της διατήρησης και περαιτέρω ενίσχυσης των ατομικο-ιδιοκτησιακών σχέσεων τα αδιέξοδα ή έστω οι δυσκολίες για συμβιβασμούς στο περιουσιακό και εδαφικό αλλά και στο διαμοιρασμό της εξουσίας, είναι αναπόφευκτες. Σίγουρα η επανένωση του τόπου δημιουργεί τις προϋποθέσεις για περαιτέρω οικονομική ανάπτυξη του τόπου και οφέλη για τους οικονομικά δυνατούς (εξ ου και η μερική στήριξη των κινήσεων και πρωτοβουλιών Χριστόφια για επίτευξη λύσης από μέρος της ηγεσίας του “Συναγερμού”).


Παράλληλα όμως έχουμε και τις ενδοκαπιταλιστικές συγκρούσεις (εσωτερικά μέσα στις ξεχωριστές “εθνικές” οικονομικές ελίτ), λόγω του ότι τα συμφέροντα κάποιων (οικονομικών) κύκλων (λίγων ή πολλών δεν έχει σημασία) εξυπηρετούνται από τη “μη λύση”, δηλ. τη συνέχιση του σημερινού status quo. Και συνήθως αυτοί οι κύκλοι (για να τραβήξουν και οπαδούς που θα στηρίξουν τις θέσεις τους) καταφεύγουν στον ακραίο εθνικισμό, ενώ επικαλύπτουν τις απορριπτικές τους τοποθετήσεις με μεγαλόστομες φανφάρες, κινδυνολογίες και συνομοσιολογίες.
Την ίδια ώρα οι ενδοκαπιταλιστικές αντιθέσεις και αντιπαραθέσεις μεταξύ των οικονομικών ελίτ των δύο κοινοτήτων (που ποτέ δεν θα πάψουν να υπάρχουν – έστω και αν για κάποια χρονικά διαστήματα τα βρίσκουν) εγκυμονούν κινδύνους για την ανάπτυξη διασπαστικών ή αυτονομιστικών κινημάτων (όταν με το καλό επανενωθεί ο τόπος μας).

Καταλήγω λοιπόν, στο συμπέρασμα ότι η προσπάθειες για εξεύρεση λύσης στη βάση των διατήρησης των υφισταμένων ατομικο-ιδιοκτησιακών ανταγωνιστικών σχέσεων (και διαχωρίζοντας το εθνικοαπελευθερωτικό στάδιο το αγώνα μας από το κοινωνικό), αν τελικά οδηγήσουν στην επίτευξη κάποιας συμβιβαστικής λύσης τούτη η λύση θα εξυπηρετεί πρώτα και κύρια τα συμφέροντα των κυρίαρχων οικονομικά κοινωνικών ομάδων και στις δύο κοινότητες.

Κι εδώ προκύπτει το βασικό ερώτημα για το ποιος πρέπει να είναι ο ρόλος της Αριστεράς υπό αυτά τα δεδομένα ή γιατί η κυβερνώσα σήμερα Αριστερά (το ΑΚΕΛ) να συμμετέχει σε τέτοιες διαδικασίες που στο τέλος της ημέρας (δηλ. σε περίπτωση λύσης) εκείνοι που θα την κάνουν (οικονομικά κι άλλως πως) θα είναι οι τούτη θα εξυπηρετεί τους οικονομικά δυνατοί;

Πρώτον, η επανένωση του τόπου θα οδηγήσει και στην ουσιαστική πλέον επανένωση και των ανθρώπων (ελληνοκύπριων και τουρκοκυπρίων). Τούτο σημαίνει περιορισμό του εθνικισμού και ανοίγει τεράστιες προοπτικές για περαιτέρω ανάπτυξη του εργατικού κινήματος πάνω σε ενιαία πλέον κυπριακή βάση, κάτι που θα το κάνει πιο δυνατό στην διεκδίκηση ριζοσπαστικών κοινωνικών αλλαγών.

Δεύτερον, και σήμερα ακόμα μια δυνατή κοινωνική στήριξη που θα έχει και τη μορφή της πίεσης (μέσα από μαζικές κοινές εκδηλώσεις από τις μη προνομιούχες κοινωνικές ομάδες) προς τους δύο συνομιλούντες ηγέτες (Χριστόφια και Ταλάτ) θα μπορούσε να διαφοροποιήσει τα πράγματα προς το προοδευτικότερο. Γι’ αυτό και επιβάλλεται η συνεχής διοργάνωση τέτοιων κοινών εκδηλώσεων για να μπορούν να μεταφέρονται στους δύο ηγέτες και τα επανενωτικά μηνύματα της κοινωνίας.

Anef_Oriwn
Πέμπτη 25/7/2009

Τετάρτη 17 Ιουνίου 2009

Ανάρτηση 31/2009 (τουρλού- τουρλού, καλοκαιρινή, λακωνική κι ολίγο τι ανάλαφρη) – 15 μικρά, καλοκαιρινά (κι όχι μόνο) θέματα.

[Πολλά τα θέματα της επικαιρότητας που ΜΟΥ δίνουν αφορμές για σκέψεις, διαλογισμούς και γράψιμο ... Γι’ αυτό κι εγώ θα επιχειρήσω (σήμερα) μια περιδιάβαση σε μερικά απ’ αυτά τα θεματα (που τελικά δεν θα είναι και λίγα). Τα πλείστα αποτελούν εικόνες από την καθημερινή ζωή και είναι ανάλαφρα (πλην ίσως 2-3 πολιτικών) ... Ελπίζω ν’ απολαύσετε το διάβασμα].


1. Δίκην Μνημοσύνου (πέρασαν κιόλας τρία χρόνια):

“Να λείπεις - δεν είναι τίποτα να λείπεις*.
Αν έχεις λείψει για ό,τι πρέπει**,
θα ‘σαι για πάντα μέσα σ' όλα εκείνα που γι’ αυτά έχεις λείψει,
θα ‘σαι για πάντα μέσα σ’ όλο τον κόσμο”.


Γιάννης Ρίτσος (από τις “Γειτονιές του Κόσμου”)

* να λείπεις – να ‘χεις φύγει, να ‘χεις πεθάνει.
** αν έχεις λείψει για ό,τι πρέπει – να έχεις φύγει αφού έχεις κάνει το καθήκον σου.

2. Ευρωεκλογές – ΔΗΚΟ – Μπερλουσκόνης

Οι ευρωεκλογές έχουν τελειώσει προ πολλού (πριν 15 σχεδόν μέρες) τα αποτελέσματα γνωστά (μάθαμε ότι σ’ όλη την Ευρώπη η αποχή ήταν μεγάλη – οι ευρωπαϊκοί λαοί γράψανε κανονικά τους ευρωπαϊκούς θεσμούς) και τα κόμματα (εδώ στην Κύπρο) λίγο πολύ έχουν κάνει τις εκτιμήσεις τους. Στο ΔΗΚΟ ακόμα ψάχνουν το λάθος ... Φαίνεται ότι δεν έχουν καταλάβει (ή κάμνουν πως δεν καταλάβουν – μπας και αποφύγουν τη διάσπαση) ότι οι λόγοι είναι (καθαρά) πολιτικοί δηλ. μια ολοένα και εντεινόμενη αντιπαράθεση και διαμάχη μεταξύ δυο διαφορετικών γραμμών στο κυπριακό – από τη μια υπάρχει η εθνικιστική (παπαδοπουλέικη) ομάδα (με κύρια χαρακτηριστικά την πίκκα, τον έshκιν, την κινδυνολογία κι άλλα τινά) κι από τη άλλη η πιο διαλλακτική ομάδα που προσπαθεί με πιο ήπιους τόνους να βρει λύσεις στα αδιέξοδα (τόσο εσωτερικά για τα του κόμμα όσο και για ‘κείνα της συνεργασίας με το ΑΚΕΛ) ... Λέτε να τα καταφέρουν και να κουκκουλώσουν (για λίγο) τις εσωκομματικές αντιπαραθέσεις (σήμερα έχουν και συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής - μάλλον οι ππάλες θα μείνουν στα θηκάρια) ή θα πληρωθεί η ρήση “ότι δεν λύεται, κόβεται”;


[Παρεμπιπτόντως εν τζιαι ξέρει κανένας να μας ενημερώσει αν έχει εκλεγεί ευρωβουλευτίνα κάποια απ’ εκείνες τις ωραιότατες μοντέλλες που πλάσαρε για υποψήφιες ο Μπερλουσκόνης στο ψηφοδέλτιο του Κόμματος του, κάτι (που σε συνδυασμό με πολλά άλλα) έκανε θηρίο τη σύζυγο του, την ευειδή Βερόνικα. Εν τζιαι να έχει μόνο ο Σαρκοζί ωραίες συνεργάτιδες - υπουργίνες, που έγιναν κι αυτές πρώην όμως...]

3. Και μια απορία για την πληροφόρηση των πολιτικών αρχηγών από τον Πρόεδρο για το κυπριακό

Συχνά πυκνά ηγετικά στελέχη των συγκυβερνώντων (με το ΑΚΕΛ) κομμάτων (κι όχι μόνο), όπως οι Κολοκασίδης, Νικόλας και Κουλίας (κάπου χάθηκε τελευταία αυτό το παιδί) του ΔΗΚΟ, ή ο νεοφανής υπερασπιστής της κινδυνεούσας ελληνικότητας μας Βαρνάβας της ΕΔΕΚ, καθώς και σύσσωμοι οι (σφόδρα αντιπολιτευόμενοι) ΕΥΡΟΚΟ-τες, όπως και οι μισο-συγκυβερνώντες Οικολόγοι, αλλά και κάποιοι “Συναγερμικοί” (Φούλής, Λευτέρη, Τορναρίτης) , κατηγορούν τον Πρόεδρο Χριστόφια (είτε πογυριστά, είτε χωρίς περιστροφές) ότι (στις συνομιλίες με τον Ταλάτ για το κυπριακό) έχει κάνει απαράδεχτες υποχωρήσεις ...
Απορία εμού του αδαούς: Στις συναντήσεις με τους αρχηγούς των κομμάτων και στις συνεδριάσεις του Εθνικού Συμβουλίου απ’ όσα τους λαλεί ο Πρόεδρος ή από τα έγγραφα που τους δίνει, φαίνεται κάτι τέτοιο ή απλά κατασκευάζουν θέσεις (όπως τους είπεν τζι’ ο Κατσουρίδης) για να κάμνουν (απορριπτική) πολιτική;

