Τρίτη 28 Οκτωβρίου 2008

Ανάρτηση 38η (επίκαιρη, τουρλού – τουρλού και επί παντός επιστητού) – Διάφορα θέματα από την τρέχουσα επικαιρότητα.

Πολλά τα θέματα από την τρέχουσα επικαιρότητα (πολιτικά, κοινωνικά και οικονομικά) καθώς κι άλλα επετειακά και ιστορικά, μη εξαιρουμένων φυσικά και προσωπικών βιωμάτων και ιστοριών, με τα οποία θα μπορούσε να καταπιαστεί ένας “αθκιασέρος” ή/και δραστήριος blogger, για να γράψει και ν’ αναρτήσει κείμενα (ή να κάνει και σχετικές αναδημοσιεύσεις - ωραίο και πρακτικό αυτό το κόλπο. Βοηθά και στο να κρατείται το blog εν ζωή).

Τους τελευταίους δύο μήνες (τους φθινοπωριάτικους Σεπτέμβρη και Οκτώβρη), σκέψεις πολλές και διάφορες έκανα για νέα θέματα, όμως το μεν πνεύμα πρόθυμο, ο δε χρόνος περιορισμένος (έχουμε και δουλειές και οικογένεια αλλά και ποικίλες άλλες υποχρεώσεις).

Σκέφτηκα, που λέτε, ότι θα μπορούσα, λόγου χάριν να πούμεν, (που λαλεί τζι’ ο θκειός μου ο Ικκίπιρης), να γράψω για:

1. Τη σημερινή επέτειο του αντιφασιστικού (και ηρωικού) ΟΧΙ του ελληνικού λαού (και όχι του φασίστα Μεταξά, όπως για δεκάδες χρόνια μας πιπίλιζαν τα μυαλά οι διάφοροι εθνοπατέρες με τους κολαούζους τους). Πολυσυζητημένη (και σχεδόν πάντοτε με αντικρουόμενες απόψεις) εκείνη η περίοδος της Ελληνικής Ιστορίας, του 1940-49, (η ιταλική επίθεση ενάντια στην Ελλάδα και η απόκρουση της, η Κατοχή, η Εθνική Αντίσταση, τα Δεκεμβριανά, ο Εμφύλιος) Δεκάδες αναρτήσεις απαιτούνται για να αναλυθούν τα γεγονότα. Για την ώρα και για περισσότερη πληροφόρηση (για τα ιστορικά γεγονότα εκείνης της περιόδου) θα σας παραπέμψω σε δύο (αιρετικά) βιβλία του Βασίλη Ραφαηλίδη (από τις εκδόσεις “Του Εικοστού Πρώτου”) , Ιστορία (κωμικοτραγική) του νεοελληνικού κράτους, 1830-1974” και “Θερμοί και Ψυχροί Πόλεμοι”.

2. Την επέτειο της απελευθέρωσης της Αθήνας (από του Γερμανούς κατακτητές) στις 12 του Οκτώβρη του 1944, οπόταν αν το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ επεδίωκε την κατάχτηση της εξουσίας δεν την έχανε με τίποτα, θα την κέρδιζε στο πι και φι.

3. Τις συνομιλίες Χριστόφια - Ταλάτ και τις κορώνες του Ταλάτ στην Κοινοβουλευτική Συνέλευση του Συμβουλίου της Ευρώπης, ** καθώς και για την κόντρα Αναστασιάδη – Κατσουρίδη για το ζήτημα των εγγυήσεων και τα πρώτα (μαύρα) σύννεφα στη σχέση Προέδρου - ΔΗΣΥ (**UPDATE 30/10/2008 6:30 μ.μ.– μετά από εισήγηση του Xwrikoύ και στήριξη της άποψη του από την Λεμέσια).

4. Την εκπαιδευτική μεταρρύθμιση και τα βιβλία της Ιστορίας, το φαιδρολόγημα των Συνδέσμων Αγωνιστών, και παρα-Αγωνιστών και τις φωνασκίες του Μικελλίδη της ΠΟΕΔ, τις αναβολές των στρατιωτικών ασκήσεων και τις παρελάσεις.

5. Την παγκόσμια οικονομική κρίση και τα χρηματοοικονομικά εντός και εκτός της Κύπρου και τις επενδύσεις των διαφόρων Ταμείων και γενικά για το επικείμενο μαύρο μας χάλι ... (Ζήτω που καήκαμε).

6. Για τις επικείμενες (προ των πυλών είναι) αμερικανικές εκλογές και για την προδιαγραφόμενη και διαφαινόμενη νίκη του αφροαμερικανού (sic λέξη το «μαύρος») Barak Ombama, που αν εκλεγεί Πρόεδρος, πολλοί λαλούν πως το χάλι του κόσμου εν θα μαύρο αλλά εν να δει άσπρη μέρα.

7. Τις κινήσεις και προσπάθειες των Αμερικάνων των ΗΠΑ για διοργάνωση πραξικοπήματος στη Βολιβία και για επεμβάσεις γενικότερα στη Λατ. Αμερική, η οποία κλίνει πλέον για καλά προς τα Αριστερά - δύσκολο πλέον για τους αμερικανούς να επιβάλουν “τάξη” και “ασφάλεια” (για τα συμφέροντα τους) στην περιοχή.

8. Το φθινόπωρο και τη δικιά του ομορφιά, συνδυάζοντας τα γραφόμενα μου με νοσταλγικές αναμνήσεις από τα παιδικά και μαθητικά μου χρόνια ... (το άνοιγμα των σχολείων, τα πρωτοβρόχια, το δειλό πρασίνισμα της γης και τα «ματσικόρυ(δ)α», το κυνήγι των αποδημητικών πουλιών το Σεπτέμβρη (τριόνια, δακκανούρες, πουπούξιοι, βλωρκοί) και τα αμπελοπούλια, το σφάξιμο του shοίρου ...

9. Τις απαιτήσεις των μεγαλο-κατσελλάρηδων - άλλοι cowboys κι αυτοί – που στην ουσία απαιτούν τη μερίδα του λέοντος από τη βοήθεια στους γεωργο-κτηνοτροφικούς κλάδους (για να μπορέσουν να ξοφλήσουν τα Mercedes τους οι έρμοι).

10. Τα κτηματομεσιτικά και τις business των Βατοπαιδιανών (αν θέλετε μπορεί να σας εξηγήσω και μάλιστα με άκρως επιστημονικό τρόπο την ετυμολογία της λέξης) και τις προεκτάσεις των πράξεων τους στην Κύπρο.

11. Για τα νέα τηλεοπτικά προγράμματα των κυπριακών καναλιών με τες αίγιες που από κότσιηνες εγινήκαν φούξιες, τες καλορκές που μπήκαν πλέον για καλά στη ζωή μας και δίνουν λύσεις σε κάθε μας πρόβλημα, τες shυλλούες των ανώτερων τάξεων που αγκαστρώνουνται από διάφορα λαϊκά κοπρόσκυλα και γίνεται το σώσε, με ανίατες αρρώστιες για να παίζουν πιο πολύ με το συναίσθημα των τηλεθεατών (δεν μπορεί να λείπουν τα κλάματα και οι οδυρμοί), με ερωτικά πάθη και νεανικούς έρωτες (με αναπάντεχες εγκυμοσύνες και εξώγαμα τέκνα), αλλά και μια/ένα τραβεστί, άκρως συνηθισμένη κατάσταση στην καθημερινή μας ζωή (τι θα λείπει ο Μάρτης που τη Σαρακοστή;).

12. Τες διακοπές των ποδοσφαιρικών αγώνων και τις μαγκιές της Αστυνομίας στα γήπεδα και στο χώρο της παρέλασης την 1η τ’ Οκτώβρη.

13. Την ήττα της ΟΜΟΝΟΑΣ από το ΑΠΟΕΛ (τζιαι κλάμα ο λαός), αλλά και τη ψεσινή εκπληκτική νίκη της σε βάρος της Ανόρθωσης! (Φέρτε μας την ΙΝΤΕΡ). Τζιαι για τον Κεστπάγια που “αλλού τον τρωει τζι’ αλλού κνίθεται” ή “! απ’ ον ιμπόρει να δέρει τον γάαρον (την ΟΜΟΝΟΙΑ), δέρνει το σάμα” (τους οπαδούς της). Εν τζιαι λλίο καΐshιν, μια ομάδα του Champion’s League, να τρώει τεσσάρα!

Ε πόσα να σκεφτούμεν τζιαι να προλάβουμε τζιαι ‘μεις!

Anef_Oriwn
Τετάρτη 28/10/2008

Σάββατο 25 Οκτωβρίου 2008

Ανάρτηση 37η (“αγωνιστική” και “ελληνική”) – “Αλλού τους τρώει τζι’ αλλού κνίθουνται”!

Πριν 2-3 μέρες έφτασε στ’ αυτιά μου (όλως τυχαίως) μια ενδιαφέρουσα (τελικά) πληροφορία ότι κυκλοφορούσε στην πιάτσα μια ανακοίνωση – καταπέλτης των ποικιλώνυμων Συνδέσμων Αγωνιστών ΕΟΚΑ 1955 – 59 (είναι και καμιά 10ριά αυτοί οι Σύνδεσμοι, άστε που πρέπει να διευκρινίζουμε και για ποια ΕΟΚΑ πρόκειται). Η ανακοίνωση καταπιανόταν με τα γνωστά και περιβόητα ζητήματα Παιδείας, Ιστορίας κι αλλά τινά σχετικά κι άσχετα, (κι έλεγα κι εγώ που χάθηκαν αυτά τα παιδιά(!). όμως αυτοί μόνο για λίγο καιρό ξαποσταίνουν και ξανά προς τη δόξα τραβάνε) ... Με την ανακοίνωση τους (ως συνήθως) άστραψαν, βρόντηξαν και λάλησαν κατά του ΑΚΕΛ και του Προέδρου Χριστόφια!
Επειδή (ως ορθώς υπολόγισα) η υπόθεση θα είχεν πολλίν ψουμίν (ανακοίνωση κοτζάμ Συνδέσμων είν’ αυτή) έψαξα και τη βρήκα ολόκληρη (μέχρι και την “ΜΑΧΗ” αγόρασα γι’ αυτόν το σκοπό). Φλέβα χρυσού (μάλλον μαργαριταριών) κτύπησα τελικά!

Την παραθέτω πιο κάτω αυτούσια αλλά με σχόλια δικά μου εντός των αγκύλων – αγκύλωση έχουν πάθει οι τύποι!

(Σημαντική σημείωση: Την ανακοίνωση του Συνδέσμου την έψαξα και στην χτεσινή έκδοση της ΠΟΝΤΙΚΟφυλλάδας, αλλά ω των παραδοξοτήτων δεν την είχαν! Να θεώρησαν κι αυτοί ότι ήταν πολύ παρατραβηγμένα τα όσα γράφει;
(Ανάρτηση σχετικά με το ίδιο θέμα έκανε και η Drakouna στο blog της. Link: http://drakouna.blogspot.com/2008/10/ingrid.html .

Απολογούμαι για το μακροσκελέστατο post (τούτο οφείλεται και στο κείμενο και στα πολλά σχόλια μου φυσικά), αλλά δεν μπορούσε να γίνει αλλιώς (ας πούμε να γίνει δημοσίευση σε συνέχειες).

