Παρασκευή 20 Φεβρουαρίου 2009

Ανάρτηση 6/2009 (κυπρο-ιστοριογραφική ) – Τα “λατζιηνάρκα”* του εθνικισμού και μερικά αιρετικά και αντεθνικά ερωτήματα για την Κυπριακή Ιστορία.

Οι συζητήσεις, οι αντιπαραθέσεις και οι καυγάδες για την Ιστορία (και την αναθεώρηση, επανεξέταση, αποκατάσταση, αποσαφήνιση, αλλαγή, διαστρέβλωση, παραχάραξη της – διαλέγετε και παίρνεται) καλά κρατούν!

Τα γνωστά πλέον “λατζιηνάρκα”* του εθνικισμού (ενός υπέρμετρου κι ακραίου “ελληναραδικου” εθνικισμού που δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από το σοβινισμό και το ρατσισμό), μόνο για λίγες ώρες ξαποσταίνουν και ξανά προς τις φωνασκίες και τους αφορισμούς τραβούν!

Η δυσανάλογη σε σχέση με το εκτόπισμα τους προβολή τους από τα ΜουΜουΕ, αποτελεί πράξη εξάσκηση πνευματικής τρομοκρατίας σε όποιον εκφραστεί ή κινηθεί εκτός των δικών τους κατεστημένων πλαισίων. Παράλληλα, μ’ αυτό τον τρόπο προσπαθούν να εφαρμόσουν και πολιτική προληπτικών κτυπημάτων ενάντια στις ανύπαρκτες ακόμα αλλαγές στην Ιστορία σε μια προσπάθεια τους για διατήρηση της κατεστημένης και επιβεβλημένης συντηρητικής ιστορικής γνώσης που τους βοηθά να επιτυγχάνουν τους πολιτικούς κι άλλους στόχους τους.

Οι αντιδράσεις (με τον άλφα ή ωμέγα τρόπο) των διαφόρων αυτόκλητων υπερασπιστών της “δοκιμαζόμενης” ελληνικότητας μας δεν θα εκλείψουν ποτέ αλλά ούτε και θα κοπάσουν έτσι εύκολα ή σύντομα. Αντίθετα προβλέπω ότι θα ενταθούν όταν πλέον η (διορισθείσα) Επιτροπή για τα αναλυτικά προγράμματα για το μάθημα της Ιστορίας θα κάμει τις εισηγήσεις της. [Ε, ρε τι έχει να γίνει τότε ... Αν μάλιστα λάβουμε υπ’ όψη τη σύνθεση της Επιτροπής αυτής, διερωτούμαι πως και δεν άρχισαν ακόμα τα όργανα. Κι εξηγούμαι: Ο Καθηγητής του Πανεπιστημίου Κύπρου Μιχάλης Μιχαήλ είχε υποστηρίξει (επώνυμα) τον Πρόεδρο Χριστόφια στις προεδρικές εκλογές, ο ελλαδίτης Καθηγητής Γιώργος Μαργαρίτης πρόσκειται στην Αριστερά και στις τελευταίες εκλογές στην Ελλάδα υποστήριξε το ΚΚΕ, ενώ ο έτερος Έλληνας Καθηγητής Ευάνθης Χατζηβασιλείου στο βιβλίο “Στρατηγικές του Κυπριακού: Η δεκαετία του 1950” (εκδόσεις Πατάκη 2005) λαλεί μας ότι “... στη λειτουργία του ένοπλου αγώνα ως μοχλού πίεσης μπορούν ταυτόχρονα να εντοπιστούν μια αδυναμία του και το όριο της χρησιμότητας του ...” - τα οποία φυσικά και αναλύει με κριτικό πνεύμα για την ΕΟΚΑ! Αδυναμία εννοεί την παραγνώριση ή/και υποτίμηση των αντιδράσεων του τουρκοκυπριακού παράγοντα].