4. Ο Κετσμπάγια στον Ολυμπιακό Πειραιώς:

Ο παρέας μου ο Πάμπος ο Τσιόπανος συνεπής στο να υποστηρίζει ότι έχει σχέση με το χρώμα το κόκκινο (τες επαναστάσεις που ανεμίζουν κόκκινες σημαίες, τον έρωτα που ανάβει φωτιές με κόκκινες λάμψεις, τον Ολυμπιακό του Πειραιά, την Liverpool, τζιαι την Σαλαμινάκκα – όμως εν τζιαι νάκκον κάποτε τζιαι καμπόσο Ομονοιάτης (άμα πικκαριστεί με τους Ανορθωσιάτες – δεν έχει υιοθετήσει το σύνθημα “για την Αμμοχωστο”), αλλά τζιαι με την Τσε Σε Κα της Σόφιας), άμα άκουσε ότι ο Κετσμπάγια ανάλαβε προπονητής του Ολυμπιακού (τον προσέλαβε ο Κόκκαλης πριν μερικές βδομάδες) κατ’ αρχάς εστραβομουτσούνιασεν! “Μα ίνταμ που γυρέφκει σίορ, ένας φασίστας σ’ ένα αριστερό σωματείο” – είπεν, γιατί θεωρεί τον Ολυμπιακό αριστερό σωματείο (θα σας εξηγήσω κάποια άλλη φορά το πως και το γιατί). Μετά επήεν στοίshιμαν με τον Ρωτήν (που το Ερωτόκριτος) τον Κατσελλάρη ότι εν θα προλάβει να παρακολουθήσει (ο Κετσμπάγια) την παρέλαση για την εθνική επέτειο της 28ης Οκτωβρίου στην Αθήνα, γιατί ως τότε (όπως λαλεί ο Πάμπατσος) ο Κετσμπάγιας, θα έχει μαλώσει 20 φορές με τον Κόκκαλη τζιαι οι μισοί παίχτες εν να είναι αγκρισμένοι μαζί του ή ο Κετσμπάγιας shυλλοφαημένος μαζί τους ! Η πλάκα είναι ότι οι “Ολυμπιακοί” της Λεμεσού εκάμαν του τζιαι υποδοχές “ήρωα” πριν λίγες μέρες ...

5. ΟΜΟΝΟΙΑ – Πρωταθλήτρια στις μεταγραφές (και φέτος).

Εκεί στην ΟΜΟΝΟΙΑ που όπως δείχνουν τα πράματα και φέτος το καλοκαίρι (όπως και πέρσι) θα αναδειχτούν πρωταθλητές στις μεταγραφές (ήδη πήραν άλλους 11 παίχτες μέχρι τώρα και εχει ο Θεός τζι' ο Λεμονής με τον Μιλτιάδους – αφού έδκιωξαν καμπόσους από τους περσινούς), οι (νεοφανείς) διοικητικοί μεγαλοπαράγοντες της, δεν αντιλαμβάνονται ότι υπάρχει και (οικονομική) κρίση (και πως μπορεί να έρθουν - και πάλι - τα πράματα ανάποδα - μη κάκο μας); Μόνο η ΟΜΟΝΟΙΑ και η ΡΕΑΛ (που πήρε τους Ρονάλντο και Κακά) φαίνεται να κάνουν πολυδάπανες μεταγραφές φέτος ... Για να δούμε όμως αν το Μάη (του 2010) “η Κούπα θα είναι στην Εννέα” (την Θύρα 9). Πάντως αυτές τες μέρες η ΟΜΟΝΟΙΑκκα γιορτάζει και τα 61τα γενέθλια της – σχετικά με το θέμα της ίδρυσης της ΟΜΟΝΟΙΑΣ κι άλλων Αριστερών σωματείων έγραψα πέρσι (link: http://aneforiwn.blogspot.com/2008/06/9.html ).

6. Μαθητικά μαργαριτάρια

Περίοδος (μαθητικών) εξετάσεων ο Ιούνης (σε Γυμνάσια και Λύκεια – και Τεχνικές). Φυσικά οι πλείστοι πρέπει να έχουν ήδη τελειώσει. Όμως τα μαργαριτάρια δεν λείπουν από γραπτά των μαθητών. Για ν’ αλλάξουμε και παραστάσεις παραθέτω μερικά (τέσσερα-πέντε), όπως τ’ αλίευσα από κάπου:

i. Η επετηρίδα είναι αυτό που βγάζουμε στα μαλλιά μας άμα δεν λουζόμαστε συχνά.
ii. Όταν ο Οδυσσέας γύρισε πίσω στην Ιθάκη, βρήκε τους είκοσι ανεμιστήρες και την Πηνελόπη να τους δουλεύει στο φουλ.
iii. Ο Λεωνίδας και οι Τριακόσιοι του ηττήθηκαν γιατί οι Θερμοπύλες ήτανε πολυπληθέστεροι σε αριθμό.
iv. Την Οδύσσεια της έγραψε ο Οδυσσέας. Την Ιλιάδα ο Ηλιάδης.
v. Η μάνα του Ρασπούτιν ήτανε η ρασπουτάνα, τεραστίων διαστάσεων Ρωσίδα της Σιβηρίας.

7. Τηλεοπτικά μαργαριτάρια


Πέραν όμως από τα μαθητικά μαργαριτάρια υπάρχον και τα τηλεοπτικά και ραδιοφωνικά τέτοια (τόσο από δημοσιογράφους όσο και καλεσμένους τους) ... Μερικές φορές μάλιστα είναι τόσο “ποιοτικά” που πρέπει να τραβάς τα μαλλιά σου (αν έχεις ή όσα έχεις)... Πριν 2-3 χρόνια στο “Σίγμα (νομίζω) είχε ένα ψυχαγωγικό πρόγραμμα (παιχνίδι γνώσεων βασικά) με τίτλο “Κόντρα πλάκες”, που παρουσίαζε ο πολύς Φερεντίνος. Το παιχνίδι γινόταν στην Κύπρο δηλ. με κύπριους παίχτες χωρισμένους σε δυο διαγωνιζόμενες ομάδες (των τεσσάρων ατόμων) που απαντούσαν σε διάφορες ερωτήσεις. Τι μαργαριτάρια ακούσαμε τότε δεν λέγεται ...
Θυμάμαι, λόγου χάριν ...
Ερώτηση: Να μας πείτε μια χώρα της Ευρώπης που το όνομα της αρχίζει από Έψιλον ...
Απάντηση: Εθιοπία (κι από έψιλον αρχίζει και ευρωπαϊκή χώρα είναι).

8. Ονομασία Οδούς (ή/και Αιδούς)

Πρόσφατα περνώντας από κάποιο δρόμο στην περιφέρεια μιας κοτσιηνοχωρίτικης κοινότητας (όπου υπήρχαν κτισμένες κάποιες σπιταρόνες) πρόσεξα να υπάρχει στην αυλή ενός τέτοιου σπιτιού μια ταμπέλα (απ’ αυτές όπου αναγράφονται οι ονομασίες των οδών) ακουμπισμένη στο περιτείχισμα της πρόσοψης. Η ταμπέλα έγραφε “Οδός Νίκου Σαμψών”. Περιττό να πω ότι μόλις την είδα “α(να)ψαν τα λαμπούδκια μου”, τζι’ αμαρτία μου ξομολο(γ)ημένη σκυλόβρισα τους “άρχοντες” της Κοινότητας που εισηγήθηκαν ή αποδέχτηκαν τέτοια ονομασία και εκείνους (από κυβερνητικής πλευράς) που την ενέκρινα. Ψάχνοντας λίγο όμως το θέμα (και ρωτώντας 2-3 γνωστούς χωριανούς) ανακάλυψα ότι δεν υπήρχε επίσημα τέτοια ονομασία για τον εν λόγω δρόμο κι ότι από μόνος του ο ιδιοκτήτης της κατοικίας (με την ταμπέλα στην αυλή), την ετοίμασε και την κότσαρε εκεί!!!
Ο Θεός (αν υπάρχει) να τον ελεήσει!!!
Τζιαι ύστερα λαλείτε μου να μεν ξεθεώνουμαι ...
Αιδώς Αργείοι!!!

9. Καλοκαίρι, μαντίλες και μακροφουστάνες

Σφίξανε οι ζέστες – θάλασσα δεν έχουμε πάει ακόμα (ούτε στην αγαπημένη παραλία όπου συνήθως παμε τα πρωινά ή τα αργοαπογεύματα). Όμως διερωτούμαι πως αυτές οι εν Κύπρω μουζούρες μετανάστριες με τις (σκούρες, μπεζ, ενίοτε και πολύχρωμες με κρόσια κι αλλα στολίδια) μαντίλες στα κεφάλια, τα μακρομάνικα φορέματα, τις μακροφουστάνες και τα παντελόνια, εν πιρώνουν (δεν ζεσταίνονται), σιόρ; Άραγε να μη θέλουν κι αυτές να βγάλουν κάνα ρούχο – να φανεί λίγο ο ώμος τους ή το γόνατο τους; [Πάντως κάποια γνωστή, μου 'λεγε ότι η μαντιλοφορούσα και μακροφουστανοφουρούσα νεαρή γειτονισσα της, σπίτι της κυκλοφορουσε με σορτσάκια!]

10. Ουζάκι και εστιατόρια μ’ αυλή

Καλοκαίρι είπαμε – πέραν από την αναζήτηση δροσιάς ειτε δια του ξεγυμνώματος, είτε βουτώντας στη θάλασσα (ή σε καμιά πισίνα) ή κάτω από τα δέντρα στα ψηλά βουνά (από τις Πλάτρες και πάνω), όμορφα μπορεί να περάσετε τα βραδάκια και στην βεράντα ή την αυλή τους σπιτιού σας με (δροσιστικό) ουζάκι και με μεζεδάκια. Στα Κοτσιηνοχώρκα τέτοια εποχή μεζές εξαιρετικός (για το ούζο) είναι και το καραολίν (μικρό σαλιγκάρι – με άσπρο κέλυφος).


