Κυριακή 24 Μαΐου 2009

Ανάρτηση 26/2009 (εκδρομική αλλά και ποδοσφαιρική, πολιτική και θρησκευτική) - Που την Πέγεια στον Λιμνίτη, τζιαι που τον Λιμνίτη εις την Κλήρου!

[Από τον τίτλο (και μόνο) που έδωσα στο post αυτό, κάποιος περαστικός θα μπορούσε να εκλάβει το περιεχόμενο του κειμένου ως ταξιδιωτικό/εκδρομικό (που απευθύνεται βασικά σ’ όσους αγαπάνε τον εγχώριο τουρισμό), αλλά ίσως κι ως περιπετειώδες αναγνωσμα – να έχει να κάνει, ας πούμεν, με τις “Περιπλανήσεις του Ττοουλή του Εξωχωρίτη” στα αναφερόμενα χωριά. Τελικά όμως η ανάρτηση πραγματεύεται τρία επίκαιρα ζητήματα. Ήδη κάποιοι συν-bloggers τα έχουν λίγο πολύ θίξει αλλά έντονη είναι και δικιά μου επιθυμία να πω κι ΕΓΩ τα δικά μου:
Πιο συγκεκριμένα θ’ ασχοληθώ με τον “Άθλο των Πεγειωτών” (κοινοτικών και ιθαγενών) – που κατάφεραν κατακτήσουν το Κύπελλο Κύπρου, με τα “Λιμνάζοντα Νερά του (Οδο)Φράγματος του Λιμνίτη” και την “Παναγιά την Κλαίουσα”- κάπου σ’ ένα ξωκλήσι στην Κλήρου, όπου όπως λαλούσιν (εγώ είμαι άπιστος - αλλά δεν με λενε Θωμά), έχει επιτελεστεί νέο “θαύμα” – μια ακόμα εικόνα της Παναγίας, δακρύζει και κλαιει χωρίς όμως να οδύρεται].

1. Πέγεια – “Ο Άθλος των Ντοπαρισμένων, sorry, των Πεγειωτών”