Οι πραγματικές προθέσεις και στόχοι του ΑΚΕΛ (Ανακοίνωση του Συνδέσμου Αγωνιστών ΕΟΚΑ 1955-59. Αναδημοσίευση από την εφημερίδα “ΜΑΧΗ” της 22ας Οκτωβρίου 2008 – ο τίτλος είναι από την εφημερίδα).

"Με γνώμονα την επίλυση του Εθνικού μας προβλήματος [μπορεί κάποιος να μου εξηγήσει γιατί το κυπριακό, που είναι πρόβλημα εισβολής και κατοχής, είναι και εθνικό πρόβλημα ή με ποια έννοια το λέμε;] δώσαμε και δίνουμε πίστωση χρόνου [εσκοτωθήκετε] στον Πρόεδρο και διαπραγματευτή κ. Δ. Χριστόφια. [Μήπως υπονοούν ότι ο Πρόεδρος δεν έπρεπε να ήταν και ο διαπραγματευτής, αλλά κάποιος άλλος;]
Όμως όλα όσα συμβαίνουν [εφτάσαμεν στα έσχατα του κόσμου] δε μπορούν να περάσουν απαρατήρητα [εβάλαμε τα κάτω που το μικροσκόπιο τζιαι παρατηρούμεν τα επισταμένως]. Εκ των πραγμάτων είμαστε υποχρεωμένοι να υπογραμμίσουμε [να τραβήσουμε γραμμή που κάτω;] τη διαφορά μας και να εκφράσουμε τις θέσεις, τις απόψεις και τις ανησυχίες μας. [Εν τζιαι πιστεύκω που κεκτημένη συνήθεια να αρκέψετε να βάλλετε τζιαι πόμπες – εγεράσετε πιον! Εκτός τζι’ αν εκάμετε επίταξην το ΚΕΑ, τον Καρκαλέτση, τον Βία Λειβαδά και καλόπαιδα της "Χρυσής Αυγής"!].

Τις τελευταίες μέρες [ευτυχώς που εν μόνο τες τελευταίες μέρες – πιο πριν ήταν ούλλα μια χαρά!], μερικά γεγονότα, δηλώσεις (παλιές και τωρινές) εγκύκλιοι και η όλη συμπεριφορά μερίδας οπαδών του ΑΚΕΛ [όπως λαλούμεν μια μερίδα μακαρόνια του φούρνου ή μια μερίδα κουπέπια – εγώ όμως προτιμώ μια μερίδα κουρκούνες] , μας έχουν αναστατώσει [τους ασυχχώμπατους, έκαμαν σας να μεν τζιοίμαστε τη νύχτα] γιατί άφησαν να φανούν οι πραγματικές προθέσεις και οι πραγματικοί στόχοι του [σταλινικοκομμουνιστικού] ΑΚΕΛ [κατάληψη της εξουσίας και εγκαθίδρυση κομμουνιστικής δικτατορίας]. Οι δηλώσεις και οι ενέργειες αυτές [ανθελληνικές και αντεθνικές] αποκαλύπτουν πλήρως ότι στο ΑΚΕΛ δεν νοιώθουν καθόλου Έλληνες [μπερδεμένη ράτσα είναι δηλ. φοινικο-αιγυπτο-περσο-λιβανιοι], γι’ αυτό και η φιλοσοφία τους [κάμνουν τζιαι τους φιλόσοφους τα κομμούνια – κάτι για μαρξιστικο-λενινιστικές φιλοσοφίες συνήθως λαλούν] είναι όσοι [έχει που βαρκούνται τζιόλας], μπορούν να αλλοιώσουν [α, ρε τους ππουshτοππεζέβεγκους] τη δομή [το DNA] του λαού μας και να τον κάμουν ερμαφρόδιτο [δηλ. αρσενικοθήλυκο, όπως τους αγγέλους – τελικά το να είσαι άγγελος, δεν είναι και τόσο ωραίο πράμα; - αλλά τζιαι όπως τους καραόλους – όλοι θα πηδιούνται μεταξύ τους], άχροουν [ή μήπως άοχρουν ή άχρουν – λετε να χάσουμε το γαλάζιο μας το χρώμα, της ελληνικής μας της σημαίας;], άοσμον [θα κόψουμε και τη φασολάδα και τις ... κλανιές] και άγευστο [κομμένο και το άλας – ψηλώνει την πίεση]. Να τον απονευρώσουν [ούτε δόντι που το κάμνει απονεύρωση ο οδοντίατρος να είναι τελικά αυτός ο λαός], να τον αποκόψουν [και όχι να το ξεριζώσουν;] από τις ρίζες του [δηλ. να του κόψουν τα ποδάρια] και να τον αφήσουν έρμαιο [δίκην ψοφιμιού] στα κοράκια της Τουρκίας [“μαύρα κοράκια με νύχια γαμψά πέσανε πάνω στην εργατιά”] και των Γκρίζων Λύκων [μα η Κοκκινοσκουφίτσα ή τα εφτά κατσικάκια είμαστε;].

Κάποτε ο μέγας εχθρός του Ελληνισμού [ο ελληνισμός δεν μπορεί χωρίς των εχθρών τα φουσάτα, όμως δεν τον σκιάζει φοβέρα καμιά] Υπουργός των Εξωτερικών παντοδύναμος [και παντογνώστης και πανταχού παρών;] Χένρυ Κίσινγκερ [ή αλλιώς o Ερρίκος ο Νομπελίστας] υποστήριξε ότι “για να δαμαστεί o Ελληνισμός πρέπει να αποκοπεί από τις ρίζες και την Ιστορία του”. [Που, πότε και επί τίνι ευκαιρία το ‘πε αυτό; Φέρτε πήγες για να τον στήσουμε στον τοίχο].

Με βάση αυτή ακριβώς τη φιλοσοφία [και όχι τη μαρξιστική] είναι που γίνεται όλη η προσπάθεια, κατά ύπουλο και καμουφλαρισμένο τρόπο, [νύχτα «Μαύρα μεσάνυχτα» και στα μουλωχτά] να αλλάξουν τη δομή [το DNA είπαμε] του εκπαιδευτικού μας συστήματος [αφού το πάρουν και αίμα γι’ αυτό το σκοπό] και να γράψουν νέα βιβλία της Ιστορίας [καλά μια ζωή με τα παλιά θα περνούσαν].

Στη προσπάθεια τους να αλλάξουν τα βιβλία της Ιστορίας επικαλούνται τη ανάγκη επαναπροσέγγισης και συμφιλίωσης με το σύνοικο στοιχείο [επάρατα αμαρτήματα, ανεμοβλογιά βγάζετε άμα ακούγεται για τέτοια – στην πυρά όσοι τα υποστηρίζουν], γι' αυτό και πρέπει να εκμηδενίσουμε τον φανατισμό και το σωβινισμό [ρεεε ηλίθιοι που είμαστε, να επιμένουμε να μην θέλουμε να γίνουμε φανατικοί και σωβινιστές] να ξεχάσουμε κάθε τι που μας κάνει περήφανους [ας πούμε το πραξικόπημα που μας έφερε τους αδελφούς Τούρκους στην Κύπρο], να μη νοιώθουμε Έλληνες [εγώ τελευταία όλο και πιο πολύ νοιώθω Κινέζος – λετε να είναι επειδή είμαι Ομονοιάτης, ή γιατί ο Πρόεδρος (ξανα)πήγε στην Κίνα;], να ξεχάσουμε όσα έκαμαν οι Τούρκοι εις βάρος μας [όταν κάποιοι από σας άνοιξαν τις κερκόπορτες – που ήταν ο νους σας;], να λέμε ότι έκαμαν ειρηνευτική επιχείρηση και όχι εισβολή [ποιος, που και πότε το είπεν αυτό;], να μη λέμε το “δεν ξεχνώ” [τους φασίστες και τα τανκς], να εκμηδενίσουμε την αξιοπρέπεια μας [ξεχάσατε που ρίξατε στα τάρταρα την αξιοπρέπεια 200 χιλιάδων προσφύγων] και να γίνουμε ραγιάδες [αλλά μας θέλετε ραγιάδες του σκοταδισμού σας]. Παραταύτα στο σημείο αυτό το ΑΚΕΛ και οι κυβερνώντες [σ’ αυτούς μπαίνουν και οι ΔΗΚΟϊκοί και οι ΕΔΕΚίτες;] δεν έχουν πείσει [κολοκασόφυλλα είσαστεν ρεεε, δεν πιάνετε τίποτα ...] ότι ο στόχος τους είναι πράγματι η γαλήνη [βροντές, βροχές, καταιγίδες και πλημμύρες είχαμε τις τελευταίες μέρες – μάλλον φταιει η κυβέρνηση και γι’ αυτό] και η συμφιλίωση ανάμεσα στον Κυπριακό λαό [κάπου το πανε αυτοί – σύντομα θα μάθουμε]. Γιατί αν πάρουμε απλά τις πρόσφατες δηλώσεις του Προέδρου της Δημοκρατίας κ. Χριστόφια στον LGR [London Greek Radio] του Λονδίνου [αφού ονομάζεται London Greek Radio, δεν θα είναι του Λονδίνου;] , θα δούμε ότι υπάρχει μεγάλη αντίφαση και αντινομία [κάτι φαίνεται πήρε το αυτί τους για την “Ενότητα και την Πάλη των Αντιθέσεων”] σ’ αυτές και όχι μόνο δεν ενδιαφέρονται για τη γαλήνη και την ειρηνική συμβίωση [ευτυχώς που σας έχουμε τζιαι σας που κόπτεστε και νοιάζεστε] του Κυπριακού λαού [είναι μέσα και οι τουρκοκύπριοι;], αλλά “βάζουν λάδι στη φωτιά” [εν ννα τη(γ)ανίσουν “παστά” τζιαι λουκάνικα;] και επιδιώκουν τον διχασμό και την αντιπαράθεση [ρεε του παραπόττες!]. Γιατί ενώ ο κ. Χριστόφιας κόπτεται για την επαναπροσέγγιση και προσφέρει γην και ύδωρ στους Τούρκους [την γη που ‘θέλαν οι Τούρτζιοι, επιάσαν την το ’74, όταν τους τη δώριζαν με τις πράξεις τους κάποιοι δικοί σας, όσο δε για το ύδωρ λαλούν πως εν να φέρουν που την Τουρκία τζιαι να δι(ν)ουν τζιαι σε μας] και είναι έτοιμος να γράψει νέα βιβλία [ήδη κρατεί χαρτί τζιαι καλαμάρι] για να τους εξευμενίσει [θα τους κεράσει και γλυκό καρυδάκι; - δεν μας το είπαν αυτό το στερεότυπο], την ίδια στιγμή ζητά στα νέα βιβλία να υπογραμμίζεται το μίσος [όπου υπάρχει η λέξη «μίσος», τούτη θα είναι underline] μεταξύ των Ελλήνων της Κύπρου [εφτάσαμεν τζιαι στο ψουμίν της ανακοίνωσης, την απενοχοποίηση των ΕΟΚΑΒητατζιήδων].