Αν πάτε έξω για φαγητό σε κανένα απ’ αυτά τα εστιατόρια που διαφημίζουν ότι διαθέτουν και αυλή, φροντίστε να επιλέξετε εστιατόριο όπου η αυλή του δεν είναι καμιά “γαουροτζιοιλίστρα”... Γιατί διαφορετικά κι όπως τα τραπεζάκια θα είναι σχεδόν κολλητά το ένα στο άλλο, αν η γειτόνισσα σας (από το διπλανό τραπέζι) εν βάλει γλώσσα μέσ’ το στόμα της, τότε πέραν από την ιστορία της ζωής της θα ακούσετε και θα μάθετε για τα καλύτερα (κατα τη δικιά της γνώμη πάντοτε) καταστήματα ρούχων και υποδημάτων της πόλης καθώς και για πιο καλά κοσμηματοπωλεία, για το που παει για μπάνιο και που θα πανε διακοπές, από που ψωνίζει φτηνά και καλά όταν πάει την Αθήνα, ποιους τραγουδιστές/τραγουδίστριες έχει δει (κι ακούσει) στες μουσικές πίστες της Αθήνας (τζιαι να καπαρτίζει λέγοντας “έχει άλλη χάρη να τους βλέπεις από κοντά”) κι άλλες τέτοιας φύσεως κουβέντες... (Για τις 2 ώρες περίπου που θα είσαστε εκεί πολλά θα μάθετε).

11. Βιβλιοπαρουσίασεις

i. Τελευταία ξεκίνησα το διάβασμα ενός μυθιστορήματος που η πλοκή του έχει σχέση με τα πολεμικά γεγονότα στην Κύπρο το 1974 (πραξικόπημα και τουρκική εισβολή), με κύριους ήρωες όχι κύπριους αλλά ΕΛΔΥΚάριους εκείνης της εποχής. Τίτλος του μυθιστορήματος είναι “Κόκκινο στην Πράσινη Γραμμή” και συγγραφέας ο Βασίλης Γκουρογιάννης (εκδόσεις Μεταίχμιο, 2009).
Οφείλω να πω ότι όταν πρωτοείδα το βιβλίο σε κάποιο βιβλιοπωλείο, το μετροφύλλισα και λαθρανάγνωσα πολύ μικρά αποσπάσματα του (όπως συνήθως κάμνω πριν αγοράσω κάποιο βιβλίο) δεν μου προκάλεσε και τόσο το ενδιαφέρον. (Εξ άλλου πριν καιρό είχα ξεκινήσει να διαβάζω ένα άλλο μυθιστόρημα του εν λόγω συγγραφέα, το “Βέβηλη πτήση” και το είχα παρατήσει σχεδόν απ’ την αρχή...)
Μετά όμως από μια κριτική που διάβασα στον “Φιλελεύθερο”, πριν μερικές Κυριακές (αν βρω link θα σας παραπέμψω) και μια αναφορά του Στέλιου Σακκά ένα Σάββατο στον “ΑΣΤΡΑ” στο εβδομαδιαίο λογοτεχνικό ένθετο του Σταθμού, είπα να το πάρω και να το διαβάσω. Είμαι ακόμα στην αρχή αλλά άρχισα να το βρίσκω ενδιαφέρον ... Θα προσπαθήσω μάλιστα όταν καταφέρω και το τελειώσω να καταγράψω (σε ξεχωριστό post) πιο ολοκληρωμένα τις απόψεις μου (δίκην βιβλιοκριτικού).

ii. Διάβασα στις εφημερίδες ότι αυτές τις μέρες θα κυκλοφορήσει (και έγινε και παρουσίαση την περασμένη Τρίτη) του νέου βιβλίου του Μακάριου Δρουσιώτη που έχει τίτλο “Δύο απόπειρες και μια δολοφονία” - λέγεται ότι στο βιβλίο υπάρχουν πολλές αναφορές για το(σκοτεινό) ρόλο του Γιωρκάτζιη. Ε ρε, τι έχει ν’ ακούσει ο Δρουσιώτης!!!

iii. Ένα ακόμα ενδιαφέρον βιβλίο (σχετικά με την Κύπρο) και που κυκλοφορεί αυτόν τον καιρό είναι του Γιάννη Παπαδάκη “Η ηχώ της Νεκρής Ζώνης – Οδοιπορικό στη διαιρεμένη Κύπρο” (εκδόσεις Scripta 2009). Ο τίτλος του μιλάει από μόνος του...

12. Χελιδόνια

Και φέτος κατέφτασαν (προ πολλού) οι φτερωτοί επισκέπτες των χελιδονοφωλιών στην βεράντα της προσοψης του σπιτιού μας. Είχαμε και φέτος δυο φορές γεννητούρια (σε δυο διαφορετικές φωλιές). Την πρώτη φορά ήταν 5 τώρα είναι μόνο 3 αλλά τούτα είναι ακριβώς απέναντι από το κρεβάτι μας, κι από τις 5 το πρωί μας ξυπνάνε με τις στριγκιές φωνές τους - φαίνεται περιμένουν το πρόγευμα τους ...

13. Σκαντζόχοιροι

Φέτος εν θωρώ (τα βράδια) πολλούς σκαντζόχοιρους (κατσόshοιρους) σκοτωμένους στους δρόμους... Λέτε να μειώθηκε ο πληθυσμός τους (ήταν και καλοχρονιά φέτος καθώς έβρεξε και θα βρίσκουν φαγητό), να έγιναν οι κύπριοι οδηγοί πιο οικολόγοι και να τους προσέχουν ή να μάθανε οι σκαντζόχοιροι τον Οδικό Κώδικα;

14. (Β)αβάτσινοι (ή μούρα - στην καθομιλούμενη ελληνική)

Ένας εδώδιμος καρπός (ας πούμε κάτι σαν φρούτο) αυτής της εποχής (και πολύ πιθανόν σε πολλούς τελείως άγνωστος) είναι και οι (Β)αβάτσινοι - οι καρποί της (Β)αβατσινιάς δηλ. της Μουριάς ή Συκαμινιάς (Συκαμιάς – κατά το κυπριακότερο) ... Οι (Β)αβάτσινοι όταν ωριμάσουν (αναλόγως του δέντρου) είναι είτε άσπροι είτε μαύροι, με τους μαύρους να έχουν μιαν ωραίο γλυκόξινη γεύση! Δεν ξέρω πόσοι από Σας τους έχετε δοκιμάσει και κατα πόσο σας έχουν αρέσει (γευστικά), όμως εμένα πάντοτε ΜΟΥ άρεσαν! Αυτό ίσως να οφείλεται και στο ότι στην αυλή του πατρικού μας σπιτιού υπάρχει (ακόμα) μια τέτοια συκαμιά (50 χρόνων και βαλε σήμερα, είναι όμως άγρια και μόνο μερικοί κλώνοι της, έδιναν καρπό – σε πιο παλιούς καιρούς ήταν θεόρατη και βαθύσκιωτη), αλλά καις το ότι συκαμιές υπήρχαν στα παιδικά μου χρόνια και στα περβόλια και οι (β)αβάτσινοι ήταν τα πρώτα “φρούτα” που γευόμασταν παιδιά τότε!

15. Αχ Έρωτα …

(http://www.youtube.com/watch?v=f1PhWJdJwkA)

Άναψε πράσινο κι εγώ έστριψα από τα φώτα (στα φανάρια) δεξιά. Απέναντι μου στην άλλη πλευρά του δρόμου (όπου μπήκα) ήταν σταματημένο στα φανάρια ένα ρυμουλκό (απ’ αυτά που χρησιμοποιούνται για παροχή οδικής βοηθείας). Στην καμπίνα του οδηγού (σχεδόν κολλητά στο νεαρό που καθόταν στο τιμόνι) μια νεαρή κοπελιά, ασπρουλού(δ)α, (προφανώς ξενικιά, όπως μάλλον ήταν και ο οδηγός – αυτός όμως κάπως ηλιοκαμένος). Περιμένοντας να ανάψει το πράσινο, η κοπέλα γύρισε τα μάτια και κοιταξε στο νεαρό, τον πλησίασε ακόμα πιο πολύ, την κοίταξε κι αυτός, τα κεφάλια έγειραν (το ένα προς το άλλο) για δώσουν την ευκαιρία στα χείλια να κοντέψουν, να συνευρεθούν και να ενωθούν σ’ ένα φιλί, σημάδι κι αυτό του νεανικού κι άδολου έρωτας τους ... Η εικόνα αυτή όπως ξαφνικά εμφανίστηκε μπροστά στα μάτια μου το ίδιο ξαφνικά χάθηκε, καθώς συνέχιζα την πορεία μου με τ’ αυτοκίνητο μου ...

Καλό καλοκαίρι!


Anef_Oriwn
Τετάρτη 17/6/2009

Παρασκευή 12 Ιουνίου 2009

Ανάρτηση 30/2009 (αντι-ιστορική, διαστρεβλωτική τζι’ αχάπαρη) - Ξενοφώντεια μαθήματα “αριστερότητας” με τη συνοδεία ιστορικών διαστρεβλώσεων ...


[Το πιο κάτω κείμενο (“Απαντήσεις και σχόλια πάνω στην αμφισβητούμενη Αριστερότητα του ΑΚΕΛ και όχι μόνο”) το ετοίμασα για ανάρτηση το περασμένο Σαββατοκύριακο, αλλά λόγω του ότι στην επικαιρότητα ήταν οι ευρωεκλογές και τα αποτελέσματα τους – για τα οποία ως σοβαροί “ειδήμονες” - πολιτικοί (παθολογοανατομο)ιστολόγοι - θα ‘πρεπε (έγκαιρα) να εκφράσουμε τις εκτιμήσεις μας, είπα να το αφήσω για μεταγενέστερο στάδιο - εξ άλλου δεν υπήρχε και κίνδυνος να μπαγιατέψει καθώς τα θέματα που πραγματεύεται είναι διαχρονικά επίκαιρα, αφού τα πλείστα απ’ αυτά αποτελούν την χιλιομασημένη τσίχλα κάθε εμπαθή, κακοπροαίρετου αλλά και αφελή αντι-ΑΚΕΛικού!