Η (μικρή – από άποψη χρόνων ποδοσφαιρικής ζωής αλλά και αριθμού οπαδών) ομάδα της Πέγειας Πάφου (με τη γνωστή Βρύση της τζιαι τες όμορφες τες κορούες της – που λαλεί τζιαι το γνωστό παραδοσιακό άσμα) και πάσης Ντόπας (ο ΑΠΟΠ/Κινύρας) κέρδισε το βράδυ του Σαββάτου (16 του Μάη) στον Τελικό του Κυπέλλου Κύπρου την ΑΕΛ (της Λεμεσού) με 2-0 και αναδείχθηκε Κυπελλούχα. Σχεδόν ΟΛΗ η Κύπρος, πλην των ΑΕΛιστών, Εμού και ίσως τζιαι καμιά 10ρκάν άλλων) υποστήριζαν σ’ εκείνο το ματς την Πέγεια! Μάλλον γιατί ως μικρός κι αδύνατος λαός να εξωτερικεύαμε τα απωθημένα έμπλεα μίσους κι αντιπάθειας που τρέφουμε για τους ανά τη γη δυνατούς “φονιάδες των λαών αμερικάνοι”, υποστηρίζοντας έτσι την πιο μικρή και (θεωρητικά) αδύνατη ομάδα (άσχετο αν στην καθημερινή μας ζωή, ως κύπριοι εκδηλώνουμε ένα ιδιόμορφο ρατσισμό απέναντι στους φτωχούς και τους καταφρονεμένους – που είναι κι αυτοί αδύναμοι).
[Εγώ ήμουν με την ΑΕΛ, όι γιατί η Πέγεια έδερεν την ΟΜΟΝΟΙΑ-κκαν, (εκάμαν ΜΑΣ μαύρους τζιαι γέριμους), ουτε γιατί εν μ’ αρέσκουν οι “όμορφες οι Πεγειωτούες”, ούτε γιατί πέραν από “ηλικιακός ρατσιστής” μπορεί να είμαι τζιαι “παφιτο-ρατσιστής” (απεναντίας έχω πολύ καλούς φίλους στην Πάφο), ούτε γιατί αντιπαθώ όσους που μετατρέπονται σε Δαβίδες τζιαι νικούν τους Γολιάθες), αλλά ούτε τζιαι γιατί έχω δκυο – τρεις καλούς φίλους ΑΕΛίστες τζιαι εσυμπαραστέκουν τους ... Πιο πολλά ήταν γιατί εν μπορώ να χωνέψω ότι ούλλοι (στην ΚΟΠ κι όχι μόνο) εκαμμίσαν (εκλείσαν) τα μμάδκια τους στα ντοπαρίσματα που εκάμναν οι αρχοντοχωριάτες της Πέγειας. Τη στιγμή που έπρεπε να μηδενιστούν τζιαι να είχαν πάει ολόιshα (χωρίς άλλη κουβέντα) δεύτερη κατηγορία, εβκήκαν τζιαι Κυπελλούχοι! (Η ανοχή κάποιων τους έδωσε και τίτλους στο τέλος). Είδατε τι γίνεται άμα έχεις τα μέσα (κονέ) στην ΚΟΠ (τζιαι με τον ΚωΚού) – αναβάλλονται οι δίκες ώσπου να ξιχαστεί το θέμα, τζιαι μετά άμα έχεις τζιαι νάκκον τύχη τζιαι κανένα διαιτητή μαζί σου (αλλά τζιαι αν σε υποτιμούν σε τζιαι οι αντίπαλοι σου – ΑΕΚ, ΟΜΟΝΟΙΑ, ΑΠΟΕΛ, ΑΕΛ) πιάννεις τζιαι το Κύπελλον! Τζιαι ύστερα λαλούμεν (σχεδόν) ούλλοι: “Άτε σιόρ, εν (μ)πειράζει, άεις τους μιτσιούς να περιχαρίσουν. Εν θα ήταν κρίμα να τους ετιμωρούσαν τότες με τες ντόπες. Ίνταμ που έκαμαν τζιαι τούτοι – νάκκον doping όπως κάμνουν τζι’ οι άλλοι. Οξά πως εν τους πιάνουν ή εν θέλουν να τους πιάσουν (του άλλους)”!!! Εν ννεν έτσι που λειτουργούμε σ’ όλα στην Κύπρο! Έξυπνος (πετυχημένος κι αναγνωρισμένος) εν νεν τζιείνος που τα καταφέρνει (συνήθως να κάνει λεφτά) ανεξαρτήτως τρόπου και μεθόδων;

2. Λιμνίτης – “Τα Λιμνάζοντα Νερά του (Οδο)Φράγματος του Λιμνίτη”

Οι κωλυσιεργίες, η στασιμότητα και οι υπαναχωρήσεις του Ταλάτ στο ζήτημα του ανοίγματος του Οδοφράγματος του Λιμνίτη καλά κρατούν! Καθόλου φως ΔΕΝ φαίνεται να υπάρχει ούτε στην άκρη, αλλά ούτε και στο βάθος της σήραγγας. Η όλη συζήτηση οδηγείται σε αδιέξοδο και σε μια κατάληξη anef_ ουσιαστικού αποτελέσματος. Χαρακτηριστική είναι και η έκδηλη απογοήτευση του Προέδρου για το θέμα.

Έγραφε μεταξύ άλλων ο “Πολίτης” της προχτεσινής Παρασκευής (22 του Μάη) στο κύριο του άρθρο:

“… Ο Τ/Κ ηγέτης Μεχμέτ Αλί Ταλάτ δυστυχώς δεν συγχρονίζεται με τα αιτήματα των απλών ανθρώπων που ζητούν λίγη ανθρωπιά.
Από την πλευρά του ο Πρόεδρος Χριστόφιας πιστεύουμε ότι στο μέτρο που μπορούσε έκανε υποχωρήσεις τις οποίες θα βρει μπροστά του από τους λαϊκιστές της δικής του πλευράς, αποδεχόμενος να παραχωρήσει ηλεκτρισμό αντί καυσίμων…”
“…Αν προκύπτει πρόβλημα μήπως δεν είναι διότι ο κ. Ταλάτ επέλεξε να αναδείξει σε μείζονος σημασίας ένα τόσο γελοίο θέμα, [σημ.: την άρνηση του Προέδρου να δεχτεί την μεταφορά καυσίμων], από τη στιγμή που γνωρίζει πόσο δύσκολο θα είναι για τον κ. Χριστόφια και μόνο να περάσει στο Εθνικό Συμβούλιο το θέμα του εξηλεκτρισμού της περιοχής;