Χαρακτηριστικά στις δηλώσεις του στο LGR του Λονδίνου [όχι ρεεε, της Λιβερίας] λέει τα εξής: “Παρουσιαζόμαστε αδιόρθωτοι [κολοκασόφυλλα τζιαι μουshαμμάδες είναι, είπαμε]. Ποιο το πρόβλημα αν αρχίσουμε να καλλιεργούμε το αίσθημα, ή μια πολιτική συμφιλίωσης με τους απλούς Τ/κ με την Τ/κ κοινότητα, αντί της αντιπαράθεσης, της εχθρότητας και του μίσους; [Τι μας λες Πρόεδρε; Με τους προαιώνιους πρέπει να μισούμαστε νυν και αεί και εις τον αιώνα τον άπαντα]. Είναι λυπηρό να στεκόμαστε αντίθετα μιας πρόθεσης πολιτικής η οποία θέλει επιτέλους να προετοιμάσει το έδαφος στις ψυχές και στις συνειδήσεις των ανθρώπων που είναι το πιο δύσκολο ώστε να γίνει αποδεκτή μια λύση…”. [Και τι θα γίνουμε τότε χωρίς βαρβάρους και Τούρκους;]
Εύηχα συνθήματα [το «Ελλάς –Κύπρος –Ένωσης» να δείτε τι εύηχα ακούγεται σήμερα] που θα είναι ευχής έργο [έχει κανένα άγιο που εισακούει τες ευχές μας, να του ανάψουμε και καμιά λαμπάδα;] να υιοθετηθούν από όλες τις μεριές και vα γίνουν πράξη όχι όμως μόνο για τους Τουρκοκύπριους αλλά για όλο τον κυπριακό λαό [και για τους ομοϊδεάτες σας τους ΕΟΚΑΒητατζιήδες – πείτε το καθαρά].

Γιατί συνεχίζοντας τις δηλώσεις πιο κάτω ο κ. Πρόεδρος αντιφάσκει και αναιρεί την “πρόθεση πολιτικής” για συμφιλίωση και παρουσιάζει την άλλη “όψη του νομίσματος” [λέτε να εννοούν τις γνωστές δυο όψεις του νομίσματος των τραγικών γεγονότων του καλοκαιριού του 1974 - το δίδυμο έγκλημα δηλ. πραξικόπημα από τη μια – εισβολή από την άλλη] και χωρίς να το προσέξει, μας δίνει μιαν άλλη “πρόθεση πολιτικής”. [Ρεε το ‘74 κάποιοι που σας συμμετείχαν στην προδοσία κατά της Κύπρου! Μεν κλώνεστε!]. Δηλώνοντας χαρακτηριστικά στη συνέχεια στον LGR:
“... Δε μπορεί να μη στηλιτεύεται με πολύ αυστηρό τρόπο μέσα στα βιβλία της Ιστορίας η δράση της Χούντας, της ΕΟΚΑ Β, του Γρίβα του 67 του 74, ανεξαρτήτως εάν εμείς έχουμε άποψη για τη δράση του Γρίβα την περίοδο του'55-'59 όπου με δίκές του οδηγίες παρ' ολίγον να οδηγηθούμε σε ένα εξοντωτικό εμφύλιο πόλεμο ένεκα της δολοφονίας ανθρώπων της Αριστεράς γιατί απλώς είχαν το όραμα της Αριστεράς για μα καλύτερη κοινωνία”. [Πες τα Χρυσόστομε Πρόεδρε (όχι Αρχιεπίσκοπε) ...].

Δε νομίζουμε ότι χρειάζεται ανάλυση. [Μια ανάλυση ούρων εγώ τη χρειάζομαι ...].

Όμως πρέπει τουλάχιστο να γνωρίζει ο κ. Χριστόφιας ότι η Ιστορία καταγράφει τα γεγονότα όπως έγιναν δεν «στηλιτεύει» κατά το δοκούν [όπως εδώ και χρόνια κάνετε εσείς] ούτε και καταγράφει “άποψη” του ενός και του άλλου όπως νομίζει [ενώ εσείς που έτσι τα καταγράφατε μέχρι τώρα, φοβάστε “.. μην πάθετε ζημιά και την κουτάλα χάσετε μαζί με τα ζουμιά...”;]. Αφού όμως αγγίζει τον Αγώνα του 1955-59, εμείς δε θα εκφράσουμε “άποψη” που να βασίζεται πάνω στα ψέματα. Εμείς θα του θυμίσουμε [επιλεκτικά, όπως πάντοτε] γεγονότα και παλιά και πρόσφατα.

Είναι το ΑΚΕΛ που ύβριζε τους Αγωνιστές της Ελευθερίας (τραμπούκους, βαρελλότους, ψευτοδιγενήδες) [παίδες αυτό αναιρέθηκε προ πολλού και σχεδόν αμέσως – μεν παίζετε πελλόν, αλλά εδώ που τα λεμε παει γάντι για τους ΕΟΚΑβητατζιήδες] , είναι οι κομμουνιστές που πρόδωσαν την ταυτότητα του Διγενή [κατονομάστε τους αν τους ξέρετε, αλλά δεν είναι ο ίδιος ο Γρίβας που στα “Απομνημονεύματα” του έγραφε ότι οι εγγλέζοι ήδη γνώριζαν ότι βρισκόταν στην Κύπρο;]. Είναι το ΑΚΕΛ που συνεργάστηκε με τους Άγγλους [συνέστησαν και εταιρείες και έκαναν εμπορικές συναλλαγές με την Αγγλία] και δραστηριοποίησε τις “Ομάδες επαγρύπνησης” που παρακολουθούσαν τους Αγωνιστές [με διόπτρες νυκτός και με κρυφές κκάμερες] και έδιδαν πληροφορίες στους άγγλους κατακτητές [δώστε συγκεκριμένα στοιχεία και ξαπολάτε τις γενικολογίες] για να χτυπήσουν την ΕΟΚΑ [Ως γνωστόν επώνυμοι ΑΚΕΛικοί, όπως οι δολοφονηθέντες ή “εκτελεσθέντες”, Μένοικος, Ττοφαρής, Πέτρου , Αρκοπάναος που πρόδωσαν τον Αυξεντίου, τον Μάτση, τους 4 του Αχυρώνα]. Eίναι τo AKEΛ που μέχρι σήμερα που καλεί τους Αγωνιστές “Δολοφόνους του Γρίβα” [τι ήταν εκείνοι που δολοφονούσαν εν ψυχρώ αθώους ανθρώπους με εντολές του Γρίβα;]. Είναι οι οπαδοί του ΑΚΕΛ [τους έχετε συλλάβει και παραδέχτηκαν ότι είναι με οδηγίες του ΑΚΕΛ που κάνουν ότι κάνουν;] που σήμερα έχουν αποθρασυνθεί και προκαλούν τους Έλληνες της Κύπρου με ασχήμιες, λερώνοντας τα μνημεία και τα αγάλματα των ηρώων με ακαθαρσίες και μπογιές, καίοντας και μαγαρίζοντας τις Ελληνικές σημαίες, προκαλώντας καταστροφές σε σωματεία κι άλλα [αντικοινωνικά φαινόμενα χουλιγκανισμού είναι αυτά, οι σβάστικες όμως παρέα με τις ελληνικές σημαίες τι άραγε να είναι;] Είναι οι οπαδοί του ΑΚΕΛ που στέλλουν απρεπείς επιστολές και υβρίζουν [έχουν γράψει και τη διεύθυνση τους], είναι το ΑΚΕΛ που με την πολιτική του οδηγεί το λαό μας σε περιπέτειες [την περιπέτεια του πραξικοπήματος των δικών τη ζούμε ακόμα] και με τη συμπεριφορά του εξωθεί τους οπαδούς του σε ακρότητες και επικίνδυνες προκλήσεις [δεν μιλάνε για σχοινί στο σπίτι του κρεμασμένου]. Είπαμε γνώμονας μας είναι η εξεύρεση λύσης στο Εθνικό μας πρόβλημα [επείσετε μας τωρά]. Αν όμως δεχθούμε την πρόκληση θα αντιδράσουμε [οοοοπππααα, βγάλαμε και τη μάσκα του δημοκρατισμού, όμως τι παει να πει «πρόκληση» - να φανεί νάκκον η ... ζάμπα μας;]. Ο Κυπριακός Ελληνισμός θα κάψει τα βιβλία [έλα μου οι χιτλερίσκοι] του ενδοτισμού [εμπρός να ρίξουμε – όπως και πιο παλιά - τον εχθρό στη θάλασσα], του εξευτελισμού και του διχασμού [όλα είναι μια χαρά όταν εσείς και οι ομοϊδεάτες σας έχετε τον πρώτο λόγο – ε, ρε ελληνική παιδεία που έχετε], γιατί ακριβώς μέσα μας τρέχει αίμα Ελληνικό και όχι Φοινικικό [αυτό παίζεται καθώς η περιοχή της Λάρνακας είναι κατάσπαρτη με φοινικικά νεκροταφεία] ούτε Αιγυπτιακό [λέτε να ‘μαι απόγονος των Φαραώ], ούτε διεθνιστικό [αυτό τώρα πως ανιχνεύεται και ποια είναι τα συστατικά του – ολίγο ρωσικό, βουλγάρικο και κουβανέζικο;]. Όπως κάποια στελέχη του ΑΚΕΛ σε ανύποπτους καιρούς υποστήριξαν [ρε τους ανθέλληνες]. Στο κάτω κάτω αν κάποιοι δε θέλουν να είναι Έλληνες ας το πουν [τι Έλληνες είσαστε ‘σεις ρεεε, όταν δεν αντιλαμβάνεστε ότι βασικά γνωρίσματα της Ελληνικής Παιδείας, είναι η Ανοχή, ο Σεβασμός της διαφορετικότητας και ο Διάλογος;]. Ας μας πουν τι θέλουν να τους ονομάζουμε ξεκάθαρα [μπερδεμένη ράτσα είμ’ εγώ, αλλά τα ‘χω βρει με τη δικιά μου φάτσα] και όχι όπως ο χαμαιλέων [κυπριστί χαμολιός ή ακκανομούττας] να αλλάζουν χρώματα. Και ας αφήσουν αυτούς που το δικό τους DNA [και πάλι να ρωτήσω πώς το εντοπίζετε αυτό] είναι εκείνο των Αχαιών [οι Αχαιοί δεν ήταν αυτοί που πούλησαν τον αχαιοκύπριο Ευαγόρα στους Πέρσες – καρτερά ακόμα ο έρμος να ‘ρθούν οι τριήρεις από την Αθήνα;] και των Μυκηναίων [Μυκηναίος δεν ήταν κι εκείνος ο Μενέλαος που η γυναίκα του η Ωραία Ελένη το ‘σκασε με τον Πάρη;] να νιώθουν περήφανοι." 

Άντε και σας βαρέθηκα!!!

Anef_Oriwn
Σάββατο 25/10/2008

Τετάρτη 15 Οκτωβρίου 2008

Ανάρτηση 36η (πολιτική και ιστοριογραφική) – Μαθήματα Ιστορίας από ένα “Δεξιό” – “Κι εσύ τέκνο Βρούτε;”, θα αναφωνήσουν οι “δικοί” (του)!

Στον Τύπο υπάρχουν συχνά πολύ ενδιαφέροντα άρθρα και συζητήσεις για θέματα της τρέχουσας επικαιρότητας. Οι έντονοι ρυθμοί της καθημερινής μας ζωής και κατ’ επέκταση ο περιορισμένος ελεύθερος μας χρόνος δεν μας επιτρέπουν να τα εντοπίσουμε (έγκαιρα) και να τα μελετήσουμε.

Τις τελευταίες μέρες πρόσεξα να γίνεται, με αφορμή το επίμαχο θέμα των επιδιωκόμενων αλλαγών στα σχολικά βιβλία για την Ιστορία, μια συζήτηση (με σύνολο τρεις μέχρι τώρα παρεμβάσεις), μεταξύ του Άκη Λόρδου (οικονομικού παράγοντα από την Αμμόχωστο) και του Πέτρου Παπαπολυβίου (Καθηγητή στο Πανεπιστήμιο Κύπρου).