Γι’ αυτή την εβδομάδα σκεφτόμουν να γράψω κάτι άλλο, ένα τουρλού - τουρλού κείμενο (για ποικίλα και διάφορα) μικρά, ανάλαφρα, καλοκαιρινά, αλλά επίκαιρα ζητήματα και θέματα (και ν’ αφήσω το ήδη έτοιμο κείμενο μου για ακόμα πιο μεταγενέστερο στάδιο). Αλλά φαίνεται εσουξούλαν με ο δκιάολος ... Πήγα και μπήκα στο blog των (λεγόμενων) Απο(κατα)στατών της Δημοκρατίας, τζιαι τι θωρώ ... Η τελευταία ανάρτηση των Κοπελιών εκεί, έχει άμεση σχέση με το έτοιμο κείμενο μου (ας του κάνω και λίγη διαφήμιση παραθέτοντας και το σχετικό link: http://christofias-watch.blogspot.com/2009/06/blog-post_12.html ) και καθώς άρχισαν και οι γνωστοί τσιοφτοΑΚΕΛολόγοι και ασυναρτησιολόγοι να λαλούν τα γνωστά τους στερεότυπα, προτίμησα αντί να παω εκεί και να προσπαθώ να καταθέσω κάποια σχόλια μου (ματαίως γιατί θα με διαγράφουν) θα αναρτήσω εδώ το δικό μου κείμενο (όπου δεν υπάρχει και κίνδυνος διαγραφής του) και όποιος γουστάρει ας κοπιάσει για λίγη κουβέντα – θα έχει και μουσική και κανένα τραγούδι στο μεσοδιάστημα] ...

**********
Σήμερα θ’ ασχοληθώ με τα όσα γράφει σε άρθρο του υπό τον τίτλο “Πόσο αριστερό είναι το ΑΚΕΛ;”, κάποιος Ξενής Ξενοφώντος*, το οποίο (άρθρο) αλίευσα από το τελευταίο τεύχος του μηνιαίου (κυπριακού) περιοδικού “Σύγχρονη(;) Άποψη”.
[Η αναφορά μου στο περιοδικό μπορεί να αποτελεί και έμμεση (αλλά απλήρωτη) διαφήμιση του (από μέρους της διεύθυνσης/διαχείρησης του Blog), αλλά χαλάλι... Έτσι ίσως συμβάλουμε κι ΕΜΕΙΣ στην αποκάλυψη των στόχων και σκοπών του περιοδικού! Να συμπληρώσω ότι στο εν λόγω τεύχος υπάρχει αφιέρωμα στο ΑΚΕΛ με 5-6 άρθρα (κυρίως έμπλεα μιας στείρας αντι-ΑΚΕΛικής κριτικής) καθώς και μια συνέντευξη με τον Άντρο Κυπριανού, το νεο (εδώ και κάποιους μήνες) Γενικό Γραμματέα του ΑΚΕΛ].

Να αναφέρω ότι από τον τίτλο του άρθρου “Πόσο αριστερό είναι το ΑΚΕΛ;”, κατ’ αρχάς υπέθεσα ότι ο γραφέας του, Ξενής Ξενοφώντος* (τον οποίον – να διευκρινίσω - πως αν και δεν έχω την τιμή να γνωρίζω προσωπικά, έχω σχηματίσει άποψη και γνώμη για τα πονήματα της σκέψης του μέσα από τα διαδικτυακά του συγγράμματα – κείμενα και σχόλια στην blogόσφαιρα), θα έκαμνε μια εξ Αριστερών κριτική στο ΑΚΕΛ και την πολιτική του. Περίμενα (ο αφελής) ότι με αναφορές (τσιτάτα) από τα έργα των κλασικών (θεωρητικών) της Αριστεράς (ας πούμε από τους Μαρξ, Ένγκελς, Λένιν κι άλλους – αφού το ΑΚΕΛ αυτο-αποκαλείται ακόμα και με βάση το Καταστατικό του, Μαρξιστικό-Λενινιστικό), ο αρθρογράφος θα αποδείκνυε ότι το ΑΚΕΛ ΔΕΝ είναι αριστερό κόμμα αλλά ας πούμε κάτι πλησίον της Σοσιαλδημοκρατίας (αφού και πολλές από τις πρακτικές του είναι σοσιαλδημοκρατικές) ή ότι είναι ο Δούρειος Ίππος του καπιταλιστικού συστήματος μέσα στο κυπριακό εργατικό κίνημα. Περίμενα, λόγου χάριν να πούμεν, (που λαλεί τζι’ ο κουμπάρος ο Ττοουλής ο Ικκίπιρης),
να κάμνει κριτική της κοινωνικής πολιτικής (του ΑΚΕΛ και της σημερινής Κυβέρνησης) κι ακόμα ότι δεν παίρνει (το ΑΚΕΛ) καθόλου (επαναστατικά) μέτρα που να οδηγούν στο σοσιαλιστικό μετασχηματισμό της κοινωνίας (τώρα μάλιστα που με “δημοκρατική επανάσταση” οι κομμουνιστές και οι συνοδοιπόροι τους κατέλαβαν την εξουσία).

Θα μπορούσε ακόμα να επικρίνει το ΑΚΕΛ ότι κωλυσιεργεί να αναλάβει πρωτοβουλίες και να προωθήσει ριζοσπαστικά μέτρα για περιορισμό του εθνικισμού και των εξάρσεων του και των παρεμβάσεων (στην πολιτική ζωή) και της επιρροής της Εκκλησίας (στην κοινωνική ζωή και της θρησκείας, ή για την κατάργηση διαφόρων αναχρονιστικών θεσμών (όπως ας πούμεν ο αγιασμός ή “θεία” κοινωνία στα σχολεία), ή για την ανάπτυξη κριτικού πνεύματος (πρώτα και κύρια στην Εκπαίδευση) και την καλλιέργεια συνείδησης διεθνιστικής και αντιιμπεριαλιστικής αλληλεγγύης, κι αλλά τέτοιες (ριζοσπαστικές και προοδευτικές) νοοτροπίες και συμπεριφορές που φύσει και θέσει χαρακτηρίζουν ένα “πραγματικό αριστερό κόμμα”!

Αντίθετα ο κος Ξενής μέσα από ανιστόρητες αναφορές, διαστρεβλώσεις, μισές αλήθειες, εθνικιστικές λαφαζανιές, αντισταλινικές κορώνες και λιβανίσματα για το Λυσσαρίδη προσπαθεί να μας πείσει ότι ΔΕΝ είναι Αριστερό το ΑΚΕΛ.
Αν τελικά του έμενε και κάτι από τη (μα)θητεία του στην Αριστερά τζιαι εχαπάριζεν τζιαι δκυο πράματα που μαρξισμό, είχε να ξέρει ότι έναν κόμμα αποτελεί την πολιτική έκφραση μιας κοινωνικής ομάδας ... Κι αν το ΑΚΕΛ σήμερα έχει έντονα σοσιαλδημοκρατικά χαρακτηριστικά τούτα αντανακλώνται στο Κόμμα από την κοινωνικοοικονομική κατάσταση των μελών και οπαδών του. Κι εδώ θα μπορούσε να επικεντρώσει την προσοχή του (στο άρθρο του) αν φυσικά είχε και τις γνώσεις και την ικανότητα να το κάνει...

Δυστυχώς όμως επιλεκτική, κοντόφθαλμη και γεμάτη προκαταλήψεις είναι η παρουσίαση που (ΜΑΣ) κάμνει ο κος Ξενοφώντος ... Παράλληλα όμως και ανέντιμη κι αντι-ιστορική/ανιστόρητη καθώς οι ατάκες του (όπως ας πούμε για το “γλυκό καρυδάκι” και τον “καλό καραβοκύρη”) είναι διαστρεβλωμένες και παραποιημένες και δημιουργούν λανθασμένες εντυπώσεις. Και τούτο δεν αφορά αποκλειστικά τα όσα λέγει για το ΑΚΕΛ και την κυπριακή Αριστερά αλλά γενικότερα και για την Ιστορία της Κύπρου.

[Πέραν τούτου να σημειώσω όμως ότι πολλά από τα λεγόμενα του, θυμίζουν το λεξιλόγιο των κειμένων που αναρτούνται στο blog των Απο(κατα)στατών της Δημοκρατίας (λετε να ‘χει μετακομίσει εκεί μια και δεν κάνει και νέες αναρτήσεις στο δικό του blogκιν;) - κάμετε χάζιν να ‘ναι ο πολυσχιδής Ρίμαχος].

Ακόμα θα ήθελα να σημειώσω (χρησιμοποιώντας και τους κλασικούς πολιτικούς όρους “αριστερά” – “δεξιά” το πόσο οξύμωρο (και συνάμα γελοίο) ακούγεται όταν ένας ανανήψας (ας πούμεν) αριστερός (όπως βγαίνει από ένα σχόλιο του που έκανε σ’ άλλο blog και το οποίο παραθέτω στο τέλος της παρούσας ανάρτησης – πως όμως αυτοχαρακτηρίζεται τώρα, δεξιός;) να κρίνει πόσο “αριστερό” είναι ένα κόμμα που αυτοπροσδιορίζεται ως τέτοιο;

Πιο κάτω θα παραθέσω (με γαλάζιο χρώμα) ολόκληρο το κείμενο του Ξενή του Ξενοφώντα και με κόκκινο και βυσινί χρώμα και εντός των αγκύλων [...] σχόλια δικά μου.

**********
Πόσο αριστερό είναι το ΑΚΕΛ;
(του Ξενή Ξενοφώντος, από το περιοδικό “Σύγχρονη Άποψη” – τεύχος 14ον, Ιούνιος 2009).

"Το ΑΚΕΛ αυτοαποκαλείται αριστερό. Κατ’ ακρίβειαν πολλοί το αποκαλούν έτσι. Πόσο όμως αριστερό είναι το ΑΚΕΛ στην πραγματικότητα;..."
[Εκαρτερούσαμεν πολλίν τζιαιρόν πέρκι βρεθεί ένας Ξενής να μας τα πει να ξεστραβωθούμεν ...]

"...Για να προχωρήσει κανείς σε αξιολόγηση της «αριστερότητας» του ΑΚΕΛ, σε μεγάλο βαθμό, πρέπει να προσδιορίσει πρώτα τι εννοείται ως «Αριστερά». Αν με τον όρο «αριστερή ιδεολογία» περιγράφουμε το όραμα για κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο ..," [καθώς και την οργανωμένη πάλη των ανθρώπων για το ξεπέρασμα και την απαλλαγή της ανθρωπότητας από αναχρονιστικές, συντηρητικές, θρησκευτικές και εθνικιστικές θεωρίες και ιδεοληψίες], "...
τότε αναμένουμε, από ένα πραγματικό αριστερό κόμμα να είναι πιστό σε αυτό τον στόχο και να πρωταγωνιστεί για την επίτευξή του. Το ΑΚΕΛ όμως, δεν μπορεί να περηφανεύεται για κάτι τέτοιο. Συγκεκριμένα:..."