Ο στόχος είναι κατά την άποψή μας εμφανής: Ο κ. Ταλάτ δεν θέλει να υλοποιηθεί η συμφωνία διάνοιξης του οδοφράγματος διότι δεν του το επιτρέπουν τα στρατεύματα κατοχής. Το χειρότερο βέβαια δεν είναι οι περιορισμοί που όλοι γνωρίζουμε ότι έχει ο κ. Ταλάτ και τους οποίους παραδέχτηκε δημοσίως, αλλά ότι παίζει και ένα άσχημο επικοινωνιακό παιχνίδι δίνοντας επιχειρήματα στους ακραίους της ε/κ πλευράς, οι οποίοι με κάθε ευκαιρία κατηγορούν τον Δημήτρη Χριστόφια για υποχωρητικότητα και ενδοτισμό.
«Αν δεν μπορούμε να ανοίξουμε ένα οδόφραγμα, πώς θα πάμε σε λύση;», λένε. Και σίγουρα θα προσθέσουν. Αφού δεν ανοίγει ο Λιμνίτης, ας κλείσουμε και εμείς τη Λήδρας”.

[Και συμπληρώνω] ... Και μετά ας πάει ο καθένας μας έσσω του – κι ΟΛΟΙ οι πρόσφυγες στα σπίτια τους!!!

[Να σημειώσω, ανασκαλεύοντας τη μνήμη μου και ταξιδεύοντας πίσω στο χρόνο, σε εποχές μακρινές (στην παιδική μου ηλικία), ότι θυμάμαι πως, όταν ταξιδεύαμε (με το λεωφορείο κάποια καλοκαίρια που είχαμε επισκέψεις συγγενών από την Αγγλία) από τα Κοτσιηνοχώρκα για τον Τζιύκκον (όπου διανυκτερεύαμε και κανένα βράδυ) – δεν ξέρω αν περνούσαμε κι από τον Λιμνίτη, όμως είναι βαθιά ριζωμένο στην μνήμη μου το Καραβοστάσι (όπου και κάναμε και στάση – για καφέ οι μεγάλοι για κάτι άλλο οι μικρότεροι) με το κόκκινο νερό της θάλασσας (λόγω του μεταλλεύματος που έβγαζαν εκεί από τα σπλάχνα της γης)].

3. Κλήρου - “Ω, του θαύματος”*!

[*Τίτλος σατιρικού διηγήματος/μυθιστορήματος του Νίκου Κουνενή (από τις εκδόσεις “Μεταίχμιο”, 2006), όπου ο συγγραφέας σατιρίζει τον αξιοθαύμαστο και ζηλευτό κόσμο των εκκλησιαστικών ηθών, παθών και θαυμάτων και τις παράπλευρες συνέπειες τους].