Πιο κάτω θα παραθέσω το πρώτο κείμενο του Άκη Λόρδου (επιστολή στον “Πολίτη”) για τα σχολικά βιβλία ιστορίας. Το κείμενο όχι μόνο ταράζει τα λιμνάζοντα και ελώδη Ιστορικά ύδατα αλλά προκαλεί και τρικυμία, αν λάβουμε υπ’ όψη και τις ιδεολογικοπολιτικές καταβολές και σχέσεις του συγγραφέα του (ενός παράγοντα της Δεξιάς. Ο ίδιος μάλιστα κάπου στο κείμενο του λεει ότι “… τα σχολικά βιβλία ιστορίας [μας] δηλητηρίαζαν…”).


(Πάντως, μ’ αυτήν την τακτική της κοπτοραπτικής και του copy-paste, διευκολύνομαι κι εγώ να ανεβάζω έγκαιρα κείμενα για την επικαιρότητα, όταν δεν έχω το χρόνο να γράψω κάτι ο ίδιος).

Να ζει κανείς ή να μη ζει (στην Κύπρο)
[του Δημήτρη (Άκη) Λόρδου – αναδημοσίευση από τον “Πολίτη” 13 Σεπτεμβρίου 2008. 

Link: http://www.politis-news.com/cgibin/hweb?-A=819723&-V=archive&-w=ΛΚΗΣ@ΛΟΡΔΟΣ@ΣΧΟΛΙΚΑ@ΒΙΒΛΙΑ@&-P]...

«Η απάντηση είναι Να ζει, εφόσον δεν διαβάζει τις καθημερινές ανοησίες και δεν ακούει τα καθημερινά σκουπίδια ορισμένων λαϊκιστών, καιροσκόπων πολιτικάντηδων, ορισμένων στενοκέφαλων Ιεραρχών που δεν χαμπαρίζουν για Θεό και ορισμένων ανεύθυνων, άσχετων ″δημοσιογράφων″”.
Όμως το να αποφεύγεις να μαθαίνεις τι έπαθε από τους ανεύθυνους και τι μέλλει να πάθει η πατρίδα σου είναι εξίσου ανεύθυνο και τραγικό και είναι συμπεριφορά στρουθοκαμήλου που βάζει το κεφάλι της στο χώμα για να μην βλέπει όταν φοβάται. Τι να πεις και τι να γράψεις! Δεν περνά ημέρα που να μην επιδείξουν όλοι τη μαζική αυτοκαταστροφική - για την πατρίδα μας - μανιακή βλακεία τους.
Το νέο πιπίλισμα είναι η πολύ ορθή προσπάθεια του Υπουργού Παιδείας για αποκατάσταση ορισμένων παραπληροφοριών που περιέχονται στα σχολικά βιβλία ιστορίας με τα οποία δηλητηρίαζαν εμάς κάποτε και συνεχίζουν σήμερα με τα παιδιά και τα εγγόνια μας.

Ποιος νοήμων άνθρωπος δεν πιστεύει και δεν συμφωνεί ότι τα σχολικά βιβλία τόσο της Ελλάδας όσο και της Κύπρου περιέχουν σοβαρές ανακρίβειες και συγκαλύπτουν εγκλήματα και ιστορικές γκάφες, διχασμούς, δολοφονίες, καταστροφές;
Ποιο σχολικό βιβλίο κάνει ανάλυση της ιστορικής αναγκαιότητας ή ΟΧΙ του αγώνα της ΕΟΚΑ 1955-1959 ή για τις απανωτές πολιτικές γκάφες, ραδιουργίες, συνωμοσίες απολίτικων ιεραρχών από το 1878 μέχρι σήμερα; Ποιο βιβλίο αναφέρει ότι οι εκτελεσθέντες "προδότες" του αγώνα 1955-1959 ήταν περίπου περισσότεροι από τους Άγγλους στρατιωτικούς; (Παρ' ολίγο και κάποιος συγγενής μου από παρεξήγηση.)
Ποιο σχολικό βιβλίο μιλά και για τις δολοφονίες αθώων Τ/Κ γυναικόπαιδων από τους δικούς μας "αγωνιστές" σε Αλόα, Σανταλάρη, Μαράθα, Τόχνη που δεν θα μαθαίναμε αν δεν τα ερευνούσαν ο Αντώνης Αγκαστινιώτης, η Σεβγκιούλ Ουλουντάγ, ο Ανδρέας Παράσχος και αν δεν τα δημοσίευε κάθε Κυριακή ο "Πολίτης";
Όσον αφορά το Βυζάντιο και την Ελλάδα ποιο σχολικό βιβλίο έγραψε για τις ραδιουργίες των αυτοκρατορικών και πατριαρχικών αυλών ή τις δολοφονίες και τις συχνότατες τυφλώσεις αυτοκρατόρων από συγγενείς τους για να βάλουν την κορώνα στα κεφάλια τους στην Αγία Σοφία; Ποιο σχολικό βιβλίο ιστορίας αναφέρει ότι η Τέταρτη Σταυροφορία του 1204, που αντί να πάει στα Ιεροσόλυμα κατέληξε στην Κωνσταντινούπολη και στην Πρώτη Άλωση, προκλήθηκε από το μίσος του δόγη (δάνδολος) της Βενετίας που του έβγαλε τα μάτια κάποιος αυτοκράτορας (Κομνηνός) όταν υπηρετούσε ως πρέσβης της Βενετίας στην Κωνσταντινούπολη; Όταν ο Κολοκοτρώνης επολιόρκησε την Τρίπολη στην επανάσταση, οι Τούρκοι συμφώνησαν να παραδοθούν την επομένη και να παραδώσουν την εντός των τειχών πόλη. Το ίδιο βράδυ, εν αγνοία του Κολοκοτρώνη, οι τότε "ήρωες" εσκαρφάλωσαν στα τείχη και κατέσφαξαν τους Τούρκους εντός των τειχών παρά τη συμφωνία που είχε κλείσει ο Κολοκοτρώνης με τον Αγά. Αυτά τα γράφουν τα βιβλία μας;

O Iωάννης Καποδίστριας είπε πριν τον δολοφονήσουν: "Πώς μπορεί κάποιος να κυβερνήσει αυτό τον (εγωιστικά αρρωστημένο) λαό όπου ο κάθε Έλληνας πιστεύει ότι μόνος του έκανε τον αγώνα της επανάστασης, ότι μόνος του έδιωξε τους Τούρκους και ότι μόνος του μπορεί να κυβερνήσει αυτή τη χώρα;".

Πρόσφατα, εδιάβαζα την "Κωμικοτραγική Ιστορία του Ελληνικού Κράτους (1830-1974)" του Βασίλη Ραφαηλίδη. Για ξένους, μη Έλληνες, η ιστορία πράγματι διαβάζεται σαν ευθυμογράφημα. Για σκεπτόμενους Έλληνες όμως, που διαβάζουν την "κωμικοτραγική" ιστορία του ελληνικού κράτους που βρίθει από ανόητους, πατριδοκάπηλους, λαϊκιστές και διεφθαρμένους "πολιτικούς", από άσχετους κληρικούς και στρατιωτικούς, από ψευδοπατριώτες καιροσκόπους, από απατεώνες που κατέτρωγαν την εξωτερική βοήθεια - όπως αυτή που εδόθηκε από την "κοινωνία των Εθνών" (πρόγονο του ΟΗΕ) για να στηριχθεί η Ελλάδα και το 1,5 εκατομμύριο πρόσφυγες της Μικρασιατικής Καταστροφής, η ιστορία αυτή είναι τραγική, καταθλιπτική και εγκληματική και δεν μπορεί να μην παραλληλισθεί με την Ιστορία του Κυπριακού Κράτους.

Ποιο σχολικό βιβλίο ιστορίας τα γράφει όλα αυτά βρε μπλαμπλάδες που ξελαρυγγίζεστε μέρα-νύκτα και μας πρήξατε;
Προχωρήστε, Κύριε Υπουργέ. Ζητήστε τη βοήθεια και τη συμπαράσταση των σοβαρών πολιτικών των δύο μεγάλων κομμάτων (πολλοί από τους οποίους δυστυχώς εφοβήθηκαν και σιωπούν) και προχωρήστε στο στόχο σας, το στόχο της ιστορικής αλήθειας, με μεθοδικότητα, ψυχραιμία και επιμονή.
"Πάσα Αρχή Δυσκολία", ιδιαίτερα σε έναν τόπο σαν τον δικό μας της απάθειας, των συμφερόντων και του ωχαδελφισμού».
Δημήτριος (Άκης) Λόρδος

(*- Σημείωση: Οι χρωματισμοί δικοί μου, του Anef_Oriwn)

************************************
Έκθεση Ιστο(παθο)λόγου:

1. Το κείμενο του Άκη Λόρδου (και πιο συγκεκριμένα το σημείο σε σχέση με τα θύματα της ΕΟΚΑ) προκάλεσε τα σχόλια του Πέτρου Παπαπολυβίου (θα τα βρείτε στο link http://www.phileleftheros.com/main/main.asp?gid=474&id=580231). Η απάντηση του Π. Παπαπολυβίου με τη σειρά της προκάλεσαν την ανταπάντηση του Άκη Λόρδου (Link: http://www.phileleftheros.com/main/main.asp?gid=474&id=582084).

2. Όποιο βιβλίο του Βασίλη Ραφαηλίδη πέσει στα χέρια σας ή βρείτε μπροστά σας (κυκλοφορούν από τις εκδόσεις “Του Εικοστού Πρώτου”, διαβάστε το, (αν δεν είστε άνθρωπος με εμμονές, παρωπίδες και κολλήματα). Πέραν από τις γνώσεις που θα αποκομίσετε, θα απολαύσετε και τη γραφίδα του Ραφαηλίδη έμπλεα καυστικού χιούμορ. Για την Ελλάδα υπάρχουν αναφορές και στο βιβλίο του “Οι Λαοί των Βαλκανίων”.

3. Ο Ραφαηλίδης έγραψε πολλά και διάφορα για πολλούς και διάφορους. Για τους Νεοέλληνες και τους Βαλκάνιους, τους Ευρωπαίους και τους λαούς της Μέσης Ανατολής (και πιο εξειδικευμένα για τους Άραβες και τους Οβραίους), για το Μαρξισμό και τον Καπιταλισμό, για τα απελευθερωτικά κινήματα και τους θερμούς και ψυχρούς πολέμους. Εκείνα για τα οποία δεν πρόλαβε να γράψει, ο Ραφαηλίδης, (δυστυχώς έφυγε νωρίς) και λείπουν από το πλουσιότατο συγγραφικό του έργο, είναι ίσως ένα βιβλίο για την Αμερική (τις ΗΠΑ) κι ένα για το Βυζάντιο. 