[Σειρά 1η γενικότερων αποριών και ερωτημάτων:
i. Πως γίνεται κάποιος ο οποίος ανήκει στο αντίπαλο ιδεολογικοπολιτικό στρατόπεδο – δηλ. στη Δεξιά παράταξη (έστω κι αν κάπου λεει ότι “… όταν ήταν εγγεγραμμένος σε συντεχνία κάποτε, ήταν στην ΠΕΟ ... [και ότι ] ... προέρχεται (ιστορικά) από το χώρο της Αριστεράς ...”, να κάνει αντικειμενική ή ανεξάρτητη (αν υπάρχει κάτι τέτοιο) αξιολόγηση της “αριστερότητας” του ΑΚΕΛ (Μα εν ννα μας παντρέψει μ’ άδρωπον σιόρ;) Και τι παει να πει αυτό το “ιστορικά προέρχεται από το χώρο της Αριστεράς”; Ο παππούς του ήταν Αριστερός, ή μήπως η “αριστερότητα” είναι κληρονομική;

ii. Πως μπορεί κάποιος να προσδιορίσει τι εννοείται ως “Αριστερά” ή να περιγράψει τι είναι “Αριστερή ιδεολογία” χωρίς καθόλου αναφορές στις κοινωνικοοικονομικές ανισότητες και στο σύστημα που τις γεννά και τις αναπαράγει;

iii. Μπορούμε να μιλούμε για κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο (δηλ. για κοινωνική δικαιοσύνη και ισότητα) χωρίς να έχουμε κατα νουν την κατάργηση του ιδίου του εκμεταλλευτικού καπιταλιστικού συστήματος; Υιοθετεί την αντικαπιταλιστική πάλη ο κύριος Ξενής κι αν ναι, πως συμμετέχει σ’ αυτήν; Αντι-στρατευόμενος τις όποιες κινητοποιήσεις δεν έχουν “εθνικό” χρώμα;

Στοίχημα 1ον:
Παρά τις “αριστερές” (ιστορικές) του καταβολές είμαι σίγουρος ότι ο κύριος Ξενής ΔΕΝ έχει ιδέα (πως και πότε) μπήκαν στο πολιτικό λεξιλόγιο και καθιερώθηκαν (να εχουν και πολιτική σημασία) οι όροι “Αριστερά” και “Δεξιά”;

Στοίχημα 2ον:
Ποτέ ΔΕΝ διάβασε Μαρξ (ακουστά τον έχει) ... Διαφορετικά θα εκτιμούσε πιο πολύ την κοινωνικοοικονομική διάσταση της Ιστορίας κι ότι η Οικονομία παίζει τον σημαντικότερο ρόλο στην κοινωνική εξέλιξη.
Καλό θα ήταν να διάβαζε και ολίγο Μαρξ (έστω κι αν τον θεωρεί ξεπερασμένο)... Γι’ αυτό του εισηγούμαι έτσι σαν αρχή και για να πάρει μια ιδέα για την Αριστερή ιδεολογία να ξεκινήσει από το “Κομμουνιστικό Μανιφέστο” και το “Η καταγωγή της οικογένειας, της ατομικής ιδιοκτησίας και του κράτους”.

Αφιέρωση:
Επίσης εξαιρετικά αφιερωμένο σ’ όλους τους Ξενήδες, το ωραιότατο διαλεκτικό τραγούδι του Μάνου Λοΐζου – τραγουδημένο από τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου,
“Τρίτος Παγκόσμιος”!
Links: http://www.youtube.com/watch?v=Ib1MKILTq-Y&feature=related και
http://www.youtube.com/watch?v=Zs9Px_7ebSo&feature=related


"...1) Παρά τον πρωταγωνιστικό ρόλο των αριστερών κομμάτων και κινημάτων ανά το παγκόσμιο ενάντια στην αποικιοκρατία, στον αγώνα. του Κυπριακού λαού για κατάργησή της, το ΑΚΕΛ, δεν έδωσε δυστυχώς το παρόν του. Βεβαίως, άτομα από τις τάξεις του ή πέριξ αυτού, όπως ο Δρ Βάσος Λυσσαρίδης, διαφώνησαν με την κομματική γραμμή, εντάχθηκαν στην ΕΟΚΑ και τους είχε ανατεθεί σε αρκετές περιπτώσεις και σημαντικός ρόλος στην Οργάνωση..."

[Ανιστόρητο 1ον:
Όταν ξεκινούσε ο αγώνας της ΕΟΚΑ το 1955 ο Βάσος Λυσσαρίδης ΔΕΝ ήταν ούτε στις τάξεις ούτε και πέριξ του ΑΚΕΛ – είχε αποχωρήσει/διαγράφει ήδη από το 1952!

Αφελής απορία 1η (εμού του αδαούς):
Μπορεί επιτέλους κάποιος – ας είναι και ο κύριος Ξενής – να πληροφορήσει κι ΕΜΕΝΑ τον αδαή, αχάπαρο ή/και εθελοτυφλούντα, ποιος ήταν ο ρόλος ή σε τι συνίστατο η συμμετοχή του Βάσου Λυσσαρίδη στην ΕΟΚΑ; Ας πούμε συμμετείχε σε ομάδα αντάρτικη (κάτω από τη γενικότερη καθοδήγηση του "άξιου τέκνου" της πατρίδας, Γρίβα), ή ήταν πολιτικός ο ρόλος του ή απλώς περιέθαλπε (ως γιατρός) τραυματισμένους αγωνιστές της ΕΟΚΑ; Τέλος, ο Γρίβας ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ κάμνει έστω και κάποια αναφορά ή μνεία στον Λυσσαρίδη, στα “Απομνημονεύματα” του;

Σειρά 2η γενικότερων αποριών και ερωτημάτων:
i. Αντι-αποικιακός αγώνας ήταν μόνο η ένοπλη δράση της ΕΟΚΑ του 1955-59 (συμπεριλαμβανομένων και των πολιτικών δολοφονιών Αριστερών από μασκοφόρους του Γρίβα κι ακροδεξιά στοιχεία);

ii. Οι μαζικές κινητοποιήσεις των εργαζομένων (που οργανώνονταν από την ΠΕΟ κι άλλες οργανώσεις της Αριστεράς) εκείνη την εποχή τι ήταν; Δεν αποτελούν συστατικό μέρος του αντιαποικιακού αγώνα;

iii. Διάφορες άλλες εκδηλώσεις και γεγονότα κατα τη δεκαετία του 1940 (όπως οι εργατικές κινητοποιήσεις και παναπεργίες του 1948, τα γεγονότα του Λευκονοίκου στις 25 του Μάρτη του 1945, η Δίκη της ΠΣΕ το 1945, το κίνημα αποστράτευσης των εθελοντών του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου) δεν είχαν αντιαποικιακό χαρακτήρα ή δεν αναγνωρίζονται ως κομμάτι του αντιαποικιακού αγώνα γιατί σ’ αυτές τον πρώτο ρόλο τον έπαιζαν Αριστεροί;]

"... 2) Το ΑΚΕΛ απουσίαζε και από μια άλλη μεγάλη μάχη στην οποία θα έπρεπε να πρωταγωνιστεί. Δεν υπήρχε οργανωμένη αντίσταση εκ μέρους του εν λόγω κόμματος στην δράση της ΕΟΚΑ B', στο πραξικόπημα και στο μεταπραξικόπημα (όπως υπήρχε από πλευράς ΕΔΕΚ). Διαχρονική παραμένει η (τεκμηριωμένη από έναν μεγάλο αντιστασιακό της εποχής) κατηγορία για το «γλυκό καρυδάκι» που φέρεται να προσέφερε σημαίνον ακελικό στέλεχος της τότε εποχής σε κάποιους πραξικοπηματίες στην Λευκωσία. Επίσης διαχρονική παραμένει η φράση, με την οποία το ΑΚΕΛ απευθύνθηκε προς τον ηγέτη του μεταπραξικοπήματος, Γλ. Κληρίδη ο οποίος αντισυνταγματικά ορκίσθηκε Πρόεδρος και αρνείτο την επιστροφή του Μακαρίου: «Παραμείνατε καλός καραβοκύρης». Ούτε είδαμε το εν λόγω κόμμα να έχει έντονη άποψη για την τιμωρία των ενόχων της προδοσίας και της καταστροφής του 1974 και δεν το είδαμε να διαφωνεί με την πολιτική του «κλάδου ελαίας» (αν και επισείει συνεχώς τον μπαμπούλα του «πραξικοπήματος και των κακών πραξικοπηματιών», κυρίως σε περιόδους εκλογών)..."

[Ξενή, ΨΕΥΔΕΣΑΙ κατάφωρα, ασυστόλως, ξεδιάντροπα και σκοπίμως και το ξέρεις!!! Εκτός κι αν είσαι τόσο εμπαθής και φανατισμένος που δεν μπορείς να δεις πέραν από τη μύτη σου.]

Ανιστόρητο 2ον:
Αφού απουσίαζε (το ΑΚΕΛ) από την αντίσταση κατα του πραξικοπήματος γιατί υπήρξαν τόσοι πολλοί (χιλιάδες) συλληφθέντες, κακοποιηθέντες (ακόμα και δολοφονημένοι) ΑΚΕΛικοί και γενικότερα Αριστεροί;

Συμβουλή:
Επειδή υπάρχουν και άτομα που έζησαν εκείνα τα γεγονότα και βρίσκονται εν ζωή ακόμα, και για να μην γίνεσαι και ρεζίλι (εκτός κι αν είσαι επαγγελματίας λασπολόγος τζιαι εν σε κόφτει) θα σε συμβούλευα να ρίξεις και καμιά ματιά τις ανακοινώσεις του ΑΚΕΛ εκείνης της εποχής που αφορούν τον Κληρίδη, την επιστροφή Μακαρίου, την τιμωρία των ενόχων του πραξικοπήματος κι αλλά θέματα σε σχέση με τα τότε γεγονότα για τα οποία κάνεις τον πολυ-πραγματογνώμονα!