Ακόμα μια φορά ο (ευρωπαϊκών standards) πεφωτισμένος και υπέροχος (ελληνοκυπριακός) λαός, συρρέει μαζικά (άντρες, γυναίκες και παιδιά ξεχύθηκαν στους δρόμους) στο απόμερο (και μέχρι προχτές άγνωστο κι αγνώριστο) εξωκλήσι (ή παρεκκλήσι) της Παναγίας του Λάγνη στην Κλήρου για να δουν (ιδίοις όμμασι – ε ρε τους άπιστους Θωμάδες) και να προσκυνήσουν τη δακρυρροούσα (επιτόπιας κατασκευής;) εικόνα της Παναγίας (της Κλαιούσας) ... Ν’ αγγίξουν, είτε δια της αφής είτε δια των χειλών (τους) τα “καθαγιασμένα” και “ιερά” δάκρυα της Παναΐας, αφήνοντας φυσικά (στο παγκάρι παραπλεύρως) και τον οβολό τους – “το τερπνόν μετά του ωφέλιμου”), παρά τις εκκλήσεις του οικείου (του Ταμάσιου) Μητροπολίτου Ησαΐου του Κυκκώτη (που μαζί με τον αριστίνδην θεολόγο υπήρξαν τα πρωτοπαλίκαρα του Νικηφόρου, τότε που ο τελευταίος επάλεφκεν με νύχια, ψαριά και λεφτά, να γίνει Αρχιεπίσκοπος, αλλά ο τότε Πάφιος Μητροπολίτης απεδείχτη πιο τσιάκκος στες “θεόπνευστες” ραδιουργίες), να μην αφήνουν (οι πιστοί) χρήματα, όταν προσκυνάνε (“που το παναΰριν τζι’ ύστερα χωρκάτης αλλαμένος”) …
Στο μεταξύ ο Ησαίας (αφού είδε ότι οι πρόσφορες χρημάτων συνεχίζονταν αδιαλείπτως – ποτέ δεν κατάλαβα γιατί όταν κάποιος πάει να προσκυνήσει πρέπει να αφήνει τζιαι λεφτά κανιshιν στην Παναγία ή στον εμπλεκόμενο Άγιο), δήλωσε ότι, “όσα χρήματα θα μαζευτούν θα δοθούν για την άμυνα της Κύπρου”. Δηλαδή, η Παναΐα εδάκρυσε για να βρεθεί τρόπος να ενισχύσουμε την Άμυνα – για να βκάλουμε τουλάχιστον τους μισθούς των στρατηγών αλλά να καταφέρουμε ν’ αγοράσουμε τζιαι κανένα ττουφέτσιην αλλά τζιαι καμιά σφαίρα (μα τούτη η Κυβέρνηση εν κάμνει τίποτε ολάν). Απορία Εμού (που δεν θεωρούμε καθόλου καλός Χριστιανός): Δεν θα ήταν πιο χριστιανικό αν η Παναγιά εδάκρυζεν για την κατάργηση των φονικών και δολοφονικών όπλων – την αποστρατικοποίηση;!
Παρεμπιπτόντως ο λαλίστατος κατα τ’ άλλα Αρχιεπίσκοπος (του 8%), εν τζιαι είπε τίποτε για το “θαύμα”; Παλιά (όταν ήταν Μητροπολίτης Πάφου) ελάλεν δημοσίως ότι τα περί “θαυμάτων” με τις εικόνες που “δακρύζουν”, τις “σκιές” στους τοίχους που μοιάζουν, ιμίshι μου, με το Χριστό και όλα τα συναφή είναι βλακείες (για να μην πω τίποτα πιο χοντρό).
Αλλά φαίνεται ότι τώρα (και μετά που τους εγέλασεν ούλλους τζιαι έγινεν Αρχι-επίσκοπος), άλλαξαν τα πράματα – αφού η υπόθεση φέρνει χρήμα, ας παίξουμε τζιαι νάκκον πελλόν (ίσως λαλεί)!

Όμως το πραγματικά ανησυχητικό μ’ αυτά τα “θαύματα”, που μου προκαλεί και κατάπληξη, αλλά κάμνει με να θέλω να τραβώ τζιαι τα μαλλιά μου (όσα μου έχουν απομείνει) για τα χάλια μας, είναι ότι εν έτει 2009 σε μια χώρα (όπως η ημετέρα πατρίδα) με ένα από τα πιο ψηλά ποσοστά αποφοίτων πανεπιστημίου στον πλανήτη συμβαίνουν και παραμένουν ασχολίαστα τέτοια φαινόμενα!
Όπως γράφει κι ο Κώστας Κωνσταντίνου στην στήλη του στον “Πολίτη”: “Οι εικόνες ΔΕΝ δακρύζουν. Ούτε «πισσιά» τους κάνουν, ούτε τρέχει η μύξα τους, ήμαρτον πλάστη μου …”!!!
Και για να πάρετε και μια ιδέα για το πως κάνουν μια εικόνα να κλάψει ή πως οι ειδωλολατρικές πρακτικές υιοθετήθηκαν από τη Ορθοδοξία περάστε κι από του Μιχάλη (Link:
http://mihalismihail.blogspot.com/2009/05/blog-post_23.html).