4. Ο Άκης Λόρδος αναφέρει μια σειρά από ζητήματα της ελληνικής και κυπριακής Ιστορίας που είτε έχουν παρασιωπηθεί, ή έχουν παρουσιαστεί μονόπλευρα και μονοδιάστατα από την επίσημη (και κατεστημένη) ιστοριογραφία, είτε γύρω απ’ αυτά έχουν διαπλαθεί διάφοροι μύθοι. Όμως υπάρχουν κι άλλα τόσα και πιο πολλά ακόμα. Π.χ. για το βίο και την πολιτεία του “Αγίου” και “Μέγα” Κωνσταντίνου, το αυτό και για τον Μεγαλέξαντρο, για την Ελληνική Ανατολική Αυτοκρατορία, για τη “συνέχεια” ή την τρισχιλιετή ιστορία του ελληνισμού, για τα οικονομικά και πολιτικά αίτια των αντιπαλοτήτων και των εμφύλιων συγκρούσεων κατά τα χρόνια της Ελληνικής Επανάστασης, για τα λεγόμενα ελληνοχριστιανικά ιδεώδη για το ρόλο του Γρίβα σε Ελλάδα και Κύπρο για τις πολιτικές δολοφονίες αριστερών (με την κατηγόρια του προδότη) από μασκοφόρους του Γρίβα την περίοδο 1955-59, και παει λέγοντας.


Anef_Oriwn
Τετάρτη 15/10/2008

Κυριακή 12 Οκτωβρίου 2008

Ανάρτηση 35η (αντι-επαναπροσεγγιστική) – Το κατά Λάζαρο (απορριπτικό) Ευαγγέλιο.

Σκεφτόμουν διάφορα θέματα για τη σημερινή ανάρτηση (παλιά συνήθιζα να κάνω εβδομαδιαίες αναρτήσεις τις Κυριακές, αλλά τελευταία το κάνω σε ακανόνιστα χρονικά διαστήματα). Είχα κατά νουν κάποια άρθρα για τρέχοντα ζητήματα από εφημερίδες και περιοδικά (για την παγκόσμια καπιταλιστική κρίση, για το κυπριακό και τις συνομιλίες, για τη φιλολογία και παραφιλολογία περί των βιβλίων της Ιστορίας), αλλά και 2-3 δικά μου κείμενα που έγραψα πρόσφατα και καρτερούν υπομονετικά τη σειρά τους για δημοσίευση.

Τελικά αποφάσισα να σας εκπλήξω δημοσιεύοντας ένα κείμενο του Λάζαρου Μαύρου από τη στήλη του “EΙΡΗΣΘΩ”, από την χτεσινή Σημερινή (11/10/2008), με τίτλο “Πού χάθηκαν οι «Αδελφοί Τ/κ»;”. (Link:
http://www.simerini.com.cy/nqcontent.cfm?a_id=351060).

ΟΧΙ, δεν επέλλανα!!! Ούτε και άλλαξα στρατόπεδο κι απόψεις κι ούτε συμφωνώ με τον Λάζαρο!


Την αναδημοσίευση την κάνω βασικά για σκοπούς παρουσίασης και συζήτησης της “άλλης”, της διαφορετικής άποψης, αλλά και για να δείξω τα αδιέξοδα των προσεγγίσεων των καλούμενων “απορριπτικών”.

Στο κείμενο του ο πολύς Λάζαρος Μαύρος προσπαθεί από τη μια τα ταμπουρώσει με “επιχειρήματα” τους “απορριπτικούς” κι από την άλλη να πείσει (όσους τυχόν έχουμε διαφορετική άποψη) για τη ματαιότητα και την αποτυχία της πολιτικής της επαναπροσέγγισης, φέροντας ως παράδειγμα τη σημερινή στάση και συμπεριφορά του Ταλάτ. Μια στάση που σίγουρα δεν βοηθά στην εξεύρεση λύσης και διερωτούμαι γιατί τόση χαιρεκακία από μέρους του Λάζαρου Μαύρου. Μήπως γιατί (η στάση και συμπεριφορά του Ταλάτ) το βολεύει να βγάζει τα απωθημένα, τις αντιπάθειες και τις εμμονές του και δικαιολογεί τις επιλογές του;

Πού χάθηκαν οι «Αδελφοί Τ/κ»;

(του Λάζαρου Μαύρου - αναδημοσίευση από τη “Σημερινή”, 11 του Οκτώβρη 2008. Link:
http://www.simerini.com.cy/nqcontent.cfm?a_id=351060):

“ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ, λοιπόν, οι περιλάλητες «προοδευτικές» και «δημοκρατικές» «δυνάμεις» των «αδελφών Τουρκοκυπρίων», «συντρόφων και φίλων» που, ως το πολυτιμότερο της φυλακτό, κανάκευε, επί τρεις δεκαετίες, η πολιτική της Επαναπροσέγγισης; Πού είναι για να συστρατευθούν, επιτέλους, με τον ανώτατο στη συντροφική ιεραρχία, Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας και Γ.Γ. της Κ.Ε. του ΑΚΕΛ κ. Δ. Χριστόφια, στον αγώνα του, στην ευελιξία του, στους αριστοτεχνικούς χειρισμούς του, «στη βάση αρχών» μάλιστα, για λύση που να απαλλάσσει την Κύπρο από την ΤΟΥΡΚΙΚΗ ΚΑΤΟΧΗ;Ε Π Ι ΟΚΤΩ ήδη μήνες στην προεδρία ο Γ.Γ. της Κ.Ε. του ΑΚΕΛ, αλλ’ ο υ δ ε ί ς «αδελφός Τ/κ» βρέθηκε από τις εν λόγω «προoδευτικές» και ούτω καθ’ εξής «δυνάμεις», για να δημοσιεύει, λ.χ., έστω και περιστασιακά, άρθρα αντικατοχικού περιεχομένου στην εφημερίδα των «αδελφών Τ/κ» τη «Χαραυγή»! Ούτε μισή καν στήλη από οποιονδήποτε «σύντροφο και φίλο» του αριστερού κι αδελφικού Ρεπουμπλικανικού Τουρκικού Κόμματος. Οι δε αρχηγοί του εν λόγω ΡΤΚ, Ταλάτ & Σογιέρ, πρώτα βιολιά υπέρ της τουρκικής κατοχής και φερέφωνα των Τούρκων κατακτητών κατέληξαν, μετά από τόση… Επαναπροσέγγιση!Τ Ι ΑΠΕΔΩΣΕ, λοιπόν, η ασκούμενη επί τριάντα και πλέον χρόνια, πολιτική της Επαναπροσέγγισης; Τι παρήγαγαν τόσων χρόνων πληρωμένοι ή απλήρωτοι κόποι, μόχθοι, «λαϊκοί αγώνες», συναντήσεις, συναυλίες, σεμινάρια, εκδρομές, χορωδίες, ομιλίες, διακηρύξεις, άρθρα και αρθρίδια, ύμνοι, προσευχές, χοροί και πανηγύρια των «δυνάμεων της επαναπροσέγγισης»; Πέντε έτη μετά και το άνοιγμα των διόδων της γραμμής Αττίλα, τέσσερα έτη με τον «σύντροφο και φίλο» Μεχμέτ Αλί στην εξουσία, οκτώ μήνες με τον Γ.Γ. της ΚΕ του ΑΚΕΛ στην ύπατη εξουσία, μετά που υπήρξε άλλα έξι χρόνια Πρόεδρος της Βουλής;Π Ο Υ ΧΑΘΗΚΑΝ, πού πήγαν, λοιπόν, εκείνες οι… «λαϊκές στρατιές των συντρόφων και φίλων και αδελφών Τ/κ», που η ηγεμονεύουσα, κυβερνώσα και συγκυβερνώσα και αντιπολιτεύουσα επί δεκαετίες ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ, ιδίως του ΑΚΕΛ και του ΔηΣυ, με τους λοιπούς τακτικούς «τροφίμους» του Λήδρα Πάλας, καλλιεργούσε στα μυαλά της και στα μυαλά των εύπιστων οπαδών, ως τον «μόνο δρόμο» και τον «Ακρογωνιαίο Λίθο» για την απαλλαγή από την Τουρκική Κατοχή;Υ Π Α Ρ Χ Ε Ι , άλλο, άραγε, γνησιότερο προϊόν και παράγωγο της 30ετούς Επαναπροσέγγισης, εκτός από τον Ταλάτ; Έμπιστο και εντολοδόχο επικεφαλής, της Πολιτικής Πτέρυγας του Αττίλα; Έχει κανείς την ανδρεία και την εντιμότητα να ομολογήσει ότι, «κάναμε λάθος σύντροφοι";”


Σχόλια Ιστο(παθο)λογο(ανατόμου) (μετά από νεκροτομή επί του πτώματος της μισαλλοδοξίας και της εμπάθειας):
Αντί δικού μου κριτικού και καταληχτικού σχολίου, παραθέτω ένα μικρό απόσπασμα από συνέντευξη του Τουρκοκύπριου Ιλκέρ Κιλίτζ, Προέδρου του Τουρκοκυπριακού Ρεπουμπλικανικού Κόμματος Μεγάλης Βρετανίας, που όλως συμπτωματικά και συγκυριακά δημοσιεύτηκε σήμερα (12/10/2008) στη “Χαραυγή”, σελ. 16. (Υπάρχει σε μορφή pdf, δεν έχω όμως σχετικό link για να σας παραπέμψω):

“…Επιτρέψτε μου να προσθέσω κάτι στην προηγούμενη ερώτηση σας. Ξέρουμε ότι ο Χριστόφιας έχει καλές σχέσεις με την Ελλάδα και αυτό το σεβόμαστε και είναι καλό. Υπάρχουν επίσης καλές σχέσεις μεταξύ Τουρκοκυπρίων και Τουρκίας. Αυτές τις σχέσεις πρέπει να τις δούμε από δύο πλευρές. Η θετική πλευρά είναι άτι πρέπει να έχουμε καλές σχέσεις.

Η αρνητική πλευρά είναι ότι είναι φυσιολογικό για την Τουρκία, η οποία έχει τα συμφέροντα της, να ασκεί πιέσεις στον Ταλάτ. Έχουν πολλά συμφέροντα πού διακυβεύονται και έχουν περισσότερη δύναμη, αλλά πρέπει να πούμε στον κ. Ταλάτ και στους Τ/κ ότι δεν πρέπει να παραγνωρίζουμέ την Ελλάδα και είμαι εναντίον στα θέση ότι δεν πρέπει να περιλαμβάνουμε και την Ελλάδα στα διαδικασία επίλυσης του κυπριακού…”.


Επιτέλους τι ζητάμε και τι περιμένουμε από τους τουρκοκύπριους; Να βγουν μαζικά στους δρόμους (ξεπερνώντας φοβίες, επιφυλάξεις, προβληματισμούς, συμφέροντα), να αποποιηθούν έτσι απλώς καιρού τις εγγυήσεις της Τουρκίας, να φωνάξουν ενάντια στην κατοχή (αν και αυτό το ‘χουν κάνει – το 2004) και να στηρίξουν ή/και να υιοθετήσουν τις ελληνοκυπριακές θέσεις; Αυτές οι ισοπεδωτικές προσεγγίσεις (που υποβάλλουν ότι όλοι οι τουρκοκύπριοι είναι οι ίδιοι) δεν αποθαρρύνουν κι αυτούς που προβάλλουν μια διαφορική άποψη;

Anef_Oriwn
Κυριακή 12/10/2008

UPDATE:
Πριν λίγο άκουσα στις ειδήσεις ότι ο Πρόεδρος Χριστόφιας ακύρωσε την επικείμενη άσκηση της Εθνικής Φρουράς (μάλλον αυτήν που την λαλούν “Νικηφόρος” ... Ε, ρε ξεσάλωμα που θα γίνει, βρισίδι που θα πέσει και κοσμητικά επίθετα του τύπου μειοδότες, προδότες, προσκυνημένους, υποτακτικούς, πουλημένους κι αλλά τέτοια που θ’ ακούσουμε!!!