Σειρά 3η γενικότερων ερωτήσεων και αποριών:
Λαλεί μας ο συμπαθέστατος κατα τ’ άλλα Ξενής: “… Δεν υπήρχε οργανωμένη αντίσταση εκ μέρους του εν λόγω κόμματος στην δράση της ΕΟΚΑ B', στο πραξικόπημα και στο μεταπραξικόπημα (όπως υπήρχε από πλευράς ΕΔΕΚ)…”.

i. Άραγε να εννοεί ότι το ΑΚΕΛ θα έπρεπε (προπραξικοπηματικά) για να προστατέψει (από τυχόν φασιστικό πραξικόπημα) τη νομιμότητα και το κράτος, να αναλάβει (χωρίς να ρωτήσει κανένα) την πρωτοβουλία να οργανώσει τα δικά του καπετανάτα (παρακρατικές ένοπλες ομάδες) τες οποίες μάλιστα να εξοπλίσει εισάγοντας από μόνο του οπλισμό (ας πούμε από την Τσεχοσλοβακία – αφού είχε και καλές σχέσεις με τις τότε σοσιαλιστικές χώρες), αφού ο Μακάριος δεν τολμούσε να κάνει πράξη την εισήγηση του ΑΚΕΛ για τη δημιουργία Πολιτοφυλακής ; (Το ΑΚΕΛ είχε μάλιστα δώσει στον Μακάριο και κατάλογο 1000 μελών για να συμπεριληφθούν σ’ αυτές τες ομάδες).

ii. Δεν ξέρω πόσο οργανωμένη ήταν η αντίσταση στο πραξικόπημα από πλευράς ΕΔΕΚ, όμως όταν από πλευράς μακαριακών δυνάμεων ή υποστηριχτών του Μακαρίου (πέραν από το Εφεδρικό και τους νομιμόφρονες αστυνομικούς – που κάνεις δεν ήξερε πόσοι ήταν), υπήρχαν μόνο οι (ένοπλες) ομάδες της ΕΔΕΚ ή του Λυσσαρίδη (άραγε μόνο αυτόν εμπιστευόταν ο Μακάριος – τους κομμουνιστές τους ήθελε μόνο για τα συλλαλητήρια;) δεν ήταν φυσιολογικό τούτες οι ομάδες να προβάλουν και (οργανωμένα) αντίσταση;

iii. Παρ’ όλα αυτά όμως πόσες εκατοντάδες ΑΚΕΛικοί έτρεξαν στους αστυνομικούς σταθμούς για να εφοδιαστούν με όπλα και να αντισταθούν στο πραξικόπημα;

iv. Η αντίσταση στην Πάφο και η μετάβαση ομάδων για ενίσχυση της αντίστασης στην Λεμεσό έγινε μόνο από Λυσσαριδικούς;

v. Στις άλλες πόλεις (Λεμεσό, Λευκωσία, Λάρνακα) μόνο οι ένοπλες ομάδες του Λυσσαρίδη πρόβαλαν αντίσταση; Δεν είναι στη Λάρνακα που το ΑΚΕΛ προσπάθησε να κάνει κινητοποίηση και διαδήλωση που είχε στο τελος αιματηρή κατάληξη - τη δολοφονία 4 Αριστερών από τον "μαντομαχαλά" (τη συνοικία του Άη Γιάννη);

vi. Πόσες εκατοντάδες ΑΚΕΛικοί συνελήφθησαν και κακοποιήθηκαν, ενώ κάποιοι δολοφονήθηκαν κιόλας;

Χυδαιότητα 1η και Μεγάλη:
Ενώ δεν δίνονται καθόλου λεπτομέρειες πως εξελίχτηκε αυτή η περιβόητη ιστορία με το “καρυδάκι” (που έγινε, ποιοι ήταν οι πρωταγωνιστές και κάτω από ποιες συνθήκες έλαβε χώρα), αφήνεται (εσκεμμένα και με ανήθικο κι ανέντιμο τρόπο που φτάνει τα όρια της χυδαιότητας και της αναισχυντίας) να νοηθεί ότι αποτελούσε την γενικότερη στάση των Αριστερών στο πραξικόπημα – δηλ. να υποδέχονται τους πραξικοπηματίες με γλυκάκι και παγωμένο νερό! (Αν θέλετε να πάρετε μια ιδέα για την όλη κατάσταση εκείνες τις μέρες μπορείτε να ρίξετε μια ματιά σε περσινό post που έγραψα για την επέτειο του πραξικοπήματος – link:
http://aneforiwn.blogspot.com/2008/07/12-15-1974_10.html

Στοίχημα 3ον:
Την “ιστορία” με το καρυδάκι (και ίσως και με άλλα γλυκά του κουταλιού) ακουστά την έχει (ο κος Ξενής) αναπαραγόμενη σε κάποιες γλυκανάλατες εθνικιστικές συντροφιές.

Μισή (και παραποιημένη) “αλήθεια”:
Ο συμπαθέστατος κατα τ’ άλλα Ξενής παραθέτει τη φράση “Παραμείνατε καλός καραβοκύρης” (κάπου την άκουσε κι αυτήν και είπε να την αναπαράξει σαν καλός ανακυκλωτής – μπορεί να είναι και της green.dot) που υποτίθεται είπε σύσσωμο το ΑΚΕΛ στον Γλαύκο Κληρίδη (πριν την επιστροφή του Μακαρίου στην Κύπρο - μετά το πραξικόπημα και την τουρκική εισβολή του 1974), υποβάλλοντας έτσι τελείως παραπλανητικά την άποψη (του) ότι το ΑΚΕΛ δεν ήθελε την επιστροφή του Μακαρίου και “… την τιμωρία των ενόχων της προδοσίας και της καταστροφής του 1974 …”. Για ποιους λόγους δεν μας επεξηγεί όμως ...


Επί της ουσίας: Ανεξαρτήτως του μεγάλου και χοντροειδούς λάθους του Κληρίδη να ορκιστεί ως Πρόεδρος της Δημοκρατίας από τον (συν τοις άλλοις καθαιρεθέντα Μητροπολίτη) Γεννάδιο, ήταν και ο ΜΟΝΟΣ που μπορούσε από συνταγματικής άποψης να αναλάβει τα καθήκοντα του Προεδρεύοντος της Δημοκρατίας (μια και ήταν Πρόεδρος της Βουλής) μετά που ο πραξικοπηματίας Σαμψός αποχώρησε κακήν κακώς εν μέσω της καταστροφής, και να αναπληρώνει τον εκλεγμένο Πρόεδρο Μακάριο εν όσο αυτός αναγκαστικά απουσίαζε στο εξωτερικό.
Κι αυτή τη στοιχειώδη συνταγματική νομιμότητα (που είχε καταλυθεί με το πραξικόπημα) ήθελε να επαναφέρει και να υπερασπιστεί το ΑΚΕΛ, καλώντας τον Κληρίδη να παραμείνει στη θέση του Προεδρεύοντα, όταν τούτος εξέφρασε την πρόθεση του να παραιτηθεί (όταν δέχτηκε κριτικές για ζητήματα που χειριζόταν και τα οποία αφορούσαν τις τότε συνομιλίες για το κυπριακό). Κοινοβουλευτική αντιπροσωπεία του ΑΚΕΛ τον είχε επισκεφτεί με σκοπό να του ζητήσει να παραμείνει στη θέση του ... Ο τότε ανεξάρτητος βουλευτής της Αριστεράς Γιάγκος Ποταμίτης (που νομίζω προήδρευε και της Βουλής ως ο γηραιότερος), με δική του πρωτοβουλία και χαριτολογώντας είπε στον Κληρίδη (προφανώς για να το παρακινήσει για ν’ αναλάβει τες ευθύνες του και να δείξει, σ’ εκείνες τες δύσκολες στιγμές, τι ικανότητες διέθετε), ότι ο “καλός καραβοκύρης στην φουρτούνα φαίνεται”! Όλα τ’ άλλα είναι εκ του πονηρού! Όμως από τότε οι διάφοροι καλοθελητές δεν χάνουν ευκαιρία να αναμασήσουν την χιλιομασημένη τσίχλα του “καλού καραβοκύρη”!

Αφελής απορία 2η (εμού του αδαούς):

Ποιοι έτρεξαν να πιάσουν υπουργεία στη δεύτερη κυβέρνηση του μεταπραξικοπηματία Κληρίδη – μήπως ήταν ΑΚΕΛικοί;]

"...3) Από την εισβολή και έπειτα, ο ρόλος του ΑΚΕΛ, δεν είναι και o πλέον χαρακτηριστικός ενός αριστερού κόμματος. Το ΑΚΕΛ, δυστυχώς, αποτυγχάνει να εστιάσει την προσοχή του στην πιο σοβαρή και σχεδόν αποκλειστική πτυχή του κυπριακού προβλήματος: Την τουρκική κατοχή και τα παράγωγά της. Τον αδηφάγο τουρκικό ιμπεριαλισμό που διακατέχεται από την ναζιστική ιδεολογία του lebensraum (ζωτικού χώρου). Περισσότερη της δέουσας προσοχή, δίνει το ΑΚΕΛ στην όποια δικοινοτική διάσταση του κυπριακού, διακατεχόμενο από ψευδαισθήσεις ότι διάφορες επαναπροσεγγιστικές συναντήσεις Ε/Κ και Τ/Κ και οι διαπροσωπικές του σχέσεις με Τουρκοκύπριους «πολιτικούς», μπορούν να ενεργήσουν καταλυτικά για την επίτευξη λύσης στο κυπριακό. Επιπλέον το ΑΚΕΛ διακατέχεται από μια μοιρολατρική και υπερσυντηρητική νοοτροπία του τύπου «Είμαστε μικροί και αδύνατοι και δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα και φταίμε και πρέπει να πληρώσουμε», [από ποιο ντοκουμέντο του ΑΚΕΛ πάρθηκε αυτή η θέση ή ποιο στέλεχος του ΑΚΕΛ – και κάτω από ποια δεδομένα – είπε (αν είπε) κάτι τέτοιο;], η οποία πέραν του ότι είναι επιφανειακή και λανθασμένη (η ένταξή μας στην ΕΕ και πολλά άλλα επιτεύγματά μας έπρεπε να πείθουν για το αντίθετο), σίγουρα δεν είναι αριστερή. Θα μπορούσε κανείς να φανταστεί τον Κάστρο και τον Τσε Γκεβάρα να λεν: «Είναι ανίκητοι ο Μπατίστα και οι Αμερικάνοι. Ας κάνουμε επαναπροσέγγιση με τους μπατιστικούς και τα λοιπά ανδρείκελα των Αμερικανών..»;..."
[Ομπρός λοιπόν να ξεκινήσουμε αντάρτικο, όπως έκαμαν οι Κάστρο και Τσε Γκεβάρα πριν 50-55 χρόνια! Άραγε γιατί δεν πέτυχε και το αντάρτικο του Τσε στην Βολιβία].