Φυσικά δεν είναι και εύκολο όταν κάποιοι για χρόνια (από καταβολής αυτού του κράτους αλλά και προγενέστερα ακόμα) έκοβαν κι έραβαν για το τι εστί Ιστορία και τι πρέπει να διδάσκεται στα σκολειά, να αποποιηθούν αυτών των “κεκτημένων” ρόλων που τους έδιναν ΚΑΙ τη ευκαιρία για να αποκομίσουν ποικίλα οφέλη (αυτοπροβολή, οικονομικά, πολιτικά). Γι’ αυτό και η σύγκρουση (για να επιτευχθεί ουσιαστική αλλαγή) είναι αναπόφευκτη! Πάντοτε, για να νικήσει το ΝΕΟ πρέπει να ύπαρξει σύγκρουση του με το ΠΑΛΙΟ γιατί δυστυχώς τα ΠΑΛΙΟ ΔΕΝ παραδίνεται αμαχητί! Και οι φωνασκούντες κι αντιδρούντες βλέποντας ότι έχουν χάσει τα ερείσματα τους στην εκτελεστική εξουσία (λόγου χάριν στο Υπουργείο Παιδείας) έχουν αναδιπλωθεί ανωμάλως και επιτίθενται κατά παντός υπόπτως κινουμένου στα ιστορικά τους τταράφια!

Πέραν των πιο πάνω γενικών διαπιστώσεων (και χωρίς να επιδιώκω να διεκδικήσω δάφνες και φωτοστέφανα ειδήμονα – δεν είμαι ιστορικός, ούτε και προσπαθώ να τον παίξω, κανεί μας ο Κουλίας, ο Αρχιεπίσκοπος του 8% τζι’ ο Λάζαρος ο Μαύρος), θα ήθελα να επισημάνω και να σταθώ για λίγο στα βασικά ζητήματα της Κυπριακής Ιστορίας που προκαλούν τριβές και εντάσεις και που χρήζουν τουλάχιστον επανεξέτασης ή/και αποσαφήνισης (κατά την γνώμη όλων εμάς που σκεφτόμαστε και διαλογιζόμαστε – όπως μας κατηγορούν – αντεθνικά και αντιπατριωτικά, παραβιάζοντας έτσι τα ιερά και τα όσια της φυλής και του έθνους - όπως κάποιοι λαλούν). Τα ερωτήματα πολλά, θα περιοριστώ όμως σε ΜΟΝΟ 12, ίσως τα πιο δύσκολα και αιρετικά. Πάντως αποκλειστικά και μόνο η υποβολή τους θεωρείται πράξη βέβηλη και ιερόσυλη που προκαλεί άμεσα αναταράξεις:

1. Ποιος ήταν ο ρόλος και η συμβολή των άλλων αρχαίων πολιτισμών (πέραν του ελληνικού - όπως ο φοινικικός, ο περσικός, ο αιγυπτιακός, ο ρωμαϊκός) στη διαμόρφωση του κυπριακού πολιτισμού και της Ιστορίας της Κύπρου και του κόσμου που κατοικεί στον τόπο τούτο;

2. Η ενσωμάτωση της Κύπρου στο Βυζάντιο (τη μετεξελιχθείσα Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία) μπορεί να θεωρηθεί ως κάτι το φυσιολογικό για τον ντόπιο πληθυσμό με βάση τις πολιτισμικές και φυλετικές του καταβολές ή αποτελούσε πράξη κατάκτησης και κατοχής του τόπου από μια άλλη (ξένη) αυτοκρατορία;

3. Ποιος ήταν ο ρόλος της Εκκλησίας της Κύπρου κατά την τουρκοκρατία; Πέραν από τη διαφύλαξη της ορθόδοξης πίστης των υποδούλων χριστιανών, έχαιρε πράγματι και ποικίλων προνομίων παραχωρημένων με φιρμάνια από τον Σουλτάνο; Εκτελούσε (ναι ή ου) και χρέη φοροεισπράκτορα για λογαριασμό της οθωμανικής εξουσίας;