**********
Την περιδιάβαση μου θα μπορούσα να τη συνεχίσω (ή/και να τη διανθίσω) και με άλλα πολλά θεματάκια επισκεπτόμενος κι άλλα μέρη της “πολύπαθης” (όπως αρέσκονται κάποιοι να ονομάζουν την Νήσον ταύτη των Αγ(ρ)ίων), όμως ήδη άλλοι bloggers έχουν αναφερθεί σ’ αυτά και δεν κάνει να επαναλαμβανόμαστε ... Απλώς για ιστορικούς λόγους να αναφέρω ότι θα μπορούσα να μιλήσω για τον πολύ Βγενόπουλο, που πήρε την Τράπεζα του και τα ππουρκιά του και ελάμνησεν που την Κύπρο (όμως για πολύ ιθαγενείς μας πήρε) [για κάποιους άλλους ιθαγενείς μιλά, στο γνώριμο ωραίο επικριτικό του λόγο κι ο PolitisPittas στο τελευταίο post στο blog του – link:
http://politispittas.blogspot.com/2009/05/blog-post_23.html], για τις Ευρωεκλογές (γι’ αυτό το θέμα επιφυλάσσομαι) και για την “ιστορία αγάπης που αναστάτωσε ολόκληρη την Καρπασία” (και επίκειται να αναστατώσει και τις ελεύθερες περιοχές – άκουσα ότι τα εθνικιστάκια έχουν πάθει μουγκαμάρα!). Αυτή η περιδιάβαση θα συνέχιζε μέχρι την Αθήνα (τη νέα έδρα της Dubai-Vgeno Marfin”) και θα κατάληγε στο Ριζοκάρπασο – της κατοχής, του εγκλωβισμού και του εποικισμού αλλά και του Έρωτα – που γεννιέται άδολα στες καρδιές των ανθρώπων μακράν από εθνικιστικές παρωπίδες! Πολλά τα θέματα, πόσα να προλάβουμε κι ΕΜΕΙΣ εδώ σ’ αυτό το “κυβερνητικό” blog!

Anef_Oriwn
Κυριακή 24/5/2009

3 σχόλια:

Δραπετσώνα είπε...

Η απόκτηση κέρδους χρήμα απο την ιεραρχία της εκκλησίας δημιουργει και παναγίες που κλαίνε και σαν αποτέλεσμα αυτού την θρησκευτικη ιδεοληψία και πεσβυωπία ανάμεσα στους ευκολόπιστους πιστούς.οι πραγματικές παναγίες που κλαίνε στην Κύπρο είναι οι μανάδες των νεκρών του προδοτικού φασιστικού πραξικοπήματος και των αγνοουμένων που πότε η εκκλησία πήγε και επισκέφτηκε για να συμπαρασταθεί,τα σπίτια των συγγενών του διπλού εγκλήματος, της τραγωδίας του 1974?
Και πολύ σωστά λες Anef η εκκλησία οφείλει να αγωνιστει για την αποστρατικοποίηση και όχι για την αγορά δολοφονικών όπλων , εκτός αν τα μνημόσυνα που κανει δεν την αρκούν και τα κέρδη της θέλει να τα κάνει υπερκέρδη.
Ο μονόδρομος για λύση επανένωση απαιτεί αποστρατικοποιηση ακομη και μονομερή αφοπλισμό!

stalamatia είπε...

Πρώτον ,έχω πάρει ανάποδες με τη στάση του ταλάτ έκανα και ανάρτηση που μπορεί να μην αρέσει,ολίγο με ενδιαφέρει σχεδόν καθόλου.

Δεύτερο εν με ενδιαφέρει το ποδόσφαιρο αλλά ο χωρκανός μου έκατσε τους ένα γκολ. περαστικά τους.

Τρίτο πέρσι ήμουν τζιαμέ στο καραβοστάσι.
Τέταρτο Φιλούθκια και καλή βδομάδα κλαψ κλαψ δουλειά αύριο.

Ανώνυμος είπε...

... Ένα Ιστολόγιο χωρίς Περιορισμούς, anef_ Πλαισίων, Taboo και Προκαταλήψεων, με Τάσεις Αιρετικές και Αντισυμβατικές, Ανατρεπτικές και ενίοτε Χιουμοριστικές και για Συζητήσεις επί Παντος Επιστητού ...
Ετσι λες στην αρχη του blogs σου...
αλλα δεν υπαρχει μεγαλυτερος δουλος του συστηματος απο σε...