[Σειρά γενικότερων ερωτήσεων και αποριών 4η:
Μπορεί να μας πληροφορήσει ο κύριος Ξενής (που ξέρει τα πολλά τζι’ ο νους του κατεβάζει):
i. Πότε έπαψε το ΑΚΕΛ να θεωρεί ότι το κυπριακό είναι πρώτιστα (αλλά όχι μόνο) πρόβλημα εισβολής και κατοχής ή/και ξένων (ιμπεριαλιστικών) επεμβάσεων; (Θα παρακαλούσα να μας παρουσιάσετε τυχόν ντοκουμέντα).
ii. Οι διακοινοτικές συγκρούσεις δεν αποτέλεσαν μέρος του προβλήματος και στέκουν μάλιστα σαν αγκάθι στις σχέσεις μεταξύ των δύο κοινοτήτων; Η επανένωση του τόπου και η ειρηνική συνύπαρξη ελληνοκυπρίων και τουρκοκυπρίων σε μια κοινή πατρίδα δεν περνά μέσα από τη συνεννόηση (πάνω σε πολιτικό επίπεδο); Οι κοινωνικές σχέσεις (μεταξύ ελληνοκυπρίων και τουρκοκυπρίων) δε παίζουν θετικό ρόλο προς αύτη την κατεύθυνση;
iii. Επιτέλους τι είναι αυτό το “πραγματικά αριστερό” που έχει κατά νουν ο όψιμος “αριστερός” αρθρογράφος της “Άποψης” Ξενής, ότι πρέπει να κάνουμε; Να πάρουμε τα όπλα και να ρίξουμε τον προαιώνιο εχθρό στη θάλασσα ή να διακόψουμε τις συνομιλίες (μέχρι να συμμορφωθεί η Τουρκία, ας πούμε με τις αποφάσεις του ΟΗΕ – δηλ. στον αιώνα τον άπαντα), πετώντας που και που και μερικά αντιιμπεριαλιστικά συνθήματα!]

"...Αν, με βάση τον ορισμό της Αριστεράς, ως της δύναμης που μάχεται για δικαιοσύνη και για κατάργηση της εκμετάλλευσης και της αδικίας, θα έπρεπε να χαρακτηρίσουμε κάποιον ως αριστερό στην σύγχρονη κυπριακή πολιτική ιστορία, ο τίτλος αυτός δε θα δινόταν στο ΑΚΕΛ, αλλά στον Βάσο Λυσσαρίδη. Που ήταν παρών σε όλους τους μεγάλους αγώνες του κυπριακού λαού ενάντια στην αποικιοκρατία, ενάντια στο φασισμό, ενάντια στην κατοχή..."
[Η ΕΔΕΚ δεν ήταν παρούσα σύσσωμη, μόνο ο Αρχηγός;]

[Να παρατηρήσω εδώ ότι ο μεσσιανισμός και η θεοποίηση του ατόμου (του Αρχηγού – μίλησε κανείς για προσωπολατρία;) δεν αποτελεί χαρακτηριστικό της Αριστερής ιδεολογίας και τα φαινόμενα που παρατηρήθηκαν θεωρούνται ως παρεκκλίσεις – κι ας μην ψαρεύει σε θολά νερά ο κύριος Ξενής. Διερωτούμαι όμως, ο Λυσσαρίδης ότι ηρωικό κι ωραίο έκανε το ‘πραξε εντελώς μόνος του χωρίς να συμμετέχει σε κόμματα ή οργανώσεις. Τόση υποτίμηση προς τον κόσμο και τους πολίτες. Είναι κι αυτή η στάση και η νοοτροπία γνώρισμα της Αριστεράς, Ξενή;]

"... Αν βέβαια ως Αριστερά εννοούμε τον αδίστακτο σταλινισμό, όπως τον περιέγραψε και o Όργουελ στην «Φάρμα των Ζώων» και στο «1984», αν εννοούμε πρακτικές παρακολουθήσεων, εκφοβισμού κομμάτων, απειλών εναντίον ΜΜΕ και πολιτικών εκκαθαρίσεων (βλ. Δ. Χριστοδουλίδης και N. Κατσουρίδης), τότε μάλλον το ΑΚΕΛ δικαιούται επάξια τον τίτλο της «Αριστεράς». Της πιο «Αριστεράς» από όλους”" [
Στο τέλος αν δεν βάλουμε και σαν κερασάκι στην τούρτα και την ατάκα μας για το επάρατο σταλινισμό, το πόνημα μας δεν μπορεί να θεωρηθεί ολοκληρωμένα, αλλά ούτε κι εμείς να κοιμηθούμε ευτυχείς το βράδυ! Άραγε η ιστορία με την “περιρρέουσα” και οι χαρακτηρισμοί περί “Ναινέκηδων”, εν ήταν πρακτικές εκφοβισμού και σπίλωσης συνειδήσεων; Ή εν της παπαδκιάς τα ξύλα τζιαμέ;].

“Ξενήν γυρεύω”, (κατα το “άνθρωπον γυρεύω” του Διογένους) και μάλιστα επειγόντως, για να απαντήσει στα ερωτήματα μου και να μου λύσει τις απορίες μου!

* Για να είμαι δίκαιος οφείλω να πω ότι ο κος Ξενής έκανε την εμφάνιση του (κάποια στιγμή την περασμένη εβδομάδα) στο Blog των Απο(κατα)στατών της Δημοκρατίας με το ακόλουθο μήνυμα:

Ο/Η ΞΕΝΗΣ ΞΕΝΟΦΩΝΤΟΣ είπε...
Επειδή έγινε αναφορά στο όνομά μου και σε άρθρο μου, διευκρινίζω ότι υπάρχουν 2 με το όνομα Ξενής Ξενοφώντος που αρθρογραφούν.
Ο δικηγόρος Ξενής Ξενοφώντος και ο διευθυντής της Εργατικής Φωνής Ξενής Ξενοφώντος. Είμαι ο πρώτος.
Η ειρωνεία είναι δε, ότι όταν ήμουν εγγεγραμμένος σε συντεχνία κάποτε, ήμουν στην ΠΕΟ. Προέρχομαι (ιστορικά) από το χώρο της Αριστεράς, αλλά δεν με εξέφρασε ποτέ το ΑΚΕΛ, ακριβώς γιατί ούτε αριστερό κόμμα είναι, ούτε αγωνιστικό. Αυτό πραγματεύομαι και στο συγκεκριμένο άρθρο μου στο οποίο έγινε αναφορά.
Δηλώνω δε φανατικός του christofias-watch.
Είναι μάλιστα τιμή μου να αναδημοσιευθεί σε κάποια στιγμή το άρθρο μου στην ιστοσελίδα.
4 Ιούνιος 2009 9:33 μμ”


Πεδίο δόξης λαμπρό ξανοίγεται μπροστά σου, κύριε Ξενή, για να τεκμηριώσεις τα όσα μας λαλείς (με τόσο πάθος και στρήναν)!

Anef_Oriwn
Κυριακή 7/6/2009



Δευτέρα 8 Ιουνίου 2009

Ανάρτηση 29/2009 (ευρωεκλογική και ας πούμε σατιρική) - Όταν έχεις το λέγειν (και τες ταπέλες), παίρνεις τζιαι φέρνεις (νομίζεις) τους άλλους άποτους

Οι ευρωεκλογές πέρασαν, κι όπως αρεσκόμαστε να λεμε σε τέτοιες περιπτώσεις, “ανήκουν πλέον στην Ιστορία”! Εκτίμηση για τα αποτέλεσμα (και τη μεγάλη αποχή – η ρήση “ο νικητής των εκλογών ήταν η αποχή” έχει καταντήσει μπανάλ και ανούσιο) κάναμε ήδη στο προηγούμενο (μας) post (link: http://aneforiwn.blogspot.com/2009/06/282009.html)

[Πέραν από την (προαναφερθείσα) αποχή που είναι και η πιο μεγάλη που καταγράφηκε ποτέ σε εκλογές στην Κύπρο, αλλά και την ολομέτωπη (απ’ όλα δηλαδή τα μέτωπα – και των “συγκυβερνώντων” και των αντιπολιτευόμενων) επίθεση που δέχτηκε ο Πρόεδρος Χριστόφιας και το “αντι-ευρωπαϊκό” ΑΚΕΛ σ’ αυτές τις εκλογές – και δεν είναι καθόλου εκτός τόπου η εκτίμηση (όχι μόνο από ΑΚΕΛικούς) ότι το ΑΚΕΛ είναι εκ των μεγάλων νικητών αυτής της εκλογικής αναμέτρησης (έστω κι αν κατετάγη δεύτερο) όταν μάλιστα πέτυχε και το αυξημένο ποσοστό του 34,90%], κάτι άλλο που θα (ΜΑΣ) μείνει απ’ αυτές τις εκλογές είναι και οι πινακίδες (ταπέλλες) που βλέπαμε παντού στους δρόμους, του αριστί(ν)δην υποψηφίου του “Δημοκρατικού Συναγερμού”, Ανδρέα Πιτσιλλίδη (πάντως λίγη μετριοφροσύνη και ταπεινότητα από κάποιο που διδάσκει το “Λόγου του Θεού”, δεν θα έβλαφτε)!