4. Η ντόπια αστική τάξη είχε εμπορικές δοσοληψίες και συναλλαγές με τους εγγλέζους αποικιοκράτες, είχε αναπτύξει φιλοαγγλικά αισθήματα και οι πολιτικοί φορείς της (οι παρατάξεις της Δεξιάς) δεν ευνοούσαν την ανάπτυξη αντιαποικιακού κινήματος;

5. Ο αγώνας του 1955-59 έπρεπε να γίνει ή όχι; Ανεξάρτητα από τον ευγενή του σκοπό και τις ηρωικές θυσίες πολλών αγωνιστών, πόσο δίχασε τον κυπριακό λαό ακόμα και μετά τη λήξη του (π.χ. με τις πολιτικές δολοφονίες αριστερών);

6. Ο Μακάριος, πόσο μεγάλη προσωπικότητα ήταν τελικά και πόσο μπορεί να παραμένει στο απυρόβλητο; Ποιες οι ευθύνες του για τα γεγονότα του 1963-64 καθώς και για την αδυναμία του κράτους να αντιμετωπίσει την παρανομία και το πραξικόπημα;

7. Ο Γρίβας τελικά ήταν ένας ήρωας ή ένας αχάπαρος από πολιτική, ξεροκέφαλος στρατιωτικός και εμπαθής αντικομουνιστής; Μπορούμε να διαχωρίσουμε τον Γρίβα της ΕΟΚΑ Α' από το Γρίβα της ΕΟΚΑ Β΄; Αξίζει τελικά να τον τιμούν κάποιοι σήμερα;

8. Τα κόμματα της Δεξιάς τότε (Γιωρκάτζης-Παπαδόπουλος και άλλοι) είχαν σχέσεις και ποιες ήταν αυτές με ξένες δυνάμεις; Έπαιρναν χρήματα στο πλαίσιο των χρηματοδοτήσεων της Δύσης για αντικομουνιστικό αγώνα; Χρηματοδοτούσαν παρακρατικές οργανώσεις εν γνώσει του Μακαρίου, οι οποίες διέπρατταν δολοφονίες και Ε/Κ διαφωνούντων;

9. Ποιος ο ρόλος των παρακρατικών ελληνοκυπριακών οργανώσεων (που δημιουργήθηκαν αμέσως μετά την ανεξαρτησία) στα γεγονότα του 1963-64 και στις δολοφονίες αμάχων τουρκοκυπρίων;

10. Πώς δικαιολογείται η στήριξη της πολιτικής της Ένωσης από το ΑΚΕΛ, σε μια εποχή μάλιστα που η Ελλάδα κυβερνούταν από αντικομμουνιστικές κυβερνήσεις και με τους αριστερούς στις φυλακές και τις εξορίες; Γιατί συνέχισε να υποστηρίζει την Ένωση και μετά την ανεξαρτησία όταν μάλιστα φάνηκε καθαρά ότι δεν ήταν εφικτή λόγω της εμπλοκής της Τουρκίας;

11. Οι αντιμακαριακοί μετά τη Ζυρίχη πόσο ιδεολόγοι ήταν ή πόσο συμφεροντολόγοι; Μήπως η στάση τους εναντίον του Μακαρίου καθορίστηκε εν πολλοίς γιατί έμειναν εκτός ή μακράν της εξουσίας;

12. Πόση και ποια σχέση είχαν οι επιζώντες αγωνιστές της ΕΟΚΑ με τις παράνομες οργανώσεις “Εθνικό Μέτωπο” και ΕΟΚΑ Β΄ και ποια η συμμετοχή τους στο χουντοφασιστικό και τουρκοφόρο πραξικόπημα του 1974;

Αντέχουμε άραγε να τα αναψηλαφήσουμε, να τα συζητήσουμε όλ' αυτά και να βάλουμε το δάκτυλο επί τον τύπο των ήλων της Ιστορίας; Να επεξεργαστούμε όλα αυτά τα ζητήματα και να αποδεχτούμε ότι κάποια πράματα δεν είναι καθόλου έτσι όπως για χρόνια η κατεστημένη και επιβεβλημένη εκδοχή των εθνοπατέρων; Σίγουρα κάποιοι ΔΕΝ αντέχουν ούτε τη ιδέα της επανεξέτασης!