Anef_
13/10/2008 - 3:20 μ.μ.


UPDATE 2:
Η συμπαθής παρουσιάστρια/εκφωνήτρια των ψεσινών ειδήσεων στο MEGA(ΛΟ) Κανάλι μας είπε το Μεγάλο της Μαργαριτάρι: “Οι έφεδροι στρατιώτες οφείλουν να παρουσιαστούν στις μονάδες τους για να παραλάβουν τα Φι Πι Α (Φ.Π.Α.) τους”! (Και σε καλή μεριά)!

Anef_
14/10/2008 - 7:20 π.μ.

UPDATE 3:
1. Και πριν αλέκτωρ (πετεινός) λαλήσει τρις, ξύπνησαν από τη σιέστα τους τα πολεμοχαρή ένστικτα των απανταχού πατριδοκάπηλων και ως κύμβαλα αλαλάζοντα, κλαίουν και οδύρονται (κάτω από διάφορα προσχήματα) για τη ματαίωση των στρατιωτικών ασκήσεων ένθεν και ένθεν. Αντί να υμνήσουν την ειρήνη άδοντας “Μπαλάντες σου πρέπουν Ειρήνη και ύμνοι”, κλαυθμυρίζουν γιατί δεν προετοιμαζόμαστε για πόλεμο!

2. Ακόμα ένα παράδειγμα της διαφορετικής (θετικής και επαναπροσεγγιστικής) πολιτικής σκέψης πολλών τουρκοκυπρίων αποτελεί και το σημερινό άρθρο του Σενέρ Λεβέντ στον “Πολίτη”. Link:
http://www.politis-news.com/cgibin/hweb?-A=826865&-V=columns.

Anef_
15/10/2008 - 5:25 μ.μ.

Πέμπτη 9 Οκτωβρίου 2008

Ανάρτηση 34η (σύντομη, επετειακή, αντι-ιμπεριαλιστική και τιμητική) – Φόρος τιμής στον Επαναστάτη Ερνέστο CHE Γκεβάρα.

Σήμερα (9 του Οκτώβρη), συμπληρώνονται 41 χρόνια από την άνανδρη δολοφονία ενός από τους μεγαλύτερους επαναστάτες του πλανήτη μας, του Ερνέστο Τσε Γκεβάρα (1928-1967).

O Che καταγόταν από την Αργεντινή και συμμετείχε αρχικά ως εθελοντής γιατρός και αργότερα ως ένας από τους διοικητές των ανταρτών στο Κίνημα της 26ης Ιουλίου, επαναστατικής ομάδας της Κούβας με ηγέτη τον Φιντέλ Κάστρο, που πέτυχε την ανατροπή του δικτατορικού καθεστώτος του Μπατίστα.

Υπήρξε μέλος της επαναστατικής κουβανικής κυβέρνησης, η οποία ξεκίνησε να πραγματοποιεί ριζικές μεταρρυθμίσεις. Καθιερώθηκε για παράδειγμα δωρεάν σύστημα υγείας, όπως κι ένα εκπαιδευτικό σύστημα που εξασφάλιζε και στα κατώτερα κοινωνικά στρώματα (μέχρι τότε κυρίως αναλφάβητα) σχολική μόρφωση. Στην κυβέρνηση, ο Γκεβάρα υποστήριξε τις κομμουνιστικές ιδέες και ήταν ένθερμος υποστηρικτής μιας ριζικής αγροτικής μεταρρύθμισης στη χώρα.

Μετά την εδραίωση της επανάστασης στην Κούβα και παραμένοντας πάντα ένα ανήσυχο επαναστατικό πνεύμα ο Τσε έφυγε (το 1965) με στόχο την οργάνωση νέων επαναστατικών κινημάτων στο Κονγκό και αργότερα στην Βολιβία. Εκεί τραυματίστηκε, συνελήφθη και δολοφονήθηκε ενώ ήταν στο κρεβάτι, από πράκτορες της CIA. Ήταν μόλις 39 χρονών.

Σήμερα η φωτογραφία (με το πρόσωπο) του Τσε κοσμεί φανελάκια, ποτήρια της μπύρας, μπρελόκ για κλειδιά ή ανεμίζεται στα γήπεδα. Αν και η φωτογραφία του έχει εμπορικοποιηθεί ή/και μπορεί να χρησιμοποιείται λανθασμένα, ουδέποτε ο Ερνέστο Τσε Γκεβάρα θα πάψει να αποτελεί σύμβολο για τα επαναστατικά και προοδευτικά κινήματα σε όλο τον κόσμο και ειδικά για τη νεολαία.

*****
Πριν δυο - τρία χρόνια διάβασα το βιβλίο του Τσε Γκεβάρα “Ημερολόγια μοτοσικλέτας” (από τις Εκδόσεις Λιβάνη, 2004). Το βιβλίο, αυτοβιογραφικό της νιότης του, (που γυρίστηκε και σε ταινία), περιγράφει την περιοδεία του σε χώρες της Λατινικής Αμερικής μαζί με το φίλο του Αλμπέρτο Γρανάδο. Μοναδικό τους όχημα η παλιά βρετανική μοτοσικλέτα του Αλμπέρτο. Στόχος τους να γνωρίσουν τον κόσμο. Κοινό τους σημείο το ανήσυχο πνεύμα και η αναζήτηση της περιπέτειας.
Στο ταξίδι που διάρκεσε 8 μήνες, ο Τσε και ο Αλμπέρτο κάλυψαν τελικά 13000 χιλιόμετρα, από την Αργεντινή μέχρι την Χιλή, το Περού, την Κολομβία και τη Βενεζουέλα.

(Διαβάζοντας το βιβλίο θυμήθηκα κι εγώ ένα μικρό, αλλά περιπετειώδες ταξιδάκι, μερικών ημερών μόνο, που κάναμε μ’ ένα συμμαθητή μου το 1975, μαθητές ακόμα, με ωτοστόπ, ταξί και λεωφορεία, για να πάμε και να ‘ρθουμε, στο χωριό που έμενε – στην Ορεινή Λεμεσού - ένας άλλος συμμαθητής μας!)

Ένα άλλο βιβλίο για τον Τσε (που πήρα πρόσφατα αλλά δεν διάβασα ακόμα) είναι και το “Αναπόληση - Η ζωή μου με τον Che” (εκδόσεις “Ψυχογιός”, 2007), γραμμένο από τη δεύτερη σύζυγο του Aleida March Guevara.

Anef_Oriwn
Πέμπτη 9/10/2008

Δευτέρα 6 Οκτωβρίου 2008

Ανάρτηση 33η (πολιτική και κυπριακή) – Μια απάντηση στους επικριτές του Χριστόφια από έναν Τουρκοκύπριο.

Για ακόμη μια φορά (βασικά λόγω έλλειψης χρόνου για να γράψω δικό μου κείμενο) και χρησιμοποιώντας την πετυχημένη μέθοδο της κοπτοραπτικής (ή κατά την καθομιλούμενη copy-paste) θα αναδημοσιεύσω άρθρο του Σενέρ Λεβεντ, εκδότη και αρχισυντάκτη της τουρκοκυπριακής εφημερίδας “Αφρίκα”, από τον σημερινό “Πολίτη”. Το κείμενο απαντά σ’ όλους εκείνους που έσπευσαν να πουν, να γράψουν και να “κατσιαρίσουν” ότι εκάμαμεν τα μπίλιες στην Κοινοβουλευτική Συνέλευση του Συμβουλίου της Ευρώπης. Όταν τα πιο κάτω τα γράφει ένας τουρκοκύπριος αποκτούν μεγαλύτερη βαρύτητα, έστω κι αν αυτός διαχρονικά βρισκόταν στην πλευρά του δυνάμεων που αγωνίζονται για την επανένωση του νησιού και πιστεύει ότι ελληνοκύπριοι και τουρκοκύπριοι μπορούν να ζήσουν ειρηνικά στο νησί.

Συγκομιδή από το δημοψήφισμα

(Αναδημοσίευση από τον “Πολίτη”, 6 του Οκτώβρη του 2008,
Link:
http://www.politis-news.com/cgibin/hweb?-A=824976&-V=columns&-p).

«Οι Ελληνοκύπριοι τώρα καταλαβαίνουν πόσο επιτυχημένη επιλογή έκαναν με το να εκλέξουν το Δημήτρη Χριστόφια στη θέση του Τάσσου Παπαδόπουλου. Και μαζεύουν τους καρπούς της επιλογής τους αυτής. Άλλαξε το κλίμα στη διεθνή σκηνή. Και μάλιστα σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα. Πριν καν συμπληρώσει τον πρώτο του χρόνο σε αυτό το θώκο ο Χριστόφιας. Σβήστηκαν τα αρνητικά που δημιουργήθηκαν με την εικόνα από το "όχι" στο δημοψήφισμα και ταυτόχρονα η ελληνική πλευρά πέρασε μερικά βήματα μπροστά.


Η τουρκική πλευρά περιέπεσε στην κατάσταση που βρισκόταν πριν από το Σχέδιο Ανάν. Και κάθισε εκ νέου στο εδώλιο του κατηγορουμένου. Τέλειωσε πλέον η περίοδος που ο Ταλάτ μάζευε πόντους με μεγάλη ευκολία και με παράλογες δηλώσεις του τύπου "το χέρι ειρήνης που άπλωσα παραμένει μετέωρο". Κοντολογίς, τέλειωσε ο λογαριασμός του δημοψηφίσματος για την τουρκική πλευρά. Αλλά ο Μεχμέτ Αλί Ταλάτ, που δεν έχει και πάρα πολλά να πει στη διεθνή κοινότητα, δοκίμασε την τύχη του γι' ακόμη μια φορά στην Κοινοβουλευτική Συνέλευση του Συμβουλίου της Ευρώπης (ΚΣΣΕ). Πιάστηκε από την ίδια παλιά ιστορία του "εμείς είπαμε ναι και αυτοί είπαν όχι". Μάλιστα, για να κλονίσει την εικόνα του Χριστόφια, υπενθύμισε ότι ήταν και εκείνος υποστηρικτής του "όχι", τοποθετώντας τον στην ίδια μοίρα με τον Παπαδόπουλο. Όμως, δεν υπήρχε κανείς που το λάμβανε πια υπόψη αυτό σε εκείνη την άδεια αίθουσα.

Ο ουσιαστικός λόγος αυτής της αλλαγής του κλίματος στη διεθνή σκηνή δεν είναι η αλλαγή στην πολιτική της ελληνικής πλευράς. Ο ουσιαστικός λόγος είναι η αλλαγή εικόνας.


Ακριβώς όπως είχε συμβεί στην τουρκική πλευρά. Έφυγε ο Ντενκτάς, ήρθε ο Ταλάτ. Στην ουσία δεν άλλαξε τίποτα εκτός από τα πρόσωπα στο προεδρικό μέγαρο. Η πολιτική παρέμεινε η ίδια. Έγιναν απλώς ορισμένα μακιγιαρίσματα. Τη θέση της αντίληψης ότι "η μη λύση είναι λύση" πήρε η αντίληψη "η μη λύση δεν είναι λύση, αλλά δεν έγινε κανένα απολύτως βήμα που θα άνοιγε ελαφρώς την πόρτα της λύσης. Δηλαδή το παιχνίδι της προπαγάνδας της ειρήνης παίχτηκε μόνο στις εξέδρες. Μέχρι την έλευση Χριστόφια.