Άλλοι πολίτες χαριτολογώντας (καθώς οι “πιτσιλλίδειες ταπέλλες” αποτέλεσαν μέγα θέμα – και για πλάκες – κατα την προεκλογική περιόδου) χαρακτήρισαν τις πινακίδες “πιτσιλιές”, ή “πινακρίδες” (κατα τις ακρίδες στην βιβλική πληγή που έπληξε τότε τον Φαραώ) ή “πιτσι(λιδι)κλες” - παρεμπιπτόντως εν τζιαι είδε κανένας καμιά να δακρύζει, εν νεν;
Να προσθέσω ότι τον Πιτσιλλίδη (και τις ταπέλες του) είχε παραλάβει και περιποιηθεί καταλλήλως και ο Κώστας Κωνσταντίνου στη στήλη του “Κατά Βαρβάρων” στον “Πολίτη” στις 21 του Μάη! Link:
http://www.politis-news.com/cgibin/hweb?-A=872933&-V=archivecolumns

Όμως, κι όπως και να ‘χει το πράμα, προσωπικά έχω την άποψη ότι το παιδί με τα γαλάζια μάτια (δεν ξέρω αν είναι πραγματικά ή αποτελούν κι αυτά κάποιο trick με φακούς επαφής) και την ασορτί γαλάζια γραβάτα (στις φώτο των πινακίδων), τελικά δεν τα πήγε κι άσχημα στις εκλογές – μάζεψε τελικά 18 χιλιάδες και βαλε σταυρούς προτίμησης, αν και νεοφανής στην πολιτική! Το ότι ήταν νεοφανής όπως κι άκαπνος (και παρορμητικός κι αθυρόστομος) συνέτεινε να δημιουργηθούν πολλά ευτράπελα με τις πάμπολλες κορώνες που πετούσε (χωρίς φειδώ) αλλά και τις λαφαζανιές και τους φανφαρονισμούς του. (Χαρακτηριστικό είναι ότι υποχρέωσε τον Αναστασιάδη έμμεσα να απολογηθεί για τοποθέτηση του ότι το “ΑΚΕΛ είναι καρκίνωμα”).
Να αναφέρω μάλιστα ότι ώρες ώρες (όταν τον άκουγα) μου θύμιζε έντονα τον ωρυόμενο και τον τσιριλλίζοντα βουλευτή του ελλαδίτικου ΛΑΟΣ, τον Άδωνη Γεωργιάδη, ο οποίος συνεπαρμένος από την εθνικιστική του στρήνα δεν ελέγχει τι λέει η γλώσσα του. Μας τον παρουσιάζει (τον πολύ Άδωνη) συχνά – πυκνά ο Λαζόπουλος στο πρόγραμμα του να ουρλιάζει από οθόνης για τους κίνδυνους που ελλοχεύουν για το ελληνικό έθνος αλλά δεν βλέπει τον εκφυλισμό που οδηγούν εκπομπές όπως εκείνη η κατινίστική της ευειδούς συμβίας του – της οποίας δεν θυμάμαι τ’ όνομα της – όπου παρουσιάζει διάφορα ψώνια που πάνε εκεί για να πουν αλήθειες για την προσωπική τους ζωή].

Τελικά όμως είχαν κι αυτοί (οι εθνοφασίστες οι ΛΑΟΣιανοί), σημαντική άνοδο των ποσοστών τους στις χτεσινές ευρωεκλογές στην Ελλάδα. Να σημειώσω ότι γενικά παρατηρήθηκε μια άνοδος της ακροδεξιάς στις ευρωπαϊκές χώρες (και ειδικότερα στην Ολλανδία και την Αυστρία), ενώ η απόχή σηματοδότησε γενικά τις εκλογές σ’ όλες τις χώρες – στην Σλοβακία ψήφισε μόνο το 15% περίπου του κόσμου!)

Επανερχόμενος στον συμπαθέστατο κατα τ’ αλλά θεολόγο και αριστί(ν)δη υποψήφιο Πιτσιλλίδη [άραγε τι να λεει για όλ’ αυτά ο άλλος, ο συμπαθής (και σε ΜΑΣ) θεολόγος Θεόδωρος Κυριακού, για το εν λόγω συνάδελφο του], να πούμε ότι δικαίως ή αδίκως έδωσε τροφή για διαφορά σατιρικά αστεία αλλά και κακεντρέχειες (δεν έχω πάρει πρέφα αν τον έχουν παραλάβει και οι “Πατάτες Αντιναχτές”). Φυσικά προς το τέλος της προεκλογικής περιόδου αποφάσισε να αντικαταστήσει μερικές από τις πιτσιλιδο-ταπέλλες του (με την προσωπογραφία του) με άλλες (συναγερμικές) για να προβληθεί και το “συναγερμικό” σεισμικό (προεκλογικό) σύνθημα “Ταρακουνήστε τους”, για να πληρωθεί έτσι και το ρηθέν (υπό των παλαιοτέρων) “Σεισμός, σεισμός, Συναγερμός” – που παει αν πει ότι μαζί με το σεισμό τον “Συναγερμό” υπάρχει και ταρακούνημα, ανεξάρτητα αν οι πανηγυρισμοί για την πρωτιά ήταν χαλαροί!

Στο (ανανεωμένο) ένθετο “PURPLE”, της χτεσινής (κυριακάτικης) έκδοσης της εφημερίδας “Πολίτης”, υπήρχε κι ένα σταχυολόγημα (που ετοιμάστηκε από το συνεργάτη του ενθέτου Μαρίνο Νομικό) με δώδεκα ευφάνταστες (προεκλογικές) ατάκες (στην πραγματικότητα δεν κατάλαβα αν είναι όλες προεκλογικές) του φέρελπι πολιτικού ανδρός Ανδρέα Πιτσιλλίδη, υπό τον τίτλο “12 «πιτσιλιδισμοί» που άφησαν εποχή”! Επειδή τούτα τα (“σοφά”) λόγια του Πιτσιλλίδη δείχνουν και το (γελοίο αλλά και τον ξύλινο) τρόπο σκέψης του ανερχόμενου αυτού συναγερμικού αστέρα, έκρινα σωστό να μεταφέρω εδώ τα λεγόμενα του προς τέρψη της διάθεσης των αναγνωστών (αν τούτα κριθούν αστεία).
[Στις παρενθέσεις βρίσκονται τα σχόλια του κυρίου Νομικού. Εγώ δεν έχω κάνει καθόλου σχόλια – πάνω στις πιτσιλιδειες ατάκες].


“12 «πιτσιλιδισμοί» που άφησαν εποχή”

1. «Ο Θεός Πατέρας είναι ένα καθημερινό γλυκό φλοισβομουρμούρισμα, μια μουσική αρμονία, ένας γαλάζιος αλαργινός ουρανός ελπίδας»
(Τώρα καταλαβαίνουμε το νόημα της φράσης «του Θεού το χόρτο»...)

2. «Σε έναν άνθρωπο με σαγηνεύει το οξυδερκές χαμόγελο, το σπινθηροβόλο βλέμμα, η σφριγηλή σωματική αρμονία, η πνευματικοψυχική συγκρότηση».
(Όταν τα «τροφαντά βυζιά και ο πεταχτός κώλος» δεν είναι αρκετά...)

3. «Είμαι όμως, θέλω να πιστεύω, από τα «σκυλιά» που μόνο γαβγίζουν και ποτέ δεν δαγκώνουν»
(Παρ’ όλα αυτά, ένα φίμωτρο θα μας ήταν χρήσιμο)

4. «Ήμουν ανέκαθεν ένα ηφαίστειο σε επαναστατικό βρασμό»
(Τζάμπα καίει η λάβα...)

5. «Αν μπορούσα να έστρεφα το ρολόι του χρόνου οπισθοβατικά, θα ήθελα να περιμαζέψω λιγάκι τα γκέμια των επιφυλάξεων, να περισυλλέξω όστρακα στην αμμουδιά του έρωτα, να αφεθώ λίγο περισσότερο, να ξαγναντέψω λίγο πιο πέρα».
(... να αρχίσω επιτέλους να βγάζω νόημα)

6. «Το 40%ο του συναγερμικού κόσμου δεν ήξερε αν είμαι ποτό, φρούτο ή πολιτικό πρόσωπο»
(Ενώ τώρα έχει πλέον βεβαιωθεί: κορνίζα!)

7. «Στην πιο πρόσφατη δημοσκόπηση που έχω στα χέρια μου, 7 στους 10 που με ψηφίζουν είναι γυναίκες»
(Σε κάνει να μετανιώνεις την ώρα και τα στιγμή πoυ απέκτησαν δικαίωμα ψήφου, σωστά;)

8. «Από τα παιδικά μου χρόνια μέχρι σήμερα έχω περιδιαβάσει δυσεξαρίθμητα βιβλία»
(Όλα λεξικά υποθέτούμε..)

9. «Ψηλάφησα τα βιβλικά κείμενα από τότε που μόλις είχα αρχίσει να διαβάζω»
(Και να επιμένει ότι στο Αναγνωστικό γράφει «Εύα, έλα ένα Μήλο»! Η απόλυτη σύγχυση...)

10. «Ο έρωτας είναι για μένα ό,τι για το χελιδόνι η φωλιά, ή για την αράχνη ο ιστός της»
(Μμμ, κάτι που φτιάχνεις με κόπο για να έρθει μετά ένας μαλάκας να σ’ το χαλάσει; Πολύ... αισιόδοξο σας βρίσκω!)

11. «Πολλές με ερωτεύονται αλλά προς το παρόν καμία δεν με παντρεύεται»
(Αν n πρόταση γάμου διατυπώνεται όπως το «περιδιαβάσει δυσεξαρίθμητα, ούτε πρόκειται!)

12. «Μιλάω αγγλικά, γαλλικά, εβραϊκά και λατινικά»
(Η τελευταία είναι μεν νεκρή γλώσσα αλλά όταν άρχισε να τη μιλάει ήταν ακόμα ετοιμοθάνατη!)

Μέγας είσαι Κύριε και θαυμαστά τα έργα σου [και οι άνθρωποι Σου] ! [Γι’ αυτό] Σώσον Κύριε [Ημάς] τον λαό Σου [από τους Αποστόλους σου] και ευλόγησον την κληρονομίαν Σου!!!

Υ.Γ. (Υστερόγραφο):


Εκλογές για το “Εθνικό Κοινοβούλιο” της χώρας (128 έδρες) έγιναν χτες και στο γειτονικό (μας) Λίβανο. Πολύ ενδιαφέρον στο πολιτικό σκηνικό σ’ αυτή τη χώρα και το πως γίνεται η κατανομή των εδρών.
Ο Λίβανος χαρακτηρίζεται από ένα αμάλγαμα εθνικών και θρησκευτικών κοινοτήτων και η εκπροσώπηση στη Βουλή γίνεται (σύμφωνα και με το Σύνταγμα της χώρας) πάνω σε εθνικοθρησκευτική (κι όχι πολιτική ή κομματική) βάση – κάτι που μετατρέπει και την κατανομή των εδρών σε μια αρκετά περίπλοκη διαδικασία.
Πριν 3-4 χρόνια είχα διαβάσει και φυλάξει ένα σχετικό (και πολύ ενδιαφέρον) άρθρο για το θέμα, αλλά δύσκολο να το εντοπίσω για να το κάνω και post …


Anef_Oriwn
Δευτέρα 8/6/2009