* Λατζιηνάρι - Νεαρό αρσενικό ζώο (συνήθως λέγεται για άλογα ή γαϊδούρια) που αρχίζει να ερωτοτροπεί και να το δείχνει με τη συμπεριφορά του. Λέγεται και για νεαρά άτομα που έχουν έντονη δραστηριότητα στο κυνήγι των κοριτσιών,τους αρέσει να δείχνονται και που κάνουν φασαρία και καυγάδες με το παραμικρό.

Anef_Oriwn
Σάββατο 21/2/2009

Δευτέρα 16 Φεβρουαρίου 2009

Ανάρτηση 5/2009 (life style-στικη) – “Ψουμιά εν έχουμεν τζιαι ρεπάνια για την όρεξη γυρέφκουμεν”!!!

Στα σχόλια του προηγούμενου post ένας Ανώνυμος επισκέπτης (ή μπορεί και επισκέπτρια), αδυνατώντας προφανώς να κατανοήσει και να εκτιμήσει την ομορφιά της αναγεννόμενης (μετά τις πρόσφατες βροχές) κυπριακής Φύσης (να νοιώσει τον ερωτισμό που εκπέμπουν τα ανοιξιάτικά χρώματα τη Φύσης αλλά και ν’ αντιληφτεί την πολιτική διάσταση του θέματος φυσικό περιβάλλον και τι χάνουμε με την καταστροφή ή τις συνεχείς ανομβρίες) και θεωρώντας ότι το blog (και κατ’ επέκταση και η αφεντομουτσουνάρα μου ως blogόδεσπότης) ασχολούνται με επουσιώδη, ανούσια και αστεία ζητήματα (δηλαδίς, “αφήσαμεν τα θέρη μας τζιαι ξικανναουρίζουμεν”), μας πέταξε (σε άπταιστα greeklish) το σοφό και περιλάλητο απόφθεγμα ... “O kosmos kegetai k to mounni ksirizetai”!!! (Εγώ μέχρι τώρα ήξερα ότι ... το περί ου ο λόγος ζωάκι ... μόνο χτενίζεται! Ίσως λόγω του ότι έχουν διαφοροποιηθεί κάποιες κομμωτικές συνήθειες, να έχει αλλάξει και το ρητό και να μην το πήρα πρέφα!).

Τώρα πως μου ‘ρθε και σας τα λεω όλ’ αυτά (τα ολίγο τι ανατομικά), θα εξανίστασθε, ίσως και να δυσφορείτε και μάλλον θα διερωτάστε που θέλω να καταλήξω.


Λοιπόν, χτες Κυριακή μετροφυλλώντας και ρίχνοντας ποικίλες ματιές στο πλουσιότατο και άκρως επιμορφωτικό υλικό διαφόρων περιοδικών που δίνονται ως ένθετα σωρηδόν με τις κυπριακές εφημερίδες κατά τα σαββατοκύριακα, συν σ’ ένα άλλο περιοδικό που βγαίνει τις Παρασκευές, θυμήθηκα και το εν λόγω απόφθεγμα του Ανώνυμου επισκέπτη μας και είπα ότι πάει γάντι με ότι γράφεται και πλασάρεται μέσα από τις σελίδες αυτών των περιοδικών. (Ονόματα περιοδικών δεν λεω γιατί απλήρωτες διαφημίσεις το blog δεν κάνει).