Μόλις ήρθε ο Χριστόφιας να που τέλειωσε το παιχνίδι αυτό. Εμφανίστηκε ξανά το πνεύμα του Ντενκτάς μπροστά μας. Δεν είναι και πολύ νέες οι θέσεις που εκφράζει τώρα ο Χριστόφιας. Πολλές από αυτές τις είχαν εκφράσει και προηγούμενοι Ελληνοκύπριοι ηγέτες. Ακόμη και ο Τάσσος Παπαδόπουλος. Αλλά όπως είπα, είναι ζήτημα εικόνας. Η εικόνα του Τάσσου ήταν κακή και δεν γίνονταν αποδεχτές ακόμη και οι πραγματικότητες που έλεγε. Δεν έβρισκαν ανταπόκριση ακόμη και οι δίκαιες απαιτήσεις του σε σχέση με τη λεηλασία των ελληνοκυπριακών περιουσιών ή τον στρατό και τους εποίκους ή και για το Βαρώσι. Τώρα το γεγονός ότι οι ίδιες θέσεις εκφράζονται από τον Χριστόφια κάνει μεγάλη διαφορά. Ο Ταλάτ καταπλακώνεται κάτω από την εικόνα του Χριστόφια ως υποστηρικτή της ειρήνης. Αποδυναμώνει για τα καλά τη θέση του το γεγονός ότι επιχείρησε να κάνει το δικηγόρο της Τουρκίας ειδικά σε ένα χώρο όπως η ΚΣΣΕ.

Δεν ξέρω αν μετά από αυτή την ομιλία υπήρξαν Ευρωπαίοι βουλευτές που ρώτησαν τον Ταλάτ αν είναι δικηγόρος της Τουρκίας. Μήπως σημαίνουν και πολλά πράγματα για τους Ευρωπαίους τα αισθήματα ευγνωμοσύνης και η προσήλωση των Τουρκοκυπρίων προς την Τουρκία;


Δεν έμειναν ικανοποιημένοι από αυτή την ομιλία ακόμη και οι εκ Τουρκίας δημοσιογράφοι που άκουσαν την ομιλία του Ταλάτ. Τον επέκριναν. Δεν ακούστηκε καλά ούτε στ' αφτιά των ευρισκομένων στο Στρασβούργο. Δηλαδή, επαναστατούν αυτοί πλέον για μια αντίληψη για την οποία ουσιαστικά εμείς έπρεπε να επαναστατούμε. Δεν τους αρέσει αυτή η ιδιότητα του εκφραστή ευγνωμοσύνης.

Υπάρχει και η συζήτηση περί "ηγέτη κοινότητας" και "προέδρου της δημοκρατίας". Στην πρώτη είδηση που μεταδόθηκε από το εθνικό μας πρακτορείο ειδήσεων προς τον Τύπο μας, είχε ανακοινωθεί ότι ο Ταλάτ προσκλήθηκε ως "πρόεδρος της δημοκρατίας". Εκείνος που το διόρθωσε αυτό ήταν ο Ντενκτάς που δήλωσε στην κοινότητα πως προσκλήθηκε ως "ηγέτης κοινότητας". Ο Ντενκτάς δεν του είπε "μην πας". Όμως, του έδωσε μια συμβουλή. Μετά την ομιλία του στην ΚΣΣΕ ο Ταλάτ να δώσει μια διάσκεψη Τύπου και να δηλώσει ότι είναι "Πρόεδρος της ΤΔΒΚ". Δεν το έκανε αυτό ο Ταλάτ. Γιατί άραγε; Σε εμάς στην Κύπρο λέει πως είναι "πρόεδρος" και δεν μπορεί να το πει στους Ευρωπαίους;»


Σχόλια Ιστο(παθο)λόγου:

1. Τα πολλά λόγια εν φτώσhεια. Ο Σενέρ Λεβέντ είπεν τα ούλλα! Τέτοιες φωνές πρέπει να τις στηρίξουμε και να πάψουμε να βάζουμε όλους τους τουρκοκύπριους σ’ ένα σακκί.
2. Επιβάλλεται να αυξηθούν οι προσπάθειες από τα κάτω για κοινές δράσεις και δραστηριότητες μεταξύ ελληνοκύπριων και τουρκοκυπρίων.
3. Όσοι εμφανίζονται σαν εκφραστές του έθνους (είτε στη μια είτε στην άλλη κοινότητα) και σαν οι μόνοι και οι μοναδικοί πατριώτες χαρακτηρίζοντας τους άλλους προδότες και μειοδότες, πρέπει να απομονωθούν.
4. Ακόμα μια φορά ο Πρόεδρος δεν έπεσε στην παγίδα του Ταλάτ και κάποιων “σειρήνων” στην ελληνοκυπριακή πλευρά και δεν φάνηκε αρνητικός. Έστειλε έτσι το μήνυμα προς τα έξω ότι η πλευρά μας ΔΕΝ αποφάσισε το αδιέξοδο.


Anef_Oriwn
Δευτέρα 6/10/2008

Σάββατο 4 Οκτωβρίου 2008

Ανάρτηση 32η (ιστορική) – Μια άγνωστη ιστορία που ποτέ δεν ειπώθηκε στους μαθητές.


Ένας από τους κυριότερους στόχους που έβαλα δημιουργώντας αυτό το blog (ιστολόγιο όπως το λαλούν ελληνικά), πέραν από του να αποτελεί εκφραστικό όργανο των προσωπικών μου θέσεων, απόψεων και βιωμάτων καθώς και βήμα συζήτησης και διαλόγου, ήταν να βοηθήσω να γίνουν τα σκοτάδια φως! Να φωτιστούν όσο το δυνατό καλύτερα, πολύπλευρα και πιο αντικειμενικά άγνωστες και σκοτεινές πτυχές της κυπριακής (κυρίως) ιστορίας (αυτής που δεν μας διδάσκεται στα σχολεία) και να ανασκευαστούν διαστρεβλώσεις και παραποιήσεις της. Γι’ αυτό το σκοπό αναδημοσιεύω σήμερα (από την προχτεσινή “Χαραυγή”, 2 του Οκτώβρη 2008), άρθρο του Μιχάλη Πουμπουρή (παλαίμαχου στελέχους του ΑΚΕΛ) ... Το άρθρο αναφέρεται σε κάποια θλιβερά γεγονότα και επεισόδια που επεσυνέβησαν στις 3 του Οκτώβρη τ0ου 1958 στο Βαρώσι.

50 χρόνια από το μεγάλο έγκλημα.
(του Μιχάλη Πουμπουρή - αναδημοσίευση από την “Χαραυγή”, 2 του Οκτώβρη 2008.
Link: http://www.haravgi.com.cy/site-article-14600-gr.p).

«Η 3η του Οκτώβρη 1958 είναι μέρα σημαδιακή για τους Βαρωσιώτες με πικρές αναμνήσεις και οδυνηρές εμπειρίες. Την ημέρα εκείνη πριν 50 χρόνια πυροβολήθηκαν δύο Αγγλίδες στους δρόμους του Βαρωσιού, η μια από τις οποίες υπέκυψε στα τραύματα της. Το τι επακολούθησε δεν περιγράφεται. Πάνοπλοι Βρετανοί στρατιώτες με πρωτοφανή αγριότητα και αυταρχισμό αφού επέβαλαν «κέρφιου» στις 40 και πλέον χιλιάδες κατοίκους της πόλης του Ευαγόρα και σε χιλιάδες άλλους προερχόμενους από την ύπαιθρο που εργάζονταν στην πόλη, προέβησαν σε ακατονόμαστα φοβερά εγκλήματα σε βάρος αθώων ανθρώπων. Το «κέρφιου» όπως αποκαλείτο ο κατ’ οίκον περιορισμός, υπήρξε το πιο πολυήμερο, αιματηρό και απάνθρωπο. Διάρκεσε 4 μέρες για τους μεγάλους και 8 για τους νέους. Από την αγριότητα και βαναυσότητα των αποικιακών στρατευμάτων έχασαν την ζωή τους ο Παναγιώτης Στυλιανού από τους Στύλλους μέλος της ΠΕΟ, ο δεκαεφτάχρονος μαθητής Λουκάς Ανδρέου από την Αγία Νάπα και η δωδεκάχρονη μαθήτρια Γιαννούλλα Ζαχαριάδου από την Αγία Ζώνη του Βαρωσιού. Παρ’ όλο που το επίσημο ανακοινωθέν που εκδόθηκε στις 5.10.1958 μιλά για 3 νεκρούς και 250 τραυματίες, ο αριθμός αυτών που τραυματίστηκαν από τους πάνοπλους στρατιώτες της αποικιοκρατίας, ξεπερνά τους 800 από τους οποίους οι 16 ήταν πολύ σοβαρά. Κάπου 400 τραυματισμένοι είχαν μεταφερτεί στο νοσοκομείο. Συμπληρωματικά με το πιο πάνω στοιχεία είχαν συλληφθεί 3 χιλιάδες πολίτες και μεταφέρθηκαν στον αστυνομικό σταθμό και άλλους χώρους κράτησης για ανάκριση. Ο Μακάριος και άλλοι πολιτικοί παράγοντες καταδίκασαν την ρήξη πυροβολισμών κατά των δύο Αγγλίδων καθώς και την αγριότητα και βαναυσότητα των αποικιακών στρατευμάτων εναντίον των πολιτών. Ωστόσο, καμιά δύναμη δεν ανέλαβε την ευθύνη για το αποτρόπαιο έγκλημα, που μερικοί το θεώρησαν σαν ένα νόθο παιδί που δεν το ήθελαν οι γονείς του. Το βέβαιο ήταν ότι η μόνη πολιτική δύναμη που δεν έφερε καμιά ευθύνη για την ρήξη των πυροβολισμών ήταν το ΑΚΕΛ. Κι’ όμως, η εκδικητική μανία των Άγγλων στρατιωτών ξέσπασε κατά κύριο λόγο ενάντια στις λαϊκές συνοικίες τη πόλης, που βρισκόταν η δύναμη του ΑΚΕΛ. Με αποτέλεσμα από τα 800 και πλέον πρόσωπα που τραυματίστηκαν τα περισσότερα να προέρχονταν από τον χώρο της Αριστεράς, Ανάμεσα στους οποίους ο τότε γραμματέας της ΠΕΟ Αμμοχώστου Μελής Λαμπρίας και ο αείμνηστος Ντίνος Κωνσταντίνου αργότερα βουλευτής του ΑΚΕΛ. To χειρότερο, το πιο προκλητικό και απάνθρωπο ήταν ότι αυτός που επελέγη από τους εκατοντάδες συλληφθέντες σαν ύποπτος για την ρήξη των πυροβολισμών, ήταν ο Γεώργιος Σορόκκος στέλεχος του ΑΚΕΛ Κοντέας ο οποίος εργαζόταν στο Βαρώσι σαν ηλεκτρολόγος. Μεταφέρτηκε στο κολαστήριο της Ομορφίτας και υπέστη φοβερά βασανιστήρια. Οι βασανιστές του ενώ γνώριζαν ότι ήταν μέλος του ΑΚΕΛ και τοπικό στέλεχος της ΠΕΟ και ότι αυτές οι τυχοδιωκτικές ενέργειες ήταν αδύνατο να προέρχονταν από το ΑΚΕΛ, για 15 μέρες τον υπέβαλλαν σε φρικτά βασανιστήρια. Τον κακοποιούσαν μέχρι που λιποθυμούσε, τον έφερναν ξανά στις αισθήσεις του και άρχιζαν ξανά τα βασανιστήρια στην κεφαλή και στα γεννητικά του όργανα, για να τους πει που..... έκρυψε το όπλο. Όταν σε 15 μέρες τον έβγαλαν ράκος από τον αστυνομικό σταθμό της Ομορφίτας μετέβη στο εξωτερικό, και υποβλήθηκε σε μακροχρόνια θεραπεία για να συνέλθει.