Τα περιοδικά αυτά ονομάζονται και περιοδικά “life style” που σημαίνει (απ’ ότι καταλαβαίνω) ότι μέσα από αυτά τα περιοδικά παρουσιάζεται και υποβάλλεται (για να μη πω ότι ψυχολογικά και συναισθηματικά επιβάλλεται κιόλας) ένας τρόπος ζωής με ήθη, συνήθειες και γούστα που κάνουν τον άμεσα εμπλεκόμενο να (νομίζει ότι) είναι ΙΝ (κι όχι OUT) δηλ. στο κέντρο της προσοχής. (Υποβάλλεται πως και που θα ντυθείς, πως θα μακιγιαριστείς, που θα πάεις, τι θα φάεις και τι θα πιεις, που θα διασκεδάσεις, που θα κάνεις spa και πολλά άλλα τέτοια – γίνεται έτσι και κίνηση στο παζάρι και κυλάει και το παραδάκι).
Ίσως κι αυτά να έχουν τη σημασία και την αξία τους κάποιες στιγμές και ίσως ορθώς καταλαμβάνουν ένα μέρος από τις σελίδες αυτών των περιοδικών, όμως όταν όλο σχεδόν το περιοδικό ασχολείται με τέτοια θέματα, ε τι να πω ... Όταν μάλιστα τα περιοδικά αυτά είναι και μαζικής κυκλοφορίας και κατανάλωσης και απευθύνονται κυρίως στο μέσο ή στο χαμηλά αμειβόμενο κύπριο πολίτη, πόσο νομίζετε ότι πρακτικά (οικονομικά) εφαρμόσιμο είναι ένα τέτοιο life style με ψώνια (για ρούχα, παπούτσια, κοσμήματα) από ακριβά μαγαζιά, ταξίδια σε εξωτικά μέρη και διαμονές σε πανάκριβα ξενοδοχεία ή συμμετοχές σε γκλαμουράτες δεξιώσεις και gala parties (τι πάει αν ειπεί gala;); Με την οικονομική κρίση που ήδη άρχισε να μας επηρεάζει, επάθαμε της ιστορίας (παροιμίας) που λαλεί “ψουμιά εν είχαμεν τζιαι ρεπάνια (για την όρεξη) εγυρέφκαμεν”!!! Άτε, για να μη πω τζιαι καμιά πιο βαρετή κουβέντα (ας πούμε ότι ο νους κάποιων – ανεξαρτήτως φύλου -εν κάπου αλλού ...).

Μα περιπαίζουν μας σιόρ; Ποιος μπορεί να κάνει πράξη (ή να εφαρμόσει έστω μερικώς για τον εαυτό του) αυτά που περιλαμβάνονται στις σελίδες των life style περιοδικών και που εισηγούνται οι ποικιλώνυμοι ειδικοί (ενδυματολόγοι, αισθητικοί, μακιγιέζ, ταξιδιωτικοί πράκτορες, μάγειροι, ζαχαροπλάστες καθώς και λουσάτες και χλιδάτες μοντέλλες και ηθοποιές); Θυμάμαι σ’ ένα περιοδικό είχε κάθε βδομάδα και μια συνέντευξη (με το ίδιο ερωτηματολόγιο) με κάποιο επώνυμο (συνήθως ηθοποιό). Μια από τις standard ερωτήσεις ήταν “ποιος είναι ο αγαπημένος σας (ταξιδιωτικός) προορισμός”. Κάποιοι/κάποιες που απάντησαν, είπαν πως αγαπημένος τους προορισμός είναι, λόγου χάριν να πούμεντε, η Νέα Υόρκη, η Θαϋλάνδη ή το Πουκέτ, λες και πανε εκεί κάθε μήνα!

Σ’ ένα απ’ αυτά τα περιοδικά υπήρχε και παρουσίαση (με φωτογραφίες) της δεξίωσης που παράθεσε ένα (νέο) ζευγάρι (από οικογένεια μεγαλο-επιχειρηματιών) με την ευκαιρία της ολοκλήρωσης της νέας (!) τους κατοικίας (δεν τους έκανε η παλιά φαινεται!). Σ’ αυτήν τη δεξίωση έδωσαν μαζικά το παρόν τους πολλοί και διάφοροι μεταξύ των οποίων και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας (κοτζάμ σπίτι εγκαινιαζόταν) καθώς και οι αρχηγοί των κομμάτων.


Σε κάποιο άλλο περιοδικό υπήρχε και διαγωνισμός για την επιλογή της πιο καλοντυμένης (best dressed) κυπρίας. Υπήρχαν προτεινόμενες καμιά 50ρια υποψήφιες (με τα ωραιότατα φορέματα τους) και με φωτογραφίες τους από κοσμικές (όπως τις λαλούν) εκδηλώσεις. (Εκεί όπου στέκεσαι -ενίοτε περιφέρεσαι κιόλας - τζιαι συντυχάνεις κρατώντας ένα ποτήρι με ποτό στο χέρι κι άμα τύχει - αν είσαι σε γάμο - μπορεί και κανένα σουβλάκι στ’ άλλο χέρι). Διερωτούμαι αν ανάμεσα σ’ αυτές τις κυρίες υπάρχει και καμιά που δεν είναι επώνυμη ή είναι απλή υπάλληλος (ας πούμεν σε καμιά συνεργατική), πωλήτρια, νοικοκυρά ή ξενοδοχοϋπάλληλος (χωρίς να υπονοώ ότι οι κοπέλες αυτές δεν είναι ωραίες ή δεν ντύνονται κομψά).

Άτε, είπα Σας τα – έστω τζιαι τούτα τα λίγα που είχα που τα χτες πουμέσα μου. Εν πολλά όμως, εν τζιαι τελειώνουν έτσι εύκολα τούτα τα lifestylίστικα, αλλά είπα να μεν συνεχίσω τζι’ άλλο, για να μεν με πείτε τζιαι κατζιάρη, κομπλεξικό τζιαι κολλημένο! Οξά (ή) είπετε με;

πλάκα είναι ότι κάποιοι απ’ όλους αυτούς τους γκλαμουράτους έχουν κι άποψη, και μάλιστα έντονη περί των “εθνικών” θαμάτων, για την απειλούμενη “παραχάραξη” της Ιστορίας και για το πως θα σωθεί οι πατρίδα από τους φτείριδες και τους μετανάστες!]

Anef_Oriwn
Δευτέρα 16/2/2009

Κυριακή 8 Φεβρουαρίου 2009

Ανάρτηση 4/2009 (φυσιολατρική - συνεχεία από την προηγούμενη) – Εικόνες από την ανοιξιάτικη Φύση (Μέρος Ββου – εικονογραφημένο)!

[Λόγω του ότι τελικά ΔΕΝ τα κατάφερα να αναρτήσω - στο προηγούμενο post - φωτογραφίες – που έκανα τις τελευταίες μέρες - με ανοιξιάτικες εικόνες στις συγκεκριμένες θέσεις που ήθελα, προχωράω σε ένα έκτακτη έκδοση για να δημοσιεύσω μερικές εδώ].


1. Καταπράσινο λειβάδι ιδανικό για βοσκή αλλά και για ξάπλα - και στο βάθος δέντρα



2. Πράσινο με στίγματα κίτρινου χρώματος.



3. Πρασινο-λουλουδάτο χωράφι.

4. Ανθισμένες "λαψάνες" (άμα λάχει τις τρώμε κιόλας)


5. "Λαμπάδες" ή "Οξυνούθκια" (και καλή όρεξη).


6. Κυκλάμινα ή "πεζουνούθκια" (πάνω στα "κάκκαφα" κι ανάμεσα στα "μαζιά" τζιαι τες "αναδρήκες").



7. "Ματσικόρια" (ή "μιτσικόρια") στην άκρη του δρόμου κι ανάμεσα στα σπαρτά.



8. Πολύχρωμες "Μαυρομμάτες"

Anef_Oriwn
Κυριακή 8/2/2008

********
UPDATE 13/2/2009:

Σήμερα το πρωί είδα και τα πρώτα χελιδόνια – τους φτερωτούς ενοίκους των χελιδονοφωλιών που βρίσκονται στο τταβάνι της βεράντας του σπιτιού μας. Άκουσα τα κελαηδήματα τους πρωί πρωί κι ανοίγοντας τα φυλλαράκια της μπαλκονόπορτας τα εντόπισα να κάθονται στα σύρματα της Ηλεκτρικής. (Φέτος θα αναρτήσω και φωτογραφίες – αφού έμαθα κι αυτό το κόλπο – από την όλη ζωή και δραστηριότητα τους).