Ποιοι λοιπόν διέπραξαν αυτό το αποτρόπαιο έγκλημα που έδωσε αφορμή στον αποικιακό στρατό να ξεσπάσει σε βάρος των κατοίκων της πάλης του Ευαγόρα με όλα τα γνωστά επακόλουθα; Ποιοι κρύβονται πίσω από τον δολοφόνο της Αγγλίδας που η ενέργεια του είχε τραγικά αποτελέσματα για χιλιάδες ανθρώπους; Πέρασε από τότε μισός αιώνας και κανένας δεν ανάλαβε την ευθύνη. Με ελάχιστες εξαιρέσεις κανένας δεν μιλά γι’ αυτό το μελανό στίγμα της διαδρομής μας. Και μερικοί έχουν το θράσος να ισχυρίζονται ότι η ιστορία μας είναι άψογα γραμμένη και πως αν αποπειραθούμε να την αγγίξουμε ή να την αλλάξουμε έστω και στο ελάχιστο, θα πέσουν κεραυνοί στο κεφάλι μας. Εμείς βέβαια δεν ήμασταν παραχαράκτες της ιστορίας. Δεν υπήρξαμε ποτέ διαστρεβλωτές της ιστορικής αλήθειας. Άλλοι είχαν αυτό το προνόμιο. Εμείς λέμε τα πράματα με το όνομα τους. Και στην προκειμένη περίπτωση λέμε ότι ο Μακάριος που βρισκόταν ακόμα στην Ελλάδα, κάπου δέκα μέρες πριν την ρήξη των πυροβολισμών κατά των δύο γυναικών, δήλωνε πως το κυπριακό θα μπορούσε να λυθεί στην βάση της ανεξαρτησίας αντί της Ένωσης. Ενώ οι Κυβερνήσεις Αγγλίας, Τουρκίας και Ελλάδας είχαν ήδη καταλήξει στις συμφωνίες της Ζυρίχης που θα μας επέβαλλαν στις αρχές του 1959. Πού αποσκοπούσαν λοιπόν οι πυροβολισμοί κατά των δύο γυναικών; Μήπως αποτελούσαν εκδήλωση διαμαρτυρίας προς τον Μακάριο που εγκατέλειψε την γραμμή της ένωσης; Ποιος θα ρήξει λίγο φως σ’ αυτή τη σκοτεινή πτυχή; Ποιοι θα ζητήσουν συγνώμη από τους συγγενείς των τριών νεκρών και τις χιλιάδες Βαρωσιώτες για τις ταλαιπωρίες των οκτώ ημερών. Ποιοι θα απολογηθούν στον Γιώργο Σορόκκο για τα φοβερά βασανιστήρια που υπέστη στο κολαστήριο της Ομορφίτας;»

Σχόλια Ιστο(παθο)λόγου:
1. Ομολογώ ότι αυτή την ιστορία δεν τη γνώριζα! Αλλά ποιος θα μας την έλεγε ή θα μας μιλούσε για τέτοια περιστατικά; Και τι θα μαθαίναμε δηλαδή; Για το σκοτωμό μιας αγγλίδας; (Να δούμε τι πράκτορας ήταν κι αυτή του εγγλέζικου ιμπεριαλισμού!). Πάντως ο Πουμπουρής έχει κάνει μεγάλη (και ουσιαστική) ερεύνα για εκείνη την εποχή και κυρίως για τις (πολιτικές) δολοφονίες των αριστερών.

2. Το περιστατικό που περιγράφεται πιο πάνω (ο πυροβολισμός των δύο αγγλίδων στους δρόμους του Βαρωσιού και η δολοφονία της μίας) δεν ήταν το μοναδικό που τα θύματα ήταν ανυποψίαστοι και αθώοι πολίτες (άγγλοι αλλά και ελληνοκύπριοι). Προσωπικά και εξ όσων γνωρίζω ένα αντάρτικο εθνικοαπελευθερωτικό κίνημα (όπως κάποτε το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ) κτυπά μόνο στρατιωτικούς στόχους ή/και στήνει ενέδρες σε στρατιωτικά αποσπάσματα και περιπολίες (και όχι να δολοφονεί πολίτες που τυγχάνει να έχουν την εθνικότητα των κατακτητών ή των αποικιοκρατών – “παιδικές χαρές” αποκαλούν κάποιοι αυτά τα γεγονότα).

Anef_Oriwn
Σάββατο 4/10/2008

Τετάρτη 1 Οκτωβρίου 2008

Ανάρτηση 31η (ανθρώπινη και επαναπροσεγγιστική) – Αφιέρωμα στους κυπραίους, έλληνες και τούρκους που κατοικούν και ομορφαίνουν αυτόν τον τόπο.

48η Επέτειος από την ανακήρυξη της Κυπριακής Δημοκρατίας. Σαν φόρος τιμής όσους αφιέρωσαν τη ζωή τους για την ελευθέρια της Κύπρου (κοινής πατρίδας ελληνοκυπρίων και τουρκοκυπρίων) καταθέτω μια ανθρώπινη ιστορία (αναδημοσιευμένη από τη “Χαραυγή” της περασμένης Δευτέρας 29 του Σεπτέμβρη).

Έσωσαν ο ένας τη ζωή του άλλου...


(αναδημοσιευμένη από τη “Χαραυγή”, Δευτέρα 29/9/2008 – Link:
http://www.haravgi.com.cy/site-article-14462-gr.php).

“Συγκλονιστική ήταν η ιστορία δύο πρώην αιχμαλώτων της Κυπριακής τραγωδίας του 1974, την οποία έζησαν οι παρευρεθέντες στην εκδρομή-συνεστίαση της ΕΣΚ στο Δημοσιογραφικό Χωριό στα Περβόλια. Ενός Ε/κ, του Χρίστου Κυπριανού, 70 ετών σήμερα από το Λευκόνοικο και τώρα στη Λάρνακα και ενός Τ/κ, του Αχμέτ Γιωργατζέν 51 ετών σήμερα από το Τζάος και τώρα στην κατεχόμενη Αμμόχωστο. Συναντήθηκαν για δεύτερη φορά στη Λάρνακα, τις τελευταίες 15 ημέρες, αυτή τη φορά στο εστιατόριο ΕΝΑΛΙΑ του Δημοσιογραφικού χωριού και τα ξαναθυμήθηκαν όλα από την αρχή. Η πρώτη συνάντηση στη Λάρνακα πριν 15 ημέρες έγινε με πρωτοβουλία της γνωστής Τ/κ δημοσιογράφου Sevgul Uludag και συμφώνησαν να ξανασυναντηθούν και σήμερα όπως και έγινε. Τι έγινε το 1974.....Ο Αχμέτ 17½ ετών στις 15 Ιουλίου 1974, εργαζότανε σαν οικοδόμος στη Λευκωσία. Φυγαδεύτηκε όμως από τον 36χρονο Κυπριανού και άλλους στην κατεχόμενη Λευκωσία και μετά τη δεύτερη φάση της τουρκικής εισβολής, πήγε στο χωριό του το Τζάος. Εκεί δεν ξέχασε ποτέ τη βοήθεια του Κυπριανού. Έτσι όταν στις 17 Αυγούστου 1974 ο Κυπριανού πιάστηκε αιχμάλωτος στο Λευκόνοικο και τον μετέφερναν για εκτέλεση στο Τζάος, βρέθηκε από μηχανής Θεός ο 17χρονος Αχμέτ και τον γλίτωσε. «Με φοάσαι μάστρε Χρίστο είπα τους ότι εν είσαι στρατιώτης». Έτσι ο Κυπριανού γλίτωσε τη ζωή του, χάρη στον έφηβο τότε, Αχμέτ. Η κακή τύχη του Κυπριανού ήταν σε ένα γεφύρι στο δρόμο Λευκονοίκου- Πραστειού-Τζάος όταν τους κατέβασαν αυτόν και άλλους για να τους εκτελέσουν. Όταν έγιναν αντιληπτοί από μακριά άνδρες της ΟΥΝΦΙΚΥΠ, άλλαξαν τα σχέδια. Αλλά οι “ειρηνευτές” δεν αντελήφθησαν οτιδήποτε και συνέχισαν το δρόμο τους. Ετσι ο Κυπριανού μεταφέρθηκε στο Τζάος όπου έζησε την πλέον συγκλονιστική ιστορία της ζωής του.


Οταν απελευθερώθηκε από την αιχμαλωσία εγκαταστάθηκε στη Λάρνακα. Απέκτησε οικογένεια και τώρα είναι συνταξιούχος οικοδόμος. Ο Αχμέτ εγκαταστάθηκε στην Αμμόχωστο. Οταν άνοιξαν τα οδοφράγματα πριν πέντε χρόνια το πρώτο πράγμα που έκανε ήταν να αναζητήσει τον Κυπριανού, αλλά στη Λευκωσία εφ΄ όσον εκεί εργάζονταν το 1974. Μετά από προσπάθειες 3 ημερών απογοητεύθηκε, θεώρησε ότι ο Κυπριανού «δεν την γλίτωσε τη ζωή του το 1974». Εκτός από την Sevgul Uludag η οποία ανέλαβε να τον βοηθήσει. Και τα κατάφεραν να εντοπίσουν τον Κυπριανού στη Λάρνακα πριν 15 ημέρες. Τα δάκρια δεν σταματούσαν λεπτό από τα μάτια του Κυπριανού ενώ διηγείτο στους παριστάμενους στο ΕΝΑΛΙΑ την “ιστορία της ζωής του” την όποία οφείλει στο Αχμέτ. Και ο Αχμέτ κοιτούσε δεξιά και αριστερά –εφ’ όσον δεν γνώριζε ελληνικά- και άκουγε τις μεταφράσεις που του έκαναν. Και υποσχέθηκαν ο ένας στον άλλο ότι θα ξανασυναντηθούν...”.

Σχόλιο Ιστο(παθο)λόγου:

Αυτός ο πολύπαθος και χιλιοκατακτημένος τόπος ανήκει στους κατοίκους του, Έλληνες, Τούρκους, Αρμένιους, Μαρωνίτες Λατίνους κι όσους άλλους ήθελαν επιλέξει την Κύπρο για πατρίδα τους, ο καθένας με τα δικά του εθνικά χαρακτηριστικά και ιδιαιτερότητες. Όλοι (οι πιο πάνω) αγαπούν αυτό τον τόπο και τον ποτίζουν με τον ιδρώτα, τα δάκρυα και άμα τύχει και με το αίμα τους. Η ΖΩΗ είναι πολύτιμη και μόνο ΜΙΑ για ΟΛΟΥΣ!
Το στοίχημα τώρα και που πρέπει αν κερδίσουμε είναι να ξεπεράσουμε τα προβλήματα που μας χωρίζουν για να επανενώσουμε την πατρίδα μας! Και τέτοιες ιστορίες αποτελούν φωτεινά παραδείγματα!


Anef_Oriwn
Τετάρτη 1/10/2008