Anef_Oriwn
Παρασκευή 13/2/2008


Ανάρτηση 3/2009 (ανοιξιάτικη, φυσιολατρική και περιβαλλοντική) – Εικόνες καταπράσινες και λουλουδάτες! (Και με πολιτικό υστερόγραφο).

[Συνεχίζοντας την (προσωρινή) αποχή μου από αναρτήσεις με καθαρά πολιτικό ή/και ιστορικό περιεχόμενο, θα ασχοληθώ σήμερα μ’ ένα θέμα που περιλαμβάνει εικόνες από την κυπριακή ανοιξιάτικη φύση (αφού ανοίγει κι ο καιρός). Εξ άλλου για τα πολιτικά ασχολούνται ουκ ολίγοι!]


Εκεί που τα πράματα αναφορικά με τις βροχοπτώσεις, τα σπαρτά και την αναγέννηση (την άνοιξη) της Φύσης φαίνονταν μαύρα κι άραχνα (μάλλον κατάξερα και στεγνά – λόγω της συνεχιζόμενης ανομβρίας) τα δεδομένα άλλαξαν άρδην. Εκεί που τα ποτάμια και τα φράγματα είχαν στερέψει και ήδη από τα τέλη του Δεκέμβρη τα σπαρτά που μόλις ήταν ξεμυτίσει είχαν κιόλας ξεροφυλλιάσει προδιαγράφοντας ακόμα μια άσχημη (και άνυδρη) χρονιά για την γεωργία και τη φύση γενικότερα, οι (μπόλικες) βροχές του Γενάρη (σε 2-3 δόσεις) για την ώρα σώζουν την κατάσταση.

Ένα μόνο βλέμμα στα πέριξ (γύρω μας) στην πεδινή περιοχή όπου ζω και κυκλοφορώ (χωρίς να οπλοφορώ) αποκαλύπτεται μπροστά στα μάτια μας (τα οποία αχόρταγα ρουφούν) ένα τοπίο καταπράσινο (τα σπαρμένα χωράφια όπου ένα πράσινο χαλί έχει καλύψει για καλά το κόκκινο χρώμα της γης) και ενίοτε και κιτρινοπράσινο από τις ανθισμένες “λαψάνες”.

Τραχώνια, υψώματα και βουναλάκια έχουν κι αυτά ελαφρώς καλυφτεί μ’ ένα πράσινο ή κιτρινοπράσινο χρώμα από τα βλαστημένα και ανθισμένα άγρια φυτά και χόρτα. Εδώ απαντούμε και τις κίτρινες “λαμπάδες” ή αλλιώς “οξυνούδκια” (που θυμούμαι όντας μικρά παιδιά τρώγαμε τον ξινό κορμό τους) καθώς και τις ανθισμένες (που και που) “βίτσες” των “σπορτούλλων" (αγριοκρεμμυδιών) - όταν είναι πολλές μαζί είναι πολύ χαρακτηριστική η “καυτή”/αψή μυρωδιά που αναδίδουν τα φυτά, (όχι τα λουλούδια).


Πάντως αρκέψαν τζιαι βκαίνουν τζιαι τ’ αγρέλια (άγρια σπαράγγια – για τους καλαμαρίζοντες), "καφκαρούες" (αγριοαγκινάρες) εν είδα ακόμα, μόνο "πάγκαλους".


Εκεί στον “Ποταμό” οι “αναδρήκες” ακόμα ν’ ανθίσουν, τα “δρουμπιά” όμως αρκέψαν τζιαι πρασινίζουν, ενώ τα “πεζουνούδκια” (τα κυκλάμινα) έχουν ήδη ανθίσει ανάμεσον των “μαζιών” και στων βράχων τις σχισμάδες! (Τζιαι μέσ’ τα χόρτα αν ακούσετε ή δείτε τζιαι ταράσσει κάτι μεν φοηθείτε – εν ναν’ καμιά shελεντρουνούα – όι όμως πο’ τζιείνες της “Αίγιας [της] Fuxias” ή καμιά αλιζάυρα, όπως τζιείνη που ήβρα εχτές μέσ’ τον ανθώνα σπίτι μου! Α, λαλούν πως ήρταν τζιαι τα χελιδόνια, μα εγιώ εν είδα τίποτε ακόμα!).

Εδώ και χρόνια έχω παρατηρήσει στο πλάι του (παλιού) δρόμου Λάρνακας – Αμμοχώστου (η λιγοστή κίνηση που είχε, έχει αυξηθεί τα τελευταία χρόνια μετά το άνοιγμα των οδοφραγμάτων), απέναντι από την κατεχόμενη, εγκαταλειμμένη κ’ ερειπωμένη Άχνα, σ’ ένα - δυο σημεία (“πλατσιές”), το μέρος να είναι κατάφυτο από ένα είδος ανθισμένων (αυτή την εποχή) ποικιλόχρωμων αγριολούλουδων, που στην περιοχή των Κοτσιηνοχωρκών λαλούμεν τα, “μαυρομμάτες”, σχηματίζοντας ένα λουλουδάτο χαλί. Πάντα έλεγα να τα φωτογραφίσω, όμως μόλις φέτος και ακριβώς πριν λίγες μέρες κατάφερα να το κάνω (ίσως και υπό το βλέμμα των μεχμετζιήκ).



*******
Υ.Γ. (πολιτικό):

Ρομαντικό, ποιητικό αλλά και ερωτικό είναι να μιλάς για την οργιάζουσα ανοιξιάτικη Φύση και να χαίρεσαι τις ομορφιές της! Τα γεγονότα όμως της καθημερινότητας και της τρέχουσας επικαιρότητας μας προσγειώνουν ανώμαλα στην πεζότητα της πραγματικότητας. Προσωπικά ΔΕΝ βλέπω τον εαυτό μου να καταφέρνει (καλώς ή κακώς για την υστεροφημία μου, δεν ξέρω) ν’ αγιάζει, όταν ο καθ’ ύλην αρμόδιος για τους καθαγιασμούς, ο Αρχιεπίσκοπος ντε, του 8% (άλλοι λενε και του 5%, - δεν ξέρω ποιο είναι το σωστό αλλά δεν έχει και τόση σημασία, τι 5, τι 8!), βγάζει τη γλώσσα του περίπατο. Μετά τα τόσα μαργαριτάρια του για παραχάραξη (δήθεν) της Κυπριακής Ιστορίας, τις επιθέσεις του κατά του εκλεγμένου με 53% παρακαλώ (κι όχι μόνο 8%) Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας και κατά του Υπουργού Παιδείας (χωρίς καν να μπαίνει στον κόπο να διαβάζει τι λαλεί ο Υπουργός), τις απειλές του ότι θα καλέσει τους μαθητές να κάψουν ή να πετάξουν τα νέα βιβλία της Ιστορίας (αν σώσουν κ’ εκδοθούν) [μίλησε κανείς για φασίζουσες συμπεριφορές;], κι αλλά τινά φαιδρά, γελοία αλλά και ανησυχητικά απαιτεί τώρα [με απόφαση της ελεγχόμενη από τον ίδιο Ιεράς(;) Συνόδου], τη συμμετοχή δύο Αρχι-ερέων, στην Επιτροπή για την Ιστορία! Όπου τζιαι να’ σαι εν να στήσει τζιαι ιεροεξεταστικά δικαστήρια με πρόεδρο τον Πάπα Κουλία!!!
Ως που σιωπούμε (τζιαι μιλούμε μόνο για λουλουδάκια και πρασινάδες – τζι’ αλλά πράσινα άλογα) τούτα εν να ‘χουμεν
!


Anef_Oriwn
Κυριακή 8/2/2009

Υ.Γ.2: Αν τα καταφέρω θα μεταφέρω (στο post) και κάποιες ανοιξιάτικες εικόνες από φωτογραφίες που έβγαλα τις τελευταίες μέρες (αλλά επειδή για πρώτη φορά θα χρησιμοποιήσω αυτή την τεχνολογία κάτι δεν μου βγαίνει).